Al heel lang wil ik een keer naar Sevilla en vorig jaar kreeg ik een reisje met mijn zus voor mijn verjaardag. Een fantastisch kado en dè gelegenheid om naar Sevilla te gaan tijdens het lentefeest, de Feria de Abril. Flamenco, paarden, muziek, kleur, tapas, dansen, eten en drinken is het dan wat de klok slaat.
Ik verheug me er enorm op. We hebben een mooi appartement in de wijk Santa Cruz weten te boeken en hebben al een heleboel op ons Sevilla verlanglijstje staan. En los van de stad kijk ik er enorm naar uit om een aantal dagen met mijn zus door te brengen.
Op de foto hiernaast zie je de sandalen van Egyptische farao Toetanchamon. Hij was nog maar 9 jaar toen hij de troon besteeg maar was toch al slim voor zijn leeftijd. Hij schilderde namelijk zijn portretten van zijn vijanden op de zolen van zijn sandalen. Je ziet op deze sandalen de Aziaten en de zwarte Afrikanen afgebeeld. Op die manier kon hij ze de hele dag onder de voet lopen, dat was goed voor het moreel.
Ik denk dat hiermee geld te verdienen is. In plaats van er op los te meppen als je een hekel hebt aan iemand, schilder gewoon diens beeltenis op de zolen van je schoen. Of misschien ziet de HEMA er wat in om dit op te nemen in het fotoprint aanbod: inlegzooltjes met een foto van je vijand er in. Ik denk dat dit de wereldvrede ten goede zou komen!
Er is bijna een jaar voorbij gegaan sinds mijn vorige post. Een jaar waarin er weer veel gebeurd is en met name mijn gezondheid de volle aandacht had. Met begeleiding van personal trainer Dennis van Leeuwen (Your Health Personal Training en Het Voedingsplan) viel ik maar liefst 38 kg af en zie ik er weer uit als twintig jaar geleden (nou ja, bijna dan want er zijn wel een paar rimpels bijgekomen).
Ik had het al eerder maar kreeg het afgelopen Kerst opnieuw en heb het helemaal herontdenkt. Het combineert oosterse tonen met kenmerken van verse vruchten: vanille, sandelhout, patchoeli, citrusvruchten, meloen, perzik, pruim, jasmijn, orchidee, bergamot, abrikoos, honing, muskus, karamel en pure chocolade.
Deze geurcompositie zorgde er in 2007 voor dat het parfum Thierry Mugler Angel een FiFi Award Of Fame won. Naast de heerlijke geur is het parfum omhuld in een prachtig flesje. Het flesje heeft de vorm van een ster.
Ik heb als professionele coach een heleboel mensen begeleid in het vinden en realiseren van een nieuw carrièreperspectief. De meesten kwamen na kortere of langere tijd goed terecht en hervonden hun kracht en geloof in eigen mogelijkheden.
Toch kom ik ook wel eens mensen tegen die eigenlijk alleen maar willen leunen en helemaal niet zelf willen lopen. Die zeggen wel dat ze ambities hebben maar hebben geen zin om daar moeite voor te doen. Liever leunen ze op anderen, laten die het werk doen en proberen mee te liften op hun succes. Sommige gaan daar wel heel ver in, claimen initiator en intellectueel eigenaar te zijn van andermans (creatieve) ideëen of concepten en schuwen geen middels om zich e.e.a toe te eigenen.
Het vervelende is dat het niet meevalt om iemand die zoiets doet een halt toe te roepen of aan te pakken. Toch leert de tijd dat iemand die van huis uit een loser is uiteindelijk altijd een loser blijft. Net zoals het dubbeltje dat nooit een kwartje zal worden. Dan is toch uiteindelijk alles weer op zijn pootjes terecht gekomen al kan dat soms een tijdje duren.
Overmorgen ben ik jarig (en niet op de datum die ik altijd opgeef als ik mezelf online moet registreren) en word ik ouder dan mijn moeder ooit geweest is. Raar idee, temeer omdat ik nog heel goed het beeld voor ogen kan halen van mijn moeder vlak voordat ze heel plotseling overleed.
