We waren op Oerol toen zowel Hans als ik een mailtje in onze mailbox vonden van het NOS journaal of ze bovenstaande foto van
Piet Reckman mochten gebruiken voor de journaals. Ik schrok, dat betekent meestal niet veel goeds. Toen ik de redactie belde bleek mijn vrees gegrond: mijn oude vriend Piet was overleden.
Er is zoveel over Piet te vertellen dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Bijvoorbeeld dat hij altijd op de Koninginnedagmarkt stond in Driebergen met plantjes uit zijn tuin, snuisterijen van zolder of zijn nieuwste boek. Piet was een hartstochtelijk tuinier en een bevlogen activist. Veel mensen zullen zijn naam kennen van het kabinet Den Uyl dat (mede) dank zij hem niet doorging maar er zijn ook heel wat mensen die Piet kennen van zijn werk op De Horst, in Zuid-Amerika, in de Pleingroep, op Dennendal, in de Mondiaal Sociale Beweging of van zijn vele boeken. Gelukkig heeft hij ons veel nagelaten van zijn denkbeelden en zijn verhalen die nog altijd heel actueel zijn.
Ik weet zeker, als er een hemel is dan zit Piet daar en is hij al weer druk bezig om eventuele misstanden aan de kaak te stellen als die er zijn. Of hij is lekker bezig in de prachtige tuin die ze daar ongetwijfeld dan hebben. Dag lieve Piet, ik zal je nooit vergeten!
Ik heb hier enige tijd geleden een oproep gedaan om te duimen voor Bart die examen moest doen. Ik duimde mijn duimen blauw zelfs tot vandaag. Ik liet zelfs een brief aan hem schrijven door een dichter in Le Souk de La Parole op Festival aan de Werf om hem sterkte en succes te wensen. Maar mijn bijdrage is nog maar klein vergeleken met die van Bart's ouders en broer die op dagelijkse basis de ondersteuning en verzorging voor hun rekening namen. En Bart zelf heeft natuurlijk het meeste gedaan om zijn VWO examen te halen.
Bart en zijn gezinsleden sprongen minstens vier gaten in de lucht toen hij hoorde dat hij geslaagd was. En ik sprong aan de andere kant van de telefoon ook op van blijdschap. Eén minpuntje: ze hebben geen vlaggestok om zijn rugzak aan op te hangen samen met de vlag dus daarom maar dit plaatje dat ik op het internet vond (klik voor vergroting).
Proficiat Bart, fantastisch gedaan!
Met mijn moeder die las
en breide tegelijk
en mijn vader die zes uur
per dag piano speelde
heb ik jarenlang gepraat,
gelachen en ruzie gemaakt
totdat ze werden ingelijfd
bij de legendarische 6 miljoen.
Een getal, waarover na ruim
een halve eeuw nog steeds
wordt geredetwist.
Hun gezichten beginnen te vervagen.
De klank van hun stem is
al bijna ontkleurd. Straks
ben ik er ook niet meer. Dan
zal het zijn alsof wij drieën
nooit hebben bestaan.
Hanny Michaelis, de dichteres die gisteren overleed, schreef dit prachtige gedicht, een gedicht om nooit te vergeten.
Lang geleden schreef ik al eens over mijn PAM. In het kader van goede voornemens zocht ik hem al een tijdje en toen hij tevoorschijn kwam bleek de batterij leeg. Een nieuwe batterij liet een half functioneren display zien dat hoe ik het ook probeerde niet meer dan de helft wilde laten zien van de score die ik behaalde aan 'bewegingspunten'. Een mailtje aan PAM gestuurd dus die meteen aanboden er even naar te kijken. Ik was blij!
Nog blijer was ik toen ik een mailtje kreeg dat mijn oude beestje helaas onherstelbaar was maar dat mij kosteloos een andere zou worden toegezonden van de laatste serie. Wat een service! Je krijgt tegenwoordig van die stappentellers kado bij boeken en gezonde producten maar het is dus zeer de moeite waard om voor een kwaliteitsproduct te gaan. Het kost wat meer dan dan heb je ook wat, zelfs als hij stuk gaat.
Helemaal tevreden dus, alhoewel... ze zouden nog een programma uit moeten brengen waardoor je met de Mac de internetcoach kunt gebruiken want dat ontbreekt nu nog! Wil je meer weten of ook een PAM bestellen, kijk dan
hier.
Het bliksemde er lustig op los gisterenavond en de tuin was daardoor heel apart verlicht. Normaal gesproken zie ik alleen in de verte een paar lichtjes maar nu lichtte de loungetent blauwwit op in de bliksem en dat is wel een apart effect in de foto. Klik voor groter.
The Zimmers zijn genoemd naar het Engels woord voor looprekje en je zou deze popgroep ook wel kunnen aanduiden met 'rollatorband'. Maar ze swingen als een gek vind ik en dan bedoel ik niet alleen hun sound. Die is absoluut goed. Vergelijk hun versie (linkerfilmpje) en die van de oorspronkelijke vertolkers The Who (rechts).
Als ik een volgende hypotheek moet afsluiten weet ik nu al bij wie ik dat ga doen: bij
Wereldhypotheek. Dat is een bedrijf dat voor iedere hypotheek die wordt afgesloten een huis bouwt in de derde wereld. Het bouwen begint in Bangladesh maar later zal dat ook gebeuren in Zuid-Afrika en Colombia.
Brein achter dit concept in Gerald Holtvlüwer die vanwege de verkoop van zijn aandelen in de Nederlandse Inkoopcombinatie Assurantie-intermediairs (NIA) niet meer hoeft te werken om lekker te kunnen leven. Hij haalt dan ook geen salaris uit zijn werk voor Wereldhypotheek maar de provisie die het bedrijf krijgt van de financiers gaat allemaal naar de huizen. Wat een geweldig concept!
Wie gisteren naar de Grote Donorshow heeft gekeken weet wat ik bedoel met de titel van dit stukje. Wat zoveel stof deed opwaaien in binnen- en buitenland, het land in tweeën spleet tussen voor- en tegenstanders, bleek gisteren aan het eind van het programma een enorme mediastunt. Bart zou trots zijn! Want de grap aan het eind van het programma kwam ook voor mij nog als een grote verrassing.
Er was helemaal geen nier weg te geven en donor Lisa was een actrice, gezond van lijf en leden. Alleen de nierpatiënten waren zo echt als het maar kan. En het feit dat er te weinig donoren zijn ook!
|
|
