Een uitdagend thema deze week voor DiDi. Even beving mij de aanvechting zelf aan het dichten te slaan maar tijdgebrek stak daar een stokje voor. Jammer, want het maken van een gedicht van 140 tekens, dat is pas echt een uitdaging! Daarom voor dit thema hier een gedicht van Bert Schierbeek uit de bundel Vlucht van de vogel (1996).
Vlucht van de Vogel soms op een vleugje wind soms in een storm vliegen zij op een wolk van vogels voor de zon
welke dromen bevliegen de vogels dat zij zich lichtvaardig in zoveel lucht begeven
Samen met Rosalie toog ik afgelopen zaterdag naar Amsterdam om er het Prinsengrachtconcert 2009 bij te wonen. Omdat we voor CultuurpodiumOnline aandachtl aan het concert zullen besteden hadden we persaccreditatie en mochten we het concert volgen vanaf de kade voor het chique Pullitzer Hotel.
Hoofdgast was de sopraan Danielle de Niese die zich op sprankelende wijze van haar taak kweet. Wat een geweldige zangeres en wat een performance! Dat Amsterdam net zo enthousiast was over haar als zij over Amsterdam moge blijken uit het feit dat ze een Amsterdamse vlag aangereikt kreeg van één der toeschouwers waarmee ze het slotlied 'Aan de Amsterdamse Grachten' nog wat extra kracht bij zette.
Dichters op Dinsdag is er weer! Vanaf nu iedere week onder de bezielende leiding van @woordenaar via zijn site. En het allerleukste is dat de trouwe deelnemers van indertijd massaal te kennen geven er weer helemaal zin in te hebben. Ik vind het fantastisch dat dit initiatief van Miwian nu na drie jaar weer wordt gerevitaliseerd. Nieuwe deelnemers zijn natuurlijk ook van harte welkom. Wekelijks is het thema te vinden op de speciale DiDi pagina bij @woordenaar en in de reacties vind je de posts van de verschillend deelnemers.
Mijn 101e DiDi gedicht wordt 'Wakker worden in de tijd' van Tjiske Jansen (uit 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003). De foto werd gemaakt tijdens Oerol 2009 en toont de Windnomaden op de Noordsvaarder.
Wakker worden in de tijd Wakker worden in de tijd als in de fijnste zijde. Een ochtendvogel doet een ijzerzaagje na.
De boormachine die je hoort is de boormachine van de buurman lang geleden, tot je weet dat dat niet kan.
Er ligt een laken in de linnenkast te wachten op een hand die deuren opengooit, een shirt een broek, een handdoek zoekt,
daarbij terloops haar aanraakt, even op haar blijft liggen.
Misschien zie je aan dit plaatje niet meteen wat het voorstelt maar het is een gitarist - die overigens ook nog fantastisch zong - achter een gordijntje. Het beeld is gemaakt in de voorstelling Go Vote! op De Parade in Amsterdam gisterenavond en de gitarist zit in een stemhokje. Deze voorstelling was van de drie die we zagen met afstand de beste.
Voor de rest viel op dat het ontzettend druk was. Niet-leuk-meer-druk. We hadden tussen onze eerste en tweede voorstelling anderhalf uur en P was aanvankelijk aan het zuchten dat dat heel lang was maar we konden ternauwernood ons eten bemachtigen en naar binnen schuiven. Zo druk! Verder veel BN-ers en veel gebral van de rijkelijk vloeiende rosé en prosecco. Geef mij Utrecht maar!
De foto hiernaast (van Orkater Sadists met Dranck) is een beetje obscuur maar bij lange na niet zo obscuur als de Cybermaffia van Stanislav. Stanislav is out to get you!
Het blijkt dat hij alles van je weet, hij kent je blogs, je sociale netwerken en waar je woont. Hij maakt de indruk nergens voor terug te deinzen dus maak dat je wegkomt!
Dichters op Dinsdag gaat dus weer beginnen en om er even in te komen hier alvast een gedicht. Ik koos er eentje van Martin Bril, de helaas te vroeg overleden uitvinder van 'Rokjesdag', met de titel 'Kunst'. De foto die er bij staat komt uit de voorstelling Sakuru Zenzen van EAST74 die ik op De Parade zag.
