Heerlijk, er komt weer een nieuwe aflevering Wie is de Mol? Het begint op 4 januari a.s. en het is weer een versie met BN-ers onder leiding van Karel van der Graaf mèt hoed. Ik heb er weer zin in. Jij ook? Meer info op de
site.
Ik was nog vergeten jullie te laten zien wat voor een prachtige kerstballen wij hier geschilderd hebben. Echt home made design. De mooiste zijn echter niet zichtbaar. Dat zijn de drie ballen die voorzien zijn van allemaal hartjes en onze namen: Hans, Amanda en Mieke.
Gisteren waren we bij Apassionata, de paardenshow in de RAI in Amsterdam. Prachtige dieren die zorgden voor prachtige plaatjes. De ster van de show zie je hierboven (klik voor groter) en kijk
hier voor mijn oogst. Een artikel vind je natuurlijk op Cultuurpodium.nl.
Welke sport wordt hier beoefend?
Tips:
? het komt uit Azië
? het is met een bal met gaten erin
? het dateert uit de 15e eeuw
Giel, Gerard en Sander zitten vanaf 19 december voor Serious Request in het Glazen Huis op het Neude n Utrecht en zij zullen 6 dagen niet eten maar radio maken en geld inzamelen. De luisteraars bepalen welke platen worden gedraaid in 3FM Serious Request. Het publiek vraagt tegen betaling verzoeknummers aan. Daarnaast ontplooien zich tal van initiatieven, op de Neude en in het land; huiskamerconcerten, masterclasses, straatoptredens op de Neude, een huwelijk in het Glazen Huis. Je kunt ook van achter je computer meedoen door te bieden op de online veiling of platen aan te vragen.
Lees meer...
Voor iedereen die het niet persoonlijk in zijn/haar mailbox heeft gekregen hierbij - niet minder gemeend - onze wensen voor jullie. Klik op het plaatje om de hele kaart te bekijken.
Ooit gehoord van ENUM? Ik had er tot vandaag nog nooit van gehoord maar het staat voor Electronic NUMbering. Het is een nieuwe techniek die het mogelijk maakt een koppeling te maken tussen allerlei communicatienetwerken zoals telefonie en internet. Daarmee worden boodschappen (en communicatie in het algemeen) onafhankelijk van het netwerk waarin ze zijn ingebracht. De afzender van een boodschap kies je naam en jij bepaalt aan jouw kant van de communicatie hoe je de boodschap wilt ontvangen en via welk toestel of kanaal.
Razend interessant en vermoedelijk eind 2007 in Nederland beschikbaar. Meer informatie op de
site van ENUM.
Zaterdag bezochten we de première van Blue Man Group in de Theaterfabriek in Amsterdam. Een uitgebreid verhaal daarover vind je op
Cultuurpodium.nl maar een speciale ervaring dat was het. En wat een prachtig complex daar met een klasserrestaurant van Herman den Blijker voor de catering. Dat was genieten. Bij de afterparty konden we nog even genieten van een DJ en de dansers van Lucia Martens die er even flink op los swingden. Een aanrader die Blue Man Group.
De elfde letter van het alfabet dat is een heel gewichtige
Omdat ie op ons leven wel een hele grote stempel zet
Ik kom tot de conclusie, ook al is het een voorzichtige
De letter "K" is eigenlijk de letter van de wet
Kijk
De letter "K" die staat voor kerk
De letter "K" die staat voor kroeg
De letter "K" die staat voor kut en kapitaal
En al die zaken houden onderling verband
Dat zegt genoeg
Ze zijn als 't ware een familie allemaal
Lees meer...
En Vincent zag het koren
En Einstein het getal
En Zappelin de zappelin
En Johan zag de bal
Toon Hermans
Gisteren was het 40 jaar geleden dat de eerste paal de grond in ging voor wat later de Bijlmermeer zou worden. De wijk is veel bediscussieerd en verguisd door iedereen maar je hoort nu toch steeds vaker dat mensen er met veel plezier wonen. Dat geldt overigens niet voor sommige kopers van sommige peperdure appartementen die hun woningen behoorlijk in prijs hebben zien dalen als gevolg van de criminaliteit in de buurt. Maar ik zou dan met een groot budget ook nooit in de Bijlmer gaan wonen. Dan zou een mooi plekje aan het strand in IJburg eerder in aanmerking komen.
Er is een nieuw tijdschrift op de markt voor spiritualiteit, zingeving en bewustwording:
Zens. In dit tijdschrift ook nog aandacht voor ontwikkelingen in de samenleving, homoepatische gezondheidstips, kunst & cultuur en wandelingen rondom biologische restaurant. Ik kende het nog niet maar het lijkt me een aardig tijdschrift waar ik mee kennis maakte omdat een foto van mij gebruikt werd in het decembernummer. Het is wat minder glossy dan Hapiness maar ziet er wel goed verzorgd uit op een aardig vierkant formaat. Kijk er maar eens naar in de boekwinkel of nog beter koop het!
Toen ik hoorde dat Pinochet dood was moest ik denken aan al die Chileense mensen die ik ken, die allemaal gevlucht zijn voor het regime van deze generaal-dictator. Zij juichen omdat hij dood is en rouwen omdat geen recht is gedaan voor wat hen, hun familie en politieke vrienden allemaal is aangedaan. Velen hebben een nieuw leven opgebouwd elders ter wereld en sommigen zijn ondertussen terug gegaan naar Chili. Maar niemand van hen zal deze man ooit vergeten die zo'n afschuwelijke rol heeft gespeeld in hun levens.
Gezinsvoogden en andere hulpverleners in de jeugdzorg zijn vogelvrij nu het Openbaar Ministerie besloten heeft de gezinsvoogd te vervolgen die betrokken was bij het gezin waarin het meisje Savanna opgroeide. Haar zal dood door schuld ten laste worden gelegd en dat betekent dat de gezinsvoogd zich moet verantwoorden voor de rechter over haar doen en laten in en rondom dat gezin.
Ik heb op deze weblog al eens eerder geschreven over de deplorabele toestanden in de jeugdzorg en dat de structuur en de bureaucratische houding van het management misstanden eerder bevorderen dan voorkomen. Het is er schering en inslag dat gezinsvoogden die nog maar net in het vak zitten in hun eentje op zware cases worden gezet zonder begeleiding of op zijn best wat collegiale ondersteuning van een meer ervaren collega. Er is wachtlijstbegeleiding voor de wachtlijst van de wachtlijstbegeleiding voor de wachtlijst van de doorverwijzende instelling en ga zo maar door. Te treurig voor woorden. En ondertussen houdt het management zich bezig met de legitimiteit van een door de werkers in een bepaalde lokatie zelf aangeschafte limonadesiroop en andere 'relevante' zaken.
Als ik in de jeugdzorg zou werken dan wist ik het wel, dan zocht ik vandaag nog een andere baan!
Niet alleen de natuur is van slag met die hoge temperaturen die we nog maar steeds hebben maar ook de mensen zijn de kluts kwijt. Ik kom zoveel mensen tegen die - net als ik - nog helemaal niet toe zijn aan de decembermaand met al zijn feesten en kado's. Het gaat gewoon allemaal veel te snel en voor je het weet is het over een paar weekjes al weer 2007. Heb jij dat ook?
Geef jezelf dan eens een gratis kursus kado bij de Open Universiteit. Vanaf 5 december stelt de OU gratis zelfstudiemateriaal ter beschikking via internet. Er staan nu twee korte cursussen, ?Starten met programmeren. Een introductie in Java? en ?Duurzame ontwikkeling: ver weg of dichtbij?? en ook nog een snelle introductie rechten. In de eerste helft van 2007 zullen één voor één nieuwe compacte cursussen beschikbaar worden gemaakt op de speciale
website.
Toen de krant kopte "auteur Paulus de Boskabouter" overleden en de naam die erbij genoemd was Jan van Oort bleek te zijn was ik even in de war. Het was toch Jean Dulieu, ik hoor het nog zo zeggen aan het eind van de hoorspelaflevering waar, wij aan de radio gekluisterd, naar geluisterd hadden. Het klopt dus allebei want Van Oort had zijn als pseudoniem de Franse vertaling van zijn naam genomen.
Het was altijd aan het begin van de avond en de radio stond in de hoek van de kamer. Wij zaten dan op de grond er voor ingespannen te luisteren naar de verhalen over Paulus, Oehoeboeroe en Eucalypta. Goede herinneringen aan een tijd toen alles nog mogelijk was.
Maak kennis met de drie 'Super-Abuelos' oftewel super-opa's van The Bar at Buena Vista, het Cubaanse clubfenomeen dat wereldberoemd werd vanwege de gelegenheidsformatie die Ry Cooder in 1998 samenstelde met onder andere Ibrahim Ferrer, Compay Segundo en Omerta Portuendo. Gisterenavond was de première en wij hebben genoten van dit Cubaanse feestje onder leiding van deze krasse knarren. Van links naar rechts op de foto zie je pianist Rubalcaba (de man met de gouden handen), de 88-jarige zanger Reynaldo (the oldest en sexiest) en tres speler Maracaibo. Een artikel over de voorstelling op vind je
hier op Cultuurpodium en
hier zijn meer foto's te zien.
Het aantal ramen op de wallen moet omlaag van 350 naar 250 stuks. Een behoorlijke reductie die ingegeven is door het vermoeden dat er sprake is van allerlei vormen van criminaliteit. Dat zal wel weer illegale prostitutie ten gevolg hebben vermoed ik.
Altijd als ik de term 'raam' in relatie tot de wallen hoor moet ik weer denken aan een werkster die ik ooit had, lang geleden in Amsterdam. M. was iets jonger dan ik en studeerde Duits. We kenden elkaar van de Hollandsche Manege waar we beiden reden en op een dag hoorde ik haar vertellen dat ze werk zocht om wat bij te verdienen. Schoonmaken.
Lees meer...
De Sint is weer in het land en het collectieve commerciële sprookje is weer in volle gang. Ik vond ergens op het internet vorig jaar de
Sinterklaas Statuten waar je alles kunt lezen over de do's en don'ts van dit feest. Met name de sectie over de geloofwaardigheidscalamiteiten is erg handig om door te nemen als je nog plannen hebt. Zo is daar
- het in het ongerede raken van de baard
- het in het ongerede raken van mijter en haardos
- het neerstorten vanaf het paard
- herkenning van kledingstukken
. Bij al deze calamiteiten staan adviezen voor degenen die er mee te maken krijgen. Errug handig!
En erg leuk is natuurlijk het
Sinterklaasspel waarover ik eerder schreef hier en waarvoor in de reacties nog allerlei suggesties, tips en aanvullingen staan.
Je hoeft niet meer te zagen als je iemand ten val wilt brengen want eten kan ook met deze stoel die helemaal van brood is gemaakt door
Marc van de Sande. Eten is niet meer alleen brandstof voor de mens maar ook voedsel voor de ziel. Wat dacht je bijvoorbeeld van deze
designerkoekjes en deze
foodscapes? Ja je leest het goed: foodscapes. Na de landscapes, de seascapes en de soundscapes hebben we nu ook de foodscapes. En voor wie er dan nog niet genoeg van heeft is er nog
Proef Rotterdam of Amsterdam.
Eet smakeijk!
Waarom luister ons nog
na de antwoorde van die madeliefjes
op die wind op die son
wat het geword van die kokkewietjies
Agter die geslote vorkop
waar miskien nog ?n takkie tuimel
van ?n verdrinkte lente
Agter my gesneuwelde woord
Agter ons verdeelde huis
Agter die hart gesluit teen homself
Agter draadheinings, kampe, lokasies
Agter die stilte waar onbekende tale val soos klokke by ?n begrafenis
Agter ons verskleurde land
sit die groen hotnotsgot van die veld
en ons hoor nog verdwaasd
klein blou Namakwaland-madeliefie
iets antwoord, iets glo, iets weet.
Ingrid Jonker
Lees meer...
Gisteren vierden mijn oom en tante hun 50 jarig huwelijksfeest. Op de foto zie je de handen die 50 jaar geleden de bruidstaart sneden het dessertbuffet openen met het aansnijden van de ijstaart.
Het was ontzettend leuk om iedereen weer eens te zien met name de nichten en neven. Grappig is het dat je elkaar in je volwassen leven als het ware moet herontdekken. Je komt elkaar niet vaak meer tegen behalve op begrafenissen en crematies en hebt bijna nooit tijd voor een echt gesprek. Gisteren was een blije gelegenheid met een relaxte sfeer dus tijd om bij te praten. Je weet wel globaal wat dingen van waar iemand mee bezig is of hoe zijn of haar leven loopt maar veel is toch ook nieuw.
Ik heb er van genoten en verheug me nu al op de nichten & nevendag van volgend voorjaar die door mijn zwager gehost zal gaan worden.
Zie eens hoe doelmatig nog steeds, hoe goed in vorm in onze eeuw de haat is. Hoe moeiteloos hij hoge hindernissen neemt. Hoe makkelijk hij springt, zijn buit bereikt.
Hij is niet als andere gevoelens. Tegelijk ouder en jonger dan zij. Hij brengt zelf de oorzaken voort die hem tot leven wekken. Als hij inslaapt, is zijn slaap nooit eeuwig. Hem verzwakt de slapeloosheid niet, maar sterkt.
Of hij het geloof erbij haalt of niet ? als hij maar kan knielen bij de start. Het vaderland erbij haalt of niet ? als hij maar snel weg kan komen. Rechtvaardigheid kan ook geen kwaad om te beginnen, maar daarna rent hij graag alleen. Haat. Haat. Zijn gezicht door een grimas van liefdesextase vertrokken.
Ach, die andere gevoelens ? wat sukkelen ze lusteloos. Sinds wanneer kan broederschap op de massa rekenen? Heeft medelijden ooit als eerste de finish bereikt? Hoeveel mensen krijgt de twijfel mee? Alleen wie zeker is, wint de massa voor zijn zaak.
Bekwaam, snel van begrip, heel ijverig. Moet ik zeggen hoeveel liederen hij heeft gecomponeerd? Hoeveel bladzijden geschiedenis genummerd? Hoeveel menselijke kleden hij heeft uitgespreid op hoeveel pleinen en in hoeveel stadions?
Laten we het eerlijk toegeven: hij weet wat schoonheid is. Schitterend is zijn vuurgloed in de zwarte nacht. Prachtig zijn zijn rokende explosies in de roze dageraad. Ruïnes kun je moeilijk hun pathos ontzeggen noch kun je de primitieve humor negeren van de zuil die fier overeind is gebleven.
Hij is een meester in het contrast tussen gedonder en stilte, tussen rood bloed en witte sneeuw. En wat hem nooit verveelt: het motief van de propere beul die boven zijn besmeurde slachtoffer oprijst.
Op elk tijdstip open voor nieuwe uitdagingen. Als hij even moet wachten, wacht hij. Ze zeggen dat hij blind is. Blind? Zijn blik is even scherp als die van een sluipschutter en hij ziet de toekomst met een gerust hart tegemoet ? hij alleen.
Wislawa Szymborska - Nobelprijswinnaar literatuur
Gedicht gebruikt in het programma van Global Woman tijden Global Village Festival in Theater Lieve Vrouw in Amersfoort.
Wys my die plek waar ons saam gestaan het,
Eens, toe jy myne was ?
Vroeer, voor jou liefde vir my getaan het,
Vroeer, toe jy myne was.
Kyk, dis dieselfde: die silwer see
Blink in die sonskyn, soos lang verlee
Dit eenmaal geblink het, ?n welkomsgroet
Vir ons liefde wat uithou en alles vergoed.
Wys my die plek waar ons saam gekniel het,
Eens, toe jy myne was ?
Vroeer, toe een siel vir ons saam besiel het,
Vroeer, toe jy myne was.
Kyk, dis dieselfde; die hemel, blou,
Lag soos voorheen op my en op jou
Dit skitter nog altyd ?n welkomsgroet
Vir ons liefde wat uithou en alles vergoed.
Wys my die plek waar ons saam geloop het,
Eens, toe jy myne was ?
Vroeer, toe ons harte nog soveel gehoop het,
Vroeer, toe jy myne was.
Kyk, dis dieselfde! Net jy nie. Vra,
Wie van ons twee moet die meeste dra?
Jy, wat vergeet het ? of ek wat boet
Vir my liefde wat uithou en alles vergoed?
C. Louis Leipoldt
Gedicht gebruikt in het programma van Global Woman tijden Global Village Festival in Theater Lieve Vrouw in Amersfoort.
Heb jij dit jaar de Stemwijzer gebruikt? Kwam je ook uit bij de Partij voor de Dieren? Ik heb die partij op een bepaald moment maar uitgezet omdat die voor mij geen optie is. Ook zitten er een paar vragen tussen die lastig zijn zoals het weigeren van kinderen op scholen met een bepaalde signatuur. Ik vind dat als je een clubje hebt opgericht vanuit een bepaald profiel dat je mensen die daar niet aan voldoen mag weigeren. Dus mijn antwoord zou zijn JA. Maar ik vind ook dat je onderwijs en religie niet door elkaar heen zou moeten halen dus in 'mijn' samenleving zijn er geen Christelijke of Islamitische scholen meer.
Nou ja, het advies dat de stemwijzer mij gaf klopt wel aardig met het idee dat ik zelf ook al had. Straks dus maar even gauw gaan stemmen.
Het schijnt dat er al enige jaren een verhaal door 's werelds mailboxen gaat over anti-transpiranten uit deodorant waarvan men beweert dat het borstkanker kan veroorzaken. Dat gaat dan met name om het ingrediënt aluminium chloorhydraat waarvan de toxische werking nog zou worden versterkt met het ontharen.
Ik had dit verhaal al eens eerder gehoord maar ben toch even op onderzoek uitgegaan en vond een artikel van KWF kankerbestrijding waarin ze aangeven dat dit bericht onjuist is omdat er geen relatie gevonden is tussen het gebruik van bepaalde deodorant en borstkanker, ook als de oksel onthaard is. Kijk
hier voor meer informatie.
Weet dat het verhaal gaat en neem je eigen beslissing er over. Er zijn per slot van rekening ook deo's zonder dat stofje.
Het is van metaal en het laat zich gemakkelijk in allerlei vormen kneden waarin het dan blijft zitten. Het is een ketting maar kan ook als armband en als object zoals op de foto. Het leuk er aan is dat je de hele dag wat te doen hebt met deze ketting om je hals want je kunt er ieder kwartier een andere knoop in leggen of model van maken. Kijk
hoe het er uit kan zien als je het om je hals hebt.
Afgelopen week ontmoette ik mijn ex schoonzus en naamgenote uit Australië. Ze is weer twee maanden in Nederland en ik vond het leuk met haar bij te kletsen. Bovendien gingen we samen naar het ballet (Anna Karenina van Boris Eifman) en dat was helemaal fantastisch. Ze is kunstenaar en maakt allerlei prachtige objecten van papier. Ik kreeg van haar dit prachtige object met de titel 'Patterns'. Het is er eentje uit een serie van 15 totaal.
Als je de twee helften van het doosje van elkaar afhaalt dan komen er prachtige patronen en kleuren te voorschijn. Het kan staan of liggen, dicht of open, met of zonder licht of kaarsje. Klik de foto om het groter te bekijken en klik
hier voor meer foto's.
Een typisch herfstachtig plaatje dat ik maakte uit een partyboot - meer ingericht op mooi weer - in de Rotterdamse haven. Het regende dat het goot en alles was grijs. Klik voor vergroting.
Amanda heeft op school EHBO-les en wij kregen dit weekend een demonstratie reanimeren. Ze moest het spiekbriefje er nog wel even bij nemen af en toe maar de tweede keer ging het eigenlijk van een leien dakje. Maar een geluk dat Hans alleen maar slachtoffer speelde en na de demonstratie kwiek weer op zijn benen stond.
Vroeger als kind gingen wij op 11 november altijd langs de deuren met een lampion om overal in de buurt snoep op te halen. Ook toen had je al de trend dat er mandarijnen uitgedeeld werden. Hoewel wij dol waren op mandarijnen vonden we dat maar niks. Snoep en koek wilden we. Trommels vol haalden we op met - vooruitlopend op Sinterklaas - veel schuim, taaitaai en pepernoten.
Dat was in Noord Holland maar hier in Utrecht doen ze eigenlijk helemaal niet aan Sint Maarten. Gek is dat eigenlijk want in Brabant en Limburg wordt de gewoonte wel in ere gehouden. Zijn er bij jou kinderen aan de deur geweest gisterenavond?
Eerst was iedereen ontroerd en aangedaan over de redding van al die paarden die door het water waren ingesloten. De beelden van die meiden die de redding volbrachten waren overal ter wereld gezien. Later weer liepen allerlei mensen te hoop omdat een aantal van de dieren kennelijk bestemd waren voor de slacht. Ook zijn er nu mensen die de dieren willen opkopen om ze op die manier te redeen.
Laat duidelijk zijn dat ik geen fan ben van dieren slachten. Niet van paarden maar ook niet van andere dieren. Maar dat gebeurt aan de lopende band in de Nederlandse slachthuizen. Of zijn we dat collectief vergeten? Wat is er dan nu zo anders?
Vriend P kocht een nieuw huis en wat voor eentje. Zijn perceel bestaat uit een ruim huis en een stukje veengrond uit een prachtig water waarop speciaal voor de kijkdag een stel zwanen langs kwamen. Later een keertje maakte ik deze foto van de roeiboot die aan zijn tuin afgemeerd lag. Zijn slaapkamer kijkt uit op al die pracht en ik zie mezelf daar al zitten, op bezoek tijdens een zomeravondje met een roseetje aan het water (even wat citronella voor de knutten). Echt fantastisch!
Vandaag zou mijn moeder 82 jaar zijn geworden, ware het niet dat ze 24 jaar geleden overleed. Op zo'n dag als vandaag als ik dan het getal 82 hebt uitgerekend in verband met haar leeftijd dan fantaseer ik wel eens over wat voor vrouw ze nu zou zijn geweest. Ik denk dat ze een mooie oude vrouw zou zijn geworden, nog steeds met een originele kijk op het leven en een nadrukkelijke eigen mening over allerlei actuele zaken. Ze zou vast hebben geleerd om met een computer om te gaan en ze zou nog actief in het leven staan. Maar vooral zou ze genoten hebben van haar kleinkinderen die ze jammer genoeg nooit heeft gekend en die nu ondertussen grote kerels zijn geworden waar je tegenop kijkt.
De rozen op de foto zijn theerozen en dat waren haar lievelingsbloemen.
De mijne heet Bram, ik heb wel vaker over hem gesproken. Die van Hans heet Goedele, nou eigenlijk heet ze Lucie maar Hans noemt haar Goedele vanwege haar Vlaamse tongval. Gisteren stond ik met een aantal mensen te praten toen bleek dat velen van ons ook daadwerkelijke gesprekken hebben met onze TomToms. Als Bram me wel eens een verkeerd advies geeft - het irritante 'probeer om te draaien' - dan roep ik op een bepaald moment ook wel eens: "Bram, hou je mond!" Niet dat hij zich er wat van aantrekt maar je wilt toch op een bepaald moment je ongenoegen uiten. Of soms herhaalt Bram tot in den treure zijn advies: ga rechtsaf, tweede afslag, rechtsaf gaan. En dan zeg je op een bepaald moment voordat je er erg in hebt: "ja, ja, ik weet het wel".
Herkenbaar? Of heb jij dat niet?
Ondanks het feit dat het al weer 5,5 jaar geleden is dat mijn zus verongelukte heeft de WC in het huis van mijn zwager en neven nog steeds haar sfeertje. En dan doel ik met name op de twee projecten die ze daar aan de muur had aangebracht: het zwart/wit project en het schoenenproject. De foto hierboven laat een fragment zien van het schoenenproject waarop ook mijn 'oei oei schoenen' staan afgebeeld. Deze zijn genoemd naar het geluid dat iemand zou gaan maken indien diegene met deze schoenen op een bepaalde plaats zou worden geraakt. Ze zijn genant lelijk maar indertijd vond ik ze kennelijk mooi.
Van mij mag die WC wel zo blijven want er valt altijd wat te kijken.
Onze eerste platenspeler vroeger was er eentje van Philips met een luidspreker in het deksel en we hadden er twee plaatjes bij: eentje van de Blue Diamonds (met Ramona en Little ship) en de andere was een EP'tje van My Fair Lady. Ik moet het hier nog ergens hebben. Grijs gedraaid hebben we die plaatjes en die liedjes brengen ook goede herinneringen boven aan zorgeloze jaren.
Gisteren waren we voor cultuurpodium.nl bij de première van de derde Nederlandse My Fair Lady met werkelijk een geweldig cast. Ik heb echt genoten, niet in de laatste plaats vanwege het jeugdsentiment dat met deze musical verbonden is. Er kwamen ook weer heel veel dingen boven zoals de chocolaatjes en het feit dat je - om geen risico te lopen - het beste je kunt beperken tot het weer en gezondheid als gespreksthema's.
Gaan dus! Zie morgen het artikel op
Cultuurpodium.nl.
Ik kan maar geen genoeg krijgen van die leuke amazing circles. Deze drie stuks maakte ik van drie foto's die ik ooit maakte in Utrecht. Mijn vraag is nu wat staat er op alle drie deze foto's voor een voorwerp? Ik ben benieuwd of jullie het raden.
Creatief met klei is voor Amanda heel anders afgelopen dan voor mij. Ik maakte een stel kandelaars geïnspireerd op
Dubuffet en zij maakte een soort aboriginal kandelaar in de kleuren die je ook vaak op een didgeridoo aantreft. Ik had nog oranje kaarsen en met een mooi gouden papiertje als achtergrond ziet het er behoorlijk knap uit vind ik.
Gisteren bezocht ik met een vriendin in Apeldoorn een natuurbegraafplaats midden in de bossen. Vroeger mochten op die begraafplaats alleen maar hele sobere natuurlijke grafmonumenten gemaakt worden zoals keien waarin naam en data waren uitgebeiteld, zo werd mij verteld. Maar tegenwoordig is er (mede geleid door economische motieven) in die principes een beetje de klad gekomen en zagen we ook tamelijk veel graven met (deels) gepolijste stenen of zelfs 'normale' grafstenen. De meeste graven waren nog wel min of meer 'at random' onder de bomen geplaatst maar hier en daar was toch een plek netjes in een rechthoek aangeharkt en omgeven met een keurige rechte rij keitjes.
Als je in zo'n omgeving rondloopt met die natuurlijke graven dan krijgt de uitspraak 'want stof zijt gij en tot stof zult gij terugkeren' ineens meer betekenis. Ik vond het wel mooi. Dan zie je trouwens ook ineens hoe de snijbloemen die we gewend zijn op onze graven te zetten, detoneren in het bos en de felle kleuren oranje, geel, wit en roze totaal niet passen bij die duizenden kleuren groen en bruin die het bos zelf te bieden heeft.
Prachtig vond ik de graven met de Chinese (?) tekens (met roze bolchrysanten er bij dat was dan weer helemaal niks), een prachtige steen gemaakt in de vorm van een soort bankje en de door de bliksem doorkliefde bomen. Kijk
hier voor de diashow met foto's van al deze graven.
Veertien dagen geleden waren we creatief geweest met
klei en dit is het eindresultaat van mijn kandelaars (ik had er ondertussen nog eentje bijgemaakt). Kunstkenners zien hier meteen de stijl van Dubuffet die ik eventjes geleend heb. De kleine die vooraan staat is trouwens wel minder mooi afgewerkt dan de grote achteraan maar dat terzijde.
Als kind vond je lekker met je handen eten een feest maar nu is het mogelijk om met je handen je computer te bedienen op een zogenaamd multi-touch screen. Eindeloos veel mogelijkheden worden daarmee aangeboord. Kijk maar eens naar dit
filmpje.
Eerst waren het tig mailtjes per dag waarbij palmen werden aangeboden voor in je kantoortuin en nu word ik dood gegooid met dit soort krukken. Wat een ellende! Zou er iemand zijn die iets koopt van mensen die dit soort methoden gebruiken om hun product aan te prijzen?
Gonny van Oudenallen is een onafhankelijk kamerlid die ontzettend haar best doet maar wiens ijdelheid haar af en toe parten speelt. Zo had ze gisteren haar bril niet op en zag daarom niet dat minister Hoogervorst in de Kamer aanwezig was terwijl zij in het wekelijks vragenuurtje over de griepprik wilde spreken. Nadat haar te verstaan was gegeven dat de minister in de Kamer aanwezig was ging zij onverstoorbaar door met haar vragen om achteraf teleurgesteld te constateren dat een onbekende man haar vragen had beantwoord terwijl ze verwacht had dat de minister dat zou doen. Je raadt het al: ze had in die onbekende man geen minister Hoogervorst herkend.
Later bij Pauw en Witteman legde ze uit het dat zo kon komen: die pasfotootje die je krijgt lijken helemaal niet. Hij heeft veel mooiere ogen. Toch heeft Gonny van Oudenallen wel een functie in het parlementaire spel want zodra zij aan het woord komt ligt de hele kamer plus kabinetsleden dijenkletsend over de tafels van het lachen. Even lekker een momentje ontspannen....
Zie ook
hier in de krant van vanmorgen.
Gisteren bij het Theater aan de Parade bij de première van de muscial Grease:
- Een korte rode loper van nog geen 10 meter
- veel BN-ers op en navenant veel papperazzi langs dat korte lopertje
- daardoor enorme opstoppingen bij de ingang
- een swingende voorstelling met veelbelovend jong talent
- heerlijk voedsel en dito drank in hoeveelheden genoeg voor een leger
- een afterparty die wij redelijk snel verlieten maar die ongetwijfeld nog tot in de kleine uurtjes heeft geduurd.
Op de foto's de feestelijke cocktails waarmee de genodigden werden verwelkomd.
Hans deed zijn fietstas open en stond oog in oog met dit monster dat hem strak aankeek. Brrr, we zijn allebei niet echt fan van spinnen en wat had deze trouwens in die fietstas te zoeken? Maar wel een mooie gelegenheid voor een macrofoto want dit monster is natuurlijk lang niet zo groot als het op deze foto misschien lijkt. Klik toch maar even voor een vergroting.
Om echt te lezen
moet je alle lichten uitdoen
woorden houden van duisterheid
zoals het beeld houdt van de donkere kamer.
Onder hen beiden zouden ze zonder geluid
te maken de wereld kunnen vervangen.
Herman de Coninck
Veel van ons kennen de canon als het meerstemmig lied zoals bijvoorbeeld vroeger op school 'Vader Jacob' of 'De klokken van Haarlem' daar populaire voorbeelden van waren. Maar nu is een een canon in de betekenis van onderdelen van onze cultuur die onze identiteit bepalen: een soort greatest hits van ons land op cultureel gebied. De opstellers van de canon hebben dat vooral ingevuld met historische gebeurtenissen waarbij mij meteen opviel dat muziek in het hele culturele spectrum van de canon volkomen ontbreekt en daarentegen Annie MG wonderlijkerwijs wel prominent op de 45e plaats sprijkt. Ik vind Annie een geweldige kanjer en een waar fenomeen maar toch zijn naar mijn mening de verhoudingen een beetje zoek.
Maar goed, de canon is er en ik vraag me af wat er nu verandert. Of hebben we er gewoon weer eens een mooi instituut op nationaal niveau bij gemaakt dat volkomen nutteloos en oeverloos debatteert terwijl de inwoners van ons land hun leven gewoon doorleven, grotendeels met een lekker muziekje in hun oren?
Meer weten? Kijk op
hier de website van de Nederlandse canon.
Het is toch wonderlijk dat mensen via media zoals YouTube soms dingen vertellen aan de anonieme wereld die ze in al de jaren van hun leven nog niet konden vertellen aan hun dierbaren. Zo zag in afgelopen week
dit filmpje van de weduwe van Martin waarin ze vertelt dat Martin een paar dagen geleden overleden is en wat YouTube voor hem heeft betekent in de laatste fase van zijn leven. Kijk
hier voor meer video's van Martin.
Het is een wonderlijk fenomeen dat volgens mij is begonnen met Peter met zijn - ondertussen immens populaire - stream:
Telling it all. Ik geloof echt dat dit soort media isolement kunnen opheffen voor sommige mensen. Wat denk jij?
Het schijnt dat ze niet kunnen omklappen en een levensduur hebben die die van de gemiddelde paraplu met jaren overtreft. Stormproof en onbreekbaar, als dat eens zou kunnen! Maar er zijn ook nog bijkomende voordelen, zo schijnt het: bescherming tegen het uitsteken van ogen van anderen, beter zicht door de asymetrische vormgevng en je valt er natuurlijk ook mee op. Er hangt wel een pittig prijskaartje aan dit nieuwe product: 42 euro voor de grote versie en 33,50 euro voor de opvouwbare versie maar dan heb je ook wat!
Te koop bij de Mexx-winkels of
hier via de website.
Gezien het feit dat de griep hier afgelopen weekend de overhand had was een uitje buiten de deur niet echt gewenst. Omdat Amanda hier zondag was hebben we toch iets om te doen bedacht. We zijn weer eens gaan kleien. Kandelaars in dit geval met het oog op de op handen zijnde donkere dagen.
Ik vind ze heel mooi geworden. Ze moeten nu even een poosje drogen maar volgende keer gaan we de schilderen en aflakken en mooie gekleurde kaarsen zoeken om er in te zetten.
Niet alleen mijn neus maar ook de rest van mij is ten prooi gevallen aan de griep (want dat is het toch echt wel geworden). Gisterenochtend werd ik wakker met een dikke keel en krakende stem. In de loop van de dag liep het water steeds veelvuldiger spontaan uit mijn ogen en zag ik er uit alsof ik leed aan intens verdriet. 's Avonds op de bank onder een deken wisselden koude rillingen zich af met warmte aanvallen. Kortom: een echte griep waarbij ook al mijn spieren even lieten weten dat ze er nog waren.
Hans heeft het ook dus lekker vertroeteld worden is er niet bij
Nou maar hopen dat het snel over is.
Boven mijn ogen zit een heel dik pak watten, te veel voor de ruimte die daar is. Totaal onverwacht word ik overvallen door neusbuien zodat ik geen stap zet zonder zakdoekjes om ongelukken te voorkomen. Gelukkig heb ik nog neusspray in huis maar in verband met het weekend zal ik voor alle zekerheid maar even de voorraad zakdoeken en neusspray aanvullen.
Gisterenavond waren we op de première van Wat zien ik?! in Het Park in Hoorn. Ik wist niet goed wat ik van deze productie moest verwachten maar heb me zeer geamuseerd met deze musical. Een echt Nederlandse productie van grote klasse! Wel een ellende zijn die fotografen die totaal niet worden gehinderd door enige vorm van goede manieren en letterlijk met ellebogenwerk vooraan staan om de plaatjes voor de roddelbladen te maken. Vorige week bij de premiere van Cats was er ook al veel agressie en nu weer. Iemand noemde het vorige week een beetje wrang grappend 'Mohammed Ali, the musical'. Het wordt echt tijd dat degenen die zich misdragen eens op hun nummer worden gezet.
Kijk
hier naar de foto's die ik maakte (ook nog van de Uitmarkt)
Mijn beide ouders zijn al enige tijd overleden. Mijn moeder in 1982 en mijn vader nu al weer bijna 10 jaar geleden. We hebben alle spulletjes van ons ouderlijk huis die we graag wilden bewaren in het 'familiearchief' opgeborgen. Dat is een eikenhouten dekenkist volgepakt met dierbare herinneringen. Alles dat daar niet inpaste hebben we verdeeld of weg gedaan. Maar heel af en toe duikt er toch nog iets op dat we nog niet eerder hadden gevonden. Zo vond mijn zus een tas van mijn vader met de trouwbijbel van mijn ouders er in, allerlei geboortekaartjes en rouwkaarten maar ook een heleboel bonnen uit de oorlog en de periode daarna. Ineens komen al die verhalen weer boven die we daar als kind over hoorden, al was het alleen maar vanwege de geur van die papieren, de geur van vroeger.
Zo dag het toneel er uit waar de verzamelde pers vanmiddag voor het eerst mocht kennismaken met de musical Tarzan. Uit Amerika waren de drie hoofdrolspelers overgevlogen die een aantal van de door Phil Collins gecomponeerde nummers zongen. Overal groen en we voelden ons helemaal in de jungle terwijl we even een kijkje in de keuken mochten nemen. Binnenkort meer op Cultuurpodium.nl.
De dromen van vandaag zijn het materiaal van de wereld van morgen.
Peter Gabriël
Er wordt op dagelijkse basis over borstkanker gesproken gelukkig en niet alleen door de mensen die het hebben of die iemand kennen in hun omgeving met die ziekte. De nieuwe campagnes rondom de borstkankermaand hebben ook veel losgemaakt. Iedereen heeft wel gehoord over het merkwaardige fenomeen van die borsten die ineens uit jurken of shirtjes piepten (met Halina Reijn als glamour hoogtepunt). En de borsten van Sylvana Simons zijn ook veelbesproken vanwege de vraag of dat nu wel of niet goed was. Een aantal BN-ers (Catherine Keijl, Ruth Jacott, Mieke van der Weij en Sylvana Simons) doet ook mee aan een spotje waarin ze gekleed in een roze lint vertellen waarom ze het dragen. Tot slot was gisteren op de TV borstkanker bij mannen ook een item dat uitvoerig besproken werd.
Ik vind het fantastisch al die aandacht voor deze ziekte en de bestrijding ervan. Want we kunnen het allemaal krijgen dus onderzoek is van levensbelang.
'Ontvluchting'
Hier, aan dit Valkenburg, ben ik ontvlucht
en droom mij nu in Gordonsbaai terug:
Ik speel met kikkervisjes in een stroom
en kerf er runen in een wilgenboom
Ik ben de hond die langs de stranden draaft
en dom-alleen de avondwind toeblaft
Ik ben de schrokop-zeevogel die daalt
en dode nachten opdist als een maal
De god die jou gebouwd heeft uit de wind
zodat mijn smart volmaaktheid in je vindt:
Mijn lijk ligt uitgespoeld in wier en gras
Op al die plekken waar ik met je was.
Ingrid Jonker in een vertaling van Gerrit Komrij
Gisteren waren we in de dierentuin. Het was alweer een tijdje terug maar het is altijd weer een leuk uitje. Bovendien heb ik een abo en dan kost het ook nog eens niks. Het was veel warmer dan we van te voren hadden gedacht alleen na anderhalf uur betrok de lucht en begon het te regenen en te onweren. We waren toen net bij de flamingo's en die gaan dus bij de eerste donderklap massaal het water in. Onverstandig zou je zeggen maar opmerkelijk. Na de donderslagen gingen ze er uit en bij een nagekomen klapje hup met z'n allen er weer in. Rare jongens die flamingo's (klik voor groter).
