Kunstenares
Mathilde Hemmes heeft de Klaas Dijkstra Academieprijs gekregen voor haar videofilm 'stuiterkuikens', een afstudeerproject voor de Kunstacademie Minverva in Groningen. In de film toont ze dode eendagskuikens die ze heeft opgevuld met stuiterballen om ze een levendig effect te geven (
filmpje). Ze heeft veel publiciteit gekregen waarvan het merendeel negatief van mensen die het walgelijk en dieronterend vonden. Hemmes zelf verweert zich door te onderstrepen dat de kuikens uit de diepvries van de dierenwinkel komen waar ze te koop zijn als voedsel voor bijvoorbeeld slangen. Bovendien vindt ze het hypocriet dat wij ons wel druk maken over de dominomus en haar stuiterkuikens maar niet over de dode baby's in arme landen.
Ik moet zeggen dat ik ook wel vind dat er veel ophef over is. Deze kuikens zijn niet speciaal voor dit doel gefokt in tegenstelling tot dieren die gehouden worden voor hun vlees of hun vel. We zijn het niet gewend om zo met dood om te gaan als Hemmes doet maar het is wel een manier om het thema in beeld te brengen. Kunst mag van mij wel wat schuren en grenzen opzoeken. Of ik het zelf nou een prijs zou hebben gegeven... dat denk ik niet. En wat vind jij?
Per 1 januari 2006 is de nieuwe gemeente Utrechtse Heuvelrug een feit en woon ik ineens in een gemeente met zo'n 50.000 inwoners. Vandaar zijn de herindelingsverkiezingen voor de gemeenteraad van de nieuwe gemeente. Er is sprake van geweest dat de gemeente gehuisvest zou worden in het gebouw van Hogeschool De Horst maar als dat doorgaat wordt dat een kwestie van enkele jaren. Er wordt nu voor de definitieve huisvesting gesproken over een verbouwing van het gemeentehuis van Doorn.
Ik geloof niet dat er nou echt zo veel zal veranderen voor ons maar het zal wel reuze wennen zijn voordat ik gewend ben om te zeggen: ik woon in Utrechtse Heuvelrug. Dat bekt toch helemaal niet!
Zo'n situatie van vorige week in Haaksbergen zet mij toch aan het denken over onze afhankelijkheid van electriciteit en communicatie. De Zwitsers hebben allemaal kelders vol noodrantsoenen en voorraden voor gevallen dat er extreem veel sneeuw ligt, maar wij zijn dat niet zo gewend. Toch maar eens een nooddoos aanleggen. De volgende attributen lijken me handig.
Kaarsen, lucifers, olielamp met bijbehorende olie, zaklantaarn (incl volle batterijen), EHBO spullen, radiootje op batterijen, opladers voor in de auto, aardewerken bloempot (om op gaspit een soort kacheltje mee te maken), skottelbraai (om op te koken), fleecedekens. houtblokken voor de allesbrander en noodvoedsel (crackers, blikjes groente, rijst, instantpuree, jam, blikjes vis etc.).
Iemand nog meer suggesties?
klik foto's voor vergroting
Het volgende scenario is niet ondenkbaar: je loopt op een maandagavond door Amsterdam, alleen of in goed gezelschap, en je besluit wat te gaan drinken of eten in een van de gezellige straatjes, waar de Wolvenstraat een onderdeel van is.
Café Brix ziet er wel aantrekkelijk uit en je gaat naar binnen. Het is er gezellig druk maar er is nog net voldoende plaats. Het wordt half negen en de eerste tonen van bas en piano klinken vanachter uit het restaurant. Het blijken bassist René van Beeck en pianist Rembrandt Frerichs te zijn! Het klinkt fantastisch en even later staat er ineens een zangeres te zingen. Iemand met een gitaarkoffer passeert je tafeltje en een nieuwe pianist neemt plaats achter de toetsen. Hé! is dat niet Thijs Cuppen? En die gitarist dan? Dat is Klaas Fopma! Hé, alweer een nieuwe jonge zangers. Je blijkt met je neus in de boter gevallen te zijn bij René van Beeck and Friends! die daar iedere maandagavond spelen.
Lees meer...
Voor DiDi dit keer het thema "Foto" met als aftrap het gedicht "Fotoos" van
Bert Schierbeek. Vat het thema ruim op dan zijn er een heleboel mooie songteksten en gedichten te vinden.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Wij maakten nooit fotoos
omdat wij dachten
wat wij zien
zien wij samen
en er is altijd.
Waar zijn nu die fotoos
die wij zagen?
Wat zie jij?
Wat zie ik?
Die foto die wij
nooit maakten?
Morgen, op 29 november 2005, is het
Download Day en kun je gratis en voor niks muziek downloaden van allerlei artiesten uit de hele wereld in ruil voor je steun aan de Make Trade Fair campagne van de
NOVIB. Er is muziek beschikbaar van Acda en de Munnik, Krezip, Zuco 103, Alicia Keys, Anastacia, Barbra Streisand, Bebel Gilberto, Shakira, Franz Ferdinand, Morcheeba, Sigur Ros, Christian Walz, Carl Cox, Moby, John Legend en vele anderen. Al deze artiesten hebben voor één dag hun muziek gratis ter beschikking gesteld ten behoeve van de steun aan eerlijke handel.
Klein probleempje voor de Apple-gebruikers, die nu eens aan het kortste eindje trekken, want voor ons zit er een addertje onder het gras. Wij kunnen gratis muziek downloaden maar daarna maximaal vijf keer gratis beluisteren. En om het op de iPod te zetten of op CD te branden moet de muziek eerst aangeschaft en dus betaald worden. Reden daarvoor is de FairPlay DRM waarmee de Mac werkt en die Apple niet wil geven aan anderen.
Hier kunnen de Macgebruikers er wat meer over lezen.
Ze zijn er weer, de Artbags van de actie
Stop Aids Now. Ze zijn weer prachtig dit jaar en kosten maar 5 euro. De geheel vernieuwde ArtBag is dit jaar ontworpen door modeontwerpers Viktor& Rolf (l), tekenaar Dick Bruna, fotograaf Carli Hermès (m) en kunstenaar Clemens Briels (r). Je kunt ze ondermeer kopen bij De Bijenkorf, Esprit, Fair Trade Shops, Wereldwinkels, Levi's Stores en Dockers Stores. 't Is een mooi kadootje voor de feestdagen en je helpt er aidspatiënten overal ter wereld mee.
Als we nergens naar toe gaan op zondag dan genieten we altijd met volle teugen van al het moois dat op Nederland 3 aan ons voorbij trekt. De TV-dag begint met
Vrije Geluiden waarin over het algemeen wel iets interessants te zien is vooral op het gebied van jazz en wereldmuziek. Afgelopen zondag genoten we van saxofonist Benjamin Herman (die voor de tweede keer zijn Edison Jazz Nationaal 2005 in ontvangst nam), violiste Marike Verheul en van Les mystère des voix Bulgares.
Daarna is
Buitenhof aan de beurt met interessante en actuele discussies. Dat is wat meer mijn programma dan van Hans en staat meestal aan op de achtergrond tijdens de zondagse brunch. Vervolgens is het Magazine
Boeken&cetera aan de beurt dit keer over het boek Wereldrevolutie, de communistische beweging van Marx tot Kim Jung Il. Indrukwekkende beelden van Ceaucescu die de mensen voor zich liet klappen totdat HIJ besloot het te beëindigen.
Lees meer...
Heb je weinig ruimte in huis en wil je toch een lekker deuntje spelen? Dan neem je toch gewoon een opvouwbare piano (klik klik)! Voor een luttele 100 euro kan je je waar je maar wilt uitleven op het klavier. Ongetwijfeld moet je wel wat inleveren op geluidskwaliteit, want ik neem niet aan dat je voor die 100 euro het geluid van een Steinway of Yamaha kunt produceren, maar je piano kan zelfs mee op vakantie. Meer weten? Kijk
hier.
Vrijdag sprak de Hoge Raad zich uit in de zaak Lycos-Pessers en die uitspraak zou wel eens een verandering teweeg kunnen brengen voor veel webloggers. Er zijn mensen die van mening zijn dat anonimiteit op het internet door deze uitspraak verleden tijd is geworden.
Brein ziet in het arrest aanleiding om een verhevigd offensief te starten tegen gebruikers van Kazaa.
In deze zaak ging het om een klant van provider Lycos die op zijn eigen website de postzegelhandelaar Pessers had beschuldigd van oplichtingspraktijken bij de verkoop van zegels via een internetveiling.
Pessers pikte dat niet en ging naar de rechter omdat hij wilde weten wie hij tegenover zich had zodat hij schadevergoeding kon vorderen. Hij eiste van Lycos dat deze NAW-gegevens van de klant zou bekend maken en de doorgifte van de gewraakte website onmiddellijk zou staken. Nadat eerst de rechtbank en het gerechtshof zich hadden uitgesproken over de kwestie heeft nu de Hoge Raad geoordeeld dat Lycos de NAW-gegevens van de klant bekend moet maken.
Lees meer...
klik foto's voor vergroting
Improviseren, acteren, samenspelen, anticiperen, lef, verrassend, ontwapenend, lachen, kijken, luisteren, alertheid en energiek, dat alles is theaterport. Het is een vorm van theater waarbij improvisatiewedstrijden voor publiek worden gehouden. Heel onvoorspelbaar, veel interactie met het publiek en niet alleen voor toeschouwers maar soms ook voor spelers verrassend, dat kenmerkt deze theatervorm. Het sportaspect is aanwezig in de vorm van rechters die de teams beoordelen, hun vonnis vellen, punten toekennen aan de teams of rode (bij gebruik van -ismen) en gele kaarten (bij blokkades) uitdelen.
Het publiek bepaalt waar de scenes over gaan: wie, wat, waar, waarom en hoezo. Het kan bewondering voor de spelers tonen door rozen te gooien op mooie of ontroerende momenten maar ook afkeuring voor de beslissing van de rechter door het gooien van natte sponzen. En niet alleen de rechter geeft punten, ook het publiek stemt welk team het beste scoort in een bepaalde scène.
Het was voor ons de eerste 'life' kennismaking met theatersport dus we lieten ons verrassen als gast van theatersportvereniging
Plots... uit Utrecht die een wedstrijd zouden spelen tegen Kunst en Vliegwerk uit Arnhem. Door al het gedoe met de sneeuw en het openbaar vervoer had Kunst en Vliegwerk verstek moeten laten gaan en daarom werden we getrakteerd op een onderlinge wedstrijd van Plots die voor de gelegenheid twee teams van drie mensen had samengesteld. En we hebben er echt van genoten!
Lees meer...
