Morgen viert Apple zijn dertigste verjaardag en de liefhebbers hopen nog altijd op een jubileum Mac net zoals ze bij de twintigste verjaardag deden. Toen kwam - weliswaar een behoorlijk tijdje later - de Twentieth Anniversary Mac op de markt, voor die tijd een revolutie in design en techniek (klik klik). Voor een filmje over deze prachtige Mac kijk
hier en voor meer info kun je
hier kijken.
Ik heb er nog eentje thuis staan en die doet het nog als een zonnetje, zij het dan met wat oudere systeemsoftware. Het is nu een collectorsitem want er zijn er wereldwijd maar zo'n 12.000 van verkocht. Dat is ook niet onbegrijpelijk gezien het bedrag dat je er toendertijd voor neer moest leggen. Ik denk dat ik hem nog maar een jaartje of tien bewaar als Appletje voor de dorst.
Mannen vragen zich over het algemeen af waarom vrouwen hun haar verven. Waarom ze niet tevreden zijn met hun eigen kleur. Ook in mijn vorige logje kwam die vraag naar voren. Daarom maar eens even een tipje van de sluier...
Vrouwen verven hun haar om dezelfde reden waarom ze nieuwe make-up kopen of andere kleren, af en toe eens naar de schoonheidsspecialiste gaan of hun haar laten knippen. Omdat ze er leuk uit willen zien en af en toe eens wat anders willen. Maar in mijn geval speelt er ook nog wel een klein jeugdtrauma mee.
In de zesde klas van de lagere school bestond de vereniging waarvan onze school deel uitmaakte 50 jaar. Ter ere daarvan verzorgden de zesde klassen van alle scholen een gezamenlijk optreden in het plaatselijke theater. Wij zouden met onze klas liedjes zingen van vroeger en van nu. Voor die van vroeger moesten we allemaal vlechten hebben, echt of nep. Veel kinderen uit mijn klas hadden lang haar maar ik niet. Mijn haar krulde te veel en ik mocht mijn haar niet laten groeien van mijn moeder omdat het dan zo'n enorme bos werd. Dus ik moest nepvlechten.
Sommige ouders maakten zich met een Jantje van Leiden van zo'n opdracht af maar niet mijn ouders. Met verve werd gezocht naar passende goede oplossingen voor het vlechtenvraagstuk. Er werden experimenten gedaan met wol en raffia maar die konden allemaal de toets der kritiek niet doorstaan. Gelukkig ontdekte mijn vader een stuk oud springtouw van ons in de schuur. Dat werd met engelengeduld helemaal uitgeplozen, in strengen neergelegd en tot twee perfect vlechten ineen gevlochten. Ze hadden echt de dikte en het uiterlijk van echte vlechten zij het dan dat ze wat stugger aanvoelden. Maar het traumatische gedeelte was dat, toen ik ze eenmaal op mijn hoofd had bevestigd, iedereen dacht dat het mijn eigen vlechten waren. Arrgh, mijn haar had de kleur van uitgeplozen touw!!! Ik kan jullie verzekeren dat zo'n ontdekking op je 12e nou niet bepaald goed is voor je zelfvertrouwen qua haar. Voeg daarbij dat in die tijd het lange sluike haar in was en ik gezegend was met korte krullen en je begrijpt hoe ik me voelde.
Dus als het gaat om mijn haarkleur dan laat ik het graag aan de kapper over om er een iets levendiger tintje van te maken dan het van nature heeft. Ik denk dat ik daarmee door ga tot ik grijs ben. Nou maar hopen dat het een mooie kleur grijs wordt en niet van dat gelige want dan moet ik helaas doorgaan met verven.
Ik ben een tijdje niet naar de kapper geweest. Dat heeft te maken met twee dingen. Ik wilde mijn haar weer eens laten groeien zodat ik het kan opsteken en het groeit niet zo erg snel. Maar het andere is dat ik zat te twijfelen over een andere aanpak van mijn kapsel. Ik kwam iemand tegen en die had fantastische extensies laten invlechten. Echt heel mooi. Alleen heb ik het idee dat dit met mijn haar absoluut geen goed idee is want te krullend en te dun. Dus nou ga ik toch maar weer gewoon naar mijn eigen kapper voor de normale behandeling van kleuren & knippen. Ik zal het er eens even met hem over hebben wat zoal de mogelijkheden zijn...
Op
Marketingfacts vond ik deze geweldige screendump (klik op de foto om het hele plaatje te zien). Gaat Google ons inderdaad helpen met het vinden van de huissleutels? Weet Google dan ook wat er IN de ijskast zit? Of wat je nog aan vitamines moet hebben voor een uitgebalanceerde voeding?
Voor deze aflevering van Dichters op Dinsdag een gedicht van Willem Wilmink met de titel 'De oude school' uit: Goejanverwellesluis. Korenschoven, liedjes en gedichten. Het werd ooit gezongen door Don Quishocking op muziek van Pieter van Empelen in het programma 'Zand in je badpak'. De oudere lezers zullen dat ongetwijfeld nog wel weten en zich herinneren dat het in het lied eindigde het met het uitstervend rijtje Indonische eilanden: "Bali, Lombok, Soemba, Soembawa, Floris, Timor ..." Helaas heb ik de muziek niet maar mocht ik niet nog vinden (op zolder staan nog oude platen) dan zet ik die nog even de yukebox.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
De oude school
Ach, zou die school er nog wel zijn,
kastanjebomen op het plein,
de zware deur,
platen van ridders met een kruis
en van Goejanverwellesluis,
geheel in kleur.
Die mooie school, daar stond je met
een pas gejatte sigaret
in ?t fietsenrek,
daar nam je bibberig en scheel
en van ellende groen en geel
opnieuw een trek.
