Miwian is verhuisd van de URL miwian.nl naar de URL miekekreunen.nl/miwian. En dit is meteen een mooie kans om mijn weblog nieuw leven in te blazen of misschien wel om te bouwen naar een PLOG. Wie zal het zeggen.

Ideëen genoeg maar de tijd zal de doorslaggevende factor zijn of dit echt van de grond komt of bij een goed voornemen blijft. Wordt vervolgd...

Al heel lang wil ik een keer naar Sevilla en vorig jaar kreeg ik een reisje met mijn zus voor mijn verjaardag. Een fantastisch kado en dè gelegenheid om naar Sevilla te gaan tijdens het lentefeest, de Feria de Abril. Flamenco, paarden, muziek, kleur, tapas, dansen, eten en drinken is het dan wat de klok slaat.

Ik verheug me er enorm op. We hebben een mooi appartement in de wijk Santa Cruz weten te boeken en hebben al een heleboel op ons Sevilla verlanglijstje staan. En los van de stad kijk ik er enorm naar uit om een aantal dagen met mijn zus door te brengen.

Op de foto hiernaast zie je de sandalen van Egyptische farao Toetanchamon. Hij was nog maar 9 jaar toen hij de troon besteeg maar was toch al slim voor zijn leeftijd. Hij schilderde namelijk zijn portretten van zijn vijanden op de zolen van zijn sandalen. Je ziet op deze sandalen de Aziaten en de zwarte Afrikanen afgebeeld. Op die manier kon hij ze de hele dag onder de voet lopen, dat was goed voor het moreel.

Ik denk dat hiermee geld te verdienen is. In plaats van er op los te meppen als je een hekel hebt aan iemand, schilder gewoon diens beeltenis op de zolen van je schoen. Of misschien ziet de HEMA er wat in om dit op te nemen in het fotoprint aanbod: inlegzooltjes met een foto van je vijand er in. Ik denk dat dit de wereldvrede ten goede zou komen!

Het tijdelijk lagere btw-tarief voor renovatie van woningen gaat ook gelden voor het aanleggen en onderhouden van de tuin. Het kabinet sprak bij het woonakkoord met D66, ChristenUnie en SGP af dat de btw op renovatie en herstel per 1 maart wordt verlaagd van 21 naar 6 procent. Dat geldt voor een periode van 1 jaar.

Misschien dat ik hiermee wel over de streep word getrokken om wat werk in huis en tuin uit te besteden. Maar eens even kijken of dat ergens in het komende voorjaar een keertje kan. In ieder geval moet die Amerikaans eik die in de achtertuin alle zon wegneemt gekapt worden. De vergunning is een fluitje van een cent dus even aanvragen binnenkort.

Ik heb zo'n verschrikkelijke zin in het voorjaar! Ik kan me niet herinneren of het andere jaren ook zo erg is geweest maar ik ben die sneeuw en kou zo zat!

Ik wil de zon weer op mijn gezicht voelen en zonder jas de deur uit lopen. Ik wil in de zon ontbijten (mag nog wel met een trui aan voorlopig) en ik wil dat de natuur zich weer uitbundig tooit met geur en kleur. Ik heb zin in het voorjaar!!!

Er is bijna een jaar voorbij gegaan sinds mijn vorige post. Een jaar waarin er weer veel gebeurd is en met name mijn gezondheid de volle aandacht had. Met begeleiding van personal trainer Dennis van Leeuwen (Your Health Personal Training en Het Voedingsplan) viel ik maar liefst 38 kg af en zie ik er weer uit als twintig jaar geleden (nou ja, bijna dan want er zijn wel een paar rimpels bijgekomen).

Klik om de hele foto te zien...

Eén ding is zeker: de status BN'er krijg je over het algemeen niet op basis van je prestaties en verdiensten voor de samenleving of in je vak. De status BN'er krijg je louter en alleen op grond van de hoeveelheid keren dat je in de media verschijnt en dan ook nog een bepaald gedeelte van de media. Het gaat hier natuurlijk niet om opiniebladen of de betere tijdschriften maar om de roddelrubrieken en de TV programma's zoal RTL Boulevard en Shownieuws. 

Je hoeft niks te kunnen of te weten als je maar iets geks doet op TV, het liefst in een reality programma, en enige aanleg tot 'sterallures' hebt. Ook als partner van een BN'er kun je na verloop van tijd zelf een BN'er worden, louter en alleen dank zij degene naast wie je in bed ligt.

