Puppylove
02 01 06 - 09:39
Ik ben een hondenmens. Ik heb ooit wel katten gehad maar eigenlijk ben ik vanaf mijn jongste jeugd een hondenliefhebber. Ik heb een aantal honden gehad en de laatste - een Golden Retriever - is al weer enige jaren geleden overleden. Er gaan hele tijden voorbij dat ik niet aan een hond denk maar er is niet zoveel aanleiding voor nodig om mijn hondenhart weer helemaal open te laten bloeien. Die aanleiding kwam een paar dagen geleden op bezoek in de gedaante van Diesel (klik klik), een herderpup die met vriend P mee kwam. Het is een schitterend hondje dat zo jong als hij is al heel braaf en verstandig is en goed luistert. En dan krijg ik er ook weer zin in.
Ik heb wel iets met grote honden. Die hele kleintjes dat is niks voor mij. Het mogen best een beetje indrukwekkende types zijn maar ze moeten wel lief en gehoorzaam zijn voor eigen volk en liefst ook waaks. Een Duitse Dog bijvoorbeeld vind ik een prachtige hond en dan zo'n blauwe kleur. Maar ja, het geeft ook wel weer enorme verplichtingen zo'n hond en het is, net als een kind, een handenbinder, zeker in het begin. Dus ik denk dat het er voorlopig toch maar even niet van komt maar de verleiding is wel groot....
negen reacties
wordt ik verdorie het bos in gestuurd met het posten van ik dacht onschuldig kommentaar. Ah ik denk dat ik het weet. Kokker Spaniel mag natuurlijk niet geschreven worden zoals het hoort…
V@nM@n (URL) - 02-01-’06 10:23
Een goed en gezond 2006!
Ik vind huisdieren hartstikke gezellig en dan eigenlijk stiekem ook liever honden. Maar als je zo veel van huis bent als ik dan zijn katten toch wel handiger…
@ VanMan: ja de blacklist is onverbiddelijk. Die spammers zorgen er voor dat wij ook op de weblogs ondertussen zijn overgegaan tot een hele nieuwe spelling waarin woorden heel anders gespeld worden dat je gewend bent. 
Twee honden en vier katten.Soms moet je wel eens wat regelen,maar ik zou niet zonder willen.
Leibele (URL) - 02-01-’06 23:33
PROEFHOND
Ik ben geboren in een groot hok. Mijn moeder was lekker warm en likte mij schoon. Wat was ik blij en gelukkig en ik voelde me zo vrolijk veilig. Mijn broertjes en zusjes speelden graag met mij en ik voelde mij nooit alleen. Mijn moeder zorgde zo goed voor mij en ik leerde veel van haar. Toen hoorde ik het baasje en het vrouwtje met elkaar praten. Ik verstond voor ??n puppie geen huis en die kan ook niet hier blijven. Ik piepte van angst en werd helemaal koud. Mijn broertje en zusje hadden al een paar keer bezoek gehad van hun nieuwe baasjes. Maar voor mij was nog niemand langs gekomen. Waarom toch niet? Ik had toch net zo goed opgelet als de anderen en goed naar moeder geluisterd. Ik poepte zelfs op een krant en nooit in het nest of op de vloer. Wat had ik toch gedaan dat niemand mij wilde? E?n voor een gingen mijn broertjes en zusjes weg. Dat was heel verdrietig. Ik was alleen nog over met mijn moeder. Ze was nog wel lief voor mij maar ze miste mijn broertjes en zusjes net zo erg als ik. Ik mocht nog wel drinken maar ze was niet zo speels als vroeger.
Toen kwam er een man en die nam mij mee. Ik had hem nog nooit gezien en hij was niet met mij komen spelen zoals de baasjes van mijn broertjes en zusjes. Ik beefde van angst omdat die man een heel ander luchtje had dan mijn baasjes. Dat luchtje kende ik helemaal niet en de man gaf me geen aai zoals mijn baasjes dat wel eens deden. Ik werd in een hok gezet. Het was er erg schoon maar er was niets om mee te spelen. Als ik om me heen keek zag ik allemaal andere honden alleen in een hok. Ze zaten stil en deden niks. Dat was heel anders dan thuis, waar mijn broertjes en zusjes altijd druk stoeiden. Er waren veel mensen in witte jassen. Waren dat allemaal mijn baasjes? Ze gaven me soms een prik, wat erge pijn deed en soms werden er slangetjes in mij gestopt. Dan werd ik helemaal vastgegespt want ik mocht niet bewegen. Uren zat ik dan stil, te wachten tot ik weer vrij mocht. En als ik braaf stil zou liggen, mocht ik dan uit het hok? Heel af en toe mocht dat, om even buiten uitgelaten te worden. Er was eten, het was heel netjes, maar ik was erg ongelukkig. Elke keer prikken of dingen op mijn hoofd en slangetjes. En soms een pil of een tablet, die ik niet lekker vond maar die door de mensen in de witte jassen naar binnen werden geduwd.
En altijd al die andere honden in andere hokken. Ik zag zoveel andere honden en was zo eenzaam. Ik dacht aan mijn lieve warme moeder en mijn vrolijke broertjes en zusjes. Moest ik die nu altijd missen? Op een dag, ik zat al heel lang in die witte schone ruimte met die andere honden en al die mensen in witte jassen hoorde ik een van die mensen zeggen dat ze met mij niets meer konden doen. Met een grote auto werd ik naar een asiel gebracht waar ik opnieuw in een hok terecht kwam. Een kennel noemden ze dat. Ik zag veel andere honden en mocht met ze spelen maar ik wist niet meer hoe dat moest. Ik was erg bang van de andere drukke honden die zo anders waren dan de rustige honden van waar ik vandaan kwam. Ik snapte hun spelletjes ook niet.
Er kwamen een man en een vrouw een een klein kindje naar me kijken. Ze roken fijn en ze keken me heel lief aan. Ze kwamen nog een keer terug en namen me mee naar huis. Ik was erg bang maar ze hadden veel geduld en legden me in een zachte mand. Er lagen speeltjes in. Het kindje kwam me aaien wat een lekker gevoel was. Al snel was ik niet meer zo bang. Nu mocht ik buiten wandelen en door het geduld van mijn baasjes leerde ik ook weer spelen. Ik heb geluk gehad, maar vele proefhonden komen er veel slechter van af. Denk toch alsjeblieft aan hun lijden!
Beagle - 09-03-’06 18:01
Wij denken al meer dan een jaar over een hond maar we zijn er ook nog niet “klaar” voor. Ik val altijd op de ondeugende types die niet meteen de eerste keer luisteren. Ik had ooit twee Dalmati?rs en die waren dus ook heerlijk eigenwijs al had ik ze na ruim een jaar wel perfect onder de duim. Een herder of retriever is mij te “gehoorzaam”.
brigitte (E-mail ) (URL) - 02-01-’06 09:56