klik foto voor vergroting
Tijdens het eten vooraf bij het aangrenzende Keyzer (daarover in een later logje meer) toverde iemand een uitgeknipt artikel uit zijn zak over het optreden van Diana Krall in 2000 in de Meervaart in Amsterdam. De journalist destijds voorspelde Diana een grote toekomst en hij heeft gelijk gehad want het gaat zeer goed met Diana. Ze trekt overal uitverkochte zalen, is niet lang geleden getrouwd met Elvis Costello (die volgens haar zeggen nu in Australie zit) en haar CD's en DVD's vliegen de winkel uit. Nu blijkt er wel een kanttekening te plaatsen te zijn bij het feit dat haar concert in
het Concertgebouw al uitverkocht was voordat het goed en wel bekendgemaakt werd. De kaarten voor het concert waren opgenomen in het Jazz Abonnement dus zeker de helft van de zaal werd gevuld met abonnementhouders terwijl veel echte fans achter het net visten. Met veel moeite konden wij nog een aantal slecht-zicht-kaartjes bemachtigen en dat nog alleen doordat ik contact had opgenomen met haar platenlabel
Verve Records, haar management en haar tourpromotor.
Lees meer...
Ik koos voor Dichters op Dinsdag, met het nieuwe thema 'Angel(s)', de song 'Tupelo Honey' van Van Morrisson, omdat Mieke en ik daar iets speciaals mee hebben:
She's as sweet as tupelo honey
She's an angel of the first degree
De song is
hier te beluisteren.
Klik
hier als DiDi nieuw voor je is en je je af vraagt hoe je mee kunt doen. Of klik via de kalender rechts op vorige dinsdagen om vorige thema's en inzendingen te zien.
Tupelo Honey
You can take all the tea in China
Put it in a big brown bag for me
Sail right around the seven oceans
Drop it straight into the deep blue sea
She's as sweet as tupelo honey
She's an angel of the first degree
She's as sweet as tupelo honey
Just like honey from the bee
Lees meer...
Voor Moody Monday een foto van de Gay Pride Canal Parade.
We moesten gisteren nog de hele avond uitbuiken maar we hebben genoten van de Chocolate Battle. Ik had jullie nog wat meer info beloofd dus nu de facts en figures. Allereerst de deelname: geheel conform verwachting kwamen de echte chocofreaks massaal opzetten. We zagen vertegenwoordigers van
Amiek,
Anne-Floor,
Rosanne,
Studio Haen,
Made on Planet Lane,
Piepoo,
Merel,
Amanda en Miwian.
Zoals al op diverse plaatsen gezegd is er apart gejureerd voor smaak en vormgeving. Bovendien hadden we naast onze eigen jury (olv Hans) ook geheel spontaan een publieksjury bestaande uit personeel en bezoekers van Cafe Loburg, waarvan een aantal met groot genoegen meedeed het het testen van de beste chocoladetaart. Sommigen wilden er zelfs voor betalen. We vonden daarom dat we de punten van de publieksjury ook in de overwegingen moesten betrekken.
Een en ander leidde na veel vermenigvuldigen, optellen en aftrekken van de verschillende uitslagen tot het volgende resultaat:
- Smaak: Mieke en Looks: Amanda
- Smaak: Kim en Looks: Kim
- Smaak: Amanda en Looks: Mieke
- Smaak: Annemiek en Looks Petra
- Smaak: Petra en Looks: Annemiek
Ik won een fantastisch chocoladeboek (Puur Chocola) en de dames Amanda en Kim die de 1e en 2e plek hadden behaald bij de vormgeving wonnen allebei een boek van Escher. Wil je nog meer foto's bekijken, klik dan
hier of bij
Cafe Loburg die ook meteen een aantal foto's op hun site hebben staan.
Een leuk, smakelijke en gezellige middag. Max (Piepoo-vertegenwoordiger) heeft zich opgeworpen om in het voorjaar de initiatiefnemer te zijn van een tapasbattle. We hebben er nu al weer zin in! Jullie ook?
klik foto voor vergroting
Het is een compleet gevarieerd muziekweekend voor ons! Zaterdagavond zagen we Tashas World. Maandagavond gaan we naar Diana Krall in het Concertgebouw te Amsterdam en zondagavond zagen we
Fleurine wederom in het
Beauforthuis te Austerlitz, niet ver van Driebergen en Zeist. Fleurine, voor wie haar nog niet kent, is een Nederlandse jazzvocaliste, getrouwd met pianist Brad Meldhau en sindsdien woonachtig in New York. Haar optreden stond in het teken van haar laatste CD 'Fire', waarop zij een ode brengt aan de liedjes uit haar jeugd. Het nummer Fire zelf, de song van Bruce Springsteen en bekend geworden van de Pointer Sisters, was eigenlijk het enige nummer dat me niet kon boeien. Verder vond ik het jammer dat 'Fruit Tree' van Nick Drake en 'Still Crazy after all those Years' van Paul Simon (die wel op de CD staan) niet in het optreden voorkwamen. Behalve deze geringe teleurstellingen was het echt genieten. Veel Portugees/Braziliaanse nummers door haarzelf geschreven (hoe doet ze dat?!?) en wonderlijke combinaties zoals 'Show me the way' van Peter Frampton (zie
filmpje van Mieke), met daarnaast ook klassieke stukken van Faure en Poulenc in een jazzy uitvoering. Die laatste stukken kregen een geheel eigen karakter dankzij het gastoptreden van altvioliste Esther Apituley. Esther nam ook een paar solostukken voor haar rekening zoals een stuk van Hindemith, speciaal geschreven voor de wat minder virtuoze altviool, dat zo snel gespeeld moet worden dat het binnen de minuut klaar moet zijn. Esther deed het in 47 seconden! Fleurine staat er om bekend dat ze de beste musici weet te strikken en aan zich weet te binden. Zo bevinden zich in haar band meestergitarist Jesse van Ruler, die binnenkort met zijn eigen gasten optreedt in het Beauforthuis, verder de bekende bassist/arrangeur Johan Plomp en als nieuwste aanwinst drummer Sebastiaan Kaptein. Wat me tegenviel van deze heren was dat ze niet echt blij reageerden op alle complimentjes van Fleurine en het daarbij horende applaus van het publiek. Fleurine heeft een heerlijke fluwelen stem die vooral goed tot uiting komt in de jazzy-bossanova-achtige nummers. Haar kwaliteit werd nog eens extra onderstreept door een nummer van Antonio Carlos Jobim dat als toegift de afsluiter was van haar optreden.
foto's: Hans Speekenbrink
Vandaag was het zover: de chocobattle. Een zinderende wedstrijd vol spanning en sensatie. Later meer over hoe het ging, de punten die uitgereikt werden en de winnaar. Als voorproefje hier de taart van
Amanda die de prijs won voor de mooiste vormgeving.
Het programma van ons huistheater het
Beauforthuis te Austerlitz is zeer gevarieerd: klassieke muziek, wereld muziek, jazz, theater, cabaret enzovoorts. Dit voormalige kerkje met gothische ramen is erg sfeervol en leent zich voor gevarieerde activiteiten.
Afgelopen avond zagen wij
Tashas World, uit Rotterdam, bekend van Lowlands, Drum Rhythm, MTV, BBC, Paradiso Live en North Sea Jazz festival. Hippe Soul wordt het genoemd maar dat vinden wij dubbel oudbollig klinken en dat is Tasha allesbehalve (kijk maar naar dit
filmpje dat Mieke maakte). Greg Boraman van de BBC noemde het 'European neo-soul'. Ook geen lekker klinkende aanduiding maar het dekt wel de lading. Nieuwe soul met een vleugje Jazz en hiphop. Tasha is een innemende, pittige tante die onmiddelijk het publiek aanspreekt, echt contact maakt en niet rust voordat het een swingend dampend feest is. Naast haar uitgesproken persoonlijkheid en haar muts als handelsmerk (klik foto) heeft ze ook een fantastische zangstem die me bij vlagen afwisselend aan Alicia Keys, Erykah Badu, Donna Hathaway en Mary J. Blige deed denken. Ze brengt voornamelijk eigen werk op een enkele cover na. Haar band bestaat uit uitstekende muzikanten. Opvallend zijn de drummer die zorgt voor knalharde hoekige accenten en twee meer dan fantastische achtergrond zangeressen, waarmee vele mooie close harmony momenten ontstaan. Het duurde niet lang voordat het publiek ontdooid was. Aan het verzoek bij een bepaald nummer zo dicht mogelijk bij de grond te gaan werd op een enkeling na spontaan gehoor gegeven. Als toegift volgde behalve een reggae medley, een voortreffelijke vertolking van Al Green's Let's Stay Together. Mijn dochter
Amanda die er ook bij was en zichtbaar genoot, kreeg na afloop een handtekening van Tasha en een uitnodiging voor haar feestje.
Wereldwijd wordt de
Buy Nothing Day gehouden op 29 november. De bedoeling is dat consumenten in de rijke landen een dag per jaar niet gaan winkelen als protest tegen de cultuur van meer, meer en nog eens meer. De dag is een bezinning op overconsumptie en de gevolgen daarvan op milieu en verschillen tussen arm en rijk in de wereld.
Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord maar vind het wel goed om eens stil te staan bij ons bestedingspatroon. Ik vraag me alleen af hoeveel mensen op maandag moeite hoeven te doen om niet te winkelen. Ik winkel niet vaak op maandag. Maar goed, it is the thought that counts! Kijk
hier en
hier voor meer info. Het schilderij (klik voor vergroting) heet "In the shopping centre" en is van Mary Pickering.
"Niet wat je niet weet, brengt je in moeilijkheden; maar dat, waar je zeker van bent, en anders is dan je denkt."
