Heb jij al goede voornemens voor 2006? Of doe je daar niet aan?
Ik heb ze wel...
Ik ga weer aan sport doen en aan mijn conditie werken. Een aantal jaren geleden ging ik minstens twee keer per week naar de sportschool, tenniste en fietste tamelijk veel. Maar gaandeweg is daarom allerlei redenen aardig de klad in gekomen. Het jaar 2006 wordt dus het jaar van de 'take-good-care-of-myself-actie". Verder ga ik ondermeer mijn tuin opknappen, het afdakje vervangen (zie foto en klik voor groter), een aantal andere klusjes in huis doen, mijn trap(penhuis) schilderen en natuurlijk last but not least ga ik afstuderen in de rechtsgeleerdheid. Nog één tentamen moet ik halen en dat gaat wel lukken. Ik heb me nog ingeschreven voor een paar andere vakken waarbij ik voor spek-en-bonen mee ga doen omdat ik ze wel interessant vind. En dan komt (eind januari waarschijnlijk) mijn scriptie uit.
Kortom, genoeg te doen voor mij in het nieuwe jaar!
En jij?
Marco heeft het in zijn reactie over een boek dat je hier kunt bestellen:
Goal--Free Living
S. Shapiro
Jullie hebben de afgelopen week onze verhalen van Sylt kunnen lezen en daar waren ook foto's bij te zien. Vanzelfsprekend is er méér aan fotomateriaal. Honderden foto's maakten we ieder. Een kleine selectie daarvan kun je nu al vinden op onze fotostreams bij Flickr maar er komen er zeker meer bij de komende dagen. Foto's van Hans vind je
hier en mijn Syltfoto's kun je
daar vinden.
Het leren van empathie is belangrijker dan het leren van de zijrivieren van de Rijn.
Andries van Dantzig
Chet Baker was een trompetspeler die zo nu en dan ook zong, maar zijn trompetspel klonk als een menselijke stem. Hij zou dit jaar 75 geworden zijn als hij niet uit het raam van een Amsterdams hotel gevallen zou zijn. Dit is nog een optimistische veronderstelling want ook zijn drugsverslaving zou zijn levensduur sterk bekort hebben. Ik ben altijd een fan geweest van Chet Baker en het was met enige scepsis dat ik kennis nam van de dubbel-CD "Fay Claassen sings Two Portraits of Chet Baker", een Nederlandse productie en initiatief van stichting
Jazzimpuls uitgegeven op het eveneens Nederlandse
Munich Records Label. Een aantal musici op de CD hebben nog met Chet gespeeld, getoerd en zelf CD-opnames met hem gemaakt.
Lees meer...
Volgens mij worden wij achtervolgd door winterweer. Op Sylt begon het al met eerst een klein pakje sneeuw en op de dag dat we weg gingen viel er dikke laag. Op de terugreis bleven we de files, de gladheid en de ijzel maar ternauwernood voor. En we zijn nog geen dag thuis of er is weeralarm in Nederland. Ook hier is ondertussen een mooie witte deken neergedaald over de wereld en ik blijf lekker binnen vanavond. Ik moet overigens zeggen dat ik het wel idioot vind dat de NS mensen vandaag adviseerde om na 16.00 uur geen gebruik meer te maken van de trein. Ze willen zeker de kosten die voor hen gepaard gaan met vertragingen drukken door hun klanten weg te jagen.
Hans is naar het concert van Nathalie Lorrier in Arnhem met de trein, vertrokken om 18.00 uur en inmiddels conform plan gearriveerd. Of het vanavond later op de avond net zo gemakkelijk zal gaan is natuurlijk nog maar de vraag. We zullen zien.
De foto maakte ik op Sylt van de waddendijk aan het eind van de middag (klik voor groter).
Na het shoppen van gisteren hadden we wel een rondje welness verdiend vonden we dus togen we naar de kelder van ons complex waar zich die afdeling bevindt. Een sauna, stoombad, zwembad, relaxruimte en solarium en niemand daar behalve wij tweeën. Heerlijk dus. Ik word normaal gesproken altijd heel rozig en ontspannen van de sauna maar daar kon nu geen sprake van zijn want er moest ingepakt worden. Vanmorgen om 10.00 uur moesten wij ons appartement verlaten hebben zodat het weer kon worden schoongemaakt voor de volgende gasten. Verbijsterend hoeveel spullen je kunt verspreiden door zo'n appartement in de loop van één week. Nou was het Kerst natuurlijk en hadden we lampjes en kaarsjes meegenomen maar toch! We hadden trouwens nog een probleem: mijn auto heeft niet zoveel laadruimte (want een cabrio waar het dak in de achterbak verzinkt, eenmaal open) en Hans heeft een totaal andere optiek over inpakken van bagage en van een auto dan ik. Dat geeft af en toe pittige discussies. En uiteindelijk paste het dus maar nèt. Er kon helemaal niks meer bij!
Lees meer...
Vandaag is ons laatste hele dagje op Sylt. Tijd dus om te gaan shoppen in het stadje Westerland (we vonden Kampen een beetje aan de prijzige kant). In Westerland heb je een keur aan winkeltjes met een accent op trendy kleding, thee en dure prullaria (foto links en midden, klik voor groter). Om met het eerste te beginnen: we zagen veel avond- en feestkleren maar ook erg veel leer en bont. Ik heb hier meer bontjassen op straat gezien dan ik anders in een jaar tegenkom. En dat zijn dan geen korte jasjes maar van die lange wijde tot op de grond (nerts zo te zien) en ook de laarzen, capuchons en mutsen zijn rijkelijk voorzien van bontrandjes.
Lees meer...
Er ligt hier een wit laagje over de wereld. Niet echt een pak maar een dun laagje. Het heeft vannacht ongehoord gestormd en de gordijnen hingen heftig te klapperen voor het open raam. Ik heb nog even getwijfeld of ik een extra deken zou gaan halen maar in de overwegingen die daarmee te maken hadden (warm in bed en koud er uit) ben ik kennelijk toch in slaap gevallen. Het is ook bar koud vandaag. Gelukkig had ik nog het thermisch ondergoed ingepakt dat ik voor mijn laatste skivakantie aanschafte dus kou lijden hoef ik niet. Hans daarentegen heeft het constant koud en is nauwelijks herkenbaar met zijn muts op en een sjaal tot over zijn neus.
Vandaag zijn we eerst even naar Kampen gereden, het St. Tropez van het noorden. Dat is ook wel te zien aan de winkels die daar zijn zoals Louis Vuitton, Armani, Swarovski, Hermès, Prada en ga zo maar door, allemaal gevestigd in een typisch Sylter pand met rieten kap.
Lees meer...
Nog een beetje in de kerstgedachte koos ik voor deze DiDi het thema "Kind/Child". De aftrap geef ik met dit prachtige gedicht van Ischa Meijer uit 'Mijn lieve ouders' (1994). Ik weet niet of het mogelijk is vanuit Sylt al jullie bijdrages te bekijken maar wees er van verzekerd dat we dat, mocht het hier vandaan niet lukken, bij thuiskomst alsnog zullen doen.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Soms loop ik 's nachts naar het Victorieplein,
Als kind heb ik daar namelijk gewoond.
Aan vaders hand zijn zoon te zijn,
Op moeders schoot te zijn beloond
Om niet. Om niet is het, dat ik hier ga,
De vrieskou in mijn jas laat dringen,
Alsof de tijd zich ooit zou laten dwingen,
Terwijl ik roerloos in de deurpost sta.
Om thuis te komen. En zo simpel is de gang
Om tot dit moeilijk inzicht te geraken:
Dat ik geen kind meer ben; dat ik verlang
Naar iemand die nooit kon bestaan:
Een jongetje dat alles goed zou maken ?
de tijd die stilstond en hem liet begaan.