Ik maakte voor de SMoederpagina van Mugmetdegoudentand een collage van foto's van haar van vroeger. Ga naar deze pagina en scroll naar beneden naar de ingezonden foto's. Daar vind je haar en haar motto: 'wat sas as dös wat kaans' hetgeen zoveel betekent als 'wat moet je als je doet wat je kunt.'
Ik vier mijn verjaardag niet echt dit jaar. Nou ja, mijn broer, zus, zwager en neven komen, dat natuurlijk wel. En dan heffen we ook nog even het glas op mijn moeder die maar zo kort kon genieten van de tijd waarop ze zich zo had verheugd.
De aquarel bij dit artikeltje werd gemaakt dus mijn zus Wilma Kreunen.
Vandaag kreeg ik bericht dat ik, in een verschil van mening dat al jaren sleept, in het gelijk ben gesteld (en daarom een leuk bedragje tegemoet kan zien). Ik beweerde al jaren dat dit bedrag mij toekwam maar de andere partij was het daar niet mee eens. Meer dan eens was dit issue onderwerp van gesprek en we kwamen er onderling niet uit.
De rechter die ingeschakeld werd heeft nu vonnis gewezen en heeft in mijn voordeel beslist. Ik ben blij! Natuurlijk vanwege het geld dat ik tegemoet kan zien en wat mij ook toekomt maar zeker ook vanwege het principe.
Ik ben niet altijd even enthousiast over het rechtssysteem in Nederland en vind dat sommige rechters zich met een Jantje van Leiden van zaken afmaken. Maar deze rechter heeft zijn werk goed gedaan en - belangrijker nog - zich niet laten afleiden door alle ruis waarmee te tegenpartij kwam.
Soms kun je met een foto door iets vanuit een bepaald perspectief te fotograferen de werkelijkheid veranderen. Voorwerpen zijn dan niet goed herkenbaar meer en het valt niet mee om de afmetingen ervan te duiden als je er geen voorwerpen bij ziet die bekend zijn qua formaat.
Dus, hier de uitdaging: het is geen stopcontact en ook geen toilet maar wat is het wel?
Ik heb onlangs een fijne nieuwe tas aangeschaft. Eentje van GG&L, een merk dat hier in Nederland nog maar op een paar plaatsen te koop is.
Een nieuwe tas is bepaald geen simpele zaak in mijn geval. Ik heb nogal wat eisen. Hij moet voldoende ruim zijn, met vakken en vakjes zodat niet alles naar de bodem zakt, handvaten hebben en een schouderriem en er bovendien nog een beetje aardig uitzien. Maar GG&L heeft allerlei hele fraaie exemplaren in schitterende kleuren. Jammer genoeg is nog niet de hele collectie te krijgen hier maar dat komt vast nog wel.
Mij bevalt dit exemplaar in ieder geval prima (klik op de foto voor grotere afbeelding)!
Het Chinese karakter voor crisis Wei Ji omvat twee betekenissen: bedreiging èn kans. Beide polen zijn in iedere crisis aanwezig. Een crisis kan uiteindelijk leiden tot destructie, stagnatie en verbittering maar ook tot groei, beweeglijkheid, verrijking en nieuwe kansen. Het vervelende is dat je dat laatste niet altijd ziet als je er midden in zit. Toch blijkt vaak achteraf dat je van de grootste crisissituaties in je leven ook veel hebt geleerd.
Wie mij 's morgens in alle vroegte de achterdeur van mijn huis ziet verlaten richting de poort naar de straat moet wel denken dat er een steekje los zit bij mij. Ik loop namelijk heftig zwaaiend met mijn armen van links naar recht over het pad langs het huis. Dat doe ik niet het hele jaar maar in dit seizoen wel. Het is namelijk spinnentijd. Ze spinnen in een mum van tijd de meest prachtige en gigantische creaties dwars over het pad van de schutting naar het huis en terug. En met een beetje pech loop je - als je niet met je armen zwaait om alle webben op voorhand weg te maaien met je hoofd in zo'n web of sta je oog in oog met zo'n kanjer.