Pesten komt schijnbaar veel voor op school, op het werk en op de sportclubs. Tot mijn verwondering gebeurt het ook in de dierentuin want het is echt niet de eerste keer dat deze struisvogel een veertje plukt uit de kont van haar buurvrouw, dat is wel duidelijk!
A good head and a good heart are always a formidable combination.
Nelson Mandela.
Google is jarig, zo is te zien aan het
logo dat vandaag een taartje bevat. Acht jaar geleden is het al weer dat Google begon en ik zou er niet meer zonder kunnen. Moet je je voorstellen dat je niet meer kunt Googelen? Of is het nou Googlen?
Meer Google logo's vind je
hier.
Een beetje gek is het wel, zo'n eerste dinsdag zonder DiDi. Honderd keer deden we het en dachten we van te voren na over een thema. Gisteren betrapte ik me er op dat ik dat toch weer deed. Nou ja, ik kan natuurlijk altijd nog gedichten plaatsen zonder de DiDi-aanleiding. Er is zoveel moois op dat gebied!
Vorige week werd ik ineens gebeld door Joop van den Ende Theaterproducties of wij voor Cultuurpodium aandacht wilden besteden aan Beauty and the Beast die tot eind van het jaar in het Circustheater in Scheveningen gaat spelen en waarvan afgelopen zaterdag een bijzondere benefietvoorstelling plaats vond tbv de Ronald McDonald Kinderhuizen. We hadden eigenlijk wel andere plannen maar vonden dit zo'n leuke uitnodiging dat we toch besloten om er gevolg aan te geven dus trokken wij afgelopen zaterdag naar Scheveningen voor een gang over de rode loper, een high tea met de cast en een werkelijk prachtige musical. Amanda mocht ook mee en die heeft haar handtekeningenboekje bijna helemaal vol nu. Op de foto staat ze te wachten totdat Chantal Janzen (die Belle speelt) klaar is met haar interview (klik voor groter). Als je een beetje door je oogharen kijkt lijken ze wel wat op elkaar. Een artikel over Beauty and the Beast kun je één dezer dagen tegemoet zien op Cultuurpodium.
Ik heb weer buitengewoon veel plezier bij de avonturen van Sofie Hilbrand en Filemon Wesselink in het kader van Lijst 0. Ik vind dit duo vele malen leuker dan de dames Katja en Birgit die dit programma in het verleden presenteerden. Zij deden de stoute meisjes-act terwijl Sofie en Filemon met een gezonde wondering en niet gehinderd door conventies op de politiek afstappen. Zo zagen we Sofie tijdens de troonrede van de week met haar Lijst 0-hoed in het publiek zitten en heeft Filemon kans gezien door te dringen tot de kandidatenlijst van
D66. Het siert lijsttrekker Alexander Pechtold dat hij daar tamelijk laconiek mee omgaat. "BNN is opgericht om de publieke omroep op te schudden, moet nu de partij die 40 jaar geleden is opgericht om de politiek op te schudden daar een punt van maken? Laat onze reglementen en leden maar getest worden." Goed zo Alexander en goed zo Filemon! Het wordt op deze manier weer spannend in de politiek op een gezondere manier dan die van Rita Verdonk.
En of Filemon D66 van de ondergang kan redden? Op de
BNN site kun je de poll invullen maar ik denk van wel!
Zodra je dit ziet denk je: "Ja, natuurlijk!" en snap je niet waarom nog niemand het eerder bedacht. Het lijkt op een gewone oplaadbare batterij maar het is er eentje met een USB stekker er in. Overal waar een USB-aansluiting is kun je nu je batterijtje laden. Een geniale vondst. De USBCELLS kosten 20 euro per twee en zijn
hier te bestellen.
Mijn auto was opengebroken, ik schreef het een paar dagen geleden al. Gisteren had ik contact met de politie in Utrecht en het bleek dat er in de garage waar het gebeurde wel videobewaking is maar volkomen in adequaat. Er zijn vanaf de kant van de politie al meerdere malen opmerkingen over gemaakt dat het zo niet werkt.
Ik heb bedacht dat ik de garage aansprakelijk ga stellen wegens wanprestatie voor de schade aan mijn auto want het repareren van de deur kost maar liefst 1200 euro! Ze adverteren bij die garage met een bord aan het toegangshek met 'videobewaking' en je hebt er dus niks aan. Zo! Nu eerst even uitzoeken van wie die garage is.
Dit keer een bijzondere aflevering van Dichters op Dinsdag ter gelegenheid van de honderdste (en voorlopig laatste) keer. We wilden iets speciaals doen en hebben dat gevonden. We vroegen Catharina 't Hart, die onder haar weblognaam Zomerstorm een trouwe deelnemer is geweest in de periode dat DiDi bestaat, een aantal van haar gedichten uit te zoeken en wij zochten daar foto's bij. Zo ontstond het jubileumboek 'Elementen'. Het is een bijzonder boek dat slechts in een beperkte oplage beschikbaar is. Bestelinformatie en preview kun je
hier downloaden.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je hier en oudere thema's vind je daar. Wil je het feestje van DiDi meevieren plaats dan jouw mooiste gedicht van dit moment ter gelegenheid van ons jubileum. Wij plaatsen er eentje van Catharina 't Hart uit 'Elementen' als voorproefje.
Vandaag zou ik me willen verlieven
In dalen, woorden, bloesem en zeeën
Ik zou me gekoesterd willen weten
Door zonnen, blikken, gelofte en goed
En dan geen sluiers hoeven afnemen
Vandaag zou ik gedragen willen zijn
Maar de momenten zullen rauw en benig zijn
De dagen zullen woelig en druizig komen
Het enige kaartje wat ik kopen kan
Voert dwars door alles heen
Je kunt als vader trots zijn op je dochter als ze zo mooi afgebeeld staat als Amanda in de NRC?next van vandaag. Het thema is natuurlijk hoedjes in verband met de Prinsjesdag van morgen en zoals Hans ook al zegt in het begeleidend stukje: Amanda kan op haar hoofd zetten wat ze wil want het staat haar allemaal prachtig! Klik om het hele artikel te zien.
Het was hier even stil op Miwian maar dat kwam omdat het weekend aardig gevuld was met leuke en minder leuke dingen. Laat ik beginnen met de leuke. Zaterdagavond bezochten wij de manifestatie Kunst in Oorlog in de Stadsschouwburg te Utrecht. Dat was erg leuk en inspirerend en zondag ging ik naar een voorstelling in de bossen van Austerlitz waar Gijs Scholten van Aschat gedichten las met prachtige gitaarbegeleiding van Eric Vaarzon Morel. Daar heb ik echt van genoten. Natuurlijk komen er op Cultuurpodium nog artikelen over dit alles maar de grote domper van het weekend kwam zaterdagavond toen we terug in de parkeergarage ontdekten dat mijn auto was open gebroken. Het slot van het rechterportier hing er helemaal uit. Gewoon met bruto kracht er uit gesloopt. En ook wat spullen weg natuurlijk (al had ik gelukkig niet zo heel erg veel interessants in mijn auto liggen). Wat een narigheid en dat voor een relatief kleine buit en notabene IN EEN PARKEERGARAGE. Ik was echt helemaal ontsteld.
Maar goed dat het zondag zo'n heerlijke dag was, kon ik nog even bijkomen van de schrik.
Ik ben druk, druk, druk met van alles en nog wat en mijn hoofd loopt om. Verder word ik achtervolgd door pech zoals mijn accu die precies deze week het moment kiest om de pijp aan Maarten te geven en het batterijtje van mijn alarm die gisterenavond ineens geen krimp meer gaf. En dan kan ik mijn auto niet starten want er zit startblokkering op.
Ik had net een voorstelling gefotografeerd in de rustgevende omgeving die je op de foto ziet (ja ja, mèt een kopje thee en een glaasje wijn voor het publiek er bij) en vervolgens kon ik niet naar huis. De wegenwacht gebeld dus en ik had me al voorbereid op een lange zit toen ik dacht: "Laat ik toch nog eens op het knopje drukken". En ja hoor, hij deed het.
Ik kon nog net met de benzine die er in zat van Den Haag naar huis rijden en daar ilgt gelukkig een reserve afstandsbediening. Maar het waren wel weer een paar baalmomenten. Gelukkig is mijn accu nu goed en doet het alarm het ook weer. Pffft....
Minister Donner is van mening dat als 2/3 deel van de kiezers democratisch zou stemmen voor het invoeren van de islamitische wet, de sharia, dat dan mogelijk zou moeten zijn. Hij stelt in Vrij Nederland dat de essentie van democratie juist is dat de meerderheid telt. Ben jij het met Donner eens?
Dit keer is 'spiegel' (of 'mirror' voor de Engelstalige inzendingen) het thema van DiDi. Het gedicht 'De schoonmaker van het spiegelpaleis' van Ingmar Heytze vormt de aftrap.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
De schoonmaker van het spiegelpaleis
De schoonmaker van het spiegelpaleis
weet dingen die je niet kunt weten.
Allereerst de weg naar buiten
maar dat is beroepsgeheim*
wat er ?s avonds op het glas zit
neuzen, vingers, lippenstift*
hoe je dat weer weg moet krijgen
vilten doek en tederheid*
waar de spiegelbeelden blijven.
* deze zinnen staan in spiegelbeeld
Ik weet nog goed waar ik was. Ik liep over de gang in het hoofdkantoor van een opdrachtgever toen ik aangeschoten werd door de directiesecretaris. Deze man stond bekend om zijn vele nauwelijks leuke practical jokes en zijn bizarre en bijzondere gevoel voor humor. Hij vertelde een verhaal over vliegtuigen die de Twin Towers in New York waren binnen gevlogen. Ik dacht: "ja hoor, vast!" en haalde mijn schouders op waarna ik mijn weg vervolgde door de gangen. Bij ander personeel van het hoofdkantoor was ook niks te merken van een wereldcrisis dus ik dacht echt dat het weer zo'n vervelende grap was. Later heb ik keer op keer die beelden gezien en nog kan ik bijna mijn ogen niet geloven als ik nu vijf jaar later die filmpjes opnieuw zie.
Op de achtergrond hoor ik de televisie die uitzendt hoe de namen worden voorgelezen van de mensen die 9/11 niet overleefden...
Gisteren waren we op het Festival de Muzen in Baarn waar een driedaags evenement werd afgesloten met jazz, poëzie en kunst. Het stel op leeftijd op de foto (de vrouw achter de man) luistert aandachtig naar de Bigband On the Move die een groot deel van het middagprogramma voor zijn rekening nam. Klik op de foto voor vergroting.
Leiderschap is hard werken. Het vereist een heleboel denken en voelen. Je bent verantwoordelijk voor het werk waar anderen zich voor inspannen. Als zij het gevoel hebben dat je hun energie verspilt krijg je hun vertrouwen niet. En dat vertrouwen winnen is leiderschap. Je moet duidelijk maken dat al het werk de moeite waard is.
Onbekend
Weet jij nog wat het verhaal was achter 't kofschip? Of 't fokschaap, dat mag ook. Ik heb het onlangs aan Amanda uitgelegd en die snapte het meteen terwijl haar Nederlandse leraar het haar niet duidelijk had kunnen maken (wie zei ook al weer dat de kwaliteit van het onderwijs achteruit ging?).
Een kofschip is volgens de grote Van Dale een "zeilschip voor binnen- en kustvaart met ronde voor- en achtersteven, platte bodem, meestal twee masten, zonder zwaarden, veel lijkend op een smak" (klik voor groter). Een schaap behoeft geen toelichting.
Ik ben benieuwd...
Gisteren lag er in de brievenbus een schitterende uitnodiging, een ingenieus gevouwen 'yellow brick road', met daarbij kaartjes voor de première van de musical The Wiz en een uitnodiging voor het premièrefeest daarna. In de aanloop van de première hebben we op cultuurpodium.nl al een aantal artikelen gewijd aan The Wiz en ik maakte al foto's op de Uitmarkt (klik voor groter) maar morgen ligt de gele (in de geval) loper uit en gaan we de musical zelf bekijken. Ik heb er echt zin in! Natuurlijk doen wijden we er op Cultuurpodium.nl een artikel aan, dat spreekt voor zich!
Mijn persoonlijke website liep al een tijdje achter. Gisterenavond heb ik maar eens even wat gerenoveerd in het ontwerp dat Hans ondertijd voor mij maakte. In feite is het een totaal nieuw concept geworden aangepast aan de actuele situatie van nu. Kijk maar eens
hier.
Dit keer is 'zomer' (of 'summer' voor de Engelstalige inzendingen) het thema van DiDi in de hoop dat we nog een paar zomerse dagen in het verschiet hebben de komende periode. Het gedicht Zomer van Johan de Boose leek me zeer geschikt bij dit thema.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Zomer
Zij breekt wakker en spoelt aan
Met licht zo licht, zo vol augustus
En de warme, natte geur van pas
Ontwaakte algen in het zand.
Niemand heeft het licht zo licht
Gezien zolang hij dit niet zag,
Want dit zijn alle kleuren die
Het zwart ooit aan kan nemen.
O licht zwart, o rouwrand
Aan de nagels van de tenen van
De nacht, waarop ik loop
Terwijl de dag probeert te vallen
En het valse licht ondraaglijk
Helder in mijn ogen klimt.
Wie kent niet het sprookje van
De nieuwe kleren van de keizer van Hans Christian Andersen. Maar wist je dat er ook kleren te koop zijn die er uitzien alsof je niks aan hebt? In dit geval zijn dat niet die grappig bedoelde T-shirts en schorten met spierballen en spannende torso's maar zeer speciale vrouwenmode. Kijk maar eens
hier en
hier. Dus wil je een pikante outfit voor de komende winter dan moet je wel even sparen maar dan kun je dat bij Alba d' Urbano bestellen.
Gezien bij Trendbeheer
De Animaris Percipiere is een vertegenwoordiger van de laatste generatie strandbeesten, de creaties van Theo Jansen. Ik schreef
eerder over zijn wonderbaarlijke wezens die ik vond in een commercial van BMW. Gisteren waren we bij zijn werkplaats in Ypenburg waar hij een open dag had. We waren er allemaal zeer van onder de indruk om de strandbeesten van dichtbij te zien. Op Cultuurpodium.nl binnenkort een artikel met meer informatie over deze kunstenaar en zijn zelf gecreëerde universum.
Ik heb op mijn Canon PS Pro1 een geweldige supermacrofunctie waarmee je echt de meest prachtige macro-opnamen kunt maken. Hans heeft een losse macrolens die hij nagenoeg nooit gebruikt. Ik vind ook over het algemeen dat er met die lens minder goede resultaten worden bereikt dan met mijn PS Pro1. Toch vond ik deze foto wel aardig gelukt. Hij is nagenoeg in het donker gemaakt (vandaar de ruis) maar je kunt heel goed zien dat er maar een heel klein gebied is waar het beeld scherp is.
Hebben jullie ervaring met macrolenzen?
Nederland is in Duitsland (of all places) wereldkampioen geworden bij de Wereldruiterspelen voor springruiters. Dat is de eerste keer in de geschiedenis en de Oranje ruiters gingen als een speer. Ik heb op de TV de laatste rit gekeken van het jonge talent Gerco Schröder (bijnaam Ronaldinho) die er een foutloos rondje van maakte terwijl het hele hippisch stadion in Aken (samen met mij achter de TV) de adem inhield. Daarmee was het goud binnen en zowel eeuwige concurrent Duitsland als Amerika verslagen.
Eerder deze week haalde Anky van Grunsven als een gouden medaille binnen bij de individuele dressuur terwijl het team zilver haalde. Het ziet er uit dat wij de beste zijn in de ruitersport op dit moment. Hoezeeeeeee!
Omdat Amanda meedeed met de Kids Statues, het onderdeel van World Statues voor de kinderen t/m 16 jaar, togen wij zaterdagmiddag richting Arnhem. Amanda en haar vriendin stonden op de markt als Frozen Grannies en ze zagen er geweldig uit. Maar dat gold eigenlijk voor alle deelnemers waarvan hierboven een kleine selectie te zien is (klik voor groter). Ik zou als jury niet hebben geweten wie ik moest kiezen met zoveel prachtige statues. De eerste prijs bleek uiteindelijk te gaan naar Het Schilderij en de tweede prijs plus de publieksprijs naar Drie Kleine Kleutertjes. Maar de lol die de kinderen er aan beleven is volgens mij meer waard dan welke prijs van ook. Ze hadden bovendien nog een workshop gevolgd bij Toneelgroep Oostpool in Arnhem en dat was wel te zien ook.
Petje af hoor, voor alle deelnemers.
Dit keer is 'kant' (of 'side' voor de Engelstalige inzendingen) het thema van DiDi en als start heb ik gekozen voor onderstaand gedicht van Arjen Duiker.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Aan de ene kant staat het ding.
Aan de andere kant staat het mysterie.
Meer van het ding en het mysterie weet ik niet.
Hoe in naam van wat dan ook,
hoe kan ik er meer van weten!
En dit weten is een klein weten, voeg ik eraan toe,
een klein idee hoogstens, klein
in zijn gevolgen
voor de tijd.
Als aan de ene kant staat het ding
en aan de andere kant het mysterie,
is de wereld duidelijk.
De straat is de straat waar ik vrienden tegenkom,
de bloemen bloeien zoals zij moeten bloeien, met bloesems,
de wind waait wanneer zij wil,
en het gebrek aan meer weten
dan aan de ene kant staat het ding
en aan de andere kant het mysterie
is mij een onuitputtelijke bron van vreugde.
Het Brandpodium op de Uitmarkt is goed afgeschermd voor publiek. Voor het podium een iets lager podium waarop desgewenst een TV-camera kan rijden, daarvoor de frontstageruimte voor fotografen en beveiligingspersoneel en daarvoor de bekende dranghekken. Bazz, de zanger van Van Katoen vond dat kennelijk te veel afstand tussen zichzelf en zijn publiek want hij sprong van het podium en dook over het hek de menigte in. Al zingend werd hij door zijn fans letterlijk op handen gedragen!
'Try before you die' is het motto waarmee BNN-presentatrice Sofie Hilbrands het hoofdpodium van de Uitmarkt betrad om het massaal toestroomde publiek toe te zingen. Dat publiek was overigens niet voor haar gekomen maar voor de 'musical sing-a-long' die op het punt stond te beginnen. Een mooi moment voor Sofie om voor een keertje...
Maar het was vals! Heel verschrikkelijk vals. En Sofie ging gewoon door alsof er niks aan de hand was met de flair en de stijl die we van haar gewend zijn! Een plaatje om te zien en een ramp om naar te luisteren. Maar klasse hoor Sofie! Ik neem mijn petje voor je af dat je dat durft!
Terwijl de openingsshow van de UItmarkt 2006 in volle gang was op de Dam speelde zich bovenin Madame Tussauds ook een aardig tafereel af. De spot die gericht stond op het ronde raam had kennelijk aan het licht gebracht dat de ruit wel eens gelapt mocht worden. Een enthousiaste schoonmaker zag dat en kwam meteen in actie. Zo konden we zien hoe hij de ramen stond te lappen terwijl beneden hem het publiek op de Dam stond te swingen bij de spetterende show op het podium. Meer over de opening op cultuurpodium.nl.
De hele tijd had ik al het idee dat er iets was in het huis. Ik hoorde geluiden die er anders niet waren en er kraakten dingen zonder aanleiding. Ik besteedde er aanvankelijk geen aandacht aan totdat ik 's avonds ineens gepiep hoorde. Dat leek wel een muis! Af en toe verdwaalt er wel eens een veldmuis in mijn huis omdat bij enigszins mooi weer de tuindeuren open staan.
Een uurtje later zat ik op de bank even te zappen en ineens zag ik wie mijn bezoeker was. Hij of zij zat onder de andere bank naar mij te kijken en schrok zich helemaal suf toen ik me bewoog. De volgende dag toch maar even de tuindeuren weer open gezet en sindsdien heb ik niks meer gehoord. Ik denk dat mijn bezoeker weer terug is naar zijn eigen huis.
Vandaag de 25.000 ste Volkskrant en dat wordt gevierd met een prachtig bewaarexemplaar. Ik heb sinds enige tijd door de week de digitale krant was kwam al bladerend vanmorgen tot de conclusie dat ik dit bewaarexemplaar toch wel wilde hebben. Er staan allerlei leuke en interessante dingen in. Gelukkig had AH nog een paar kranten want bij de tijdschriftenhandel en de sigarenboer was de Volkskrant deze dag volkomen uitverkocht.
Zijn alle cultuurminnende lezers van Miwian al geabonneerd op de cultuurpodium nieuwsbrief? Zo nee, dan moet je misschien toch even overwegen om je alsnog in te schrijven (dat is gratis). Onder de abonnees worden namelijk 2 x 2 kaarten verloot voor het concert van Thé Lau met het Residentie Orkest in het Paard van Troje te Den Haag. En zoals de plannen nu zijn volgen er binnenkort meer acties. Meer informatie over het Thé Lau concert kun je
hier vinden.
Er moet meer gewoordvandedag worden. Dat vinden velen waaronder ik.
Mijn woord van de dag is daarom:
Theorette
Gelezen bij vandenb en sommige andere webloggers.
Alweer de 96e DiDi deze week en het duurt nog een paar weken voordat de 100e DiDi een feit is. Denk maar vast na over een mooie bijdrage voor de 100e aflevering waarbij we iedereen zullen vragen zijn/haar ultieme gedicht of songtekst in te sturen. Maar zover is het nog niet. Eerst nog een paar 'gewone' DiDi's. Dit keer is 'straat' het thema van DiDi en als start heb ik gekozen voor het gedicht 'Aanzoek' van Anneke Brassinga.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Aanzoek
Ik ben al vaak door mezelf op straat gezet,
heengezonden, onbewoonbaar verklaard,
uitgerookt, door ploffende kachels beroet.
en nu hier, het lekt er en tocht. Te moe
voor ander onderdak. Maar ruimte is er
te over voor wie ik bij me heb, in armen sluit
als liefste doorluchte, als kroonluchter
ontvlammen laat, in rust voel aan 't geraamte.
Een klein maar taai oneetbaar hart blijft fier
zich weren tegen binnenschuivend donker. Blijf.
Blijf met mij hokken in dit schrale ribbenkast
in het innig bed van geest, bij het weerlicht
getemperd door weemoed, van ons verstand.
Ik hoorde van de week iemand vertellen dat de buien die we de laatste weken over ons dak krijgen ondermeer veroorzaakt worden door de extreme hitte die we daarvoor hadden. Tropische moessons dus na een periode van tropische zon. Ik vind het allemaal zorgelijk. We zijn in ons land natuurlijk best wat gewend aan regen en andere neerslag maar zoals nu hadden we het vroeger nooit. Althans ik herinner het me niet. Ons klimaat is dus echt aan het veranderen kennelijk en of we daar zo blij mee moeten zijn is nog maar zeer de vraag.
Op de derde zondag van augustus is het Kastelentocht in Doorn en omgeving maar zelden was het zo nat als deze zondag. Toen we naar de wei bij Kasteel Doorn liepen was het nog droog maar toen de paarden weer moesten vertrekken voor de middagrit was er net een wolkbreuk aan de gang. Op de foto dat moment (klik voor groter). Toen we wegliepen naar de auto hoorden we nog net de speaker omroepen dat het middaggedeelte zou worden afgelast.
The best thing about the future is that it comes only one day at a time.
Abraham Lincoln
Theo Jansen is een echte
Leonardo. Hij is fysicus, kyneticus, kunstenaar en schrijver en al jarenlang probeert hij met zijn strandbeesten de evolutie te evenaren. Hoe goed hem dat lukt kun je
hier zien in een fantastische commercial van BMW of op zijn
website waar nog veel meer te zien is.
Na de stortbui in Deventer had mijn favo regenponcho wat scheurtjes en een gaatje opgelopen (waarschijnlijk vanwege een scherp stukje aan de stoel). Ik moest dus op zoek naar wat anders. Nou heb ik altijd een paar van die hele goedkope noodponcho's in huis maar die zijn voor eenmalig gebruik. Al browsend op het internet vond ik deze tarpponcho (zie plaatje): lekker lang, heel dun maar toch sterk, tot een miniem pakje op te rollen en ook nog geschikt voor gebruik met een rugzak. En zoals de naam al zegt is hij ook nog geschikt voor gebruik als
tarp omdat hij bevestigingspunten heeft voor scheerlijnen. Nou verwacht ik niet onder barre omstandigheden te gaan kamperen maar je weet nooit waar het handig voor is.
De speaker meldde dat het verboden was om paraplu's te gebruiken tijdens de voorstelling van Nabucco en dat plastic regenjasjes te koop waren in de stand van de programmaboekjes. Hij was nog niet uitgesproken of het noodweer barstte los. Een wolkbreuk, zo erg dat op het Grote Kerkhof in Deventer binnen enkele minuten het water enkelhoog stond. De organisatie voelde er kennelijk weinig voor om de honderden mensen geld terug te moeten betalen dus de opera ging door, zij het wat later dan gepland. Maar als je zo nat bent is de lol er snel af dus we hebben gewacht tot het slavenkoor en zijn toen - nat en koud tot op het bod - snel naar huis gegaan.
Een artikel over de voorstelling (voorzover we die zagen) staat ondertussen op Cultuurpodium.nl.
We waren gisteren bij de opera Nabucco Open Air in Deventer op het Grote Kerkhof. Om 8 uur 's avonds - de tijd dat de opera zou beginnen - zag de lucht er zo uit (klik voor groter). De wind stak op, iemand timmerde nog even de haringen van de orkesttent extra vast en er werd aangekondigd dat er iets later begonnen zou worden. Wordt vervolgd...
Net als de twee jaren hiervoor is Hans weer op trektocht door Drente met Amanda en een vriendin. Hoewel het weer niet optimaal is hebben ze het reuze naar hun zin als ik de verhalen mag geloven. Hier schijnt nu het zonnetje en ik ga er maar vanuit dat het vandaag voor hen ook een mooie dag wordt. In ieder geval wordt het - net als de twee andere keren - een memorabele vakantie.
De foto is van twee jaar geleden want ze hebben nu een andere huifkar mee en ook een ander paard.
Dit keer een gedicht over de liefde van Herman de Coninck. Tot mijn verbazing was 'liefde' nog nooit aan bod gekomen bij Didi terwijl het toch zo'n belangrijk thema is in ieders leven. Dus bij deze dan maar.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
De lenige liefde
Middenin de vlakte van juli
kwam ik je tegen. Ik woon hier, zei je.
Ik keek naar de bloemen. Ja, dat zie ik,
zei ik, en waar leerde je de kunst
om niet lang te duren? Ook hier, zei je.
Je was lenig; en je woorden waren zo
doorschijnend, ik kon je er helemaal
door zien.
En daar lag ik al in het gras
en wat hield ik in mijn hand?
Een oortje, waarin het lange woord
?lieveling? uitgoot, zonder morsen.
Ik heb zoals ik al eens eerder schreef tegenwoordig de krant online: de NRC en de Volkskrant. Door de week komt daar de NRC?next bij die ik 's morgens even snel kan doornemen en in het weekend krijg ik dan de zaterdagkranten van NRC en de Volkskrant. De praktijk is echter dat ik die vaak pas op zondag lees omdat de zaterdag toch altijd tamelijk vol zit met boodschappen doen en allelei klusjes die gedaan moeten worden. Ik heb dus eigenlijk twee zondagkranten. En met zulk weer als gisteren is dat natuurlijk heerlijk want dan schijnt het zonnetje en kun je de stapel zaterdagkranten even op je gemak doornemen in de tuin.
Dit weekend was ik bij mijn vriendin en naamgenote die op een boerderij woont in de Achterhoek. Ze heeft drie soorten dieren op haar boerderij: de drie dames Paard, een poes en ontelbaar veel vliegen.
Hierboven kun je kennismaken met de dames Paard, Wian, Donja en Bibi die naar hun stal zijn gegaan omdat er in het zonlicht dat op dat moment in de wei is zo enorm veel vliegen zijn (klik voor groter). En dan heb je natuurlijk alle tijd om even op je gemak te observeren wie daar nu weer door je staldeur naar je staat te gluren.
Overigens moesten twee van de dames (van het Friese ras) nog even aan het werk omdat de buurman hen nog even ingespannen heeft voor de wagen. Gewerkt moet er ook worden immers voor de dagelijkse portie biks.
Veel mensen danken hun goed geweten aan hun slecht geheugen.
Godfried Bomans
Maak kennis met Madame Frieda. Zij maakt onderdeel uit van Sensazione, een theatercircus op Boulevard Den Bosch. Voordat je in haar spiegeltent wordt gelokt krijg je een drankje toegediend (een afrodisiac wellicht) en eenmaal binnen de de draaiende tent wordt je door haar gekoppeld aan één van de aanwezige mannen. Alle stelletjes krijgen van Frieda een ei nadat ze ons uitvoerig heeft toegesproken over de liefde en heeft uitgelegd hoe je uit een ei je future d' amour kunt lezen.
Daarna gaan de spiegels open en is er voor alle stelletjes een intiem kamertje om hun eitje te pellen. Ons eitje was groen hetgeen geluk in de liefde garandeert voor de toekomst. Pffft. Dat was een opluchting. Daarna duurde het nog even voordat we de weg naar buiten weer hadden gevonden over allerlei barrières maar ja, dat is in de liefde ook.
Meer over Sensazione waar je dit weekend nog heen kunt kun je
hier lezen.
Bij
Marketingfacts las ik dat er bij Plus Supermarkt bij wijze van proef gestart gaat worden met het aanbieden van hulpmiddelen die voorheen alleen verkrijgbaar waren bij de thuiszorgwinkels of speciaalzaken. De proef zal gehouden worden in Amersfoort. Het gaat om huishoudelijke artikelen met een aangepast functionaliteit.
Ik vind het een goede zaak dat allerlei handige gadgets, al dan niet ontwikkeld voor de minder mobiele, gehandicapte of oudere mens, hun weg vinden naar gewone consumenten. Voordeel is natuurlijk dat de prijs - door de hoge oplage - relatief laag zal zijn. Bovendien blijven veel mensen gewoon tobben met onhandige of ondeugdelijke artikelen omdat ze ontwetend zijn over wat er allemaal op de markt is. Goed inititief van Plus! Ik hoop dat andere supermarkten snel volgen.
Het kon natuurlijk niet uitblijven dat na 'Nee' vorige week nu 'Ja' het thema is. Ik start weer met een gedicht van K. Michel. Dit keer is het 'Ja Liefste'.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Ja Liefste
Ja liefste Tot mijn lippen bloeden
Tot het plafond naar beneden komt
Tot de nacht wit wegtrekt
Tot de katten in de tuinen krijsen
Tot het licht de ramen openschuift
Tot er vogels door de kamer vliegen
Tot de buren over het balkon klimmen
Tot de fietsers op straat stilstaan
Tot het wolkendek openbreekt
Tot alles blauw is
Tot alles rood wordt
Tot de [?]
Het tragisch einde van de muzikale botenparade in Utrecht tijdens het slotconcert van ZUCO 103 is waarschijnlijk niemand ontgaan. Wij waren overdag in Utrecht en toen zag het er allemaal nog vrolijk en onschuldig uit. Toch laten we het artikeltje dat we hadden willen schrijven op cultuurpodium.nl maar even zitten.
Als je de foto openklikt dan zie je hier een torso van een man. Hij is piemelloos maar toch is er op de plaats waar je zijn piemel zou verwachten wel iets te zien. Maar wat? Een UFO?
Ik moet bekennen dat ik het pas zag toen ik thuis de foto bekeek en ik dacht meteen dat er vast wel iemand onder de Miwianlezers zou zijn die dit vreemde fenomeen kan verklaren.
Fouten hebben, en die niet verbeteren, dat is pas fouten hebben.
Confucius
Wat kun je je soms vergissen!
Heb je dat ook wel eens gehad dat je helemaal geen twijfels had over iets maar dat zich dan ineens een andere realiteit ontrolt dan dat jij je ooit kon voorstellen?
Eerst denk je dat je het niet goed gehoord of begrepen hebt en kun je het niet geloven. Maar vervolgens moet je stukje bij beetje onder ogen zien dat de realiteit heel anders is dan wat jij zag en dacht.
Het is me één keer eerder gebeurd maar wennen doet het niet.
"Ieder nadeel hep z'n voordeel", zei Cruijff en dat is in dit geval dat er spontaan wat kilootjes zijn verdwenen de afgelopen week. Schrale troost maar toch...
De foto komt uit de voorstelling 'Coriolanus' van De DDDD (zie cultuurpodium.nl en klik voor groter).
Omdat ze vandaag jarig is en helemaal in Italië zit ...
TGITC-on tour is het speciale project van weblogster
Ingrid. Zij noemde haar weblog naar de film en organiseert een tour van de DVD langs iedereen die zich opgeeft. Ik hoorde van haar project en gaf me meteen op. En ik heb er absoluut geen spijt van. Eerst maar even het verhaal van de film.
Onhandige verlegen man ontmoet in een koffietent een vrouw omdat tegenover haar aan het tafeltje de enige vrije plaats is. Ze raken aan de praat en wisselen telefoonnummers uit. Zo begint de merkwaardige relatie van de stijve saaie ambtenaar Lawrence (Bill Nighy) en het merkwaardige meisje Gina (Kelly MacDonald). Lawrence geniet van het ontluikende contact met het meisje maar moet voor zijn werk op het departement van Financiën naar de G8-top in Reykjavik.
In een opwelling vraagt hij Gina om mee te gaan. Ze hebben op dat moment nog een kus gewisseld. Gina zegt ja en komt tussen de zwaar beveiligde G8-deelnemers met hun echtgenoten terecht. Tussen en na de vergaderingen schuifelt de relatie tussen de twee schuchter verder met heel veel ontroerende momentjes en vooral veel onhandigheid van twee kanten van de matglazen schuifdeur die ze scheidt. Gina zorgt ondertussen aan de ontbijt en dinertafel voor grote opschudding door in haar onschuld de echte essentiële vragen aan de orde te stellen bij de goede mensen over het vraagstuk van de armoede in de wereld dat prominent op de agenda van de top staat. Natuurlijk krijgt Lawrence dit op zijn bord en hij moet kiezen tussen zijn ontluikende liefde en zijn baan die tot nu toe zijn leven was.
Ik vond het een fantastisch film (ooit als TV-film gemaakt en pas nog te zien op de Nederlandse buis) en een beetje doet denken aan Lost in Translation maar dan met een behoorlijke dosis idealisme gelardeerd. Dat laatste is geen wonder als je weet dat schrijver Richard Curtis niet alleen schrijver is van weergaloos succesvolle comedies (Four weddings and a funeral, Notting Hill, Bridget Jones's diary), maar ook mede-oprichter van de stichting Make Poverty History. De film zit vol met aandoenlijke momentjes en informatie over de politiek van de armoedebestrijding en is dan ook een knappe mengeling tussen een romantische verhaal en een documentaire. Ook maak de film duidelijk dat ook één enkel persoon een verschil kan maken, dat het nooit zinloos is om te gaan voor waar je ingelooft en dat het zogenaamde vlindereffect inderdaad bestaat. Een film die je inderdaad niet mag missen, dat ben ik helemaal met Ingid eens.
Wil je ook meedoen in de tour van TGITC, dan kun je even een
mailtje sturen aan Ingrid. Zij zet je op de lijst en mailt je zodra je aan de beurt bent. Tegenprestatie is een stuk op je weblog over de film en er als een goed huisvader/moeder op passen tot je hem doorstuurt naar de volgende op de lijst. En breng ook
hier even een bezoekje.
Het thema van deze week is 'nee' en ik doe de aftrap met het gedicht 'Nee en ja' van K. Michel.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Nee en ja
Nee en ja er is altijd
meer dan één keus
En voor je iets doet (of laat)
kun je altijd tot basta tellen.
Een ruzie vraag twee meningen
een kus vier lippen
een lichaam vijf liter bloed
Om regen te maken, een boom
een huis, muziek, een droom
zijn meerdere elementen vereist
En in de sporen van schichtige dieren
rond een modderige drinkplaats
schitteren ?s nachts ontelbare sterren
Voor iemand die slechts denkt
met de één (en niet de ander)
is dat getal een hamer
en is de hele wereld een spijker.
Dichtbundel kopen?
Ik las vanmorgen in de krant dat anti-rook-goeroe Allen Carr aan een ongeneeslijke vorm van longkanker lijdt. En Carr zou Carr niet zijn als hij daar niet een positieve wending aan zou geven. Een extra aanmoediging is het volgens Carr voor al die rokers om er alsnog mee op te houden.
Ik vind het iets ontmoedigends hebben. Als je nu voor de keuze staat om te stoppen en je hoort dit verhaal, dat iemand die 23 jaar geleden is gestopt alsnog longkanker krijgt, wat heeft het dan voor zin om te stoppen?
Ik ben op de milleniumwisseling gestopt en dat bevalt me nog steeds goed. Maar dat had dan ook niks met de heer Carr te maken.
Wat je allemaal kunt doen met een tennisracket zonder bespanning? Daar heb ik me eigenlijk nooit verdiept maar ik zou denk ik nooit bedacht hebben dat je er doorheen zou kunnen kruipen (klik voor groter). Toch zag ik een volwassen man dat doen, gisterenavond op De Parade in Utrecht. Het hoorde bij het 'parade maken' voor Henk Schiffmacher's House of Wonders. Overigens kroop deze zelfde man even later ook nog tussen de poten van zo'n heel klein Paradestoeltje door. Meer over De Parade, die maandag inpakt in Utrecht om volgend week in Amsterdam weer te openen, vind je
hier.
Elke waarde hangt af van het waarderend subject.
Geerten Gossaert
Ik was vanavond aan het vertellen over het Cirque du Soleil en toen hoorde ik mezelf ineens beweren dat 'zelfs de clowns leuk waren'. Op dat moment drong pas tot me door dat ik over het algemeen clowns helemaal NIKS aan vind. Ik vind het nooit leuk genoeg en eigenlijk altijd te lang duren. Terwijl een hele zaal dubbel ligt zit ik op mijn horloge te kijken hoe lang het nog duurt. Het feit dat de clowns in Alegria (klik voor groter) mij konden bekoren en ontroeren zegt iets over de hoge kwaliteit van deze voorstelling. Wat vind jij van clowns?
Niet alleen is er op de dinsdagavond de bloedstollende serie State of Play maar meteen erna is de Engelse miniserie Sensitive Skin te zien op Nederland 3. In de hoofdrollen Joanna Lumley en Denis Lawson en alles waar deze zestigers mee te maken krijgen passeert de revue. Ik had helaas te laat door dat het afgelopen dinsdag al begon maar vanaf komende dinsdag zit ik aan de buis gekluisterd. Hieronder een stuk van het Belgische Radiovisie over de serie.
Lees meer...
Relaties zijn aan het veranderen. Samen in één huis wonen is al weer ouderwets.