Is iemand eenmaal in de cirkel van BN'ers beland, houdt het systeem zichzelf in stand. De premières van theaterproducent Stage Entertainment (ja, van Joop van den Ende natuurlijk) bijvoorbeeld worden bijna uitsluitend bevolkt door die BN'ers, die bij die gelegenheden weer worden gefotografeerd door de roddelpers of in de items in Boulevard en Shownieuws optreden. En zo is de cirkel weer rond. Er zijn mensen die er een dagtaak aan hebben en van 'gebakken lucht' hun beroep hebben gemaakt.

Bij de premières van 'Stage' is de belangstelling voor die BN'ers bijna groter dan voor de musical zelf. Recensenten van wat serieuze media moeten wijken voor de fans en de BN'ers. Men hen wordt gepronkt door de producenten die elk hun eigen 'set' BN'ers hebben. Zichtbaar zijn, dat is waar het blijkbaar om gaat bij die producenten. De kwaliteit van het gebodene komt daar ver achteraan!

Neem maar eens een kijkje wat er allemaal met je gegevens gebeurt in dit filmpje: Network from Michael Rigley on Vimeo.

Ik had het al eerder maar kreeg het afgelopen Kerst opnieuw en heb het helemaal herontdenkt. Het combineert oosterse tonen met kenmerken van verse vruchten: vanille, sandelhout, patchoeli, citrusvruchten, meloen, perzik, pruim, jasmijn, orchidee, bergamot, abrikoos, honing, muskus, karamel en pure chocolade.

Deze geurcompositie zorgde er in 2007 voor dat het parfum Thierry Mugler Angel een FiFi Award Of Fame won. Naast de heerlijke geur is het parfum omhuld in een prachtig flesje. Het flesje heeft de vorm van een ster.

Periodiek bekijk ik mijn internet abonnementen opnieuw. Prijzen veranderen, voorwaarden ook en de techniek gaat al helemaal snel. Het bleek dat mijn Ziggo abonnement - indertijd een aardige deal dacht ik - zo'n 30 euro in de maand duurder was dan een vergelijkbaar aanbod bij KPN. Tel daarbij op dat Ziggo tergend traag internet levert dat minimaal 10 x per dag even helemaal uit de lucht is en de overstap is snel gemaakt.

KPN zou het worden. Het klonk fantastisch. Toch voor de zekerheid nog maar even gevraagd: "Het werkt toch allemaal wel met een Mac he?" "Natuurlijk", verzekerde de mevrouw bij de afdeling verkoop mij.

Achtereenvolgens kwamen de verschillende materialen binnen en 6 juni was D-day. Dan zou ik overstappen. Vriend P had zich bereid verklaard te helpen bij de installatie. Het leek me een fluitje van een cent. "Kind kan de was doen", had die mevrouw van verkoop gezegd.

Poging 1
Niets bleek minder waar. P maakte een keurig doosje aan de muur, vlakbij de lasdop waar KPN mijn huis binnen komt. Stekkertje er in en Experia Box aan. Even wachten en... het lampje broadband ging niet branden en dat moest wel. P nog een keer alles uit elkaar geschroefd en weer in elkaar. Maar weer geen broadbandlampje.

KPN bellen 1
Zes keer doorverbonden en een half uur wachten à 10 eurocent per minuut verder kregen we een meneer aan de telefoon die voorstelde om dan maar een monteur te sturen. Dat kon meteen de volgende dag al. Dat was mazzel!

Poging 2
De volgende dag kwam inderdaad de monteur. Het bleek dat er in een schakelkast aan het eind van de straat iets verkeerd zat dus logisch dat het broadbandlampje het niet deed. Schakeling omgelegd, Experia weer opgestart en ja hoor, het broadbandlampje deed het. De telefoon ook. Het internet niet. Daar ging echter die monteur niet over. Die had alleen het deed tot en met de lasdop.

KPN bellen 2
Nu een mevrouw. Zij zou me wel even helpen. Begon me uit te leggen hoe ik mijn internet aan de praat moest krijgen. Had ik natuurlijk zelf ook al 10 x geprobeerd maar goed, toch maar even weer onder leiding van die mevrouw nogmaals doen. Alles geprobeerd zonder succes. "Dan ligt het dus aan uw computer", was de conclusie van mevrouw KPN: "en dan moet u maar naar Apple bellen". Op mijn vraag hoe ze dat wist stelde ze dat de Experia Box goed was omdat het broadbandlampje immers brandde. Mijn tegenwerping dat mijn computer van de hele straat draadloze netwerken herkent behalve die van mijn eigen Experia Box, maakte totaal geen indruk. Uiteindelijk verbrak ze het gesprek omdat ze er genoeg van had dat ik stelde dat ook de Experia Box kapot kon zijn.