Het fraaie exemplaar op de foto woont aan de buitenkant van het badkamerraam waar ik hem 's nachts tegen het melkglas dat verlicht wordt door de lantaarnpaal zijn prooien zie verschalken. Voor de foto - die 's morgens werd genomen - wilde hij wel even poseren.
Ik verwonder me over de hoeveelheid spelfouten die ik tegenkom overal om mij heen. Niet dat ik zelf nooit een foutje maak hoor, tegendeel! Maar ik schrijf 'dat heb je verdient' met een d en 'hij verbaasd zich' met een t.
Het blijkt dat veel mensen de meest basale grammaticaregels niet kennen. Ook het ezelsbruggetje van 't Kofschip (of in de modernere variant 't Fokschaap) is lang niet bij iedereen op de lagere school aan de orde geweest. Daarom hieronder nog maar eens even de uitleg die Wikipedia geeft.
De toepassing van het ezelsbruggetje kan het beste worden uitgelegd aan de hand van een aantal voorbeelden: maken, blaffen, krabben en leven:
* Haal van de infinitief (het hele werkwoord) de uitgang -en af. Je houdt dan alleen de stam over.
mak-, blaff-, krabb-, lev-
* Is de laatste letter van de stam een medeklinker uit 't kofschip?
mak-, blaff- (ja); krabb-, lev- (nee)
* Zo ja: de verleden tijd wordt gevormd met de uitgang -te.
maakte, blafte
* Zo nee: de verleden tijd wordt gevormd met de uitgang -de.
krabde, leefde
Bij het bepalen of de laatste letter van de stam in 't kofschip voorkomt moet dus altijd gekeken worden naar het hele werkwoord. Zo wordt het voltooid deelwoord van geloven niet geschreven als gelooft maar als geloofd, aangezien na weglating van de uitgang -en van het hele werkwoord de stam gelov- eindigt op een medeklinker die niet in 't kofschip voorkomt. Dit geldt ook voor de werkwoorden die een verharde s hebben zoals: verhuizen.
Nog meer voorbeelden:
* de gemaakte opgaven - de opgave is gemaakt
* de opengekrabde wond - wond opengekrabd
* de geleefde werkelijkheid - werkelijkheid geleefd
* de geblafte bevelen - bevelen geblaft.
* ik heb in jou geloofd - een d omdat in het hele werkwoord geloven een v staat, en v komt niet voor in 't kofschip.
* ik ben vorig jaar verhuisd- een d omdat in het hele werkwoord verhuizen een z staat, en z komt ook niet voor in 't kofschip
Compassie kun je overal oefenen waar je met mensen samenkomt. Op vliegvelden, stranden en in winkels. Probeer deze oefening in vijf stappen uit op bekenden en op onbekenden. Doe het discreet en blijf je aandacht stap voor stap op dezelfde persoon richten.
Met je aandacht op de persoon gericht, zeg tegen jezelf: Stap 1: ‘Net als ik, is deze persoon op zoek naar geluk in zijn/haar leven.’ Stap 2: ‘Net als ik, probeert deze persoon lijden in zijn/haar leven te vermijden.’ Stap 3: ‘Net als ik, heeft deze persoon ook verdriet, eenzaamheid en wanhoop gekend.’ Stap 4: ‘Net als ik, probeert deze persoon ook zijn/haar behoeften te bevredigen.’ Stap 5: ‘Net als ik, leert ook deze persoon over het leven.’
Bron: Harry Palmer: Resurfacing, Techniques for Exploring Consciousness, Star’s Edge Creations
Hoewel ik in een straat in een dorp woon is het uitzicht uit mijn woonkamer overwegend groen. Dat komt omdat mijn tuin grenst aan een parkachtig stuk bos dat zich tussen de twee belangrijkste straten van ons dorp uitstrekt.