En als de meester jarig was
werd het rumoerig in de klas
en zat je daar,
en je verwachtte zo direct
een uiterst boeiend knaleffect:
de klapsigaar.
Je speelde in een schooltoernooi
en het begin was wondermooi:
fijn voetbalweer,
je kreeg met 10 ? 1 op je smoel,
de kleine keeper in zijn doel
hij weende zeer.
De najaarsblaren op de grond,
daar stapte je zo fijn in rond,
de school voorbij,
en ?s winters was de kachel heet
en als je daar dan sneeuw in smeet,
dan siste hij.
Het moet er allemaal nog zijn,
de deur, de bomen en het plein,
de grote heg,
alleen die mooie lichte plaat
waarop een kleine dessa staat,
is misschien weg.
Weelderige roze tulpen staan 'voorjaar' te roepen terwijl de wind om het huis giert en de regen tegen de ramen striemt.
Als je denkt over het bouwen van een nest dan is het zaak goed te kijken waar je dat zult gaan doen. Het koppeltje hier neemt e.e.a. eens even zorgvuldig onder de loep. Ze hebben nog een paar weken maar dan moet het ook wel klaar zijn!
Als je geïnteresseerd bent in muziek en met name in jazz, is er nu iets nieuws. Jazzpodium.nl geeft vanaf nu regelmatig een nieuwsbrief uit per mail. De nieuwsbrief is heel fraai geworden dank zij het mooie design van Hans en we zijn er best trots op. Als je een proefexemplaar wilt ontvangen, stuur dan even een mailtje naar
mieke[at]jazzpodium.nl en dan stuur ik je er eentje toe.
Mijn vader zou vandaag 81 jaar zijn geworden als hij nog had geleefd. Maar dat zat er niet in voor hem, hij werd maar 72 jaar. Ik denk nog heel vaak aan mijn vader en kijk met hele goede gevoelens terug op de periode van zijn ziekte, hoe gek dat ook misschien klinkt. Mijn vader en ik hadden een hele sterke band en die laatste jaren van zijn leven - nadat hij gehoord had dat hij ongeneeslijk ziek was - waren gevuld met dierbare momenten.
Het is verschrikkelijk om iemand zoveel pijn te zien lijden maar in zo'n periode valt alle uiterlijke schijn weg en hou je je alleen nog maar bezig met waar het eigenlijk om gaat. Hoe vaak we elkaar verteld hebben dat we van elkaar hielden dat weet ik niet meer maar wat ik wèl weet is dat mijn vader zich in een warm bad van liefde en aandacht heeft gevoeld van zijn dochters, kleinkinderen en anderen die van hem hielden. Hij heeft er van genoten, zich er aan gelaafd en het zich heerlijk aan laten leunen. Een paar weken voordat hij stierf vertelde hij nog dat hij het allemaal erg zwaar vond, met name de pijn, maar dat hij deze periode in zijn leven nooit had willen missen.
Hij koos voor euthanasie. Ik ben nog altijd zo trots op mijn vader hoe hij dat gedaan heeft! Zo waardig, rustig en vol vertrouwen dat hij, waar hij ook zou gaan, mijn moeder weer zou ontmoeten.
Dus stel ik me zo voor dat ze nu ergens samen zijn (klik klik).
Ik hoorde vanmiddag het nieuws dat Joop Admiraal plotseling is overleden aan een hartstilstand. Hij is voor mij echt één van de groten van de Nederlandse toneelwereld: een weergaloos acteur. Mijn eerste herinneringen aan hem zijn van zijn tijd bij het Werktheater waar hij ondermeer 'U bent mijn moeder' speelde, een aangrijpende voorstelling over zijn demente moeder, waarin hij zowel zijn moeder als zichzelf speelde. Sinds 1987 was Joop Admiraal verbonden aan Toneelgroep Amsterdam. Vorig jaar zagen we hem nog in de voorstelling 'Echt iets om naar toe te leven' samen met Arjan Ederveen en Raymonde de Kuyper. Ook daar zette hij volkomen naturel een oudere vrouw op het toneel. De theaterwereld zal hem missen!
Stephan van Hesteren maakte de foto.
Geluk is de harmonie tussen omstandigheden en behoeften.
Nicolaas Beets
Op de kalender is het al lente en soms schijnt het zonnetje ook enthousiast. Het is 's morgens al weer licht als je op moet staan en ook de avonden duren gelukkig al weer langer. Voorjaarsbloemen zijn er ook al (klik klik) en dit weekend gaat de zomertijd weer in. Maar waar blijft nou de bijpassende temperatuur?
Ik heb me een tijdje geleden ooit eens aangemeld voor Google Ads. In d rechterkolom van deze weblog vind je - onder het Bol.com zoekvenster - de advertentie die Google destilleert uit onze content. Ik heb eens even een aantal van die advertenties uit de afgelopen week op een rijtje gezet: allerlei boeken, huwelijk, muziek, vreemd gaan, verliefde, jubileum, vrijgezel en oudere vrouwen komen voorbij (klik plaatje voor meer leesbaarheid). Daar herken ik er wel een paar van maar huwelijk en jubileum die een paar keer voorbij komen zijn mij echt een raadsel. Daar komt bij dat wij er sinds dat ik het er op heb gezet wel helemaal 1.50 euro mee hebben verdiend. Overigens gaat dat bij Bol.com beter want daar hebben we maar liefst 8.99 euro gescoord. We kunnen er al een drankje van drinken op het terras al zullen we er zeker niet rijk van worden, zoveel is wel zeker.