Het zou de kwaliteit van een relatie ten goede komen als je bewust afspreekt om tijd met elkaar door te brengen.
Of je nu wel of niet zo'n relatie hebt, het verlangen om je geliefde te zien en tijd met elkaar door te brengen is in iedere relatie een gegeven.
De vraag in dit polletje is:
Wat is de door jou gewenste frequentie om je geliefde te zien?
Misschien ben je er niet zo bewust mee bezig en zie je elkaar regelmatig als vanzelfsprekend. Is die situatie voor jou ideaal? Is het teveel of te weinig?
Volg jouw hart en kies uit onderstaande opties:
Wies doet het in de tuin met een kopje koffie en de NRC?next. Ik doe het ook in de tuin met een sapje en de NRC?next. Hoe ziet jouw ochtendritueel er uit?
Het thema van deze week is 'genoeg' en ik doe de aftrap met onderstaand gedicht van Miriam van Hee.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
er zijn geen argumenten
in de liefde geen bewijzen
ik zou je kunnen vragen
om nooit van me weg te gaan
je zou een antwoord kunnen geven
een teken dat ik moet ontcijferen
soms lachen wij en zijn onszelf
zo leven wij en zoeken
diep in elkaar naar een plek
waar wij het liefste zijn
een ogenblik een dag
daarna weer en dieper
zoals eenden naar de bodem duiken
en het is nooit genoeg
Hans is jarig vandaag en net terug uit Gent waar hij het Blue Note Records Festival bijwoonde. We houden het rustig vandaag. Taartjes bij de koffie en een lekker wijntje bij het eten maar verder geen festiviteiten. Een verjaardag 'en petit comité' derhalve maar felicitaties voor de jarige zijn natuurlijk altijd welkom.
De Parade is weer in town, althans in Utrecht. Gisterenavond ben ik dus met vriendin Chantal een avondje Parade gaan doen. Op het programma drie zeer geslaagde voorstellingen: De fantastische fantast, Bandloopt 42 en Live! van Ellen ten Damme met bigband. Het was erg druk en de aangekondigde regen kwam gelukkig niet dus we hebben tot laat in de avond lekker met blote armen gelopen.
Na Utrecht doet het reizende theaterfestival als laatste Amsterdam aan en dan zit het er weer op voor dit jaar. Op
cultuurpodium.nl verschijnen vandaag of morgen nog artikelen over deze voorstellingen en foto's zijn te zien op
Flickr. Op de foto hierboven twee meisjes die 'parade maken' voor de tent van Suver Nuver (klik voor groter).
Het leven bestaat uit niet doen wat we willen en doen wat we niet willen.
Johann Wolfgang von Goethe
Pfffft... Wat is het warm en wat word je moe van die hitte zoveel dagen achter elkaar. Ik heb me er lang tegen verzet maar ga nu vanaf vanmiddag een uur of vier ook over in de ruststand.
Een koel glas rose in de schaduw en vooral weinig beweging.
Op 9 september gaat de musical The Wiz in première in het Beatrixtheater in Utrecht. Vanmorgen vond in Amsterdam een repetitiedag plaats waarbij de pers was uitgenodigd om met cast en creatives te ontbijten. The Wiz is vertaald door Martine Bijl en wordt geregisseerd door Glenn Casale, die afgelopen seizoen ook Beauty And The Beast regisseerde. In de cast o.a. Nurlaila Karim, Mathilde Santing, Danny de Munk, Marjolijn Touw, Charly Luske en Jamai Loman. Niet alleen was er een 'fotomoment' maar ook gelegenheid om met leden van de cast te praten. Daar hebben we natuurlijk dankbaar gebruik van gemaakt. Meer daarover binnenkort op cultuurpodium.
Op de foto zie je de cast allemaal met een 'yellow brick' waarop een wens staat geschreven. Deze bricks met mooie wensen worden toegevoegd aan de 'yellow brick road' die in The Wiz de weg is die Dorothy moet afleggen om in Emerald City en het kasteel van de Wizard te komen.
Foto Al Seib via Cirque du Soleil
Gisteren ben ik met
haar naar Alegria geweest. Ze had voor haar verjaardag (een half jaar geleden zo'n beetje) een voorstelling naar keuze van mij gekregen en dit is wat ze koos. Zij heeft genoten en ik niet minder. Als je het Cirque du Soleil nog nooit gezien hebt moet je beslist eens gaan. Het is heel bijzonder en zeer de moeite waard. Als je al eens geweest bent kun je dat ongetwijfeld beamen. Alegria wordt wel hun beste show 'ever' genoemd en ik denk dat ik het daarmee eens ben.
Hier op Cultuurpodium.nl kun je nog meer lezen over de voorstelling en foto's zien.
De vierdaagse van Nijmegen is afgelast omdat er gisteren bij die hitte twee doden vielen en er dertig mensen in het ziekenhuis werden opgenomen. Van de vijf mensen die gereanimeerd moesten worden overleefden twee hun wandeltocht niet. Van de 44.000 mensen die meeliepen werden er 300 onwel of vielen flauw. Is het terecht om vanwege de extreme weersomstandigheden de vierdaagse af te gelasten? Ik las vanmorgen al op sommige weblogs dat het betutteling is. Iedereen moet toch zelf weten of hij dat gaat doen of niet. Of dat we beter andere dingen af kunnen gelasten zoals onze omstreden missie in Afghanistan of de oorlog in het Midden Oosten. En eigenlijk ben ik het daar wel mee eens. Laat mensen hun eigen fysieke grenzen maar bewaken en hou je als overheid bezig met belangrijker keuzeproblemen dan slecht voorbereide wandelaar beschermen tegen een situatie waar ze vrijwillig in participeren. Wat vind jij?
Al dagen hoor ik het geluid van de achtbaan van de kermis die zijn tenten op de weide achter mijn huis heeft opgeslagen. Eerst hoor je dan die tandwielen van de karretjes die omhoog worden getakeld gevolgd door een soort onderaards gerommel van de rollende wagentjes gelardeerd met hoog en hard gegil. Het feit dat de achtbaan niet boven de bomen uitkomt geeft ongeveer aan hoe terecht dat gegil is. Van mij mag de kermis wel weer afgelopen zijn zodat de rust weer terugkeert in mijn achtertuin.
Het thema van deze week is 'hitte' of 'hittegolf' en ik niemand hoeft zich af te vragen wat daarvoor de inspiratie was. Het gedicht, Hittegolf 2, dat ik er bij vond is van David Van Reybrouck.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Hittegolf 2
ben je bereid te bloeden
met je huid van berkenhout
en je wervels aan de muur?
kan je nog splijten
tot houtskool en nacht
nu haar bed als een netel
een lucifer wacht?
hoe je stapels laat staan
en pakhuizen ontziet
hoe je met één veeg niet
het nachtkastje wreekt
wij verstaan dit niet
windstil is de zomer
en slapeloos het gloren
was de winter dan een ander gewas?
een hotelkamer
een plein vol plassen
spijt, even
onmisbaar als het ontbijt
Een jonge festivalbezoeker was zo geïnspireerd door de performance 'gluren bij de buren' die hij net met zijn vader had bezocht dat hij dit fenomeen nu wel eens vaker in de praktijk wilde brengen. Terwijl een voorstelling gaande was in de caravan van de Productiegroep d*Amor had hij ontdekt dat je de achterwand een beetje opzij kon trekken en dat je dan een prachtig uitzicht had op een paar schitterende vrouwenbenen en ...
Vrijdag ging ik met vriend Paolo voor Cultuurpodium.nl naar de première van De goede mens van Sezuan, de productie van 2006 in het openluchttheater van het Amsterdamse Bos. Zoals altijd was er weer wat bijzonders van gemaakt en was het genieten geblazen. Aankleding en effecten hadden daarbij zeker een belangrijke rol maar ook de vertaling en bewerking van dit stuk van Bertold Brecht waren heel up to date.
Het is heel belangrijk dat dit soort theater kan blijven maar de toekomst van het Bostheater staat op het spel. Door het slechte vorige seizoen hebben ze een enorme strop opgelopen dus wordt er nu voor de (voorheen gratis) voorstellingen een bijdrage gevraagd in de hoge hoed van de acteurs. Die werd graag gegeven afgelopen vrijdag.
Ga dus naar die voorstelling, je zult er geen spijt van krijgen. Lees binnenkort de recensie op Cultuurpodium.nl en de informatie op de
site van het Bostheater.
Hier vind je een selectie van de foto's waarvan hierboven een mozaiek te zien is (klik voor vergroting).
De aard van het kind is niet het klein zijn, maar het groot worden.
Paul Biegel
Ze heet Fulla en gaat netjes gesluierd in een abaya of gekleed in een lange jas met hoofddoek. In de doos zit een roze bidmatje en ze heeft een normaal figuur. Fulla heeft donker haar en bruine ogen en heeft respectabele beroepen zoals dokter of onderwijzers. Haar naam betekent 'anjer' en ze is in het Midden Oosten vele malen populairder dan Barbie, zelfs met een chador of shalwar kameez aan, ooit zou kunnen worden. Wat Barbie blijft toch een blond blauwogig en anorexisch westers vrouwtje dat zich overgeeft aan decadente genoegens (vooral die waar mooie kleren bij horen) en materiële zaken (zoals haar roze cabriolet).
Ik heb werkelijk gesmuld van
dit artikel over romantiek bij muggen in NRC. Het vakblad Current Biology publiceerde resultaten van een onderzoek naar het paringsgedrag van een tropische muggensoort. Waar bij ons het uiterlijk een belangrijk aspect is bij verliefd worden is het bij die muggen het gehoor. Als een mannetje en vrouwtje elkaar ontmoeten dan proberen ze gezoem aan elkaar aan te passen en de click is daar als ze unisono geluid produceren. Twee muggen van dezelfde sexe echter doen dat niet, die kiezen juist een zeer verschillende toonhoogte. Luister naar de geluidsbestanden in het artikel om te horen wat bedoeld wordt. (Het plaatje komt uit hetzelfde artikel.)
Het gaat goed met onze sites Jazzpodium.nl en Cultuurpodium.nl. We staan met beide magazines volop in de belangstelling mede dank zij de zomerfestivals maar ook dank zij het North Sea Jazz Festival dat komend weekend wordt gehouden. In de Volkskrant van vandaag in de kunstbijlage een artikel van Koen Schouten over jazzsites waarin ook Jazzpodium prominent genoemd wordt. Om het artikel echt te lezen moet je zelf de krant even kopen of natuurlijk via de Volkskrant Online tot je nemen.
Ik kan het bijna niet uitspreken, dat woord hierboven, maar het is een (voor mij) nieuwe Flickr-tool die van je foto een collage maakt (klik voor groter). Ik had zulke collages al eerder gezien en me al afgevraagd of die mensen dat nu allemaal zorgvuldig hadden zitten plakken of hoe ze daar anders aankwamen. Maar nu weet ik het: de hockneyizer. Deze tool is te vinden op
site waar nog meer leuke tools te vinden zijn zoals de Trading Card Maker (om je eigen kaartspel te maken) of de mosaicmaker.
Het thema van deze week is 'jaar' of 'jaren' en ik ontleende het aan onderstaand gedicht van Hanny Michaelis uit de bundel 'Onvoorzien' (1966).
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Met de jaren
Moet er veel worden weggegooid.
De gedachte bijvoorbeeld
Dat geluk mild is en duurzaam
Iets als een zuidelijk klimaat
In plaats van een blikseminslag
Die levenslang gekoesterde
Littekens achterlaat.
Heb je wel eens gehoord van het vlindereffect? Dat is een fenomeen dat ontdekt werd door de meteoroloog Edward Norton Lorenz en dat genoemd is naar een metafoor om het te beschrijven: dat de vleugelslag van een vlinder in China wellicht een orkaan in New York kan veroorzaken. Wat Lorentz namelijk ontdekte was dat een minimaal verschil in een bepaalde beginwaarde in een computermodel tot wezenlijk andere uitslagen leidde.
Dat noemt men dan chaos oftewel exponentieel toenemende onzekerheid waarbij elke stap verder in de tijd een steeds grotere onzekerheid in de uitkomsten oplevert met uiteindelijke totale onvoorspelbaarheid als eindstadium. Chaos moet zeker niet verward worden met toeval want toeval is altijd volledig onvoorspelbaar en dat is met chaos niet het geval alleen de onzekerheid in de uitkomsten groeit exponentieel.
Lees meer...
Gisterenavond waren wij in Deventer waar dit jaar de tiende aflevering plaats vond van een wel heel bijzonder theaterfestival: alleen maar steltlopers. We zagen een aantal geweldige theatergroepen aan het werk, allemaal op stelten, de één nog mooier dan de ander. Je kwam er echt ogen en oren tekort. Slotspektakel was een speciaal voor die locatie aangepaste versie van het programma Mayala van Close-Act, een theatergroep uit Tilburg. We hadden ze al eens gezien in Eindhoven een aantal jaren geleden maar het was beslist geen straf om het nog een keer te zien. En voor een fotograaf is het helemaal een el dorado zo'n straatfestival. Natuurlijk zal er één dezer dagen ook een artikeltje op Cultuurpodium over dit evenement verschijnen maar hierboven vast een paar foto's die je natuurlijk weer moet klikken voor vergroting en
hier kun je er nog meer bekijken.
No problem can be solved from the same level of consciousness that created it.
Albert Einstein
In de dagen nadat het festival was afgelopen en we nog even een beetje konden uitpuffen van alle indrukken slenterden we ook af en toe even langs het water de haven van Terschelling. Daar komt je op die paar honderd meter zoveel fotogenieke plekken en objecten tegen dat je daar als enthousiast fotograaf beslist je hart kunt ophalen. Hierboven drie foto's die ik maakte van het wad.
Wij hebben onze vakantie er al weer even opzitten na Terschelling en gaan in ieder geval de komende maanden niet meer weg. Het lijkt me ook totaal niet aantrekkelijk in het hoogseizoen als het overal zo druk is en duur. Misschien nog iets leuks gaan doen in het najaar? Wat gaan jullie doen in de zomer?
De foto maakte ik een aantal jaren geleden op Bali (klik voor vergroting).
Door alle drukte in verband met het Oerolfestival heb ik jullie nog helemaal niet op de hoogte gebracht van mijn 'ongeluk' op de ochtend van vertrek richting Terschelling. We waren de auto aan het inpakken en ik wilde haastig even iets pakken. Dat had ik nou niet moeten doen. In de haast struikelde ik over de stoeprand en landde languit op het trottoir met mijn kop op een volgende stoeprandje dat mijn voortuin begrenst. Als je zoiets wel eens is overkomen dan weet je dat je jezelf op zo'n moment als in een film ziet gaan.
Lees meer...
Al een paar keer bereikten mijn vragen van mensen die graag mee zouden willen doen met DiDi maar zelf geen uitgebreide gedichtenverzameling bezitten. Hun vragen betroffen de kwestie: "Waar haal je een passend gedicht of songtekst vandaan". Ik dacht dat het aardig zou zijn daar eens een artikel aan te wijden.
- Zoeken op het themawoord kan natuurlijk altijd met Google. Als je 'gedicht' en 'schaduw' (als voorbeeldthema) intypt dan heb je kans dat je al iets vindt waar je mee verder kunt, een bepaalde dichter, dichtbundel of een fragment van een gedicht dat je aanspreekt.
Lees meer...
Het thema van deze week is 'schaduw' en ik ontleende het aan het gedicht 'In de schaduw' van Menno Wigman uit de bundel ''s Zomers stinken alle steden'. Dat het thema iets met zomer, hitte en warmte te maken heeft zal niemand verbazen met de weerberichten van deze dagen.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
In de schaduw
De zomer vloert de stad
likt liefdes uit, legt grijsaards af.
Ik lees hun zwart omrande namen
en prijs de eenvoud van de dood,
het slapen van mijn bloed.
De boulevard! De zeewind!
Blauwe oevers! Befloerste bossen!
Ik zag het op tv. Nu ontwaakt het oproer
in hun broeken, stromen de jurken
vol warme stranden, één lamme, klamme
verdwaasde revolutie, dans
drank en kelen die kraaien om méér.
Ik leef in de schaduw. Ik lees kranten
en bid om goddelijke rampen.
Mij kan niemand nog genezen.
Dichtbundel kopen?
's Zomers stinken alle steden
Menno Wigman
'Tamme kraai', zeefdruk 45x45 cm,
Wim Zurné 2000 (klik voor groter)
Mijn vriend Duc, die onlangs plotseling overleed, was een dierenliefhebber. Hij hield (van) paarden, grote zwarte Friese paarden waarvan hij er zelf ook drie had om aangespannen mee te rijden. Maar ook van honden hield hij. In feite waren er maar weinig dieren die niet op zijn compassie konden rekenen.
De avond voor zijn dood zag hij ineens op het grasveld bij het huis een kraai spartelen. Na enige strijd liet het beest zich vangen met een schepnet en bleek dat het dier gewond was of in ieder geval zorg nodig had. Hoewel in de Achterhoek, waar Duc woonde, niemand uit zou rukken om het welbevinden van een kraai te gaan behartigen (de ratten onder de vogels, zo vindt men daar), was het voor Duc de normaalste zaak van de wereld om met de kraai naar de dierenarts te gaan. Die wilde de vogel echter niet behandelen en na nog een paar keer nul op het rekest bij anderen had hij uiteindelijk na enkele uren succes bij de vogelopvang waar hij het gewonde beest kon achterlaten om verzorgd te worden.
Lees meer...
Wij wonen in de op één na beste gemeente in Nederland, zo blijkt uit een onderzoek dat ik tegenkwam in Elsevier. Het blad zette 458 gemeenten op een rijtje en Utrechtse Heuvelrug eindigt als tweede na koploper Naarden.
Redenen?
Fraaie oude stads- en dorpskernen, het zorgaanbod, de Stichtse Lustwarande, veel welgestelde inwoners en derhalve weinig hangjongeren en jeugdwerkloosheid, een aangenaam sociaal klimaat en een gezonde lokale economie.
Wat wil een mens nog meer?
Zo, we zijn er weer en vanaf nu zal ook weer dagelijks een logje verschijnen op miwian.nl. In de afgelopen veertien dagen hadden we onze handen helemaal vol aan het Oerolfestival en de artikelen die we daar over schreven. Er was weinig tijd en inspiratie om ook nog op miwian iets te posten. Maar we zijn gisterenavond weer thuis gearriveerd na een lange hete reis terug van Terschelling. Van het Oerolfestival is weinig meer te zien, een kleine week na het slotspectakel. Hier en daar staat nog een enkel roze bordje en op het strand ter hoogte van de strandovergang bij Lies zie je nog de door weer en wind aangetaste jaarringen die SLEM maakte ter ere van het 25 jarig jubileum. Klik op de foto voor een panoramaview. Voor meer artikelen en foto's over Oerol kun je natuurlijk terecht op
Cultuurpodium.nl
Het thema van deze week is 'wolk of cloud'. Ik trap af met het gedicht 'Voor de kade' uit de bundelKunst en vliegwerk van Jan Emmens.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Voor de kade
Voor de kade wisselt een wolk meeuwen
als strooibiljetten op een sterke wind
van aanblik als ?t verloop van eeuwen.
Het is windstil. De wind is een klein kind
dat met geluidjes brood staat uit te strooien.
Zijn tijd aan denken of aan doen vergooien
verschilt niet veel, ?t is stenen toch voor brood.
Wordt liever kind: twee beentjes en wat rood;
het doet soms eeuwen inderhaast ontdooien.
Het thema van Oerol dit jaar is 'landverhuizers'. Daar vond ik dit gedicht van Rutger Kopland wel bij passen en het thema van deze week wordt dus 'plaats of place'.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Er is geen plaats om te blijven,
wij ontvangen kaarten met groeten,
buiten woont een paard in de kou.
Toen we nog van niemand waren, toen
we nog in het wild leefden, een vacht
hadden we toen, met druppels en snot.
Ik loop in het grijze bevroren gras, kom
zo dicht bij je lieve kop, je ogen,
je donzige neus, dat mijn bril beslaat.
Ons huis is omgeven met asgrauwe etsen
met paarden en wandelaars. Een plek is
uitzicht op vroeger, op later, op verte.
Morgen begint het jaarlijkse Oerolfestival op Terschelling. De vaste lezers van deze weblog weten wel dat we dat niet graag aan onze neus voorbij laten gaan. Ook dit jaar zijn we er van de partij en zullen voor
Cultuurpodium.nl verslag doen van alle activiteiten op het festival. Jullie kunnen dagelijks één of meerdere artikelen natuurlijk rijk geïllustreerd met foto's tegemoet zien op Cultuurpodium.nl. Op Miwian de samenvattingen denk ik en natuurlijk gaan we gewoon door met DiDi en andere logwaardige dingen. Je kunt je - als je onze wederwaardigheden wilt volgen - ook abonneren op de nieuwsbrief van cultuurpodium (op de voorpagina van die site). Kost niks en krijg je gewoon eens per 14 dagen per mail binnen alleen nu vanwege Oerol een beetje vaker.
De auto gaat mee deze keer en ook onze eigen fietsen. Ik heb er al weer helemaal zin in!
Mijn vriend Duc had een respectabele collectie echte goede whiskey's. Hij dronk zelf eigenlijk nooit alcohol maar zijn whiskeycollectie was hem heilig, niemand mocht er aan komen. "Maar", zo zei hij altijd, "als ik dood ben dan zuipen jullie het allemaal maar lekker op!"
Ik was vanavond bij zijn vrouw en mijn vriendin Mieke en wij hebben vanavond de eerste fles van de collectie van Duc ritueel aangebroken en soldaat gemaakt (met een klein beetje hulp van een buurman). Het was een fles Oban, een single malt scotch. Het was een bijzondere whiskey van een hele markante man op een wel heel bijzonder moment.
Vanmorgen hoorde ik dat mijn vriend Duc gisteren plotseling is overleden. Voor hem heerlijk dat hij er niks van gemerkt heeft maar verbijsterend en bizar voor zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen en zijn vele vrienden. Ik kan het ook maar nauwelijks geloven.
Omdat hij zo ontzettend van Schotland hield plaats ik deze foto van 'misty Schotland' (gemaakt door Bart van Oijen) hier voor hem en een fragment uit het gedicht "De deur" van Bert Schierbeek (klik op de foto voor vergroting).
Kijk,
Ik weet het niet
ik was nog nooit dood
maar als je nou dood bent
wat zie je dan
wat zie jij nu wat ik niet zie
want als de ogen zich sluiten
en het zicht naar binnen keert
waar ben ik dan
en jij?
en wij?
Heb jij dat ook wel eens dat je iets kwijt bent en je dan afvraagt wanneer je het voor het laatst nog had. Dat overkomt mij af en toe. Daarom koos ik voor deze DiDi voor het thema 'kwijt' of 'lost' met als aftrap een gedicht van Ingmar Heytze met de titel "Het kwijt zijn van de dingen".
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Het kwijt zijn van de dingen
Het kwijt zijn van de dingen is
een grootse vorm van zelfhaat.
Hoe hard ook alle andere dingen
ook roepen: 'Maar wíj zijn er toch?',
je zoekt en zoekt, steeds kleiner,
steeds dieper begraven
onder wat je vond, terwijl het buiten
langzaam donker wordt.
Ik heb nog nooit een thuiskapper gehad maar ik dacht dat die altijd bij JOU thuis kwam. Tenminste, dat was mijn idee totdat ik vriendin B hoorde over haar thuiskapper. Zij gaat naar de thuiskappers huis om geknipt te worden en dat is een dorp verderop. Meer een soort UIT-kapper dus maar wel voor dezelfde prijs als de THUISkapper geloof ik, alleen dan met meer moeite.
Een man geboren in 1917 verwonderde zich vandaag over het feit dat er geheel elektrisch uit mijn auto een dak te voorschijn kwam dat ik kon gebruiken als het niet zulk mooi weer zou zijn als vandaag.
Een vrouw geboren in 1991 verwonderde zich vandaag over het feit dat een tunnel waar ze in haar leven al heel vaak met de auto doorheen reed ècht onder het water doorgaat en dat er dan niet eens raampjes in zitten.
Het leuke aan het Festival Nieuwe Grond is dat het niet alleen dóór maar ook vóór theatermakers is. Het idee is dat de theatermakers 's middags met elkaar werken en 's avonds elkaars voorstellingen bezoeken. Het publiek kan daarbij gewoon aanschuiven. Een aantal voorstellingen die we zagen waren helemaal nieuw en andere waren nog nooit eerder in Nederland te zien. Zoals de wonderbaarlijke voorstelling van Don Quixote Mausoleum van het Hongaarse Artus waarvan we zeer hebben genoten.
Lees hier meer...
Toeval is logisch.
Johan Cruijff
Boven tussen de hanenbalken in het landhuis zit een vrouw eindeloos witte repen papier te knippen van vierkante witte vellen. Ze knipt zoals je een appel schilt, van buiten naar binnen in een lange dunne reep. Het is doodstil in de ruimte, alleen als je heel goed luistert zijn nog vaag de geluiden van de wereld te horen. De stilte wordt in een mathematische regelmaat doorbroken door een schschsch-geluid van de schaar waarmee de vrouw haar papier knipt. De stapel een paar meter onder haar op de vloer van de kamer groeit langzaam.
Lees hier meer...
Onbekend maakt onbemind is het gezegde en dat is ongetwijfeld van toepassing op het nieuwe theaterfestival Nieuwe Grond dat tot en met zondag wordt gehouden op het landgoed De Horst in Driebergen. Aan het programma kan het niet liggen, dat is interessant genoeg en op het landgoed is het met dit weer en die catering ook uitstekend vertoeven, op een niveau dat de gemiddelde festivalbezoeker zo luxueus niet gewend is. Daarom is het zo jammer dat niet veel bezoekers de weg nog hadden gevonden gisterenavond naar dit festival. Wij wel natuurlijk en we zagen de voorstelling 'Van de frisse' van Growing up in public uit Utrecht waarover
hier meer te lezen valt. Vanavond en morgenavond zien we nog meer voorstellingen en morgenmiddag wonen we een gedeelte van een workshop bij.
Als je nog geen plannen hebt voor het weekend dan kan ik je van harte aanbevelen om er even een kijkje te nemen. Ik heb op de
site gezien dat er zelfs een speciale festivalbus rijdt vanuit Utrecht.
"De eersten zullen de laatsten" is een bekend gezegde en tevens een de korte samenvatting van de bijbeltekst uit Lucas 13:30:
Er zijn er die achteraan staan en het eerst aan de beurt komen, en er zijn er die vooraan staan en het laatst aan de beurt komen.
Ik vraag me af of dat ook geldt voor de grootsten en de kleinsten. Ik heb namelijk schitterende rode aardbeien in de tuin maar ze zijn met het blote oog nauwelijks waarneembaar. De grootste op de foto is nog geen centimeter in doorsnee. Is er nog hoop of groeien de aardbeien dit jaar alleen voor hele kleine mensjes?
Hoewel de prognose was dat Hans binnen een week na zijn operatie wel weer aardig hersteld zou zijn viel dat toch behoorlijk tegen. De eerste dagen leek het aardig de goede kant op te gaan maar dinsdag had hij ineens weer een slechte dag en ook veel pijn. De hele dag in bed dus weer en gisteren eigenlijk ook. Het leek ons verstandig om toch maar even de chirurg te consulteren over wat nu te doen. Vanmorgen in alle vroegte dus weer naar het ziekenhuis. Tja, daar word je in zoverre niet wijzer dat ze dan zeggen dat er inderdaad mensen zijn die niet binnen een week weer op de been zijn. Dat hadden wij natuurlijk ook al door. Maar goed Hans heeft wel sterkere pijnstillers gekregen en het advies om het nog maar een tijdje rustig aan te doen. Kon nog wel een paar weken duren in het slechtste geval. Gelukkig is het stralend weer en kan Hans zijn herstelwerkzaamheden op het ligbed in de schaduw achterin de tuin voortzetten. Je kunt je het erger voorstellen toch? En als hij wat nodig heeft dan belt hij gewoon even over de huistelefoon.
Het schijnt verschilt uit te maken waar je woont voor je levensverwachting. In Heiloo hebben de mannen de hoogste levensverwachting (ze worden daar gemiddel 79,1 jaar) en in Huizen hebt je als vrouw het langste leven met 84,3 jaar. Ongezond wonen is het in Limburg want in Kerkrade hebben de mannen een levensverwachting van 73 jaar en in Brunssum hebben de vrouwen wel 78,3 jaar. Er is bovendien nog verschil tussen de jaren dat iemand in goede gezondheid kan doorbrengen tussen verschillende regio's. Zo is de 'gezonde levensverwachting' in Limburg maar 55 jaar maar in Zuid Holland loopt dat op tot bijna 67 jaar. En wij maar denken dat wonen in de randstad niet goed zou zijn vanwege de drukte en de stress. HP de Tijd besteedt deze week aandacht aan dit opmerkelijke onderzoek. Ik denk dat ik maar eens gauw polshoogte ga nemen hoe het er voorstaat met de levensverwachting voor vrouwen in ons dorp.
Als je op het plaatje klikt dan krijg je een panorama te zien van Pinkpopmaandag. Een enorme massa mensen was op de been voor het heerlijke weer en het goede programma met als klapper de Red Hot Chili Peppers. We waren 's morgens al om negen uur op pad en het was goed 13.00 uur toe we het terrein opliepen na een enorme file van voor Heerlen. Bovendien hadden we nog een goed half uur moeten lopen vanaf de parkeerplaats van de auto. Maar eenmaal op de plaats van bestemming aangekomen deden een bezoek aan de WC, een drankje en een half uurtje uitrusten in de zon wonderen.
Lees meer...
Oeps, door Pinkstermaandag ben ik helemaal kwijt dat het vandaag dinsdag is en dus DiDi-dag. Helemaal vergeten! Daarom voor de tweede keer het thema vergeten want dat is nu het enige toepasselijke thema. Pablo Neruda maakte dit prachtige gedicht dat ik als aftrap gebruik.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Mocht je me vergeten
Mocht je me vergeten
wil ik dat
je één ding weet:
Als ik kijk naar de kristalmaan,
de rode tak van trage herfst
bij mijn raam,
als ik, bij het vuur gezeten,
de ongrijpbare as neem
of rimpelig lijf van brandhout,
weet je,
dat alles mij tot jou voert,
alsof alles wat bestaat,
geuren, licht, metalen,
scheepjes zijn die varen
naar jou eilanden
die me verwachten.
Lees meer...
Sommige vaste lezers weten vast nog wel dat mijn neven ieder jaar voor hun verjaardag een popconcert uit mogen zoeken. Ze hebben er niet allemaal belangstelling voor maar twee van mijn neven, B & D, vinden het fantastisch zoiets. Vorige jaren gingen we al naar Justin Timberlake en Westlife. En morgen ga ik met ze naar Pinkpop. Dat is natuurlijk helemaal cool want een heleboel goede bands op het programma. Ik ken in ieder geval The Flaming Lips, Opgezwolle, David Gray, Nickelback, Morrisey, Pete Murray, Skin, Bløf, Keane, Franz Ferdinand en natuurlijk de klapper de Red Hot Chili Peppers. Morgen voor dag en dauw zitten we in de auto want om 11.00 is het eerste optreden. Ik heb er zin in, temeer nu het weer zo aardig lijkt te blijven. Verslag volgt vanzelfsprekend ook nog.
Zondag is zo'n dag dat je eens even de tijd hebt om allerlei zaken te overdenken en eens even een brief te schrijven aan mensen aan wie je nog wat te vertellen hebt.
Pieter Jouke en Edo Schoonbeek leefden zich in in de brief die Rita schrijft aan Ayaan (klik op woord brief). Klik
hier om de brief te lezen en nog meer leuks vind je
daar.
Gezien bij Wies
Het onderzoeksbureau Motivaction voerde een representatieve enquete uit over racisme in Nederland. Lees en huiver.
- 10 % van de Nederlanders is uitgesproken racistisch en geven zichzelf een 7 of hoger op een racismeschaal van 1 tot 10. Ze menen dat Nederlanders intelligenter zijn dan allochtonen; met discriminatie hebben ze geen probleem en bij ontslag moeten allochtonen volgens hen als eerste op straat worden gezet. Publieke personen, zoals politici, moeten in hun visie ongestraft allochtone groepen met racistische stereotypen kunnen aanduiden.
- 17 % van de Nederlanders geeft toe af en toe racistisch te zijn. Ze vinden allochtonen crimineel, onbeleefd, lui en onverdraagzaam.
- 50 % van de Nederlanders is erg negatief over de islam en bang vor de invloed van moslims op onze samenleving.
- 63 % van de Nederlanders vindt dat de islam onverenigbaar is met het moderne leven in Europa.
- 80 % van de Nederlanders vindt de situatie tussen de verschillende culturen 'gespannen'. De helft daarvan vindt dat we niet samen maar gescheiden leven in Nederland.
Bron: Parool van gisteren. Op de foto een andere allochtoon die behoorlijk lijkt te zijn ingeburgerd in Dierenpark Amersfoort (maar wel achter dikke tralies).
Als iemand te laat komt, hoef je niet over vergeving te spreken. Vergeven gaat per definitie over het onvergeeflijke.
Dalai Lama
Hans is gisteren door de Liesbreukstraat geweest in het
Liesbreuk Centrum Nederland dat gehuisvest bleek te zijn in het ziekenhuis hier vlakbij. Het is vergelijkbaar met door de wasstraat gaan met je auto vandaar de naam.
Ze doen het in de Liesbreukstraat met behulp van een endoscopie, of kijkoperatie. Daarvoor worden drie kleine sneetjes aangebracht, waardoor via instrumenten het matje kan worden geplaatst onder de scheur in de buikwand. Voordeel van de endoscopie is dat je minder pijn heb na de operatie, sneller herstelt en minimale littekens overhoudt. Nu, een dagje later is Hans aardig bijgekomen van zijn gang door de Liesbreukstraat. Nog wel wat pijn maar het valt wat dat betreft gelukkig allemaal mee dus over een weekje heeft hij vast en zeker nergens last meer van.
Dit is een beeld waarmee Unicef mensen bewust wil maken van kinderarbeid (klik voor groter). Ik begreep niet meteen wat de boodschap precies was. Begrijp jij het wel?
Gezien bij Mijnkopthee
Ik heb het grootste gedeelte van de uitzending gezien van de Mis(s) verkiezing van onbeperkt Nederland (zoals ze zelf steeds zeiden). Ik ben helemaal geen fan van dit soort programma's maar ik denk toch dat hiermee gehandicapte mensen - vrouwen in dit geval - wel eens wat anders zijn neergezet dan normaal gebruikelijk is. Dat is een goede zaak.
Ik vond het wel mooi wat Govert de Roos zei die van de vrouwen glamourfoto's maakte. Hij had zich van te voren zorgen gemaakt omdat je alleen maar een mooie foto kunt maken van iemand die straalt en gelukkig is en hij had het idee dat dit bij gehandicapte mensen nauwelijks het geval kon zijn. Het tegendeel was waar, zo bleek, en je kon merken dat hij geroerd was door de schoonheid (in alle opzichten) van deze vrouwen.
Het waren inderdaad allemaal stralende vrouwen en mooi ook maar het ging bij deze verkiezing niet in de laatste plaats om de vraag of iemand geschikt zou zijn om de rol van ambassadeur op zich te nemen. Ik denk dat de stralende winnares Roos dat fantastisch kan. Ze is 21 jaar en heeft sinds twee jaar Torticollis Spasmodica. Op de site van het programma zegt ze zelf: "Ik heb me opgegeven voor de Mis(s) Verkiezing omdat het mij ontzettend leuk lijkt en omdat ik graag het nieuwe gezicht van de Nederlandse gehandicapten wil zijn. Bovendien hoop ik op deze manier meer bekendheid te geven aan mijn ziekte."
En die Lucille Werner, Jaap Jongbloed en Balkenende... daar kijk ik gewoon overheen, net als over die halve arm en die rolstoel. Want daar gaat het toch niet om? Die kunnen gewoon volgend jaar vervangen worden.
Pffft, wat een opluchting dat Rita Verdonk geen lijsttrekker is geworden. Niet dat ik zo kapot ben van Mark Rutte maar terwijl ik keek naar de rechtstreekse uitzending van de uitslag merkte ik dat ik het toch een angstig idee vond dat het Rita zou kunnen worden. Toch is het wel een teken aan de wand dat ze zo populair is onder de (VVD)kiezers, mark my words.
Afgelopen zondag waren we op het 10e International Gipsy Festival in Tilburg. Het was gelukkig droog en zelfs het zonnetje brak af en toe door. Maar los daarvan was het ook een geweldig festival. Wat een spirit, enthousiasme en energie zit er in die muziek! We hoorden zowel de traditionele Roemeense zigeunermuziek als de moderne urban zigeunerrock uit Servië. Het was allemaal even fantastisch en ik betrapte me er op dat ik er helemaal blij van werd. Lees er
hier en
hier meer over en als je meer foto's wilt zien dan kun je ook nog
hier kijken.
Pas zag ik er een aankondiging van bij Jensen waar Lucille Werner en Jaap Jongbloed kwamen vertellen over deze Mis(s) 2006 verkiezing. Lucille heeft nog niet zo lang geleden een boek geschreven over haar ervaringen in leven met een handicap.
Vanavond wordt het programma met bovengenoemde presentatoren uitgezonden. De wedstrijd gaat tussen twaalf vrouwen met een handicap die gekozen zijn uit een voorronde. Sommigen hebben een ongeluk of een hersenbloeding gehad maar andere hebben aangeboren handicaps. In de preview waren er wat fragmenten te zien van de voorrondes en daar waren ambitieuze, wel bespraakte en mooie jonge vrouwen te zien die een duidelijk doel voor ogen hadden. En ze doen de verkiezing met alles er op en er aan: ook een bakpakkenronde.
Ik ben benieuwd en ga er wel even naar kijken (Nederland 2 om 20.30 uur). Het is de eerste gehandicapten schoonheidswedstrijd ter wereld. Voor de winnares is er in ieder geval een jaarcontract bij een modellenbureau en een kroontje uit handen van Balkenende. Of je met het laatste nou zo blij moet zijn vraag ik me wel af maar het eerste is een droom van veel jonge vrouwen.
Aflassen
De doelmond is een vijver, de lijnen zijn sloten. Het regent dikke druppels en ik ren van de halte van de sneltram naar de kantine. Alleen ome Co is er. Staand achter de bar drinkt hij een kop koffie en leest een grote, gekleurde krant. 'Afgelast, jongen,' zegt hij terwijl hij zijn krant dichtvouwt. Radio en televisie zegt hij en wijst naar de regen.
'Koffie?' Hij gebaart dat ik moet gaan zitten. 'Gratis.'
Hij schenkt voor me in en ik accepteer. De koffie is slap en warm.