Vandaag is het
Koop Niets Dag, een dag die bedoeld is om eens na te denken over consuminderen in plaats van consumeren. We kopen ons met zijn allen helemaal suf aan consumptiegoederen en op die manier doen we niet echt wat goeds met de wereld. Ik maak me er ook aan schuldig want ik kan de verleiding van nieuwe gadgets ook maar slecht weerstaan maar ik vind het wel goed om er eens over na te denken of het allemaal nou wel zo nodig moet. Nee dus. Een kritischer houding zou ons allemaal niet misstaan.
Studenten van de Willem de Kooning Academie in Rotterdam zetten hun creativiteit in voor Koop Niets Dag en bedachten
tientallen manieren om 'niets kopen' in beeld te brengen. Een paar voorbeeldjes zie je hier boven (klik klik). De schrijver Karel Glastra van Loon verwoorde het zo:
Een dier is meer dan een lap vlees
Een mens is meer dan een consument
Een land is meer dan een BV
Wat je doet is wat je bent
De school is toch geen markt
En de zorg toch geen product
Wie rijkdom niet kan delen
Is als mens totaal mislukt
Het rijke westen is geen eiland
En Europa is geen fort
Wie bang is voor wat vreemd is
Doet vooral zichzelf tekort
Blijf niet mokkend aan de kant staan
Stel een daad en toon je moed
Laat je woede hand in hand gaan
Met het goede dat je doet
Ik zag op Flickr bij allerlei mensen van die prachtige bollen.
Neneh gaf me het
recept voor dit moois waarvoor je wel Photoshop nodig hebt. En nu kan ik het ook. Van links naar rechts zie je een grapefruit, een notitieblokje en een ranonkelknop. Klik op de plaatjes voor groter en kijk in mijn
Flickrset voor meer.
Ik ben er in principe voor dat alles mag waaronder niemand lijdt. Dat betekent dat we moeten nadenken over wat mag en wat niet mag.
Andries van Dantzig
klik voor vergroting
'De strakst geklede man met een toeter', werd Benjamin Herman ook wel genoemd. Hij noemde zijn New Cool Collective een ?modern dansorkest voor de jeugd?. Regelmatig wordt zijn grootste verdienste genoemd dat hij en zijn band een brug vormen tussen jazz en popmuziek. Nu is er weer een prijs voor zijn CD Heterogeneity: De Edison Jazz Nationaal 2005. Hij nam hem gisteren in ontvangst van Paul de Leeuw toen hij optrad op diens Parenavond. Naast praten gaat hij Benjamin Herman ook spelen en een plaatje draaien zondagochtend!
Bron: nieuwsbrief 'Vrije Geluiden'.
Te zien: zondag 27 november om 11.00 uur op Nederland 3.
Recensie van een Benjamin Herman optreden.
Meer informatie via de
Vrije Geluiden site.
it's raining
it's pouring
the old man is snooring
he went to bed
and he bumped his head
and he couldnt get up
in the morning
Over het leven op
Schiermonnikoog, oftewel Skiermûntseac zoals het in het Fries heet, wordt op dit moment een serie uitgezonden op de EO. De Eilanders die erin geportretteerd worden noemen het eiland zelf ook wel 'Lytje Pole' dat letterlijk vertaald kan worden als klein stukje grond. Ik zag in de herhaling een klein stukje van de laatste uitzending en ik herkende veel stukjes van het eiland waar ik zoveel voetstappen heb liggen.
Ik was in de twintig toen ik er vaak kwam bij vrienden die er een kampeerboerderij en een manege hadden. Ik hielp dan met de paarden en maakte met toeristen ritjes naar het strand en de duinen. De manege werd gerund door Johannes, een Eilander die ooit koeien had gehouden maar later overgestapt was op paarden. Om en om met Liesbeth, een studente uit Groningen, reisde ik eens per 14 dagen naar Schiermonnikoog en kon er dan lekker het hele weekend paardrijden.
Het was natuurlijk niet altijd even druk met klanten en als er niet gereden moest worden dan trok Johannes er op uit om fuiken te zetten in de slenken (waarin hij paling ving) of te jutten op het strand. Ook gingen we wel eens mosselen en zeekraal zoeken, met een paard dat een wondje had naar de waddokter (de zee in) of maakten we een ritje alleen voor ons plezier. Met name bij die laatste ritjes kon het wel eens erg hard gaan op het strand. Het was of de paarden voelden dat het nu wel eventjes kon.
Lees meer...
Hoewel er hier in de wijde omgeving geen handwerkwinkel meer te bekennen is (de laatste verdween een half jaar geleden) en ook de HEMA al jaren geen wol meer verkoopt, is breien weer helemaal cool. Of haken, dat mag ook. Enfin alles met bolletjes wol of katoen. Je kunt natuurlijk aan een trui beginnen of een sjaal (als je alleen maar rechtuit kunt breien) maar een echte uitdaging voor een beetje breier/ster zijn deze iPodwanten (gezien bij
Gizmodo). Haal je breinaalden uit de mottenballen en koop (desnoods online) wat leuke kleurtjes wol dan kun je nog voor onder de Kerstboom voor je lief een paar breien. Hier vind je het
patroon.
Vandaag heb ik voor het eerst een rekening betaald met de nieuwe applicatie
iDeal waarmee je via een bepaald aantal bank kunt betalen in een webwinkel. Ik had een softwarepakketje besteld bij
Surfspot en die boden de mogelijkheid om met iDeal te betalen. Lastig vond ik wel dat ik alleen maar kon betalen van de rekening die ik ook gebruik om bij het telebankprogramma in te loggen en dat was in dit geval niet de rekening waarvan de software betaald moest worden. Van rekening wisselen na het inloggen bij de bank behoort niet tot de mogelijkheden jammer genoeg. Maar verder gaat het als een zonnetje en is het volgens mij een prima alternatief voor de creditcard. Kijk
hier voor een demo.
Update:
Als ik naar dat plaatje kijk moet ik de hele tijd aan de DA-drogist denken. Heb jij dat nou ook?
Deze week heb ik een interessant gastcollege bijgewoond van iemand van het
NHTCC dat zich bezig houdt met High Tech Crime oftewel misdaden die begaan zijn met en/of tegen informatie- en communicatietechnologie. Het blijkt dat er in de praktijk nauwelijks aangifte wordt gedaan van cybercrime. Dat is wel gek omdat zo'n iedereen er wel eens mee te maken krijgt in de vorm van spam, phishing, hacking of defacing. Webloggers weten helemaal wat het is om allerlei spammers buiten de deur te houden op je weblog. Maar dat is nog niet alles. Cybercrime gaat ook over fraude, bedreigingen, terrorisme, spionage, samenzwering, illegale handel, kansspelen, kinderporno, stalking, merkenvervalsing of piraterij via het internet. Er zijn voorbeelden genoeg bekend uit het nieuws van die laatste rij delicten.
We worden met zijn alleen steeds afhankelijker van internet en andere moderne middelen voor informatie en communicatie en daarmee worden we ook steeds kwetsbaarder voor aanvallen op onze systemen tenzij we high tech crime serieuzer gaan nemen. Daar is nu met het NHTCC een begin mee gemaakt en ook op deze
site kun je allerlei nieuws kunt vinden op het gebied van cybercrime.
Het aangifte doen is waarschijnlijk het gemakkelijkste via de site van
Nederland Veilig waarop je ook
internetaangifte kunt doen. Daarmee bereik je in ieder geval dat er registratie plaatsvindt van de delicten.
Overigens werd ook nog eens benadrukt dat het idee dat je je kunt beveiligen een fictie is, net als het idee dat je anoniem bent op het internet. Je moet het vergelijken met op straat lopen: je kunt wel een capuchon over je hoofd trekken en een zonnebril opzetten maar je kunt toch nog getraceerd worden omdat je overal sporen achterlaat.
En dan heb je zomaar per ongeluk een spreekwoord gefotografeerd (klik voor groter).
Naar aanleiding van een folder die ik in handen kreeg voor digitale TV ben ik op onderzoek uitgegaan. Het blijkt dat ik vergeleken met wat ik nu heb aardig wat geld kan besparen. Er zijn allerlei providers die zowel internet als TV en telefonie aanbieden en dat alles voor een concurrerende prijs. Ik kan daarmee tot wel 50 euro per maand besparen als ik het goed heb uitgerekend. Maar ik twijfel nog voor welke opties ik zal kiezen.
De goedkoopste, althans voorzover ik nu kan overzien, is Casema die een all-in pakket aanbiedt (digitale TV, internet en telefonie) met onbeperkte vaste telefonie voor 49,90 per maand voor het eerste jaar en daarna wordt het bedrag verhoogd tot 54,45 euro. Casema heeft bovendien op dit moment al digitale TV beschikbaar voor mijn regio terwijl KPN dat nog niet kan aanbieden in mijn woonplaats. Ook is het vergelijkbare pakket bij KPN iets van 15 euro duurder dan bij Casema. Daarentegen kan ik bij KPN mijn telefoonnummer houden en dat is dan ook wel weer een (relatief) voordeel. Ik vind belangrijk hoe de helpdesk, het serviceniveau en de storingsafhandeling is omdat ik mijn aansluiting ook bedrijfsmatig gebruik maar heb zowel van KPN als van Casema geen erg hoge pet op op dat punt. Ik neig op dit moment naar Casema maar wie heeft er al ervaring met deze all-in pakketten of eventueel ook met aanbiedingen van andere providers?
Eind oktober publiceerde het CBS cijfers waaruit blijkt dat criminaliteit onder vrouwen en meisjes toeneemt. Tussen 1998 en 2003 steeg het aantal verdachte meisjes en vrouwen dat verhoord werd met 48 procent en het aantal gedetineerde vrouwen steeg tussen 1995 en 2000 met 90 procent. Dat is natuurlijk wel veel hoewel de criminaliteit onder mannen nog altijd veel hoger is dan onder vrouwen.
Vrouwen hebben door de eeuwen heen vaak specifieke vrouwendelicten gepleegd. Voorbeelden zijn de bordeelhoudsters en de woekeraarsters of wat te denken van de kindermoorden (gepleegd door vrouwen die ongewenst zwanger werden) of gifmengsters zoals de Leidse
Goeie Mie.
Tegenwoordig is het trouwens helemaal niet zo ongewoon als vrouwen op hoge posities in de georganiseerde misdaad opereren zoals bijvoorbeeld Bettina Martens alias Bella Bettien of
Thea Moear alias The Godmother (op het plaatje zie je Thekla Reuten in de telefilm
Bella Bettien).
Criminoloog
Otto Pollak heeft wel een opmerkelijke theorie. Hij is van mening dat het helemaal niet zo is dat vrouwen minder crimineel zijn dan mannen maar juist dat hun misdaden minder zichtbaar zijn en dat vrouwen over een bedrieglijke aard en veel heimelijke talenten beschikken waardoor hun misdaden minder snel aan het licht komen. Ik moest wel lachen om deze theorie want of je het nu heimelijk en bedrieglijk moet noemen dat weet ik niet maar veel vrouwen zijn in ieder geval wel veel geraffineerder dan mannen.