Zoals wij in Nederland de nieuwjaarsduik kennen hebben ze hier op Sylt het Weihnachtsbaden waarbij talrijke moedige zwemmers de ijskoude branding van de Noordzee trotseren. Tweede Kerstdag om 14.30 uur vindt dit festijn plaats en om twee uur waren wij op de boulevard om ons met duizenden anderen op te stellen langs de afzetting waarlangs de deelnemers naar de zee zouden rennen. Het was zonnig maar bar koud en er stond een snijdende noordenwind die het niet bepaald een doorsnee zwemtemperatuur maakte.
Toen er twintig brandweermannen het strand op kwamen en hun posten betrokken langs de afzetting drong het publiek naar voren. Na een heleboel onverstaanbaar gepraat via de luidspreker en het verschijnen van Neptunus (foto midden, klik voor groter), die kennelijk collecteerde voor een goed doel, zagen we de kerstman (foto links, klik voor groter)de trap af komen met achter zich de 103 zwemmers. Ongeveer halverwege op het strand stond een kapstok voor de badjassen en vanaf dat punt zetten de meeste deelnemers er maar even de pas in om de kou te weerstaan.
Lees meer...
Vandaag stond de zon al meteen aan een blauwe hemel te stralen zodra we een hoofd om de gordijnen heen staken. Het beloofde een prachtige winterdag te worden. Na het kerstontbijt gingen we dit keer noordwaarts het eiland bekijken. De route leidde ons langs de waddenkust waar het laag water was hetgeen met de zon erbij schitterende doorkijkjes opleverde. Het schijnt dat er nogal wat zeehonden zitten op het wad bij Sylt maar die lieten zich vandaag niet zien.
Het uiterste noorden van Sylt is een natuurgebied waar honden niet los mogen en je niet van de paden af mag. Het is een grote baai langs het wad en wordt de Ellenbogen genoemd. Je bent hier op het noordelijkste puntje van Duitsland en we worden op onze mobieltjes dan ook hartelijk welkom geheten in Denemarken. Er lopen kuddes schapen los en er zijn alleen wat wandelaars te zien maar verder geen noemenswaardige toeristische activiteit. We zeiden net tegen elkaar dat we nog geen schaap gezien hadden of er stak er eentje vlak voor onze auto de weg over. Aan de kant waar dit schaap vandaan kwam bevond zich nog een hele kudde die duidelijk allemaal van plan waren om ook de weg over te steken. Aha, dat moest de ultieme schapenfoto op kunnen leveren. De auto aan de kant dus en wij eruit.
Lees meer...
Vanmorgen vroeg was het schitterend weer. De zon stond stralend te schijnen en er was heel wat blauw te zien in de lucht. Wij besloten met camera's gewapend het stadje in te gaan en de pittoreske geveltjes te verschalken(foto links, klik voor groter). We hadden echter nog geen voet buiten de deur gezet of de hemel trok dicht en even later voelden spettertjes en meteen daar achteraan druppels. Toen we even bij het strand gingen kijken striemde de wind in ons gezicht, samen met de regen. Tijd voor een 'change of plans'. De laatste kerstboodschapjes gedaan bij de Spar (waar het bovendien droog was) en naar huis voor een kop koffie. Hans stelde als alternatief voor dat we vandaag de zuidkant van Sylt per auto zouden verkennen. Goed plan!
Lees meer...
Remember, information is not knowledge, knowledge is not wisdom, wisdom is not truth, truth is not beauty, beauty is not love, love is not music, music is the best.
Frank Zappa
Gisterenavond om een uur of half zeven konden we dan eindelijk de autotrein op die ons naar het eiland Sylt zou brengen. Het was al helemaal donker en we hadden een klein uur gewacht in een rij met vele anderen. Hans had mij al bang zitten maken dat ik straks op een trein zou moeten rijden in de hoogte maar hoewel ik absoluut geen fan ben van los van de grond zijn, besloot ik me niet te laten kennen. Ons licht sprong op groen en onze rij moest aanrijden. Een helling gevolgd door een bocht en daar gingen we de trein op. Geen sporen zoals ik had gevreesd maar een solide bodem met hekken aan weerszijden. "Je rijdt nu op de trein", zei Hans nog ten overvloede. Ja, dat had ik ook wel door een metertje of drie boven de grond op de tweede verdieping van deze superlange trein. We moesten heel dicht achter onze voorganger staan.
Lees meer...
Wij zijn er eventjes niet en zijn lekker weg met Kerst. Hierboven zie je een plaatje van onze bestemming uit Google Earth (dat nu ook beschikbaar is voor Mac!) dat je kunt klikken om het ietsje groter te bekijken. Er is strand, wind, zee, lekkere visrestaurantjes en een appartement (met zwembad, sauna, stoombad en solarium in het complex) dus dat komt met ons - met welk weer dan ook - wel goed denk ik. Voor het huis, de plant (ja eentje maar) en de vissen heb ik oppas geregeld dus nu nog even de laatste dingen inpakken en dan zijn we weg.
We gaan door met loggen vanaf onze vakantiebestemming al zal het waarschijnlijk wel wat minder zijn. Ook DiDi gaat gewoon door komende dinsdag en je kunt rekenen op een toepasselijk thema voor de 'derde kerstdag'.
Het
Sinterklaasspel waarover ik al eerder schreef is ook dit jaar weer door veel mensen gespeeld en met groot succes. Er is vanzelfsprekend helemaal niks op tegen om hetzelfde spel te spelen als Kerstspel. Stem de aankleding en eventueel ook de vragen en opdrachten af op Kerstmis en/of Oud & Nieuw en serveer het geheel met passend eten en drinken. Bij dit Kerstspel geldt ook weer: hoe meer mensen er meedoen, hoe leuker het is!
Voor de Kerst-DiDi koos ik het gedicht 'Genade' van Lode Bisschop uit de bundel 'Split. De kerstbal is - weliswaar vervormd - een onderdeel van de Miwian kerstkaart (klik klik).
Het kindeke kraait de herders tegemoet
en onder de herders ben ik
de leraar verkleed in een schapevacht
het krijtje frunnikt tussen mijn handen
als het kindje mij ziet moet het lachen
hard lachen... nee... nee... jij hier
en ik huil bedeesd... en kniel neer
en als de herders lammeren en boter geven
schenk ik mijn krijtje... en het kindje kraait luider
en tekent op zijn kribbe mijn hoofd met het warrig bos haar.
Je bent helemaal hip als je in plaats van met een Mars je lekkere trek stilt met
Tonny's Chocolonely: het slaafvrije snaaien dat uitgevonden werd door de
Keuringsdienst van Waarde. Ik vind het een loflijk streven om de politieke kant van wat je eet goed in de gaten te houden. Ik ben één van de mensen die ook geen Outspansinaasappelen at indertijd in 1974 of zo. En ik voetbal ook niet met door kinderen met de hand genaaide voetballen. Ik ben een fan van verantwoord ondernemen en consumeren (of consuminderen zo je wilt).
Maar nou heb ik zo'n schitterend boek gekregen afgelopen week en de titel van één van de paragrafen is:
suiker - het zoete gif. Laat nou melkchocolade (waar Tonny's Chocolonely uit bestaat) voornamelijk uit suiker bestaan en maar weinig chocolade bevatten! Dat weet ik dan weer van een bezoek aan een chocoladefabriek in Keulen. Bij Tonny's Chocolonely kun je op de website lezen dat er tenminste 30 % cacao in zit. Dat lijkt veel maar er zit dus ook 70 % suiker en boter in. Ik hoef natuurlijk niemand meer uit te leggen dat suiker verslavend (mooie woordspeling in dit verband) en slecht is omdat het stofwisselingsstoornissen en overgewicht veroorzaakt. Dus het is slaafvrij maar wel verslavend kunnen we constateren. Misschien is het toch beter om maar helemaal af te zien van de zoete snack en met ingang van 2006 wat gezonder te gaan eten. Ik doe nu alvast mee!