'Gaat lekker, hè.' Hij begint een lang verhaal. Ik versta de woorden: goals, kampioen, Rap en Eusebio. Hij eindigt met een vraag over Eusebio.
'Eusebio? Goed, heel goed,' zeg ik. Het is een naam van vroeger, van radioverslagen en van doelpuntrijke wedstrijden, waar oude mannen in de schaduw van een boom over praten. Nog steeds. Omdat vroeger alles beter was. Eusebio is de Afrikaan die sterker was dan alle Europeanen bij elkaar, beter dan Pélé want die is wel zwart maar kwam niet uit Afrika. Hij is voor oude mannen wat Weah en Eto'o voor ons zijn.
Ik hoef hem niet te verstaan om te weten wat hij zegt; oude mannen zijn overal hetzelfde: 'Eusebio sprong een meter in de lucht als hij schoot. Wat een kracht. Paf! En snel! Snel! Ik weet nog dat Ajax tegen Benfica speelde. Man, man wat een wedstrijd. Eerst hadden ze daar gewonnen met drie-één en toen verloren ze thuis met drie-één. Er was toen een beslissingwedstrijd, dat had je toen nog. En die heeft Ajax toen gewonnen. Die wedstrijd heeft me een jaar van mijn leven gekost. Mijn god, wat een wedstrijd. Het spel ging op en neer.'
Ik drink mijn koffie en denk na over wat ik straks ga doen. Ik wil wachten om te zien of Leolo nog komt. Zou hij nog komen? Hij zal wel weten dat er geen voetbal is. Hij weet dat soort dingen. Nu is mijn strippenkaart nog geldig. Ik kan in de sneltram stappen en naar zijn huis gaan, dan tref ik hem daar. Ik vertel hem dat hij niet hoeft te komen. We kunnen praten over Rap, in alle rust. Ik zeg hem wat me dwarszit, hij luistert en hij lost mijn problemen op. En daarna ga ik naar Aleida om het cadeau te geven.
Naar het begin - Doe mee - Lees verder >>
Voor deze DiDi koos ik het thema 'Zelf' naar aanleiding van het gedicht 'De infinitief' van Leonard Nolens. Alle varianten van 'Zelf' zijn goed bij dit thema: mijzelf, jezelf etcetera of wat je verder naar aanleiding ervan invalt. Laat je creativiteit en je fantasie gaan.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
De infinitief
Jezelf zijn.
Jezelf zijn om het even wie.
Maar jezelf zijn.
Je rechterhand verkwanselen
Aan vreemden, je geboorterecht vertalen
In een ander, tot huilens toe trainen
In scheelzien naar doelen, je kop
Verliezen in muizenissen van vrienden,
Maar jezelf zijn.
Jezelf zijn om het even wie.
Maar jezelf zijn.
Je eigenliefde kopen
Van straatventers, met je zelfhaat
Honden dresseren, met je hartaandoening
Honderden klokken gelijkzetten daar
In een land overzee, in het holst
Van de nacht elektronisch bankieren
Als snotaap van zeven, verdwaald
In zijn verdwenen ouderhuis.
Maar jezelf zijn.
Hoe prachtig, hoe vermoeiend,
Jezelf zijn om het even wie.
Op het plaatje hierboven zie je vlnr Karin, Fedde, Geja, Elmar en Wiebe. Zij zijn de hoofdrolspelers in de serie 'Over mijn lijk' waarin Patrick Lodiers jonge mensen die ongeneeslijk ziek zijn een jaar lang volgt. Centraal staat de vraag hoe je leven er uit ziet als je weet dat je dood gaat en daarover wordt eerlijk en zonder gene gepraat. De dieptepunten en de hoogtepunten uit de vijf verhalen komen voorbij op een hele toegankelijke manier. Degenen die het nog nooit gezien hebben vragen zich misschien af waarom je eigenlijk naar een serie over zo'n depri onderwerp zou willen kijken. Het boeiende is dat deze jonge mensen alle vijf zo on-depri zijn en zo bezig zijn om alles uit het leven te halen, dat het eigenlijk verplichte kost zou moeten zijn voor iedereen die wel eens zeurt over futiele dingen. En wees eerlijk, dat doen we allemaal wel eens.
Vanavond de één na laatste aflevering. Op het moment dat aflevering 1 werd uitgezonden was nog 1 van de 5 hoofdpersonen in leven. Als je oude afleveringen wilt bekijken kan dat op de
site.
Nou hebben we toch net een lang weekend gehad en de week begint nog maar net maar ik ben al helemaal moe. Mijn To-Do-Lijst is enorm lang en de beschikbare uren zijn volgens mij ruimschoots te weinig. Ik denk dat ik aan voorjaarsmoeheid lijd. Als ik nou tenminste nog een aanval van schoonmaakwoede krijg deze week voor de voorjaarschoonmaak dan komt er van dit seizoen tenminste nog iets goeds.
Wel eens gehoord van een fietsbandbas? Ik had er nog nooit van gehoord maar op het plaatje zie je er eentje (klik voor groter). We zagen de band Parne Gadje zo'n fietsbandbas gebruiken in Wageningen op 5 mei. De fietsbandbas heeft - zoals de naam al suggereert - stukjes fietsband als snaar en mist een hals. Het instrument is een ontwerp van Michiel Hollanders die ook de 'velofoon' bouwde. Dit is een luitachtig instrument dat met behulp van een fietsspaak een zeer typisch geluid produceert. Het derde project is een gitaar met een klankkast gevuld met water en volgens mij hadden ze die ook bij zich maar ik weet het niet helemaal zeker.
Op het plaatje hierboven zie je de werktekening van het project Tocht van theatergroep Tuig (klik voor vergroting). We maakten deze voorstelling mee op het Festival aan de Werf in Utrecht. Twee jaar geleden al zagen we op Oerol hun voorstelling Tegenwind en vorig jaar deed Tuig mee met het eindspectakel van Oerol dus hun stijl is ons wel een beetje vertrouwd. Toch zat de Tocht vol met verrassingen.
Lees meer ...
Alles wat niet vanaf de straat bedacht is, dient gewantrouwd te worden.
Nietzche
Gezien op de tentoonstelling De Parade gaat vreemd in het Theater Instituut Nederland.
Klik foto voor groter.
Tot en met morgen duurt het
Festival aan de Werf in Utrecht. De skyline is er niet echt slechter van geworden vind ik. Klik maar eens voor een grotere foto.
Wij reden wel eens met losse handen of zoiets. Mijn wildste truc was dat ik (in mijn jonge jaren) wel eens mee ben gereden op het stuur van de fiets van een schoolvriendje. Maar wat we vandaag zagen van de
BMX-fietsers dat heb ik nog nooit geprobeerd. Coole tricks en hot spins hebben we inderdaad gezien (klik foto's voor vergroting) maar het synchroon rijden niet. Nou was er wel een fiets kapot maar ik had ook het idee dat er nogal wat niveauverschil was tussen de twee BMX-ers die we zagen. In ieder geval leuk om te zien èn ook om te fotograferen.
Vandaag las ik in de NRC?next een artikel over de geringe betekenis van Hemelvaart als christelijke feestdag en hoe zot het eigenlijk is dat het een algemene vrije dag is. Dat laatste afgezien van het feit dat het een soort verworven recht is dat er in het voorjaar zo'n lekker lang zomer (meestal) weekend zit. Ook schijnt het zo te zijn dat maar weinigen nog weten wat de religieuze betekenis is van Hemelvaart en wat er nou precies gevierd wordt.
Ik ben het er wel mee eens. Laten we dat gedoe met die christelijke feestdagen maar afschaffen. Wie zo'n dag vanuit het geloof wil vieren die kan toch gewoon vrij nemen? En dan voegen we gewoon die dagen aan ieders vakantiepakket toe. Dat zijn er dan zo'n vijf per jaar. Is dat niet veel beter?
Voor deze DiDi koos ik het thema 'Schrijven' naar aanleiding van het gedicht 'Ik schrijf je dus' van Stijn Vranken.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Ik schrijf je dus
Ik schrijf je want je had het veel te druk
met niet naar me te luisteren
om te horen wat ik zei.
(Eenzaamheid is een recht van zelfs
de grootste geliefden
al zijn dat idioten zoals nu eens ik
en dan weer jij.)
Ik schrijf je dus in de hoop
dat je beter lezen kan
dan luisteren.
Begin dit jaar publiceerde stichting Brein een folder met de titel 'Piraterij op de werkplek' waarin de indruk werd gewekt dat het kopiëren van software in beginsel verboden is. Als reactie hierop verspreiden de open source-organisaties Creative Commons, Open Office en Holland Open nu een
folder over het kopiëren en downloaden van muziek en films voor eigen gebruik. In die folder kun je precies lezen hoe het allemaal in elkaar zit.
Gezien bij SOVL advocaten
Je kunt je snel vergissen. Hoeveel euro ligt hier op de tafel? Is het drie euro of toch niet? Klik op de foto om ze alle drie te zien.
Zo ziet het er ongeveer uit maar dan iets kleiner en je kunt er behoorlijk last van hebben. Dat heeft Hans de afgelopen weken ervaren toen bleek dat hij last had van nierstenen. "Je weet niet waar je het zoeken moet en het lijkt wel alsof je dood gaat", dat zijn teksten die je vaak hoort van mensen die zoiets al eens gehad hebben. Nou dat heb ik gezien met eigen ogen. Ik had het enorm met Hans te doen deze afgelopen weken maar kon ook niet veel anders doen dan hem af en toe naar de dokter of het ziekenhuis rijden of een warm bad aanbieden. Maar gisteren kwam het steentje er eindelijk uit dus nou maar hopen dat dit de enige was!
Gisteren was ik bij de opening van de tentoonstelling 'De Parade gaat vreemd' in het Theatermuseum in Amsterdam. Het was er druk en vol en het had veel weg van een gezellige familiereünie. Paradevolk is ook eigenlijk wel een beetje een soort grote familie volgens mij. Ze behoren tot het volk van de mobiele theatermakers waartoe ook de Oerollers en de Boulevarders behoren. Iedereen die de mobiele theaterconcepten een warm hart toedraagt of er zelf aan mee doet was er en dus was het er vol maar zeer gezellig.
Lees meer...
Ik maak eigenlijk zelden fouten, want ik heb moeite me te vergissen.
Johan Cruijff
Gisterenavond was ik bij een voorstelling in de Schiecentrale in Rotterdam van het programma Canciones Salvajes, een liederencyclus van Patricio Wang geïnspireerd op de beroemde Chileense dichter Pablo Neruda. Dit stuk werd uitgevoerd door het ensemble Winanda del Sur samen met een koor. Op de foto zie je Winanda van Vliet naar wie Winanda del Sur genoemd is en die de solopartijen zong (klik voor groter). Niet alleen was het heerlijk om naar te luisteren maar ook is dit werk echt weer eens iets anders voor de vele koren in Nederland die een beetje uitgekeken zijn op het geijkte repertoire.
Lees meer...
Ik heb als ik achter mijn computer zit vaak de TV aanstaan als een soort achtergrondgeluid. Heel vaak op Nederland 1 of 3 omdat daar dan nieuws is en herhalingen van vorige dagen. Maar soms ook staat de TV op een andere zender zoals RTL 4. Ik kan het redelijk goed uitbannen het geluid en heb een soort ingebouw filter waardoor ik dan ineens getriggerd wordt als er iets interessants voorbij komt of iets irritants. En dat laatste is het geval bij één van de presentatrices van die belspelletjes. Zij heeft een soort raspje in haar stem waar ik helemaal allergisch voor ben. Dat snijdt me echt door mijn ziel en ik MOET dat geluid dan ook meteen uitzetten of omschakelen naar een ander net.
Weet je wie ik bedoel? Of heb je zelf ook wel eens zoiets?
Ik was helemaal kapot van haar eerste CD Sielesalt waarop ze fado zingt in het Fries, vertaalde teksten van Slauerhof. Dus toen ik hoorde dat ze een nieuw programma had en daarvan een CD zou uitkomen heb ik mijn best gedaan om voor Cultuurpodium.nl terecht te komen bij de CD-presentatie. Afgelopen zondag zat ik dus met een Cultuurpodiumcollega in een uitverkocht Muziekgebouw aan 't IJ, een schitterende zaal om zo'n feestje in te organiseren. Helaas was fotograferen - behalve tijdens de applausmomenten - ten strengste verboden. Erg jammer want Nynke zag er schitterend uit en de zaal met de kleurige lichten ook.
Lees meer ...
Er moet meer gewoordvandedag worden.
Mijn woord van vandaag is ontleend aan de actualiteit.
Krokodillenschaamte
Jan Blokker gebruikte het in de Volkskrant vandaag als titel voor zijn column over Ayaan.
Ik hoorde vandaag iemand zeggen: "Ze mag geen vluchteling zijn geweest toen ze in Nederland kwam, nu is ze het in ieder geval wel". Ze gaat na achten met haar bewakers winkelen in de supermarkt, alleen. Ze leeft onder voordurende bedreiging en met zes man bewaking om zich heen. Ze moet haar huis uit van de rechter en nu is ze ook nog haar Nederlanderschap kwijt.
"Ik voel verdriet en opluchting", zei ze zelf. Ik kan het me allebei heel goed voorstellen.
Ik had al veel over haar gehoord. Veel enthousiaste verhalen maar ook van mensen die vonden dat het te onomwonden was en dat er te veel sex in voorkwam. Ik vond het geweldig en heb van de voorstelling genoten. Sara Kroos is een vertegenwoordigster van een nieuwe generatie theatermaaksters die een vorm hebben gevonden die heel dicht bij henzelf ligt om toch tamelijk complexe thema's aan te snijden. Door de manier waarop ze dat doet blijft het hanteerbaar en licht genoeg maar toch stof tot nadenken. En ze begint nog maar net!
Lees meer...
Voor deze DiDi koos ik het thema 'Avond' naar aanleiding van 'Dit is de laatste avond dat wij spraken' van Neeltje Maria Min. Adelheid Roosen zong het ooit op muziek van Boudewijn Tarenskeen.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Dit is de laatste avond dat wij spraken
Dit is de laatste avond dat wij spraken
Want dit vertrek duldt geen geluid
Dan van de mond het zoete breken
Het wrijven tussen huid en huid
Doet alle woorden in jou groeien;
Mijn warme adem wist ze uit
Verhevig het bewegen
En leg het spreken stil
Tot alles is verzwegen
Vervang het woord door een gebaar
En spreek niet meer want wat
Gesproken is, is niet meer waar.
Het is me al een paar keer overkomen dat ik na het opmeten van mijn ogen bij de opticien meteen wordt doorgestuurd naar de oogarts. Hoge oogdruk is daarvan de oorzaak. Voor zover ik weet heb ik dat atlijd gehad maar toch zien ze bij de opticien nu weer voor de derde keer kans om mij in de stress en bij de oogarts te krijgen.
"Heeft u last van hoge oogdruk?", vroeg de man die mijn ogen opmat. "Ja", zei ik, "dat heb ik zolang als ik me kan herinneren." Maar het was nu wel erg hoog want niet rond de 20 zoals ik gewend ben maar 30. Dus toch weer crisisafspraak gemaakt bij de oogarts. Normaal heerst daar een wachttijd van enige maanden maar ik kon binnen twee weken terecht om te horen dat het weer een keer paniek voor niks was. Alles ziet er prima uit, oogdruk is gewoon 21 en er is totaal niks te zien van enige schade of onregelmatigheid. Advies van de oogarts: laat een aantekeningen maken op de kaart bij de opticien en kom over twee jaar terug voor controle.
Dat ga ik dus maar doen want het is niet leuk. Ik zat er wel een beetje mee in mijn maag de afgelopen weken en ik zit nu met belladonna-ogen met van die schoteltjespupillen op de bank met een zonnebril op TV de kijken. Al het andere is namelijk wazig. Maar dat trekt vanzelf weer weg weet ik ondertussen uit ervaring.
Gisterenmiddag woonden we de voorstelling Hot Lunch bij, de afsluitende musical van de podiumkursus waar Amanda al twee jaar op zit. Ze krijgen daar iedere zaterdag les in drie disciplines: zang, dans en toneel en mogen aan het eind van het jaar hun kunsten laten zien. Vorig jaar deden ze dat met een Contest (die Amanda en haar vriendin Nicole toen wonnen) en dit jaar was het een musical.
De musical had als thema jonge mensen die voor een toekomst in het theater kiezen en was losjes gebaseerd op het beroemde verhaal van Fame. Er waren drie groepen geformeerd voor ieder van de disciplines die elk onder leiding van een docent een stukje speelden van het verhaal. De vierde docent, die van Nederlands, werd gespeeld door Amanda die voor de gelegenheid in een zwarte rok en wit vestje was gekleed (zie middelste foto waar ze links op zit).
Doordat steeds een stukje van het verhaal door een andere groep werd gespeeld was het zeer afwisselend. Ook het licht deed mee door steeds een ander deel van het toneel te belichten (vanuit fotografenperspectief bezien met zeer zuinig gedoseerd licht).
Ik vond dat de jongens en meisjes het heel goed deden. Het was een wervelende voorstelling met veel vaart en we hebben ons niet verveeld. Ook Amanda had veel bijgeleerd en met name in haar dans kon je dat heel goed zien. Hans was dan ook apetrots op zijn dochter. De foto's hierboven laten een paar stukjes zien en je kunt natuurlijk zoals gewoonlijk klikken om ze te vergroten. Hans heeft er nog veel meer maar heeft even geen tijd om ze uit te zoeken.
De waarheid is nooit precies zoals je denkt dat hij zou zijn."
Johan Cruijff
Stel je voor het is stralend weer. Het zonnetje schijnt en jij rijdt in je cabriootje heerlijk in het zonnetje van afspraak naar afspraak. Je hebt net een onbekend stadje doorkruist onder leiding van
Bram en je wilt de snelweg oprijden omdat je nu echt moet gaan opschieten. Het lijkt wel alsof de auto een beetje inhoudt en je geeft een beetje gas bij. Het hellingspercentage van die oprit is toch niet zo groot? En ineens is je gaspedaal weg. Je tast met je voet in het rond en vindt de rem maar niet het gaspedaal. Shit. Nog een keertje... Weer niks. Alleen die rem. Gaspedaal is weg dus dan de berm maar in. Dat lukt maar half en je komt met twee wielen in de berm terecht maar de rest van de auto staat nog op de weg. Vooruit kun je niet meer - bij gebrek aan gaspedaal en achteruit gaat ook niet zo soepel vanwege de enigszins mulle berm.
Goede raad is duur maar de wegenwachtpas gelukkig bij de hand.
"Staat u veilig?", vraagt de mevrouw van de Wegenwacht. Niet echt dus en dat vertel ik haar ook. Nou dan sturen we eerst een politiewagen om u veilig te stellen. U moet wel uit de auto en als u veilig staat nog een keertje bellen.
Wachten dus. Op een kleedje in de berm. Zonnetje, iPod aan, NRC?next nog niet gelezen die dag en binnen een half uur kwam een zwaailicht de oprit op. Een jonge politieman sprong uit de auto en duwde me even achteruit het gras in, wenste me nog een fijne middag en zwaailichtte er weer vandoor.
Weer de Wegenwacht bellen. "We komen binnen het uur", was nu de boodschap.
Kleedje, zonnetje, iPod en de NRC*next was ondertussen uit maar mijn podcasts nog niet allemaal afgeluisterd. Na drie kwartier zag ik de gele auto aankomen en toen was het binnen vijf minuten gepiept en had ik weer een pedaal toen de wegenwacht het gaskabeltje weer provisorisch had gemaakt.
Mijn middag was behoorlijk in het honderd gelopen maar gelukkig deed alles het weer en kon ik mijn gaspedaal weer vinden. Pffft, ik was echt even bang dat hij voor altijd weg zou zijn....
Op het fotootje gaat het nog wel maar IRL is Johan Derksen maar een miezerig mannetje. En dat komt niet alleen door zijn voorkomen maar vooral ook door hoe de man zich gedraagt. Ik schreef al
eerder over de manier waarop hij zich uitlaat over collega presentatrice Barbara Barend. Maar nu maakt Derksen het al te bont. Hij schat in dat er maar twee mogelijkheden zijn: òf hij krijgt een relatie met Barbara òf hij krijgt ruzie met haar. En, zo zegt hij er bij, hij ziet zichzelf geen 'pappa' zeggen tegen Frits. De man is een querulant van het minkukeligste soort die gewoon uit is op een confrontatie waarbij hij aan het langste eind denkt te trekken. Laat hij maar meteen ophoepelen want dan hoeven we die narigheid die hij de wereld in slingert niet langer meer aan te horen. Ik herhaal mijn oproep van indertijd: WEG MET DERKSEN!
Alweer een jaar voorbij! Maar ook een jaartje ouder en wijzer en dat is altijd goed. Het wordt dit jaar een rustig dagje op mijn verjaardag. We gaan straks lekker ergens eten met z'n tweëen (op een zonnig terras) en begin juni komt er nog een bescheiden feestje in de tuin. Verder is het gewoon business as usual.
Voor deze DiDi koos ik het thema 'Fiets'. Ik was eigenlijk op zoek naar iets over de lente en liep toen tegen dit gedicht op van Ad Zuiderent uit de bundel Geheugen voor landschap, dat me meteen aansprak.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Op de fiets
Een nuchter fietser op de gracht: wat valt
dat is een herfstblad ~ licht stijgt op.
Nóg is er geen gevoel van kortste dag.
Maar keert het licht, dan keert de fietser ook
de stad de rug toe, kiest rivier voor gracht,
sneeuw op de buitenweg voor stadse prak.
Wat voedt nog zijn herinnering: de damp
die geurt bij 't uitdoen van een regenpak?
Ging ooit Sebastiaan naar Duivendrecht?
Komt lente, lost de eenzaamheid zich op
in wie hij tegenkomt de Amstel langs:
de fietsers met hun hand omhoog als vrienden.
Zo voelt wie de beslotenheid verliet,
bedreigd door damp van snelverkeer, zich thuis
voorbij de weiden achter zijn bureau.
Maar op een zomerdag slaat hij voorbij
de brug linksaf, wil de rivier ten einde:
komend van Ouderkerk zoekt hij weer stad.
Na molen en begraafplaats wordt het stil:
"Zo eeuwig fietsen!" gaat het door hem, en
geen mens ziet dat zijn fiets de lucht in wil.
Gisteren riep ik jullie hulp in bij het ontcijferen van een naam van een gebouw maar nu heb ik een raadplaatje. Wie weet wat dit is? Ik ben benieuwd of jullie het kunnen raden.
Wel eens gehoord van een bommelding (zo'n ding van Bommel)? Nou ik las de naam van dit gebouw en dacht bij mezelf: 'Wat is nou in godsnaam een Koeisjesschool? Wat lees jij in op het naambord? Als je klikt dan wordt de foto wat groter.
Het was stralend weer toen we naar Wageningen reden gisteren. Een schitterende dag om de bevrijding te vieren en Wageningen had een uitgebreid programma festiviteiten. Door de hele binnenstad waren podia met voor ieder wat wils. Althans, je moet wel tegen een beetje geluid kunnen als je je in dit soort feestgewoel waagt. Onze tijdelijke oordopjes (totdat de echte klaar zijn) kwamen dan ook goed van pas. We hebben ons vooral bewogen tussen het hoofdpodium op de Markt en het mulitculti-podium op een belendend plein maar je kon ons om een uur of half acht echt opvegen. Toen we weer terug liepen naar de auto was Wageningen nog lang niet uitgefeest en ik denk dat het tot in de kleine uurtjes is doorgegaan.
Bovenlinks Postman en midden onder Anton Goudsmit, gitarist van The New Cool Collective (met achter zich Hans). Meer over het festival in Wageningen op Cultuurpodium.nl.
Was het maar zo eenvoudig!
Was het maar zo dat er alleen slechte mensen waren die slechte dingen deden, dan was het slechts nodig deze mensen te scheiden van de rest en hen te vernietigen.
Maar de ijn die goed en kwaad scheidt, loopt door het hart van ieder mens.
En wie wil een deel van zijn eigen hart vernietigen?
Alexander Solzjenitsin
"Eén van de belangrijkste kunstenaars van de tweede helft van de vorige eeuw en van grote betekenis voor de moderne kunst in Nederland", dat is wat er op zijn sterfdag gisteren over hem gezegd werd door de kenners. Maar heel lang werd hij verguisd en onderschat en zeiden veel mensen over zijn werk dat hun kleine zoontjes het beter konden. De geschiedenis heeft wel aangetoond dat het werk van Karel Appel internationale bekenheid kreeg en mondiale waardering oogste terwijl er van al die kleine zoontjes in de sfeer van de beeldende kunst weinig meer werd vernomen.
Ik heb ooit een aantal jaren gewerkt bij een stichting die zich bezig hield met het bemiddelen tussen kunstenaars en opdrachtgevers en heb in die tijd het werk van onder andere Appel leren waarderen. Prachtige kleuren en de inspiratie door kindertekeningen kenmerken zijn werk. Maar weinig mensen weten dat hij ook beelden maakte en veel met gevonden materiaal werkte de laatste tijd. Het was een bijzonder kunstenaar.
Veel mensen stellen de vraag of er op 4 mei nog wel herdacht moet worden en wat de betekenis is van de nationale dodenherdenking. Ook in NRC?next wordt vastgesteld dat veel mensen het niet als hun oorlog ervaren. Jules Deelder schreef onderstaand gedicht met de titel Interbellum. Met die term wordt een periode tussen twee oorlogen aangeduid. Ieder van ons zit in een interbellum als we niet oppassen en daarom is het goed om er bij stil te blijven staan dat er geen oorlog meer moet komen. Nou nog tijdens alle andere dagen van het jaar zodat we ook niet meer van die twijfelachtige missies krijgen van het Nederlandse leger.
Interbellum
We lopen langs het stille strand
De lucht staat strak
Scheve bunkers in het zand
De oorlog zwijgt
Opkomend tij
M'n moeder pakt me bij m'n hand
Ik ben niet bang
Wel klein
J. A. Deelder (uit: Renaissance - gedichten '44 - '94 Amsterdam, 1994)
Fotograaf Hans Aarsman is deze week behoorlijk in het nieuws gekomen omdat hij het mogelijk maakt dat zijn foto's voor particulier gebruik worden gedownload vanaf de site van het
Nederlands Fotomuseum. Een goede actie die in lijn ligt met de
Creative Commons gedachte en waar ik het dus alleen maar mee eens kunt zijn.
Maar er is ook nog een speciaal project. Wie van de foto Waterhuizen (zie boven en klik voor groter) twee zelfgemaakte prints op A3-formaat maakt en opstuurt naar het fotomuseum, krijgt één print door Hans Aarsman gesigneerd terug. Van alle tweede prints zal tzt een tentoonstelling worden ingericht. Kijk
hier voor meer informatie. Misschien moet je je wel even registreren voordat je deze link kunt gebruiken maar dan kun je zelf de foto downloaden op het goede formaat. Een ontzettend leuk project!
Gisterenavond waren we naar de voorstelling met deze titel van Yolande Bertsch, Frédérique Spigt en Corrie van Binsbergen in het Theater aan het Spui in Den Haag. De voorstelling gaat over het verleden van de twee halfzussen Yolande en Frédérique met name in relatie tot Lucy, hun beider moeder, wiens leven beheerst werd door haar ervaringen in het Jappenkamp. We hebben genoten van deze prachtige voorstelling.
Lees meer...
De laatste maanden heb ik mij uitvoerig verdiept in het vak mediation (en heb net gezien dat ik het ruimschoots gehaald heb). Ik wilde dat graag doen als onderdeel van mijn rechtenstudie omdat ik denk dat buitengerechtelijke afdoening - mits op de goede manier ingericht - voor veel problemen en conflicten een hele goede oplossing zou kunnen bieden. Veel mensen denken dat mediation ook gedaan kan worden door de buurman of een goede vriend. Het is niet zo dat dit nooit zou kunnen maar onafhankelijkheid en vertrouwelijkheid zijn cruciale begrippen om een mediation te laten slagen en dat kan met een (goede) bekende al problemen geven. Ook moet glashelder zijn dat de beoogde mediation absoluut geen belang (ook niet indirect) heeft bij het al dan niet welslagen van de mediation of betrokken is bij de belangen van één van beide partijen.
Belangrijke voordelen van mediation zijn de lage kosten en de snelle afwikkeling en dat kan voor veel kwesties een groot voordeel zijn. Ook de drempel om naar een mediator te gaan is veel lager dan bij een gang naar de rechter.
Voor deze DiDi koos ik het thema 'Wakker' naar aanleiding van het prachtige gelijknamige gedicht van Ingmar Heytze.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Wakker
Het is nacht
de woorden lopen
in mijn hoofd
de straten door
huizen slapen
tuinen zwijgen
wegen ruisen
treinen zweven
ik moet waken
ik moet vechten
tegen duizend mooie dromen
ik moet wachten
tot de woorden
eindelijk zijn thuisgekomen
Ik heb sinds 1 mei een zg zaterdagplus abonnement van de Volkskrant en dat houdt in dat je vijf dagen door de week de krant online kunt lezen en op zaterdag de dikke weekendkrant op papier in de bus krijgt. Tot vorige week had ik een papieren abonnement en kon er - vooruitlopend op 1 mei - alvast de digitale versie bij lezen. Vandaag is de eerste dag zonder papieren krant en ik wilde mijn digitale krant doorbrowsen toen bleek dat ik de artikelen niet meer kon openen. Huh? Hadden ze me helemaal uitgeschreven per 1 mei?
Een telefoontje met de Volkskrant abonnementenafdeling leerde me dat het anders zit. Een zaterdagplusabonnement kan alleen op zaterdag ingaan. Aangezien ze mij op 30 april hebben stopgezet qua papieren krant zou ik dus een week zonder krant moeten doen. Idioot!
Gelukkig vond de mevrouw aan de telefoon dat ook en zij heeft nu geregeld dat ik met ingang van morgen mijn digitale krant weer kan lezen. Maar als de Volkskrant haar abonnees zo behandelt (ik ben al iets van 30 jaar trouwe abonnee) dan begrijp ik wel waarom het slecht gaat met de dagbladpers.
Altijd op Koninginnedag is er op de wei in het bos achter mijn huis een springconcours van de plaatselijke ruitervereniging. Gelukkig voor het publiek was er ook een tent om de regenmomenten in door te brengen. De ruitertjes gingen gewoon door, weer of geen weer. Klik foto's voor vergroting.
Ik heb - eindelijk - de nieuwe versie van Pivot geïnstalleerd nadat velen mij al waren voorgegaan. In deze versie is de functionaliteit die eerder via Pivot Blacklist werd geregeld voor spamprotectie integraal opgenomen. Dit betekent wel dat onze bezoekers om te kunnen reageren Javascript aan moeten hebben staan. Mocht je problemen hebben met reageren of andere dingen tegenkomen die niet kloppen, stuur dan even een
mailtje.
Als het even kan kijk ik naar
Wie is De Mol dat, zelfs onder leiding van Karel van der Graaf, nog steeds leuk blijft. Ik word alleen dit keer erg afgeleid door het feit dat Frédérique Huijdts enkele weken geleden
overleed terwijl je haar in dat programma iedere week ziet en hoe! Afgelopen aflevering was de eerste opdracht om in twee team naar een bergtop van 4170 meter te fietsen. De kandidaten moeten op het traject dat zij fietsen een kilometer stijgen en de kandidaat die als eerste de top haalt krijgt een vrijstelling. Dat zo'n opdracht loodzwaar is hoeft geen betoog. Er staat een keiharde snijdende wind en de lucht wordt steeds ijler naarmate ze hoger komen. Drie van de vier kandidaten hebben opgegeven en alleen Frédérique is nog over. Zij wil persé naar die top en laat zich er niet onder krijgen. Ze fietst het laatste lange stuk alleen terwijl haar collega-kandidaten (die haar volgens de regels hadden kunnen blokkeren om de vrijstelling te halen) ademloos van bewondering aanmoedigen en toejuichen. Wow, wat een vrouw en wat een power en wat was ze blij en trots! Ik voelde de tranen prikken toen ze daar op die top stond en de hele wereld aan kon. Maar ook toen ze antwoord moest geven op het dillemma: 'Al je dromen komen uit, maar je moet dan al je herinneringen inleveren. Doe je dit?'
Ik hoop maar dat ze als De Mol uit de bus komt komende week of als de winnaar. Het is maar een spelletje maar ik zou het toch jammer vinden als juist zij dat zou verliezen.
De waarheid is nooit precies zoals je denkt dat hij zou zijn.
Johan Cruijff
Ik moest vanmiddag om 13.00 uur in Den Bosch staan en kwam toen terecht in de uittocht die gaande was in het kader van de meivakantie. Dit fenomeen zit absoluut niet in mijn systeem en in hou er dan ook - totdat ik er onverwacht mee geconfronteerd wordt - ook geen rekening mee. Ik was dus te laat. Balen!
Op de terugweg was het nog veel erger maar toen was ik er op bedacht dus heb ik lekker afleveringen van het hoorspel 'Het Bureau' zitten luisteren op mijn iPod.
In 'mijn tijd' bestond de meivakantie overigens nog niet en hadden we paasvakantie en die zit wel in mijn systeem maar die bestaat niet meer. Je kunt die ene Tweede Paasdag toch nauwelijks zo noemen. Zelfs op de universiteit is het vakantie alleen heet het daar dan weer 'breekweek' (om het overzichtelijk te maken). Hebben jullie vakantie de komende week?
Vandaag kwamen bij ons de zintuigen aan de beurt. De bril van Hans was al heel lang aan vervanging toe want stond volledig op instorten en mijn ogen waren toch wel aardig achteruit gegaan de laatste paar jaar. Daarom gingen we vanmorgen achter elkaar naar de opticien voor een oogmeting. Grondig werk werd gedaan met zowel automatische als handmatige oogmeting plus oogdruk en 'the works'. Daarna gingen we meteen door naar Zeist naar 'Beter Horen' voor 'muzikantenoordoppen'. Dat waren we al een tijdje van plan maar nu kwam het er dan eindelijk van. Hans en ik zijn natuurlijk frequente concertbezoekers en zitten regelmatig in behoorlijk wat geluid dientengevolge. Gisterenavond hadden we ook allebei de ervaring dat we gehoorprotectie nodig hadden. Ook een aparte ervaring hoor! Eerst krijg je een stukje schuimrubber in je oor gepropt met twee touwtjes er aan (a la tampon) en daarna wordt je oor volgespoten met siliconenpasta die eerst koud aanvoelt maar gaandeweg droogt en opwarmt in je oor. Het resultaat is op jouw eigen model gemaakte oordoppen met een speciaal geluidsfilter waardoor het aantal decibellen met zo'n 25 over het hele spectrum omlaag gaat.
Over drie weken zijn brillen en oordoppen klaar en zijn we weer helemaal beschermd voorlopig.
We waren ooit bij zijn theatervoorstelling 'Lijfspreuk' en afgelopen zaterdag speelde Kasper van Kooten met zijn band in het Beauforthuis. Genoeg reden voor ons om de avond in Austerlitz door te brengen. We proberen altijd vroeg aanwezig te zijn en toen we de zaal binnen liepen was de soundcheck nog in volle gang. Handig om even te overleggen of fotograferen voor de band een probleem zou zijn. Gelukkig vond Kasper het totaal geen punt. De zaal zat stampvol toen Kasper en zijn band precies om negen uur het podium betraden.
Lees meer...
Ik koos voor de DiDi met het thema 'dageraad' een gedicht van Bernard Dewulf met de titel 'Dido's klacht'. De foto maakt ik twee jaar geleden van de dageraad in Egmond aan Zee (klik voor vergroting).
Dido's klacht
De tijd is met ons klaar.
Vannacht nog rijdt hij mij de dageraad in
van een ander land. De nieuwe ochtend zal mij wekken
aan een onbegrijpelijk raam.
Niemand is voor iemand ooit gemaakt. Soms
raken wij verstrikt in het lamento van een tegenziel.
En is niet, zei je, elk moment op elk moment
bereid tot iedereens oneindigheid?
De oneindigheid is nu gedaan. Ik wil mijn tijd
en mijn geluk. Het kan ons tijdelijk hart bewegen
als het twintig mooie regels lang mislukt.
Maar in de spiegel valt het lelijk tegen.
Ik ga nu, man van mij van nooit. Ik ben van deze kant.
Ik ben van vrouw gemaakt.
Ik heb je lief.
Ik heb je lief alleen, zo ademen wij.
Mijn nieuwe land zal mij in stromend water wassen,
mij wiegen in zijn nette bedden, bedenken in zijn taal.
Ik zal er duizend foto?s van je maken
en kijkend zal ik op je leegte uitgekeken raken.
Zo, de voorkant en zijkant van het huis zijn weer onkruid- en algenvrij. Ik kwam rond het middaguur terug uit Utrecht en had net gehoord dat mijn afspraak in Tilburg vanmiddag niet door ging omdat de andere partij een verkeerde tijd in zijn agenda had genoteerd. Het was stralend weer en de voorjaarskriebels sloegen toe dus ik besloot mijn klusjes maar even te verschuiven naar vanavond en eens even lekker aan de gang te gaan in de tuin.
Vorig jaar heb ik op advies van
VanMan een onkruidbrander gekocht en dat bevalt geweldig! Het gaat niet zo snel maar wel effectief en zo in het zonnetje is het zeker geen straf. Daarna nog even de bladeren opgeveegd en met van dat algenspul de tegels en meubels behandeld en het ziet er nu weer tiptop en opgeruimd uit. Nu de achtertuin nog want ook daar heeft het groeizame weer zijn effect gehad, met name op het onkruid.
Het moest er een keer van komen DiDi geïnspireerd door mijn favoriete Joy Division song 'New Dawn Fades' van de cd 'Unknown Pleasures' uit 1979. De eerste muziek die destijds al voor 'Gothic' door ging, maar anders dan de Gothic die we nu kennen. Een schitterende maar donkere song met de grommende bas van Peter Hook die daarmee ook deels de melodielijn aan blijft geven en het herenleed van zanger Ian Curtis.
Luister hier naar het
origineel of hier naar de eveneens schitterende
cover van Moby.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
New Dawn Fades
A change of speed, a change of style.
A change of scene, with no regrets,
A chance to watch, admire the distance,
Still occupied, though you forget.
Different colours, different shades,
Over each mistakes were made.
I took the blame.
Directionless so plain to see,
A loaded gun won?t set you free.
So you say.
We?ll share a drink and step outside,
An angry voice and one who cried,
?we?ll give you everything and more,
The strain?s too much, can?t take much more.?
Oh, I?ve walked on water, run through fire,
Can?t seem to feel it anymore.