DVD en boek
Ik koos voor deze DiDi met het thema Geur een klein maar prachtig gedichtje van
Frank Eerhart.
Zoals een dier
je zoekt
al om de geur
en zacht tegen je aan
zo zonder
iets te willen
er te zijn.
Bij de MacFreakdagen staat altijd traditioneel het 'Oud Hollands PC Werpen' op het programma waarbij de deelnemers om het verst moeten gooien met PC's en sinds dit jaar ook het 'Laptop Sjoelen' (voor wie wil weten hoe dat er uit ziet kan ik de
fotopagina's van voorgaande jaren van harte aanbevelen). Die wedstrijden worden gehouden met windowscomputers. Met hun eigen overjarige computers zijn veel Macgebruikers een stuk voorzichtiger. Menig oude Mac vindt zijn weg naar gebruikers die nog maar net komen kijken in het digitale bestaan en als een Mac zelfs daarvoor te oud is èn niet geschikt voor het museum, dan rest nog een carrière als MacQuarium (ik liet er lang geleden ook al eens een plaatje van zien). Op de plaatjes hierboven kun je zien hoe zo'n MacQuarium er uit ziet en
hier en
hier kun je instructies vinden hoe je zo'n ding zelf kunt maken. Ik persoonlijk vind de Cubeversie (middelste foto) het mooiste. In het computerbestand van ons bedrijf bevindt zich nog zo'n Cube dus wellicht dat mijn twee vissen binnenkort in een MacQuarium rondzwemmen in plaats van hun huidige huis-tuin-en-keuken-kom.
DiDi blijft nog even in '
The Bad Plus' sfeer. Ik zag ze dan ook nog maar zeer kort geleden (afgelopen zondag) in het Bimhuis te Amsterdam. Zij bewerkten het nummer 'Smells like teen spirit' van Nirvana tot een geheel eigen jazznummer. Vandaag het thema Smell / Geur met als uitgangspunt de tekst van Nirvana en de muziek van The Bad Plus die
hier te beluisteren is.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Smells Like Teen Spirit
Load up on guns, bring your friends
It's fun to lose and to pretend
She's over bored and self assured
Oh no, I know a dirty word
Hello, hello, hello, how low?
I'm worse at what I do best?
And for this gift I feel blessed?
Our little group has always been?
And always will until the end
Hello, hello, hello, how low?
And I forget just why I taste?
Oh yeah, I guess it makes me smile?
I found it hard, it was hard to find?
Oh well, whatever, nevermind
hello, hello, hello, how low?
With the lights out it's less dangerous?
Here we are now, entertain us?
I feel stupid and contagious?
A mulatto?
An albino?
A mosquito?
My Libido?
Yay, a denial
CD's
klik foto's voor vergroting
The Bad Plus staat bekend als een jazztrio met de kracht van een rockband en om hun eigenzinnige coverversies van o.a. Black Sabbath, Blondie, Björk, Nirvana, The Pixies, Aphex Twin en zelfs Abba's "Knowing me knowing you". Wie alleen daarvoor naar het uitverkochte
Bimhuis was gekomen, kwam bedrogen uit. Op een jazzuitvoering van Vangelis' "Chariotts of fire" na waren er nauwelijks covers te horen. De band was enigszins vertraagd en moest nog een soundcheck doen terwijl het publiek al in de aangrenzende ruimte aan het wachten was. Het was al aangekondigd dat er geen pauze zou zijn maar één lange set.
Het was op hun meest recente CD "Suspicious Activity" al een beetje te merken: tot voor kort was pianist Ethan Iverson nog de harmonische verbindende factor maar gisterenmiddag In het Bimhuis viel te constanteren dat ook de eigenzinnigheid in zijn spel toegenomen was. Die rol was in het verleden meer weggelegd voor drummer David King en bassist Reid Anderson. Dat maakte het concert er niet minder genietbaar op.
Iverson was degene die zo nu en dan op stond vanachter zijn piano om het trio voor te stellen en toelichting te geven op de nummers die ze speelden. Veel nummers van hun laatste CD aangevuld met nieuwe composities van voornamelijk Anderson en King. Na het openingsnummer "Pancake House" werd "Thrift Store Jewelry" gespeeld, gevolgd door het overweldigende "Rhinoceros Is My Profession", dat ontstond uit de afkeer van de bandleden voor het fenomeen stierengevechten. "Wat zou het leuk zijn als er een neushoorn de arena in kwam in plaats van een stier", aldus de met droge humor doorspekte toelichting van Iverson. "Chariots of Fire" werd gevolgd door "Giants", "Notice the difference" en "Anthem For The Earnest". De knorrende bas van Anderson stond in verhouding tot de drums en piano en in tegenstelling tot wat we gewend zijn van de CD's wat zacht. Anderson die de meeste composities op zijn conto heeft, leek weg te dromen op de muziek. Iverson spel was, zoals gezegd, veranderd in de zin van minder lyrisch meer percussief en staccato. De hyperactieve maniakale drumstijl van King is op zich al een unieke beleving, soms heel subtiel en dan weer met keiharde onverwachte hooks en onmogelijke beats. Soms lijkt het of hij over zijn drumstel heen valt om er alles uit te kunnen halen. Van de voortdurende grijns op zijn gezicht is zijn spelplezier af te lezen. Het begrip 'drumsolo' krijgt bij hem een heel nieuwe betekenis. De band kreeg een staande ovatie van het publiek en kwam terug om de nieuwe compositie 'You and I in the comfort zone" te spelen.
Jammer genoeg was het publiek kennelijk niet volhardend genoeg om een tweede toegift af te dwingen. Ik hoorde tijdens de soundcheck "Dirty Blond" nog voorbij komen, maar helaas hebben ze dat nummer niet gespeeld. De vernieuwingsdrift van de heren is groot en de nieuwe composities verschijnen bij de vleet. Met een uur en twintig minuten Bad Plus live achter de rug mogen we niet klagen.
Meer Bad Plus foto's van Hans Speekenbrink
The Bad Plus site
Meer jazzartikelen via
Jazzpodium.nl
CD
Suspicious Activity
Bad Plus
Soms is het bijna een genoegen als je in de file even stil staat op de snelweg. Dat is het geval als je je fototoestel bij de hand hebt en jouw auto komt tot stilstand op een plek waar je zonder lantaarnpalen of andere hindernissen prachtige foto's kunt maken van de zonsopgang. Bovenstaande foto's maakte ik vorige week op de A2 richting Eindhoven. Klik op de plaatjes voor een grotere versie en voor meer foto's naar mijn
Flickr.
Regelmatig duikt bij ons de vraag op of we nu wel of niet mee moeten doen met advertentiemogelijkheden via onze weblog. Maar dan kom ik op sites en weblogs waar GoogleAds gebruikt worden en ik vind het eerlijk gezegd helemaal niks. Daarom doen wij daar tot op heden niet aan mee.
Maar nu hebben we een manier gevonden om wat inkomsten te genereren en toch niet allerlei off-topic advertenties te krijgen op onze site, althans dat hoop ik. We hebben ons aangemeld voor het
Partnerprogramma van Bol.com. Omdat we regelmatig muziek, theaterprogramma's en boeken bespreken kunnen we aan die logjes die daarover gaan een link toevoegen van dat boek, die CD of DVD en op die manier lezers een eenvoudige mogelijkheid bieden om dat product online te bestellen. Als de links inderdaad zo bescheiden blijven als het er nu naar uitziet dan vind ik het heel goed te pruimen. Kijk maar eens bij de categorie
boeken, daar heb ik ondertussen een aantal ilnks toegevoegd.
Vandaag ga ik naar een Avatar Event, een voorlichtingsmiddag waarin potentiële cursisten kennis kunnen maken met de Avatartechnieken en informatie krijgen over de cursus. Degenen die al langer deze weblog lezen weten dat Hans en ik allebei
Avatarmaster zijn. Avatar is een praktische en ervaringsgerichte training waarin je allerlei technieken leert om meer sturing en inhoud te geven aan je leven. Je leert er om ongewenste gevoelens, beperkingen die je ervaart of twijfels waar je mee rondloopt los te laten. De werkwijze van Avatar is om te leren door ervaren en je neemt je eigen leven als oefenterrein.
Degene die geïnteresseerd is in Avatar en als potentiële cursist met mij meegaat is een docent waarbij ik het vak criminologie volgde afgelopen periode. Via onderzoeksmethoden, axioma's en quantummechanica kwamen we naar aanleiding van een college te praten over de film '
'What the bleep do we know?' en vandaaruit over collectief bewustzijn en Avatar. Wat ik daarover vertelde leek hem zo interessant dat hij daar wel meer van wilde weten. Als hij besluit de cursus te gaan doen dan keren de rollen om. Eerst was ik de student en hij de docent en dan is hij de student en ik de master. Maar of dat nou zo'n verschil is?
Hieronder een stukje uit een
interview met spiritueel therapeut Hans Laurentius over leraarschap:
Natuurlijk is er strikt genomen geen sprake van leerling of leraar, maar dat kan pas naar waarheid gezegd worden als realisatie er is. Omdat de zoeker zich als persoon ziet, ziet hij de leraar ook als zodanig en dat wordt inderdaad geaccepteerd door de zogenaamde leraar. Maar in werkelijkheid is alles DAT. Verder is iedereen leraar en leerling tegelijk en geen van beide.
Leerlingschap is een hulpmiddel, de goeroe is een soort kruk die je denkt nodig te hebben, omdat je ervan overtuigd bent niet op eigen benen te kunnen staan. Zodra je hebt ontdekt dat je prima lopen kunt heb je hem als kruk niet meer nodig. Misschien loop je nog een tijdje met hem op, maar strikt genomen kan, wanneer de realisatie een feit is, de verhouding beëindigd worden. Wat echter ook vaak gebeurt, is dat de 'relatie' op een ander niveau verder gaat. Eigenlijk een kwestie van vriendschap die overblijft. In samenzijn valt veel te leren en te ontdekken; sommigen ontwaken en vinden het prima zo, voor een ander gaat het pad een andere kant op.
DVD
What the Bleep Do We Know!?
William Arntz
In mijn AH-winkel is een week geleden een zuil met een giromaat verrezen naast de tabakscounter. Maandag zag ik hem al staan. Toen hing er een briefje op met de tekst: "vanaf morgen kunt u hier geld pinnen'. Ik had net van de week mijn zelfontworpen
giropas binnengekregen dus nam me voor die de volgende dag uit te gaan proberen in de nieuwe automaat. Dinsdag was ik weer bij AH. Hé, weer dat briefje. En woensdag hing het er nog. Ik verloor gaandeweg de week mijn belangstelling voor deze kwestie totdat ik vandaag aan de kassa stond te wachten op de medewerker die de prijs van een artikel moest opzoeken en mijn blik door de winkel liet dwalen. En ja hoor, het briefje hing nog steeds op de pinautomaat. Het lijkt er op dat het heel lang duurt bij AH voordat het een keertje morgen wordt.