Tussen het bos en mijn tuin staat een ruim twee meter hoge muur. 't Is ook heerlijk stil in de tuin (tenzij de buren visite hebben in hun tuin) en op de zwoele zomeravonden zit ik dan ook graag helemaal achteraan bij de muur en luister naar de geluiden van het nachtelijke bos. Mocht het een beetje kil worden dan stook ik een vuurtje en geniet ik van de vredige sfeer daar.
Ik zei gisteren tegen vriend P dat ik op zoek was naar een supersterke plant die tegen onregelmatige verzorging kan en niet in het volle licht hoeft. Mijn huidige plant (het is er één) overleeft al vele jaren maar het is hem aan te zien dat het niet gemakkelijk was. Ik overweeg afscheid van hem te nemen.
Ik weet niet of het naar aanleiding hiervan was dat P 's avonds verscheen met een supergrote orchidee en een Nepenthes Alata (zie foto). De eerste is een eitje qua verzorging maar de NA (zoals ik hem al liefkozend noem) is een bewerkelijke rakker. Hij moet iedere dag gesproeid worden (liefst met regenwater) en zijn grond mag absoluut niet uitdrogen.
Het zal een opgaaf worden en ik ga mijn best doen om NA door de zomer te helpen. Hij doet ook iets terug want vangt insecten dus wie weet hoe mooi onze relatie nog wordt. Oh en ik hoef hem geen insecten te voeren, alleen voldoende vocht...
Ik kan moeilijk kleren weggooien, zeker dingen die nog heel mooi zijn of nauwelijks gedragen. Dat geldt ook voor kleren die ik kocht en droeg toen ik een paar maten minder had dan nu. Daarom was mijn kast in de loop der tijden aardig dicht geslibt. Daar moest maar eens een einde aan komen vond ik.
Afgelopen week heb ik alles weer eens even door mijn handen laten gaan. Ik blijk hele leuke kleren te hebben die ik al weer bijna vergeten was. Stimuleert ook om volop aan de lijn te gaan. Dan kan ik die setjes weer gewoon aan. Bij mij zit het geheim in het bewegen niet zozeer in het eten. Ik moet dus iets zoeken om te doen qua sport.
Ik heb met Amiek van de week al afgesproken een keer te gaan golfen maar ik vrees dat dat niet genoeg zal zijn en de sportschool is toch niet helemaal mijn ding. Of misschien moet ik me maar over die weerstand heen zetten en gewoon een vaste avond in de week gaan sporten. Wordt vervolgd...
Klik even op het plaatje om te zien door wie deze prachtig quilt is gemaakt. Ik vond hem hier.
Ik ben weer een fase verder in de makeover van Miwian. Bob is zo vriendelijk geweest om een aantal volkomenheden weg te werken zoals de het feit dat alle reacties dubbel getoond werden en de kolommen rechts maar niet naast elkaar wilden staan. Ik ben blij!
Nu nog vervolmaken en langzamerhand weer onderdeeltjes toevoegen. En dan als klap op de vuurpijl een nieuwe banner! Maar dat zal nog wel even duren vrees is.
Het is natuurlijk al duidelijk dat Miwian in verbouwing is. Dat gaat even duren want ik ben met allerlei projecten tegelijk bezig en dit is er eentje van. Maar vroeg of laat ben ik weer helemaal in de lucht en bovendien opgeschoond van allerlei oude rommel die je beter maar weg kunt gooien.
Ik ben enorm aan het opruimen. Weg met al die overbodige ballast. Weg met die kleren die je niet meer draagt. Weg met die spullen die zonde zijn om weg te gooien. Mijn huis slibt er mee dicht en ik wil alleen het hoognodige op zolder opbergen.
Tijd niks gedaan aan Miwian. Veel andere dingen aan mijn hoofd. Er stonden wel zeven reacties op moderatie te wachten. Neem me voor mijn leven te gaan beteren want er is genoeg om over te schrijven per slot van rekening.
