The Bad Plus in een uitverkocht Bimhuis
21 11 05 - 19:22
The Bad Plus staat bekend als een jazztrio met de kracht van een rockband en om hun eigenzinnige coverversies van o.a. Black Sabbath, Blondie, Björk, Nirvana, The Pixies, Aphex Twin en zelfs Abba's "Knowing me knowing you". Wie alleen daarvoor naar het uitverkochte Bimhuis was gekomen, kwam bedrogen uit. Op een jazzuitvoering van Vangelis' "Chariotts of fire" na waren er nauwelijks covers te horen. De band was enigszins vertraagd en moest nog een soundcheck doen terwijl het publiek al in de aangrenzende ruimte aan het wachten was. Het was al aangekondigd dat er geen pauze zou zijn maar één lange set.
Het was op hun meest recente CD "Suspicious Activity" al een beetje te merken: tot voor kort was pianist Ethan Iverson nog de harmonische verbindende factor maar gisterenmiddag In het Bimhuis viel te constanteren dat ook de eigenzinnigheid in zijn spel toegenomen was. Die rol was in het verleden meer weggelegd voor drummer David King en bassist Reid Anderson. Dat maakte het concert er niet minder genietbaar op.
Iverson was degene die zo nu en dan op stond vanachter zijn piano om het trio voor te stellen en toelichting te geven op de nummers die ze speelden. Veel nummers van hun laatste CD aangevuld met nieuwe composities van voornamelijk Anderson en King. Na het openingsnummer "Pancake House" werd "Thrift Store Jewelry" gespeeld, gevolgd door het overweldigende "Rhinoceros Is My Profession", dat ontstond uit de afkeer van de bandleden voor het fenomeen stierengevechten. "Wat zou het leuk zijn als er een neushoorn de arena in kwam in plaats van een stier", aldus de met droge humor doorspekte toelichting van Iverson. "Chariots of Fire" werd gevolgd door "Giants", "Notice the difference" en "Anthem For The Earnest". De knorrende bas van Anderson stond in verhouding tot de drums en piano en in tegenstelling tot wat we gewend zijn van de CD's wat zacht. Anderson die de meeste composities op zijn conto heeft, leek weg te dromen op de muziek. Iverson spel was, zoals gezegd, veranderd in de zin van minder lyrisch meer percussief en staccato. De hyperactieve maniakale drumstijl van King is op zich al een unieke beleving, soms heel subtiel en dan weer met keiharde onverwachte hooks en onmogelijke beats. Soms lijkt het of hij over zijn drumstel heen valt om er alles uit te kunnen halen. Van de voortdurende grijns op zijn gezicht is zijn spelplezier af te lezen. Het begrip 'drumsolo' krijgt bij hem een heel nieuwe betekenis. De band kreeg een staande ovatie van het publiek en kwam terug om de nieuwe compositie 'You and I in the comfort zone" te spelen.
Jammer genoeg was het publiek kennelijk niet volhardend genoeg om een tweede toegift af te dwingen. Ik hoorde tijdens de soundcheck "Dirty Blond" nog voorbij komen, maar helaas hebben ze dat nummer niet gespeeld. De vernieuwingsdrift van de heren is groot en de nieuwe composities verschijnen bij de vleet. Met een uur en twintig minuten Bad Plus live achter de rug mogen we niet klagen.
Meer Bad Plus foto's van Hans Speekenbrink
The Bad Plus site
Meer jazzartikelen via Jazzpodium.nl
CD
Suspicious Activity
Bad Plus
Geen reacties