Heb je al gestemd op de Top 2000 van 2005? Nee? Dan mag je wel opschieten want op 25 november a.s. is de laatste dag dat je nog kunt stemmen. Je kunt 3 tot 10 nummers kiezen uit een enorme lijst of zelf nummers toevoegen die nog niet op de lijst staan. Laten we eens kijken of we Bohemian Rhapsodie nou eindelijk eens van de eerste plaats kunnen verdringen.
Klik
hier om direct naar de stempagina te gaan.
Het is een eeuwenoude vraag: is iemand goed die zijn slechte aandriften overwint of is iemand goed die geen slechte aandriften heeft?
Andries van Dantzig
Langs de A2 bij Leidsche Rijn is de geluidswal al enige tijd een bezienswaardigheid voor iedereen die er langs rijdt. Het is een futurische high-tech wal (The Wall) met daarin geïntegreerd de showroom van autodealer Hessing (The Cockpit). Ik las ergens dat de wal speciaal is ontworpen de bewegende toeschouwers die er in hun auto langsrijden in een animatieprogramma waarmee ook Finding Nemo is gemaakt. De beweging is dus een integraal onderdeel van het concept, kijk maar eens naar dit
filmpje waarin je kunt zien hoe dat bedoeld is.
Wij reden er afgelopen weekend twee keer langs en toen maakte Hans vanuit de auto bovenstaande foto's (klik voor grotere foto). Omdat ik achter het stuur zat kon hij dat zonder problemen doen. Maar het schijnt dat die schitterende (ook in de zin van reflecterende en fonkelende) showroom ook voor nogal wat file zorgt op de A2 tussen Maarssen en Oog in Al. De Verkeers Informatie Dienst maakte bekend dat sinds begin november de files op dat wegsegment met 62 % zijn toegenomen en dat is 40 % meer dan de 22 % die elders gemeten wordt. 't Zal zeker zijn omdat mensen zich vanuit hun eigen middenklassertjes of gezinsbolides vergapen aan de Rolls-Royces, Lamborghini's, Maserati's en Bentley's die je bij Hessing kunt bewonderen.
Gisteren zat ik in de auto te luisteren naar Radio 1. Daar hoorde ik een gesprek met een woordvoerder van de Nijmeegse politie over de moord op Louis Sévèke. Het onderzoek, de getuigeverhoren die gaande waren en de inlichtingen die de politie nog graag van het publiek wilde hebben passeerden de revue. Zo verzocht de politie getuigen die foto's hadden gemaakt van de schietpartij met hun fototoestel of mobiel zich te melden. Ook waren er een aantal concrete vragen over de schietpartij en de moord geformuleerd aan het publiek. Toen de presentator daarop aan de woordvoerder vroeg welke vragen dat dan waren, bleef deze het antwoord schuldig. Hij wist te vertellen dat die vragen diezelfde donderdagavond aan de orde zouden komen in het programma Bureau Misdaad op RTL5. De politieman voegde er nog aan toe dat er voor gekozen was dat medium als opsporingsmiddel te kiezen en dat daar met Bureau Misdaad afspraken over waren gemaakt.. De presentator uitte zijn verbazing over deze onverwachtse wending, vroeg of Radio 1 dan geen opsporingsmiddel was en stelde dat het toch geen pas gaf als de politie een exclusief publicatierecht over iets collectiefs als opsporing zou geven aan een commerciële omroep. Het mocht allemaal niet baten. De vragen werden niet bekend gemaakt en zijn waarschijnlijk exclusief uitgezonden in Bureau Misdaad. Ik heb niet gekeken. Wordt opsporing ook al een commerciële affaire? Is dat nou ook al iets waarover met bepaalde programma's afspraken worden gemaakt? Is dat nou niet te gek voor woorden?
Het is nog donker als zo ik de deur uit ga en weer donker als ik later terug kom. Ik doe de gordijnen open in de achterkamer maar eigenlijk slaat dat nergens op want niemand, behalve de twee goudvissen, heeft plezier van het daglicht.
Ik moet de hele dag op pad en heb opvolgende afspraken in het zuiden des lands. Ik ben dus veel op de weg vandaag en buien en windvlagen zullen mij daarbij vergezellen, zo voorspelt het weerbericht mij zojuist. Brrr het is nu wel echt herfst hoor.
In het begin van zijn carriere kreeg pianist Brad Mehldau nog wel eens het verwijt een technocraat te zijn. Zijn optreden in het
Bimhuis afgelopen maandag bewees het tegendeel. Hij is op en top een gevoelsmens, die ook wèl zo ambitieus is dat hij dagelijks bezig is om zijn toch al fabelachtige techniek te verbeteren. De laatste keer dat ik hem zag was in het Amsterdamse Concertgebouw met jazzvocaliste en echtgenote
Fleurine. Dit keer speelde hij met zijn trio: Larry Grenadier op bas en Jeff Ballard op drums.
Brad zag er zeer vermoeid uit, alsof hij nachten lang niet had geslapen. Dat ging op geen enkele manier ten koste van zijn spel. Vol overgave, soms als in een trance en vaak ook invoelend naar zijn medemuzikanten, speelde hij de sterren van de hemel. Een trio zoals een trio moet zijn! Veel ruimte voor iedere individuele muzikant en samenspel dat klopt als een bus. Er was opvallend veel jong en vrouwelijk publiek en de twee uitverkochte avonden in het Bimhuis lijken er op te wijzen dat een nieuwe generatie Mehldau ontdekt en in de armen gesloten heeft.
In de eerste set kwam voornamelijk 'ouder werk' voorbij en na de pauze kwam zijn nieuwe CD 'Day is done', ruimschoots aan bod, met als inzet het titelnummer, gevolgd door o.a. 'No Moon at all'. Het nummer 'Day is done' is een instrumentale bewerking van de oorspronkelijke vocale Nick Drake song. Als all-time Nick Drake fan beschouw ik het als een ode aan hem. Schitterend uitgevoerd met Larry Grenadier die op zijn bas voornamelijk het thema aan blijft geven. Brad en Fleurine hebben kennelijk ook iets met Nick Drake want beiden namen ook respectievelijk zijn songs 'Riverman' en 'Fruit Tree' op hun repertoire. 'Day is done' kreeg trouwens al eerder een jazzy bewerking in een uitvoering van Norah Jones. Als toegift eveneens van de nieuwe CD een fenomenale bewerking van de Beatles song 'She's leaving home'.
Het spel van Brad wordt weleens een kruising tussen Keith Jarrett en Bill Evans genoemd en dat is enerzijds een compliment maar anderzijds onderwaardering voor zijn eigenheid. Beter lijkt het me te spreken over verwantschap die ik bijvoorbeeld zie met Ethan Iverson (Bad Plus) en Esbjörn Svensson (EST) of zelfs met de overleden Franse pianist Michel Petrucciani. Jeff Ballard die tot voor kort nog bij Kurt Rosenwinkel speelde bleek een uitstekende aanwinst te zijn. Zijn spel is erg virtuoos en wisselend met veel roffels en soms Bad Plus-achtige uitbraken. Een van de aanwezigen die het trio eerst in Groningen zag en ook bij het eerste concert in het Bimhuis was, vond deze derde avond de beste van de drie. Wat mij betreft kon het ook nauwelijks beter. Van sommige concerten gaat iets magisch uit. Dit was zo'n concert!
Meer informatie op de
Brad Mehldau site
Zie voor meer Jazz ook:
www.jazzpodium.nl
CD kopen?
Day Is Done
Brad Mehldau
Gisterenavond kreeg ik alvast een setje maar binnenkort zijn ze overal te koop, de 'klinkerkaarten' van het
Straatnieuws Utrecht: acht kleurige ansichtkaarten met klinkende poëzie voor maar 3 euro. Hierboven zie je drie fragmenten die je kunt aanklikken om de hele kaart te zien. Ik vind vooral de linkerkaart helemaal fantastisch! De andere vijf zijn te zien op de site van het Straatnieuws.
De Klinkerkaarten zijn het resultaat van de schrijfclub Klinker, een speciaal project voor dak- en thuisloze dichttalenten die onder leiding van een docent schrijven en dichten over hun ervaringen, gedachten en gevoelens als dak- of thuisloze. De producten van deze sessies zijn elke maand in de krant te vinden en eind 2004 verscheen een bundel, waarin het beste werk van tien jaar daklozenpoëzie werd samengebracht onder de titel ?Ik ben als een bloem in het gras'. De bundel is uitverkocht maar de Klinkerkaarten zijn vanaf half november in Utrecht op straat te krijgen.
Voor deze DiDi met het thema 'schouder' koos ik het gedicht 'Jaren later' van Luuk Gruwez uit 'Bandeloze gedichten'. Het schilderij, gemaakt door portretschilder
Ali Amin, kwam ik tegen op
deze site. Je ziet hierboven een detail; klik erop om het hele schilderij te bekijken.
Omdat ik nooit één vers verzonnen heb
dat zich om jouw schouders leggen liet
als een warme arm of als een sjaal,
maar je pover in mijn taal onthaalde,
waar het altijd tochtig was,
omdat ik door de eerzucht werd verteerd
om 't plechtige verdriet van dikke kinderen
of't sjofele gesjachel van een meisjeslijf
te spellen met een overspel van woorden,
al jaren op het afscheid toebereid,
ter wille van één rilling en wat dringende driften,
om wat ik niet vermocht, vermogenloze danser,
maar om verdwenen zwier die óns bewonen bleef
zoals een nachtelijke balzaal, al verlaten,
geheel vervuld nog van de trieste walsen,
om alles wat niet blijft, blijf jij mij over,
want alles gaat voorbij, maar niets gaat over.
Gedichtenbundel kopen?
Bandeloze gedichten
Luuk Gruwez
Vorig jaar schreef ik over het
Sinterklaasspel dat menig Sinterklaasfeest bij ons in de familie tot een onvergetelijke gebeurtenis heeft gemaakt. Wie uit onze familie herinnert zich niet de strijd op leven en dood om de olifantenmok, het CD-tje van Eminem of de vele andere schatten die je op een bepaald moment voor je neus had liggen en waarvoor kapers op de kust waren. En dan in je eentje of door het sluiten van een pact met iemand zoveel mogelijk kadootjes zien te veroveren voordat de kookwekker zou afgaan.
Maar nu is er weer een nieuwe manier om het feest van de goedheiligman een heel ander tintje te geven: 'Het Weblog-Lootjes Trekken'.
Superolog organiseert het en je kunt je tot 20 november a.s. inschrijven op zijn site. Tussen de deelnemers worden lootjes getrokken op 21 november en op 5 december maak je op je eigen weblog een postje met een gedicht en een virtuele/digitale surprise. Ik vind het een geweldig idee!