Het is hier stil geweest maar dat had een reden. Het waren namelijk turbulente tijden op een aantal fronten. Ik was druk met werk, als ik niet werkte sloot ik mij op in mijn werkkamer om mijn scriptie af te maken en daarna ben ik nog lekker een weekje op vakantie geweest. De vakantie besteedde ik aan een fotografie werkplaats op Buitenkunst. Lekker een weekje uitwaaien in de polder met niks anders aan je hoofd dan je foto opdracht van die dag. Ik heb er van genoten. Dat was niet in de laatste plaats te danken aan het enorm inspirerende gezelschap van de buren in ons 'straatje' op het terrein met wie we vanaf dag één een boeiend contact hadden. Dat ontwikkelde zich tot gezellige sessies onder onze tarp met menig glaasje wijn en andere buurtactiviteiten. En natuurlijk vele voorstellingen en presentaties in de avonduren. Hierboven een foto van iemand die nog tot in de kleine uurtjes zat te oefenen op daar goed voor de dag te komen.
Gisteren was het noodweer maar dat mocht de Paradegangers niet deren. Zelfs het verpozen aan één van de vele tafeltjes ging gewoon door, onder een paraplu dan maar!
Maria en ik kennen elkaar van De Meevaart, een buurthuis in de Indische Buurt in Amsterdam waar we allebei vanaf ons 19e jaar vaak kwamen. Nou ja, dat is eigenlijk een understatement, we woonden er bijna. Wij en vele andere jongeren die er bijna een soort leefgemeenschap vormden. Het buurthuis stond onder leiding van een pater, zoals veel gebeurde in die tijd, en dat zorgde voor de nodige spirituele invloed. Voor de creatieve inspiratie zorgden wij jongeren zelf. Het was een belangrijke periode uit mijn leven waar ik nog altijd met veel goede gevoelens op terug kijk.
Gisteren, na al die jaren, zag ik Maria terug. We hadden elkaar weer gevonden via Hyves en hoewel er bij ons allebei ondertussen een heel leven voorbij is gegaan 'herkenden' we elkaar absoluut. We gingen samen naar de Parade. Het was bijzonder en uniek en ik heb er van genoten!
Wel eens van gehoord? Ik ook niet maar ik las er pas over. Het is een rijtje gemaakt door iemand die zich bezig hield met het ontdekken van het geheim van de manager die in hoge mate wordt vertrouwd door zijn medewerkers. Naast het 'komt te voet en gaat te paard' blijkt vertrouwen afhankelijk te zijn van:
Monitoring: houden leidinggevenden het team goed in de gaten? Weten ze of iedereen zijn of haar werk doet zoals verwacht?
fAirness: rechtvaardige beoordeling van ieders prestaties.
Guidance: hulp en begeleiding om individuele prestaties te verbeteren.
Er is een witte tornado van twee personen door mijn huis gegaan vandaag. Ik heb een nieuw schoonmaakechtpaar. Ze wonen in het AZC hier niet ver vandaag en komen oorspronkelijk uit Azerbeidjan. Ze vonden mijn huis totaal niet voldoen aan hun idee over schoon en dat kan natuurlijk wel kloppen. Ik ben absoluut geen Miep Kraak van de Huishoudservice en heb in de loop der jaren een systeem ontwikkeld van vluchtige kosmetische reiniging. Maar bij deze witte tornado's val ik natuurlijk meteen door de mand.
Maar het is wel heerlijk dat ze er zijn. Ik denk maar niet te erg aan die afkeurende blikken en meer aan het resultaat als ze straks weer weg gaan. Hij is een gigant met de stofzuiger waarmee hij ieder stofprobleempje te lijf gaat. Zij stoft af en gaat de boel te lijf met vochtige doekjes. Ik heb al wel door dat ik de kwetsbare spullen beter weg kan zetten want dat risico kan ik beter niet lopen.