It was me, waiting for me,
Hoping for something more,
Me, seeing me this time, hoping for something else
Ik heb aan mijn bureau thuis een Stokke Thatsit stoel, indertijd gekocht omdat ik vaak last had van mijn rug als ik lang moet zitten aan mijn bureau. Ik denk dat hij wel 15 jaar oud is die stoel en ik heb er al die jaren enorm veel plezier van gehad. Zelfs in tijden van spitaanvallen kan ik er nog op zitten. Maar nu begint hij toch de laatste tijd behoorlijk te slijten en met name de bekleding gaat ineens hard achteruit. In het kniekussen links zit een grote scheur waaraan eigenlijk snel wat moet gebeuren. Gezien de prijs van deze stoelen koop je niet zomaar een nieuwe dus gisteren heb ik even rondgekeken op Marktplaats en E-bay. Maar zelfs voor een tweedehands Thatsit betaal je nog gauw 400/500 euro. Misschien toch eerst maar eens kijken of ik niet een nieuw stofje kan vinden om mijn eigen oude trouwe stoel mee op te knappen.
24 april 1997
Mijn vader had een uur lang zitten zwijgen bij mijn bed.
Toen hij zijn hoed had opgezet
zei ik, nou, dit gesprek
is makkelijk te resumeren.
Nee, zei hij, nee toch niet,
je moet het maar eens proberen.
Judith Herzberg
Er moet beslist nog meer gewoordvandedag worden! Mijn woord van de dag is dit keer
verflutting en de foto die ik er bij zocht is van een toeristische rondvaartboot in het prachtige Brugge.
Ik heb net gekeken naar de kür op muziek van Jumping Amsterdam voor de wereldbeker dressuur. Aan de start 12 deelnemers, de top van het internationale dressuurveld waaronder drie Nederlandse dressuurruiters: Edward Gal, Imke Schellekens en Anky van Grunsven. Het blijft een fantastisch mooie sport om naar te kijken als je een beetje weet waar het over gaat. Alle ruiters laten in principe dezelfde dingen zien: stap, draf en galop maar daarbij ook nog passage (zo'n draf met opgeheven benen), piaffe (passage op de plaats) en allerlei figuren zoals appuyementen (zijgangen waarbij het paard een soort pootje over doet), pirouttes en wissels in de galop. Dat kunnen ze eigenlijk allemaal, de ruiters die in de finale komen. Dus het verschil zit hem in de vloeiendheid van de bewegingen of overgangen, de ontspanning van de combinatie, het ogenschijnlijk gemak waarmee gereden wordt en de harmonie van beweging en muziek. En daarin zie je dan de grootste verschillen waarbij Anky van Grunsven er echt met kop en schouders bovenuit steekt. Samen met haar paard Salinero lijkt zij samen te smelten met de muziek. Zelfs iemand die van dressuur totaal geen verstand heeft kan zien dat het beeld van haar kür zo veel mooier is dat die van andere ruiters dan het absoluut geen verrassing was dat zij de wedstrijd met overmacht (maar liefst 6,5 punten) won.
Ik was er bij toen ze in 1994 voor het eerst goud won op een WK Dressuur na jarenlang opgebokst te hebben tegen de Duitse hegemonie in de dressuur en wat was een enorme belevenis. Ook in Amsterdam ging het publiek op de banken na het optreden van Anky & Salinero. Ik had er eigenlijk wel bij willen zijn.
De afstand tussen het verleden en de toekomst is het heden. Het is aan ieder van ons gegeven het nu volop te beleven.
onbekend
Een prachtige stad, dat Brugge met zijn mooie gebouwen, talloze kerken, sfeervolle watertjes, prachtige hofjes en gezellige terrassen. Maar er is ook op wat kleinere schaal allerlei moois te zien in Brugge. Klik maar eens op de foto's.
Eigenlijk kan ik het nog altijd niet geloven maar ik ben er nu wel meer aan gewend dan eerst.
Al is ze er niet meer, ik zie haar altijd in mijn gedachten, hoor haar stem en hoe ze kon schateren van het lachen. Heel vaak denk ik aan haar, vanwege iets dat ik zie of hoor, een geur die me aan haar herinnert of de grapjes die wij altijd maakten.
Vandaag is het vijf jaar geleden dat ze verongelukte en brand ik een kaarsje voor mijn zus...
Voor deze DiDi met het thema 'Verlies' koos ik het gedicht 'Samenhorig' van Luuk Gruwez uit de bundel 'Dikke mensen', over de wereld van de verloren dingen. De foto maakte ik vorig jaar op Terschelling (klik voor vergroting).
Samenhorig
er moet een wereld van verloren dingen zijn
waarin een handschoen, inderhaast vergeten,
het aanlegt met een oude krant,
een sjaal, een zakdoek of een kam.
de handschoen mist de hand niet meer,
de zakdoek hoeft geen jammernis,
en zelfs de sjaal taalt niet naar warmte
van kindermeiden en van moeders.
? al wat verloren is, is samenhorig.
maar tederheid die overbodig werd,
het kippevel dat blijven wou,
de eerste natte droom, het domste lief,
het speelgoed van een kind dat stierf.
en doen alsof men alles kan vergeten,
ofschoon men, plompverloren als een mens,
alleen in het heelal moet zijn.
Onze Belgische vriendin is docente maar ook gids voor een bedrijf dat korte trips organiseert. Ze gaat dus regelmatig naar Londen. Maar Tweede Paasdag was haar bestemming De Keukenhof. Toen ik even de zaterdagkrant doorbladerde las ik daarin dat er op de Keukenhof die dag een wedstrijd zou zijn met zelfgemaakte hoeden. We besloten ter plekke een gezamenlijke creatie te maken. Hierboven het resultaat van onze arbeid (klik voor groter). De hoed bestaat uit een koker gemaakt uit twijgjes waarin tussen het stro allerlei chocoladeeieren zijn verstopt. De Paashaas past bovenop dat er geen eitje uitvalt en omdat het voorjaar wordt is er op de voorkant van de hoed een prachtige vlinder neergestreken. Een schitterende guirlande van droogbloemen completeert het geheel. Volgens mij kan het bijna niet anders of ze moet gewonnen hebben. Ik heb haar nog niet gesproken maar ik ben heel benieuwd...
Het thema van alweer de achtenzeventigste DiDi (Dichters op Dinsdag) is 'Verlies'. Ik koos een gedicht van Julius Dreyfsandt.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
ik ga dan maar
dan vertrek ik maar
en zie niet meer om
je wacht niet daar
of roept:
blijf nog even, kom!
ik ga weer verder
op de tast
over een weg
die jij voorvoelde
maar ik nog niet ken
ook al draag ik
een schemerlast
en verlies jij
die ik ben
Per ongeluk een verkeerd diafragma gekozen maar kijk eens hoe mooi het werd (klik klik). Dat kun je niet eens plannen want dan lukt het niet.
Wij waren een paar daagjes bij vrienden in België om foto's te maken voor de eerste communie van hun oudste dochter. Dat is natuurlijk heel geslaagd en het was ook zeer gezellig om eens even weer rustig bij te kletsen. Maar ook hebben we kunnen kennismaken met wat ingrediënten van het Belgisch Pasen. Zo hebben we ontdekt dat de Paashaas daar veel actiever is dan in Nederland waarhij alleen maar wat gekleurde gekookte eieren in de tuin verstopt. In België daarentegen brengt hij vooral heel veel chocoladeeieren maar ook allerlei andere chocolade heerlijkheden en cadeautjes en bovendien is hij nog zo attent om ook bij de Oma's en Opa's een mand lekkers in de tuin achter te laten voor de kinderen. Die hebben dus volgens mij voor de rest van het jaar genoeg chocolade.
Wat ik ook bijzonder vond is dat er zaterdag om zes uur 's avonds nog zoveel assortiment was bij de bakker. Bij mijn bakker thuis kun je op zaterdag na de middag al vaak niet alles meer krijgen en dat wordt alleen maar minder in de loop van de middag. De foto's hierboven zijn daar gemaakt. Ook op zondag zijn alle bakkers in Vlaanderen open en is het heel gewoon om 's morgens even vers brood en allerlei soorten koffiebroodjes te gaan halen. De bakker die daar niet aan meedoet zou snel uit business zijn daar. In ieder geval hebben wij genoten van alle Vlaamse heerlijkheden aan het paasontbijt.
Afgelopen donderdag was ik met
haar naar Karin Bloemen & het Metropole Orkest voor
Cultuurpodium. Het was een heel geregel geweest voordat alles rond was en er zijn zeker 25 mailtjes heen en weer gegaan tussen het Concertgebouw, het Metropole Orkest, het management van Karin Bloemen en ons. Gelukkig was er een moment vlak voor het concert dat iedereen het er over eens was dat wij konden komen en mochten fotograferen (zij het dan zeer beperkt). De moeite is niet voor niks geweest.
Lees meer...
Dans is stomme poëzie, en poëzie is bespraakte dans.
Max Weber
Ik ben aan het werk met op de achtergrond Nederland 1 waarop de Mattheus Passion wordt uitgevoerd door The Amsterdam Baroque Orchestra & Choir o.l.v. Ton Koopman. Ik hou erg van Bach en mag dan ook graag naar de Mattheus Passion luisteren. Ook om te zingen is het een fantastisch werk maar daar kan
zij wel meer over vertellen want haar koor voerde dezer dagen de Mattheus uit. Grappig vond ik dat ik vandaag in NRC?next las dat het een typisch Nederlands verschijnsel is, die populariteit van de Mattheus. Maarten 't Hart, bekend schrijver en ook Bachkenner, wijt het aan de rijke koortraditie die Nederland kent en het feit dat de Mattheus voor een koor de ultieme uitdaging is. Daarom stroomt zo'n beetje iedere dorpskerk in Nederland vlak voor Pasen vol met de ene helft van de bevolking die komt luisteren hoe de andere helft van de bevolking het er met twee koren en dan nog vierstemmig vanaf brengt. Maar ik heb genoeg aan de cd die ik met zeer veel genoegen luister. Hieronder één van de beste uitvoering volgens 't Hart en wil je even luisteren dan kan dat in de
jukebox naar Erbarme Dich. Het plaatje heb ik even geleend van NRC?next en gemaakt door Roel Venderbosch (klik klik).
Bach: St Matthew Passion - Arias & Choruses / Gardiner
Bach, j.s.
De Volkskrant had vandaag een opmerkelijk artikel over schaapskuddes die contracten hebben voor shirtreclame. En die shirtjes zijn nog nuttig ook want ze kunnen dienen om een schaap mee uit de sloot te halen, beschermen tegen de regen en zijn voorzien van citronella zodat er geen vliegen eitjes leggen in hun vacht. Het enige punt is dat ze van katoen zijn en niet van wol. De organisatie is wel kieskeurig met het kiezen van de sponsors want een bordeel of de keurslager komt er niet aan te pas. Dit project levert boeren toch maar liefst tussen de 5 en 25 euro per schaap op en dat kan de veeboer anno 2006 best gebruiken. Misschien ook een idee voor de kippensector om uit de narigheid te komen: laat de kippen lekker scharrelen met sponsordekjes op dan zijn we meteen ook van die naargeestige hokken af.
Het wordt niet zulk best weer met Pasen las ik in de krant. Desalnietemin gaan we toch proberen het lente-Paas-gevoel te krijgen. Wij gaan een weekendje naar vrienden in België en misschien schijnt het zonnetje daar wel. Het is vlakbij Brugge en de Belgische kust dus mogelijkheden genoeg. Wat ga jij doen met Pasen?
De eitjes hierboven zijn producten van ons knutselmiddagje voor Pasen 2005 (klik klik).
Als klein jongetje leerde hij ud spelen. Was hij nou in Amerika opgegroeid dan was het wellicht saxofoon geworden en was hij in Nederland geboren dan misschien piano of viool maar zijn wiegje stond in Tunesië dus ud. Maar het bijzonderste aan Dhafer Youssef is zijn stem die direct de weg vindt van zijn ziel naar de jouwe. Zo puur en zo bijzonder heb ik zelden iemand horen zingen. We waren zondag j.l. bij een concert van Dhafer Youssef en zijn band en ik heb ontzettend genoten.
Lees meer...
Soms kunnen mensen, wiens oordeel je over het algemeen serieus neemt, ineens dingen gaan zeggen die naar jouw idee echt onzin zijn. Daarom koos ik voor deze DiDi voor het thema 'onzin' of 'nonsense'. Het gedicht heet 'Het is wat het is' en is een vertaling van Remco Campert van een gedicht van Erich Fried.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Het is wat het is
Het is onzin
zegt het verstand
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is pech
zegt de berekening
Het is niets dan pijn
zegt de angst
Het is uitzichtloosheid
zegt het inzicht
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is belachelijk
zegt de trots
Het is lichtzinnig
zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
zegt de ervaring
Het is wat het is
zegt de liefde
De zaterdag overleden schrijver Gerard Reve voerde in het gedicht 'Paradijs' (uit de bundel Nader tot u) God als een ezel ten tonele en dat niet alleen maar bezat deze ezel ook nog driemaal achtereen in zijn 'geheime opening' (NRC?next heeft vandaag een lezenswaardig rijtje van de woorden die Reve gebruikte voor het mannelijk geslachtsdeel, het achterwerk en de daad). Dat werd het Tweede-Kamerlid Van Dis (SGP) te gortig dus deze daagde Reve voor de rechter op beschuldiging van godslastering. In zijn uitspraak op 2 april 1968 oordeelde de Hoge Raad, dat de aanklacht niet ontvankelijk was. De rechtbank oordeelde in dat jaar dat passages in het werk van Reve weliswaar godslasterlijk waren, maar geen smalend karakter hadden. Reve was van mening dat wet een onzinnig onderscheid maakt tussen het lasteren van personen die als God worden vereerd en het uitschelden van bijvoorbeeld Maria, Boeddha, of Krishna, die immers niet als goden worden beschouwd door onze Nederlandse wet.
Fokke en Sukke maakten er vandaag een cartoon over (klik klik).
Op de beide Paasdagen is in het Beauforthuis in Austerlitz een expositie te zien van schilderijen van
Belinda Meuldijk. Ze is bij velen bekend als tekstschrijver van Rob de Nijs maar ze kan nog meer, waaronder schilderen. Speciaal ten behoeve van de
Ezelsociëteit, een rusthuis voor oude ezels, worden er 10 werken met ezels geveild waarvan de opbrengst zal worden gebruikt voor tien ezels die binnenkort verwacht worden in de Ezelsociëteit.
Veel oudere lezers zullen weten dat Belinda - naast al haar andere kwalificaties - ook nog de dochter is van Wim Meuldijk, de geestelijke vader van Pipo de Clown. Daarom worden er ook nog wat oude Pipo-collectors items geveild zoals de hoed van Pipo's ezeltje Nononono.
Je kunt in het Beauforthuis terecht van 10.00 - 17.00 uur om de schilderijen te bekijken of een drankje te drinken aan de bar (of op het terras). Van 13.00-15.00 uur zullen er op beide dagen ezeltjes aanwezig zijn op het terrein. Ga je op 17 april dan kun je ook nog meedoen aan de boswandeling en het paasconcert bijwonen in het Beauforthuis (zie de
site voor meer details).
Vrijdagavond bezochten we het concert van zangeres Fay Claassen en saxofonist Yuri Honing met het Metropole Orkest in het Muziekgebouw aan 't IJ. Het werd een afwisselend en onderhoudend muzikaal avondje met deze twee klasse muzikanten. Het Metropole Orkest is trouwens ook een klasse apart, niet alleen door hun repertoir maar ook doordat ze zowel heel intiem als uitbundig kunnen spelen. Met name dat eerste is voor een groot orkest een knappe prestatie. Hoogtepunt van de avond was de CD-presentatie van Yuri Honing (hierboven op de foto met links van zich Fay Claassen, klik voor vergroting).
Lees meer...
Zo moet het eigenlijk altijd zijn, het leven, een feestelijk en hartstochtelijk spel gespeeld met oude en nieuwe vrienden.
Frédérique Huydts
Ik heb gisteren de aflevering van Villa Felderhof met Frédérique zitten bekijken bij Uitzending gemist.
Vandaag las ik in NRC?Next een artikeltje over geuren en het feit dat geur als zintuig vaak wordt onderschat. Ik moet zeggen dat ik dat wel mee vind vallen. Ik word wel sterk beïnvloed door geurtjes. De geur van boenwas herinnert mij aan de tijd dat ik in het voorjaar thuis kwam van school en mijn moeder aan de grote schoonmaak was. De geur van koffie kan mij helemaal in vervoering brengen. Of wat dacht je van de geur bij de bakkerij 's morgens vroeg? Ik mag graag een wat geurolie branden en hou dan vooral van rozemarijn, lavendel, vanille, ylang-ylang of frangipani dat ik ooit meenam van Bali. Maar ook een wierookstokje vind ik wel lekker.
Toch zijn er ook geuren die mij helemaal tegenstaan: wacht dat je van de geur van een zachtgekookt ei, sommige 'verse' vis, oud frituurvet of een was die te lang in de wasmachine heeft gezeten. Nee hoor, ik ben het er helemaal niet mee eens dat geur geen grote rol speelt.
Op het plaatje ook twee neuzen die zeer geïnteresseerd zijn in de geur die ze ruiken (klik klik).
Klik op het plaatje en verwonder je. Het is geen animatie maar je wordt er wel tureluurs van, althans ik wel. Maar als je je op één vast punt concentreert voor een paar seconden, dan stopt het gelukkig...
Sinds Apple de 'Intel-Macs' introduceerde werd er al gespeculeerd over de vraag of het nu mogelijk zou zijn Windows te draaien op deze computers. Het antwoord is ja en je kunt op de Mac site
Bootcamp downloaden om dat voor elkaar te krijgen. Deze software loopt vooruit op de volgende systeemversie van Mac OS X, Leopard, waarin deze functionaliteit ingebouwd zal zijn. Als met deze software je Mac opstart kun je kiezen welk systeem je wilt: Mac OS X fo Windows. Voor Applegebruikers betekent dat dat ze nu ook de software kunnen gaan gebruiken die tot nu toe alleen op Windows werkte (en waarschijnlijk ook met dezelfde virusrisico's) en voor de Windowsgebruiker vervalt helemaal ieder argument om nog een eenvoudige windows PC te kopen. Want waarom zou je in een Lada gaan rijden als je voor een paar centen meer in een prachtige limousine over de wegen kunt zoeven. En heb je ooit wel eens een Windows-computer gezien die ook Mac OS X kan draaien?
We willen voor ons online magazine Cultuurpodium.nl graag deze zomer wat meer aandacht gaan besteden aan allerlei pop- en rockfestivals. We hebben een groot aantal schrijvers en fotografen die voor ons op pad gaan maar om alle festivals en popconcerten te kunnen coveren zijn we nog op zoek naar meer schrijvers en fotografen voor de komende maanden.
Wie vindt het leuk om mee te doen in onze zomerpopfestivalpool als schrijver of recensent voor Cultuurpodium.nl. Je verdient er niks mee maar we verzorgen pers- en fotopassen voor onze medewerkers zodat het je ook niet al te veel kost. Je kunt zelf bepalen hoe vaak je een concert of festival wilt bezoeken. Je moet wel kunnen schrijven natuurlijk en als je je aanmeldt als fotograaf dan verwachten we wel dat je zelf over de goede apparatuur beschikt. We sturen meestal teams van een fotograaf en een verslaggever op pad. In vele gevallen vormen die teams zich automatisch maar zo niet dan zoeken wij een fotograaf bij de schrijver en andersom.
Als je belangstelling hebt, dan kun je het beste een mailtje sturen aan
mij. Op de foto's zie je een sfeerbeeld van het Festival Mundial van een paar jaar geleden.
Tegen zussen die zij aan zij staan, kan geen mens op.
Pam Brown (uit: Voor altijd zusjes)
Zondag lieten wij ballonnen op bij haar graf met lieve briefjes er aan, ons ritueel voor mijn zusje. Daarna gingen we - helemaal in haar stijl - eten aan het strand van Egmond aan Zee. Het was heerlijk en gezellig, precies zoals ze dat altijd graag wilde.
Vandaag is haar verjaardag en dat blijft mijn hele leven lang een speciale dag waarop ik nòg meer dan andere dagen aan haar denk.
Ik heb vandaag een logeetje. Haar baasje is een dagje varen met de Zonnebloem maar deze kleine kan nog niet een hele dag alleen zijn. Ik zou thuis werken vandaag dus heb ik aangeboden te babysitten. Nadat ze uitvoerig het huis had verkend sprong ze net zo lang tegen mijn benen op tot ik haar oppakte en voor me op het bureau zette. Daar is ze in slaap gevallen met haar kop op mijn linkerarm. Ik ben even uit mijn trui gekropen om de foto te maken. Je ziet haar liggen op het bureau met op de voorgrond mijn telefoon (klik klik). Nou is de mobiele telefoon tamelijk groot maar dit hondje wel heel erg klein. Omdat ze tussen mijn armen ligt heb ik gelukkig nog ruimte zat over om te typen en te muizen.
Uitlaten is trouwens wel een bijzondere ervaring met dit beestje, vooral ook omdat ze de gewoonte heeft pal op je voeten te gaan lopen. Even lekker het bos in zit er ook niet in met die kleine pootjes en bovendien poepen heeft ze al binnen op de vloer van mijn werkkamer gedaan.
Voor de aftrap van deze aflevering van Dichters op Dinsdag vond ik een gedicht van Elly de Waard. Het thema dat ik er aan ontleende is stof (of dust).
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Nu al het stof is neergeslagen
en elk zich teruggetrokken heeft
op zijn verdriet, in een niet klagen
maar in aanvaarden zeker niet,
nu klopt alleen nog in de nacht
mijn hart zo wild en koortsloos en
van dromen over loopt mijn slaap
terwijl ik lig als op een bed
dat onder stroom staat en waaruit
ik telkens wakker schiet.
De afnemende maan ligt als
een schelpje in de zanderige
wolken van de ochtend, één schelp
die blootgewoeld is en die
parelachtig glanst. En ongeluk
duurt niet een leven lang
en over ons welft zich eenzelfde
hemel die ook ons herkansing biedt.
Vandaag kwam het nieuws dat Frédérique Huydts is overleden. Nog maar 38 jaar en deze weken te zien in 'Wie is de Mol'. In dat programma ziet ze er zó goed uit en maakt zo'n krachtige indruk dat het bijna niet voor te stellen valt dat ze vandaag is overleden. Op de site van Wie is de Mol staat te lezen: "Mede op verzoek van Frédérique zelf ? ze was ontzettend trots op het programma en haar deelname eraan ? én haar familie gaan de uitzendingen door. Als eerbetoon aan een vrolijke, moedige, jonge vrouw?"
Wat is het toch een ongelooflijke rotziekte!
Rood is haar kleur. Maar roze, blauw, groen en eigenlijk alle felle vrolijke kleuren ook. Deze stralende rode bloem (klik klik) is voor haar omdat ze vandaag jarig is. Ik wens haar nog heel veel stralende dagen!
Ik heb de Alkmaarse vuilverbranding zo'n beetje vanuit alle hoeken kunnen bekijken vanaf de verschillende plaatsen waar ik in de file vast heb gestaan vanmiddag (klik klik). Misschien waren ze bezig Alkmaars beleg te herhalen want het was gewoon onmogelijk om de stad te bereiken.
J. is mijn overbuurvrouw en een fenomeen. Ze is bijzonder om mee te maken maar zeker om te zien. Ze is niet zo heel erg goed ter been dus ze scharrelt altijd met haar rolstoel door het dorp, niet er in zoals je zou denken maar er achter. Ze gebruikt hem als een soort rollator. Die rolstoel is helemaal gepimpt naar haar eigen smaak met kussen, versieringen aan de spaken en stickers.
Van de week kwam ik J. tegen op straat en toen zei ze al: "ik heb een nieuw hondje". Twee dagen later kwam ik haar tegen met haar pup die aan een riempje naast de rolstoel meehuppelde. Het is een kruising tussen een chiuaua en een dwergpincher dus kleiner dan klein, niet groter dat een cavia. Zo klein als Jacky Lee (zo heet ze) is, springt ze hoog tegen je op en komt daarbij niet hoger dan halverwege je knie. Het is absoluut een komisch gezicht.
Dit weekend is Amanda hier en gezien haar affiniteit met dieren leek me een ontmoeting tussen haar en Jacky Lee wel een succes. Gelukkig kwamen we J. op straat tegen en mocht Amanda even komen kijken naar het hondje. Ik had gelijk hoor, het was liefde op het eerste gezicht. Ik had de grootste moeite om Amanda weer mee te krijgen naar huis want ze wilde niet van haar nieuwe vriendin scheiden. Natuurlijk heb ik ze nog wel even op de foto gezet (klik klik).
Er zijn er toch 166 ingetrapt, in de 1 aprilgrap dat Weblognieuws.nl gaat betalen voor hersenspinsels van webloggers. Op
Ochblog kun je zien wie de 'geldwolven' zijn onder de webloggers. Maar de leukste grap vond ik toch wel de nieuwe domeinextensie .fy speciaal voor Friezen, waarvan de domeinen worden uitgegeven door de
Stichting Internet Domeinnammeregistraasje Fryslân (SIDF)..
You're just left with yourself all the time, whatever you do anyway.
You've got to get down to your own God in your own temple.
It's all down to you, mate.
John Lennon
Morgen viert Apple zijn dertigste verjaardag en de liefhebbers hopen nog altijd op een jubileum Mac net zoals ze bij de twintigste verjaardag deden. Toen kwam - weliswaar een behoorlijk tijdje later - de Twentieth Anniversary Mac op de markt, voor die tijd een revolutie in design en techniek (klik klik). Voor een filmje over deze prachtige Mac kijk
hier en voor meer info kun je
hier kijken.
Ik heb er nog eentje thuis staan en die doet het nog als een zonnetje, zij het dan met wat oudere systeemsoftware. Het is nu een collectorsitem want er zijn er wereldwijd maar zo'n 12.000 van verkocht. Dat is ook niet onbegrijpelijk gezien het bedrag dat je er toendertijd voor neer moest leggen. Ik denk dat ik hem nog maar een jaartje of tien bewaar als Appletje voor de dorst.
Mannen vragen zich over het algemeen af waarom vrouwen hun haar verven. Waarom ze niet tevreden zijn met hun eigen kleur. Ook in mijn vorige logje kwam die vraag naar voren. Daarom maar eens even een tipje van de sluier...
Vrouwen verven hun haar om dezelfde reden waarom ze nieuwe make-up kopen of andere kleren, af en toe eens naar de schoonheidsspecialiste gaan of hun haar laten knippen. Omdat ze er leuk uit willen zien en af en toe eens wat anders willen. Maar in mijn geval speelt er ook nog wel een klein jeugdtrauma mee.
In de zesde klas van de lagere school bestond de vereniging waarvan onze school deel uitmaakte 50 jaar. Ter ere daarvan verzorgden de zesde klassen van alle scholen een gezamenlijk optreden in het plaatselijke theater. Wij zouden met onze klas liedjes zingen van vroeger en van nu. Voor die van vroeger moesten we allemaal vlechten hebben, echt of nep. Veel kinderen uit mijn klas hadden lang haar maar ik niet. Mijn haar krulde te veel en ik mocht mijn haar niet laten groeien van mijn moeder omdat het dan zo'n enorme bos werd. Dus ik moest nepvlechten.
Sommige ouders maakten zich met een Jantje van Leiden van zo'n opdracht af maar niet mijn ouders. Met verve werd gezocht naar passende goede oplossingen voor het vlechtenvraagstuk. Er werden experimenten gedaan met wol en raffia maar die konden allemaal de toets der kritiek niet doorstaan. Gelukkig ontdekte mijn vader een stuk oud springtouw van ons in de schuur. Dat werd met engelengeduld helemaal uitgeplozen, in strengen neergelegd en tot twee perfect vlechten ineen gevlochten. Ze hadden echt de dikte en het uiterlijk van echte vlechten zij het dan dat ze wat stugger aanvoelden. Maar het traumatische gedeelte was dat, toen ik ze eenmaal op mijn hoofd had bevestigd, iedereen dacht dat het mijn eigen vlechten waren. Arrgh, mijn haar had de kleur van uitgeplozen touw!!! Ik kan jullie verzekeren dat zo'n ontdekking op je 12e nou niet bepaald goed is voor je zelfvertrouwen qua haar. Voeg daarbij dat in die tijd het lange sluike haar in was en ik gezegend was met korte krullen en je begrijpt hoe ik me voelde.
Dus als het gaat om mijn haarkleur dan laat ik het graag aan de kapper over om er een iets levendiger tintje van te maken dan het van nature heeft. Ik denk dat ik daarmee door ga tot ik grijs ben. Nou maar hopen dat het een mooie kleur grijs wordt en niet van dat gelige want dan moet ik helaas doorgaan met verven.
Ik ben een tijdje niet naar de kapper geweest. Dat heeft te maken met twee dingen. Ik wilde mijn haar weer eens laten groeien zodat ik het kan opsteken en het groeit niet zo erg snel. Maar het andere is dat ik zat te twijfelen over een andere aanpak van mijn kapsel. Ik kwam iemand tegen en die had fantastische extensies laten invlechten. Echt heel mooi. Alleen heb ik het idee dat dit met mijn haar absoluut geen goed idee is want te krullend en te dun. Dus nou ga ik toch maar weer gewoon naar mijn eigen kapper voor de normale behandeling van kleuren & knippen. Ik zal het er eens even met hem over hebben wat zoal de mogelijkheden zijn...
Op
Marketingfacts vond ik deze geweldige screendump (klik op de foto om het hele plaatje te zien). Gaat Google ons inderdaad helpen met het vinden van de huissleutels? Weet Google dan ook wat er IN de ijskast zit? Of wat je nog aan vitamines moet hebben voor een uitgebalanceerde voeding?
Voor deze aflevering van Dichters op Dinsdag een gedicht van Willem Wilmink met de titel 'De oude school' uit: Goejanverwellesluis. Korenschoven, liedjes en gedichten. Het werd ooit gezongen door Don Quishocking op muziek van Pieter van Empelen in het programma 'Zand in je badpak'. De oudere lezers zullen dat ongetwijfeld nog wel weten en zich herinneren dat het in het lied eindigde het met het uitstervend rijtje Indonische eilanden: "Bali, Lombok, Soemba, Soembawa, Floris, Timor ..." Helaas heb ik de muziek niet maar mocht ik niet nog vinden (op zolder staan nog oude platen) dan zet ik die nog even de yukebox.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
De oude school
Ach, zou die school er nog wel zijn,
kastanjebomen op het plein,
de zware deur,
platen van ridders met een kruis
en van Goejanverwellesluis,
geheel in kleur.
Die mooie school, daar stond je met
een pas gejatte sigaret
in ?t fietsenrek,
daar nam je bibberig en scheel
en van ellende groen en geel
opnieuw een trek.
En als de meester jarig was
werd het rumoerig in de klas
en zat je daar,
en je verwachtte zo direct
een uiterst boeiend knaleffect:
de klapsigaar.
Je speelde in een schooltoernooi
en het begin was wondermooi:
fijn voetbalweer,
je kreeg met 10 ? 1 op je smoel,
de kleine keeper in zijn doel
hij weende zeer.
De najaarsblaren op de grond,
daar stapte je zo fijn in rond,
de school voorbij,
en ?s winters was de kachel heet
en als je daar dan sneeuw in smeet,
dan siste hij.
Het moet er allemaal nog zijn,
de deur, de bomen en het plein,
de grote heg,
alleen die mooie lichte plaat
waarop een kleine dessa staat,
is misschien weg.
Weelderige roze tulpen staan 'voorjaar' te roepen terwijl de wind om het huis giert en de regen tegen de ramen striemt.
Als je denkt over het bouwen van een nest dan is het zaak goed te kijken waar je dat zult gaan doen. Het koppeltje hier neemt e.e.a. eens even zorgvuldig onder de loep. Ze hebben nog een paar weken maar dan moet het ook wel klaar zijn!
Als je geïnteresseerd bent in muziek en met name in jazz, is er nu iets nieuws. Jazzpodium.nl geeft vanaf nu regelmatig een nieuwsbrief uit per mail. De nieuwsbrief is heel fraai geworden dank zij het mooie design van Hans en we zijn er best trots op. Als je een proefexemplaar wilt ontvangen, stuur dan even een mailtje naar
mieke[at]jazzpodium.nl en dan stuur ik je er eentje toe.
Mijn vader zou vandaag 81 jaar zijn geworden als hij nog had geleefd. Maar dat zat er niet in voor hem, hij werd maar 72 jaar. Ik denk nog heel vaak aan mijn vader en kijk met hele goede gevoelens terug op de periode van zijn ziekte, hoe gek dat ook misschien klinkt. Mijn vader en ik hadden een hele sterke band en die laatste jaren van zijn leven - nadat hij gehoord had dat hij ongeneeslijk ziek was - waren gevuld met dierbare momenten.
Het is verschrikkelijk om iemand zoveel pijn te zien lijden maar in zo'n periode valt alle uiterlijke schijn weg en hou je je alleen nog maar bezig met waar het eigenlijk om gaat. Hoe vaak we elkaar verteld hebben dat we van elkaar hielden dat weet ik niet meer maar wat ik wèl weet is dat mijn vader zich in een warm bad van liefde en aandacht heeft gevoeld van zijn dochters, kleinkinderen en anderen die van hem hielden. Hij heeft er van genoten, zich er aan gelaafd en het zich heerlijk aan laten leunen. Een paar weken voordat hij stierf vertelde hij nog dat hij het allemaal erg zwaar vond, met name de pijn, maar dat hij deze periode in zijn leven nooit had willen missen.
Hij koos voor euthanasie. Ik ben nog altijd zo trots op mijn vader hoe hij dat gedaan heeft! Zo waardig, rustig en vol vertrouwen dat hij, waar hij ook zou gaan, mijn moeder weer zou ontmoeten.
Dus stel ik me zo voor dat ze nu ergens samen zijn (klik klik).
Ik hoorde vanmiddag het nieuws dat Joop Admiraal plotseling is overleden aan een hartstilstand. Hij is voor mij echt één van de groten van de Nederlandse toneelwereld: een weergaloos acteur. Mijn eerste herinneringen aan hem zijn van zijn tijd bij het Werktheater waar hij ondermeer 'U bent mijn moeder' speelde, een aangrijpende voorstelling over zijn demente moeder, waarin hij zowel zijn moeder als zichzelf speelde. Sinds 1987 was Joop Admiraal verbonden aan Toneelgroep Amsterdam. Vorig jaar zagen we hem nog in de voorstelling 'Echt iets om naar toe te leven' samen met Arjan Ederveen en Raymonde de Kuyper. Ook daar zette hij volkomen naturel een oudere vrouw op het toneel. De theaterwereld zal hem missen!
Stephan van Hesteren maakte de foto.
Geluk is de harmonie tussen omstandigheden en behoeften.
Nicolaas Beets
Op de kalender is het al lente en soms schijnt het zonnetje ook enthousiast. Het is 's morgens al weer licht als je op moet staan en ook de avonden duren gelukkig al weer langer. Voorjaarsbloemen zijn er ook al (klik klik) en dit weekend gaat de zomertijd weer in. Maar waar blijft nou de bijpassende temperatuur?
Ik heb me een tijdje geleden ooit eens aangemeld voor Google Ads. In d rechterkolom van deze weblog vind je - onder het Bol.com zoekvenster - de advertentie die Google destilleert uit onze content. Ik heb eens even een aantal van die advertenties uit de afgelopen week op een rijtje gezet: allerlei boeken, huwelijk, muziek, vreemd gaan, verliefde, jubileum, vrijgezel en oudere vrouwen komen voorbij (klik plaatje voor meer leesbaarheid). Daar herken ik er wel een paar van maar huwelijk en jubileum die een paar keer voorbij komen zijn mij echt een raadsel. Daar komt bij dat wij er sinds dat ik het er op heb gezet wel helemaal 1.50 euro mee hebben verdiend. Overigens gaat dat bij Bol.com beter want daar hebben we maar liefst 8.99 euro gescoord. We kunnen er al een drankje van drinken op het terras al zullen we er zeker niet rijk van worden, zoveel is wel zeker.
Vriendin en logcollega Brigitte is al zo lang ik haar ken geïnteresseerd in natuurlijke voeding. Het is dan ook niet zo gek dat zij vorig jaar een opleiding is gaan doen voor natuurvoedingsconsulente. Eens in de vier weken moet ze twee dagen naar haar opleidingsinstituut en slaapt dan bij mij dus ik hoor nogal eens wat over wat ze er leert en hoe het gaat. Daarom wist ik ook al van haar site
Gewoon Natuurlijk af. Maar ze heeft hem nu ook via haar weblog 'gelanceerd' dus vond ik het wel leuk om er ook hier even aandacht aan te besteden.
In ieder geval heb ik al gezien dat je er lekkere recepten kunt vinden en nuttige links. Maar wat is eigenlijk NVC? Daar kan ik niet in dus dat intrigeert me...
Heel Austerlitz was uitgelopen voor de benefietvoorstellingen ten behoeve van de familie
Mehic. De zaal van het Beauforthuis was dan ook tot de nok toe gevuld voor een wervelend avondvullend programma van een zestal acts. Een spetterende begin werd verzorgd door muziektheatergroep Zenga (zie foto en klik voor groter) en de afsluiting was zeker niet minder bijzonder met Flairck in de allereerste samenstelling. Het was dertig jaar geleden dat dit gezelschap bekend werd.
Lees meer ...
Natuurlijk heb ik - zoals zovele anderen - een bankpasje van de Postbank met een eigen foto er op. Maar het is ook mogelijk om postzegels te maken met je eigen foto er op. Toegegeven, het is niet goedkoop. Zo'n postzegel kost (bij een afname van 100 stuks) toch gauw het dubbele van een gewone postzegel maar dan heb je ook wel wat bijzonders! Leuk voor een feestje, een kadootje voor iemand die alles al heeft of met de feestdagen. Kijk
hier voor meer details (en klik op het plaatje om mijn testpostzegels te zien).
Voor deze aflevering van Dichters op Dinsdag een gedicht van Cees Nooteboom met de titel 'NIets'. Vorige week was het thema 'Alles' dus daar past het thema van deze week perfect achteraan.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Niets
Het leven
je zou het je moeten kunnen
herinneren
als een buitenlandse reis
en er met vrienden of vriendinnen
over na moeten praten
en zeggen
het was toch wel aardig,
het leven,
en flarden zien van vrouwen, geheimen
en landschappen
en dan tevreden achteroverleunen
maar doden kunnen niet achteroverleunen.
En ook verder kunnen ze niets.
L.v.d.H. was in 1981 in park rond Het Loo in Apeldoorn, zoveel is zeker. Of L.v.d.H. een man is of een vrouw dat weten we niet en ook niet of hij/zij daar alleen was of misschien wel met een geliefde. Er was in ieder geval wel iets dat L.v.d.H. er toen toe bewoog zijn/haar naam in de deze boom te kerven.