Neef B is met ingang van vandaag handelingsbekwaam volgens de wet. Hij kan nu zonder toestemming van zijn ouders zijn handtekening overal onder zetten maar is dan wel zelf verantwoordelijk en aansprakelijk voor de gevolgen daarvan. Ook mag hij stemmen bij de eerstvolgende verkiezing en kan zich zelfs kandidaat stellen voor de Gemeenteraad als hij dat wil. Hij mag zijn rijbewijs gaan halen, 's nachts gaan werken, zelfstandig een bankrekening openen of - als dat nodig is - een uitkering aanvragen. Als B iemand tegenkomt waarmee hij de rest van zijn leven wil doorbrengen kan hij nu trouwen zonder toestemming aan zijn ouders te hoeven vragen. HIj kan een proces aanspannen bij de rechter of een proces aan zijn broek krijgen van andere mensen. Neef B is vandaag 18 jaar geworden. Proficiat en een hele fijne dag!
Een speciale DiDi deze keer: Een gedicht van Remco Campert op muziek van Corrie van Binsbergen.
Het gedicht
Lamento met als thema Schouder / Shoulder. Toen we onlangs in het Amsterdamse Bimhuis de CD presentatie
Corrie en de Grote Brokken 'Het land is moe' bijwoonden en ik Beatrice van der Poel dit gedicht voor zag dragen, dacht ik 'dit wordt de volgende Dichters op Dinsdag'. Er ging toch nog een andere DiDi aan vooraf omdat ik de toestemming van Corrie wilde hebben om de mp3 voor beluistering te mogen plaatsen. Bij deze! Het gedicht Lamento is
hier te beluisteren.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Lamento
Hier nu langs het lange diepe water?
dat ik dacht dat ik dacht dat je altijd maar?
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water?
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon?
dat ik dacht dat je altijd maar
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht?
dat altijd maar je ogen en de lucht?
altijd maar rimpelend in het water rimpelend
dat altijd in levende stilte?
dat ik altijd zou leven in levende stilte?
dat je altijd maar dat wuivend oeverriet altijd maar
langs het lange diepe water dat altijd maar je huid?
dat altijd maar in de middag je huid?
altijd maar in de zomer in de middag je huid
dat altijd maar je ogen zouden breken?
dat altijd van geluk je ogen zouden breken?
altijd maar in de roerloze middag
langs het diepe water dat ik dacht?
dat ik dacht dat je altijd maar?
dat ik dacht dat geluk altijd maar
dat altijd maar het licht roerloos in de middag?
dat altijd maar het middaglicht je okeren schouder?
je okeren schouder altijd in het middaglicht
dat altijd maar je kreet hangend?
altijd maar je vogelkreet hangend?
in de middag in de zomer in de lucht
dat altijd maar de levende lucht dat altijd maar?
altijd maar het rimpelende water de middag je huid?
ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit
hier nu langs het lange diepe water dat nooit?
ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit?
dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water
hier nu langs het diepe water dacht ik nooit?
dat de meeuw ooit de cipres dacht ik nooit?
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer
(Uit: Rechterschoenen, uitg. De Bezige Bij, Amsterdam 1992.)
Dichtbundel kopen?
Rechterschoenen
Remco Campert
Ik volg op dit moment het vak IT & recht en het eerste college vandaag ging over e-commerce oftewel kopen en verkopen via het internet of andere digitale media. Net zoals bij de koop IRL is het kopen en verkopen van spullen via een Webwinkel aan strenge regels gebonden en de consument is daarin behoorlijk beschermd. De ervaring leert echter dat lang niet iedere webwinkel zich aan de regels houdt en menig consument zich laat afschepen, onbekend als hij of zij is met de regels.
- Zo is de verkoper bijvoorbeeld verplicht om de koper te informeren over zijn identiteit, de kenmerken van het aangeboden product, de prijs inclusief BTW, de kosten van aflevering, de wijze van betaling en de mogelijkheid om te koop te ontbinden.
- En de koper heeft het recht om gedurende zeven werkdagen na ontvangst van het gekochte zonder opgave van redenen de koop te ontbinden. Dit laatste geldt ook als de verkoper een kortere termijn in zijn leveringsvoorwaarden heeft staan.
- Sterker nog, als de verkoper de koper onjuist informeert dan wordt de termijn waarbinnen de koper zonder opgaaf mag retourneren verlengd tot drie maanden. Alleen de kosten van retourzending zijn natuurlijk wel voor de koper.
Het gekke is dat er nauwelijks jurisprudentie is over dit soort dingen (dat wil zeggen er zijn bijna geen rechtszaken geweest waarin dit soort kwesties aan de orde waren en waarin de rechter uitspraak deed). Waarschijnlijk komt dit omdat veel consumenten hun rechten niet kennen.
In het napraten na het college bedachten we dat het misschien leuk zou zijn om een proefproces te voeren en een zaak over het webwinkelen voor de rechter te brengen. Weer eens wat anders dan een paper schrijven en veel kosten hoeft het voor de consument in kwestie niet met zich mee te brengen omdat we het dan doen bij wijze van opdracht in het kader van onze studie. Dan resteren nog wat administratieve kosten zoals griffierechten maar dat is te overzien.
Dus bij deze gezocht: een consument die een probleem heeft met een webwinkel (in Nederland) dat betrekking heeft op het retourneren van goederen die tegenvallen of anders zijn dan gedacht. Neem even contact met mij op als je zo'n consument bent of er eentje kent, dan kunnen we eens kijken of het de moeite loont om voor je te gaan procederen.
Als ik naar mijn zus rij probeer ik altijd even op dezelfde vluchthaven te stoppen en op dat punt een foto te maken van het Alkmaardermeer. Ik heb er al een heleboel in allerlei seizoenen maar die van gisteren is ook weer heel erg mooi geworden.
"Kijk", zei ik tegen Hans, "snel, daar staat die boeddha!" We reden vanmiddag naar mijn zus voor de verjaardag van mijn neven B en D richting Alkmaar. Bij de afslag van de A2 naar de A10 richting Zeeburgertunnel staat precies in de bocht een enorme paal met van de Boeddhistische Omroep Stichting (
BOS) met daarop een reusachtige gouden boeddha. Hans kon nog net op tijd zijn fototoestel pakken om er even een plaatje van te schieten. Maar dat die boeddha inderdaad zo reusachtig was ontdekten we pas toen we weer thuis waren want toen zagen we pas dat er ook een man bovenop die paal stond. En met behulp van die menselijke maat kun je ook de grootte van die boeddha inschatten. Wat denk jij, hoe groot zou hij zijn (klik klik)?
Vrijdagavond hadden we tot laat in de nacht doorgewerkt aan de nieuwe lay-out van miwian.nl dus hadden we besloten zaterdag lekker uit te slapen. Het was dan ook niet zo vroeg meer toen we gewekt werden door een aanhoudend geronk dat kwam uit de buurt van de badkamer. Toen Hans maar eens polshoogte ging nemen en door het raam keek, stond hij tot zijn schrik oog in oog met een chauffeur, die bezig was de bocht voor mijn huis te nemen met een vrachtwagen die daar eigenlijk te groot voor was. Na behoorlijk wat heen-en-weer gemanouvreer moest de man concluderen dat het een mission impossible was en koos achteruit het hazenpad (klik op de foto's voor groter). Wat ons nu nog bezig houdt is de vraag: is de L op dat bordje de L van les?
Mijn neven krijgen - als ze dat willen - ieder jaar op hun verjaardag een concertkaartje naar keuze en mogen dan zelf een artiest of groep uitzoeken waar ze graag heen willen. Ik heb die traditie twee jaar geleden in het leven geroepen en het bevalt me uitstekend. We zijn al eens naar Justin Timberlake geweest en vorig jaar hebben we genoten van Westlife in de Heineken Music Hall. Allebei fantastische shows ook.
Morgen vieren neven B en D hun verjaardagen en zij krijgen allebei zo'n tegoedbon voor een concert. Dan begint het grote zoeken en kiezen en dat heeft meestal nog wel wat voeten in de aarde. Tot nu toe heb ik steeds een hele leuke avond gehad dus ik vertrouw er op dat ze ook dit jaar wel weer met een cool programma zullen komen.
Wij zijn niets anders dan de strandvonders van ons eigen leven,
brokstukken verzamelend langs de zee der vergetelheid.
In onze hand lopen wij met de verroeste spijkers van een groot, gezonken schip,
en wij denken dat dit oudroest een horloge is.
Willem Frederik Hermans
We dachten dat het nu maar eens afgelopen moest zijn met de oude layout. We zaten er al zo'n tijd tegenaan te kijken en wilden al heel lang wat nieuws. Maar het is niet zo eenvoudig om te beslissen wat je dan wilt. In ieder geval was wel duidelijk dat we van drie naar twee kolommen wilden gaan. Uiteindelijk is dit het geworden (voorlopig). Met onze eigen variant van de mobiusring als visual.
Het is weer tijd voor '26 Things' de 'photographic scavenger hunt'. Er is eens per kwartaal een lijst van 26 woorden die je moet interpreteren en in beeld brengen door middel van een eigen foto. Je kunt een nieuwe foto maken of er eentje uit je archief kiezen. Ik heb de vorige keer ook meegedaan en de resultaten daarvan kun je
hier bekijken (of even klikken op het plaatje). Als je de thema's wilt zien moet je met je muis over de thumbs gaan in Flickr.
Bij de 26 Things van juli had ik weinig tijd en heb mijn archief geplunderd. Deze keer wil ik wel proberen zo veel mogelijk nieuwe foto's te maken. Of dat gaat lukken hangt er vanaf hoeveel tijd ik heb. Wil je zelf meedoen met de 26 Things van november, kijk dan even
hier voor de lijst en de instructies.
Wanneer heb jij voor het laatst geduimd voor iemand? 't Zal misschien een tijd geleden zijn. Toch is het weer helemaal hip om te duimen. Dat wordt dus oefenen om de roestige techniek weer op te vijzelen! Voor diegenen die weinig tot geen duimervaring hebben hier nog even een korte instructie. Duimen doe je door de duim van de ene en de wijsvinger van de andere hand afwisselend tegen elkaar drukken, om een afwezige iets goeds toe te wensen (bron: Van Dale).
Als jullie vanavond allemaal tussen 19.00 en 21.00 uur nou gaan duimen om mij iets goeds toe te wensen, dan doe ik in de tussentijd het tentamen criminologie. Zijn we allemaal tegelijk klaar en vrij voor de rest van de avond. OK?
De natuur is helemaal van slag. Op de TV zag ik van de week een zwarte zwanenstel met jonge donzige zwanen zwemmen alsof het lente was. Ook lieten ze recente foto's zien van pas uitgekomen forsythia die normaal gesproken pas in februari hoort te gaan bloeien. De jasmijn op mijn binnenplaatsje doet ook alweer verwoede pogingen knoppen te produceren.
Sommige planten zijn te vroeg en andere weer te laat. Afgelopen zondag maakte Hans bovenstaande foto van een laatbloeier. Een prachtige rode roos, notabene op 6 november 2005 in een steegje in Utrecht (klik voor groter).