Vriendin en logcollega Brigitte is al zo lang ik haar ken geïnteresseerd in natuurlijke voeding. Het is dan ook niet zo gek dat zij vorig jaar een opleiding is gaan doen voor natuurvoedingsconsulente. Eens in de vier weken moet ze twee dagen naar haar opleidingsinstituut en slaapt dan bij mij dus ik hoor nogal eens wat over wat ze er leert en hoe het gaat. Daarom wist ik ook al van haar site
Gewoon Natuurlijk af. Maar ze heeft hem nu ook via haar weblog 'gelanceerd' dus vond ik het wel leuk om er ook hier even aandacht aan te besteden.
In ieder geval heb ik al gezien dat je er lekkere recepten kunt vinden en nuttige links. Maar wat is eigenlijk NVC? Daar kan ik niet in dus dat intrigeert me...
Heel Austerlitz was uitgelopen voor de benefietvoorstellingen ten behoeve van de familie
Mehic. De zaal van het Beauforthuis was dan ook tot de nok toe gevuld voor een wervelend avondvullend programma van een zestal acts. Een spetterende begin werd verzorgd door muziektheatergroep Zenga (zie foto en klik voor groter) en de afsluiting was zeker niet minder bijzonder met Flairck in de allereerste samenstelling. Het was dertig jaar geleden dat dit gezelschap bekend werd.
Lees meer ...
Natuurlijk heb ik - zoals zovele anderen - een bankpasje van de Postbank met een eigen foto er op. Maar het is ook mogelijk om postzegels te maken met je eigen foto er op. Toegegeven, het is niet goedkoop. Zo'n postzegel kost (bij een afname van 100 stuks) toch gauw het dubbele van een gewone postzegel maar dan heb je ook wel wat bijzonders! Leuk voor een feestje, een kadootje voor iemand die alles al heeft of met de feestdagen. Kijk
hier voor meer details (en klik op het plaatje om mijn testpostzegels te zien).
Voor deze aflevering van Dichters op Dinsdag een gedicht van Cees Nooteboom met de titel 'NIets'. Vorige week was het thema 'Alles' dus daar past het thema van deze week perfect achteraan.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Niets
Het leven
je zou het je moeten kunnen
herinneren
als een buitenlandse reis
en er met vrienden of vriendinnen
over na moeten praten
en zeggen
het was toch wel aardig,
het leven,
en flarden zien van vrouwen, geheimen
en landschappen
en dan tevreden achteroverleunen
maar doden kunnen niet achteroverleunen.
En ook verder kunnen ze niets.
L.v.d.H. was in 1981 in park rond Het Loo in Apeldoorn, zoveel is zeker. Of L.v.d.H. een man is of een vrouw dat weten we niet en ook niet of hij/zij daar alleen was of misschien wel met een geliefde. Er was in ieder geval wel iets dat L.v.d.H. er toen toe bewoog zijn/haar naam in de deze boom te kerven.
Dat iets is nu 25 jaar geleden. Gek idee he, dat wij een kwart eeuw later langs een boom lopen waar L.v.d.H. toen iets opmerkelijks meemaakte. Hoe zou het nu met L.v.d.H. gaan? Zou hij/zij gelukkig zijn? Zouden zijn/haar verwachtingen en dromen zijn uitgekomen?
Zou L.v.d.H. nog wel eens langs die boom lopen waar zijn/haar naam op staat? Ik vrees dat het altijd een raadsel zal blijven.
Vandaag waren we in Apeldoorn en op onze wandeling door de bossen van Paleis Het Loo, kwamen we terecht in de koninklijke stallen. Er was een fototentoonstelling, het koninklijke fotoalbum van de vorige eeuw, maar er is ook iets vreemds aan de hand. Zo zagen we bij voorbeeld aan de ene zijde van de tentoonstelling in de verte allerlei mensen achter vele rijen tralies staan. Ze te zien hadden ze geen kleren aan. Wat was er aan de hand?
Even later werd het ons duidelijk. De kleren van de lakeien waren goed opgeborgen in lange kasten aan de muur in de tuigenkamer. Maar achter slot en grendel en dus was het zaak om de sleutel te vinden. De arme drommels hadden zich natuurlijk suf gezocht en ondanks de handige nummertjes in de sleutelkast waren ze er niet uitgekomen. En er ontbreken ook een paar sleutels, zo viel ons op. Klik de foto's voor vergroting.
In het kleine dorp Austerlitz woont het Bosnische gezin Mehic. Het echtpaar en hun twee jonge dochters hebben de oorlog in Bosnië meegemaakt en zijn uiteindelijk gevlucht naar Nederland. Na een jarenlange procedure heeft het kabinet besloten dat de familie Mehic terug moet naar Bosnië. Veel inwoners van Austerlitz hebben zich het lot van het gezin aangetrokken en hebben besloten zich in te zetten om het gezin de mogelijkheid te bieden een toekomst in Bosnië op te bouwen. Ze hebben niets. Er moet veel geregeld worden bijvoorbeeld op het gebied van huisvesting, medische begeleiding, onderwijs, werk. Hiervoor is geld nodig.
Er worden verschillende acties gehouden. Eén van de acties is de organisatie van een aantal benefietconcerten in het
Beauforthuis waarvan de zaal en het personeel gratis beschikbaar gesteld. Bovendien hebben verschillende muzikanten hun belangenloze medewerking toegezegd. Deze muzikanten staan garant voor een avond vol muzikale hoogtepunten.
Wij gaan er vanavond heen om er verslag van te doen voor cultuurpodium.nl maar één tipje van de sluier wil ik vast oplichten: Flairck zal voor het eerst sinds jaren weer optreden in de originele samenstelling waarin de groep in de jaren zeventig zo succesvol was. Wil je meer lezen over de actie van Austerlitz voor deze familie, klik dan
hier. Foto van AP Photo/David Brauchli (klik voor foto).