Dat iets is nu 25 jaar geleden. Gek idee he, dat wij een kwart eeuw later langs een boom lopen waar L.v.d.H. toen iets opmerkelijks meemaakte. Hoe zou het nu met L.v.d.H. gaan? Zou hij/zij gelukkig zijn? Zouden zijn/haar verwachtingen en dromen zijn uitgekomen?
Zou L.v.d.H. nog wel eens langs die boom lopen waar zijn/haar naam op staat? Ik vrees dat het altijd een raadsel zal blijven.
Vandaag waren we in Apeldoorn en op onze wandeling door de bossen van Paleis Het Loo, kwamen we terecht in de koninklijke stallen. Er was een fototentoonstelling, het koninklijke fotoalbum van de vorige eeuw, maar er is ook iets vreemds aan de hand. Zo zagen we bij voorbeeld aan de ene zijde van de tentoonstelling in de verte allerlei mensen achter vele rijen tralies staan. Ze te zien hadden ze geen kleren aan. Wat was er aan de hand?
Even later werd het ons duidelijk. De kleren van de lakeien waren goed opgeborgen in lange kasten aan de muur in de tuigenkamer. Maar achter slot en grendel en dus was het zaak om de sleutel te vinden. De arme drommels hadden zich natuurlijk suf gezocht en ondanks de handige nummertjes in de sleutelkast waren ze er niet uitgekomen. En er ontbreken ook een paar sleutels, zo viel ons op. Klik de foto's voor vergroting.
In het kleine dorp Austerlitz woont het Bosnische gezin Mehic. Het echtpaar en hun twee jonge dochters hebben de oorlog in Bosnië meegemaakt en zijn uiteindelijk gevlucht naar Nederland. Na een jarenlange procedure heeft het kabinet besloten dat de familie Mehic terug moet naar Bosnië. Veel inwoners van Austerlitz hebben zich het lot van het gezin aangetrokken en hebben besloten zich in te zetten om het gezin de mogelijkheid te bieden een toekomst in Bosnië op te bouwen. Ze hebben niets. Er moet veel geregeld worden bijvoorbeeld op het gebied van huisvesting, medische begeleiding, onderwijs, werk. Hiervoor is geld nodig.
Er worden verschillende acties gehouden. Eén van de acties is de organisatie van een aantal benefietconcerten in het
Beauforthuis waarvan de zaal en het personeel gratis beschikbaar gesteld. Bovendien hebben verschillende muzikanten hun belangenloze medewerking toegezegd. Deze muzikanten staan garant voor een avond vol muzikale hoogtepunten.
Wij gaan er vanavond heen om er verslag van te doen voor cultuurpodium.nl maar één tipje van de sluier wil ik vast oplichten: Flairck zal voor het eerst sinds jaren weer optreden in de originele samenstelling waarin de groep in de jaren zeventig zo succesvol was. Wil je meer lezen over de actie van Austerlitz voor deze familie, klik dan
hier. Foto van AP Photo/David Brauchli (klik voor foto).
Bedenk dat je kijk op de wereld een afspiegeling is van je bewustzijnstoestand. Je staat er niet los van en er is geen objectieve wereld buiten jezelf. Op elk moment schept je bewustzijn de wereld die je bewoont.
Eckhart Tolle
Misschien is het aardig om even een update te geven over de stand van zaken in de zaak rond de foto van Wende Snijders. Hoewel er door de platenmaatschappij was aangekondigd dat ze met een schikkingsvoorstel wilden komen, liet een concreet voorstel op zich wachten. Ik heb twee keer een herinneringsmailtje gestuurd maar dat leidde alleen tot een mailtje hunnerzijds dat ze met me wilden praten. Op mijn voorstel het onderwerp van bespreking even in een mailtje te zetten werd niet gereageerd. Daarop heb ik per mail geconcludeerd dat een schikkingsvoorstel er kennelijk niet meer aan zou komen en besloten de vordering uit handen te geven.
Grappig is wel dat op de dag dat de brief van het incassobureau bij de platenmaatschappij in de bus viel ineens de telefoon ging hier en er iemand van de platenmaatschappij met mij contact opnam. Omdat ik de vordering uit handen had gegeven ben ik geen inhoudelijk gesprek met hem aangegaan maar heb vriendelijk te verstaan gegeven dat er een brief onderweg was (op zijn deurmat lag). De man vroeg mij nog wat 'de cultuurfabriek' was. Ik had geen idee waarover hij sprak en heb dat ook gezegd maar toen ik de telefoon weer had neergelegd realiseerde ik mij dat hij had geprobeerd een vraag te stellen over cultuurpodium.nl. Ha ha. Maar goed, het proces loopt dus en zodra er nieuws te melden is, dan meld ik mij weer hier.
De foto is er weer eentje van de Uitmarkt van vorig jaar (Klik voor vergroting).
Pinkeltje was de kat van Tinkebell oftewel Katinka van Bruggen. Tinkebell hield heel erg veel van Pinkeltje. Zoveel dat ze, toen Pinkeltje ziek was en oud en der dagen zat, het diertje eigenhandig de nek heeft omgedraaid om het de traumatische gang naar de dierenarts te besparen. Pinkeltje wilde ALTIJD bij Tinkebell zijn en dat kan nu ook want Tinkebell heeft van Pinkeltjes velletje een tas gemaakt die ze altijd bij zich heeft.
Dit verhaal was gisteren te horen bij Barend en Van Dorp waar ik onderweg naar bed langs zapte. Ik heb al eens eerder gelogd over
kunst met dode dieren en de grenzen van wat nog kan en niet. Nou noemt Tinkebell zich geen kunstenaar want "die zijn lui en die zeuren", zo vindt ze en daar wil ze niet mee geassocieerd worden. Ze noemt zichzelf discussie-ontwerpster. Volgens mij is het haar dat met de Pinkeltjetas wel gelukt om een discussie te ontwerpen want veel mensen zullen toch even moet slikken bij het idee van een handtas van je eigen kat. Zodra je een dier kent wil je er meteen geen schoenen, tas of biefstukje meer van maken, zo blijkt in de praktijk. Of zie jij dat wel zitten, een tasje van je geliefde Bruno, Kareltje of Miepje?
Wie meer wil weten over Tinkebell en haar projecten kan terecht op de
site.
vlnr Renate Dorrestein, Josse de Pauw met een aantal bandleden en Corrie van Binsbergen (klik voor vergroting)
Al eerder schreef ik een enthousiast
artikel over Corrie van Binsbergen en haar band, toen in het programma 'Het land is moe' van Corrie & de Grote Brokken. Gisterenavond waren wij in het Bimhuis voor 'Schrijvers in Concert' eveneens geïnitieerd en geïnspireerd door diezelfde Corrie van Binsbergen. Bovendien is zij ook nog eens een fantastisch gitariste (met een prachtig klein gitaartje by the way). Dit is echt een kolfje naar mijn hand, zo'n mengeling van muziek en literatuur waarbij beide disciplines over hun eigen grenzen heen stappen.
Lees meer ...
De boekenweek 2006 is begonnen en het thema is een kolfje aan onze hand want het is: schrijvers en muziek. Boem Paukeslag, de titel, komt uit het dadaïstisch gedicht
'Music Hall' van Paul van Ostaijen. De hele week zijn er allerlei activiteiten overal in Nederland. Wij waren gisteren in het Bimhuis in Amsterdam waar we schrijvers in concert meemaakten maar daarover later meer.
Iedereen kent natuurlijk het boekenweekgeschenk, dat je overigens ook gratis krijgt als je via onze site een boek bestelt (zie de rechterkolom), maar er is nu ook een boekenweekessay. Dat is geschreven door Paul Witteman en gaat over hoe je als ouders je kinderen de liefde voor muziek kunt bijbrengen. Dit essay 'Erfstukken' is te koop voor ? 2,50. Wel gratis is het
reizen met de trein op zondag aanstaande, tenminste als je het boekenweekgeschenk kunt tonen bij de kaartcontrole. En dat is nog niet alles want er zijn ook nog
concerten op verschillende stations waarbij het Harmonieorkest van de NS de compositie 'De grote wereld' ten gehoren zal brengen. De dirigent van het Harmonieorkest is voor de gelegenheid schrijver Arthurs Japin.
Veel boekwinkels organiseren iets maar ook North Sea Jazz, het Holland Festival, het Muziekgebouw aan 't IJ en vele andere podia bieden plaats aan activiteiten in het kader van de boekenweek. Wil je precies weten wat er allemaal te doen is ga dan naar de
boekenweeksite.
Vandaag heb ik erg weinig tijd om te loggen dus daarom trakteer ik jullie op een mooie tijgerfoto uit Dierenpark Amersfoort. Je ziet hier één van de welpen die er vorig jaar juli geboren zijn (klik voor groter).
Van de week kwam ik al zappend voor het naar bed gaan langs Animal Planet waar net een programma begon over
Prison Dogs. Honden die worden gevonden of in beslag genomen door de dierenbescherming worden voor heropvoeding een aantal weken ondergebracht bij een pleegouder in de gevangenis. De bedoeling is dat de honden zodanig worden behandeld en getraind door die gedetineerde dat ze weer geschikt worden gemaakt voor adoptie. In het programma een aantal bange verwaarloosde honden maar ook twee nestjes met pups die nog niet oud genoeg waren voor adoptie. De asiels hadden geen menskracht en middelen genoeg om de dieren de aandacht en verzorging te geven die ze eigenlijk nodig hadden, vandaar dit project.
Erg leuk om te zien hoe de komst van zo'n dier de sfeer in de gevangenis compleet verandert en een beroep doet op het verantwoordelijkheidsgevoel van de inmates. De resultaten waren - als ik de documentaire mag geloven - overweldigend goed. Niet alleen hadden de honden weer vertrouwen gekregen in mensen maar ook de gedetineerden waren veranderd. En het contact tussen bewaking en gedetineerden was enorm verbeterd in het dagelijkse contact over de huisdieren. Ik heb nog nooit gehoord dat hier in Nederland zoiets gedaan wordt maar ik vind het een fantastisch plan. Een aantal van de gedetineerden gaf ook aan dat ze het prettig vonden iets terug te doen voor de maatschappij en ik denk dat dit een heel belangrijk ingrediënt is voor een succesvolle resocialisatie.
Voor de 73e aflevering van Dichters op Dinsdag een gedicht van Gerrit Kouwenaar met de titel 'Dat is alles'. Onlangs kwam bij Uitgeverij De Harmonie/Fanfare in Amsterdam een CD uit met de titel 'Gerrit Kouwenaar leest Dat is alles' waarop Gerrit Kouwenaar een kleine 70 gedichten voorleest.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Dat is alles
Er is geen mens
er zijn mensen
er is poëzie geen gedicht
poëzie over langzaam voorbijgaan
geen gedicht over onbekenden
er zijn mensen en als ik zeg
ik bemin ze dan lieg ik
en als ik lieg ik bemin ze
dan spreek ik de waarheid
over één mens
en ik zeg zij alleen
maken steen steen
zij alleen maken water water
ik bedoel zij maken een wereld
die hun werd onthouden
door hem te bevolken
en dat is dubbel gezegd
zo leggen de feiten zich neer
dubbelzinnig en links
als de mensen
ik heb hen niet lief maar
ik sta hen bij als mijzelf
dat is alles.
Wel eens last van een negatief zelfbeeld? Dan is dit de oplossing voor jou. Zet een kop thee of koffie voor jezelf en ga met het warme drankje achter je computer zitten. Klik
hier, vul je naam in en klik op OK. Stel je open voor wat er komen gaat en de rest van de dag ziet de wereld er heel anders uit voor jou!
De foto nam ik vorige week in Dierenpark Amersfoort (klik voor vergroting).
Vreemd sfeertje op de foto, vind je niet? Die gieren, de pilaren, de kleuren, het licht en in de verte die put. Alles eigenlijk. Is het buiten of binnen? Kijk je in een spiegel of door een raam? Waar is het eigenlijk? Klik voor vergroting.
De hobby is ooit ontstaan toen ik met vriend P in de doe-het-zelf-zaak was voor muurverf en we allerlei kunstzinnige beschilderde glazen objecten zagen staan. We besloten toen beiden om die hobby ook aan te schaffen. Mijn eerste project was een beschilderde gloeilamp. Daarna had ik ooit eens met behulp van plaatjes van mijn Herman Brood Verjaardagskalender een paar glazen windlichtjes beschilderd met glasverf. Maar toen viel de hobby weer een beetje stil. Tot pas vriendin L. een nachtje bij ons logeerde. Zij kreeg een spontane aanval van creabeakriebels en wilde ook een Herman Brood-glas maken. Er was weinig tijd maar ze schilderde alsof haar leven er vanaf hing. En zie hier (klik klik) het resultaat. In het midden het glas van L. en aan de kanten mijn windlichten. Schitterende collectie, vind je niet?
Vriend A. is een groot fan van
Theo Maassen en had nog een verjaardagskado van mij tegoed dus ik had bedacht hem te trakteren op een voorstelling van voornoemde cabaretier in de Schouwburg in Utrecht. Op de site stond dat de kaartverloop zou beginnen op zondag 5 maart om 10.00 uur. Dat is natuurlijk vroeg voor de zondag maar vooruit, voor het goede doel ging ik er op uit en was om 9.50 uur bij de Utrechtste schouwburg. Daar zakte mij ogenblikkelijk de moed in de schoenen toen ik mijn ogen liet gaan langs de rij die zich daar ondertussen gevormd had. Ik denk dat die wel 1200 meter lang was. Hij liep helemaal om het park heen tot ver in de Voorstraat. Hoe lief ik A. ook vind, het ging me te ver om de hele zondag door te brengen in een ellenlange rij om aan het eind van het verhaal te vernemen dat de kaartjes toch nog uitverkocht zouden zijn. Helaas dus.
De volgende dag besloot ik voor alle zekerheid toch nog even te bellen naar de schouwburg voor het geval dat. Uitverkocht natuurlijk! Maar ze hadden besloten de voorstellingen van september nu alvast in de voorverkoop te doen dus A. gaat met ons mee in september naar de voorstelling van Theo Maassen. En dat zonder te queueën!
Als men de middelen niet heeft het goede in het groot te doen, is dit nog geen reden na te laten het in het klein te doen.
C. Wagner
Gerrit Komrij noemt zijn nieuwe boek Kakafonie zelf een soort omgekeerde
DikkeVanDam. Wie weet waar zijn boek over gaat zal meteen begrijpen waarom hij het zo noemt: het gaat namelijk over defaeceren oftewel ontlasten of poepen. "Kakafonie is een onmisbaar boek in de verzameling van elke geletterde toiletbezoeker", zo lezen we in de aankondiging en Komrij zelf lichtte gisterenavond bij Barend en Van Dorp een tipje van de sluier op over het waarom.
Zo vertelt hij hoe hij, in navolging van de beroemde Franse
petomaan, eens geprobeerd heeft met zijn darmlucht 'Roodborstje tikt tegen 't raam' te vertolken en dat hij niet verder kwam dan de eerste "laat mij er in". Ook wordt met grote ernst gesproken over de vlakspoelers en de diepspoelers en de herinnering die iedereen volgens Komrij heeft aan die ene keer dat het bijzonder goed gelukt was om de darm te legen en een sierlijk product in de pot de deponeren.
Iets voor jou? Met de link hieronder kun je het boek bestellen. Het plaatje vond ik op het internet maar er stond geen bronvermelding bij.
Boek kopen?
Kakafonie
Gerrit Komrij
Mijn favo TV programma -
Wie is de mol? - gaat weer beginnen, helaas zonder Angela Groothuizen en mèt Karel van de Graaf (ik snap waarlijk niet waar die wisseling goed voor was). Toch zal het format niet of nauwelijks veranderd zijn dus zit ik vanavond wel aan de buis gekluisterd. Dit keer weer een BN-aflevering met Frederique Huydts, Geert Hoes, Liz Snoyink, Richard Groenendijk, Chris Tates, Toine van Peperstraten, Milouska Meulens, Peggy Vrijens, Mary Lou van Steenis en Roderick Veelo die hun spel spelen in Argentinië. Ben jij ook een molfan?
Gisterenavond werd ik door vriend P op de hoogte gesteld van het fenomeen hamsterbal (klik klik). "Met een hamsterbal kan de hamster als het ware vrij door de woonkamer rondlopen. Dit is erg leuk voor de nieuwsgierige hamster", zo luidt de informatie over dit knaagdierspeeltje. Dat er ook risico's aan verbonden zijn. blijkt wel uit de verhalen over staarten en teentjes die afgehakt werden doordat ze in de gleuven bleven steken of ballen die klem kwamen te zitten bij of onder de verwarming. Toch schijnt het een populair kinderbezit te zijn en zelfs in sommige gevallen voorzien te zijn van een soort powerballverlichting.
In het kader van energiezuinigheid heb ik nu iets bedacht dat niet alleen "leuk is voor de nieuwsgierige hamster" maar ook nog nuttig. Want ken je die stofzuigers die geheel zelfstandig het de hele vloer zuigen? Een door batterijen aangedreven rond gevaarte dat zich over de huiskamervloer beweegt en op die manier de moderne werkende vrouw of man een rotklusje uit handen neemt. Wat nou als we de hamsterbal eens combineren met de
automatische stofzuiger. Dan heeft die nieuwsgierige hamster ook nog een nuttig avontuur als hij gezellig op ontdekkingstocht gaat door de huiskamer. Een dwerghamster is dan wellicht voor de kleinere kamer terwijl een normale hamster of een rat beter geschikt is voor de wat ruimere huizen. Is dat nou geen fantastisch plan?
Iedereen komt wel eens mensen tegen met een slechte adem. Meestal is dit niet zo'n heel groot probleem omdat je over het algemeen niet dicht genoeg bij iemand komt om er echt last van te hebben. Is het iemand die je na staat (letterlijk en figuurlijk) dan is het hopelijk van tijdelijke aard en ligt het natuurlijk voor de hand diegene er even op te wijzen. Als het iemand is die je niet goed kent maar die zich wel in je buurt ophoudt is het bij de hand hebben van een pepermuntje of een keelpastille een optie. Want ik vind het toch wel lastig om een relatieve vreemde te melden dat zijn/haar adem onprettig ruikt of erger. Hetzelfde geldt trouwens voor okselgeurtjes of heftige zweetvoeten. Hoe los jij zoiets op?
Op de foto hierboven het gebitje van één van de beren uit Dierenpark Amersfoort die probeerde mijn hand te pakken. Gelukkig voor mij zat er glas tussen (klik voor groter).
Ze zijn zelf al enige tijd in India maar op de website zijn net wat verhalen toegevoegd over het verblijf van Peter en Karin in Oman waarover ze het volgende schrijven:
We hebben in korte tijd een haat?liefdeverhouding met Oman opgebouwd. De schaduwzijde van dit mooie, nog grotendeels onontdekte land is het gebrek aan accommodatie en de schandalige wijze waarop de Aziaten, die het vuile werk opknappen, worden behandeld. Echt somber worden we door een vergissing in onze planning. Oman en Jemen zijn veel groter dan gedacht. Om Jemen te halen, met het beperkte Oman visum van dertig dagen, zullen we naar het zuiden moeten racen. Om Jemen goed te bekijken hebben we drie maanden nodig. Hierna moeten we dezelfde weg terug richting de Emiraten, omdat we van de Saoedische ambassade te horen kregen dat het voor Karin niet toegestaan is om in hun land te fietsen. Een vrouw mag er niet eens autorijden, laat staan fietsen. Een fikse domper. Tegen de tijd dat we via Oman terugkeren in de Emiraten is het volop zomer op het Arabische schiereiland en word je levend gebraden.
Lees meer...
Voor de DiDi met het thema Alibi koos ik een gedicht van Els Moors uit de bundel 'Er hangt een hoge lucht boven ons'. Op de foto zie je een ijssculptuur die ik eind 2004 fotografeerde (klik voor vergroting).
ik ben de tuinman met een alibi
en een paars skipak
ik onderhoud het terrein
waarop de ballen worden geslagen
en op het uiteinde
waar het balletje valt
ligt meestal het lijk
in een glazen tickethuis verkoop ik ijs
aan de bezoekers
tot ik een boom ben
die door de bliksem wordt getroffen
en een veld rond zich verzameld heeft
?s ochtends ga ik met koude voeten de straat op
aan mijn hand de oranje plastic mand
waarmee de melk wordt binnengehaald
ik ga niet over één nacht ijs
als ik mijn benen spreid
doe ik alsof het vleugels zijn
Dichtbundel kopen?
Er hangt een hoge lucht boven ons
E. Moors
Bij ons in de gemeente is de uitslag al bekend. Het lijkt misschien snel maar dat is het helemaal niet want wij ging op 10 november vorig jaar al naar de stembus voor onze nieuwe gemeenteraad die per 1 januari 2006, toen de gemeentelijke herindeling definitief een feit werd, moest aantreden. Die gemeentelijke herindeling heeft er ook voor gezorgd dat we op dit moment een waarnemend burgemeester hebben: de PvdA-er Boekhoven die lange tijd burgemeester van Zeist was.
In onze gemeenteraad zijn de topposities weggelegd voor VVD (21,1 %), CDA (20,6 %), GroenLinks (13,4 %) en de PvdA (11,7 %) en is een rechts college gevormd door VVD, CDA, D66 en SGP (gezien de relatieve welvaart onder de bevolking van de Utrechtste Heuvelrug wekt dat geen verbazing).
Heb jij eigenlijk vandaag gestemd en welke politieke kleur domineert in jouw gemeente?
Deze keer een nummer van David Gray voor DiDi 72: 'Alibi'. Hetzelfde woord in het Engels en Nederlands. Het nummer via de
Jukebox te beluisteren.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Alibi
Stone blind alibi
I will eat the lie
Find the word
Could break any spell that binds you
Prayers like ammonites
Curl beneath the lights
How i long to
Bite every hand that feeds you more
Where d'it all go wrong
My friday night enfant
Where d'it all go wrong
My friday night enfant
All night busz on a line
It's only blood on the rime
Wrecks my head every time
It leads me on
Where d'it all go wrong
My friday night enfant
Where d'it all go wrong
My friday night enfant
Tonight tonight
Tonight i'm running wild i'm running
Tonight i'm running wild i'm running
Tonight i'm running wild i'm running
Tonight i'm running wild i'm running
Tonight i'm running wild
"Maar van een oude onbekende man op het toneel, verwacht je niet zoveel", dat is het refrein van het eerste liedje van de show van mede-weblogger Menno Nicolai die wij afgelopen vrijdag zagen in het Werftheater in Utrecht. Menno was een keer in Driebergen op bezoek geweest voor een artikeltje op CultuurPodium.nl maar nu gingen we zijn show zien. Ondanks onze eerdere ontmoeting en de verhalen die hij ons had verteld, waren we toch benieuwd wat hij ons voor zou schotelen. We waren vroeg in het Werftheater, niet in de laatste plaats omdat we gegeten hadden bij de buren die ook onder aan de werf gehuisvest zijn: Casa di David, een geweldig Italiaans restaurant.
Toen we het theater binnen kwamen stonden Menno en zijn collega Pieter Jouke aan de bar.
Lees meer...
Mijn zus zou er apetrots op geweest zijn, op de site met haar naam waarop haar kunstwerken permanent worden tentoongesteld. En ik ben ook trots op haar omdat ze zo'n bijzonder mens was. Ik liep al heel lang met het plan rond om zo'n site voor haar te maken en kondigde een tijdje geleden al aan dat ik er mee bezig was om Wilma's digitale tentoonstelling samen te stellen. In overleg met haar man is besloten een URL te laten vastleggen met haar eigen naam.
Gaandeweg ik bezig was met het maken van de site kwam ik er steeds meer achter dat ik nog heel veel dingen mis. Pas sprak ik daarover met mijn andere zus en kwamen we tot de ontdekking dat we van veel van Wilma's werken en projecten niet weten wat er mee gebeurd is. Mocht je dit lezen en heb je iets van haar in huis of weet je waar het zich bevindt, neem dan svp even contact op met info[at]wilmakreunen.nl.
Om haar tentoonstelling te bekijken kun je natuurlijk terecht op
wilmakreunen.nl. Het plaatje is van één van haar aquarellen (klik voor groter) en voor de rest moet je maar naar de site gaan.
Ik heb vandaag één van mijn goede voornemen voor dit jaar gerealiseerd: een jaarabonnement op de dierentuin. Ik moest vanmorgen om 10.00 uur in Utrecht zijn en was dus toch al vroeg uit de veren. Een mooie kans om maar meteen door te rijden naar de dierentuin in Amersfoort. Het was heerlijk weer. Ik was nog even bang dat ik allerlei buien op mijn dak zou krijgen maar dat viel reuze mee en een groot deel van de tijd scheen de zon stralend. Sommige dieren waren niet buiten te zien - zoals de olifanten en de neushoorns - maar die waren in hun stal te bewonderen. Wie wel eens in Dierenpark Amsterfoort is geweest heeft wellicht 'De oude stad' gezien waarin een schitterend onderkomen is gemaakt voor de leeuwen en de tijgers. Er waren vorig jaar jonge siberische tijgers geboren en ook de unieke witte tijgers zijn zeer de moeite waard. Op de foto drie andere bewoners van het park (klik voor groter).
Ga naar de site van
Honda en als je het menu in beeld krijgt klik dan eerst op 'watch', daarna op 'watch the film' en geniet! Ik zou er geen auto op uitkiezen maar het is wel weer een schitterende reclame! Als je hem op groter formaat wilt zien kun je de film ook downloaden als vodcast.
Geen mens is goed genoeg om een ander mens zonder diens toestemming te regeren.
Abraham Lincoln
Er waart een Googlebommetje rond op verschillende weblogs om het woord vreemdelingenhaat door te laten linken naar de website van Minister Rita Verdonk zodat je nog lang na vandaag als je op dat woord zoekt op haar site terecht komt. Eerder werd zo'n Googlebom al succesvol geworpen naar Bush (Google op 'miserable failure'), Camiel Eurlings (Google op 'gladjakker') en Balkenende (Google op 'raar kapsel'). Toch ervaar ik een kwalitatief verschil in tussen die - toch enigszins grappige - kwalificaties en het kwaadaardige 'vreemdelingenhaat'.
Het is absoluut niet dat ik het met Rita Verdonk eens ben. Het is zeker niet dat ik vind dat ze zich op een sympathieke manier manifesteert. Ik ben helemaal niet van haar politieke kleur. En ik zou echt niet graag in haar schoenen staan want ze heeft een positie waarin je het nooit goed kunt doen (je bent of te slap of te hard). Maar om iemand die een beleid uitvoert waar in dit land democratisch voor is gekozen nu persoonlijk aan te vallen met de kwalificatie 'vreemdelingenhaat' gaat mij echt te ver.
Wat je verder ook vindt van de vrouw en haar beleid, moedig is ze wel! Voor haar geen glazen plafond. Zij gaat voor waar ze voor staat. Mijn kritiek op veel politici is juist dat het ze aan moed ontbreekt.
Aan 'raar mantelpakje' of zoiets als 'haar op de tanden' had ik van harte meegedaan en ook aan andere ludiekachtige acties maar om iemand die - met instemming van de meerderheid van ons parlement (jawel!) - haar werk doet tegen de stroom in, zó persoonlijk aan te vallen en te veroordelen... daar doe ik niet aan mee. Dat is het ombrengen van de boodschapper terwijl je het kwaad gewoon in stand laat.
Wat vind jij? Doe jij mee? Zo ja waarom wel en zo nee waarom niet?
Vanmorgen lag hij dan eindelijk in de schappen van de beter tijdschriftenzaak: de nieuwe Jazz Nu. Dat was deze keer helemaal speciaal omdat in dit blad een portfolio van 7 pagina's full color staat van onze eigen Hans Speekenbrink. In het begeleidende artikel wordt aandacht besteed aan het relatief bijzondere fenomeen van de recenserende fotograaf. In het artikel wordt uiteraard ook aandacht besteed aan
Jazzpodium.nl en
cultuurpodium.nl en de andere sites waar Hans' werk te bewonderen is. Maar vooral gaat het in het artikel natuurlijk om Hans' fotowerk waarvan door Jazz Nu een keuze is gemaakt uit tien mooie jazzfoto's van zijn hand.
Er staan jammer genoeg wel wat feitelijke onjuistheden in de begeleidende tekst waarvan de meest hinderlijke is dat pianist Frank Woeste wordt aangezien voor Brad Mehldau (overigens zeker geen antireclame om daarvoor aangezien te worden).
Natuurlijk staat er nog veel meer interessants in het blad waaronder een artikel over singer/songwriter Dayna Kurtz, een interview met Sonny Rollins en een portret van Pete Philly. Voor de 7,95 euro die je moet neertellen voor Jazz Nu krijg je er ook nog een CD bij waarop nummers van Manu Katché, Martha Redbone, Briskey, Rick Braun, Amparanoia, Charlie Dée, Monsieur Dubois, Five Corner's Jazz Quintet, Paulus Potters, Dayna Kurtz, Mich en Scène, Fay Claassen, Mary Black en Eric Vloeimans te horen zijn.
Het is natuurlijk niemand ontgaan dat het behoorlijk gesneeuwd heeft. Volgens mij voor het eerst deze winter. Zo'n laagje sneeuw ziet er - als het vers is tenminst - altijd zo mooi uit. Zelfs rommelhoekjes krijgen met een wit laagje er op een apart karakter. Die sneeuw ziet altijd kans om zich op een hele decoratieve manier aan voorwerpen te hechten. Neem bijvoorbeeld het plastic dat de tuintafel bedekt. Is het niet mooi gedaan door de natuur? Jammer dat het altijd zo snel verloedert als de dooi inzet of als het zonnetje er een paar uurtjes op staat.
You're just left with yourself all the time, whatever you do anyway.
You've got to get down to your own God in your own temple.
It's all down to you, mate.
John Lennon
Voor de DiDi van deze week met het thema 'Fluweel' vond ik dit gedicht van Toon Tellegen uit de bundel 'Er ligt een appel op een schaal'. De foto is van een fluwelen kat: Binky de buurkater, waarmee ik een inniger relatie heb dan met menig mensenbuur. Hij ligt zich te verheugen op de kriebels op zijn buik die hij op het punt staat te ontvangen (klik voor groter).
Verliefdheid
Verliefdheid is een reiziger die zijn koffer openmaakt:
honing heeft hij, zijde, naalden, fluweel, een schaar, een tondeldoos,
briefpapier, hamers, potloden, vuurwerk.
Zoekt u maar uit, zegt hij,
onder de schemerlamp
op de divan
tussen de ontroerde damesbladen,
alles kost zo goed als niets.
Als ik iets oppak om het te bekijken
klapt hij zijn koffer dicht,
springt door het raam
en is verdwenen in de nacht.
Uw schaar! roep ik hem na.
De dichtbundel kopen?
Er ligt een appel op een schaal
Toon Tellegen
Inspiratie voor deze DiDi kwam deze keer van een verzamel cd van Jools Holland getiteld 'More Friends'. Daarop bijzondere uitvoeringen van bekende artiesten, in jazzy uitvoeringen. Zo ook Bono met 'If you wear that Velvet Dress'. Zo te horen zijn de overige U2 bandleden thuis gebleven en is er een big band voor in de plaats gekomen. Het nummer is via de
Jukebox te beluisteren.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
If you wear that velvet dress
Tonight the moon is playing tricks again
I'm feeling sea sick again
The whole world could just dissolve
Into a glass of water
I've been good 'cause I know you don't want me to
Do you really want me to be blue as you
It's her daylight that gets me through
We've been here before
Last time you scratched at my door
The moon was naked and cold
I was like a two year old
Just wanted more
If you wear that velvet dress / If you wear that velvet dress
If you wear that velvet dress, if you wear that velvet dress
Tonight the moon has drawn its curtains
It's a private show
No one else gonna to know
I want you
(So you feel okay?)
(Are you sure it's okay?)
('Cause I want some more)
Sunlight, sunlight fills my room
It's sharp and it's clear
But nothing at all like the moon
It's okay, the struggle for things not to say
I never listened to you anyway
And I got my own hands to pray
But if you wear that velvet dress, if you wear that velvet dress
But if you wear that velvet dress, if you wear that velvet dress
Tonight the moon is a mirrorball
Light flickers from across the hall
Who'll catch the star when it falls
Wat was het heerlijk weer afgelopen weekend en wat deed het ons goed om de zon weer eens in het water te zien schijnen. We zijn lekker even buiten geweest zaterdag en hebben het aankomende voorjaar vastgelegd op de gevoelige plaat (of kun je dat niet meer zeggen in het digitale tijdperk?). De foto hierboven werd gemaakt bij Slot Zeist.
Ik vrees dat het carnaval dit jaar geheel aan ons voorbij zal gaan. Natuurlijk hebben we gisterenochtend de lokale harmonie 's ochtends al vroeg langs horen komen en ook het bord gezien waarin onze gemeente wordt omgedoopt tot Sparrenrijck. Maar de optocht en daarmee het carnavalsmoment van boven de rivieren is gisteren aan ons voorbij gegaan omdat we andere plannen hadden. Op allerlei weblogs lees ik carnavalslogjes en op andere weblogs is het heel stil en de reden daarvan kunnen we raden. Hier wordt 2006 een carnavalloos jaar! Op de foto een wagen uit de optocht van vorig jaar (klik voor groter).
Ik dacht verstandig te zijn dus ik zorgde voor een receptje voor Tamiflu (hèt middel tegen griep als er een pandemie komt) maar er was nergens in de wijde omgeving meer een capsule te krijgen. Er wordt kennelijk op zo'n grote schaal Tamiflu gehamsterd dat er leveringsproblemen zijn en dat heeft tot gevolg dat de 10 apotheken die ik belde allemaal nul op het request gaven.
En nou maar hopen dat ik niet ècht de griep krijg voordat ik die Tamiflu wel heb kunnen krijgen.
Een expert is iemand die alle fouten heeft gemaakt die maar gemaakt kunnen worden op een zeer klein gebied.
Niels Bohr
Trouwe lezers van Miwian kennen Bram wel, mijn vriend die mij overal heen brengt zonder dat ik een kaart moet raadplegen. Nu las ik vanmorgen ergens dat je nu ook je eigen stem (of die van je geliefde) kunt gebruiken voor je navigatiesysteem. Kijk
hier om te kijken hoe het in zijn werk gaat. Aan de andere kant kan ik me ook wel voorstellen dat je dat juist niet wilt, dat je partner je ook in de auto vertelt wat voor kant je op moet gaan. Ik denk dat ik het voorlopig maar bij Bram hou want daar ben ik nou net helemaal aan gewend.
Ik volg op dit moment de kursus Mediation in het kader van mijn studie. Interessante materie hoewel het niet allemaal even nieuw is voor mij. Afgelopen week ging het over conflicten, escalatie en macht en werd de allerdaagsheid en functionaliteit van conflicten onderstreept met het gegeven dat het boek 'Hoe word ik een rat?' zo'n enorme bestseller is geweest. Ik moest toen meteen denken aan een andere bestseller doe al jaren in mijn kast staat: '48 wetten van de macht'. Ook dit geeft een goed inzicht in de gedragingen van mensen die zich een bepaalde vorm van macht willen toeëigenen en voor wie belangstelling heeft staat er
hier een samenvatting online.
Geïnteresseerd in de boeken?
Afgelopen zondagavond waren wij in het Zuidplein Theater in Rotterdam voor de theatershow van Hind. Ik moet zeggen ik was onder de indruk van de professionele show die deze jonge zangeres op het toneel wist te zetten. Ze heeft in oktober een nieuwe CD uitgebracht met een aantal eigen nummers dus die stond centraal in het programma. Fantastische dansers en haar prachtige stem hebben ons doen genieten al vond met name Hans wel dat er eenheid ontbrak in het programma. Ik had dat zelf niet zo al had ik ook wel mijn voorkeuren tussen de nummers.
Lees meer....
Totally Absolutely Lovable oftewel TAL staat voor de schilderijtjes die ze maakt (klik voor groter) maar is ook de naam waarmee ze haar schilderijtjes signeert. Dinsdagavond maakten we een begin met haar website en vanaf dat moment zijn haar schilderijtjes via die website te koop. Op de site zijn nu alleen nog maar kinder- en geboorteschilderijtjes te zien maar binnenkort worden daar de dekentjes en andere enige dingen aan toegevoegd en daarom noemt ze haar winkeltje dan ook
Enigding.nl.
"Voor 28,75 per uur kun je bij een bedrijf in Oirschot gezelschap inhuren", zo las ik in de Volkskrant. Nee, het gaat hier niet om een nieuw soort escortservice, hoewel... Het blijkt dat onder ouderen een nijpend gebrek is aan aandacht. Veel mensen vereenzamen, hebben weinig contact met hun kinderen en ook eventuele verzorgenden hebben weinig tijd om eens een praatje te maken. Voor die 28,75 per uur kan de opdrachtgever alles vragen, althans zolang het betamelijk blijft.
Wat moet je hier nu van vinden? Is het een teken van een afglijdende maatschappij waarin sociaal contact gereduceerd is tot een verhandelbaar artikel of is dit een verlengde van de trend dat er steeds meer dienstverlenende bedrijven komen waaraan je de zorg voor je huis, je spullen, je klerenkast en je dierbaren kunt uitbesteden. Is er wel een verschil tussen betaalde aandacht voor ouderen en je kinderen naar een peuterspeelzaal doen?
Ik vind het wel verontrustend dat veel mensen zo gericht zijn op zichzelf dat ze het leed van de mensen direct om zich heen niet meer zien en dat het helpen van anderen niet meer iets is dat je vanzelfsprekend doet. Wie van jullie neemt er wel eens een ouder iemand mee voor een uitstapje of gaat er eens een uurtje voorlezen aan mensen die zelf niet meer kunnen lezen? Ik doe dat soort dingen wel maar niet structureel en nu ik er zo over nadenk ook te weinig. En jij?
Voor het thema 'venster' van deze Didi koos ik (weer) een gedicht van Rutger Kopland uit de bundel 'Een man in de tuin'. De foto werd gemaakt in Oudewater en rechts voor de kerktoren zie je nog het beroemde ooievaarsnest van Oudewater (klik voor groter).
De tafel het raam
Iemand is gaan zitten aan de tafel en
langzaam gebeurt het langzaam verdwijnt hij
uit zijn gedachten gaat hij vergeten
de tafel is leeg en het is alsof de leegte
in hem binnendringt hem vervult
langzaam gaat hij met zijn ogen
tegen de muur omhoog naar het raam
naar het uitspansel over het dorp
ziet hij de vogels van de hemel
hoe zij dwalen rond de toren van de kerk
en de wolken hoe zijn voorbijwaaien
denkt hij ik ben alles wat ik zie
Dichtbundel kopen?