Het is vreemd dat je in november zonder jas buiten kunt lopen maar het kan echt nog als het zonnetje schijnt. Het is niet alleen de natuur die in de war is, wij zijn het ook door al dat gekke weer. Al moet ik zeggen dat het voor mij niet kouder hoeft te worden hoor! Sla de winter maar over en geef die maar aan Maarten of Fikkie.
Gisterenavond toen Hans bij mij arriveerde waarschuwde hij mij dat er een auto dubbel geparkeerd stond naast de mijne en dat ik er in geval van nood niet meer uit zou kunnen.
Ayyo "De alternatieve verfrissing' is de eigenaar van de grote witte bestelbus die zo asociaal naast de mijne stond geparkeerd. Als de frisdranken van Ayyo net zo alternatief zijn als hun parkeergedrag dan is dat product geen lang leven beschoren.
Even later keek ik weer naar buiten en toen bleek dat er nog een auto achter de bestelbus was komen te staan. Kijk maar eens even naar het plaatje (klik klik), de auto links vooraan met het linnen dakje is de mijne. Met geen mogelijkheid zou ik nog met de auto weg kunnen. Wat nou als dat toch zou moeten omdat er een noodsituatie is?
Dat dit een resultaat is van de afsluiting van de parkeerplaats van de studentenflatjes is, staat voor mij wel vast. Er staan wel vaker auto's dubbel maar nooit zo als nu. Het parkeerprobleem op de straat is echt nijpend geworden nu er een gebied waar 8 auto's kunnen staan slechts door twee auto's wordt gebruikt. Ik heb de politie gebeld. De boosdoeners hebben een dikke bon en ik moet maar hopen dat er vannacht geen noodsituatie is waardoor ik met mijn auto weg moet. Ik ga natuurlijk nog wel even deze foto opsturen naar
Heuvelrug Wonen, de architect van dit ongelukkige scenario.
Ik wil graag in periode 3 van dit studiejaar het vak Mediation gaan volgen. Vorig jaar wilde ik dat ook al maar toen ging het niet door omdat ik toen werd uitgeloot. Dit vak heeft namelijk een maximum aantal studenten. Maar dit is nu mijn laatste studiejaar en dus ook mijn laatste kans om aan dat vak deel te nemen.
Voor de vakken met een maximumcapaciteit is een apart inschrijving die vanaf vandaag loopt. Vanmorgen heb ik mij - zo gauw als dat kon - ingeschreven voor Mediation. Omdat ik weet dat snelheid geen garantie is voor plaatsing besloot ik een mailtje naar het Studiepunt Rechten (dat studentenzaken regelt) te sturen met de vraag wat ik kan doen om mijn plaatsing bij Mediation te bevorderen.
Ik krijg net per mail een absoluut flutantwoord terug dat er op neerkomt dat:
- ik de procedure omtrent de maximumcapaciteitsvakken kan lezen op de website,
- ik daar ook kan lezen dat er geen garanties worden gegeven,
- en dat het niet het enige keuzevak is.
Ik heb terug gemaild dat ik alleen maar wil weten of ik iets kan doen om mijn deelname aan het vak te bevorderen, gezien het feit dat ik vorig jaar ook al achter het net viste, maar ik ben echt verbijsterd over deze bejegening. Het lijkt er op dat er totaal geen inhoudelijke sturing of visie meer aanwezig is op de faculteit en dat het alleen maar een bureaucratische moloch is (zie plaatje). Ze willen ons (doctoraalstudenten) zo gauw mogelijk kwijt en zijn niet bereid een bijdrage te leveren aan het inhoudelijk interessant maken van ons programma. De faculteit verzuipt in de ellende die men zelf gecreëerd heeft rond die bachelor-masterstructuur en wij zijn daarvan behoorlijk de dupe.
Wil je rechten gaan studeren? In deeltijd? Lees de logjes over mijn ervaringen en geloof me... ga NIET naar Utrecht!
Ik ben niet zo'n grote fan van de Postbank maar nu hebben ze toch wel iets erg leuks bedacht. Je kunt je eigen giropas
vormgeven met eigen foto of plaatje. Ik zag het bij
Amiek en heb me afgelopen weekend ook even uitgeleefd met behulp van mijn Flickr-foto's (klik op het plaatje voor NOG meer). Je kunt meedoen aan een prijsvraag voor het mooiste ontwerp en ik heb natuurlijk ook meteen een nieuwe pas voor mezelf besteld.
Voor deze DiDi met het thema 'huis', koos ik een gedicht van Bernard Dewulf uit 'Waar de egel gaat'. Het plaatje is een detail van een schilderij van Jopie Huisman.
Ik heb je lief, al kan ik het niet weten.
Ik bedenk het als je thuiskomt van een dag
in je leven. Maar het is geen gedachte.
Je streelt mijn wang en wie weet,
dat gebaar. Het wordt duizend keer gemaakt
voor het bestaat. Hangt je jas aan de kapstok,
iets van niets, maar morgen ontbreekt het
misschien. Of schudt de dag uit je haar.
Wat ik dan daarin zie, is het begin.
Het huis ontstaat, de tafel neemt plaats,
wij veroorzaken elkaar. Het is toch niet
denkbaar dat iemand dit alles verzint.
Dichtbundel kopen?
Waar de egel gaat
Bernard Dewulf
Vroeger zaten wij eindeloos te knippen en te plakken, maakten we asbakken van klei, muziekinstrumenten van WC-rolletjes,
punnikten vloerkleden of onderzetters van restjes wol en haakten pannenlappen. Mijn 'piece de restistance' was een theemuts die ik ooit voor mij moeder maakte en eigenhandig van een prachtige applicatie voorzag. Maar al deze dingen spelen zich járen geleden af. Het creatieve proces anno 2005 ziet er heel anders uit.
Voor het moderne knutselen heb je nodig: grote vellen papier (om plattegronden van strategische overheidsgebouwen en detailschetsen op te maken), electriciteitsdraden (altijd handig), 'appels' (schuilnaam van handgranaten) en een paar pennen om de verdere benodigdheden op de plattegronden te kalligraferen. Ook is het leuk om plattegronden van bijvoorbeeld Schiphol of de kerncentrale in Borssele te verzamelen en portretten van vooraanstaande politici als je een
gevoelige jongen bent die geïnteresseerd is in de wereldproblematiek. Het knutselen heeft tegenwoordig toch echt wel een heel andere en meer mondiale scoop dan toen ik nog klein was. Daar was ik met mijn schitterende theemuts toch maar een zielig amateurtje bij!
De theemuts op het plaatje werd gemaakt van kunstbont, acrylverf en textiel door
Sonja Hillen (klik voor groter).
klik foto voor vergroting
Gisteren waren we in de prachtige Leidse Stadsschouwburg bij de première van Cuadro Flamenco, de vroegere begeleidingsgroep van Paco Peña, die in 1996 hun laatste voorstelling op de Nederlandse planken zette. De naam Cuadro Flamenco is afgeleid van het Spaanse gebruik om, voor bijzondere gelegenheden, artiesten bijeen te brengen om een 'cuadro' te vormen (een groep bestaande uit zangers, gitaristen en een aantal dansers). De kern van het gezelschap wordt gevormd door danseres Cora Weggeman en gitarist Ricardo Mendeville. Zij vormden voor dit nieuwe programma een 'cuadro' met flamencogitarist Paco Serrano, de danser Daniel Navarro, de zangers David Palomar en Antonio Camos, gitarist Juan Requena en percussioniste/zangeres Sabrina Romero.
Navarro is een jonge talentvolle danser die met fantastisch voetenwerk meteen in het eerste nummer zijn visitekaartje afgeeft. Hoewel hij gekleed gaat in een normaal (in mijn ogen zelfs saai) herenkostuum heeft hij naast virtuositeit een geweldig uitstraling en elegantie in zijn bewegingen. Wat een stijl heeft die man! Wat een strakheid en intensiteit!
Aan Cora Weggeman zie je haar oorspronkelijk klassieke dansopleiding nog goed af. De gratie waarmee zij zich in de wat meer ingetogen stukken over het podium beweegt is soms poëtisch, af en toe spannend en dan weer vol ingehouden passie. Ook vormt zij een prachtig en gracieus beeld in haar dans met de rode zijden rok die zij als een cape om zich heen slaat en waarmee zij zich verbergt en onthult. Ik was erg onder de indruk van de intensiteit en de spanning die zij weet op te roepen in een eenvoudige zwarte jurk met een omslagdoek en uitsluitend begeleid door de drums van Romero .
Dramatisch, gepassioneerd en hartverscheurend is de muziek van de gitaristen en zangers waarbij met name Paco Serrano en Simon Roman veel reacties weten op te roepen bij het publiek. Ademloos keken we hoe snel de vingers van Serrano heel en weer vlogen langs de snaren van zijn gitaar. Ik was zelf ook wel heel gecharmeerd van zangeres Romero die met haar stem klanken opriep die voor mij een verwantschap hadden met de Portugeese fado. Op de muzikanten en zang viel weinig af te dingen. Dat was van ongekende hoog niveau.
Hans en ik vonden allebei overigens dat het programma voor de pauze sterker was dan na de pauze. Misschien kwam dat omdat aan de dansen die Weggeman en Navarro samen dansten net dat extra sprankelende aspect ontbrak dat beiden solo wel hadden. Ik was aanvankelijk heel enthousiast over de sobere bijna gestilleerde aanpak in de vormgeving en waar het precies door kwam weet niet niet maar na de pauze miste dat kracht. Er was ook even iets mis met het licht en de volgspots die de dansers zo nu en dan niet meer in de schijnwerpers hadden. Bij een première kunnen er nog wel eens dingetjes mis gaan, die later weer goed komen. Het is ze vergeven.
Cuadro Flamenco had zich voorheen al een speciale plekje verworven in het Nederlandse theatercircuit en ze hebben met dit programma en deze bezetting alle kwaliteiten in huis om hun plekje weer te heroveren. De flamencoliefhebber mag ze dan ook zeker niet missen! De speellijst vind je op de
Cuadro Flamenco site
Als thema voor DiDi 55 koos ik Huis / House met als uitgangspunt een klassieker van Leonard Cohen 'Famous Blue Raincoat' in een schitterende uitvoering van Jennifer Warnes. Het nummer is
hier te beluisteren. Een mooi thema omdat huis een metafoor is voor veel dingen.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt je bijdrage voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Famous Blue Raincoat
It?s four in the morning, the end of december
I?m writing you now just to see if you?re better
New york is cold, but I like where I?m living
There?s music on clinton street all through the evening.
I hear that you?re building your little
house deep in the desert
You?re living for nothing now, I hope you?re keeping some kind of record.
Yes, and jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
Did you ever go clear?
Ah, the last time we saw you you looked so much older
Your famous blue raincoat was torn at the shoulder
You?d been to the station to meet every train
And you came home without lili marlene
And you treated my woman to a flake of your life
And when she came back she was nobody?s wife.