Mark Twain
Als je eens iets anders dan anders wilt op Sinterklaasavond is dit Sinterklaasspel een geweldig alternatief. Het kan gespeeld worden met een willekeurige hoeveelheid mensen. Hoe meer mensen, hoe leuker het is dus nodig lekker iedereen uit. Alle deelnemer krijgen van te voren de opdracht om drie kadootjes te kopen voor een klein bedrag (wij namen altijd 5 euro) en dat ingepakt mee te nemen. Verder zijn voor het spel nodig 1 dobbelsteen en opdrachtkaartjes (maar daarover later). Het spel speelt zich af in twee rondes.
Ronde 1
Ieder legt zijn/haar eigen pakjes in het midden neer en degene die het hoogste gooit met de dobbelsteen mag beginnen. Als iemand zes gooit mag hij/zij een pakje kiezen van de stapel en dat uitpakken. Ronde 1 gaat net zo lang door tot alle pakjes zijn uitgepakt. Hou vijf minuten (plas)pauze en geniet nog maar even van de pakjes die je in ronde 1 hebt veroverd (zolang je ze nog hebt).
Ronde 2
Nu brandt het spel eigenlijk pas echt goed los. Om te voorkomen dat er vals gespeeld wordt, wordt van te voren een kookwekker gezet op bijvoorbeeld een uur om exact te kunnen bepalen wanneer het spel is afgelopen. Degene die aan de beurt was aan het eind van ronde 1 mag nu beginnen. De regels zijn ietsje veranderd. Als iemand 6 gooit mag hij/zij een kadootje weg pakken bij iemand anders. Dit mag zolang iemand meer dan 1 pakje heeft. Je mag nooit het laatste pakje van iemand weg pakken.
Als iemand 1 gooit dan moet hij/zij een opdrachtkaartje pakken en de opdracht uitvoeren die er op staat. Voorbeelden van opdrachten staan onder dit logje. Als het onvermijdelijk gevolg van een opdracht is dat er iemand zonder pakje komt te zitten dan is de opdracht ongeldig en moet een ander opdrachtkaartje worden gepakt. Als de kookwekker gaat is het spel afgelopen met dien verstande dat de lopende beurt mag worden afgemaakt. Ieder krijgt alle kadootjes die hij/zij op dat moment in bezit heeft. Weggeven of ruilen met wederzijdse instemming mag natuurlijk wel altijd.
Ik kan jullie uit eigen ervaring vertellen dat dit spel voor veel leuke en hilarische taferelen zorgt en je bovendien met gemak een hele avond bezig houdt als je met veel mensen bent. Wij hebben het een aantal malen gespeeld met de hele familie en je ziet dan de anders zo zachtmoedig geliefden zich ineens ontpoppen als fanatieke kadootjesrovers of er onstaan pacten van mensen die elkaars belangen proberen te behartigen. Dat is allemaal toegestaan, zolang het het betamelijke niet overschrijdt tenminste.
Een aanrader dus en een garantie voor eens een andere pakjesavondje! Maak de kaartjes van te voren klaar en vul de voorbeeldoprachten (zie hieronder) aan met specifieke opdrachten voor het gezelschap waarmee je het spel speelt. Koopt kadootjes die ludiek zijn of dingen die veel mensen leuk vinden. Zelf maken mag ook uiteraard.
Lees meer...
De ArtBag is een luxe plastic draagtas met daarop een kunstwerk van een bekende Nederlandse kunstenaar afgebeeld. Door de ArtBag te kopen voor 5 euro steun je de wereldwijde aidsbestrijding. Morgen (27 november) wordt de ArtBag in de Bijenkorf Amsterdam verkocht door bekende Nederlanders. Je kunt je ArtBag dan ondermeer kopen bij Joop Braakhekke, Inge Ipenburg, Frans Molenaar, Henkjan Smits, Eric van Tijn, Jetty Mathurin, Hidde Maas, Gerda Havertong, Harry Slinger, Marit van Bohemen, Tom Egbers, Toine van Peperstraten, Mari Carmen Oudendijk, Humberto Tan, Serge-Henri Valcke, Mental Theo, Rob Oudkerk, Nebahat Albayrak, Tara Elders en Cilly Dartell. Om te kijken wie er precies zullen zijn en op welke tijd kun je even de
site raadplegen. Je kunt natuurlijk ook gewoon een ArtBag kopen van de "normale" verkopers (bijvoorbeeld om weg te geven met de feestdagen). Klik op het plaatje om de afbeeldingen beter te kunnen zien.
Het thema van
Photo Friday voor deze week is "prosperity". Hans (rechts) en ik (links) kozen allebei voor een foto van de Kastelentocht die ieder jaar rond Huis Doorn hier vlakbij wordt gehouden. Klik
hier voor een grotere foto van mij en
hier voor de nog grotere foto van Hans.
De mensen naast mij hadden hem al twee keer eerder gezien, voor mij was hij volkomen nieuw. In een uitverkocht Beauforthuis stond gisterenavond Ernst van der Pasch (klik foto). In eerste instantie deed hij me denken aan "het leukste jongetje van de klas" maar al snel rolde ik bijna van mijn stoel af van het lachen. Ernst levert knap eenmanscabaret en begeleidt zichzelf voortreffelijk op de piano en gitaar, heeft een lekkere zangstem en zijn liedjes zijn ook bijzonder de moeite waard. Heel zelfverzekerd met veel lef snijdt hij op intelligente, humoristische en ook banale wijze allerlei onderwerpen aan over o.a. vriendschap, relaties, vrouwen en sex. Het optreden was een try-out maar daar was eigenlijk niets van te merken. Geen enkele aarzeling of hapering alsof hij al een groot aantal voorstellingen achter de rug had. Een hoogtepunt voor mij was zijn "eerste Engelstalige liedje". Hij deed alsof het zeer twijfelachtig was of hij het wel moest doen en of het wel zou moeten blijven. Tokkelend op de gitaar volgde een lange gesproken intro. Het zou om een religieuze countrysong gaan getiteld 'I saw Jezus on a tram'. Met een zwaar southern accent volgde een hilarische tekst met een vindingrijkheid waar een "native" Engels schrijver jaloers op zou zijn. Na afloop kocht ik dan ook spontaan zijn CD die even spontaan voorzien werd van een handtekening. Als je topcabaret wilt zien check dan het tourschema op
zijn site en als je top-try-outs wilt zien check dan het programma van het
Beauforthuis.
Wij kregen hem (haar?) van
VanMan. Dank je wel VanMan en wij hebben ook genoten van de ontmoeting met jou.
Wij geven hem (haar?) aan
IngKey omdat ze, op een klein dipje af en toe na, altijd met leuke, nieuwe en inspirerende dingen weet te komen. Op haar site kun je niet alleen lezen over alles dat vooraf is gegaan aan haar kunstarm maar ook hoe heerlijk het is om te fietsen met twee handen.
Een tweede knuffel gaat naar
Downer omdat ze al een tijdje uit de running is en we toch af en toe even willen laten weten dat we nog steeds aan haar denken. En voor wie verder een goede bestemming voor een knuffel weet: help yourself en confisceer hem (haar?) gewoon. Je mag altijd zeggen dat je hem van ons hebt gekregen.
Het thema van deze
Theme Thursday is Round in de zin van Circular, Spherical, Ball-like, Disk-like, Ring-like, Curved,...
Hans koos een
foto (links) van een powerball in actie (vastgehouden door mij omdat het ding anders op de loop ging). Mijn
foto (rechts) is gemaakt bij Hans thuis van een glazen bol op glazen tafeltje. Je weet het: klikken op de linkjes voor grotere foto's.
Dat er veel problemen zijn in de jeugdzorg is niet nieuw. Ook in de afgelopen week waarin extra aandacht werd besteed aan kindermishandeling werd dat keer op keer geconstateerd. Er is een groep van kinderartsen, kinderrechters, hoogleraren en hulpverleners uit de jeugdzorg die wil dat er een parlementair onderzoek komt naar de jeugdzorg in Nederland, en dat lijkt me een goede zaak. Ergens las ik dat in Nederland worden naar schatting jaarlijks 80.000 kinderen mishandeld en elke week sterft een kind door kindermishandeling. Alleen het meest dramatische topje van de ijsberg daarvan bereikt ons via de media zoals het meisje van Nulde en het meisje Savanne.
Niet alleen ben ik professioneel bij diverse instellingen voor jeugdzorg betrokken ook prive ken ik een aantal mensen die werken bij verschillende Bureaus Jeugdzorg. Wat je daar ziet en hoort doet je de haren te berge rijzen. Het is nog veel erger dan het lijkt. De Bureaus Jeugdzorg zitten zo'n beetje al sinds mensenheugenis verwikkeld in reorganisaties en bezuinigingen, de maatschappelijk werkers zijn van inhoudelijke kwalitatief hoogwaardige professionals verworden tot casemanagers en een soort administrateurs van clientcontacten en termijnen. Alsof dat nog niet genoeg is grijpt ook de
managerskaste op dramatische wijze om zich heen. En last but not least zijn er niet genoeg plekken om kinderen die in ernstige, zo niet potentieel levensbedreigende, situaties verkeren onder dak te krijgen. De Bureaus Jeugdzorg mogen met iedere client 5 tot maximaal 8 gesprekken voeren en als het probleem in die tijd niet is opgelost dan verdwijnt zo'n casus in de papiermolen en de bureaucratie van de indicatiestellingen. Een laatste probleem dat in mijn ogen ook een niet te verwaarlozen rol speelt is het gebrek aan gekwalificeerde en gemotiveerde krachten die tegen een beroerd salaris en in een turbulente omgeving, waarin je meestal ondanks het management je werk moet doen, bereid zijn dit emotioneel zeer zware werk te doen. Jonge mensen, vol van idealen en net van school zijn er genoeg en stagiaires ook. Maar kun je die opzadelen met kwesties waarin het nemen van een goede beslissing een kwestie kan zijn van leven of dood?