Wat kon ik nou anders kiezen voor deze DiDi 61 dan Kerst, Kerstmis, Christmas. Misschien een ander woord dat de kerstgedachte vertegenwoordigt, maar dat wilde ik niet. Ben benieuwd wat er boven komt drijven deze keer. Ik koos voor
Have yourself a merry little Christmas een standaard uit 1943, die iedereen kent en hij komt uit de film Meet Me In St. Louis van Hugh Martin en Ralph Blane. Het nummer is in de versie van Diana Krall te beluisteren in de
Jukebox.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Have yourself a merry little Christmas,
Let your heart be light
From now on,
our troubles will be out of sight
Have yourself a merry little Christmas,
Make the Yule-tide gay,
From now on,
our troubles will be miles away.
Here we are as in olden days,
happy golden days of yore.
Faithful friends who are dear to us
gather near to us once more.
Through the years we all will be together
If the Fates allow
Hang a shining star upon the highest bough.
And have yourself a merry little Christmas now.
foto's Hans Speekenbrink, klik voor vergroting
Onder de naam 'Bare Stripped Naked' doet
Bettie Serveert op dit moment een aantal semi-akoestische optredens en afgelopen zaterdag waren ze in het
Beauforthuis in het kader van de serie BO4U. In de aankondiging van de tour lezen we dat Bettie Serveert een rustigere, af en toe meer jazzy kant laat horen en oud materiaal zal worden afgewisseld met nieuw en niet eerder verschenen nummers.
Bettie Serveert ontstond in 1991 uit de Arnhemse kunstenaarsscène en dankt zijn naam aan de tennisspeelster Betty Stöve. Eén van de bijzondere dingen aan de band is dat ze, na een goed ontvangen debuutalbum 'Palomine', meteen de oceaan overstaken en gingen touren door Amerika en Canada. Ook in Engeland en in Japan is Bettie Serveert een graag geziene gast en dat kan lang niet van iedere Nederlandse band gezegd worden.
Lees meer...
"Met het programma ?Help, de Belgen komen? valt een stel leuke Vlamingen ons land binnen, cabaretiers die de stand-up comedy geleerd hebben in zalen als de 123 Comedy Club in Gent". Het plaatje hierboven (klik klik) komt van hun
site en ik vond het zo leuk dat ik het wilde gebruiken voor dit logje.
Dit logje gaat alleen niet over cabaret maar over winkelen en dan in Amsterdam. Vriendin N, zelf woonachtig in de buurt van Brugge, houdt zich naast haar baan als docent, ondermeer bezig met het gidsen van dagreizen naar Londen en Canterbury. Omdat er een gids ziek werd bij het bedrijf waar zij voor werkt, is zij gevraagd op 28 december a.s. een groep Belgen te gidsen in Amsterdam bij Kerstshopping.
Ze is regelmatig in Nederland maar gidsen is natuurlijk nog wel een ander ding dus daarom vroeg ze mijn hulp. Het gaat haar met name om de plekjes die leuk zijn en juist niet in een boekje staan. Om winkeltjes met een apart verhaal, een bijzonder product of een fameuze eigenaar. Ik heb wel wat ideetjes voor haar maar jullie vast ook. Wie helpt N met een leuk programma voor haar groep Belgen in Amsterdam? Ik heb haar beloofd dat er vast wel suggesties komen. In ruil voor onze hulp schrijft ze na afloop een gastlogje over hoe het was en wat ze had aan onze ideeën.
klik foto's voor vergroting
Hoewel er een grap circuleert dat er slechts één persoon in Nederland is die pianist
Frank Woeste kent, was de zaal van het
Bimhuis voor een zondagavond aardig gevuld. De 22-jarige Woeste is van Duitse afkomst (Hannover) en woont in Parijs.
Zijn recente CD 'Mind at Play' is uitgebracht door
Challenge Records, het platenlabel van onze eigen Hein van de Geyn, die het album ook produceerde. Het trio bestaat uit Matthieu Chazarenc (drums) en Mathias Allamane (bas) met Woeste op piano en Fender Rhodes.
Frank nam eerder al het soloalbum 'Outward' op als een antwoord op de vraag naar een CD, die ontstond in Korea dankzij een tour met zangerers Youn Sun Nah. Verder is hij ook te horen op de CD 'Songful' waarop hij kerkorgel speelt en een duo vormt met saxofonist Uwe Steinmetz en waarop Eric Schaefer (drums) als gastspeler op enige tracks is te horen. Woeste studeerde in Bremen en in het 'jazz Mekka' Parijs aan het conservatorium en kreeg daar o.a. les van Franse jazzpianist Hervé Sellinveel. Hij speelt in Frankrijk veel samen met leeftijdsgenoten: Nelson Veras waarmee hij een duo vormt en met trompettist Mederic Collignon. Als sideman is hij vertegenwoordigd in tal van samenstellingen zoals het Marc Wyand Quartet. en de Syvain Gontard Group. Hij studeerde verder ook bij Britse meester
John Taylor die een grote inspiratiebron is voor een nieuwe generatie jazzpianisten. Als Taylor over Woeste zegt: ?Excellent touch and sound. Talented composer and exciting solist?, dan is dat bijna een garantie voor een veelbelovende toekomst.
Lees meer...
Zij komt hier eens in de maand een nachtje slapen omdat ze een opleiding volgt voor natuurvoedingsconsulent hier vlakbij. Dat is handig voor haar maar los daarvan is het ook gezellig om op regelmatige basis eens even bij te kletsen. Afgelopen vrijdag kwam ze binnen, helemaal zeulend met - zo te zien - een zware tas. Al snel bleek waarom. Ze had voor mij een prachtig boek - en loodzwaar - meegenomen "De Natuurlijk Keuken. De nieuwe manier van gezond koken", een lijvig werk met werkelijk alles er in wat je maar kunt bedenken. Prachtig uitgevoerd en voorzien van foto's waarbij het water je al meteen in de mond loopt.
Johannes van Dam mag de pastinaak vergeten zijn in zijn DikkeVanDam, in dit boek wordt er ruimschoot aandacht aan geschonken. Ook zijn er hoofdstukken gewijd aan keukentechnieken, biologisch tuinieren, ecologische landbouw en natuurlijk staat het vol met overheerlijke recepten. Echt een geweldig kado waar ik heel blij mee ben!
Heb je het wel eens meegemaakt, dat je iemand helpt en dat diegene dan een houding aan neemt alsof jij eigenaar bent geworden van zijn probleem? Ik heb het een paar keer meegemaakt en ik ben er iedere keer weer verbaasd over hoe gemakkelijk sommige mensen de verantwoordelijkheid voor hun eigen dingen bij anderen weten te parkeren. En als jij je dat dan laat gebeuren...
Het meest frappante voorbeeld ervan heb ik meegemaakt met een aangetrouwd familielid die ik een tijdje financieel geholpen heb, zodat ze haar auto kon blijven rijden. Ik betaalde de verzekering en de wegenbelasting van de auto voor haar en ook af en toe de benzine. Zij kon door een aantal fysieke beperkingen moeilijk met het openbaar vervoer en op die manier zou haar mobiliteit toch relatief groot zijn. Ik had toen ik er mee begon aangegeven dat mijn aanbod om die kosten voor haar te betalen gelden voor de periode dat ik het me kon permitteren en maximaal voor 10 jaar.
Lees meer...
klik foto's voor vergroting
Het
European TryTone Festival 2005 in het
Bimhuis en de dag daarvoor in
Paradox Tilburg kenmerkt zich door niet erg voor de hand liggende keuzes; geen geijkte paden. Een krankzinnige combinatie, samengebracht door gastprogrameur Wiek Heijmans, is een duo bestaande uit jazz-violist Oene van Geel en de 'leukste jazz-gitarist van Nederland' Anton Goudsmit. Beiden kent hij goed omdat hij Anton nog les heeft gegeven voordat hij naar het conservatorium ging en met Oene maakte hij twee jaar deel uit van het kwartet Mosaiek.