Bedenk dat je kijk op de wereld een afspiegeling is van je bewustzijnstoestand. Je staat er niet los van en er is geen objectieve wereld buiten jezelf. Op elk moment schept je bewustzijn de wereld die je bewoont.
Eckhart Tolle
Misschien is het aardig om even een update te geven over de stand van zaken in de zaak rond de foto van Wende Snijders. Hoewel er door de platenmaatschappij was aangekondigd dat ze met een schikkingsvoorstel wilden komen, liet een concreet voorstel op zich wachten. Ik heb twee keer een herinneringsmailtje gestuurd maar dat leidde alleen tot een mailtje hunnerzijds dat ze met me wilden praten. Op mijn voorstel het onderwerp van bespreking even in een mailtje te zetten werd niet gereageerd. Daarop heb ik per mail geconcludeerd dat een schikkingsvoorstel er kennelijk niet meer aan zou komen en besloten de vordering uit handen te geven.
Grappig is wel dat op de dag dat de brief van het incassobureau bij de platenmaatschappij in de bus viel ineens de telefoon ging hier en er iemand van de platenmaatschappij met mij contact opnam. Omdat ik de vordering uit handen had gegeven ben ik geen inhoudelijk gesprek met hem aangegaan maar heb vriendelijk te verstaan gegeven dat er een brief onderweg was (op zijn deurmat lag). De man vroeg mij nog wat 'de cultuurfabriek' was. Ik had geen idee waarover hij sprak en heb dat ook gezegd maar toen ik de telefoon weer had neergelegd realiseerde ik mij dat hij had geprobeerd een vraag te stellen over cultuurpodium.nl. Ha ha. Maar goed, het proces loopt dus en zodra er nieuws te melden is, dan meld ik mij weer hier.
De foto is er weer eentje van de Uitmarkt van vorig jaar (Klik voor vergroting).
Pinkeltje was de kat van Tinkebell oftewel Katinka van Bruggen. Tinkebell hield heel erg veel van Pinkeltje. Zoveel dat ze, toen Pinkeltje ziek was en oud en der dagen zat, het diertje eigenhandig de nek heeft omgedraaid om het de traumatische gang naar de dierenarts te besparen. Pinkeltje wilde ALTIJD bij Tinkebell zijn en dat kan nu ook want Tinkebell heeft van Pinkeltjes velletje een tas gemaakt die ze altijd bij zich heeft.
Dit verhaal was gisteren te horen bij Barend en Van Dorp waar ik onderweg naar bed langs zapte. Ik heb al eens eerder gelogd over
kunst met dode dieren en de grenzen van wat nog kan en niet. Nou noemt Tinkebell zich geen kunstenaar want "die zijn lui en die zeuren", zo vindt ze en daar wil ze niet mee geassocieerd worden. Ze noemt zichzelf discussie-ontwerpster. Volgens mij is het haar dat met de Pinkeltjetas wel gelukt om een discussie te ontwerpen want veel mensen zullen toch even moet slikken bij het idee van een handtas van je eigen kat. Zodra je een dier kent wil je er meteen geen schoenen, tas of biefstukje meer van maken, zo blijkt in de praktijk. Of zie jij dat wel zitten, een tasje van je geliefde Bruno, Kareltje of Miepje?
Wie meer wil weten over Tinkebell en haar projecten kan terecht op de
site.
vlnr Renate Dorrestein, Josse de Pauw met een aantal bandleden en Corrie van Binsbergen (klik voor vergroting)
Al eerder schreef ik een enthousiast
artikel over Corrie van Binsbergen en haar band, toen in het programma 'Het land is moe' van Corrie & de Grote Brokken. Gisterenavond waren wij in het Bimhuis voor 'Schrijvers in Concert' eveneens geïnitieerd en geïnspireerd door diezelfde Corrie van Binsbergen. Bovendien is zij ook nog eens een fantastisch gitariste (met een prachtig klein gitaartje by the way). Dit is echt een kolfje naar mijn hand, zo'n mengeling van muziek en literatuur waarbij beide disciplines over hun eigen grenzen heen stappen.
Lees meer ...
De boekenweek 2006 is begonnen en het thema is een kolfje aan onze hand want het is: schrijvers en muziek. Boem Paukeslag, de titel, komt uit het dadaïstisch gedicht
'Music Hall' van Paul van Ostaijen. De hele week zijn er allerlei activiteiten overal in Nederland. Wij waren gisteren in het Bimhuis in Amsterdam waar we schrijvers in concert meemaakten maar daarover later meer.
Iedereen kent natuurlijk het boekenweekgeschenk, dat je overigens ook gratis krijgt als je via onze site een boek bestelt (zie de rechterkolom), maar er is nu ook een boekenweekessay. Dat is geschreven door Paul Witteman en gaat over hoe je als ouders je kinderen de liefde voor muziek kunt bijbrengen. Dit essay 'Erfstukken' is te koop voor ? 2,50. Wel gratis is het
reizen met de trein op zondag aanstaande, tenminste als je het boekenweekgeschenk kunt tonen bij de kaartcontrole. En dat is nog niet alles want er zijn ook nog
concerten op verschillende stations waarbij het Harmonieorkest van de NS de compositie 'De grote wereld' ten gehoren zal brengen. De dirigent van het Harmonieorkest is voor de gelegenheid schrijver Arthurs Japin.
Veel boekwinkels organiseren iets maar ook North Sea Jazz, het Holland Festival, het Muziekgebouw aan 't IJ en vele andere podia bieden plaats aan activiteiten in het kader van de boekenweek. Wil je precies weten wat er allemaal te doen is ga dan naar de
boekenweeksite.
Vandaag heb ik erg weinig tijd om te loggen dus daarom trakteer ik jullie op een mooie tijgerfoto uit Dierenpark Amersfoort. Je ziet hier één van de welpen die er vorig jaar juli geboren zijn (klik voor groter).