Ik vind het goed dat er een parlementaire enquete komt naar de Jeugdzorg maar ik hoop toch echt dat er dan ook gekeken wordt naar de volkomen ontoereikende middelen waarmee en absurde omstandigheden waarbinnen de werkers binnen die jeugdzorg hun werk moeten doen.
Vorige week kwam er een man om de bomen te snoeien. In casu betrof dat voornamelijk de Amerikaanse eik die achter in mijn tuin staat en waarover de buurvrouw mij keer op keer aan de tand voelt of ik hem echt wel wil houden. Hij neemt volgens haar nogal wat zon weg uit haar tuin. Nou valt dat volgens mij wel mee en bovendien staat die boom boven mijn achterterrasje waardoor ik daar 's ochtends lekker in de schaduw kan zitten van die boom. Maar enfin, je moet wat voor je buren over hebben dus ik ben er mee akkoord gegaan dat er in de hoogte wat aan de eik werd gedaan. Hij ziet er een beetje uit als een poedel die net naar de trimmer is geweest: een beetje sneu. Maar ik vertrouw op de bomenman dat als hij eenmaal in het blad zit, je er volgend jaar weinig meer van ziet. Ook heeft de bomenman de leilindes voor het huis gesnoeid. Vorig jaar had ik dat niet gedaan waardoor ze een beetje uit hun krachten waren gegroeid. Dat had tot gevolg dat ik door het matglazen badkamerraam een prachtig silhouettenspel zag bij dag en bij nacht. Links het ochtendlicht en rechts bij nacht. Ik heb er maar gauw een paar foto's van gemaakt want dat is nu voor altijd weg....
Ik koos dit keer voor mijn DiDi-inzending een lied van Bram Vermeulen waarvan je hier naar de MP3 kunt luisteren.
Pijn, angst en verlangen
De jongen komt instinctmatig
Tegen zijn kussen klaar
Het gevoel is vreselijk
Overweldigend en raar
Pijn, angst en verlangen
En het kussensloop is goor
En geen moment dat hij bedenkt
Hier doen ze het nou voor
Hier jagen ze achteraan
Hier zoeken de mannen naar
Zitten vrouwen naakt achter hun raam
Nee, het is vies, vreemd en naar
Stiekem wast-ie zijn kussen
Denkt, als jongetjes altijd
Dat moe het niet merken zal
Hij zal het nooit gewoon gaan vinden
Wel lekker, zoals zijn vrinden
Maar ook dat vergt tijd
En wat meisjes lekker vinden
Die duistere intimiteit
Hij ervaart dat als een val
Zo neemt zijn lichaam ongewild al
De weg naar eenzaamheid
Een aantal jaren geleden kwam ik in contact met Scott Zimmerman die een methode had ontwikkeld om processen binnen organisaties zichtbaar te maken middels cartoons en metaforen.
Square Wheels is de titel van de methode en de bijbehorende site. Een citaat:
A Leader is pulling a rope in front and the team is pushing from the back. The wagon body can represent the organization, the Square Wheels are the things that work, but not always smoothly, and the round wheels - already inside the wagon - represent the ideas that could make the wagon or organization operate more smoothly. But communication is difficult and visions are critical!
Daar moest ik aan denken toen ik in de Volkskrant van afgelopen zaterdag een artikel las over de hedendaagse regenten, de managers, onder de titel "de ondernemer schept en de manager rekent". De twee beroepsgroepen mogen dan op elkaar lijken volgens het artikel staan ze in werkelijkheid mijlenver van elkaar af. Immers, de ondernemer ontwikkelt en creeert en de manager beheerst, beheert en controleert. Bovendien de ondernemer zoekt het risico op en de manager mijdt het.
Van de manager blijft in het artikel niet veel over. Een paar uitspraken over managers van historicus Geert Mak die wellicht voor sommige mensen herkenbaar zullen zijn:
- de manager maalt niet om de gevolgen van zijn werkwijze
- zonder vakinhoudelijke kennis voert de manager reorganisaties door en beloont zichzelf rijkelijk
- te veel managers hebben de pretentie dat ze alles kunnen managen zonder ook maar te letten op de inhoud van het werk
- het optreden van zulke managers ontkent vakmanschap
- de manager berooft de leraar, de verpleegkundige of de agent van de eer van zijn werk
- alleen het meetbare telt en daarmee verdwijnt kwaliteit en aandacht uit het werk
- werknemers voelen zich miskend, vernederd en gefrustreerd
De laatste zin van het artikel is van Mak die zegt: "Ik snap eigenlijk niet waarom er nog geen opstand is uitgebroken. Tegen die managerskaste groeit een enorme haat". Tja, geen wonder lijkt me, als je nog de vierkante wielen onder je wagen hebt zitten en de ronde erin.....
Afgelopen weekend weigerde imam Ahmad Salam om Minister Rita Verdonk, die een workshop voor imams bezocht over orientatie op Nederlandse normen en waarden, een hand te geven omdat zijn geloof hem dat verbiedt. Jos Collignon had in de Volkskrant van gisteren zijn eigen kijk op dit incident (klik voor vergroting). Wat vind jij?
Deze week is het thema van DiDi ofwel Dichters op Dinsdag:
Verlangen, een ongrijpbaar gevoel dat vrijwel iedereen kent en zodoende een dankbaar thema voor gedichten, muziek en songteksten. Ik koos dit keer een gedicht van de dichter Jan Jacob Slauerhoff (1898-1936). Slauerhoff bracht veel tijd door in Lissabon en zodoende raakte zijn teksten ook bij de Portugezen bekend. Hij kon waarschijnlijk niet vermoeden dat vele jaren later Fado zangeres Christina Branco zijn teksten zou zingen op haar Fado CD 'O Descobridor' (de ontdekker)
Christina Branco canta Slauerhoff. De
Mp3 is hier te beluisteren.
Wie meer wil weten over Branco en de Portugese avonturen van Slauerhoff kan
hier terecht. Zoals gebruikelijk voldoet een songtekst of gedicht rond het thema verlangen dat je om welke reden dan ook aanspreekt. Van eigen hand of bestaand. Google er lustig op los om te vinden wat je zoekt. Plaats de tekst in een logje op je eigen site en meldt hem even hier zodat iedereen bij elkaar kan kijken. Als je de vorige thema's en reacties wilt zien, klik dan op de vorige dinsdagen in de kalender rechtsboven op deze pagina. Gebruik als je wilt een van de
banners.
Verlangen
(J.Slauerhoff - Custódio Castelo)
Wij wachten daaglijks dat morgen
Vrijheid aanbreken moet,
Om nooit meer te gaan in ‘t verborgen
Terug – ons licht voorgoed.
Gebeuren zal dit niet,
Zoomin als een engel daalt
Naar streken waar verdriet
Tot wanhoop wrang verschaalt,
Niet volgens onze orde:
‘t Geluk wacht zijn eigen tijd
Om geboren te worden
Binnen de werkelijkheid.
Maar ééns, door levensengte
Breekt haar rijk open, wijd…
Wij werden ingewijd
En weten sinds zij ons wenkte:
“Ik kom op tijd.” |
Aspiração
(J.Slauerhoff - Custódio Castelo)
Amanhã há-de raiar a liberdade,
Esperamos nós cada dia que passa,
P’ra não volvermos a cair na obscuridade:
Volta – luz nossa, para sempre.
Jamais virá esse momento
Tal como nenhum anjo desce à terra,
Nem a lugares onde o sofrimento
Despe o azedume e enverga o desespero.
Não face à ordem que nos guia:
A felicidade espera a vez que lhe cabe
E só vem à luz um dia
No quadro da realidade.
Mas eis que na estreiteza da vida,
Seu reino se abre, em imenso lugar...
Por ela nos deixámos iluminar:
E agora sabemos, quando anuncia:
“A tempo me faço chegar”. |
Ik heb een vis genaamd De Vis. Het begon ooit met vier vissen waarvan er al eentje binnen 10 dagen het loodje legde. Twee overleden tijdens mijn vakantie door overvoeding door een overbezorgd buurmeisje en ik denk dat de vierde overleed van verdriet. Ik besloot opnieuw te beginnen met twee andere vissen. Het werden sluierstaarten en ook hier was er al eentje snel naar de vissenhemel alleen in dit geval verdacht ik De Vis ervan hier achter te zitten. De Vis zat zijn collega namelijk voortdurend achterna in de kom en zwom steeds op hem/haar in. Agressief dus!
De Vis bleef in zijn eentje over en is niet kapot te krijgen. Alles heeft hij al doorstaan: te veel voer, te weinig voer, te schoon water, te vies water, te warm en te koud, het maakt De Vis allemaal niet uit want hij zwemt vrolijk door. Maar toen ik een paar dagen geleden De Vis schoonmaakte zag ik iets vreemds: het lijkt wel alsof zijn staart is geknakt. Soms zie je het niet maar De Vis zwemt nu rond met zijn staart scheef net zoals een krolse poes haar staart scheef houdt zodat de eerste de beste kater er tegen aan kan. Klopt dit wel? Weet iemand hier iets meer van? Of is het gewoon een beetje strammigheid of vissenjicht van De Vis die per saldo de jongste ook niet meer is en heel wat ontberingen heeft moeten doorstaan?