In een set die ruim dertig minuten zal duren gaan de twee musici helemaal los. Anton doet dit al van nature en Oene moet met zijn viool opboksen tegen het geweld van de gitaar. Bij het eerste nummer 'Turn' (compositie van Jeroen van Vliet) en de daaropvolgende Eric Vloeimans compositie 'Guano' gaat het nog gelijk op maar gaandeweg onstaat er een 'maak mij gek'-sfeertje. Met name Oene haalt alles uit zijn vioolkast. Naast de gebruikelijke 'strijkstokbehandeling' speelt hij er ook basgitaar op door aan de snaren te plukken. Hij haalt er een banjogeluid uit de viool door hem als slaggitaar te gebruiken en trommelt op de klankkast.
Lees meer...
A rock pile ceases to be a rock pile the moment a single man contemplates it, bearing within him the image of a cathedral.
Antoine De Saint-Exupery
Ik werk al jaren niet meer in loondienst dus het fenomeen kerstpakket is een herinnering uit lang vervlogen tijden. Een enkele keer komt er wel eens een leuk relatiegeschenkje voorbij maar ook in het bedrijfsleven wordt een stapje terug gedaan dus dat blijft over het algemeen bij een kleinigheidje.
Vandaag stond tot mijn verwondering ineens een collega voor de deur met een kerstpakket voor mij. Wat een leuke verrassing! Allerlei fraais en lekkers zat er in: Italian Style (klik op de foto's voor vergroting). Ook vond ik nog een kerst(postcode)lot in de doos en een kerst(kortings)bon voor een weekendje weg. Wat een verwennerij! Herman & Trees bedankt voor dit leuke gebaar en een hele fijne Kerst!
Het is een tijdje geleden dat ik een foto heb gepost op Photo Friday maar vandaag heb ik toch weer een keer meegedaan. Het thema is 'Depth of field' en bovenstaande foto (klik voor groter) maakte ik tijdens het optreden van
PJDS dat we onlangs bezochten in de Brakke Grond. Meer Photo Friday vind je
hier en meer foto's van mij vind je
daar.
Ik ken iemand die bij een organisatie werkt waar hele bijzondere normen gelden. Hoewel ook de targets en de resultaatgerichtheid daar hun intrede hebben gemaakt is het met de handhaving van de regels nog altijd droevig gesteld. Geheel conform de van oudsher ambtelijke traditie van de organisatie wordt er veel gemopperd en gezeurd maar worden er slechts zelden echte eisen gesteld en bij hoge uitzondering trekt er iemand consequenties als er een medewerker onwillig of onvermogend is. Deze situatie leidt tot allerlei uitwassen onder het personeel. Zo zijn er mensen die slechts een paar dagen per week enkele uurtjes op kantoor verschijnen ondanks het feit dat ze een full-time dienstverband hebben. Zij werken thuis. Ook kent de organisatie speciale arrangementen voor mensen die niet in de spits willen rijden, hun werk niet kunnen managen of anderszins aanspraak maken op een voorkeursbehandeling. Hoewel er een prima intern kwaliteitssysteem is ontwikkeld worden werknemers die er niet aan voldoen niet aangesproken of afgerekend op hun disfunctioneren.
Die vriend vertelde me een tijdje geleden dat hij nu bekend staat als een frequent verzuimer. Hij is - zeker vergeleken met zijn collega's - een lichtend voorbeeld van concensieus werknemerschap, kwaliteit en integriteit maar heeft wat fysieke dipjes doorgemaakt waardoor hij zich drie keer 1 of 2 dagen heeft ziekgemeld. Daarmee krijgt hij het label frequent verzuimer. Zijn collega, die na een kursus tijdmanagement zijn workload helemaal niet meer aankon en sindsdien ziek is (al vier maanden) daarentegen, is maar 1 keer ziekgemeld dit jaar en derhalve nog helemaal 'in the clear'. Tja, en dan krab je toch even verbaasd achter je oren over zoveel bureaucratische logica.
Het plaatje komt uit een collectie die ik nog ergens bleek te hebben. Klik er op voor vergroting want dan zie je pas de logica.
...zijn er circa 49.400 inwoners
...is de oppervlakte van de gemeente 13.484 ha waarvan 9 % bebouwd
...bestaat 45 % uit bos en natuur
...en 46 % uit water, recreatieve voorzieningen, wegen en agrarisch gebied
...is er een logo en een motto: 'eenheid door eigenheid'
...en heet 'De Nieuwbode' ineens 'De Kaap'.
Nu meteen al kun je op het plaatje klikken om het groter te bekijken.
Podcast is uitgeroepen tot het woord van het jaar 2005 (en ik geloof dat het ondertussen ook toegevoegd is aan het woordenboek). Een fantastische uitvinding vind ik zelf. Ik heb abo's op de podcasts van BNN Storing, De Stadsdichter, Het Bureau, Kunststof, Radio Bergeijk, Argos en Noorderlicht. Die beluister ik eigenlijk voornamelijk in de auto of als ik ergens eventjes moet wachten want ook mijn iPod wordt automatisch bijgewerkt met de meest recente afleveringen.
En dan heb ik in iTunes ook nog vodcasts van Bieslog, de Volkskrant en de RVU maar het kijken naar de laatste twee schiet er nog wel eens bij in. Ik vind het een geweldige oplossing voor mensen met een drukke agenda want het is luisteren op je eigen tijd. Nou nog een podcast voor "Met het oog op morgen" en ik ben helemaal tevreden. Of heeft er iemand nog een andere goede tip voor mij van een podcast die je echt niet mag missen?
Het zit boven mijn ogen en dan voornamelijk aan de rechterkant. Vanmorgen stond ik er mee op en ondanks verschillende paracetamolletjes wordt het niet echt beter, eerder slechter. Ik denk dat ik vanavond heel vroeg in bed lig.
Na twee en een half jaar in Afrika te hebben rondgefietst, zijn we eind november in Dubai aangekomen, een van de Verenigde Arabisch Emiraten.
Het is heerlijk de atmosfeer hier weer te proeven: het geluid van de oproep tot het gebed vanaf de minaretten van de moskeeen, de mannen in hun witte gewaden en hoofdbedekkingen, de in het zwart geklede vrouwen, regelmatig alleen de ogen zichtbaar, de geur van kruiden en specerijen, de Arabische taal. We voelen ons weer helemaal thuis.
Het levensritme is hier totaal anders dan in Afrika. Houdt het leven daar op als het donker wordt, hier begint het pas. Tot tien-twaalf uur 's avonds lopen we over straat, langs winkel(tje)s die gewoon open zijn, restaurantjes waar men op straat zit te eten, koffie of thee te drinken en spelletjes te doen. Al het leven vindt plaats in de open lucht. En we voelen ons veilig. Hier kun je met je camera over straat lopen en je portemonnee gewoon in je zak en hoef je niet elke seconde om je heen te kijken of er niet iemand is die je wil overvallen. Zo anders als de steden in Afrika.En zo anders als wat de berichtgeving in Europa en Amerika ons wil doen geloven.
Arabieren zijn ons favoriete volk, naast de blanke Zuid Afrikaanders. Maar in Nederland mag je dat natuurlijk niet zeggen...
We verheugen ons op Oman en Jemen, Bahrein en Qatar, Iran en het Verre Oosten, onze doelen voor het komende jaar.
Peter & Karin
NB Ik (Mieke) heb een foto bij dit logje geplaatst van de markt in Aleppo in Syrië (klik voor groter) waar Peter en Karin eerder waren op hun reis en ook een Arabisch land. Ze hadden bij dit logje geen foto gedaan. Mocht er nog een recentere komen dan plaats ik die later wel. En voor alle reisverhalen om van te smullen kun je terecht op hun
site.