Well I see you there with the rose in your teeth
One more thin gypsy thief
Well I see jane?s awake --
She sends her regards.
And what can I tell you my brother, my killer
What can I possibly say?
I guess that I miss you, I guess I forgive you
I?m glad you stood in my way.
If you ever come by here, for jane or for me
Your enemy is sleeping, and his woman is free.
Yes, and thanks, for the trouble you took from her eyes
I thought it was there for good so I never tried.
And jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
-- sincerely, l. cohen
CD kopen?
Famous Blue Raincoat - Songs Of Leonard Cohen
Jennifer Warnes
Bij mij in de straat is het parkeren een terugkerende ellende. Dat komt door een aantal factoren: sommige gezinnen hebben twee of drie auto's en de bewoners in de studentenwoningen hebben bijna allemaal een auto en zijn vaak te lui om hun auto op de parkeerplaats te zetten. Die bewoners hebben namelijk een eigen parkeerplaats waar 8 auto's kunnen staan. Maar veel studenten parkeren daar niet en zetten hun oude barrels voor mijn deur of die van mijn buren of parkeren dubbel. Doordat wij niet meer voor onze eigen deur kunnen parkeren gaan wij op de parkeerplaats van de studentenwoningen staan. Dat geeft daar dan weer klachten etc.
Ik woon hier nou bijna twintig jaar en in die tijd is het parkeren altijd een issue dat grote frustratie met zich brengt voor deze en gene. Soms wordt er dan door de woningsbouwvereniging weer eens een beugel gemaakt voor de parkeerplaats zodat andere bewoners van de straat er niet kunnen parkeren maar dat heeft over het algemeen alleen maar tot gevolg dat de parkeerplaats leegt blijft. Die studenten hebben namelijk geen zin om uit hun auto te stappen om die beugel op en neer te doen of raken hun sleutel kwijt. Vanmorgen hebben ze zo'n gloednieuwe beugel geïnstalleerd en vanaf heden is de boel weer dicht. Die woningsbouwcorporatie heeft nog niet door dat het enige dat ze bereiken met deze maatregel is het vergroten van het parkeerprobleem op straat. Gelukkig is het een kwestie van tijd tot deze hype weer over is en alles weer bij het oude. Er is dan altijd wel iemand die de beugel onklaar maakt en dan hebben we dit gedoe weer achter de rug voorlopig. Ben benieuwd hoe lang het deze keer duurt.
In mijn tuin staat een Amerikaanse eik en in het bos achter de tuinmuur staat ook nog het e.e.a. aan bomen. Dat betekent dat er als de bladeren vallen aardig wat in mijn tuin belanden. Er zijn nog niet eens echte najaarsstormen geweest maar er is al heel wat naar beneden gekomen. Hoewel ik de hele dag in de boeken heb gezeten (vanwege mijn tentamen criminologie a.s. donderdag) heb ik toch maar even pauze genomen om de eerste lichting bladeren uit de tuin te halen. Een groenbak vol plus nog twee vuilniszakken (goed stevig aangestampt) is de eerste oogst. Maar over twee weekjes ligt er weer zo'n hoeveelheid weet ik uit ervaringen. En dan willen ze de bladblazers verbieden vanwege de geluidsoverlast van die dingen. Dat zou een ramp zijn voor mij want dat scheelt toch wel veel werk! Ik ben dus voor blazen met beleid. Niet te vaak maar net genoeg om de buren niet gek te maken.
Ik zat gisterenavond in de auto naar Opium te luisteren en daar hoorde ik over een project waarbij begrafenissen in Amsterdam van dode,n die niemand hebben die komt rouwen, worden 'begeleid' door een dichter. Dichter en kunstenaar
Frank Starik is initiatiefnemer van dit project voor de eenzame uitvaart dat door het leven gaat onder de naam 'Poule des doods".
In Amsterdam zijn er ongeveer 15 mensen per jaar waarbij niemand behalve de medewerker de Sociale Dienst de begrafenis bijwoont. En nu, sinds de poule actief is, dus ook een dichter van dienst die een gedicht voordraagt speciaal voor die dode geschreven.
Ervaringen en gedichten van de Poule des Doods zijn nu uitgegeven. Op de site staat te lezen;
Het boek documenteert naast een verontrustend tijdsbeeld, waarvan ieder de harteloze kenmerken moeiteloos zal kunnen opsommen, vooral hoe dichters zich tot de anonieme dood verhouden en zich daarmee proberen te verstaan. In zekere zin kan dit boek zelfs gelezen worden als een pleidooi voor nuttige kunst, voor een poëzie die midden in het leven staat, zelfs al vinden wij dat leven in de dood.
Ik vind het wel een mooi initiatief. Het is inderdaad van grote treurnis als er helemaal niemand aan je graf staat om afscheid van je te nemen en als je door niemand gemist wordt als je sterft. Als er - zoals Starink gisterenavond op de radio zei - niemand voorspraak voor je kan doen. Een mooi initiatief van de Amsterdamse dichters dat navolging verdient in andere plaatsen. Misschien een schone taak voor de
stadsdichters?
Aan de poule des doods doen mee: Neeltje Maria Min, Menno Wigman, Eva Gerlach, Rogi Wieg, Simon Vinkenoog, Tsead Bruinja, Hans Kloos, Judith Herzberg en Frank Starik. Alle eenzame uitvaarten staan trouwens ook beschreven op de
weblog van Starik. Misschien ter inspiratie voor de sombere thema's van DiDi?
Boek bestellen?
De eenzame uitvaart
F. Starink
The people who get on in this world
are the people who get up and look for the circumstances they want,
and, if they can't find them, make them.
George Bernard Shaw
Vanavond zag ik via de site van BNN de
documentaire van Katja Schuurman over de merkwaardige gebeurtenissen rond de moord op Theo van Gogh. Bijvoorbeeld dat het huis van Mohammed B meteen wordt onderzocht op de dag van de moord. Alleen dat was het huis van B helemaal niet maar dat van de buurman. Het huis van B zelf werd pas enkele dagen na de moord onderzocht. Ook wordt op de persconferentie van de 'driehoek' op de dag van de moord zelf door de hoofdofficier van justitie ontkend dat B bekend was bij de lokale politie- en justitiegegevens of bij de RID (op één klein incidentje na), dat dit niet waar is weten we ondertussen allemaal. De informatie van B blijkt dus wel bekend te zijn bij de RID en gelinkt te zijn naar de AIVD en naar de Hofstadgroep. Remkes bestempelt Mohammed B als randfiguur en het OM denkt daar in het proces tegen B evident anders over. Ook wist justitie van de link tussen Mohammed B en Samir A. Het onderzoek dat volgend Donner verricht zou zijn naar eerdere bedreigingen aan het adres van Van Gogh heeft nooit plaatsgevonden. De AIVD lag bij iedereen in de struiken behalve Mohammed B, zo vertelt de advocaat van een ander lid van de Hofstadgroep (die overigens was benaderd om informant te zijn voor de AIVD). En dit is nog maar een kleine bloemlezing uit alle feiten en feitjes die in de documentaire naar voren komen.
Al deze dingen zouden verklaarbaar zijn als Mohammed B informant was van de AIVD. De ouders van Theo van Gogh dringen nu aan op een parlementaire enquête en krijgen steun van een aantal policiti. Het zal goed zijn als dit onderzoek er komt, kijk zelf maar (door op het linkje boven in dit artikeltje te klikken) waarom ik dat vind. Nou, om een AIVD-medewerker te citeren: "Prettig weekend, ondanks alles!"
Indertijd hebben mijn ex en ik het huis grondig verbouwd. Ik had van mijn vader een bedrag gekregen als schenking en dat konden we toen prima gebruiken om een stuk aan te bouwen aan de achterkant van het huis. We bouwden er een ruime woonkamer aan en boven het terras dat de woonkamer verbindt met de tuin een afdak zodat je met regenachtig weer toch de tuindeuren open zou kunnen hebben zonder dat het inregent. We hadden alles met betrekking tot de uitbouw nauwkeurig laten uitrekenen door een expert zodat we later niet voor verrassingen zouden komen te staan. Een hele lange stalen balk vormde de grootste overspanning maar voor het afdakje achter de huiskamer moest het met een houten balk kunnen. Probleem was de lengte die we niet konden bestellen zoals de tekening aangaf maar daar wist buurman E die ex hielp met verbouwen wel raad op. E weet vaak dingen beter maar achteraf blijkt dan soms toch dat hij zich niet gehinderd door al te veel verstand van zaken een beetje heeft verkeken. Zo ook in het geval van mijn afdakje. E had een constructie bedacht dat er een samenstel van houten balken gemaakt zou worden dat het dak moest ondersteunen. Nu achteraf kan ik niet anders zeggen dan dat het een houtje-touwtjeconstructie is. Door onoordeelkundige montage van het lood over de dakrand kwam er bovendien vocht bij die balken en al snel begon het dakje door te buigen. Met als gevolg dat alle regen op het dak allemaal naar dat deel loopt omdat zich daar het laagste punt bevindt waardoor het weer verder doorzakt etc. Op de foto kun je zien wat ik bedoel.
Het werd deze zomer zo erg dat ik er maar eens naar heb laten kijken. De timmerman die er bij kwam kon er niet over uit hoe klunzig en onoordeelkundig het dak was gemaakt. En waarschuwde mij dat ik er snel wat aan moest doen. De offerte die ik nu heb geeft aan dat ik moet rekenen op een paar duizend euro aan kosten om het weer helemaal in orde te maken. Het geklu(n)s van E komt mij nu op een hoop narigheid en kosten te staan. Enige lichtpuntje is dat ik nu eigenlijk het dakje wil vervangen door een glazen overkapping waardoor ik in de kamer ook wat meer licht krijg van buiten. Maar verder baal ik er behoorlijk van.
klik foto voor vergroting
Sinds ik jaren terug een masterclass bij pianiste Maria Joao Pirez zag op TV, ben ik gefascineerd door dat gegeven. Niet dat ik zelf piano speel (was dat maar waar), maar gewoon de magie die er uit gaat van de wisselwerking tussen de meester en de (toch al goede) leerlingen. Gisteren in het
Beauforthuis gaf meester pianist Enrico Pieranunzi een masterclass voor o.a. leerlingen van de HKU. Pianist Bert van den Brink die verbonden is aan die school zat achter de knoppen. Bassist Hein van de Geyn en drummer Jasper van Hulten stonden klaar om proef nummers te begeleiden. Ik kon door diverse redenen helaas niet al te lang blijven en ik was ook niet in de gelegenheid om het concert van Pieranunzi die avond bij te wonen. In de stukken die hij voorspeelde voor de leerlingen hoorde ik wel dat hij een fantastische pianist is die heel vloeiend en natuurlijk speelt. Ik hoop hem binnenkort eens in een volledige set mee te maken.