KPN bellen 3
Zwaar geirriteerd over die oliedomme vrouw van het vorige gesprek het technische telefoonnummer dat bij de nazorg van de monteur hoorde gebeld. Zij hadden een tip om te bellen met de technische helpdesk.

KPN bellen 4
Ah, een man bij de technische helpdesk die er verstand van leek te hebben. De modem softwarematig helemaal gereset en alle instellingen en varianten doorgelopen. Er bleek een time-out bij verbinding komnen bij iedere poging en iedere instelling. "Dan is waarschijnlijk uw Experia Box kapot", was de conclusie van de man. Oeps, laat mevrouw van KPN bellen 2 het maar niet horen. Dat is vloeken in de kerk. De man hield van aanpakken. Hij regelende meteen dat er ASAP een andere Experia Box mijn kant op zou komen. Een dag later tussen 18 en 20 uur zou die bezorgd worden.

Poging 3
Inderdaad, de volgende dag, netjes op tijd kwam de nieuwe Experia Box. Ingeplugd en aangesloten en hoppa... internet als een zonnetje. Bleek die Experia Box waaraan het niet kon liggen toch stuk te zijn geweest. Ook de interactieve TV liet zich in vijf minuten aansluiten. Moedig geworden stoomde ik door naar het e-mailadres.

Poging 4
Dat ging niet helemaal zoals het hoorde. Apple mail herkende de user niet. Althans niet met het wachtwoord dat er bij zat. Mmmm, dan maar even naar mijn KPN. Ah, daar was storing. Daar kon ik niet op. Een half uur later gelukkig wel. Hee, daar kun je meer mailadressen aanmaken. Even proberen. Lukte ook niet. Weer storing.

KPN bellen 5
"Oh, u heeft een Apple? Dat ondersteunen wij niet." Dat was de tekst die ik te horen kreeg. Na enig aandringen kreeg ik iemand aan de telefoon die zelf ook een Mac had. Die vroeg natuurlijk of de webmail het wel deed. Nee, ook niet, dat had ik al geprobeerd. Deze mevrouw kon wel zien dat ik een extra mailadres had aangemaakt. Ah, dat kon zij wel zien en ik - dank zij de storing - niet. Even voor de grap kijken of dat adres het wel zou doen. Surprise: dat mailadres doet het gewoon!

Conclusie: ik heb niet alleen een verkeerde Experia Box toegzonden gekregen of een verkeerde schakeling naar mijn huis gehad maar ook nog een verkeerde user/wachtwoord combinatie van KPN gekregen voor mijn mail. En het leek allemaal de schuld van Apple te zijn, althans volgens KPN.

Marktwerking en outsourcing is de oorzaak, zo geeft een vriendin aan die het kan weten. Die callcentra moeten zoveel calls per uur doen en hebben geen tijd om je probleem op te lossen. Daar zijn ze eigenlijk niet voor. Ze zijn er blijkbaar alleen voor die 10 eurocent per minuut, om die uit je zak te kloppen zeker! Dat is in mijn geval zeker gelukt en in ruime mate ook nog. Dat alles (behalve mijn mailadres) het nu lijkt te doen is zeker niet aan KPN te danken maar aan mijn volharding, doorzettingsvermogen en ruime beurs.

Mocht je overwegen over te stappen naar KPN.... doe het niet! Het mag een mooi en goedkoop aanbod lijken maar het is een grote ellende! Gelukkig is dat met mijn Apple niet het geval. Die doet het altijd al als een zonnetje en zonder helpdesk.

laten we eerlijk zijn
als beest zijn we totaal mislukt
ik zie mij daar nog staan
op een savanne zonder uitvlucht
in het volle licht der dieren
een mond vol tanden
heel modern, heel gênant

vandaag
regerend met draadloze hand
in een land gebouwd onder water
met mensenrechten, koffieapparaten
en de natuur in mooie reservaten
voel ik nog steeds diezelfde angst
niets is veranderd
weids en eindeloos gaapt de savanne

welkom in mijn hoofd
het is een doos vol zwarte gaten
alles wat een mens verzint
zuigt zich erin: zeppelins, vakanties
zelfhaat, witte fosfor, dildo’s, anorexia
dubbelvla, dwangneuroses, shalali shalala
of de lol om een gemarteld paard
ook de dingen die niemand wil verzinnen
zitten erin: gewoon, voor de heb
ik draag een hoofd als een handicap
zwellend, kolkend, almaar zwellend
altijd vloed, nooit nog eb