Nu moeten wij aan veel meer traagheid wennen,
aan liefde die verdween en aan wat nog resteert
aan teerheid in wat najaarslucht en geur van dennen
en aan hoe-het-kon-zijn-gedachten die je nooit verleert.
Aan bijna-niets, en aan voortdurend vier dezelfde muren
en aan een belsignaal dat nooit weerklinkt,
aan twintig keer per dag door ramen naar de verte turen
en altijd jezelf met wie je 's avonds drinkt.
En wat ik overhou is niets om weg te geven:
wat ik nog ben, ben ik alleen voor mij.
Herman de Coninck
Ik heb een tuinpoort die toegang geeft tot het pad naast mijn huis en de voor- en achterdeur. Omdat het huis ver naar achteren is uitgebouwd en onoverzichtelijk is, heb ik de poort (die aan de straat ligt) altijd op slot. Op die manier loopt niet zomaar iedereen in en uit en kan ik toch de deuren van het slot laten als ik thuis ben.
Vroeger, toen die poort nog niet afgesloten was liepen mensen wel eens zomaar door naar binnen. De overbuurman had daar een handje van. Die stond wel eens onder aan de trap te roepen terwijl ik boven onder de douche stond 's morgens vroeg. Enr ik heb ook wel eens een postbode aangetroffen in de keuken met een pakje in zijn hand op zoek naar de bewoners. "Ik was maar even doorgelopen", zei hij.
Dat gebeurt dus niet meer omdat de poort sinds enige jaren afgesloten wordt dicht. Althans, dat denk ik dan. Vanmiddag stond ik even een appel te schillen aan het aanrecht toen er ineens op het keukenraam werd getikt. Ik schrok me echt helemaal rot. Het bleek een man van een pakketdienst te zijn met een pakje voor mij. Hans, die even wat was komen halen, had verzuimd de poort af te sluiten (dat overkomt hem gelukkig zelden) en de man had de bel niet gezien. Gelukkig was ik net in de keuken anders had de man misschien - net als die postbode vroeger - ineens in mijn huis gestaan. Brrr, ik moet er niet aan denken.
Het is een culinair en gastronomisch standaardwerk en vandaar dus ook de titel van het nieuwe en 736 pagina dikke boek van Johannes van Dam. Wie heeft niet ooit een column van hem gelezen of is op zijn voorspraak bij een restaurant terecht gekomen? Johannes van Dam is bekend door zijn journalistieke werk voor het Parool en Elsevier dat beroemd is bij lezers en berucht bij restauranthouders. Als hij een 9 uitdeelt dan is het bewuste restaurant verzekerd van een volle bak voor de komende periode. Ik heb mij regelmatig laten leiden door de columns van Van Dam en ben er nooit in teleurgesteld maar vaak door verrast.
Vijfentwintig jaar ervaring heeft hij samengevat in deze Dikke en het is nog niet af, zo laat hij weten in allerlei interviews. Hij schijnt zelf trouwens ook niet onverdienstelijk te koken dus ook recepten van eigen hand zijn te vinden in zijn boek. De eerste druk is al uitverkocht en de tweede nog niet beschikbaar maar het is natuurlijk wel een perfect kado en bestellen kan via onderstaande link. Ik neem het in ieder geval op in mìjn verlanglijstje dus voor wie mij wil verrassen...
DeDikkeVanDam
J. van Dam
Ik koos voor deze Dichters op Dinsdag het thema Tuin of Garden omdat me dat in deze tijd rond midwinter doet denken aan de zomer die wat mij betreft weer snel mag komen. Het gedicht waarmee ik de aftrap wil doen is van Rutger Kopland met de titel 'Een tuin in de avond' uit 'Tot het ons loslaat' uit 1997.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Tuin in de avond
Er gebeuren dingen hier en ik ben de enige
die weet welke
ik zal ze noemen en ook zeggen waarom
er staat een oude tuinbank onder de appelboom
er ligt een oude voetbal in het gras
er komen oude geluiden uit het huis
er is oud licht in de lucht
dit gebeurt hier: een tuin in de avond
en wat je niet hoort en niet ziet ? de plekken
waar we kuilen groeven en
die huilend dichtgooiden
ik vertel dit omdat ik niet alleen wil zijn
voordat ik het ben
Geïnteresseerd in de dichtbundel?
Tot het ons loslaat
Rutger Kopland
Ik vind de tijd zo snel gaan de laatste tijd. Het lijkt gisteren dat het jaar 2005 begon en nu hebben we nog maar een paar weken en dan is het alweer 2006. Als je net het weekend achter de rug hebt en even niet oplet dan is het al weer vrijdag en heb je nog een heleboel klusjes liggen die je allemaal had willen doen die week. Met mijn verjaardag in mei had ik al het gevoel dat ik er nog niet aan toe was en dat heb ik nu weer. Binnenkort is het Oud en Nieuw en ik ben mentaal nog ergens in het begin van de herfst. Ik weet dat meer mensen er last van hebben en dat ik de enige niet ben. Vriend P gaf laatst toe aan het zelfde fenomeen te lijden. Wat is dat toch? Zou het de leeftijd zijn? Is het dat er zoveel informatie op ons af komt dat het lijkt alsof het daarom zo voorbij vliegt? Bovendien als de tijd zo snel gaat heb je steeds het gevoel dat je geen tijd hebt. Heb jij dat nou ook?
De foto is van het horloge van mijn opa uit de tijd toen iedereen nog tijd had (klik voor grotere foto).
Update
Naar aanleiding van de reactie van
Geespot hier een link naar het door haar genoemde boekje:
Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt
D. Draaisma
klik foto's voor vergrotingAfgelopen zaterdag waren we in het
Bimhuis voor het
European TryTone Festival 2005. Gastprogrammeur
Wiek Hijmans had een fantastisch programma samengesteld waar het publiek de jazzvingers bij kon aflikken. De laatste plaats op het programma was gereserveerd voor de Noorse band
Farmers Market, wiens roem hen al was vooruitgesneld als populaire live-act.
In 1991 werd de band opgezet door jazzstudenten van het conservatorium van Trondheim. Aanvankelijk speelden ze free-jazz maar al snel werden ze gegrepen door de Bulgaarse volksmuziek die nog steeds een belangrijk ingrediënt is in hun performance. Ze spelen nu 'Speed Balkan Boogie', zoals ze dat zelf noemen, waarmee wordt aangeduid een mengeling van jazz, pop, Bulgaarse muziek, humor en energie.
Hijmans zegt er over: "Voor mij betekent dat muziek die vermakelijk, virtuoos en origineel is. De bezoeker krijgt een pakket post-jazz voorgeschoteld waarin de belangrijkste ingrediënten levendigheid, humor en gevoeligheid zijn. Een ongelofelijk spectaculair circus, waarin Scandinavische slimmigheid geconfronteerd wordt met Bulgaarse hitsigheid". Dat heeft hij wat mij betreft goed beschreven want het dak ging er af zaterdagavond in het Bimhuis.
Lees meer...
Overal om mij heen barst de kerstkoorts los. Bij AH struikel je over de kerstbomen en kerststerren, er verschijnen steeds meer smaakvolle decoraties en ook wanstaltige kitschversiering (klik klik) in huizen of straten en de ene boom na de andere verrijst op de vloer of daalt (heel modern) af van het plafond. Het midwinter-familie-kneuterfeest kan binnenkort weer beginnen want van de Christelijke betekenis van Kerstmis trekken nog maar zeer weinig mensen zich wat aan. Samenzijn met familie en/of vrienden en dan vooral smaakvol gedecoreerd en voorzien van modieuze happen uit verantwoordelijk ingrediënten, dat is waar Kerstminnend Nederland voor gaat. Of voor de glamour-party-variant waarbij tout hip & trendy wil zijn of gezien wil worden.
