Geheimnissen der Heimen
24 12 05 - 17:08
Vanmorgen vroeg was het schitterend weer. De zon stond stralend te schijnen en er was heel wat blauw te zien in de lucht. Wij besloten met camera's gewapend het stadje in te gaan en de pittoreske geveltjes te verschalken(foto links, klik voor groter). We hadden echter nog geen voet buiten de deur gezet of de hemel trok dicht en even later voelden spettertjes en meteen daar achteraan druppels. Toen we even bij het strand gingen kijken striemde de wind in ons gezicht, samen met de regen. Tijd voor een 'change of plans'. De laatste kerstboodschapjes gedaan bij de Spar (waar het bovendien droog was) en naar huis voor een kop koffie. Hans stelde als alternatief voor dat we vandaag de zuidkant van Sylt per auto zouden verkennen. Goed plan! Zodra je buiten Westerland komt rij je midden tussen de duinen. Die zijn donker van kleur met lichtgeel helmgras er op. Het eiland is aan de zuidkant zo smal dat je op sommige plaatsen links en rechts de zee zou kunnen zien (ware het niet dat er aan één kant hoge duinen zijn). En overal van die Friese huizen met bemoste rieten kap. In het meest zuidelijke plaatje parkeerden we de auto en liepen naar het strand. Het was ondertussen weer droog en het zonnetje deed ook een poging. Wij ook en we liepen een stukje langs de boulevard. Hans wilde eigenlijk wel het bos in maar dat leek me geen goed plan met zo'n wisselvallig weerbeeld (en de modder). Dan maar even naar de haven. Op een enkele wandelaar na was het daar uitgestorven. Het hele dorpje zag er nogal verlatenachtig uit en had een beetje een desolaat sfeertje. Veel grote huizenblokken waar geen mens te bekennen was en de ramen geen bewoning verrieden. Wel veel borden met 'pas op voor overstekende kinderen' maar die kinderen waar we voor op moesten passen zagen we niet. We werden het er niet over eens of het nou gewone woningen waren of vakantieappartementen.
Opvallend was wel dat er heel veel grote kazerneachtige gebouwen overal in de duinen stonden (foto midden, klik voor groter). De borden bij de toegangswegen duidden op het 'Jugendheim' of een ander soort 'Heim'. Mmm, veel 'Heimen' hier dus die mij deden denken aan de vakantiekolonies in kustplaatsen die je vroeger had waar de bleekneusjes uit de stad even wat kleur op de wangen konden krijgen. Diezelfde sobere somberheid. Maar ook bij die 'Heimen' geen kip te bekennen. Even verderop zagen we een bordje naar de haven via een weggetje dat vlak langs zo'n 'Heim' liep. Dat bleek het 'Erholingsheime' te zijn wat dat ook moge betekenen. Toen we de parkeerplaats opreden zagen we een bord waarop stond dat het een 'Arbeidsgemeinschaft' was. Maar dat bracht ons geen steek verder.We vroegen ons echt af wie daar nou in al die enorme gebouwen wat aan het doen zou zijn en wanneer vooral. Het geheim van de 'Heimen' is door ons nog niet ontsluierd. Iemand enig idee? Ik ben ook benieuwd of er aan de noordkant van het eiland ook zoveel van die gebouwen staan.
Na al deze avonturen waren we wel toe aan een lekker glühweintje in een de strandtent die we gisteren al ontdekt hadden (foto rechts, klik voor groter).
Wordt vervolgd...
vier reacties
Vooral het linkerplaatje vind ik mooi!
Ik hou wel van oude gevels.
Jullie maken me jaloers met dat mooie strand bij die bistro.
Leibele (URL) - 24-12-’05 18:36