geen vijand bleef er voor mij over
leeuw, griep, pest, slang
zelfs de dood slaapt aan een leiband

maar diep van binnen
in mijn grote grabbelton
daar vond ik er nog één
splinternieuw, zelfverzonnen
scharrelt een vijand
op de bodem van mijn vrije tijd
zinloos in de rondte
ik noem hem: Eeuwigheid

louter de gelegenheid
erover na te denken
volstond om hem te scheppen

gevangen zit ik als een rat
in mijn hobby, dag en nacht
en ik ben bang

ik was van plan een heldenstuk te schrijven
over het belang van kunst
haar grote nut
maar mijn blad zweeg indrukwekkend
en alle muzen weken

de waarheid is
zij heeft geen nut
kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademen

maar één ding kan ze
zij kan vechten waar ik vlucht
zij kan, met haar ene giftand
zij het voor een kort moment
mij redden van de eeuwigheid
en dit verlammend gat verlammen

bij een vijand zonder handvat
helpt alleen het nutteloze
dan helpt kerven in een bot
stieren schetsen in een grot
dan helpt de nachtwacht
en het zingen bij een dode

uit nutteloze noodzaak
schiep kunst de mens

en als ik verstijf op mijn savanne
van bedreigend vrije tijd
als ik mijzelf vervloek
om dit uitzicht zonder eind
als mijn kop breekt van het licht
dan huil ik niet, dan schreeuw ik niet
ik hang mijzelf niet op
maar pak een pen
en schrijf u dit gedicht

Je kunt het manifest ondertekenen door hier naar de website te gaan.

Ik heb als professionele coach een heleboel mensen begeleid in het vinden en realiseren van een nieuw carrièreperspectief. De meesten kwamen na kortere of langere tijd goed terecht en hervonden hun kracht en geloof in eigen mogelijkheden.

Toch kom ik ook wel eens mensen tegen die eigenlijk alleen maar willen leunen en helemaal niet zelf willen lopen. Die zeggen wel dat ze ambities hebben maar hebben geen zin om daar moeite voor te doen. Liever leunen ze op anderen, laten die het werk doen en proberen mee te liften op hun succes. Sommige gaan daar wel heel ver in, claimen initiator en intellectueel eigenaar te zijn van andermans (creatieve) ideëen of concepten en schuwen geen middels om zich e.e.a toe te eigenen.

Het vervelende is dat het niet meevalt om iemand die zoiets doet een halt toe te roepen of aan te pakken. Toch leert de tijd dat iemand die van huis uit een loser is uiteindelijk altijd een loser blijft. Net zoals het dubbeltje dat nooit een kwartje zal worden. Dan is toch uiteindelijk alles weer op zijn pootjes terecht gekomen al kan dat soms een tijdje duren.

Oerol 2010 komt er aan en ik heb er enorm veel zin in. Het appartement dat de CultuurpodiumOnline redactie al een groot aantal jaren betrekt aan de voet van de Brandaris is al weer in gereedheid gebracht voor onze komt en alle kaartjes zijn al besteld voor onze drie verslaggevers. We hebben een gevarieerd programma samengesteld met vooral veel voorstellingen op lokatie. Dat is immers zo bijzonder aan Oerol, de - vaak spontane - interactie tussen cultuur en natuur (die overigens ook wel eens gepaard kan gaan met de nodige ontberingen).

Het belooft dit jaar weer een geweldig festival te worden met een breed aanbod aan theatervoorstellingen, paspoortvoorstellingen en muziek op het Groene Strand en De Westerkeyn. Meer weten? Kijk op de speciale Oerolpagina van CultuurpodiumOnline.

Studenten van de HKU maakten deze documentaire over pottenbakster (en vroegere collega van mij) Jorien van Heuvel die urnen maakt van keramiek. Haar atelier heet De Kneedbare Steen.

Overmorgen ben ik jarig (en niet op de datum die ik altijd opgeef als ik mezelf online moet registreren) en word ik ouder dan mijn moeder ooit geweest is. Raar idee, temeer omdat ik nog heel goed het beeld voor ogen kan halen van mijn moeder vlak voordat ze heel plotseling overleed.

Ik maakte voor de SMoederpagina van Mugmetdegoudentand een collage van foto's van haar van vroeger. Ga naar deze pagina en scroll naar beneden naar de ingezonden foto's. Daar vind je haar en haar motto: 'wat sas as dös wat kaans' hetgeen zoveel betekent als 'wat moet je als je doet wat je kunt.'