Kunst Wat we willen: Momenten Van helderheid Of beter nog: van grote Klaarheid
Schaars zijn die momenten En ook nog goed verborgen Zoeken heeft dus Nauwelijks zin, maar Vinden wel
De kunst zo te leven Dat het je overkomt Die klaarheid, af en toe
Ik verwonder me over de hoeveelheid spelfouten die ik tegenkom overal om mij heen. Niet dat ik zelf nooit een foutje maak hoor, tegendeel! Maar ik schrijf 'dat heb je verdient' met een d en 'hij verbaasd zich' met een t.
Het blijkt dat veel mensen de meest basale grammaticaregels niet kennen. Ook het ezelsbruggetje van 't Kofschip (of in de modernere variant 't Fokschaap) is lang niet bij iedereen op de lagere school aan de orde geweest. Daarom hieronder nog maar eens even de uitleg die Wikipedia geeft.
De toepassing van het ezelsbruggetje kan het beste worden uitgelegd aan de hand van een aantal voorbeelden: maken, blaffen, krabben en leven:
* Haal van de infinitief (het hele werkwoord) de uitgang -en af. Je houdt dan alleen de stam over.
mak-, blaff-, krabb-, lev-
* Is de laatste letter van de stam een medeklinker uit 't kofschip?
mak-, blaff- (ja); krabb-, lev- (nee)
* Zo ja: de verleden tijd wordt gevormd met de uitgang -te.
maakte, blafte
* Zo nee: de verleden tijd wordt gevormd met de uitgang -de.
krabde, leefde
Bij het bepalen of de laatste letter van de stam in 't kofschip voorkomt moet dus altijd gekeken worden naar het hele werkwoord. Zo wordt het voltooid deelwoord van geloven niet geschreven als gelooft maar als geloofd, aangezien na weglating van de uitgang -en van het hele werkwoord de stam gelov- eindigt op een medeklinker die niet in 't kofschip voorkomt. Dit geldt ook voor de werkwoorden die een verharde s hebben zoals: verhuizen.
Nog meer voorbeelden:
* de gemaakte opgaven - de opgave is gemaakt
* de opengekrabde wond - wond opengekrabd
* de geleefde werkelijkheid - werkelijkheid geleefd
* de geblafte bevelen - bevelen geblaft.
* ik heb in jou geloofd - een d omdat in het hele werkwoord geloven een v staat, en v komt niet voor in 't kofschip.
* ik ben vorig jaar verhuisd- een d omdat in het hele werkwoord verhuizen een z staat, en z komt ook niet voor in 't kofschip
Wie vroeger wel eens op Miwian langs kwam kent ongetwijfeld onze rubriek Dichters op Dinsdag nog wel. Op Miwian werd een thema gelanceerd met een bijpassende songtekst of gedicht en iedereen die mee wilde doen plaatste een gedicht of songtekst op de eigen weblog. Na 100 afleveringen is DiDi op 19 september 2006 gestopt. Ter gelegenheid van die 100e afdeling gaven we het jubileumboek 'Elementen' uit met gedichten van Catharina 't Hart en foto's van ondergetekende.
Nu via Twitter ontdekte ik dat @woordenaar onder het motto Dichters op Dinsdag weer gedichten op zijn weblog plaatste. Zoete herinneringen overspoelden mij en niet alleen mij (@macmk) maar ook @gerjanne en @waar8tig. Daarom verwachten wij op korte termijn de kick off van een volgende serie van 100 DiDi's onder leiding van @woordenaar. Ik heb er zin in!
Tweede van een serie waarneming vanuit mijn huiskamer
Gisteren was het volle maan en daarvoer gaan allerlei verhalen. Zo zouden dieren en kinderen onrustig en druk zijn voor en tijdens de volle maan en is het een perfecte tijd voor geliefden en natuurlijk weerwolven. Ik heb gelukkig niks bijzonders opgemerkt met de volle maan behalve dan het mooie plaatje uit mijn deur. Daarom snel even de camera en het statief gepakt voordat de wolken voor de maan verdwenen zouden zijn.