Het thema van
Moody Monday voor vandaag is
safe. Leuk thema waar je veel kanten mee op kunt. Zoveel kanten dat ik niet kan kiezen tussen de twee foto's waarvan je hierboven een fragment ziet. Als je op de foto's klikt krijg je de vergroting te zien. Ik ben heel benieuwd welke foto jullie voorkeur heeft.
Hans koos een
foto die hij maakte op de Uitmarkt dit jaar van een meisje dat zich heel veilig weet aan de hand van haar vader.
Update
Wil je weten welke het geworden is, klik dan
hier.
Nog een weekje om ons mentaal, fysiek en culinair voor te bereiden op de Chocolate Battle van 28 november a.s. De bakblikken staan al in het vet, de oven is schoongepoetst, grote zakken met gallets liggen in de kelder te wachten op verwerking. Allerlei concrete praktische vraagstukken eisen de aandacht op zoals: "hoeveel taarten moet ik maken" en "zal ik een aantal grote taarten maken of wat meer kleintjes". Verder is er een subcommitee bezig met na te denken over presentatie. Het oog wil immers ook wat.
Dan is er de organisatie waaraan nog van alles moet gebeuren. Er moeten beoordelingsformulieren gemaakt worden om een juiste jurering te waarborgen. Er moet nagedacht worden over de display van alle battle-taarten en de wijze waarop het proeven moet worden georganiseerd. Waar moet iedere deelnemer nog rekening mee houden of wat moet hij/zij meenemen naar Wageningen.
Wil je nog meedoen met de Chocolate Battle door met een chocoladetaart mee te doen aan de wedstrijd, geef je dan op middels een mailtje. Wil je komen kijken, ruiken, proeven maar bak je zelf geen chocoladetaart, geef je dan ook op middels een mailtje. Zet er in beide gevallen even bij met hoeveel mensen je komt. Wil je meehelpen met de voorbereiding meld je dan even via een mailtje. Wij beginnen vast met aftellen.....
Gisteren werd de 99e Klokhuisdag gehouden (Klokhuis is een Macgebruikersgroep). Hans schreef al eens eerder een
logje over dit fenomeen. Het thema was deze keer muziek, waarbij er zelfs een iPod party gepland was. Er stond dan ook een opstelling met Bose boxen maar wonderlijk genoeg was daar niet zoveel belangstelling voor. Dat kon niet gezegd worden van alle aanbiedingen van iPod gadgets waar hele drommen mensen voor stonden. Naast een verzamelplaats voor gebruikers, aanbieding van dealers en tweedehandsspullen zijn er ook altijd lezingen en presentaties. De eerlijkheid gebiedt om te bekennen dat ik die nog nooit bezocht heb. Ik heb het meestal te druk met het bijpraten met alle bekenden die wij daar tegenkomen, vooral van de Macgroep, de chatgroep van Macgebruikers waar we elkaar allemaal van kennen. Leuk is dat zelfs uit Belgie onze chatvrienden de moeite nemen om naar Nieuwegein te komen om IRL bij te praten. En ondertussen is, zoals je kunt zien, de nieuwe generatie al weer bezig om zich warm te lopen. Of zou deze jonge Macgebruiker dat al niet meer nodig hebben?
Update
Kijk
hier voor meer foto's.
Ik heb eindelijk die twee films gezien nadat ik al zo ongeveer van iedereen had gehoord dat je ze niet mag missen. Ik vond ze allebei erg leuk al vond ik deel I wel de beste van de twee. De films zitten vol grappen en kwinkslagen en zijn zowel voor volwassenen als kinderen erg leuk om naar te kijkjen, niet in de laatste plaats door de prachtige animaties natuurlijk.
In deel I verbant Lord Farquaad van Duloc alle sprookjesfiguren uit zijn land. Ze vluchten met zijn allen naar het moeras van de oger Shrek. Shrek houdt van zijn afzondering en wil de indringers zo snel mogelijk weg hebben. Farquaad maakt een deal met Shrek: als hij de mooie prinses Fiona voor hem redt uit een kasteel dat bewaakt wordt door een draak, krijgt Shrek z'n moeras terug. En het ondenkbare gebeurt: Fiona en Shrek worden verliefd op elkaar. Deel II pakt het verhaal weer op na het huwelijk van Shrek en Fiona. Fiona's ouders willen niets liever dan haar ware liefde te ontmoeten in hun koninkrijk Far Far Away. Ze zijn zich echter niet bewust van de veranderingen die hun dochter onlangs ondergaan heeft en dat hun nieuwe schoonzoon een 350 kilo zware Ogre met een slechte hygiene is en een pratende ezel als vriend.
Nou, voor wie ze nog niet gezien heeft, ik heb wel wat verraden maar niet alles. Dus zelf gaan zien! Ook de
website is trouwens erg leuk om eens door te kijken.
DVD kopen?
Shrek 1 & 2 (2DVD)
Haatgevoelens verdwijnen nooit uit deze wereld door te haten,
maar door lief te hebben.
Dit is een eeuwige waarheid.
Overwin toorn door liefde,
overwin het kwade door het goede.
Overwin de vrek door te geven,
overwin de leugenaar door waarachtigheid.
Boeddha
Photo Friday heeft deze week als thema Patterns. Toevallig kozen wij allebei een strandfoto. Hans koos een
foto (links) van strandhuisjes aan de kust bij Egmond. Bijzonderheid is dat dit de eerste inzending van Hans is die hij echt gemanipuleerd heeft door er een andere lucht boven te zetten.
Ik koos een
foto (rechts) van het kunstwerk van de Britse kunstenaar Angus Watt op het strand van Midslands aan Zee tijdens Oerol 2003. Ze vormen een compositie van beeld en geluid. Niet alleen waren de tientallen kleurrijk vormgegeven vlaggen prachtig om te zien maar als je je ogen dicht deed was het heerlijk om te luisteren naar het klapperend doek, met het ruisen van de zee op de achtergrond. Even klikken op de linkjes om de grote foto's te zien.
Afgelopen maandag stond een paginagrote advertentie in de krant "Ik Haat Haat". Dit is er eentje uit de vele rij initiatieven gericht op verzoening, dialoog en onderling begrip. Er komt een oranje polsbandje met daarop de tekst "respect2all" dat de boodschap van meer respect moet uitdragen. Het wordt net zoiets als het gele polsbandjes met de tekst "livestrong". Ook is er een rood bandje in de maak: "Band tegen geweld". En dan is er nog de blusolifant die je zelf in elkaar kunt knutselen op
deze site als je vindt dat scholen met rust moeten worden gelaten.
Het wordt wel een bonte verzameling waar we mee moeten gaan lopen als we duidelijk willen maken waar we allemaal voor en tegen zijn: het red ribbon, het pink ribbon, de buttons van actie 7 (allerlei kleuren), een geel, een rood en een oranje polsbandje. Ik koop meestal wel dat soort dingen, ook al omdat (een deel van) de opbrengst gaat naar dat doel, maar draag het eigenlijk niet op het Pink Ribbon na dat ik op mijn winterjas heb gespeld. Wat vind jij er van om zo expliciet met je overtuigingen te koop lopen?
Op de website van
Tryater is het volgende te lezen: "De vraag naar kaarten van Rolling Home houdt maar niet op. Omdat het koude herfstweer ondertussen weer is aangebroken en er gespeeld moet worden in een verwarmde ruimte, moest Tryater in andere locatie zoeken. Het is een bijzondere locatie geworden. Commissaris van de Koningin, Ed Nijpels, stelt zijn boerderij beschikbaar voor een reprise van Rolling Home."
De schuur van Nijpels in het gehucht Dijken begint beroemd te worden niet in de laatste plaats door de ongehoord goede akoestiek. Voor Tryater er neerstreek werd de schuur al gebruikt voor een CD-opnames van De Kast, try-outs van De Kast en Rients Gratama, een Amsterdams Symfonieorkest, zestien strijkkwartetten en een tentoonstelling van Friese kunst. Nijpels en zijn vrouw doen het uitsluitend voor de gezelligheid en als liefdewerk-oud-papier. Ze nemen alle kosten voor eigen rekening. Dat is nou nog eens een geweldig verhaal dat mensen met meer ruimte of grote accommodaties die beschikbaar stellen voor kunst en cultuur. Fantastisch van die Nijpelsjes! Het is alleen wel te hopen dat hun schuur er wat beter uitziet dan die op het plaatje hierboven.
De opdracht van
Theme Thursday is om een dagelijks ding te fotograferen. Hans koos deze
foto (links) van een peper- & zoutmolen. Mijn
foto (rechts) is van de glazen die in een rekje boven het aanrecht in de keuken hangen en een prachtig schouwspel vormen mede door de schaduwen die ze maken op de muur. Je weet het: even op de linkjes klikken om de grotere foto te bekijken.
Voor mijn huis is een T-kruising waar je vanuit een zijstraat in mijn eenrichtingsverkeer-straat uitkomt. Als je vanuit de zijstraat komt mag je - vanuit mijn voorkamer gezien - alleen linksaf. Regelmatig komen daar vrachtwagens, die de plaatselijke AH hebben bevoorraad, in de problemen omdat ze de bocht niet goed kunnen maken (te smal, paaltjes, bomen, betonnen container). Meestal als ik langdurig geronk hoor afgewisseld met gepuf dan weet ik: oh, er is er weer eentje aan het manouvreren. Normaal ga ik niet kijken maar ik vond het gisteren wel erg lang duren. Ik liep naar de voorkamer en trof daar aan wat je op de foto kunt zien die vanuit die kamer werd genomen. De chauffeur reed bijna naar binnen. Hij had kennelijk al een hele tijd vruchteloze pogingen gedaan om de goede kant op te rijden met zijn enorme vrachtwagen en had nu maar besloten om tegen het eenrichtingsverkeer in uit zijn benarde positie te ontsnappen. Pffft ik geloof dat alles nog goed is met mijn huis, mijn boompjes en de lantaarnpaal maar ik hou er niet van hoor, als ze zo mijn huis in komen rijden met die joekels.