Wij niet. Wij gaan dit jaar lekker even uitwaaien op het Duitse waddeneiland Sylt. Even geen verpichtigen, kerstlichtjes of bomen voor ons maar lopen op het strand, weer en wind opsnuiven, een spelletje scrabble 's avonds, een lekker boek mee en niets hoeven. Heerlijk!
Wat ga jij doen met Kerst?
klik foto's voor vergroting
De CD 'I Claudia' verblijft al een tijdje op mijn iPod: aangename interessante en genietbare akoustische klanken ondersteund door een warme bas en markante drums. Ik heb het nooit hellemaal als jazz beschouwd. Het heeft ook iets minimalistisch en avantgardistisch; muziek gecomponeerd door de New Yorkse drummer John Hollenbeck (foto midden). Het is niet zo gebruikelijk dat een drummer tevens de belangrijkste componist is in een groep. Al helemaal niet als er door de wol geverfde muzikanten als Chris Speed (sax en foto rechts) en Drew Gress(bas) in de The Claudia Quintet zitten. Ik was er dan ook benieuwd naar om ze eindelijk in het Amsterdamse
Bimhuis eens live te ervaren.
Lees meer...
Vandaag is
zij jarig en dat vierden we gisteren al in het voormalige Haarlemmermeerstation in Amsterdam, waarin nu het populaire Cafe Restaurant
Prins H is gevestigd. Sab wordt 30 vandaag dus het is een bijzondere verjaardag en daarom kreeg ze van Hans een prachtige bos kerstrozen en van mij een kaartje voor een voorstelling naar keuze.
Wij hadden nog niet gegeten toen we daar aankwamen dus we wilden even een salade eten en dat kon. Overheerlijke salades moet ik zeggen. Echt een aanrader, zowel die van mij met coquilles St. Jacques en rivierkreeftjes, als die van Hans met eendenborst. Ook het toetje, dat bestond uit een mengeling van allerlei gegratineerde exotische vruchten met sabayon en lycheesorbetijs, was verrukkelijk. Alleen de bediening was jammer genoeg niet van het niveau van het eten. Niet alleen was het langzaam en moesten we alles wel twee keer vragen, ook zag onze serveerster een storing in het pinapparaat aan voor een disfunctioneren van mijn bankpassen (ik probeerde er wel drie) en werden ons twee glazen wijn van andere mensen in rekening gebracht. Een donker wolkje boven een heerlijke maaltijd.
Het moet trouwens wel gezegd worden dat je heel luxueus gratis kunt parkeren achter Prins H. Waar vind je nog een kroeg in Amsterdam met zo'n voorziening? De foto hierboven vond ik in de Wikipedia.
Some men see things as they are and ask: "Why?".
Others dream things that never were and ask: "Why not?"
George Bernard Shaw
klik foto's voor vergroting
Muziekcentrum Vredenburg wordt nog wel eens over het hoofd gezien als jazzpodium, althans bij Jazz puristen. Het loont de moeite om regelmatig het Vredenburg programma te checken. Zo was daar kortgeleden nog het trio Rein de Graaf met 4 saxofoon-giganten waaronder Lew Tabackin en Don Braden. Daarnaast zijn er natuurlijk ook nog regelmatig de Jazzimpuls dubbelconcerten.
Jazzimpuls is een stichting die onder voorzitterschap van Bob Hagen Jazz weer terug brengt naar theaters waar Jazz langzaam aan het uitsterven was. Dit zou laagdrempelige Jazz weer onder de aandacht moeten brengen van een nieuw publiek. Met per jaar 120 dubbelconcerten in veertig theaters zou dat toch moeten lukken! We deden
hier al eerder verslag van een van de eerste Jazzimpuls concerten.
Afgelopen woensdagavond was er weer zo'n dubbelconcert van het tegen jazz aanhangende kwartet José Lopretti, na de pauze aangevuld met zangeres
Beatriz Aguìar. Lopretti en Aguìar zijn beiden afkomstig uit Uruguay en hebben los van elkaar een muzikale carrière opgebouwd in Zuid- en Noord-Amerika en Europa. Beiden componeren ze voor zichzelf en anderen. Jazz is zo'n beetje de universele wereldmuziek aan het worden, maar het jazzgehalte was toch aan de magere kant die avond. Het publiek had daar kennelijk geen moeite mee en genoot van de warme Zuid-Amerikaanse klanken.
Lees meer...
Op
Marketingfacts las ik een bericht over een alarmerende uitspraak van een Duitse rechtbank. Die uitspraak werd gedaan in een zaak tussen een online tijdschrift en een bezoeker van de site, die anderen had opgeroepen massaal een programma te gaan downloaden op een bepaalde server waardoor die server overbelast raakte. De rechter oordeelde dat het online tijdschrift verantwoordelijk is voor wat bezoekers aan commentaar plaatsen. Dat een commentaar achteraf verwijderd is doet aan deze verantwoordelijkheid voor een onrechtmatigheid niet af. Dus als een bezoeker van een weblog een onrechtmatige daad pleegt middels zijn commentaar dan is de weblogeigenaar daarvoor aansprakelijk. Dat is de consequentie van deze uitspraak. Heise, de uitgever van het tijdschrift, gaat in hoger beroep maar als dit een trend is die ook voor de Nederlandse rechter overeind blijft dan heeft deze uitspraak grote gevolgen voor interactieve websites zoals weblogs, nieuwsgroepen, gastenboeken enzovoort. Kijk
hier voor het artikel over deze uitspraak. Op het plaatje een server die al in de problemen komt gewoon door de eigen rommel.
We've got this gift of love, but love is like a precious plant. You can't just accept it and leave it in the cupboard or just think it's going to get on by itself. You've got to keep on watering it. You've got to really look after it and nurture it.
John Lennon
9 oktober 1940 ? 8 december 1980
De opkomst van het internetgebruik heeft een tijdbom gelegd onder het auteursrecht zoals wij dat nu in de Nederlandse wet kennen. Met name in de sfeer van de handhaving zijn er natuurlijk enorme problemen in cyberspace. Dat er iets moet veranderen dat staat wel vast maar hoe dat is een onderwerp van hevige discussie. Er is een stroming die van mening is dat er veel strengere maatregelen genomen moeten worden tegen auteursrechtinbreuken. Een vertegenwoordiger van die stroming is de Stichting Brein, die in dat kader al enige jaren op jacht is naar de aanbieders van illegale (muziek)bestanden. Maar gelukkig zijn er ook nog mensen die een andere mening hebben over deze kwestie. Autoriteit op dit gebied is Creative Commons bedenker Lawrence Lessing die van mening is dat de piraterij bij een harde aanpak alleen maar een veel grotere kans heeft om in een schemergebied terecht te komen net zoals bij drugs is gebeurd en dat het niks oplost. Hij pleit voor een gedeeltelijke tolerantie al was het alleen maar om er grip op te houden.
Lees meer...
klik foto's voor vergroting
Vlaamse pop- en rockgroepen zijn razend populair in Nederland en daarbuiten. dEUS heeft zo ongeveer de 'U2-status' bereikt en in hun kielzog raken er steeds meer Vlaamse groepen bekend. Muziekblad
Oor ondersteunt die kwaliteit en is, onder andere door uitgifte onlangs van de CD 'Vlammende Vlamingen', mede debet aan de bekendheid van veel groepen. Sinterklaasavond 5 december is nu niet bepaald een gelukkig gekozen avond, maar de Belgen waren zich dat bewust en haakten handig in op dit oer-Nederlandse feest door pakketjes uit te delen met pepernoten, marsepein, spekjes en een mandarijntje. Ook de aankondigingen van de groepen ging op (sinterklaas)rijm. Op het programma in de
Brakke Grond stonden Tomàn en PJDS.