Dit plaatje vond ik op het internet op zoek naar een passend beeld bij mijn verhaal over het traveltape. Het is namelijk zo dat mijn vader verzot was op tape. Hij had het in voorraad in alle soorten en maten en gebruikte het met grote regelmaat voor van alles en nog wat. Ik heb nu nog rolletjes tape in mijn la die ooit van mijn vader waren.
Toen hij overleed en wij zijn spullen moesten uitzoeken vonden we op een bepaald moment een plastic staafje omwikkeld met tape in mijn vaders toilettas. We stonden voor een raadsel, wat zou dat nou zijn? Tot één van ons de geniale inval had dat het hier waarschijnlijk Pa's voorraad traveltape betrof dat hij bij zich droeg voor nood- en andere gevallen.
Zelf heb ik geen traveltape maar ik moet wel bekennen dat ik altijd als ik op vakantie ga een rol ducktape in mijn bagage stop. Je weet maar nooit...
Is het geen prachtig plekje, daar aan de dijk in Lathum? En je kunt er voortreffelijk eten en drinken in De Kommensaal. Was er gisteren maar ga er zeker nog een keertje terug want niet alleen smaakvol ingericht maar ook een uitstekende bediening. Een echte aanrader.
Mijn navigatiesysteem kent de nieuwe Utrechtse wijk Vleuterweide nog niet maar er wonen al volop mensen. Het is dus altijd even zoeken op de ouderwetse manier. Nou ja, met een handig uitgeprint kaartje van Google Maps, dat is nog eens wat anders dan het stratenboek van weleer. Dan ben ik toch wel weer heel blij met de voortgang van de techniek.
Fortune Magazine heeft jaarlijks een lijst van "America's Most Admired Companies" en heeft onlangs de 26e versie uitgebracht. Dit keer wordt de lijst aangevoerd door Apple, vorig jaar nog zesde op de lijst. Apple versloeg Berkshire Hathaway en General Electric op weg naar de top.
De top 20 van de lijst meest bewonderde bedrijven komt tot stand door de respons van ruim 3500 directeuren en managers op de vragenlijst van Fortune. Andere bekende bedrijven zijn o.a. Google (nr 4), Toyota (nr 5) en Starbucks (nr 6).
Op de foto het Apple Centre op Fifth Avenue en hier is een QuickTime VR filmpje te bekijken van die spectaculaire entree. Hieronder de legendarische commercial van Apple.
Je telt tegenwoordig niet echt meer mee als je niet op Hyves te vinden bent. Ik heb altijd sympathie voor Nederlandse producten of concepten dus ben ook Hyver geworden maar om nou te zeggen dat ik er veel mee doe... nee! Beter voor mij is LinkedIn, het netwerk van professionals. Ik heb er al allerlei mensen terug gevonden waar ik mee gewerkt heb of zelfs een oude klasgenoot. Steeds meer mensen presenteren zich op LinkedIn dus ik zie nog wel gebeuren dat je op een bepaald moment geen visitekaartjes meer hoeft uit te wisselen maar gewoon een verbinding maakt met LinkedIn. Zit jij al op LinkedIn?
Wat moet je nou als volwassene met die smurfen die je tegenwoordig bij iedere 15 euro aan boodschappen krijgt bij AH? Aan je kinderen of kleinkinderen geven? Ja, dat kan maar als je die niet hebt dan zit je er mee. Of je moet ze laten liggen. Ik heb de volgende oplossing gevonden. Ik neem ze aan en speur dan onmiddellijk in de AH in het rond naar een klein kind om de kadootjes aan te overhandigen. Blije gezichtjes zijn het resultaat en verraste vaders en moeders. Zo heb je zelf meer dan plezier van die stomme smurfen.