Een man in de tuin
Rutger Kopland
Zaterdagavond was er een Caribisch feestje in het Austerlitze Beauforthuis en waren we even vergeten dat het hier nog steeds winter is. Voor ons trad op Izaline Calister met haar band die zong van en over haar geboortegrond Curacao (zie de foto die een beetje onderbelicht is vanwege het matige licht). Hans zegt wel eens dat jazz en wereldmuziek steeds meer tegen elkaar aan komen te liggen en dat geldt in ieder geval ook voor de muziek van Izaline Calister die - zeker in sommige nummers - heel dicht tegen de jazz aanligt met nadrukkelijke etnische invloeden.
Lees meer...
Voor deze DiDi werd ik geïnspireerd door een vriendin die op bezoek was en bij het zien van Mieke's Herman Brood glazen, interesse had in het beschilderen van glas.
Uit het woord glas ontstond 'window'... vandaar. Ik koos de lyrics van het Opeth nummer 'Windowpane'
De muziek is via de
Jukebox te beluisteren.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Windowpane
Blank face in the windowpane
Made clear in seconds of light
Disappears and returns again
Counting hours, searching the night
Might be waiting for someone
Might be there for us to see
Might be in need of talking
Might be staring directly at me
Inside plays a lullaby
Slurred voice over children cries
On the inside
Haunting loneliness in the eye
Skin covering secret scars
His hand is waving a goodbye
There's no response or action returned
There is deep prejudice in me
Outshines all reasons inside
Given dreams all ridden with pain
And projected unto the last
Vanmiddag kwamen we in een winkel dit tegen toen vriendin L en ik op zoek waren naar een mooi bloemetje. Het ontlokte ons in ieder geval een schaterende lach maar ook de andere vrouwen in de winkel konden een glimlach niet onderdrukken. Waar doet dit jou aan denken? Links een groepsfoto en rechts een detail (klik voor groter).
Ondergrond is een website die speciaal is ontwikkeld voor de Nederlandse straatkunst. De bedoeling is dat iedereen foto's die gemaakt zijn van openbare kunst, straatkunst, upload en exposeert op de site voorzien van tags zoals stad, kleur en soort kunst. Je kunt je heel simpel aanmelden en meewerken aan dit leuke initiatief.
Op het plaatje zie je een muurschildering in Utrecht geplaatst door Fabian onder de titel "Customize our busstop" (klik voor groter).
You're just left with yourself all the time, whatever you do anyway.
You've got to get down to your own God in your own temple.
It's all down to you, mate.
John Lennon
John Scofield (klik voor groter) is bepaald geen kleine jongen in de muziek. Ik kan gerust zeggen dat hij over de hele wereld bekendheid geniet vanwege zijn virtuoze gitaarspel (luister maar eens naar 'Do Like Eddie' in onze
Jukebox). Deze wereldberoemde jazzmuzikant speelde afgelopen woensdagavond in
Brasserie Wakker in Eemnes voor een klein select publiek. Genoten hebben we! Scofield zelf had er trouwens ook heel erg veel plezier in om op dit kleine podium te staan en contact te hebben met zijn publiek. "A great room to play in", was dan ook zijn commentaar.
Hou dat Wakker trouwens maar in de gaten want eigenaar Adrie Hoogland fluisterde ons in wie hij nog meer op het programma heeft staan binnenkort.
Lees meer...
De overheid heeft sinds enige tijd een persoonlijke inlogcode voor overheidsdiensten waarmee je als burger bij een groeiend aantal overheidsdiensten terecht kunt: de
DigiD. Vanaf gisteren kun je er ook je belastingaangifte mee ondertekenen (het kan ook nog met je oude digitale handtekening die je ooit van de belastingdienst kreeg).
Ik heb zo'n DigiD aangevraagd en meteen maar het aangifteprogramma gedownload dat
hier te krijgen is voor Windows, Apple en Linux. Het is namelijk 1 april voordat je het weet.
Ik schreef enige tijd geleden al over het ruilen van mijn DVD-speler van het Kruidvat maar wil jullie toch het hele verhaal van dit minidrama niet onthouden.
Ik had dus een DVD-speler gekocht van 48 euro bij het Kruidvat. Binnen twee weken was de lade kapot in die zin dat hij er wel uitkwam maar niet meer naar binnen wilde omdat hij bleef hangen achter een klepje dat er overheen moest vallen eenmaal gesloten. Op koopavond toog ik dus met de DVD-speler (in de originele doos) naar het Kruidvat. Daar liep ik tegen de bedrijfsleidster op aan wie ik mijn probleem uitlegde en dat ik mijn DVD-speler wilde ruilen voor een deugdelijk exemplaar. Dat kon niet, zo zei ze, want die waren op. "Geef dan maar mijn geld terug", zei ik. Dat kon ook niet want dat deden ze nooit, maar ik kon wel een nummer bellen om de speler te laten repareren. Ze schreef een nummer op een vodje papier en wendde zich tot een andere klant.
Lees meer...
Voor deze DiDi werd ik geïnspireerd door twee dingen: de op handen zijnde boekenweek waarin boeken & muziek centraal staan maar ook Valentijnsdag, want dat is het vandaag. Ik liep al langer rond met de gedacht weer eens wat te plaatsen uit de prachtige bundel 'Domweg gelukkig in de Dapperstraat' en vond pas weer de bijbehorende CD terug. Dit gedicht 'Woorden in de nacht' van Slauerhoff staat op die CD, gezongen door Herman & Ik (Thomas Acda ea), en gaat over de liefde. Het thema voor deze Dichters op Dinsdag is dan ook "Woord". De muziek is via de
Jukebox te beluisteren.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Woorden in de nacht
Voel je hoe ik naar je toe kom?
Je bent naakt in den nacht.
Wacht, ik doe eerst een doek om.
Nog niet, nog niet.
Liefkoos mij, zacht.
Zeg dat je mij mooi vindt
En alleen door te strelen
In 't donker mij ziet.
Zullen we spelen,
Dat wie 't eerste lacht,
Moet ondergaan
Wat de ander bedacht
O, laat het doorgaan.
Totdat wij doodgaan.
Alles wat hierna komt
Is niets dan Dood, vermomd
In schijn van Leven.
Neem mij weer, wacht nog even.
De gedichtenbundel
Domweg gelukkig, in de Dapperstraat
Reikhalzend
reik·hal·zen naar (ww.) - vurig verlangen => smachten naar
Op de foto De Transformers op het Oerolfeest van zaterdag 11 februari 2006 in Paradiso Amsterdam (klik voor vergroting).
vlnr de grote zaal van Paradiso, Eilanderfoto's van Linette Raven, Oerolposter (klik voor vergroting)
Het is wel toevallig dat de poster van Oerol 2006 een schoen laat zien als visual voor het thema "Landverhuizers" van dit jaar. Wie herinnert zich niet de beelden uit het nieuws van de Terschellinger bevolking die tussen enorme hopen schoenen op zoek was naar een een mooie schoen en vervolgens naar de andere helft van het stel. Actueel als altijd, dat Oerol
En bruisend ook, zo bleek gisterenavond in Paradiso op het daverende feest dat het Oerolseizoen inluidde. Hoogtepunt van de avond was zonder twijfel het optreden van Ellen ten Damme die Blondie beter deed dan Debbie Harry zelf ooit voor elkaar kreeg.
Lees meer.
Mijn hele agenda staat vol met afspraken. Het lijkt wel of alles tegelijk komt deze laatste weken. Dat is leuk enerzijds omdat je lang bezig bent om te proberen ergens een succes van te maken en als het dan gaat lopen dan ben je blij. Aan de andere kant zijn er ook gevallen genoeg van projecten die ten onder gingen aan hun eigen succes dus het is ook oppassen geblazen dan. Het wordt dus even aanpakken de komende weken want een aantal van de projecten die ik onder handen heb komen nu tegelijkertijd in een stroomversnelling. Als er hier dus wat minder te beleven valt dan anders dan is dat de reden.
Zo en nu ga ik eerst even weekend vieren (nadat ik heb schoongemaakt en boodschappen heb gedaan). Het rustgevende landschap hierboven (klik klik) fotografeerde ik afgelopen jaar bij de Zaanse Schans.
Be the change you want to see in the world.
Mahatma Gandhi
Afgelopen woensdag waren we bij een optreden van
Mich en Scène waar we echt met volle teugen van genoten hebben. Met name Micheline van Hautem en haar partner Frederik Caelen (zie foto van Hans hierboven) hebben onze harten gestolen met hun talent en charme. We schreven er over op
CultuurPodium.nl. Eén van de meest onroerende nummers was het lied 'Moenie weggaan nie', een vertaling in het Zuid Afrikaans van Fanus Rautenbach van het beroemde 'Ne me quitte pas' van Jacques Brel. Dat te horen vertolken door deze fantastische zangeres in die taal met een klein Belgisch accentje er bij kan niemand onberoerd laten. Hieronder vind je de tekst:
Moenie weggaan nie
Jy moet liewer vergeet -
Maar jy moet net onthou
Verby is verby
Wis uit die tyd
Van misverstand
En die tyd verspil
Die aanhou probeer
Om te vergeet
Van die weggaantyd
Gister het gebeur
Moenie weggaan nie
Moenie weggaan nie
Moenie weggaan nie
Moenie weggaan nie
Lees meer...
Ontploeteren
Gehoord in een interview op de televisie.
Afgelopen dinsdag waren Paolo en ik voor CultuurPodium te gast bij
Girls Wanna Have Fun op de eerste try-out voorstelling van hun nieuwe theatertour. De Girls hadden overdag nog de laatste repetitie en doorloop van het programma dus wij hadden om vijf uur in het theater afgesproken om nog even met een paar van hen te praten. Tijdens het eten met cast en crew spraken we met Lies Schilp, oprichtster en 'opperkorenwolf' van GWHF (rechtse foto rechts) en Mylène de la Haye (reserve-Girl en maakster van een documentaire over de Girls). Een artikel over wat we van deze dames allemaal te weten kwamen is binnenkort te lezen op CultuurPodium. Nu al kun je daar het
artikel en foto's vinden van de wervelende voorstelling waar we - net als de Girls zelf trouwens - zeer van hebben genoten. Hierboven nog een paar extra foto's van de voorstelling (klik voor vergroting) met vlnr: Robbie Schmitz (met op de achtergrond Mieke Stemerdink), Neel, Manuëla Kemp en Lies Schilp.
We zaten gisteren tussen de middag te vergaderen toen er ineens een enorme flitslicht te zien was, onmiddellijk gevolgd door een hele
harde knal. Het gekke was dat het ook bij één klap bleef. Was dat alleen in Alphen aan den Rijn of bij jullie ook?
Voor de DiDi met het thema 'Blind' koos ik het gedicht 'Gelijktijdigheid' van M. Vasalis uit de bundel 'De oude kustlijn'.
Gelijktijdigheid
zes uur 's avonds in de keuken
Het hondje met de opgestoken oren
de aardappels, die te koken staan,
de klok die houten tikt ? de lucht
ver en grijsblauw en de manshoge
spring-balsemien. Het weiland
met de ongelijke pollen en hun schaduw
als grotten-tekeningen. En het felle licht
dat door de blaadren brandt, een fonkelend mysterie.
En ik ? een ander schepsel, dat het ziet.
Het blijft tesamen, en er verandert niets.
O heer. Ik voel dat mij iets duidelijk gemaakt
zou moeten worden. Dat mij nu tijd gegeven wordt
en ook, hoezeer getroffen ook, iets aan mij schort
om werkelijk te kunnen zeggen: deze orde
hoe slordig zij ook is: ik zie het en ik ben ontwaakt.
Vergeef mijn doofheid en mijn blind-zijn
en vat mij in uw grootheid ? ik ben klein
maar uitgerust helaas met veel te veel tentakels
die tasten in het anders-zijnde Zijn.
De dichtbundel kopen?
De oude kustlijn
M. Vasalis
Amiek had een paar mooie geplaatst dus toen ben ik ook eens gaan kijken op die link van de
Google-logo's. Dit ontgaat mij dus volledig want Safari was de eerste internetbrowser met een ingebouwd Google-zoekvenster dus ik kom nooit op Googles eigen startpagina. Hoewel ik al die logo's echt leuk vind - kijk maar eens naar Mozart, Da Vinci en Michelangelo hierboven (klik klik) - vind het ook wel makkelijk zo dus ik denk niet dat ik wat aan mijn gewoonte verander. Maar Amiek dank voor de tip.
Zoals jullie weten weet fietsen mijn vrienden Peter & Karin vanaf november 2004 de wereld rond. Ze schreven hier al een paar keer een gastlogje en op hun eigen
site kun je alles lezen over hun avonturen. Ik kreeg gisteren het volgende mailtje van ze, dat ik graag integraal plaats in de hoop dat het bijdraagt aan het vervullen van de vacature. Is de vacature niks voor jou maar wil je ook een steentje bijdragen? Zet deze vacature dan ook op jouw eigen weblog!
"Zoals je weet fietsen we vanaf november 2004 niet meer alleen voor ons eigen plezier (en dat van anderen via onze website), maar proberen wij ook een steentje bij te dragen aan het verminderen van het leed in de wereld door geld in te zamelen voor War Child. Dit min of meer tot onze eigen grote verbazing, want al fietsend door Afrika hebben we het vertrouwen in alle grote hulporganisaties geheel verloren vanwege de vele strijkstokken en corruptie.
Waarom dan toch en waarom War Child? Wij zijn de overtuiging toegedaan dat de toekomst van vele (voormalige) oorlogslanden bij de kinderen ligt. War Child werkt aan het (geestelijke) herstel van de kinderen in deze landen, om zodoende een vreedzame wereld te realiseren voor ons allemaal. Daarnaast besteedt War Child slechts een minimaal deel van de donaties aan haar eigen organisatie, heeft een heel transparante boekhouding en uitermate behulpzame en enthousiaste vrijwilligers en beroepskrachten.
We hebben het afgelopen jaar gemerkt dat het heel moeilijk is om vanuit Verweggistan (waar wij ons bevinden) mensen te motiveren War Child via ons te steunen. Vandaar dat wij nu op zoek zijn naar een:
creatieve, bedreven vrijwillig(st)er met veel doorzettingsvermogen
die in Nederland zoveel mogelijk kanalen aanboort om geld en publiciteit te geven aan War Child en onze reis. Een aantal voorbeelden zijn het organiseren van een loop/rommelmarkt/heitje voor karweitje op je werk of de school van je kinderen, het plaatsen van oproepen in krant en buurtblaadjes. Je hoeft dit natuurlijk niet alleen te doen, maar kunt dit samen met een ander organiseren. Ook kun je altijd rekenen op onze steun en ideeen. Ben je zelf niet geinteresseerd, maar weet je iemand die dit wel leuk vindt benader deze dan gerust.
Schroom niet, verras ons, meldt je bij ons aan met leuke ideeen!"
Peter & Karin
En als je nou toch met War Child bezig bent, bekijk dan meteen even hun prachtige
nieuwe campagne. Je kunt trouwens War Child ook steunen door de kilometers van Peter & Karin te sponsoren. Ik doe dat zelf ook en ze krijgen voor iedere gefietste kilometer 1 cent voor War Child van mij. Ze hebben in 2005 in totaal 11131 km gefietst dus reken maar uit. Degene die dat allemaal in goede banen leidt is Peter's zus Sylvia die je
hier kunt bereiken.
Ik koos voor deze Dichters op Dinsdag het thema "Blind". Begeleidende song is "Blind for You" van Di-Rect met Wibi Soerjadi op piano. Het nummer is via de Jukebox te beluisteren.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Blind for You
I see your shadow coming closer
and watch you drifting out me
I know you will make it on your own
you can run out of everything
and everything is you
I must've missed that you were leaving
I saw your lipstick on the mirror right here
All off a sudden it was all clear
You just ran out of everything
and everything's said
But did you know i was blind for you
Did you know 'bout the fantasies i had
and where the answers won't come around
I blame myself for being me again and again
I'm surrounded by your photographs
I guess I'll never learn about today's
and will I ever learn? I wonder
I would run after anything
and anything is not you
But did you know i was blind for you
Did you know 'bout the fantasies i had
And where the answers won't come around
I blame myself for being me again and again
I've must missed your call, I missed it all
But did you know i was blind for you
Did you know you meant everything to me
and if I had one more change, this time
I would have meant the world to you
I blame myself for being such a fool
Bij
Postbus 51 wordt heel handig 'op maat aangegeven' welke wetten regelingen er allemaal veranderd zijn vanaf 1 januari 2006. Je moet even aanvinken wat voor jou van toepassing is en dan krijg je keurig een lijstje van wat er in jouw situatie allemaal veranderd is. Vul je kenmerken in en maak jouw lijstje
hier.
Door Mieke Kreunen met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
De tweede helft van het
dubbelconcert wordt verzorgd door Hein van de Geyn's Baseline. De aankondiging luidt: "Baseline 'gaat over melodie, sfeer en sound', zo zeggen de musici zelf. Het trio, met als constante het machtige en toch verfijnde basgeluid van Van de Geyn, mengt jazz met Braziliaanse klanken, folk en modern klassiek waarbij de nadruk ligt op subtiele elegantie". We hebben er hoge verwachtingen van en worden niet teleurgesteld.
Vanaf het moment dat Hein van de Geyn, drummer Hans van Oosterhout en gitaris Ed Verhoeff het podium betreden zit de sfeer er meteen in met de standard 'I hear a rapsody' die gevolgd wordt door de new-age-achtige eigen compositie 'Green book', een nummer dat Hein oorspronkelijk schreef voor gitaar. Hein begon ooit met gitaar voordat hij via de basgitaar bij de contrabas en de jazz terecht kwam. Hij en Hans van Oosterhout hebben het vak geleerd in de school van Jack van Poll die zij beschouwden als de Art Blakey van Brabant, zo vertelt Hein tussen twee nummers door. Dat het leven van een jazzmuzikant zich niet altijd vanzelfsprekend ontwikkeld wordt ook duidelijk als Hein vertelt over zijn Amerikaanse en Braziliaanse periodes.
Lees meer...
Komende vrijdag beginnen de Olympische Winterspelen in Turijn. Waar we vroeger met de hele familie aan de buis gekluisterd zaten voor het schaatsen merk ik dat ik het allemaal niet zo meer bij hou. Ik heb wel wat kwalificatieperikelen voorbij zien komen van verschillende schaatsers maar volgens mij doen de Nederlanders het niet echt zo goed. Of heb ik gewoon niet opgelet? Ik neem me nu voor om in ieder geval de openingsceremonie te gaan bekijken maar als dat er niet van komt dan zou het maar zo kunnen dat de hele winterspelen van 2006 totaal aan mij voorbij gaan. En jij?
Vandaag op de koffie geweest bij vrienden in hartje Utrecht. We zouden al lang eens op bezoek gaan vanwege een poster die zij wilden hebben voor hun nieuwe theatertour (waar op een foto van Hans op gebruikt wordt) en ook om even bij te praten over alle plannen die zij hebben en wij hebben. Na de koffie kwam er een broodje, daarna nog een kopje thee en vervolgens een borreltje met een toastje. Heel gezellig en de tijd vloog dus het was goed zes uur voordat we het pand verlieten. Bij de auto aangekomen - die op de Nieuwegracht stond geparkeerd - bleek dat we een bon hadden (klik klik). Huh, het is toch vrij parkeren op zondag? Tja, dat is op alle zondagen het geval behalve op koopzondag en laat het nou vandaag in Utrecht ...
De schade is zo'n 50 euro. Duur bezoekje dus. Ik baal er stevig van!
Alles van waarde is weerloos.
Lucebert
Tekst en foto's Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Gé Reinders wil geen troubadour genoemd worden dat vind hij een rotwoord. Dat is in zijn beeld iemand die de café's afschuimt en muziek speelt, in ruil voor een warme prak en wat drank. Helemaal ongelijk heeft hij misschien niet, maar toch heeft zijn stijl associaties met de positieve kant van het troubadourschap. Limburgse zanger Gé Reinders schuimt het land af op zoek naar de locale 'blaoskapel'. Tijdens zijn theatertoernee zal hij begeleid worden door dertig verschillende blaaskapellen en harmonieorkesten. De zaal van het Bimhuis is voor deze gelegenheid 'verbouwd' om de 100 man/vrouw sterke Douane Harmonie een plekje te kunnen geven voor de opnamen van Vrije Geluiden. Al bij binnenkomst wordt duidelijk dat de keurig in het grijs gestoken en goed verzorgde muzikanten niet de eerste de beste gelegenheidskapel zijn. Zij hebben er bovendien duidelijk zin in en Gé maakt voorafgaande aan de opnames op zijn charmante manier contact. "Ik ga eerst een beetje praten en sfeer maken, zodat iedereen het naar zijn zin heeft", zegt Roermondse Gé.
Lees meer...
Vandaag werd ik gebeld door een medewerker van IdolMedia. Mijn rekening had er tot grote ontsteltenis geleid en ze gaven aan een dergelijk bedrag niet te kunnen betalen. Ook gaf men aan de foto was verspreid door een jonge onervaren medewerker. Allemaal heel vervelend voor hen maar niet echt mijn probleem, zo heb ik aangegeven. De hoogte van het door mij in
rekening gebrachte bedrag wordt ondermeer bepaald door een inschatting van het aantal publicaties. Daarbij heb ik in aanmerking genomen dat het hier een perspresentatie van de DVD betreft en dat via internet deze foto gemakkelijk verspreid kan worden. Zo heb ik onder andere gezien dat hij is te vinden op de fotopagina van de
fansite. Daar staat trouwens ook bovenstaande foto op die gemaakt werd door Hans in het Beauforthuis.
Ik heb IdolMedia gesuggereerd mij maar een schikkingsvoorstel te doen toekomen per mail. Ik zal dan in alle redelijkheid bekijken of dat een reëel voorstel is gezien de inbreuk die door hen is gemaakt. In ieder geval hoop ik dat maar eens te meer is duidelijk geworden dat auteursrecht toch een serieuze zaak is die niet lichtvaardig moet worden terzijde geschoven, zeker niet als het gaat om commercieel gebruik van andermans materiaal.
Trouwens, vinden jullile niet dat wij echt een schitterende collectie Wende-foto's hebben?
Wordt vervolgd....
- Zolder opruimen
- bladeren uit de tuin halen
- bladeren van het dak halen
- dakgoot controleren
- bloembakken ontdoen van (buur)kattenstront
- nieuw dakje maken voor de postkast
- foto's van Wilma scannen
- jaarabonnement voor de dierentuin kopen
- DVD-speler ruilen
Ik hoop maar dat het een beetje aardig weer wordt met al die buitenwerkjes.
Ik heb even niet zo veel tijd om te loggen. Ben druk bezig met werk en scriptie maar daarbij nog met een nieuw project waar ik binnenkort meer over zal laten horen. Bovendien ben ik nog druk bezig met het inrichten van een digitale galerie voor kunstwerken van mijn zus. Ze verongelukte in 2001 en liet een grote collectie keramiek, beelden en aquarellen na. Ik loop al een hele tijd rond met het idee om dat op een site te zetten en nu is het goede moment daarvoor aangebroken. Op het plaatje hierboven is een keramisch lingeriesetje van haar te zien (klik klik) maar op de rest moeten jullie nog even wachten tot de site helemaal klaar is.
Deze roze rozen zijn voor een lieve, jonge, sterke en dappere vrouw die vandaag te horen heeft gekregen dat ze niet meer behandeld kan worden en dat er voor haar geen perspectief meer is. Klik voor grote foto.
Ik las er al eerder over maar vergat het toen weer tot ik er vanmorgen weer over las bij
Dutch Cowboys: de Leonardo's. Leonardo's zijn mensen die - net als Leonardo Da Vinci - een grote interesse hebben voor wetenschap maar ook voor kunst en politiek. Da Vinci is een goed voorbeeld van de 'uomo universale', hetgeen men in de Renaissance als een ideaalbeeld zag. Ik voel mezelf wel een beetje een Leonardo maar ik voldoe totaal niet aan het profiel van deze nieuwe doelgroep: man van ergens in de 30. Maar die brede interesse voor allerlei terreinen, die herken ik wel. Hoe zit het met jullie?
Op het plaatje zie je een geanimeerde versie van Leonardo Da Vinci's Vitruvische mens, een tekening van het menselijk lichaam op een pentagon met de verhouding 1:1,618.
Mijn keuze voor DiDi met het thema 'Delen' is het gedicht Nachtrust van Menno Wigman. De foto van de twee rozen in het zand maakte ik vorig voorjaar bij het strand in Egmond aan Zee (klik voor groter).
Nachtrust
Avond. Twee tuinen verder woedt het voorjaar
en sluipen kapers door het donker.
Ergens vechten nagels om een vacht. Gekrijs
om kruimels liefde. Stukgebeten oren.
De krolse oorlog van een voorjaarsnacht.
Bijna vergeten hoe ik met dezelfde woede
door het donker joeg, hoe jij nog valser
dan een kat je nagels in drie harten sloeg.
Wat is het lang geleden en wat blijf je mooi.
Ik heb de dagen één voor één geteld
en met de beste woorden die ik heb:
ik hou van je. In jou vind ik een bed.
En het is lente en we delen hier dezelfde
nacht met alles wat dat zegt.
De eerste paar minuten moest ik nog denken aan die spelletjes van
Yetisport (waar je allerlei toeren moet halen met pinguïns om te winnen) omdat pinguïns in het echt net zulke onhandige dieren zijn als in de animaties maar al gauw was ik in de ban van die bijzondere dieren. Ze zijn het meest kolderiek als ze op hun buik buitelen of een heuveltje nemen maar toch kunnen ze met hun ingebouwde slee (hun buik) aardige snelheden bereiken. Ze zien er ernstig en een beetje tragisch uit als ze zich waggelend voortbewegen of ergens staan te kijken en in het water zijn het sierlijke schitterende dieren die zich met ranke bogen en een enorme snelheid door het water bewegen. Daarom is het zo wonderlijk dat de keizerspinguïn ieder jaar honderden kilometers gaat lopen (zijn langzaamste gang) door de ijzige kou van Antarctica om te gaan paren. Twintig dagen en nachten aan het begin van de winter zijn ze in een eindeloos lange rij aan het lopen (klik middelste plaatje). Van alle kanten verzamelen keizerpinguïns zich op de plaats waar ze ooit zelf geboren zijn en gaan op zoek naar een partner met wie ze de komende maanden lief en leed zullen delen.
Lees meer...
Ik koos voor deze Dichters op Dinsdag het thema Delen / Share. Begeleidende song is "Share Your Love With Me" van Aretha Franklin. Het nummer is later via de Jukebox te beluisteren.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Share your love with me
It's an evil wind
That blows no good yeah
It's a sad heart
That won't love like I know it should
No hollow sound (no hollow sound)
You must be
(You must be)
It's a shame (shame)
You don't share your love with me
It's a heartache yeah
(It's a heartache)
When love is gone
(It's a heartache)
But it's bad
(Bad) and even sad (sad)
All day long
And it's no wonder
When you won't see me
It's a shame
(shame)
If you won't share
Some of your love with me
I can't help it oh no
If he's gone
I must try to forget
Because I got to live on
Ooooh
Have me some good thing
It's a sweet thing
(Its a sweet thing)
But you love someone eles
(Such a sweet thing)
But It's bad (bad)
And even sadder (sad)
When it's not the time
And Ooooooooooh
How lonesome... how lonesome
How lonesome baby
(Lonesome)
You must be
(You must be)
I tell ya it would be a sad (sad)
Shame (shame)
If you don't share
Your love with me
(Share your love with me)
It would really be a mistake baby
(If you say it)
If you don't share
Your love with me
(Share your love with me)
It would sure be a shame
(Shame shame)
If you don't share
Share your love with me
Ik heb ondertussen de rekening verstuurd naar Idol Media over het onrechtmatig gebruik van mijn foto van Wende Snijders (zie de vorige afleveringen van 'Auteursrecht in de prakijk').
In de
Algemene Voorwaarden van de Fotografenfederatie staat de hoogte van de schadevergoeding die berekend kan worden voor onrechtmatig gebruik (verhoging van 200 % van de licentiekosten) en het ontbreken van naamsvermelding (verhoging van 100 % van het licentiebedrag).
De foto bij dit logje werd net als de vorige gemaakt op de Uitmarkt 2005 (klik klik).
Wordt vervolgd ...
Ik ben er even niet.
Ik duik vandaag onder in de stapel paperassen op mijn bureau en ben daar denk ik de rest van de dag wel mee zoet. Hoewel ik er geen zin in heb weet ik nu al dat ik, als het straks klaar is, HEEL erg tevreden over mezelf ben.
Vandaag heb ik ook voor het eerst het gevoel dat het gauw weer zomer gaat worden. Het kan wat mij betreft niet vlug genoeg zijn! De zomerse foto hierboven (klik klik) is een deel van de molen in Wijk bij Duurstede.
Groothuiswaanzin
Iemand die in een heel klein huisje woont maar te grote meubels koopt, te lange gordijnen en teveel behang.
Nog meer aardige woorden vind je
hier. De foto werd gemaakt op Oerol 2004 van het Hotel Bukowsky (klik voor groter).
Vandaag viel het winternummer van Noorderlicht - het krantje van de Vrienden van Oerol - in de bus van vriend 7275 (that's me). Aandacht natuurlijk voor het 25 jarig jubileum van Oerol in 2006 en voor het jaarlijkse Oerolfeest in Paradiso op 11 februari aanstaande. Dit feest is van oudsher de aftrap van het nieuwe Oerolseizoen en tegelijkertijd een voorproefje van wat ons op Oerol allemaal te wachten staat. In ieder geval is op de Oerolsite al te lezen dat
Ellen ten Damme dan haar beste Blondie zal neerzetten,
Kraak & Smaak Paradiso op haar grondvesten zal doen beven en Neco Novelas ons zal tracteren op Mozambicaanse jazz. Meer informatie vind je op de website van
Oerol of van
Paradiso.
Op de foto's vlnr: Straattheater (of is het strandtheater?) Im Fluß der Zeit, Fan twa kanten (portretgalerie van eilanders) en kunstproject Dansend Woud (klik voor vergroting).
Holding on to anger is like grasping a hot coal with the intent of throwing it at someone else; you are the one who gets burned.
Boeddha
Foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Woensdagavond vond in een uitverkocht Bimhuis in Amsterdam de presentatie plaats van de DVD van het Trio BBG, zoals het in de wandeling is gaan heten. Sinds mei 1997 - toen de ritmesectie van de Instant Composers Pool, drummer Han Bennink en bassist Ernst Glerum, gekoppeld werden aan pianist Michiel Borstlap - spelen deze drie toppers uit de Nederlandse jazzwereld regelmatig met elkaar.
Han Bennink komt als eerste het podium op en begint, voordat zijn vrienden goed en wel hun plaats hebben ingenomen, meteen gepassioneerd te spelen
(filmpje). Het duurt niet lang voordat Borstlap en Glerum aanhaken en meteen wordt duidelijk dat deze drie heren aan elkaar gewaagd zijn. In een pianotrio is het vaak de pianist die de 'leiding' heeft maar in het BBG-trio is het een spannende ontmoeting tussen drie gelijkwaardige muzikanten waarin de krachtmeting geen winnen of verliezen beoogt maar het ontdekken van grenzen en het zoeken van nieuwe nog onontdekte wegen.
We hebben van een avond geweldige moderne jazz genoten waarbij niet alleen standards werden gespeeld maar ook eigen composities voorbij kwamen en in ruime mate werd geïmproviseerd. En dat genieten beperkte zich niet alleen tot luisteren want ook het kijken naar dit trio is een verhaal apart. De benen van de boomlange Michiel Borstlap passen nauwelijks onder de vleugel, Ernst Glerum zit op een stoel te spelen met zijn bas en voor Han Bennink is het drumstel niet meer dan een globale aanduiding van de plaats waar hij zijn muzikale bijdrage aan dit swingende trio levert.
Lees meer...
Het verhaal gaat verder: Van 8WEEKLY kreeg ik vanavond de mailcorrespondentie waaruit overduidelijk blijkt dat zij gevraagd hebben aan Idol Media om rechtenvrije foto's voor bij hun artikel over Wende's DVD. Ook blijkt daaruit dat ondermeer mijn foto naar aanleiding van die vraag werd verstuurd door een medewerker van Idol Media aan 8WEEKLY.
Dit mailverkeer vond plaats rond de perspresentatie van de DVD van Wende Snijders dus ik vermoed dat nog wel meer exemplaren van mijn foto in die periode in omloop zijn gebracht. Als Idol Media geen dossier heeft waaruit het aantal keren blijkt zal ik daarvan dus een inschatting moeten maken. Wie heeft daarover een verstandige suggestie? Hoeveel mensen worden er uitgenodigd op zo'n perspresentatie bijvoorbeeld? Hoeveel relevante media zijn er om een 'rechtenvrije' foto naar op te sturen? Wie geeft mij een advies?
Ik heb e.e.a. nu doorgestuurd aan Idol Media met de mededeling dat ik een rekening ga maken op basis van de richtprijzen (zie vorige aflevering) en ben van plan nog dit weekend die rekening te versturen. Ik vermoed echter dat ik eerst nog wel een mailtje terug zal krijgen van Idol Media nu ik ze geconfronteerd heb met de mails die namens hen zijn verstuurd.
Deze foto van Wende werd gemaakt op de Uitmarkt 2005 (klik voor groter). Wordt vervolgd...
Vervolg op dit logje: Ik heb ondertussen bericht gekregen van Idol Media en die laten mij weten dat de medewerker die indertijd belast was met de promotie van de DVD van Wende Snijders niet meer werkzaam is bij het bedrijf en ze niet kunnen achterhalen waar de foto vandaan komt. Ook bevindt de foto zich niet in hun archieven. Ik heb dus nu maar weer een mailtje gestuurd aan 8WEEKLY (die zich immers op Idol Media beriep) waarin ik vraag om een adres waar ik de rekening heen kan sturen. Nu Idol Media zich van de domme houdt kan ik niet anders dan 8WEEKLY aanspreken die op zijn beurt dan natuurlijk ook weer schadevergoeding kan claimen bij Idol Media als ze aannemelijk kunnen maken dat die schuldig is aan de auteursrechtinbreuk.
Ondertussen heb ik ook even wat achtergrondmateriaal opgediept. Zo is er
dit arrest waarin de rechter bepaalt dat het zonder toestemming van de rechthebbende plaatsen van een foto op een website een grond voor schadevergoeding oplevert. Ook heel interessant is dit overzicht van
richtprijzen fotografie 2006 waaruit je zonder al te veel moeite een bedrag kunt destilleren voor de hoogte van de schadevergoeding. Voor degenen die zich vervelen: het plaatje was ongeveer 220 x 130 pixels en heeft vanaf 28 september 2005 tot een paar dagen geleden op de site van 8WEEKLY gestaan. Dan kun je zo uitrekenen wat dat moet kosten.
Ik ga dus binnenkort een rekening versturen want ik heb in ieder geval zelf al een adres gevonden waarnaar ik de rekening kan versturen. Ook deze foto van Wende Snijders werd gemaakt in het Beauforthuis net als de gewraakte foto. Wordt vervolgd....
Het is vandaag Nationale Gedichtendag en het thema is beeldende kunst en de
Gedichtengalerij 2006 is aardig gevuld. Onderstaand gedicht van Bert Schierbeek vind ik daar wel mooi bij passen. De foto maakte ik op Oerol in 2003 en deze waslijn maakte onderdeel uit van de kunstroute. Op alle kledingstukken die aan de waslijn hingen stonden teksten geprint.
Fotoos
Wij maakten nooit fotoos
omdat wij dachten
wat wij zien
zien wij samen
en er is altijd.
Waar zijn nu die fotoos
die wij zagen?
Wat zie jij?
Wat zie ik?
Die foto die wij
nooit maakten?
Ik had hem al een tijdje liggen maar gisteren heb ik deze DVD eindelijk gekeken. Wat een overweldigende film. Het is zo'n groot drama dat in beeld wordt gebracht - de beestachtige moord op bijna 1 miljoen mensen in Rwanda terwijl de rest van de wereld werkeloos toekijkt - dat ik er diep van onder de indruk was. 't Is dat ik het nog weet uit het nieuws toen en later maar anders zou je bijna niet geloven dat dit echt gebeurd is. We hebben in de westerse wereld afgesproken "Dat nooit meer", maar het is onder onze ogen en oren in Rwanda gewoon weer gebeurd. En nu niet met gaskamers maar met machetes (en dan ook nog vooral de kinderen, want dat is de volgende generatie).
Hoofdpersoon van het verhaal is Hutu Paul Rusesabagina die manager is van het prestigieuze Hotel de Milles Collines, eigendom van Sabena. Paul is getrouwd met een Tutsivrouw dus op het moment dat de burgeroorlog uitbreekt is ook zíjn gezin in gevaar. Hij stelt alles in het werk om ze te redden maar niet alleen hen, hij biedt in het hotel onderdak aan duizenden Tutsi-vluchtelingen. Onder deze vluchtelingen zijn niet alleen leden van de Tutsi-elite, die een belangrijk doelwit vormen voor de Hutu's, maar ook kinderen uit een Tutsi-weeshuis en vele anderen. Alle blanken verdwijnen uit het hotel en uit Rwanda en Paul blijft achter met de vluchtelingen die hij onder zijn hoede heeft en een handjevol VN-militairen om ze te beschermen.
Naar mijn mening is deze film verplichte kost voor iedereen die zijn ogen niet wil sluiten voor de realiteit in de wereld. Hoewel het einde wel wat zoetsappig is en wat mij betreft wel weggelaten had mogen worden, stoort dat op het geheel van de film nauwelijks.
Geïnteresseerd in de DVD?
Hotel Rwanda
Deze foto van Wende Snijders werd door mij gemaakt in december 2004 in het
Beauforthuis in Austerlitz (klik klik). Hans maakt ook een prachtige foto van haar. Die trof hij tot zijn verbazing ineens aan in de folder van de zomerconcerten van het Concertgebouw in Amsterdam. Daarvoor was hem geen toestemming gevraagd noch was hij ervan op de hoogte gesteld. Later is die foto - gelukkig wel in overleg met Hans - nog gebruikt voor een
banner die aan de gevel van het Concertgebouw heeft gehangen.
Maar ook mijn foto heeft allerlei omzwervingen gemaakt blijkens het feit dat Hans hem afgelopen week aantrof op de site van 8WEEKLY. Navraag daar leerde dat ze hem hadden gekregen van Idolmedia die verantwoordelijk is voor de promotie van de nieuwe DVD van Wende Snijders met de aantekening er bij dat bij die foto geen naam vermeld hoefde te worden. Ik heb nu weer een mailtje gestuurd aan Idolmedia/Flow Records met drie vragen:
- Hoe komt u aan mijn foto?