Ik vier mijn verjaardag niet echt dit jaar. Nou ja, mijn broer, zus, zwager en neven komen, dat natuurlijk wel. En dan heffen we ook nog even het glas op mijn moeder die maar zo kort kon genieten van de tijd waarop ze zich zo had verheugd.

De aquarel bij dit artikeltje werd gemaakt dus mijn zus Wilma Kreunen.

Vandaag kreeg ik bericht dat ik, in een verschil van mening dat al jaren sleept, in het gelijk ben gesteld (en daarom een leuk bedragje tegemoet kan zien). Ik beweerde al jaren dat dit bedrag mij toekwam maar de andere partij was het daar niet mee eens. Meer dan eens was dit issue onderwerp van gesprek en we kwamen er onderling niet uit.

De rechter die ingeschakeld werd heeft nu vonnis gewezen en heeft in mijn voordeel beslist. Ik ben blij! Natuurlijk vanwege het geld dat ik tegemoet kan zien en wat mij ook toekomt maar zeker ook vanwege het principe.

Ik ben niet altijd even enthousiast over het rechtssysteem in Nederland en vind dat sommige rechters zich met een Jantje van Leiden van zaken afmaken. Maar deze rechter heeft zijn werk goed gedaan en - belangrijker nog - zich niet laten afleiden door alle ruis waarmee te tegenpartij kwam.

Soms kun je met een foto door iets vanuit een bepaald perspectief te fotograferen de werkelijkheid veranderen. Voorwerpen zijn dan niet goed herkenbaar meer en het valt niet mee om de afmetingen ervan te duiden als je er geen voorwerpen bij ziet die bekend zijn qua formaat.

Dus, hier de uitdaging: het is geen stopcontact en ook geen toilet maar wat is het wel?

Ik ben niet de enige die zich - zacht gezegd - verwonderd heeft over de kersttoespraak van Koningin Beatrix die het niet zo op heeft met de wirtuele wereld (nee, dit is geen typfout, dat zegt ze echt!). “Mensen communiceren via snelle korte boodschapjes. Onze samenleving wordt steeds individualistischer. Persoonlijke vrijheid is los komen te staan van verbondenheid met de gemeenschap. Maar zonder enig 'wij-gevoel' wordt ons bestaan leeg. Met virtuele ontmoetingen is die leegte niet te vullen; integendeel, afstanden worden juist vergroot”, zei Beatrix tijdens haar jaarlijkse toespraak op Eerste Kerstdag.

De majesteit weet overduidelijk niet waar ze het over heeft. Zonder de virtuele wereld had ik @sabdesigns, @blommetjemac, @amiek, @berberah, en vele anderen die mij ook IRL zeer dierbaar zijn geworden, nooit ontmoet. Wie helpt ons koningshuis eens naar een 2.0 update want anders zie ik het somber in voor hun toekomst, in een wereld waarin wij allemaal nog wel communiceren maar zij geen aansluiting meer hebben op wat ons allemaal bezig houdt.

Lees ook over dit onderwerp bij Meisje van de Slijterij, Lizzz en Arjan Dasselaar en luister de Kersttoespraak online als je hem gemist hebt.

OMT's Groot Appledictee der Nederlandse Taal from One More Thing on Vimeo.

Ik heb onlangs een fijne nieuwe tas aangeschaft. Eentje van GG&L, een merk dat hier in Nederland nog maar op een paar plaatsen te koop is.

Een nieuwe tas is bepaald geen simpele zaak in mijn geval. Ik heb nogal wat eisen. Hij moet voldoende ruim zijn, met vakken en vakjes zodat niet alles naar de bodem zakt, handvaten hebben en een schouderriem en er bovendien nog een beetje aardig uitzien. Maar GG&L heeft allerlei hele fraaie exemplaren in schitterende kleuren. Jammer genoeg is nog niet de hele collectie te krijgen hier maar dat komt vast nog wel.

Mij bevalt dit exemplaar in ieder geval prima (klik op de foto voor grotere afbeelding)!

Het is nominatieweek in Huize Miwian. Aangenaam verrast was ik dat we met CultuurpodiumOnline op de lijst staan van de beste 10 weblogs in de categorie Kunst, cultuur en entertainment voor de Dutch Bloggies 2009. Daarmee hebben we eens te meer bewezen dat wij - ook na de verhuizing naar de nieuwe URL - met ons geweldige redactie een vaste plek hebben veroverd tussen de toonaangevende online media op het gebied van de podiumkunsten. We hopen natuurlijk dat we op 1 december die Dutch Bloggie mee naar huis mogen nemen maar ook als dat niet gebeurt zijn wij helemaal verguld met onze nominatie (op de foto de Dutch Bloggie Awards ontworpen door Luna).