Van de week kwam ik al zappend voor het naar bed gaan langs Animal Planet waar net een programma begon over
Prison Dogs. Honden die worden gevonden of in beslag genomen door de dierenbescherming worden voor heropvoeding een aantal weken ondergebracht bij een pleegouder in de gevangenis. De bedoeling is dat de honden zodanig worden behandeld en getraind door die gedetineerde dat ze weer geschikt worden gemaakt voor adoptie. In het programma een aantal bange verwaarloosde honden maar ook twee nestjes met pups die nog niet oud genoeg waren voor adoptie. De asiels hadden geen menskracht en middelen genoeg om de dieren de aandacht en verzorging te geven die ze eigenlijk nodig hadden, vandaar dit project.
Erg leuk om te zien hoe de komst van zo'n dier de sfeer in de gevangenis compleet verandert en een beroep doet op het verantwoordelijkheidsgevoel van de inmates. De resultaten waren - als ik de documentaire mag geloven - overweldigend goed. Niet alleen hadden de honden weer vertrouwen gekregen in mensen maar ook de gedetineerden waren veranderd. En het contact tussen bewaking en gedetineerden was enorm verbeterd in het dagelijkse contact over de huisdieren. Ik heb nog nooit gehoord dat hier in Nederland zoiets gedaan wordt maar ik vind het een fantastisch plan. Een aantal van de gedetineerden gaf ook aan dat ze het prettig vonden iets terug te doen voor de maatschappij en ik denk dat dit een heel belangrijk ingrediënt is voor een succesvolle resocialisatie.
Voor de 73e aflevering van Dichters op Dinsdag een gedicht van Gerrit Kouwenaar met de titel 'Dat is alles'. Onlangs kwam bij Uitgeverij De Harmonie/Fanfare in Amsterdam een CD uit met de titel 'Gerrit Kouwenaar leest Dat is alles' waarop Gerrit Kouwenaar een kleine 70 gedichten voorleest.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Dat is alles
Er is geen mens
er zijn mensen
er is poëzie geen gedicht
poëzie over langzaam voorbijgaan
geen gedicht over onbekenden
er zijn mensen en als ik zeg
ik bemin ze dan lieg ik
en als ik lieg ik bemin ze
dan spreek ik de waarheid
over één mens
en ik zeg zij alleen
maken steen steen
zij alleen maken water water
ik bedoel zij maken een wereld
die hun werd onthouden
door hem te bevolken
en dat is dubbel gezegd
zo leggen de feiten zich neer
dubbelzinnig en links
als de mensen
ik heb hen niet lief maar
ik sta hen bij als mijzelf
dat is alles.
Wel eens last van een negatief zelfbeeld? Dan is dit de oplossing voor jou. Zet een kop thee of koffie voor jezelf en ga met het warme drankje achter je computer zitten. Klik
hier, vul je naam in en klik op OK. Stel je open voor wat er komen gaat en de rest van de dag ziet de wereld er heel anders uit voor jou!
De foto nam ik vorige week in Dierenpark Amersfoort (klik voor vergroting).
Vreemd sfeertje op de foto, vind je niet? Die gieren, de pilaren, de kleuren, het licht en in de verte die put. Alles eigenlijk. Is het buiten of binnen? Kijk je in een spiegel of door een raam? Waar is het eigenlijk? Klik voor vergroting.
De hobby is ooit ontstaan toen ik met vriend P in de doe-het-zelf-zaak was voor muurverf en we allerlei kunstzinnige beschilderde glazen objecten zagen staan. We besloten toen beiden om die hobby ook aan te schaffen. Mijn eerste project was een beschilderde gloeilamp. Daarna had ik ooit eens met behulp van plaatjes van mijn Herman Brood Verjaardagskalender een paar glazen windlichtjes beschilderd met glasverf. Maar toen viel de hobby weer een beetje stil. Tot pas vriendin L. een nachtje bij ons logeerde. Zij kreeg een spontane aanval van creabeakriebels en wilde ook een Herman Brood-glas maken. Er was weinig tijd maar ze schilderde alsof haar leven er vanaf hing. En zie hier (klik klik) het resultaat. In het midden het glas van L. en aan de kanten mijn windlichten. Schitterende collectie, vind je niet?
Vriend A. is een groot fan van
Theo Maassen en had nog een verjaardagskado van mij tegoed dus ik had bedacht hem te trakteren op een voorstelling van voornoemde cabaretier in de Schouwburg in Utrecht. Op de site stond dat de kaartverloop zou beginnen op zondag 5 maart om 10.00 uur. Dat is natuurlijk vroeg voor de zondag maar vooruit, voor het goede doel ging ik er op uit en was om 9.50 uur bij de Utrechtste schouwburg. Daar zakte mij ogenblikkelijk de moed in de schoenen toen ik mijn ogen liet gaan langs de rij die zich daar ondertussen gevormd had. Ik denk dat die wel 1200 meter lang was. Hij liep helemaal om het park heen tot ver in de Voorstraat. Hoe lief ik A. ook vind, het ging me te ver om de hele zondag door te brengen in een ellenlange rij om aan het eind van het verhaal te vernemen dat de kaartjes toch nog uitverkocht zouden zijn. Helaas dus.
De volgende dag besloot ik voor alle zekerheid toch nog even te bellen naar de schouwburg voor het geval dat. Uitverkocht natuurlijk! Maar ze hadden besloten de voorstellingen van september nu alvast in de voorverkoop te doen dus A. gaat met ons mee in september naar de voorstelling van Theo Maassen. En dat zonder te queueën!
Als men de middelen niet heeft het goede in het groot te doen, is dit nog geen reden na te laten het in het klein te doen.