In 2005 stond er op deze weblog een stukje over de plaatselijke atelierroute die door mij was bezocht. Ik schreef in dat logje over één van de exposanten (wiens naam om moverende redenen door XXX is vervangen): "... We begonnen bij XXX die we vorig jaar ook bezochten. Toen waren we best gecharmeerd van haar werk maar nu vonden we toch dat er weinig nieuwe dingen bij waren gekomen in dat jaar."
Betrokkene reageerde sportief op het artikel en schreef in haar reactie ondermeer: "... Denk dat het goed is dat ik eens nadenk. Een eventueel volgende keer dus een andere aanpak om te voorkomen dat al het al bekende werk, het nieuwe werk overschaduwt."
Een hele nieuwe versie van de klassieker van Molière
Gisteren naar de repetitie geweest van 'De ingebeelde zieke', een theaterstuk van De Utrechtse Spelen. 't Was maar een heel klein stukje van de eerste scène dat we gezien hebben maar het lijkt er op dat het een fantastische voorstelling wordt zoals nog niet vaak in het theater vertoond. Vanaf 14 augustus starten de try-outs en op 21 augustus is de premiere in Utrecht. Ik vind het nu al een aanrader!
Afgelopen maandag was de perspresentatie van Hairspray, de nieuwe swingmusical van V&V Entertainment. In de hoofdrollen ondermeer Jim Bakkum, Wieneke Remmers en Arjan Ederveen. De laatste is best een lange man en de interviewster van SBS6 Shownieuws was maar een kleine vrouw. De cameraman zat er qua lengte zo'n beetje tussen in. De drie werden het eens over het niveau van het gesprek doordat de cameraman zijn rug een beetje verder strekte, Arjan Ederveen met zijn benen wijd een beetje lager stond dan anders en de interviewster bovenop een stoel ging staan. Soms moet je je even aanpassen, toch?
Een prachtige demonstratie van ons collectieve bewustzijn inzake muziek. Bobby McFerrin demonstreert dat pentatonische toonladder in onze hersens zit ingebouwd en dat we die allemaal kennen.
Compassie kun je overal oefenen waar je met mensen samenkomt. Op vliegvelden, stranden en in winkels. Probeer deze oefening in vijf stappen uit op bekenden en op onbekenden. Doe het discreet en blijf je aandacht stap voor stap op dezelfde persoon richten.
Met je aandacht op de persoon gericht, zeg tegen jezelf: Stap 1: ‘Net als ik, is deze persoon op zoek naar geluk in zijn/haar leven.’ Stap 2: ‘Net als ik, probeert deze persoon lijden in zijn/haar leven te vermijden.’ Stap 3: ‘Net als ik, heeft deze persoon ook verdriet, eenzaamheid en wanhoop gekend.’ Stap 4: ‘Net als ik, probeert deze persoon ook zijn/haar behoeften te bevredigen.’ Stap 5: ‘Net als ik, leert ook deze persoon over het leven.’
Bron: Harry Palmer: Resurfacing, Techniques for Exploring Consciousness, Star’s Edge Creations
Ik begon in 2004 ooit met Miwian.nl en de naam vindt zijn oorsprong in mijn persoonlijke historie. Sinds ik begon met bloggen heb ik er heel wat activiteiten bij gekregen zoals het online magazine CultuurpodiumOnline waarvan ik eindredacteur en uitgever ben. In het dagelijks leven ben ik jurist en werkzaam als consultant en interim manager. Over al mijn activiteiten is meer te lezen op MiekeKreunen.nl.
Een uitdagend thema deze week voor DiDi. Even beving mij de aanvechting zelf aan het dichten te slaan maar tijdgebrek stak daar een stokje voor. Jammer, want het maken van een gedicht van 140 tekens, dat is pas echt een uitdaging! Daarom voor dit thema hier een gedicht van Bert Schierbeek uit de bundel Vlucht van de vogel (1996).