De site
Technorati.com houdt bij wat de meest besproken MP3's zijn op het net en plaatst die in een top 20. Het was me vorige week al opgevallen dat we dankzij de geplaatste MP drietjes in de Dichters op Dinsdag items op de eerste plaats stonden. Nu bezetten we de plaatsen 1-3-11 en 12 met de MP3's van Lou Reed, Sandy Denny, The Lau en Marco Borsato! Tom Waits wordt nog vernoemd op
Vinyl Mine (onder SamSam's Dayout) Een grappig neveneffect van DiDi
klik plaatje voor vergroting
Ik liep er zomaar tegenop, tegen de
Teashirt. Een tijdje terug maakte ik er al eens melding van in de linkdump en nu stond deze teamaker ineens in een winkel in Utrecht. Ik ben natuurlijk even naar binnen gegaan en gekeken hoeveel hij ongeveer kostte. Ik weet het niet meer precies, verdrongen waarschijnlijk, maar het was iets van 80 euro voor de grote en 70 voor de kleine maat. De man in de winkel vond het ook wel veel geld en vroeg of het voor een man was. Hij vond het een typische mannentheepot. Nou, dat had ik er nog niet in gezien maar dat maakt ook niet zoveel uit. Ik vind het echt te veel geld om er aan uit te geven, al is hij prachtig! Dus mocht er iemand nog eens over een kadootje nadenken....
Op de site van
Eva Solo kun je trouwens vergapen aan nog veel meer prachtige designartikelen.
Ik doe ook mee met DiDi en heb een song van Marco Borsato uitgezocht die Het Water heet. Luister hier naar de MP3.
Ik staar over het water
Dat net als ik
Ooit in beweging was
Peilloos diep en dreigend zwart
Net als wat ik in je ogen las
Stekeblind, oostindisch doof
Wil ik voor altijd zijn
Om maar niet te zien of kunnen horen
Dat alles is verloren
Zonder jou kan ik niet
Eten, slapen, lopen,dansen, leven
Dus blijf ik hier nu zitten
En blijf ik hier nu wachten
Tot het water ooit weer in beweging komt
En dan drijf ik mee
Tot aan de zee
Waar jij
Op mij zal wachten
De lucht is licht
En eindeloos
En zo ver boven mij
Onaantastbaar en toch
Zo dichtbij
Net als jij
Het staat in de lucht geschreven
Maar op m'n lippen blijft het kleven
Zonder jou kan ik niet
Eten, slapen, lopen ,dansen, leven
En dus blijf ik hier nu zitten
En blijf ik hier nu wachten
Tot het water ooit weer in beweging komt
En dan drijf ik mee
Tot aan de zee
Waar jij
Op mij zal wachten
Ik staar over het water
Dat net als ik
Ooit in beweging was
Jos Collignon in de Volkskrant van vandaag.
Even klikken om de hele cartoon te zien.
Gisterenavond had ik mijn naamgenote uit Australie op bezoek. Ze heet ook oorspronkelijk ook Mieke, is mijn ex-schoon(half)zus en nu even een paar maanden op familiebezoek in Nederland. 't Is een bijzondere vrouw, deze naamgenote van het andere eind van de wereld. Ze is kunstenares, noemt zichzelf nu
Maayken en maakt de meest prachtige dingen: gedichten op door haarzelf geschept papier of in handgemaakte en -beschilderde boekjes. Af en toe komt er zo'n door haar gemaakt wondertje aan in Nederland en dan geniet ik van haar kunst. Ook stuurt ze mailtjes als ze een tijdje niks gehoord heeft (om even bij te kletsen) of als ze weet dat er bijzondere momenten zijn. Een lieve schat en een bijzondere vrouw.
We hebben inderdaad heerlijk gegeten en bijgekletst over haar, over mij en over iedereen die we beiden kennen. En ik heb haar toegezegd eens te kijken of we haar met een website kunnen helpen. Ze heeft mooie kunst te laten zien, gedichten te laten lezen maar ook heeft ze gedachten en hersenspinsels die oorspronkelijk en inspirerend zijn en de moeite waard om te delen. Hieronder een gedicht van haar dat komt uit het boekje dat je op de foto hierboven ziet.
Kaarslicht
Onze stemmen zijn niet gehoord.
Steek de kaarsen aan
voor de doden
voor de verminkten
voor de overlevenden
voor de aanvallers
voor de aarde die ons draagt
voor de hemel die ons hoort
voor jou
voor mij.
Een regenboog van kaarsen
voor ons in de wereld
nu.
Maayken 19-03-2003
Het is weer dinsdag vandaag en tijd voor de nieuwe DiDi ofwel
Dichters op Dinsdag. Een wekelijks thema voor iedere weblogger die iets heeft met taal, woorden, teksten, gedichten of poezie. Zelfgeschreven of geleend van bestaande songteksten of gedichten, die je mooi of bijzonder vind of die je raken.
Als thema koos ik deze keer
Water en daarbij de songtekst van The Lau 'Onder aan de Dijk' een duet met Sarah Bettens. Voor de enkeling die het niet weet:
The Lau was voorheen het gezicht en de stem van The Scene maar gaat nu solo met gedichten en muziek. Wij zagen hem met zijn optreden 'God van Nederland' een tijd terug in het
Beauforthuis te Austerlitz. Sarah Bettens is de zangeres van de Vlaamse groep K's Choice. De Mp3 is
hier te beluisteren.
Onder aan de dijk
Voor de zon die op het water speelt
voor het water dat de zon bespeelt
we leunen bij het grijze water
dat nooit teleurstelt, nooit verveelt
Ik voel de warmte van je hand
in ons kleine koninkrijk
onder aan de dijk
Was mijn vader hier nu bij
hij keek steevast heen en weer
van 't water naar het polderland
naar de verre vissers op het meer
Ik voel de warmte van je blik
in ons kleine koninkrijk
onder aan de dijk
Zou hij ons zijn zegen geven
hij zou ons zijn zegen geven
ik weet het lief, ik weet het zeker
hij zou ons zijn zegen geven
Voor ons is het lichte water
achter ons de zware dijk
denk aan nu en niet aan later
onder aan de dijk
Voor de spelregels verwijs ik naar
dit logje van dinsdag enkele weken terug. Jullie bijdragen worden wederom zeer op prijs gesteld! En laat even in de reacties weten dat je meedoet zodat ook anderen jouw bijdrage kunnen lezen.
Afgelopen weekend gingen we met
Amanda naar Ellis in Glamourland, een Nederlandstalige romantische komedie. Het verhaal gaat over alleenstaande moeder Ellis die door omstandigheden mee gaat doen aan de kursus "hoe sla ik een miljonair aan de haak". Ellis' ex trekt zich niks van hun zoontje Thijs aan, niet financieel en niet op een andere manier dus als Ellis haar leven wil veranderen dan zal ze zelf iets moeten doen. In de kursus (die gegeven wordt door Joan Collins) leren de studenten hoe ze zich in de hogere kringen moeten begeven, op wie ze af moeten gaan en wat ze wel en niet moeten doen en zeggen. Als huiswerk moeten de kursisten zich storten in de wereld van de glitter en glamour. Ellis heeft al snel diverse mannen om zich heen die belangstelling voor haar hebben maar het wordt steeds duidelijker dat zij eigenlijk maar oog heeft voor een bepaalde man. Maar die staat op het punt te trouwen.
Lees meer...
Moody Monday heeft deze week als thema Busy. Hans zond een
foto (links) van de Kastelentocht die ieder jaar in augustus wordt gehouden in de omgeving van Doorn. Ik stuurde een
foto (rechts) van een Balinese crematie die ik goed bij dit thema vond passen omdat alle betrokkenen met grote toewijding bezig zijn met het uitvoeren van de rituelen die bij zo'n ceremonie passen.
Pikant detail is dat ik samen met twee anderen ben uitgeroepen tot 'last week favorites' en daarom zijn wij 3-en gevraagd de inzendingen van deze week te jureren. Leuk!
Vandaag had ik een afspraak met twee vriendinnen om te wandelen langs memory lane. De ene vriendin C. is pas weduwe geworden toen mijn goede
vriend en haar man E. overleed. De andere vriendin M. kwam ik tegen op zijn begrafenis en we spraken toen af een keer met zijn drieen bij elkaar te komen. We kennen elkaar al meer dan 25 jaar. Indertijd werkten we samen in het Amsterdamse randgroepjongerenwerk en ook in de privesfeer hebben we veel dingen met elkaar meegemaakt. En vandaag hebben we herinneringen opgehaald, al wandelend door het paleispark van
Het Loo in Apeldoorn waar C. naast woont. Fantastisch herfstweer, prachtige kleuren in het bos nog steeds en veel memory lanes in dat paleispark. De linkerfoto is de laan die naar het voorplein van Het Loo toeloopt en de rechterfoto de voorkant van Paleis Het Loo (even klikken voor vergroting).
Ik weet het niet hoor, maar mij lijkt het niet lekker, zo'n leverworstje.
Wij volwassenen hebben allerlei dingen waarover we ons druk maken in ons leven. De laatste weken is daar nog het e.e.a. bijgekomen om over na te denken. Maar kinderen hebben een paar hoogtepunten in het jaar waar ze naar toeleven en eentje daarvan voltrok zich vandaag: de intocht van Sinterklaas. Het was haasten als een gek om zo snel van Alkmaar naar Driebergen te komen, zo vertelde de Sint, maar het lukte hem en 12 van zijn Zwarte Pieten gelukkig voor alle kinderen die bij het stadhuis op de goedheiligman stonden te wachten.