C. Wagner
Gerrit Komrij noemt zijn nieuwe boek Kakafonie zelf een soort omgekeerde
DikkeVanDam. Wie weet waar zijn boek over gaat zal meteen begrijpen waarom hij het zo noemt: het gaat namelijk over defaeceren oftewel ontlasten of poepen. "Kakafonie is een onmisbaar boek in de verzameling van elke geletterde toiletbezoeker", zo lezen we in de aankondiging en Komrij zelf lichtte gisterenavond bij Barend en Van Dorp een tipje van de sluier op over het waarom.
Zo vertelt hij hoe hij, in navolging van de beroemde Franse
petomaan, eens geprobeerd heeft met zijn darmlucht 'Roodborstje tikt tegen 't raam' te vertolken en dat hij niet verder kwam dan de eerste "laat mij er in". Ook wordt met grote ernst gesproken over de vlakspoelers en de diepspoelers en de herinnering die iedereen volgens Komrij heeft aan die ene keer dat het bijzonder goed gelukt was om de darm te legen en een sierlijk product in de pot de deponeren.
Iets voor jou? Met de link hieronder kun je het boek bestellen. Het plaatje vond ik op het internet maar er stond geen bronvermelding bij.
Boek kopen?
Kakafonie
Gerrit Komrij
Mijn favo TV programma -
Wie is de mol? - gaat weer beginnen, helaas zonder Angela Groothuizen en mèt Karel van de Graaf (ik snap waarlijk niet waar die wisseling goed voor was). Toch zal het format niet of nauwelijks veranderd zijn dus zit ik vanavond wel aan de buis gekluisterd. Dit keer weer een BN-aflevering met Frederique Huydts, Geert Hoes, Liz Snoyink, Richard Groenendijk, Chris Tates, Toine van Peperstraten, Milouska Meulens, Peggy Vrijens, Mary Lou van Steenis en Roderick Veelo die hun spel spelen in Argentinië. Ben jij ook een molfan?
Gisterenavond werd ik door vriend P op de hoogte gesteld van het fenomeen hamsterbal (klik klik). "Met een hamsterbal kan de hamster als het ware vrij door de woonkamer rondlopen. Dit is erg leuk voor de nieuwsgierige hamster", zo luidt de informatie over dit knaagdierspeeltje. Dat er ook risico's aan verbonden zijn. blijkt wel uit de verhalen over staarten en teentjes die afgehakt werden doordat ze in de gleuven bleven steken of ballen die klem kwamen te zitten bij of onder de verwarming. Toch schijnt het een populair kinderbezit te zijn en zelfs in sommige gevallen voorzien te zijn van een soort powerballverlichting.
In het kader van energiezuinigheid heb ik nu iets bedacht dat niet alleen "leuk is voor de nieuwsgierige hamster" maar ook nog nuttig. Want ken je die stofzuigers die geheel zelfstandig het de hele vloer zuigen? Een door batterijen aangedreven rond gevaarte dat zich over de huiskamervloer beweegt en op die manier de moderne werkende vrouw of man een rotklusje uit handen neemt. Wat nou als we de hamsterbal eens combineren met de
automatische stofzuiger. Dan heeft die nieuwsgierige hamster ook nog een nuttig avontuur als hij gezellig op ontdekkingstocht gaat door de huiskamer. Een dwerghamster is dan wellicht voor de kleinere kamer terwijl een normale hamster of een rat beter geschikt is voor de wat ruimere huizen. Is dat nou geen fantastisch plan?
Iedereen komt wel eens mensen tegen met een slechte adem. Meestal is dit niet zo'n heel groot probleem omdat je over het algemeen niet dicht genoeg bij iemand komt om er echt last van te hebben. Is het iemand die je na staat (letterlijk en figuurlijk) dan is het hopelijk van tijdelijke aard en ligt het natuurlijk voor de hand diegene er even op te wijzen. Als het iemand is die je niet goed kent maar die zich wel in je buurt ophoudt is het bij de hand hebben van een pepermuntje of een keelpastille een optie. Want ik vind het toch wel lastig om een relatieve vreemde te melden dat zijn/haar adem onprettig ruikt of erger. Hetzelfde geldt trouwens voor okselgeurtjes of heftige zweetvoeten. Hoe los jij zoiets op?
Op de foto hierboven het gebitje van één van de beren uit Dierenpark Amersfoort die probeerde mijn hand te pakken. Gelukkig voor mij zat er glas tussen (klik voor groter).
Ze zijn zelf al enige tijd in India maar op de website zijn net wat verhalen toegevoegd over het verblijf van Peter en Karin in Oman waarover ze het volgende schrijven:
We hebben in korte tijd een haat?liefdeverhouding met Oman opgebouwd. De schaduwzijde van dit mooie, nog grotendeels onontdekte land is het gebrek aan accommodatie en de schandalige wijze waarop de Aziaten, die het vuile werk opknappen, worden behandeld. Echt somber worden we door een vergissing in onze planning. Oman en Jemen zijn veel groter dan gedacht. Om Jemen te halen, met het beperkte Oman visum van dertig dagen, zullen we naar het zuiden moeten racen. Om Jemen goed te bekijken hebben we drie maanden nodig. Hierna moeten we dezelfde weg terug richting de Emiraten, omdat we van de Saoedische ambassade te horen kregen dat het voor Karin niet toegestaan is om in hun land te fietsen. Een vrouw mag er niet eens autorijden, laat staan fietsen. Een fikse domper. Tegen de tijd dat we via Oman terugkeren in de Emiraten is het volop zomer op het Arabische schiereiland en word je levend gebraden.
Lees meer...