Maar het kon nog niet op. Een dag later werd bekend dat ik samen met vier anderen genomineerd ben voor de Scriptieprijs 2009 die volgende week vrijdag wordt uitgereikt in de RAI tijdens de Nationale Carrièredagen. De Scriptieprijs is een jaarlijks terugkerend initiatief en een deskundige jury, bestaande uit mensen uit de beroepspraktijk, beoordeelt de scripties op hun bruikbaarheid voor het bedrijfsleven. De genomineerde scripties scoorden het hoogst op de punten innovatie, creativiteit, toepasbaarheid, actualiteit en bruikbaarheid door het MKB. Voor de winnaar ligt een bedrag van € 3000 te wachten. Daar heb ik - mocht ik het winnen - al een hele mooie bestemming voor bedacht.

Voor deze Dichters op Dinsdag was het niet zo moeilijk. Het thema is meteen de titel van onderstaand gedicht van J.H. Leopold. De foto maakte ik bij Huize Doorn van het water in de slotgracht dat door de zachtjes neerdruppelende regen een prachtige textuur kreeg.

Regen
De bui is afgedreven; 
aan den gezonken horizont 
trekt weg het opgestapelde, de rond- 
gewelfde wolken; over is gebleven 
het blauw, het kille blauw, waaruit gebannen 
een elke kreuk, blank en opnieuw gespannen. 

En hier nog aan het vensterglas 
aan de bedroefde ruiten 
beeft in wat nu weer buiten 
van winderigs in opstand was 
een druppel van den regen, 
kleeft aangedrukt er tegen, 
rilt in het kille licht. 

en al de blinking en het vergezicht, 
van hemel en van aarde, akkerzwart, 
stralende waters, heggen, het verward 
beweeg van menschen, die naar buiten komen, 
ploegpaarden langs den weg, de oude boomen 
voor huis en hof en over hen de glans 
der daggeboort, de diepe hemeltrans 
met schitterzon, wereld en ruim heelal: 
het is bevat in dit klein trilkristal.

O, ik weet het niet, wat ik moet kiezen bij een thema zoals als 'Oeroeg'. O, ik weet het niet... Daarom koos ik dit keer voor een gedicht van Herman de Coninck met de titel 'O, ik weet het niet' dat me op de één of andere manier ook nog aan Oeroeg doet denken.

O ,ik weet het niet,
maar besta, wees mooi.
zeg: kijk, een vogel 
en leer me de vogel zien 
zeg: het leven is een brood 
om in te bijten en de appels zien rood 
van plezier, en nog, en nog, zeg iets.
leer me huilen, en als ik huil 
leer me zeggen: het is niets.

Voor dit thema van DiDi koos ik voor een gedicht van Neeltje Maria Min uit 1989 met de aansprekende titel 'Mijn lichaam wemelt van de streptokokken'. Toepasselijker kan het bijna niet.

Mijn lichaam wemelt van de streptokokken
Ik schud en steiger. Hoger stijgt de koorts.
Kijk: 40.5, 6, 7 enzovoorts.
Terwijl ik lig te ijlen vrees ik brokken

als ik niet snel de dokter komen laat.
Ze gaan hem bellen. Hij komt aangestevend
en buigt zich over mij. Ik lijk nog levend
maar godverdomme, het is toch te laat.

Een spiegeltje verschijnt boven mijn mond.
Ik zie geschrokken dat het niet beslaat.
Ik heb het goed bedoeld maar ben bezweken.

Het zal de nieuwe dokter danig steken
dat ik vandaag zijn tiende ben die gaat.
Zo komt zijn zaakje nooit eens van de grond.

Zie nu net dat ik DiDi 108 heb overgeslagen dus die ga ik nog een keertje doen binnenkort. Maar nu eerst nr. 109 waarvoor ik een gedicht koos van Jan Wolkers met dezelfde titel als het thema.

Najaar
Soms zie ik dingen bewegen
Die onbewogen zijn,
Als roestvlekken op bladeren
Die wegtrekken als spinsels.

Een engel fluistert in mijn oor,
Een telefoonnummer
Dat is niet te ontcijferen.

De vershoudfolie
Van ons leven
Was al vergaan.

Zoals we ooit begonnen,
Op voetzolen van mos:
Daar stond het riet,
De danseressen van de gele lis,
De wilde roos,
Het schors als fronsen.
Het snoer van zeekraal
Verbrokkelde tot grind.