- Is u bekend dat er auteursrecht rust op die foto?
- Aan wie is die foto allemaal verspreid als promotiemateriaal door uw bedrijf?
Ik ben benieuwd wat er voor antwoord komt.
Voor de 66e aflevering van Dichters op Dinsdag koos ik voor het thema Oud of Old. De aftrap geef ik met dit aangrijpende gedicht van Erna Muermans met de titel 'De grijze living'.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
De grijze living
de oudjes worden hier zo gezet
gezicht en neuzen naar elkaar
gericht dat tafelen gezellig maakt
als woorden zouden gesproken
zo naast en tegenover zitten
lijkt het of ze mekaar niet mogen
kijken, grabbelen in een bord
wachtend tot de boterham komt
naar hun mond waar taal vergeten
of verdwenen nog dicht en opengaat
in een zwijgzame reflex
ik wil wel spreken mijn keel
snoert toe als ik na meermaals pogen
een verdwaalde glimlach zie op
een besmeurd gezicht
Ik kende haar van de Hollandsche Manege in Amsterdam waar we een tijdje samen paard reden. Naar Schiermonnikoog gingen we om een weekend lekker buiten te rijden met de wind in je haren over het strand. Ik heb veel met haar gelachen. Ze had veel humor en zelfspot en het was een doorzetter. Als ze zich iets had voorgenomen dan ging ze door tot ze bereikt had wat ze wilde.
Toen ik uit Amsterdam weg was kwam ik haar nog wel eens ergens tegen en kletsten we altijd even bij. De laatste keer was een aantal jaren geleden op de Uitmarkt, toen zag ze er stralend uit en het ging duidelijk goed met haar. Pas geleden vernam ik dat ze overleden is aan kanker. Sindsdien moest ik er steed aan denken en vanmorgen hoorde ik van
Miss Jeanette hoe dat gegaan is, anderhalf jaar geleden. Zo'n energieke bruisende vrouw in een paar maanden tijd geveld door kanker.
Daarom deze bloem (klik klik) voor Zillah Emanuels, omdat ik haar een geweldig mens vond.
Op 26 januari 2006 is het weer nationale
gedichtendag. Dit keer met als thema 'Poëzie en beeldende kunst' en allerlei activiteiten die op de site staan opgesomd. Ook in logland wordt er aandacht aan besteed want
Neneh maakt al een aantal jaren een gedichtengalerij samengesteld uit gedichten van of uitgezocht door webloggers. Kijk
hier voor de galerij van 2004 en
daar voor de galerij van 2005. DiDi gaat uiteraard gewoon door maar wil je ook een bijdrage leveren aan de galerij van 2006,
mail dan aan Neneh.
Foto's Hans Speekenbrink, klik voor groter
Een paar weken geleden waren we op zoek naar haakgerei (kandidaat woord van de dag!) en kwamen we terecht bij 't Langbroekertje, een winkel voor fournituren, stoffen, wol en allerlei hobby spul voor de creabea. We hebben letterlijk onze ogen uitgekeken in dit winkeltje dat veel weg heeft van een pakhuis. De meest onwaarschijnlijk spullen liggen hoog opgestapeld in een chaotische ordening die kennelijk voor de twee dames die bedienen inzichtelijker is dan voor de argeloze klant die wij zijn. In het achterste gedeelte ligt alle wol, lapjes, bandjes en randjes en in het voorste gedeelte de knopen, de kralen, de garens, ritsen, stoffen en kettingen. Wat een handwerkeldorado! Het is dan ook geen wonder dat het er de paar keer dat wij er waren zo druk was. En dat geeft ook wel weer komische taferelen omdat je elkaar door de enorme stapel spullen die overal ligt nauwelijks kunt passeren in grote delen van de winkel. Je moet de tijd hebben want het duurt even om er geholpen te worden maar volgens mij kun je er zo'n beetje alles krijgen.
Als
zij eens per maand in haar cursusweekend bij mij blijft slapen dan kletsen we meestal uitvoerig bij. Voor je het weet wordt dan het laat want we hebben altijd ruimschoots stof om over te praten. Gisterenavond was ik met
haar naar Arnhem geweest naar het fantastische concert van
Fay Claassen die Chet Baker portretteert. Daarom was ik pas rond 12 uur weer thuis en werd het dus nòg later dan anders voor we ons bed in gingen. Toen vanmorgen om half acht de wekker ging stond dus alleen mijn lichaam op om ontbijt klaar te maken terwijl mijn geest nog diep in slaap was. Toen ze eenmaal de deur uit was ben ik er gewoon weer ingedoken om nog een paar uurtjes bij te slapen. Ik denk dat ik vanavond maar vroeg naar bed ga ...
Sommige mensen zijn zo geslepen dat ze zichzelf in de vingers snijden.
Cees Buddingh
Bij
haar las ik over de Bona die ineens verdwenen lijkt te zijn uit de supermarktschappen. Het was mij nog niet opgevallen maar ik eet dan ook geen boter op mijn brood. Het deed me echter wel meteen denken aan de Total Griekse joghurt (klik klik) met 0 % vet die sinds enige tijd ook niet meer te vinden is bij mijn AH. Het lastige is dat ze ook net het zuivelvak helemaal verbouwd hebben waardoor sowieso alles nu op een andere plaats staat dan voorheen. In de war ben je dus toch al. Maar ook na een aantal keren zoeken kan ik mijn favo joghurtjes niet meer vinden. Een dorp verderop zijn ze wel gewoon aanwezig bij AH op hun vertrouwde plaats naast de Biogarde dus af en toe koop ik er daar dan maar een paar. Maar is toch onprettig als op die manier je vastigheid wordt aangetast.
Foto en tekst Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Beauforthuis Austerlitz, donderdagavond 19 januari en op het programma staat de try-out van Five Easy Pieces met 'In het kwadraat'. Five Easy Pieces was al eerder te zien waaronder ook op De Parade maar op de één of andere manier was het er nooit van gekomen om er naar toe te gaan. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt door wat ik over ze gelezen had in de vooraankondiging van dit programma.
Voor de Five Easy Pieces is dit hun tweede voorstelling die op 11 februari a.s. in
Diligentia in Den Haag in première gaat. Toch voelt het bijna als een debuut voor de Pieces omdat er ondertussen één Easy Piece is verdwenen en dit bovendien het eerste zelfgeschreven programma is van Roosmarijn Luyten, Gwen Maduro, Marijn Brouwers en Maria Noë.
Lees meer...
Ik heb eindelijk de film
Dogville (2003) gezien die ik al een tijdje in de kast had liggen. Ik wist van deze film dat het een experimentele film was van Lars von Trier (één van de
Dogme oprichters). Ik moet bekennen dat juist dit experimentele karakter me wel een tijdje weerhouden heeft om hem zomaar even te gaan kijken. Toen ik het eindelijk deed viel het me alles mee hoe gemakkelijk je er in komt. Het bijzondere aan deze film is het bijna totaal ontbreken van enig decor. Veel plaatsen worden uitsluitend aangeduid door lijnen op de vloer - met toelichtende tekst - en hier en daar een paal of een paar stukken hout. Ook de dorpshond is - hoewel goed hoorbaar - op de vloer getekend. Het is verbluffend hoe snel je wordt gegrepen door het verhaal en in feite niet meer 'merkt' dat er bij een scene die zich binnenshuis afspeelt ook andere Dogvillers in hun huizen zichtbaar zijn.
Lees meer...
Mijn zolder is een gedeelte van het huis waar ik van oudsher nauwelijks gebruik van maak. Dat heeft twee redenen. De eerste is dat ik hoogtevrees heb en wel de zoldertrap op durf maar mijn knieën al gaan knikken bij de gedachte dat ik dan via zo'n ladder weer naar beneden moet. De tweede reden was altijd dat het zo'n enorme bende was op zolder. Mijn ex was een hamster van allerlei spullen en bovendien een eeuwige verbouwer dus hij kon altijd alles gebruiken. Ook van zijn kinderen stond er altijd van alles op zolder om nog maar niet te spreken van de kampeerspullen, sportattributen, skimateriaal en wat dies meer zij.
Ik heb al heel lang de wens om de zolder opgeruimd te hebben en begaanbaar te maken voor iemand met hoogtevrees zoals ik. Dat betekent bijvoorbeeld dat ik niet om het zolderluik heen wil hoeven lopen om mijn spullen te bereiken. Vanmorgen is eindelijk het restantje rommel van mijn ex opgehaald en dat betekent dat de grote zolderoperatie nu van start kan gaan. Ik kan me er nu al op verheugen dat alles netjes opgeruimd en van labels voorzien binnen handbereik staat.
Ik heb nu toch zo'n leuke gadget gevonden bij
Mijnkopthee! Klik maar eens op het plaatje en je zult zien wat ik bedoel.
Cool he?
Hoe je dit op je eigen Pivotweblog moet installeren, kun je
hier vinden.
Ook ik vind dat er meer 'gewoord van de dag' moet worden!
En daarom is mijn woord van de dag:
frêle.
Voor mijn bijdrage aan deze DiDi met het thema 'Dansen' koos ik dit prachtige gedicht van Toon Tellegen uit de bundel 'Kruis en munt'. De foto maakte ik tijdens een dansvoorstelling van amateurs in een theater hier vlakbij (klik voor groter).
Een meisje
Ze wacht.
Nee, denkt ze, ik wacht niet,
ik dans.
Ze danst.
Ze danst met lange, ranke passen
langzaam maar aandachtig.
Ze houdt haar ogen dicht,
ze danst door deuren en door ramen
en door lange, rankmoedige dagen -
hout, glas en uren vallen in splinters rond haar neer -
en telkens als ze niet meer kan
en bijna, bijna valt
denkt ze: Ik?
Ik val niet, ik dans.
Wie kent niet het verhaal van Baron von Münchhausen, de Duitse edelman die allerlei wonderlijke avonturen meemaakte. Volgens de opgetekende verhalen - geïllustreerd door de beroemde Gustave Doré (klik klik) - kon de baron allerlei dingen die een normaal mens niet kan. Hij kon op kanonskogels meerijden, naar de maan reizen en zichzelf uit het moeras trekken. En over dat laatste, daar gaat nu mijn vraag over. Waaraan trok Baron von Münchhausen zichzelf uit het moeras?
De Nederlandse
Wikipedia stelt dat hij dat deed aan zijn eigen laarsriemen maar ik meen zeker te weten dat hij dat deed aan zijn eigen haren (al spreken sommige versies van een pruik). Ik ben in de rotsvast overtuiging dat ik mijn klassieken wel ken maar het is toch vreemd dat er zo'n heel ander verhaal in de Wikipedia staat. Heb ik het toch fout? Wat denk jij?
Voor de 65e aflevering van Dichters op Dinsdag heb ik vanwege de drie concerten van Cristina Branco in Tilburg gekozen voor het nummer Dansen aan Zee dat zij afgelopen zondag nog samen met Paskal Jakobsen zong in
013 Tilburg. Verslag van dit concert is te lezen op
Cultuurpodium.nl en het lied zelf is weer te beluisteren in de
Jukebox. Cristina Branco kwam al eerder aan bod in
één van de allereerste DiDi's (tweetalig).
Ik heb het internet afgezocht naar de tekst met de Portugese fragmenten er in die Cristina zingt maar kon dat niet vinden. Misschien dat één van jullie weet waar je dat vandaan zou kunnen halen of misschien weet jij nog een hoekje van het internet waar ik nog niet was.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi) verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties deelt, zodat iedereen bij elkaar kan kijken.
Dansen aan Zee
Daar komt mijn schip al aan
Ik kijk vanaf het strand
Schrijven in het zand
Is voor mij nu wel gedaan
Want de letters van je naam
Blijven in het zand niet staan
Lees meer...
Nog eventjes over de Apple Art want in de
keynote van Apple's topman Jobs kwam toch zo'n mooie nieuwe iPod commercial voor. Kijk
hier naar Wynton Marsalis die er op los swingt. Hou je niet van jazz? Dan is
Eminem misschien iets voor jou!
Foto's Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
"O, lieve schat ik hou van jou"
Zei de non tegen de nar
De waarzegster sprong op en riep:
"Hou op, je bent in de war."
"Niet doen, tel langzaam eerst tot 10
Of hier, drink eerst iets koel."
Maar ze gaf zichzelf weg die nacht
Op het Festival of Fools.
Dit zijn de eerste twee coupletten van een maar liefst 1050 coupletten tellende song met de titel 'De parade van de hemelse tragedie' gecomponeerd door
Ad Visser (2e fotoserie midden). Dat deze song, met zoveel coupletten, de langste song ter wereld is zal niemand verbazen. En dat je dat niet even tussen de bedrijven door zingt ook niet. Daarom was er gisteren in de Kleine Komedie in Amsterdam een speciale marathon georganiseerd van 13.00 tot 23.00 uur om het geheel uit te voeren en wij waren er eventjes bij.
Lees meer...
Je kleding zit natuurlijk nòg lekkerder als de zegen van de Heer er op rust. Bij G-Star nemen ze dat wel erg letterlijk blijkens dit enorme doek dat op de Mozes & Aäronkerk in Amsterdam te zien is. Klik op de foto voor een grotere versie.
De
Think Different commercial van Apple is beroemd, evenals
1984. Zelf heb ik erg gelachen om
Big & Small maar toegegeven... de nieuwe
Intel-commercial is ook schitterend!
En al weet je nú al dat je geen Apple gaat kopen, doe jezelf een plezier en bekijk deze filmpjes want dat zijn geen commercials meer maar dat is kunst.
Twee jaar geleden is het vandaag dat we ons eerste logje schreven en met webloggen begonnen.
Op de
eerste verjaardag van Miwian schreven we dat we nog wel eens van 'look' zouden veranderen en dat is inderdaad gebeurd. Hoewel sommigen te kennen gaven onze banner met de wisselende foto's te missen, zijn we er zelf nog steeds erg tevreden over. Als spin-off zijn er in het afgelopen jaar twee nieuwe sites bijgekomen:
Jazzpodium.nl en
Cultuurpodium.nl. Zoals het er naar uitziet ontwikkelt zich dat nog wel verder door en ook Dichters op Dinsdag heeft bewezen een blijvertje te zijn. En wie weet wat er allemaal nog meer voor leuks gaat gebeuren in de toekomst?
Foto's Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Een paar maanden geleden was pianist Joey Calderazzo nog in Nederland met het Branford Marsalis Quartet. Bij zijn opkomst komt hij aanvankelijk nogal verlegen over als hij bekent "I feel like 10 years playing my pianorecitals", waarna hij ons zijn ontwapenende glimlach laat zien. Tot aan de opnames van zijn nieuwe album 'Haiku' vond hij het spelen van solo's angstaanjagend maar gisteren hebben we aan den lijve ervaren dat er geen spoor van zenuwen meer over is zodra Calderazzo achter de Steinway van het Rotterdamse
Lantaren/Venster plaats neemt. Hij heeft maar heel even nodig door zijn jetlag en dan, hoewel hij niet groot van stuk is, staat hij meteen als een huis. Zijn handen vliegen heen en weer over het klavier en wij en hij kunnen niet meer stil blijven zitten op onze stoel.
Lees meer...
Gewoon jezelf zijn' is een illusie.
Je blijft je hele leven bezig om diegene te worden die je bent?
Antoine Mooij
(hoogleraar psychiatrie)
De DVD-speler van mijn slaapkamer is overleden. Van de week was ik wat dingen aan het veranderen zodat ik ook vanuit het bad TV zou kunnen kijken (hoe decadent kun je zijn) en toen deed hij het nog. Toen ik klaar was met het veranderen van alle aansluitingen toen deed hij niks meer. De afstandsbediening gaf geen sjoege. Zelfs het aan/uit lampje gaf geen teken van leven meer. Stekker en in en weer eruit bood ook geen soelaas. Mij bekroop toen al een angstig gevoel dat het einde daar was maar daar wilde ik nog niet aan echt aan denken. Toegegeven: het was een erg goedkoop apparaat en maar hij was nog niet zó heel oud.
Dus vroeg ik Hans vandaag om er ook nog eens even naar te kijken. Na enige tijd kwam hij naar beneden met het apparaat en vroeg om een schoevendraaier. En toen bleek wat ik intuïtief al lang wist... deze DVD-speler is overleden, dead, gone en finished! Van de printplaat was één van de onderdelen afgebroken en dat slingerde los door de kast dus daar hielp geen lievemoederen meer aan. Het huis is nu in 'rouw' gedompeld maar dat zal niet voor lang zijn want er liggen nog vele films te wachten die ik nog niet bekeken heb. Daarom ga ik morgen maar eens even op pad naar een goedkope plaatsvervanger die weer een paar jaartjes mee kan.
Er moet nog meer 'gewoord van de dag' worden! Het breidt zich al uit maar het kan nog meer, zeker op een dag als vandaag:
vrijdag de 13e.
En daarom is mijn woord van de dag:
reciprociteit.
Gisteren heb ik de woonkamer en keuken zoals gepland eens even goed onder handen genomen: alle meubels van hun plaats en alle grote klussen gedaan (behalve de ramen, die moeten nog). Nu de kastjes nog. Ik was dan ook heel tevreden op één klein dingetje na. Ik ben toen ik bijna klaar was door mijn rug gegaan en strompel nu als een oude vrouw in het rond. Zolang ik niet van houding verander gaat het wel maar als overgangen (van zitten naar staan, van staan naar liggen, van liggen naar zitten etc) zijn zeer problematisch en pijnlijk.
Vandaag moest ik naar Tilburg waar ik om 10.00 uur een afspraak had. Ik kon ternauwernood de auto uitkomen toen ik te bestemder plekke was. Toen ik even moest wachten op degene met wie ik een afspraak had en de telefoniste mij verzocht even plaats te nemen, besloot ik dan ook dat het beter was om maar even staand te wachten.
Wandelen is het beste, zo weet ik van eerdere ervaringen, maar als je werk er uit bestaat om met mensen te praten, onderzoek te verrichten en stukken te produceren dan zijn dat toch dingen die vooral zittend worden gedaan. Ik denk dat ik maar eens even een spierverslapper tot mij neem en het een beetje rustig aan doe. Straks even wandelen naar AH met het boodschappenkarretje dat nu wel èrg handig uitkomt.
De komende periode ga ik mediation doen. Dat is geen verplicht vak voor mij (mijn laatste verplichte vak 'Recht van de Sociale Verzekeringen' is pas in periode vier) maar als ik toch nog ingeschreven sta doe ik graag wat nuttigs. Bovendien kan ik in mijn werk goed gebruik maken van deze kennis en vaardigheden.
Mediaton is een onderhandelingsproces waarbij een onafhankelijke deskundige wordt ingeschakeld om beide partijen te helpen een oplossing te zoeken die voor beiden bevredigend is. Mediation is een alternatief voor een gang naar de rechter en verschilt daarvan omdat niet zozeer wordt gekeken naar formele standpunten maar meer naar de verschillende belangen van betrokkenen. Bij de rechter is de uitkomst ook eigenlijk altijd dat er één partij gelijk krijgt en de andere partij het onderspit moet delven. Bij een geslaagde mediation is het win-win.
Lees meer...
Er zijn culturen waarin men gelooft dat je door een foto van iemand te nemen en stukje van diens ziel neemt. Geldt dat nou ook voor andere registraties die er van je worden gemaakt? De Amerikaan Steve Gibson is van mening van wel. In zijn artikel
'The Ethics of Anonymous Surveillance for Profit' stelt hij dat bedrijven door consumentenprofilering en -monitoren de unieke identiteit van die consument stelen door die te codificeren in hun databases. En daarmee hebben ze niet alleen zijn privacy geschonden, zo vindt Gibson, maar ook zijn wezen aangetast en gedevalueerd. Hij is van mening dat het verzamelen van gegevens over consumenten vanuit commerciële motieven en zonder hun toestemming daarom fundamenteel verkeerd, onethisch en kwaadaardig is. En dat vind ik ook!
Ik denk dat veel mensen zich niet eens bewust zijn van het gevaar dat ze lopen of wat er met de gegevens gebeurt die er - al dan niet met hun medewerking - over hen wordt verzameld. Ben jij je bewust van de risico's die je loopt en wat doe jij om dat te voorkomen?
Voor de 64e aflevering van Dichters op Dinsdag een gedicht van Carlos Drummond de Andrade met de titel 'De dingen die in bed gebeuren'. Dit is één van de gedichten die de inspiratie waren voor de voorstelling
'De liefde, natuurlijk!' van I Compani die wij vorig weekend bezochten. Ook de dichtbundel van Carlos Drummond de Andrade (in een Nederlandse vertaling van August Willemsen uitgegeven bij de Arbeiderspers in 1992) heeft die titel.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
De dingen die in bed gebeuren
(De dingen die in bed gebeuren zijn geheim van wie bemint)
Het geheim van wie bemint
is: niet slechts vluchtig het genot
te kennen dat ons diep doordringt,
tot stand gebracht op deze aarde
en zo verre van de wereld
dat het lichaam, dat het lichaam vindt
en daarin voortgaat op zijn vaart,
de vrede vindt van groter gaarde,
vrede als in de dood, onaards,
als een nirwana, penisslaap
O bed, o zoet, zoet wiegelied,
slaap kindje, slaap kindje, slaap,
nu slaapt de boze jaguar,
nu slaapt de argeloze vagina,
en de sirene slaapt, de laatste
of voorlaatste...En de penis
slaapt, de poema, 't uitgeputte
wilde dier. Slaap nu, o fulpen
sluier op en om je vulva.
En laten zij die minnen zwijgen,
tussen laken en gordijnen
nat van zaad, van de geheimen
van de dingen die in bed gebeuren
Er moet meer 'gewoord van de dag' worden! Ik ben even helemaal in de ban van het ouderwetse handwerken. Punniken, breien, haken en... smocken.
En daarom is mijn woord van de dag...
smockwerk.
Ze zeggen dat je fietsen niet snel verleert, net als skiën, paardrijden en schaatsen. Dat geldt echter ook voor punniken heb ik nu ontdekt. Ik heb dit weekend voor het eerst sinds mijn jeugd weer gepunnikt. De aanleiding daarvoor was dat we zaterdag in een handwerkwinkel terecht kwamen omdat ik
Amanda haken wilde leren en we op zoek waren naar haaknaald en haakkatoen voor een eerste project voor haar. En daar hadden ze - naast heel erg veel en veelkleurige bolletjes, lapjes, broderie en goudgallon - ook schitterend garen met bijbehorende perspex punnikklosje. Prachtige snoeren lagen er naast als voorbeeld van punnikproduct. En dan krijg ik iets hebberigs dus we kwamen niet alleen thuis met haakgerei maar ook met punnikspullen.
Ik heb vroeger heel wat afgepunnikt. Wij hadden zo'n houten garenklosje waarin mijn vader vier koperen spijkertjes had geslagen (later kon je in de winkel van die paddestoelen kopen) en daarmee punnikten we de hele wolmand van mijn moeder en oma leeg. Hele vloerkleden werden er door ons geproduceerd en alle vrienden en familie werden getrakteerd op zelfgepunnikte onderzetters. Met drie meiden in huis kun je meters per week punniken als er eenmaal een rage is uitgebroken. En we punnikten tegen de buurjongens op die er ook wat van konden.
Wie had ooit kunnen denken dat ik nu met een designerpunnikklosje (klik klik) en glittergaren weer aan het punniken zou slaan? Ik heb trouwens in het foldertje dat ik mee kreeg ook ontdekt dat men in het Frans spreekt over 'tricoter' en in het Duits over 'stricken'. Maar wie weet wat punniken is in het Engels?
Ze zijn weer van start gegaan:
The Dutch Bloggies! Dat deze verkiezing op initiatief van
about(:)blank een serieuze kwestie is in de ogen van sommige webloggers moge blijken uit het feit dat er webloggers zijn die zich er met hand en tand tegen verzetten. Kennelijk roept een verkiezing als deze nogal wat emoties op. Wat mij betreft is dat helemaal niet nodig!
Wie mee wil doen met nomineren kan dat gewoon doen en wie niet mee wil doen is daar ook vrij in. Ik ga wel nomineren want ik heb wel wat weblogs die boven komen drijven in mijn hoofd als ik naar de verschillende categorieën kijk. Mocht je wel willen nomineren (voor 22 januari kan dat) maar niemand weten om voor te dragen, denk dan eens aan onze (relatief nieuwe) online magazines
JazzPodium en
CultuurPodium. Op de foto de awards van de Dutch Bloggies 2005.
Foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Jazzgroep I Compani bestaat 20 jaar en ter gelegenheid daarvan spelen ze een bijzondere multi-mediale voorstelling met live jazz, video en poëzie. Inspiratiebron en rode draad voor de voorstelling zijn de erotische gedichten van de Braziliaanse dichter Carlos Drummond de Andrade. Drummond bezingt in dit, pas na zijn dood gepubliceerde erotische werk, de lichamelijke liefde in al haar aspecten zeer expliciet en tegelijk met humor, ernst en eenvoud. Deze gedichten werden de basis voor de stukken die een tiental componisten - waaronder Vera Vingerhoeds, Corrie van Binsbergen, Carel van Rijn, Wouter van Bemmel en Bernard Hunnekink - speciaal voor dit programma van I Compani schreven.
Lees meer...
Ik moet nodig eens aan de schoonmaak. Het is over het algemeen al een hele klus om de dagelijkse dingen bij te houden maar het grotere werk schiet er helemaal bij in: ramen lappen, soppen, meubels aan de kant etc. Dat wordt weer eens hoog tijd. Ik heb me dus nu maar voorgenomen om de komende weken iedere keer een stuk van het huis onder handen te nemen. Volgende week is eerst de woonkamer aan de beurt en de keuken. Dat is een megaklus omdat dan ook alle keukenkastjes leeg moeten. Maar daar kan ik misschien het weekend wel vast mee beginnen. Wish me luck, want ik heb niet een stel van die dames met versgekapte hoofden om me te helpen en alles weer spic & span te maken.
Lees meer...
Je bent wat je diepe, bezielende wens is.
Zoals je wens is, zal je wil zijn.
Zoals je wil is, zullen je daden zijn.
Zoals je daden zijn, zal je lot zijn.
Brihadaranyaka Upanishad
Van tijd tot tijd neuzen wij loggers natuurlijk in onze statistieken om te kijken hoe, door wie en vooral op welke zoekwoorden we nou worden gevonden. Ik zette de stand van zaken op een rijtje van 31 december 2005. Hier is de Miwian Top Tien Sleutelwoorden:
- Sinterklaasspel (5,19 %)
- Tijgers (1,88 %)
- Tijger (1,51 %)
- Mamma (1,42 %)
- Mia (1,42 %)
- Proefdieren (1,38 %)
- Hazes (1,18 %)
- Stoel (1,07 %)
- André (0,85 %)
- Sushi (0,78 %)
Opmerkelijk genoeg is de huisspin, die lang in onze top 10 heeft gestaan samen met het polarisatiefilter, zittend plassen, Eastpak en de spinnenvanger, helemaal verdwenen om plaats te maken voor een overleden volkszanger en een musical. Wat zegt dat over ons? Zijn wij langzaam aan overgegaan tot het gemakkelijke amusement in plaats van ons bezig te houden met milieuvriendelijke zaken en verantwoord vertier?
Gastlogje met tekst en foto's van N v.d. R (klik foto's voor groter).
Een tijdje geleden vroeg ik Mieke of ze me kon helpen om een
bezoek aan Amsterdam voor te bereiden en Mieke riep meteen de hulp in van jullie, lezers van deze blog. Helaas waren er niet al te veel reacties, maar ik heb toch wat kunnen doen met de dingen die ik heb gelezen.
Op woensdag 28 december was het zover. Al heel vroeg in de ochtend werd de bus volgeladen met Belgen die een dagje shoppen in Amsterdam wel zagen zitten. Als gids praat je natuurlijk met verschillende mensen en ik hoorde meteen dat velen geïnteresseerd waren om een kijkje te nemen in de P.C.Hooftstraat. Dus heb ik ze een kaartje gegeven en de weg getoond. Met veel tassen heb ik ze echter niet zien terug komen. De mensen die naar de Kalverstraat waren getrokken die hadden wel heel veel tasjes bij.
Lees meer...
Er moet meer 'gewoord van de dag' worden! En dat ben ik helemaal met
haar eens.
En daarom is mijn woord van de dag...
mieters.
Door Mieke Kreunen met foto's van Hans Speekenbrink. (klik voor vergroting)
In een afgeladen
Bimhuis, waar we verwelkomd werden met een glas champagne, vond gisteren het nieuwjaarsconcert plaats van
Zuco103 Acustico. De zaal was uitverkocht en gevuld met publiek waarin allerlei leeftijdsgroepen vertegenwoordigd waren (van twintigers tot vijftigers).
Van Zuco103 wordt wel beweerd dat ze de beste live-act van dit moment in Nederland zijn en daarmee is niks te veel gezegd. Vanaf het eerste nummer 'Maracantu Atomico' swingt het optreden en kan ook menigeen niet stil blijven zitten op zijn stoel bij de mengeling van salsa, latin, funk, jazz en drum 'n' bass die Zuco103 ons voorschotelt. Het geluid van de band wordt vooral bepaald door - van oorsprong Braziliaanse - zangeres Lilian Vieira, Stefan Kruger drums en Stefan Smid keyboards. Beide Stefans hebben een jazzachtergrond (ze speelden allebei ooit in the
New Cool Collective) en dàt, gemixt met het Braziliaanse ritme en Lilians zang, bepaalt voor een groot deel de groove van Zuco103.
Bij 'Duelle le' schuift jazzsaxofonist Jasper Blom aan, die met zijn geheel eigen stijl en electronische experimenten nog extra impuls geeft aan het concert. In de funky nummers zoals 'Espero' en 'Nha' kan toetsenist Schmid zich helemaal uitleven met Fender Rhodesvariaties die hij lardeert met micro-KORG-geluidjes en op de vleugel die hij op sommige momenten bijna gebruikt als percussie. In de ballad-achtige nummers zoals 'Jussara' en 'Nacio Do Brasil' wordt een bossanova-achtige lazy sound gecreëerd met smoothe pianobegeleiding.
Lees meer...
Het is wellicht voor velen oud nieuws maar ik hoorde het pas vandaag. De "Vrienden Van Amstel Live" of eigenlijk liever gezegd sponsor Amstel heeft Manuëla Kemp aan de dijk gezet omdat ze niet meer zou passen in de vernieuwde formule waarin VVAL zich wil gaan richten op een jonger publiek. Manuëla is namelijk te oud (!) in de ogen van de bierbrouwers. Naar verluidt gaat
Ellen ten Damme het stokje overnemen. Nou vind ik Ellen ten Damme een prima zangeres en performer maar ik kan er echt niet bij hoe het nou toch komt dat zo'n stomme sponsor Manuëla, die VVAL groot heeft gemaakt, afdankt en inruilt voor iemand die maar een paar jaartjes jonger is. Net zo onbegrijpelijk vind ik het dat Angela Groothuizen het programma "Wie is de Mol" niet meer mag presenteren. Twee presentatrices die enorm met hun programma vergroeid waren en die allebei 'hun' programma populair hebben gemaakt. Twee fantastische vakvrouwen die zomaar aan de dijk worden gezet ook al is het dan wellicht om verschillende redenen. Wat Amstel betreft: met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig lijkt mij.
Op de foto Manuëla met haar band The Cheddarheadz afgelopen zomer tijdens Oerol (klik voor groter).
Voor DiDi met het thema 'begin' koos ik het gedicht met de gelijknamige titel van Gerrit Komrij uit de bundel De os op de klokketoren uit 1982.
De tijd is op. Wat onder was werd boven
En het glazuur sprong van de eeuwigheid.
De bodem trilt. We leven in een oven.
Nog even en we zijn het vuur ook kwijt.
Platvissen zwemmen nog door stilstaand water.
Ze drinken alles leeg en vallen om.
De wereld droogt en krimpt. Een laatste krater
Haalt adem en lanceert haar als een bom.
Een heel eind verder zal, in een heelal
Waar vlinders dansen en waar bijen gonzen,
De aarde die van ons was als een bal
Geruisloos op een verend grasveld plonzen.
DiDi 63 is geinspireerd door het begin van het nieuwe jaar. Ik koos een Velvet Undergroundnummer uitgevoerd door Bettie Serveert. De tekst is van Lou Reed en het nummer is te beluisteren in de
Jukebox.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Beginning to see the light
Well I?m beginning to see the light.
Well I?m beginning to see the light.
Some people work very hard,
But still they never get it right.
Well I?m beginning to see the light.
Well I?m beginning to see the light.
Now I?m beginning to see the light.
Wine in the morning
And some breakfast at night.
Well I?m beginning to see the light.
Here we go again
Playing the fool again.
Here we go again
Acting hard again.
Well I?m beginning to see the light.
Well I?m beginning to see the light.
Now I?m beginning to see the light.
Well I?m beginning to see the light.
I?m beginning to see the light.
I wore my teeth in my hands
So I could mess the hair of the night
Well I?m beginning to see the light.
Hey I?m beginning to see the light.
I met myself in a dream
And I just wanna tell you - everything was alright
I?m beginning to see the light.
Here comes two of you,
Which one will you chose?
One is black, one is blue.
Don?t look just what to do.
Well I?m beginning to see the light.
Well I?m beginning to see the light.
Now I?m beginning to see the light.
Well I?m beginning to see the light.
Well I?m beginning to see the light.
Some people work very hard
But still they never get it right
Well I?m beginning to see the light.
There are problems in these times
But none of them are mine
Baby, I?m beginning to see the light.
Here we go again,
I thought that you were my friend.
Here we go again,
I thought that you were my friend.
How does it feel to be loved?
How does it feel to be loved?
Ik schreef enige weken geleden al dat ik vond dat de tijd zo hard ging. Ik realiseerde me gisterenavond ineens met schrik dat we nog geen accommodatie hebben geboekt voor Oerol 2006. Diegenen die denken dat daar toch nog alle tijd voor is, kan ik snel uit de droom helpen: dit is ontzettend laat! Zo'n beetje alle goede appartementen of huisjes zijn al verhuurd. Vanmorgen dus meteen de telefoon gepakt en aan het bellen geslagen. Het ziet er naar uit dat we toch nog wat gevonden hebben. Ik heb op dit moment twee opties tot komende woensdag. Vandaag en morgen even snel overleggen met vrienden en familie wie er mee wil en dat kan ik weer gerust ademhalen.
Het 25e Oerol in 2006 heeft als thema landverhuizers. Oeroldirecteur Joop Mulder:
"De Grieken, de Romeinen of de Moren, de Saksen, Friezen en Franken, iedereen heeft in Europa en dus ook op Terschelling een spoor in de cultuur achtergelaten.
De muziek op Terschelling bijvoorbeeld, is beïnvloed door Ierse, Schotse, Keltische, Bretonse en Friese klanken. De dialecten (Terschelling kent er drie) kennen veel woorden uit met name Friesland, Denemarken en Engeland (Terschelling is een aantal keren onder de voet gelopen door de Engelsen). Er zijn eilander tradities zoals Sunderum waarvan men vermoed dat zij uit de Scandinavische of Germaanse cultuur voortkomen."Nu de wereld weer volop in beweging is zien wij dat de nieuwe landverhuizers, de immigranten, nieuwe culturen met zich meebrengen die sterk van invloed zijn op onze cultuur. Wij aten al nasi, nu ook andere Aziatische, Afrikaanse of mediterrane gerechten. De muziek en taal raken doorspekt van nieuwe klanken. Maar vooral ook de gewoontes waar we kennis mee maken: werden wij vroeger gewekt door de kerkklokken, tegenwoordig is het de Azan die uit de minaret klinkt.Zo brengt Oerol nieuwe culturen in de eilandcultuur. Nu Oerol 25 jaar bestaat wordt duidelijk dat Oerol een traditie is. Met name voor de nieuwe generatie. Een mooi uitgangspunt voor de thematiek in het jubileumjaar."
Op 11 februari is het traditionele
Oerolfeest in Paradiso waar tipjes van de sluier worden opgelicht over het programma van dit jaar. Alle informatie over Oerol vind je
hier en als je vriend wordt dan krijg je alle
nieuwtjes vanzelf toegestuurd. Op de foto zie je het festivalterrein De Westerkeyn (klik voor groter).
Ik ben een hondenmens. Ik heb ooit wel katten gehad maar eigenlijk ben ik vanaf mijn jongste jeugd een hondenliefhebber. Ik heb een aantal honden gehad en de laatste - een Golden Retriever - is al weer enige jaren geleden overleden. Er gaan hele tijden voorbij dat ik niet aan een hond denk maar er is niet zoveel aanleiding voor nodig om mijn hondenhart weer helemaal open te laten bloeien. Die aanleiding kwam een paar dagen geleden op bezoek in de gedaante van Diesel (klik klik), een herderpup die met vriend P mee kwam. Het is een schitterend hondje dat zo jong als hij is al heel braaf en verstandig is en goed luistert. En dan krijg ik er ook weer zin in.
Ik heb wel iets met grote honden. Die hele kleintjes dat is niks voor mij. Het mogen best een beetje indrukwekkende types zijn maar ze moeten wel lief en gehoorzaam zijn voor eigen volk en liefst ook waaks. Een
Duitse Dog bijvoorbeeld vind ik een prachtige hond en dan zo'n blauwe kleur. Maar ja, het geeft ook wel weer enorme verplichtingen zo'n hond en het is, net als een kind, een handenbinder, zeker in het begin. Dus ik denk dat het er voorlopig toch maar even niet van komt maar de verleiding is wel groot....
Eén van de geneugten van vakanties is wat mij betreft het lezen en dan vooral boeken waar ik anders niet zo snel aan toe kom. Zo had ik van een vriend het boek van Steve Brown te leen om eens te lezen. Deze vriend is - net als ik - geïnteresseerd in criminologie en leest graag over de achtergronden ervan.
Ik moet zeggen dat ik het wel een aardig boek vond maar vooral omdat een situatie beschrijft in Amsterdam waarvan ik ook delen ken. In de tijd dat Brown zijn Happy Family opzette werkte ik ook voor de stichting die hij vele miljoenen lichter heeft gemaakt door subsidiegelden te gebruiken om zijn hasjhandel te financieren. Ik was weliswaar in Amsterdam Oost werkzaam en niet in het Knooppunt in de Pijp waar Brown zijn hoofdkwartier had. Bijvoorbeeld de feestelijke heropening van het Knooppunt, waarover Brown schrijft in zijn boek, werd door mij en vele andere collega's bijvoorbeeld ook bijgewoond. Ook een aantal van de mensen die hij beschrijft ken ik persoonlijk uit die tijd zoals de mensen van het Streetcornerwork en de welzijnsstichting. Tja, en dan zit je zo'n boek toch anders te lezen.
Lees meer...
|
|