Voor de DiDi met het thema Alibi koos ik een gedicht van Els Moors uit de bundel 'Er hangt een hoge lucht boven ons'. Op de foto zie je een ijssculptuur die ik eind 2004 fotografeerde (klik voor vergroting).
ik ben de tuinman met een alibi
en een paars skipak
ik onderhoud het terrein
waarop de ballen worden geslagen
en op het uiteinde
waar het balletje valt
ligt meestal het lijk
in een glazen tickethuis verkoop ik ijs
aan de bezoekers
tot ik een boom ben
die door de bliksem wordt getroffen
en een veld rond zich verzameld heeft
?s ochtends ga ik met koude voeten de straat op
aan mijn hand de oranje plastic mand
waarmee de melk wordt binnengehaald
ik ga niet over één nacht ijs
als ik mijn benen spreid
doe ik alsof het vleugels zijn
Dichtbundel kopen?
Er hangt een hoge lucht boven ons
E. Moors
Bij ons in de gemeente is de uitslag al bekend. Het lijkt misschien snel maar dat is het helemaal niet want wij ging op 10 november vorig jaar al naar de stembus voor onze nieuwe gemeenteraad die per 1 januari 2006, toen de gemeentelijke herindeling definitief een feit werd, moest aantreden. Die gemeentelijke herindeling heeft er ook voor gezorgd dat we op dit moment een waarnemend burgemeester hebben: de PvdA-er Boekhoven die lange tijd burgemeester van Zeist was.
In onze gemeenteraad zijn de topposities weggelegd voor VVD (21,1 %), CDA (20,6 %), GroenLinks (13,4 %) en de PvdA (11,7 %) en is een rechts college gevormd door VVD, CDA, D66 en SGP (gezien de relatieve welvaart onder de bevolking van de Utrechtste Heuvelrug wekt dat geen verbazing).
Heb jij eigenlijk vandaag gestemd en welke politieke kleur domineert in jouw gemeente?
Deze keer een nummer van David Gray voor DiDi 72: 'Alibi'. Hetzelfde woord in het Engels en Nederlands. Het nummer via de
Jukebox te beluisteren.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Alibi
Stone blind alibi
I will eat the lie
Find the word
Could break any spell that binds you
Prayers like ammonites
Curl beneath the lights
How i long to
Bite every hand that feeds you more
Where d'it all go wrong
My friday night enfant
Where d'it all go wrong
My friday night enfant
All night busz on a line
It's only blood on the rime
Wrecks my head every time
It leads me on
Where d'it all go wrong
My friday night enfant
Where d'it all go wrong
My friday night enfant
Tonight tonight
Tonight i'm running wild i'm running
Tonight i'm running wild i'm running
Tonight i'm running wild i'm running
Tonight i'm running wild i'm running
Tonight i'm running wild
"Maar van een oude onbekende man op het toneel, verwacht je niet zoveel", dat is het refrein van het eerste liedje van de show van mede-weblogger Menno Nicolai die wij afgelopen vrijdag zagen in het Werftheater in Utrecht. Menno was een keer in Driebergen op bezoek geweest voor een artikeltje op CultuurPodium.nl maar nu gingen we zijn show zien. Ondanks onze eerdere ontmoeting en de verhalen die hij ons had verteld, waren we toch benieuwd wat hij ons voor zou schotelen. We waren vroeg in het Werftheater, niet in de laatste plaats omdat we gegeten hadden bij de buren die ook onder aan de werf gehuisvest zijn: Casa di David, een geweldig Italiaans restaurant.
Toen we het theater binnen kwamen stonden Menno en zijn collega Pieter Jouke aan de bar.
Lees meer...
Mijn zus zou er apetrots op geweest zijn, op de site met haar naam waarop haar kunstwerken permanent worden tentoongesteld. En ik ben ook trots op haar omdat ze zo'n bijzonder mens was. Ik liep al heel lang met het plan rond om zo'n site voor haar te maken en kondigde een tijdje geleden al aan dat ik er mee bezig was om Wilma's digitale tentoonstelling samen te stellen. In overleg met haar man is besloten een URL te laten vastleggen met haar eigen naam.
Gaandeweg ik bezig was met het maken van de site kwam ik er steeds meer achter dat ik nog heel veel dingen mis. Pas sprak ik daarover met mijn andere zus en kwamen we tot de ontdekking dat we van veel van Wilma's werken en projecten niet weten wat er mee gebeurd is. Mocht je dit lezen en heb je iets van haar in huis of weet je waar het zich bevindt, neem dan svp even contact op met info[at]wilmakreunen.nl.
Om haar tentoonstelling te bekijken kun je natuurlijk terecht op
wilmakreunen.nl. Het plaatje is van één van haar aquarellen (klik voor groter) en voor de rest moet je maar naar de site gaan.
Ik heb vandaag één van mijn goede voornemen voor dit jaar gerealiseerd: een jaarabonnement op de dierentuin. Ik moest vanmorgen om 10.00 uur in Utrecht zijn en was dus toch al vroeg uit de veren. Een mooie kans om maar meteen door te rijden naar de dierentuin in Amersfoort. Het was heerlijk weer. Ik was nog even bang dat ik allerlei buien op mijn dak zou krijgen maar dat viel reuze mee en een groot deel van de tijd scheen de zon stralend. Sommige dieren waren niet buiten te zien - zoals de olifanten en de neushoorns - maar die waren in hun stal te bewonderen. Wie wel eens in Dierenpark Amsterfoort is geweest heeft wellicht 'De oude stad' gezien waarin een schitterend onderkomen is gemaakt voor de leeuwen en de tijgers. Er waren vorig jaar jonge siberische tijgers geboren en ook de unieke witte tijgers zijn zeer de moeite waard. Op de foto drie andere bewoners van het park (klik voor groter).