Het leukste voor ons volwassenen zonder (kleine) kinderen is het schouwspel dat de kinderen zelf bieden in dit sprookje dat we met zijn alleen toch zonder al te veel moeite overeind kunnen houden. Gezichten vol gespannen verwachting en ongeduld: "mamma, wanneer komt hij nou?". Hier in het dorp zag ik een bonte stoet van kinderen van allerlei culturen en geloven met hun ouders langs de route van de optocht staan. Veel kinderen kwamen zelf verkleed met Zwarte Pietenmutsen en -pakken en een enkeling met een mijter op. Als we nou met zijn allen andere dingen net zo goed zouden doen als de collectieve zorg voor dit stukje ongebreideld kinderplezier met Sinterklaas, dan zou het er een stuk beter voor staan met ons land.
"Lieverd, ik heb een geweldig idee, zeg maar ja."
"Echt niet, ik ken jou."
"Nou, dan weet je toch dat je gewoon ja kunt zeggen!"
"Ik zeg niks."
"Dan ga ik alleen."
"Hoe bedoel je, dan ga ik alleen. Waar ga je heen dan?"
"Naar de wereld."
Zo begint de openingstekst op de website van mijn vrienden Karin en Peter die op 31 mei 2002 uit Nederland vertrokken voor hun wereldreis op de fiets. In de zomer van 2004 hadden ze Zuid-Afrika bereikt en moesten ze tijdelijk naar Nederland terugkeren om een aantal zakelijke kwesties te regelen. Er was gelukkig tijd om elkaar in die NL-periode te ontmoeten en het was fantastisch om ze weer even IRL terug te zien.
Lees meer...
Als er rechtschapenheid is in je hart, zal er schoonheid zijn in je karakter.
Als er schoonheid is in je karakter, zal er harmonie zijn in je leven.
Als er harmonie is in je leven, zal er orde zijn in het land.
Als er orde is in het land, zal er vrede zijn op aarde.
Confucius.
Ik heb ze de laatste week al een aantal keren voorbij zien komen: de buttons van de actie 7. De initiatiefnemers zijn niet zo heel duidelijk op de voorgrond aanwezig maar hebben kunstenaars, politici, presentatoren en journalisten gevraagd vanaf 15 november a.s. de button zichtbaar te dragen. De actie gaat over de waarde van artikel 7 van de Grondwet: de vrijheid van meningsuiting. Met het dragen van deze button keert de drager zich tegen elke vorm van extremisme en geweld, zowel van linker-, rechter- en religieuze zijde. De tekst van het artikel 7 Gw luidt letterlijk:
- Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
- De wet stelt regels omtrent radio en televisie. Er is geen voorafgaand toezicht op de inhoud van een radio- of televisieuitzending.
- Voor het openbaren van gedachten of gevoelens door andere dan in de voorgaande leden genoemde middelen heeft niemand voorafgaand verlof nodig wegens de inhoud daarvan, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. De wet kan het geven van vertoningen toegankelijk voor personen jonger dan zestien jaar regelen ter bescherming van de goede zeden.
- De voorgaande leden zijn niet van toepassing op het maken van handelsreclame.
De buttons worden binnenkort overal in Nederland verspreid maar tot die tijd kun je ze zelf maken. Klik daarvoor op
zelf doen op de
site.
Het is vandaag de 100e Photo Friday en het thema is Family. Ik heb vier foto's gevonden die ik daarvoor geschikt vind en zou jullie weer eens willen vragen mij advies te geven. Welke foto vind jij het mooiste passen bij het thema Family.
Klik op het plaatje om alle vier de foto's te zien en kies vervolgens de beste foto. Natuurlijk bepaald ik uiteindelijk zelf welke foto in instuur maar jullie hebben me vaker goed advies gegeven.
Hans heeft zijn keus al gemaakt. Kijk
hier om te kijken welke foto het is geworden.
Update
Dank voor al jullie stemmen. Ik vind het altijd leuk om te zien wat anderen in het betreffende thema de meest geschikte foto vinden. De keuze was moeilijk. Ik twijfelde sterk tussen twee foto's maar heb de knoop nu doorgehakt. Wil je weten welke foto ik uiteindelijk heb gekozen? Kijk dan
hier.
Ik speelde het afgelopen zomer al eens bij vriend P., zag het van de week terug bij
Ingrid en heb het toen meteen gekocht, het spelletje Rush Hour. De bedoeling van het spelletje is dat je de rode auto weet te bevrijden uit de puinhoop van auto's en vrachtwagens die om hem heen staan door met de voertuigen heen en weer te schuiven. Veertig kaartjes geven opstellingen die gegarandeerd tot een oplossing kunnen leiden.
Het is een buitengewoon verslavend en onderhoudend spelletje. Hans en ik hebben het gisterenavond de hele avond gespeeld en we hebben bijna alle kaartjes kunnen oplossen (we moeten er nog een stuk of vijf). Zoek je nog een leuk kadootje voor iemand die van puzzelen houdt dan is dit een heel goed idee. Het is ook handig mee te nemen en je kunt het in je eentje doen. Je kunt trouwens ook online
Rush Hour spelen (iedere week drie nieuwe puzzels) maar ik vind het een stuk leuker met het fysieke spelletje.
Dat is de naam van de rubriek die Brigitte van
Made on Planet Lane deze week is gestart en die gaat over allerlei leuke of nuttige tips of wetenswaardigheid over een huishoudelijk karweitje. Zij stelt voor om iedere woensdag zo'n logje te plaatsen. Helaas kwam ik er gisteren niet meer aan toe dus daarom deze week maar op donderdag. Ik plaatste al eerder iets uit mijn standaardwerk
Ik kan huishouden en wil jullie vandaag op de hoogte brengen van wat de huisvrouw anno 1962 moest weten over persoonlijk hygiene.
Lees meer...
Theme Thursday van deze week is Window oftewel Windowpane/frame, Car Window, Light coming through a Window, Reflection, Opening, ...
Hans koos een
foto van Oerol van het project Hotel Bukowski (foto rechts). Dat waren een aantal containers aan een vennetje waarin 'kamertjes' waren ingericht. In zo'n kamertje kon je gedichten van
Charles Bukowski luisteren die met muziek werden voorgedragen. Dit was het uitzicht uit Hans' kamertje.
Ik koos een
foto die ik maakte in van een raam van een schuurtje (foto links). Grappig zijn de schaduwen van de graffiti in de felle zon. Ik vraag me trouwens wel af of er iets staat en zo ja wat dan. Ik hoop niet dat het iets onbetamelijks is. Klik op de linkjes om de hele foto's te bekijken.
Waar zou jij nou heen gaan als je een aantal veiligheidsspelden nodig had? Ik had een beeld voor ogen van zo'n kaartje met verschillende formaten veiligheidsspelden er op en ging op pad. Vroeger had je van die garen-en-band-winkels en wij hadden hier in ons dorp lange tijd Het Spinnewiel. Dat was een combinatie tussen een handwerkwinkel, een wolwinkel, een hobbywinkel en een fourniturenzaak. Er is echter niks meer van dat al dus ik dacht aan de HEMA, de supermarkt of de drogisterij. De HEMA had ze niet en de supermarkt ook niet. De eerste drogisterij had een kaartje met drie van die babyspelden. De tweede drogist was er helemaal doorheen en de derde drogisterij kon me nog helpen aan twee kaartjes met wel vijf (babyspelden). Voorlopig ben ik uit de brand.
Maar ik heb het vermoeden dat er op nationaal niveau (en misschien ook wel op internationaal niveau) sprake is van een veiligheidsspeldenschaarste en raad iedereen aan om stevig te gaan hamsteren. Dan zit je nooit meer zonder!
Mijn bijdrage aan DiDi van deze week over het thema
tijd is een gedicht van Rick de Leeuw die bekend werd als zanger van de Trockener Kecks. Hij heeft twintig jaar in "de Kecks" gespeeld tot en met 2001. In 2000 debuteerde hij als schrijver met de autobiografische roman De laatste held. In 2003 verscheen zijn dichtbundel planeet jeugd. Hierin zijn de gedichten gebundeld die hij schreef voor het VRT-programma De Laatste Show. In 2004 kwam zijn tweede roman Comeback uit. In 2004 toert hij - met Jan Hautekiet aan de vleugel - langs Vlaamse en Nederlandse theaters met een programma vol verhalen, gedichten en muziek. Het plaatje bij dit logje komt van de site van de
menselijke klok. Van elke minuut van de dag zijn foto's aanwezig uit diverse plekken op de wereld.
Een prachtige tijd
Wij, jij en ik
Jij en ik, wij
Jij vooral
Maar zeker ook ik
Lees meer...
Uiteindelijk blijkt er toch een verband te zijn tussen frequent mobiel bellen en tumoren. Het gaat om een tumor genaamd akoestisch neuroom dat goedaardig is en zich aan de gehoorzenuw bevindt. In Zweden is vastgesteld dat de kans op zo'n tumor door veelvuldig bellen twee keer zo groot wordt te weten 1 op de 50.000. Dat is op zich geen grote kans natuurlijk maar toch, het fabeltje blijkt nu toch een kern van waarheid te bevatten. Kijk
hier voor meer info.