Lees meer...
Heb je het ooit zo zout gegeten? Nou pakt de Gemeente Haarlemmermeer haar verantwoordelijkheid door het cellencomplex op Schiphol-Oost te willen sluiten op korte termijn vanwege de onveilige situatie en nou steek Donner daar bij Koninklijk Besluit een stokje voor. De sluiting wordt daarmee opgeschort tot 24 april volgend jaar.
Ik ben even het spoor bijster. Iedereen liep te hoop tegen de laksheid van de gemeenten ten aanzien van de handhaving van veiligheidsvoorschriften ten tijde van de vuurwerkramp in Enschede en de nieuwjaarsbrand in Volendam. Nou zijn er doden gevallen bij de recente brand in het cellencomplex voor uit te zetten asielzoekers en nou laat Donner willens en wetens een aantoonbaar onveilige situatie bestaan! Kan iemand mij uitleggen hoe dat zit?
Vandaag vanaf 11.00 uur is het zover en kunnen er EU domeinnamen worden geregistreerd voor bedrijven of personen die in het bezit zijn van een gedeponeerde merknaam. Dat is natuurlijk vooral van belang voor bedrijven met een Europese uitstraling en/of ambitie. Het is ook mogelijk om een naam die al als .nl of .com bestaat nu voor .eu te registreren en dat is met name handig omdat de .com namen vooral in het bezit zijn van Amerikaanse bedrijven.
Vanaf april 2006 zijn EU domeinnamen beschikbaar voor iedere Europese burger.
Hmmm eens even kijken... zullen we miwian.eu aanvragen? Nee toch voorlopig maar even niet .
Voor de DiDi met het thema
trein koos ik het gedicht 'Trajekt' van Peter Berger uit 'De twee seizoenen van liefde'. De foto maakte ik begin van dit jaar op het station van ons dorp (klik voor groter).
Ik kijk vanuit de trein
over polders. Het dagelijks trajekt
zweeft zonder horizon in de mist:
een land van eksters.
op het grasland staan verstrooid
wat koeien en losse schapen
bewegingloos alsof ze slapen
in de vochtige atmosfeer.
het wordt dus herfst.
het wordt het vertrouwde weer.
op een kladje schrijf ik
na maanden stilte
de bijpassende woorden neer
rustig, niet onaangenaam verdrietig,
niet ongeroutineerd.
Ik stuitte pas heel toevallig op de schilderijen van Carel Janssen en was er meteen door getriggerd. Hij maakt schilderijen van dieren in omstandigheden waarin je ze normaal niet tegenkomt maar met een houding alsof ze op die plek thuis horen. Janssen noemt het zelf zielsverhuizingen. Dieren maar ook gebouwen worden uit hun eigen context geïsoleerd en in een andere natuurlijke omgeving geportretteerd. Hierboven zie je koeien, zebra's en neushoorns op het strand maar op de site zijn nog meer voorbeelden te zien. De kleuren van zijn schilderijen zijn ook schitterend met een grote voorliefde voor bleke blauw/beige tinten. Kijk
hier voor meer info en meer schilderijen.
Een reisje met de trein op en neer naar Amsterdam brengt voor ons altijd weer de nodige gedoe met zich mee. We zijn zojuist weer thuis aangeland en de keuze voor 'trein" als thema valt dan vanzelf op zijn plaats. Als uitgangspunt koos ik het nummer Downtown Train van Tom Waits. Het nummer is te beluisteren in de
jukebox.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Downtown Train
Outside another yellow moon
Punched a hole in the nighttime, yes
I climb through the window and down the street
Shining like a new dime
The downtown trains are full
With all those Brooklyn girls
They try so hard to break out of their little worlds
You wave your hand and they scatter like crows
They have nothing that will ever capture your heart
They're just thorns without the rose
Be careful of them in the dark
Oh if I was the one
You chose to be your only one
Oh baby can't you hear me now
Chorus:
Will I see you tonight
On a downtown train
Every night its just the same
You leave me lonely, now
I know your window and I know its late
I know your stairs and your doorway
I walk down your street and past your gate
I stand by the light at the four way
You watch them as they fall
They stay at the carnival
But they'll never win you back
Chorus:
Will I see you tonight
On a downtown train
Where every night its just the same
You leave me lonely
Will I see you tonight
On a downtown train
All of my dreams just fall like rain
All upon a downtown train
Sinterklaas was gisteren hier maar ook op het internet is hij druk aan de gang. Onder andere wordt dat duidelijk op de site van
SuperoLog waar een hele groep webloggers een digitale pakjesavond houdt. En iedereen mag meegenieten, ook als je zelf niet mee doet. Kijk maar eens
hier wat een fantastische surprises en gedichten er zijn gemaakt door iedereen!
Ik had
Chell getrokken en maakte een gedicht, een muziekje en een fotoanimatie voor haar. Zoek mijn surprise voor Chell maar op in de
lijst of klik
hier om er rechtstreeks naar toe te gaan. Het plaatje dat je hierboven ziet (klik klik) is een onderdeel van mijn kadootje.
Het gedicht en de mooie surprise die ik van Chell kreeg vind je
hier. Ze telde 177.613 woorden, lol!
klik foto's voor vergroting
Lew Tabackin is voorlopig mijn nieuwe saxofoon-held! Wat een man, wat een persoonlijkheid en wat een intensiteit! Het raakt mij als muzikanten authentiek zijn en daarnaast compromisloos in hun spel. Lew is zo iemand. Afgelopen vrijdag vond hij met behulp van collega-tenorsaxofonist Don Braden en het Rein de Graaf Trio in het
Bimhuis de sax opnieuw uit.
Inventief, creatief, energiek, het is allemaal van toepassing. Overtuigend vanaf de eerste noot. Dat had ik in eerste instantie minder met Don Braden. Die kwam wat mij betref later pas goed uit de verf, met als hoogtepunt zijn vertolking van de ballad 'The Nearness of you'. Tabackin is een man die zijn hele wezen in zijn spel gooit, uitdaagt, duelerend met Braden of met drummer Erik Ineke en uiteindelijk toch weer harmoniseert. Het spontane vraag-en-antwoord-spel tussen de twee tenoristen was fenomenaal. Terwijl bas, piano en soms ook drums af en toe gas terug namen gingen de saxofonisten door, zonder de connectie met het nummer harmonisch en ritmisch kwijt te raken. Veel improvisaties en experimenten met de melodielijn om daarna elkaar een beetje uit de tent te lokken. Alles wat je met twee saxen kon doen kwam aan bod. Het gaf een kick en het aanwezige publiek ging regelmatig uit hun dak.
Het spel van Tabackin genereert zoveel voelbare energie dat zijn eigen lijf er nauwlijks raad mee weet. Hij zwaait dan met zijn benen of stampt met zijn voet op de grond. Leuk en charmant om te zien! Behalve een gigant op de sax is hij ook een begenadigd dwarsfluitspeler, met een geheel andere muzikale persoonlijkheid. Wederom expressief maar ook ingetogen en meditatief, met een meer oosters karakter. Een hoogtepunt was Lews intepretatie van het liefelijke 'Sunset And The Mocking Bird' dat Duke Ellington voor Queen Elizabeth schreef.
Lees meer...
Nou die Sint die heeft ons wel verwend zeg! Voor ons allemaal was er een hele stapel pakjes en ook nog schitterende surprises en gedichten. Van links naar recht zie je het hoofd van Hans dat vol met spaghetti zat, één van de aspecten van Amanda's leven en een schitterende snoephuisje dat een belangrijke boodschap bevatte (klik voor vergroting).