Als je dan toch verdrietig bent
Als je dan toch verdrietig bent
maak er dan wél een mooi project van.
Ga met je roodste lippenstift in bed liggen.
En mascara. Véél mascara. Nee,
geen waterproof mascara,
het moet juist uit gaan lopen.
Spiegel bij de hand om te kunnen zien
hoeveel je op een filmster lijkt.
De wijn, die al vijf jaar ligt te wachten,
mag open. Het juiste moment
waarvoor je hem bewaarde, is nu.
Rook Belga's of iets Pools of doe alsof.
Was af en toe wat borden af, kijk:
zelfs je tranen vallen in het water.
Eet druiven! Die kun je
voor je ze naar binnenschuift
zo goed tegen je lippen duwen,
en dat geluidje als je die dingen
van hun steeltjes plukt. Denk,
terwijl je druiven eet, aan hem.
Lees zijn laatste sms'je.
Zoek de meest dramatische pose
om in bed te liggen.
Ga in de meest dramatische pose
in bed liggen. En val dan maar
in slaap.
Tjitske Jansen
klik foto voor vergroting
Eind 1996 werd de band Corrie en de Grote Brokken opgericht, een band met twaalf kopstukken uit de Nederlandse jazz- en popwereld. Oorspronkelijk was de bedoeling een eenmalig project te doen, maar dat beviel de band en het publiek zo goed, dat ze sindsdien door zijn gegaan en een begrip zijn geworden op de Nederlandse podia. Als je me nou vraagt wat voor muziek ze maken moet ik het antwoord schuldig blijven. Het zijn allemaal brokken: jazz, pop, cabaret, improvisaties, gedichten, intieme ballads, scherpe dialogen, actuele teksten, virtuoze solo's en komische intermezzo's. Hoewel het zo achter elkaar geschreven een allergaartje lijkt is het tegendeel waar, al deze dingen vormen een eenheid die het publiek van begin tot einde in de ban houdt.
Gisterenavond was de presentatie van de CD van het derde programma "Het land is moe" van Corrie en de Grote Brokken in het
Bimhuis in Amsterdam.
Stond het vorige programma 'Kado uit de hel!' in het teken van de worsteling met de liefde, ditmaal passeren maatschappelijke ongemakken zoals eenzaamheid en onverdraagzaamheid de revue, zo meldt de flyer en die thematiek komt steeds terug in het programma. 'Rondje Holland' is zo'n nummer over ambtelijke woorden die holle frasen spreken (een tekst van Jan Mulder) waarin we bovendien getracteerd worden op een snijdende gitaarsolo van Corrie van Binsbergen. Rauw en heftig is "Het land is moe" door Bob Fosko met een tekst van Drs. P en confronterend het nummer 'Koppensnellen' waarin Beatrice van der Poel met ons de krantenkoppen doorneemt op een arrangement van Corrie van Binsbergen (die nagenoeg alle muziek van het programma voor haar rekening nam).
Gedichten nemen ook een prominente plek in in het programma van Corrie en de Grote Brokken. Zo is er het prachtige '
Lamento', een gedicht van Remco Campert vertolkt door Beatrice van der Poel of 'Achterblijvers' van Levi Weemoedt gezongen door Bob Fosko op muziek van Wouter Planteijdt. Prachtig vond ik trouwens ook de ballads geschreven en gezongen door Beatrice van der Poel zoals 'Duizend jaren slaap' en 'Doe het dan'. Treffend, puntig en humoristisch zijn de dialogen tussendoor zoals 'Hartstuk' (Mag ik mijn hart aan uw voeten leggen?), 'Wat geluk graag' (Hoeveel mag het zijn?) of 'No house' (over de zoektocht naar huis en asiel). En de hele zaal zit te swingen op zijn stoel als de band alle brokken gaat breien en helemaal los gaat in wat zij allemaal zo fantastisch doen: muziek maken.
Het was voor mij de eerste keer dat ik Corrie en de Grote Brokken zag maar ik ben meteen verkocht. Dit is helemaal mijn ding met die swingende, stampende en dampende muziek gelardeerd met prachtige, literaire, scherpe en kritische teksten of juist andersom. En de humor niet te vergeten die overal opduikt. De talenten van de twaalf bandleden gaan niet ten onder in het geheel maar in dit geval is het geheel nóg meer dan de som der delen al was met virtuoos solerende Corrie van Binsbergen ('I wasn?t talking', is haar antwoord op Frank Zappa?s 'Shut up and play your guitar') als inspirator en bandleider. Op de foto zie je Corrie in het midden met Bob Fosko en Beatrice van der Poel (r) en Hein Offermans en Jasper Blom (l).
Als je een beetje wilt snuiven aan wat Corrie en de Grote Brokken te bieden hebben kun je daarvoor terecht op de
website maar nog beter is om er zelf heen te gaan (als je tenminste nog kaartjes kunt krijgen). Niet te lang nadenken want ze zijn alleen deze maand nog maar te zien en te beleven. De concertagenda vind je ook op de site.
Wist je dat je ook ontslagen kunt worden voor chatten onder werktijd? Dat overkwam een werkneemster van een verzekeraar die met regelmaat MSN gebruikte tijdens haar werk en internetfora bezocht. Hoewel ze al eens was gewaarschuwd vond ze daar kennelijk geen aanleiding in haar gedrag te veranderen. Ook kreeg ze een exemplaar van het internetprotocol van de werkgever overhandigd waarin stond voorgeschreven dat surfen op het internet en extern E-mailgebruik alleen voor zakelijke toepassingen is toegestaan. De vrouw heeft het protocol voor akkoord getekend.
Toen de werkneemster doorging met chatten via MSN werd zij op staande voet ontslagen. Zij had - aldus de rechter - haar verplichtingen uit de arbeidsovereenkomst zodanig grovelijk veronachtzaamd dat de werkgever haar terecht op staand voet ontsloeg. De hele uitspraak kun je
hier lezen.
Uit mijn netquestionnaire blijkt dat 24 % van de ondervraagden niet weet of er in de werksituatie een gedragscode is die van invloed kan zijn op het gedrag van webloggers. Over het algemeen zal er in bedrijven sprake zijn van een internetprotocol of gedragscode E-werken. Als je niet zeker weet of je werkgever zoiets heeft informeer er dan eens naar bij personeelszaken. Dan overkomt jou niet hetzelfde als de werkneemster uit bovengenoemde zaak.
Voor deze DiDi koos ik een gedicht van Willem van Toorn dat mij onmiddellijk te binnen schoot bij het thema 'herinnering'.
Stoelen samen gekocht
Bij Eigen Huis of Ons Home.
Vrolijk moesten ze. "Rood",
zei je. Rood gezocht.
"Een stoel," zei je, "er is geen
intiemer ding in een huis. Naar bed
kun je met iedereen wel, maar met
haast niemand, met jou alleen
wil ik over jaren
en jaren nog aan tafel
zitten. Koffie. De lamp
schijnt op je roerende hand.
Stoelen," zei je, "zijn dingen
voor een aandachtig lang
leven vol later. En later
steeds meer herinneringen."
Dichtbundel kopen?
Gedichten 1960-1997
Willem van Toorn
In
About:Blank las ik een interessant stuk over weblogcijfers. Wist je bijvoorbeeld dat 95 % (= ongeveer 18 miljoen stuks) van de weblogs door geen andere weblog gelinkt wordt en dat maar 0,002 % (niet meer dan 450 stuks) door meer dan 1000 weblogs verwezen wordt? Die verwijzingen oftewel de links van andere weblogs leveren een weblog zijn Technorati-blogranking op. About:blank komt zodoende momenteel op plaats 12.922 met 104 sites die linken. Miwian staat wereldwijd niet onverdienstelijk op plaats
24.164 met 70 linkende weblogs. Nou denk je misschien dat dit helemaal niks voorstelt maar op een totale populatie van meer dan 18 miljoen weblogs wereldwijd vind ik een plaats bij de eerste 25.000 toch helemaal niet slecht. Wil je meer weten over deze conclusies lees dan het hele stuk
hier.
De foto werd gemaakt in Wijk bij Duurstede bij de deur van de stadswal waar de historische waterstanden in de muur zijn aangebracht (klik voor groter).
Er zijn dingen die je haast
niet kunt zeggen, zo erg.
De zwijgende slachter, die
Theo van Gogh vermoordde
ging even vanzelfsprekend
voorbij aan diens veelzeggende
laatste woorden - neergeschoten
liggend op straat nog ten voeten uit
de democraat - : genade
genade, we kunnen er toch over
praten? - En sneed de keel (waarin
de stem) tot aan de wervels open.
Elly de Waard uit 'Proeven van moord'
(gezien bij Bieslog)
Theo van Gogh zei zelf ooit: ?Ik ben niet van de herdenkingen en ik wil niet mee om de man nog een keer te begraven, ik zie niets in gedoe met vlaggen, ik stem op Ayaan van de VVD, kortom, mij moeten ze niet hebben?. Morgen is het een jaar geleden dat hij werd vermoord en Nederland op zijn grondvesten stond te schudden. Overal in de media wordt al dagen lang aandacht besteed aan deze gebeurtenis. Er worden veel goede en oprechte dingen gezegd door integere mensen maar er wordt ook veel onzin uitgekraamd o.a. door de politici die zich toen het gebeurde ook al niet wisten te gedragen.
Ik kijk er anders tegenaan dan Theo van Gogh. Ik ben wel een voorstander van herdenkingen. Ik vind het belangrijk om stil te staan bij belangrijke gebeurtenissen die veel impact hebben gehad op mijn leven en op onze maatschappij. Ik vind het belangrijk dat we niet vergeten. Wat vind jij en hoe kijk jij tegen herdenken aan?
Het thema voor Dichters op Dinsdag van deze week is ontleend aan de schitterende song 'Time after Time' van Cindy Laupert. Miles Davis maakte er een instrumentale jazzversie van op zijn CD 'You're under Arrest'. Ik koos eveneens een jazzuitvoering van het nummer door Cassandra Wilson. Het nummer is
hier te beluisteren.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi) verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties deelt, zodat iedereen bij elkaar kan kijken.
Time after Time
Lying in my bed I hear the clock tick,
and think of you
caught up in circles confusion--
is nothing new
Flashback--warm nights--
almost left behind
suitcases of memories,
time after--
sometimes you picture me--
I'm walking too far ahead
you're calling to me, I can't hear
what you've said--
Then you say--go slow--
I fall behind--
the second hand unwinds
chorus:
if you're lost you can look--and you will find me
time after time
if you fall I will catch you--I'll be waiting
time after time
after my picture fades and darkness has
turned to gray
watching through windows--you're wondering
if I'm OK
secrets stolen from deep inside
the drum beats out of time--
chorus:
if you're lost...
you said go slow--
I fall behind
the second hand unwinds--
chorus:
if you're lost...
...time after time
time after time
time after time
time after time
|
|