Theo van Gogh zou vanaf januari 2005 terug komen op de buis met een interviewprogramma waarvan de eerste uitzending met VVD-Kamerlid Ayaan Hirsi Ali zou zijn. Van 1989 tot 1997 maakt hij het praatprogramma 'Een prettig gesprek' waarin heel bekend en belangrijk Nederland bij hem aan tafel aanschoof. Theo had een duidelijke visie op zijn interviewstijl:
Een goed interview is in wezen een gevecht. Niet een gevecht met bloed aan het mes, maar de geinterviewde moet iets prijsgeven. Met stroop en honing bereik je het meeste. Het gif van de onschuld is veel effectiever dan beuken. Pas als de sfeer ontspannen is kun je bepaalde ontregelende vragen stellen. Het ontlokken van bekentenissen vind ik belangrijker dan de waarheid, zei hij ooit. De gasten in 'Een prettig gesprek' kregen aan het eind van het interview altijd een cactus. Deze cactus plaats ik daarom voor Theo van Gogh (klik op het plaatje voor vergroting) met aan het eind een
Perfect Day.
Dichters op Dinsdag lijkt een blijvertje te zijn. Diverse webloggers vinden het een leuk idee en het aantal deelnemers (m/v) is bemoedigend.
Vandaag iets later dan 1 minuut na middernacht het nieuwe thema voor deze week: 'Tijd' of 'Time'. Mijn keuze is gevallen op een tekst geschreven en uitgevoerd door de overleden zangeres Sandy Denny, die ook zangeres was bij Fairport Convention en later Fothering Gay. Ik heb het thema gekozen omdat ik zelf vaak op alle mogelijke manieren moeite heb met de 'tijd'. Ik vergeet de tijd, schat tijd niet goed in en verlies tijd. Maar Sandy Denny zegt de wijze woorden:
I do not count the time
For who knows where the time goes?
Zij zingt het bovendien met haar schitterende
engelachtige en dromerige stem. Hieronder de volledige tekst. Voor de spelregels verwijs ik naar het logje van
vorige week dinsdag. Jullie bijdragen worden wederom zeer op prijs gesteld!
Who knows where the time goes
Across the evening sky
All the birds are leaving
But how can they know
It's time for them to go?
Before the winter fire
I will still be dreaming
I do not count the time
For who knows where the time goes?
Who knows where the time goes?
Lees meer...
We waren vanmiddag even in het tuincentrum voor een bladblazer en daar zitten ze al midden in de Kerstspullen. We keken onze ogen uit. Al die overdaad, al die spullen, al die gadgets, het wordt steeds groter en gekker. Wie gaat dat in godsnaam allemaal kopen? Klik even voor vergroting.
Buurvrouw Karin had allemaal hartbuttons georigamied voor allerlei soorten visite. We hadden de vorige keer op de housewarmingparty van mijn zwager met een aantal mensen een sociogram gemaakt met de verschillende soorten aanwezigen omdat we door de bomen het bos niet meer zagen:
- Wit: de kleur van mijn zwager, mijn overleden zus, hun kinderen en hun gezamenlijke vrienden
- Zwart: de 'huisgenoten' zoals de hond, het buurmeisje, de buurvrouw
- Blauw: alle familie van mijn overleden zus (wij dus)
- Rood: alle familie van mijn zwager
- Geel: alle familie van de nieuwe vriendin van mijn zwager
- Groen: alle familie van de ex van de nieuwe vriendin van mijn zwager
Lees meer...
Zondagmiddag, Beauforthuis Austerlitz en een zaal vol mensen waarvan het merendeel zeker boven de 55 jaar. De voorstelling heet Leefbaar: een actueel thema dat je zonder enige moeite kunt vertalen naar de wereld van vandaag waar de confrontatie tussen het Christendom en de Islam de actualiteit bepaalt.
Een toneel, een tafel, twee stoelen waarop twee mannen ons laten zien hoe een Jood en een NSB-er met elkaar omgaan in het huis waarin ze beiden wonen tijdens de tweede wereldoorlog. In eerste instantie zien we alleen wat oppervlakkig gekibbel tussen de twee mannen waarbij de Jood, die bij de NSB-er zit ondergedoken, steeds door de knieen gaat terwijl hij toch qua intellectuele ontwikkeling veruit de meerdere is van de twee. De NSB-er kan het dagboek van de Jood, dat hij na enig machtsvertoon heeft bemachtigd, niet eens lezen. Deze twee mannen zijn tot elkaar veroordeeld, zo blijkt, omdat de NSB-er zijn huis aan een sterfbed heeft gekregen onder de belofte dat hij de Jood die op zolder ondergedoken zat met rust zou laten. Gaandeweg wordt ook dat de NSB-er al meerdere Joden heeft verraden aan de SD en dat hij er nog trots op is ook dat hij nu eindelijk 'legaal' geld verdiend heeft. Wij blijven met de vraag zitten hoeveel de belofte aan een sterfbed gedaan waard is voor deze domme man.
Lees meer...
Ik heb het al vele keren op de radio gehoord en op de TV gezien maar nu heb ik het eindelijk een keer gedaan: de gehoortest. De campagne en de actualiteit richten zich met name op jongeren tot 24 jaar maar de gehoortest kan gedaan worden door iedereen. De mijne was gelukkig goed. Als je wilt weten hoe het met jouw gehoor zit doe dan
hier de gehoorcheck. Als je boven de 24 bent, wordt je vanzelf doorgestuurd naar een test voor volwassenen.
Gisteren kreeg ik allemaal foto's van vroeger, van toen ze jong was, toen alles nog open lag, vol verwachting en vol mogelijkheden. Ze zou een mooie oude vrouw zijn geweest en wijs ook en milder dan vroeger. Vandaag zou ze 80 zijn geworden maar in mijn herinnering is mijn moeder nog altijd de 57 jaar die ze was toen ze stierf. Klik op het plaatje om de hele collage te zien.
Mijn neef Joost is HELEMAAL gek van Ajax. Jaren geleden is dat al begonnen en spaarde hij shirtjes van Ajax. Ik wist bijvoorbeeld nooit dat Ajax een uit- en een thuisshirt had maar dat heb ik van hem geleerd (en de eerlijkheid gebiedt, ook van mijn andere neven). Maar Joost kent eigenlijk maar 1 club: Ajax! Je kunt hem geen groter plezier doen dan met iets van Ajax. Ik kreeg van de week zijn verlanglijstje voor zijn verjaardag die we vandaag vierden (samen met die van zijn broer Nick) en daar stonden eigenlijk alleen maar dingen op van Ajax. Tja, en wat geef je die jongen dan voor zijn verjaardag..... iets van Ajax dus. Hij kreeg van mij een tegoedbon om op de Ajaxsite iets online uit te zoeken. Hij had vast gekeken wat hij wilde en het werd een vlag dus ik ging naar boven om op zijn kamer de bestelling te plaatsen. Nou, daar kijk je helemaal je ogen uit. Ajax all over the place: Ajax behang in twee soorten, Ajaxshirtjes en vlaggen aan de muur, een Ajaxsjaal, Ajaxbekers, Ajaxdoosjes, Ajaxpetjes, Ajaxvaantjes en natuurlijk Joost zelf in een Ajaxshirt (de foto is een beetje geel maar dat kwam van de sfeerverlichting). En er was nog een leeg plekje aan de muur voor de nieuwe vlag. En misschien koopt hij van de rest van zijn verjaardagsgeld wel zo'n prachtige Ajaxhanger, wie weet... Met zulke fans moet het toch wel goed aflopen met die club zou je zeggen!
Van de week heb ik dan eindelijk Oesters van Nam Kee op DVD gezien, de Nederlandse speelfilm met Egbert-Jan Weeber en Katja Schuurman. Het verhaal naar de roman van Kees van Beijnum gaat over de 18-jarige Berry die een dubbelleven leidt. Hij komt uit een keurig gezin, woont in een keurige villa maar met zijn enigszins criminele vrienden doet hij dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. Op een dag komt hij nachtclubdanseres Thera tegen op straat als hij daar duivelshoorntjes staat te verkopen en hij is op slag verliefd. Ze beginnen een hartstochtelijke obsessieve liefdesrelatie die voortduurt totdat zij van de ene op de andere dag uit Berry's leven verdwijnt. We ontmoeten Berry als hij in het vakantiehuis van zijn ouders omsingeld wordt door de Franse politie die hem wil arresteren. Langzaam wordt duidelijk welke dramatische gebeurtenissen elkaar opvolgden.
Ik vond het een beetje een dun verhaal dat uiteindelijk toch niet echt boeit. De acteerprestaties waren niet slecht en je valt er ook niet echt bij in slaap maar dat is dan ook alles. Veel bloot van Katja zal waarschijnlijk voor sommige mensen wat goed maken maar dat is toch voor mij niet genoeg om de film te redden. Ik heb er geen spijt van dat ik op de DVD heb gewacht want een avond in de bioscoop zou echt te veel eer zijn geweest voor deze film, maar om zo thuis een keertje te kijken is hij best OK.
DVD kopen?
Oesters van Nam Kee
Egbert Jan Weeber
Toen ze de communisten kwamen halen
heb ik niets gezegd
ik was geen communist
Toen ze de vakbondsleden kwamen halen
heb ik niets gezegd
ik was geen vakbondslid
Toen ze de joden kwamen halen
heb ik niets gezegd
ik was geen jood
Toen ze de katholieken kwamen halen
heb ik niets gezegd
ik was geen katholiek
Toen kwamen ze mij halen
en er was niemand meer om iets te zeggen.
Martin Niemoller, Duitsland.
In 1937 gearresteerd en tot 1945 "persoonlijke gevangene" van Hitler.
In: "De dag dat je brief kwam", Amnesty International poeziebundel
Alle dingen die er gebeurd zijn in de afgelopen dagen blijven maar rondspoken in mijn hoofd. Wat gebeurt er allemaal? Waar komt het vandaag? Dit is wat ik vond op de site van
de VPRO. Het is de vertaling van de teksten uit de Koran die gebruikt zijn in de film Submission (in het Nederlands onderdanigheid of nederigheid) die in het programma Zomergasten werd uitgezonden. Ik vraag me af hoeveel mensen deze teksten uit de Koran eigenlijk kennen. Kijk zelf maar eens.