Mijn favo modewinkel Top Tot Teen jubileert dit jaar en daarom wordt er op 8 maart een speciale modeshow georganiseerd. In het verleden liep ik een aantal malen mee in de modeshow en ik moet zeggen: met zeer veel plezier. De winkel laat de shows lopen door klanten: mensen zoals jij en ik. Toen ik gevraagd werd op 8 maart weer in de show mee te doen hoefde ik niet lang na te denken: graag! Ik verheug me er nu al weer op.
Voor doodgaan heb je vele uitdrukkingen zoals het loodje leggen, de pijp uit gaan, heen gaan, inslapen, omkomen, het leven laten, overlijden, sterven, ontslapen, hemelen, de laatste adem uitblazen, afreis, om zeep gaan, zieltogen, wegvallen, sneuvelen, creperen, expireren en nog veel meer. Maar de mooiste uitdrukking vind ik toch wel 'uit de tijd komen', een uitdrukking die in het oosten van het land wordt gebruikt (over het algemeen in dialect). In 'uit de tijd komen' wordt precies aangegeven wat het verschil is tussen leven en dat wat daarbuiten is: de tijd. Binnen de tijd bevindt zich alles dat wij met onze zintuigen kunnen waarnemen maar buiten de tijd is de rest en dat is vast heel wat.
Bij 'dood' hebben wij toch over het algemeen de associatie dat je er per saldo op achteruit gaat maar misschien ga je er bij 'buiten de tijd' wel enorm op vooruit. Wie weet...
Sinds kort heb ik digitale televisie en er is een wereld voor mij open gegaan. Dat is een wereld waar Cultura, Geschiedenis TV, Holland Doc en 3 voor 12 samen een aantal fantastische radiozenders mijn aandacht hebben. Ik zit nog in de proefperiode dus heb ook nog allerlei dingen die niet in mijn definitieve pakket zitten maar ik ben enorm blij met bovengenoemde aanwinsten in mijn TV mogelijkheden. En het beeld is prachtig, ook dat nog dus voor wie nog twijfelt... doen!
Miwian werd vroeger altijd geschreven door Hans en mij. De laatste tijd was ik het alleen nog maar die de artikeltjes schreef. Dat kwam ondermeer door de snelle opkomst van Jazz- en Cultuurpodium.nl die er tevens de oorzaak van was dat het hier een beetje stil was af en toe. Nu is Hans definitief opgehouden met Miwian en ook in andere opzichten zijn Hans en ik geen partners meer. Dat gaat soms zo en is OK.
Hans kan natuurlijk nog bereikt worden via zijn eigen site en via Jazzpodium.nl. Mij kun je vinden op de bekende plekken en hopelijk ook weer wat vaker bij Miwian want één van mijn goede voornemens is om hier weer wat vaker te schrijven.
This is the 'Bare Bones' template for
PivotX.
It's not much to look at, but it's a good start to
write your own templates. It contains most of the usual tags you'd like to
have in a template, with a minimum of CSS/HTML.
You can change this text by editing the file '_sub_about.tpl'
in your pivotx/templates/bare_bones/ folder. You can do this by directly editing the file,
or you can go to 'Manage Media' » 'Templates' in the PivotX interface.
To change the links in this list, edit the file '_sub_link_list.html' in
your PivotX's templates folder. You can do this by directly editing the file, or
you can go to 'Manage Media' » 'Templates' in the PivotX interface.
Al heel lang wil ik een keer naar Sevilla en vorig jaar kreeg ik een reisje met mijn zus voor mijn verjaardag. Een fantastisch kado en dè gelegenheid om naar Sevilla te gaan tijdens het lentefeest, de Feria de Abril. Flamenco, paarden, muziek, kleur, tapas, dansen, eten en drinken is het dan wat de klok slaat.
Tijd niks gedaan aan Miwian. Veel andere dingen aan mijn hoofd. Er stonden wel zeven reacties op moderatie te wachten. Neem me voor mijn leven te gaan beteren want er is genoeg om over te schrijven per slot van rekening.
Ik heb vandaag iemand met droge ogen horen beweren dat hij degene was die de bedenker en het creatieve brein achter Miwian was. 