Wij vieren morgen Sinterklaas en - hoe leuk ook - het is toch ieder jaar weer stressen op het laatst. Hans is op dit moment nog druk in de weer met zijn surprise en ik ben klaar (behalve de dingen die ik op het laatst nog moet toevoegen). Knutselspullen heb ik wel in huis over het algemeen dus als het idee er is dan komt de uitvoering van het ontwerp wel in orde. En voor gedichten moet je echt even in de mood zijn vind ik. Onmisbaar daarbij is het Nieuw Prima Rijmwoordenboek dat al helemaal uit elkaar valt maar nog altijd goede diensten bewijst. André Hazes gebruikte dat ook om zijn songteksten mee te maken heb ik begrepen. Ik had ook een site gevonden met rijmwoorden maar die is de hele dag al onbereikbaar daarom ben ik blij dat ik mijn oude boek nog heb.
Nu moet ik alleen nog voor maandag een digitale surprise maken plus een gedicht voor het 'webloglootjes trekken'. Daar moet ik nog maar eens een nachtje over slapen. Ik durf het bijna niet te vragen maar eh, heeft iemand nog een idee voor mij? Mijn creativiteit is op dit moment even helemaal uitgeput.
In afstand nemen ligt de wijsheid
van de onzekerheid besloten...
Door de wijsheid van de onzekerheid
raken we vrij van ons verleden,
van het bekende, van de gevangenis
van de conditionering.
En in onze bereidheid in het onbekende,
het veld van alle mogelijkheden, te stappen,
geven we ons over aan de creatieve geest
die de dans van het universum choreografeert.
Deepak Chopra - De wet van het afstand nemen.
In 1975 hoorde ik voor het eerst van Fernando Lameirinhas die toen met zijn band Sail Joia een hit had met het swingend nummer Amsterdão. Daarna verloor ik hem lang uit het oog totdat ik via een dierbare vriend weer in aanraking kwam met deze Portugese Nederlander. We schreven eerder over het
jubileumconcert in Carré van
Fernando Lameirinhas en gisterenavond bezocht ik het programma Morna Fado in het
Beauforthuis.
'Morna Fado is een voorstelling over de schoonheid van de melancholie, saudade en sensualiteit van Portugal en de Kaapverdische eilanden, gecombineerd met de sterke, onderliggende hartslag van het oeraardse Afrika', zo lees ik op de flyer. Het programma wordt normaal gespeeld door een kwintet maar gisterenavond door een trio waarin Fernando Lameirinhas wordt bijgestaan door zijn broer Antonio Lameirinhas op basgitaar en Juan Pablo Dobal op de vleugel. Het Beauforthuis past Fernando Lameirinhas als een handschoen en omgekeerd en dat heeft te maken met sfeer. Fernando is niet alleen een bevlogen artiest die met zijn mengeling tussen fado en allerlei andere muziekstijlen iedereen weet te bekoren maar hij is ook nog eens een beminnelijke theaterpersoonlijkheid die met zijn charmante performance meteen in contact is met het publiek.
Lees meer...
klik foto's voor vergroting
Oene van Geel en Jeroen van Vliet zijn twee muzikanten die vreselijk actief zijn en in tal van bezettingen spelen. Toch hadden ze de onbedwingbare behoefte om samen iets te doen. Tijdens een festival in Parijs ontstond het idee. Beide heren hebben het serieus aangepakt. Oene is vele malen naar Tilburg afgereisd om aan de vleugel bij Jeroen thuis de wederzijdse composities in te studeren. Jeroen en Oene zijn beide begaafde componisten, dus het lag voor de hand om uitsluitend eigen werk te spelen. Gisterenavond in het
Sju-huis te Utrecht was het dan zover: hun eerst try-out voor publiek. Ik was er een half uurtje voor aanvang en werd in een vrijwel leeg Sju-huis hartelijk verwelkomd door Oene die ik, begin vorig jaar voor het eerst ontmoette toen ik
De Wereldband fotografeerde waar hij destijds deel van uit maakte. Sindsdien kom ik hem regelmatig tegen.
Lees meer...
Een falende opvoeding van ouders vergroot het crimineel gedrag van kinderen. Dat is de mening van een groot deel van de Nederlandse bevolking. Veel mensen vinden dat ouders veel meer aandacht moeten besteden aan de opvoeding en vorming van hun kinderen. Het idee er achter is dat een betere opvoeding en een brede algemene ontwikkeling criminaliteit onder jongeren voorkomt en het verantwoordelijkheidsgevoel vergroot. Dat blijkt uit de
Belevingsmonitor die afgelopen voorjaar voor de vijfde keer werd uitgevoerd. Er kwamen in dit onderzoek, dat eens per kwartaal wordt gehouden, zeven thema's aan de orde waaronder criminaliteit, onderwijs & kennis en openbare veiligheid.
Opvallend vind ik ook dat een overgrote meerderheid van de ondervraagden (92 %) van mening is dat ouders in eerste instantie verantwoordelijk zijn voor de vorming van hun kinderen. Ik weet niet of veel onderwijzers en docenten het wel zo ervaren dat ouders die verantwoordelijkheid ook nemen. Volgens mij schorst het daar nog wel eens wat aan.
De plaatjes (klik klik) zijn in ieder geval wel bekend bij de oudere lezers van Miwian en werden gemaakt door Cornelis Jetses, de tekenaar van Ot en Sien en het ouderwetse leesplankje.
Vandaag gingen eindelijk de medewerkers van de publieke omroep in actie. Ik had eigenlijk verwacht dat ze het al veel eerder zouden doen. Bij het programma "De wereld draait door" kwam presentator Matthijs van Nieuwkerk even uitleggen dat er sprake was van een actie en voor de rest was het stil, het publiek wachtte en de presentatietafel bleef leeg. Later bij "De leugen regeert" gebeurde hetzelfde en legde Felix Meurders een verklaring af over de actie. Hier was het niet stil maar zagen we allerlei omroepmedewerkers met elkaar discussiëren en het publiek geïnterviewd worden. Wij keken er naar en hoorden alleen geroezemoes. De sites van "De wereld draait door" en de leugen regeert" (wat een titels in dit verband trouwens) staan op
zwart en tonen alleen een verklaring. Ik ben het er van harte eens en steun alle acties die tot doel hebben iets van kwaliteit te behouden op de Nederlandse televisie. Dat we daarvoor afhankelijk zijn van de publiek omroep is MIJ wel duidelijk.
Update
Ook Paul de Leeuw doet mee met de actie in zijn programma Pauls Parenavond. Hij houdt een gloedvol bevlogen betoog waarom de huidige plannen niet door moeten gaan. Een oproep om te luisteren naar de programmamakers en niet te gaan voor het eenvoudige amusement en de enkelvoudige formats. Kortom een appèl om visie te hebben en die uit te dragen. Bravo!!!
Vandaag is dat dag dat de challenge voor november moet worden gepost van de '
26 things'.
Hier kun je mijn 26 dingen van deze keer vinden en hierboven zijn drie van de 26 foto's te zien (klik klik). Als je in de Flickrset met je cursor naar een plaatje gaat en hem daar even boven laat staan, dan krijg je de titel te zien. Vanwege het tijdsverschil is posten nu nog niet mogelijk op de site dus als je nog mee wilt doen dan heb je nog wel een paar uurtjes de tijd!
Manon Ossevoort, die op haar trekker op reis is naar de Noordpool is nu bij de piramides en op weg naar Soedan (klik klik). Ze volgt ongeveer dezelfde route als mijn vrienden
Peter en Karin die op de fiets op pad zijn en naar Zuid Afrika fietsten. Alleen Manon heeft een volgwagen en Peter en Karin hadden alleen elkaar en een tentje. Maar de verhalen van allebei zijn zeer de moeite waard. Meer over Manon, haar reis en wat ze allemaal meemaakt kun je vinden op haar
site en over de avonturen van Peter en Karin kun je
hier lezen (zij maken zich nu klaar voor de oversteek naar Azië).
|
|