Lees meer...
Dit is wat we instuurden voor
Photo Friday deze week.
Mieke's foto links van de Gay Pride Parade en
Hans' foto rechts van Oerol Terschelling. Even op de linkjes klikken voor grotere foto.
Dat woord is de winnaar geworden van de mooiste-woord-in-de-Nederlandse-taal-verkiezing van de rubriek Dag in Dag uit van de Volkskrant. Nog mooier is de motivatie:
het is kort, duidelijk, expressief en verslaat alle buitenlandse woorden: love making is niks, courting, schmusen, knutschen en faire la cour evenmin. Het "sex hebben" van het Jeugdjournaal haalt het er niet bij. Als het goed gaat voel je je vrij vooraf, tijdens en achteraf, bevrijd zelf. Een zeer beminnelijk woord.
Ik vind het wel een goede keus, een beetje terug grijpend op de sfeer van "make love no war". En dat kunnen we in deze tijd wel gebruiken.
De Amerikanen hebben hun visitekaartje afgegeven. Zij hebben massaal gekozen voor hun corrupte oorlogszuchtige president. Het lugubere kijkje in de keuken afgegeven door Michael Moore in zijn film Fahrenheit 9/11, waarin onomstotelijk kwam vast te staan hoe weinig integer Bush en consorten zijn, heeft blijkbaar geen invloed gehad. Amerikanen zijn kennelijk masochisten gefascineerd door leugenachtige leiders door wie ze bedrogen willen worden. Wederom een zwarte dag voor Amerika en voor wat zij noemen ROW: the Rest Of the World.
Gisterenochtend werd Theo van Gogh vermoord. En meteen barstte het tumult aan alle kanten weer los, machteloosheid, verdriet en woede alom. En natuurlijk de hamvraag: hoe kunnen we dit tij keren? Hebben we de moed al opgegeven? Of blijven we geloven in en werken aan een betere wereld?
Zomerstorm plaatste gisteren in het kader van Dichters op Dinsdag dit prachtige gedicht van Remco Campert:
Iemand stelt de vraag
verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden
zoals storm met zacht geritsel in de tuin
of de kat die de kolder in zijn kop krijgt
zoals brede rivieren
met een kleine bron
verscholen in het woud
zoals een vuurzee
met dezelfde lucifer
die een sigaret aansteekt
zoals liefde met een blik
een aanraking iets dat je opvalt in een stem
jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet
en dan die vraag aan een ander stellen
Lees meer...
Jan Frederik Schutz - Schipbreukelingen op een vlot
Ik doe deze week ook mee met DiDi en heb een (episch) gedicht uitgezocht van
De Schoolmeester (pseudoniem voor Gerrit van de Linde) dat op muziek werd gezet door
Johan Wagenaar en ooit door mijn koor werd uitgevoerd. Het werk van De Schoolmeester wordt gerekend tot de studentenpoezie en hij wordt vaak in een adem genoemd met Piet Paaltjens. In dit gedicht gebruikt De Schoolmeester een aantal stijlmiddelen zoals de parodie, overdrijving, bizarre beeldspraak, afwisseling van deftige en platte taal en onnodige herhalingen. De muziek van Johan Wagenaar voegt nog talrijke muzikale grappen en kwinkslagen toe aan de teksten. Hieronder begint het reisverhaal en als je de rest wilt lezen kan dat door op het linkje te klikken.
De Schipbreuk
Oost west, t'Huis best
Onder de merkwaardigste taferelen,
Waarin wij gewoon zijn de schepping te verdelen,
Behoren vooral zekere natuurtonelen,
Inzonderheid een vaartuig in de storm.
Wanneer iemand gerust kan zeggen: 'Ik ben maar een worm,
Die noch zijn eigen kan helpen, noch zijn natuurgenoten,
Al stond hij ook op zijn achterste poten.'
Zo er daarom een schipbreuk voorhanden is op zee,
Ga ik liever voor mijn plezier niet mee.--
Leergierige jeugd! gij bespeurt gewis,
Dat wat ik thans op t'oog heb een schipbreuk is;
Wees daarom, gedurende de les, zeer attent.
Sta op uw eigen benen, en zoveel mogelijk, overend.
Lees meer...
Het was de dag van Theo van Gogh wiens geweldadige (en rituele?) dood vanmorgen het hele land schokte.
Het was indrukwekkend, de kabaalwake op de Dam. Het lawaai, oorverdovend, kwam binnen tot op het bot net als de stilte daarna. Aangrijpend waren de V-tekens die als een wave door de menigte gingen.
Veel beelden kwamen langs op alle zenders: van Theo van Gogh zelf, beelden met Boudewijn Buch, met Sylvia Millecam, met Pim Fortuyn en vele anderen. Van Gogh in een interview met zichzelf, kritische vragen stellend en zich het vuur aan de schenen leggend en Van Gogh die zich inbeeldt dat hij de koningin is die het volk toespreekt, de koningin van een mislukt land...
Onze grondrechten, het uiten van je mening, het vrij uitwisselen van gedachten tussen andersdenkenden, tussen mensen van verschillende godsdiensten en ook het recht om helemaal geen godsdienst te hebben, het was goed om het allemaal langs te zien komen. Wat een enorm verlies dat dit enfant terrible er niet meer is om zijn vrije mening te uiten.
Filmmaker Theo van Gogh werd vanmorgen in Amsterdam vermoord.
In wat voor samenleving leven wij?
Schilderij van Dick de Vries
Ons initiatief
'Dichters op Dinsdag' (DiDi) van
vorige week, viel gezien de vele reacties in goede aarde. Een goede reden om er mee door te gaan en te kijken of het vervolg kan krijgen tot een wekelijks gebeuren.
Het thema voor deze week vanaf vandaag is
'reizen'. Jullie worden weer uitgenodigd een gedicht of songtekst te kiezen of te creeren rond dit thema. Zelf koos ik dit keer een songtekst van Tom Waits 'Foreign affair', een tekst van Waits die me al lang fascineert. Als je de tekst in zijn geheel leest lijkt het erg formeel, beschouwend, bedacht en geconstrueerd. In de
gezongen versie klopt het allemaal weer. Hier een tekstfragment:
Foreign affair
Planes and trains and boats and buses
Characteristically evoke a common attitude of blue
Unless you have a suitcase and a ticket and a passport
And the cargo that they're carrying is you
A foreign affair juxtaposed with a stateside
And domestically approved romantic fancy
Is mysteriously attractive due to circumstances knowing
It will only be parlayed into a memory
De complete tekst
staat hier.
Via deze link kun je luisteren naar Foreign Affair
Nog even de spelregels: alles wat maar enigszins met reizen te maken heeft, gedichten of songteksten van eigen hand of van anderen, in welke taal dan ook. Als de taal geen Nederlands of Engels is graag een vertaling erbij. Vervolgens plaatsen op je eigen weblog en hieronder even reageren met een link naar jouw logje. Google er lustig op los om te vinden wat je zoekt of om zeker te zijn van de juiste versie. Een logje plaatsen aan de hand van dit thema kan de hele week tot en met volgende week maandag. Veel plezier!
Update: De dood van Theo van Gogh plaatst deze DiDi in een daglicht dat we niet voor mogelijk hielden. 'Op reis gaan' is ook een metafoor voor de dood. GeeSpot heeft die verbinding erg treffend geplaatst.
Vanaf middernacht het nieuwe thema voor Dichters op Dinsdag
Moody Monday inzending van Hans (links) en Mieke (rechts).
Even op de linkjes klikken voor de hele foto.
Hans kwam ineens op de proppen met een boek met de pakkende titel "Ik kan huishouden". Eerst dacht ik dat hij dat voor zichzelf had bewaard maar bij nadere bestudering bleek het een handboek voor de huisvrouw anno 1962 met details waarvan ik denk dat het zonde zou zijn als die voor de wereld verloren zouden gaan.
Zo is daar bijvoorbeeld het afwassen, een nog steeds actueel thema in vele huishoudens. We lezen bij
de dagelijks werklijst dat het afwassen dient te gebeuren tussen 8.30 en 10.30 uur en tussen 18.45 en 19.15 uur. Bij de eerste afwasronde droogt mevrouw als er hulp is af en bespreekt meteen bijzondere bezigheden. Bij de tweede afwasronde helpen kinderen of echtgenoot.
In het hoofdstuk over
onderhoud is ruim 3 pagina's besteed aan de details van het afwassen. Aan bod komen: de afwasteil, de kwast of borstel, het afdruiprek, het dienblad (om de vaat naar de keuken te brengen), het sop, de afdroogdoeken en de afwasmachine (zie plaatje; even klikken voor vergroting). Veel aandacht wordt besteed aan de werkwijze bij het afwassen, het belang van sorteren, voorspoelen, eerst laten afdruipen, volgorde van afwassen en tot slot hoe het sop er uit moet zien nadat de afwas is gedaan. Het aanrecht moet er nog mee kunnen worden afgenomen anders is er NIET goed voorgespoeld.
Ik heb gelukkig een vaatwasser dus heb onbekommerd genoten van alle raadgevingen van "Ik kan huishouden". Bij wie de eerste schreden zet in de keuken en aan het aanrecht zou dit standaardwerk echter niet aan de collectie mogen ontbreken.
Als er onder onze lezers genoeg belangstelling voor bestaat overwegen wij om onze zojuist ontdekte bron van kennis te delen met onze lezers en een rubriek te openen over de details van onze huishouding. Klik op de bewering die het beste bij u past.
|
|