Ga naar de site van
Honda en als je het menu in beeld krijgt klik dan eerst op 'watch', daarna op 'watch the film' en geniet! Ik zou er geen auto op uitkiezen maar het is wel weer een schitterende reclame! Als je hem op groter formaat wilt zien kun je de film ook downloaden als vodcast.
Geen mens is goed genoeg om een ander mens zonder diens toestemming te regeren.
Abraham Lincoln
Er waart een Googlebommetje rond op verschillende weblogs om het woord vreemdelingenhaat door te laten linken naar de website van Minister Rita Verdonk zodat je nog lang na vandaag als je op dat woord zoekt op haar site terecht komt. Eerder werd zo'n Googlebom al succesvol geworpen naar Bush (Google op 'miserable failure'), Camiel Eurlings (Google op 'gladjakker') en Balkenende (Google op 'raar kapsel'). Toch ervaar ik een kwalitatief verschil in tussen die - toch enigszins grappige - kwalificaties en het kwaadaardige 'vreemdelingenhaat'.
Het is absoluut niet dat ik het met Rita Verdonk eens ben. Het is zeker niet dat ik vind dat ze zich op een sympathieke manier manifesteert. Ik ben helemaal niet van haar politieke kleur. En ik zou echt niet graag in haar schoenen staan want ze heeft een positie waarin je het nooit goed kunt doen (je bent of te slap of te hard). Maar om iemand die een beleid uitvoert waar in dit land democratisch voor is gekozen nu persoonlijk aan te vallen met de kwalificatie 'vreemdelingenhaat' gaat mij echt te ver.
Wat je verder ook vindt van de vrouw en haar beleid, moedig is ze wel! Voor haar geen glazen plafond. Zij gaat voor waar ze voor staat. Mijn kritiek op veel politici is juist dat het ze aan moed ontbreekt.
Aan 'raar mantelpakje' of zoiets als 'haar op de tanden' had ik van harte meegedaan en ook aan andere ludiekachtige acties maar om iemand die - met instemming van de meerderheid van ons parlement (jawel!) - haar werk doet tegen de stroom in, zó persoonlijk aan te vallen en te veroordelen... daar doe ik niet aan mee. Dat is het ombrengen van de boodschapper terwijl je het kwaad gewoon in stand laat.
Wat vind jij? Doe jij mee? Zo ja waarom wel en zo nee waarom niet?
Vanmorgen lag hij dan eindelijk in de schappen van de beter tijdschriftenzaak: de nieuwe Jazz Nu. Dat was deze keer helemaal speciaal omdat in dit blad een portfolio van 7 pagina's full color staat van onze eigen Hans Speekenbrink. In het begeleidende artikel wordt aandacht besteed aan het relatief bijzondere fenomeen van de recenserende fotograaf. In het artikel wordt uiteraard ook aandacht besteed aan
Jazzpodium.nl en
cultuurpodium.nl en de andere sites waar Hans' werk te bewonderen is. Maar vooral gaat het in het artikel natuurlijk om Hans' fotowerk waarvan door Jazz Nu een keuze is gemaakt uit tien mooie jazzfoto's van zijn hand.
Er staan jammer genoeg wel wat feitelijke onjuistheden in de begeleidende tekst waarvan de meest hinderlijke is dat pianist Frank Woeste wordt aangezien voor Brad Mehldau (overigens zeker geen antireclame om daarvoor aangezien te worden).
Natuurlijk staat er nog veel meer interessants in het blad waaronder een artikel over singer/songwriter Dayna Kurtz, een interview met Sonny Rollins en een portret van Pete Philly. Voor de 7,95 euro die je moet neertellen voor Jazz Nu krijg je er ook nog een CD bij waarop nummers van Manu Katché, Martha Redbone, Briskey, Rick Braun, Amparanoia, Charlie Dée, Monsieur Dubois, Five Corner's Jazz Quintet, Paulus Potters, Dayna Kurtz, Mich en Scène, Fay Claassen, Mary Black en Eric Vloeimans te horen zijn.
Het is natuurlijk niemand ontgaan dat het behoorlijk gesneeuwd heeft. Volgens mij voor het eerst deze winter. Zo'n laagje sneeuw ziet er - als het vers is tenminst - altijd zo mooi uit. Zelfs rommelhoekjes krijgen met een wit laagje er op een apart karakter. Die sneeuw ziet altijd kans om zich op een hele decoratieve manier aan voorwerpen te hechten. Neem bijvoorbeeld het plastic dat de tuintafel bedekt. Is het niet mooi gedaan door de natuur? Jammer dat het altijd zo snel verloedert als de dooi inzet of als het zonnetje er een paar uurtjes op staat.
You're just left with yourself all the time, whatever you do anyway.
You've got to get down to your own God in your own temple.
It's all down to you, mate.
John Lennon
Voor de DiDi van deze week met het thema 'Fluweel' vond ik dit gedicht van Toon Tellegen uit de bundel 'Er ligt een appel op een schaal'. De foto is van een fluwelen kat: Binky de buurkater, waarmee ik een inniger relatie heb dan met menig mensenbuur. Hij ligt zich te verheugen op de kriebels op zijn buik die hij op het punt staat te ontvangen (klik voor groter).
Verliefdheid
Verliefdheid is een reiziger die zijn koffer openmaakt:
honing heeft hij, zijde, naalden, fluweel, een schaar, een tondeldoos,
briefpapier, hamers, potloden, vuurwerk.
Zoekt u maar uit, zegt hij,
onder de schemerlamp
op de divan
tussen de ontroerde damesbladen,
alles kost zo goed als niets.
Als ik iets oppak om het te bekijken
klapt hij zijn koffer dicht,
springt door het raam
en is verdwenen in de nacht.
Uw schaar! roep ik hem na.
De dichtbundel kopen?
Er ligt een appel op een schaal
Toon Tellegen
|
|