Een web van schrijnend zilver
Een glasdraad snijdend door het blauw,
Die het uitspansel verdeelt
Tot stellingen van as
Van uitgestrooid gebeente.

Onlangs zag de tweede dichtbundel 'Kranen open' van mijn vriend Thomas Möhlmann (1975) het levenslicht. Thomas is n naast dichter ook nog poëziemedewerker van het NLPVF, hoofdredacteur van poëzietijdschrift Awater en redacteur van literatuursite www.literairnederland.nl. Zijn debuutbundel De vloeibare jongen verscheen in 2005 bij Uitgeverij Prometheus. 

De vloeibare jongen
Na zijn versleten tooi en kleed te hebben
afgelegd, heeft hij zich licht gebukt gehurkt
bij de rivier gevoegd. Terwijl de veren drogen

vouwt
hij
zijn
kleine
woorden

tot bootjes, worden goedgevormde zinnen
in liefdevolle stomheid nagestaard.

Opstaan, geleidelijk vaste vorm verliezen
nu en wachten tot hij zich tussen de dunne
wanden van zijn huid als in een aangestoten
vissenkom wiegen kan.

Aan de oppervlakte van zijn onderarm
plaatst hij het lijfje van een vogel
om vlak voordat hij wegspoelt
een zelfbedacht geheim in te bewaren.

www.thomasmohlmann.nl

Dit keer een mooi thema waarvoor ik een gedicht koos van Huub Beurskens over dansende muggen aan de waterkant. De foto maakte ik jaren geleden bij een amateur flamenco voorstelling.

Dans aan de waterkant
Zoals Cuyps koeien niet hun boeren toebehoren 
maar het ochtendgloren en later op de dag weer 
het onmelkbaar gloeiend gouden vervloeien, 
van hun ruggen, in hun stille spiegeling terug, 

zo zijn muggen aan de waterkant begonnen 
met dansen, verzonnen door de dansbaarheidslust 
van een schijnbaar zuchtjesloze zomeravondlucht.

Het Chinese karakter voor crisis Wei Ji omvat twee betekenissen: bedreiging èn kans. Beide polen zijn in iedere crisis aanwezig. Een crisis kan uiteindelijk leiden tot destructie, stagnatie en verbittering maar ook tot groei, beweeglijkheid, verrijking en nieuwe kansen. Het vervelende is dat je dat laatste niet altijd ziet als je er midden in zit. Toch blijkt vaak achteraf dat je van de grootste crisissituaties in je leven ook veel hebt geleerd.

Mijn eerste ingeving bij het thema Polder voor deze DiDi is het gedicht van Hendrik Marsman dat ik al kende op de lagere school waar we het in ons schrift met bijzondere wetenswaardigheden moesten schrijven. Ik denk dat de meesten van jullie het wel kennen. De foto maakte ik op de Zaanse Schans een aantal jaren geleden.

Mijn eerste ingeving bij het thema Polder voor deze DiDi is het gedicht van Hendrik Marsman dat ik al kende op de lagere school waar we het in ons schrift-met-bijzondere-wetenswaardigheden moesten schrijven. Ik denk dat de meesten van jullie het wel kennen. De foto maakte ik op de Zaanse Schans een aantal jaren geleden (klik voor vergroting).

Herinnering aan Holland
Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.

Door dit thema 'Over de grens' koos ik het prachtige Lamento van Remco Campert. De foto bij dit artikel maakte ik in Zeeland, op de grens van land en water of land en lucht zo je wilt.

Lamento
Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
 
hier nu  langs het lange diepe water
waar achter oeverriet  achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd
 
dat altijd maar je ogen  je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend  in het water rimpelend
 
dat altijd in levende stilte
dat ik altijd zou leven in levende stilte
dat je altijd maar  dat wuivende oeverriet altijd maar
 
Langs het lange diepe water  dat altijd maar je huid
dat altijd maar in de middag je huid
altijd maar in de zomer in de middag je huid
 
dat altijd maar je ogen zouden breken
dat altijd van geluk je ogen zouden breken
altijd maar in de roerloze middag
 
langs het lange diepe water  dat ik dacht
dat ik dacht dat je altijd maar
dat ik dacht dat geluk altijd maar
 
dat altijd maar het licht roerloos in de middag
dat altijd maar het middaglicht  je okeren schouder
je okeren schouder altijd in het middaglicht
 
dat altijd maar je kreet  hangend
altijd maar je vogelkreet  hangend
in de middag  in de zomer  in de lucht
 
dat altijd maar de levende lucht dat altijd maar
altijd maar het rimpelende water de middag je huid
ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit
 
hier nu langs het lange diepe water dat nooit
ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit
dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water
 
hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit
dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer

Een beetje laat maar toch niet minder graag gedaan nog een gedicht voor Dichters op Dinsdag en dit keer dus op Zaterdag. Een gedicht van Kris Pint uit de bundel Vrouwenvertrekken', 2004 is mijn bijdrage voor Dichters op Dinsdag aflevering 104 met het thema 'Op reis'. De foto maakte ik vorig jaar op De Parade tijdens de voorstelling Lost & Found van Glazen Kin.

De Reizigster
Achter de deuren stelt
zich de wet die hem
aan mij bindt, maar
achter het behang

wacht wat blijft als ik
wegga: hij hoort mijn
stilte als een vonnis?
aan, langs mijn wang

verglijden zijn handen
als rimpels op stilstaand
water: nooit blijf ik lang

de zinkende stenen
staan als avondkoffers
gepakt in de gang.

Wie mij 's morgens in alle vroegte de achterdeur van mijn huis ziet verlaten richting de poort naar de straat moet wel denken dat er een steekje los zit bij mij. Ik loop namelijk heftig zwaaiend met mijn armen van links naar recht over het pad langs het huis. Dat doe ik niet het hele jaar maar in dit seizoen wel. Het is namelijk spinnentijd. Ze spinnen in een mum van tijd de meest prachtige en gigantische creaties dwars over het pad van de schutting naar het huis en terug. En met een beetje pech loop je - als je niet met je armen zwaait om alle webben op voorhand weg te maaien met je hoofd in zo'n web of sta je oog in oog met zo'n kanjer.

Het fraaie exemplaar op de foto woont aan de buitenkant van het badkamerraam waar ik hem 's nachts tegen het melkglas dat verlicht wordt door de lantaarnpaal zijn prooien zie verschalken. Voor de foto - die 's morgens werd genomen - wilde hij wel even poseren.

Is het geen pláátje, deze Snow Leopard die zijn naam leent aan het allernieuwste MacOSX? Ik heb het nieuwe systeem zojuist geïnstalleerd en mijn computer loopt weer als een zonnetje. Ik moet zeggen dat ik even wat problemen had om mijn printer aan de gang de krijgen maar dank zij snelle en deskundige hulp via Twitter is dat ondertussen ook in orde gekomen. De winter mag komen, mijn Snow Leopard en ik zijn er klaar voor!

Totaal witte kamer

Laten wij nog eenmaal de kamer wit maken?nog eenmaal de totaal witte kamer, jij, ik??dit zal geen tijd sparen, maar nog eenmaal?de kamer wit maken, nu, nooit meer later??en dat wij dan bijna het volmaakte napraten?alsof het gedrukt staat, witter dan leesbaar??dus nog eenmaal die kamer, de voor altijd totale?zoals wij er lagen, liggen, liggen blijven?witter dan, samen -

Voor deze DiDi 102 koos ik een gedicht van Gerrit Kouwenaar dat gaat over een totaal witte kamer. De foto bij dit gedicht maakte ik in het Centraal Museum in Utrecht.

Totaal witte kamer
Laten wij nog eenmaal de kamer wit maken
nog eenmaal de totaal witte kamer, jij en ik

dit zal geen tijd sparen, maar nog eenmaal
de kamer wit maken, nu, nooit meer later

en dat wij dan bijna het volmaakte napraten
alsof het gedrukt staat, witter dan leesbaar

dus nog eenmaal die kamer, de voor altijd totale 
zoals wij er lagen, liggen, liggen blijven
witter dan, samen... 

Een uitdagend thema deze week voor DiDi. Even beving mij de aanvechting zelf aan het dichten te slaan maar tijdgebrek stak daar een stokje voor. Jammer, want het maken van een gedicht van 140 tekens, dat is pas echt een uitdaging! Daarom voor dit thema hier een gedicht van Bert Schierbeek uit de bundel Vlucht van de vogel (1996).

Vlucht van de Vogel
soms op een vleugje wind
soms in een storm
vliegen zij
op een wolk van vogels
voor de zon

welke dromen
bevliegen de vogels
dat zij zich
lichtvaardig
in zoveel lucht
begeven

Samen met Rosalie toog ik afgelopen zaterdag naar Amsterdam om er het Prinsengrachtconcert 2009 bij te wonen. Omdat we voor CultuurpodiumOnline aandachtl aan het concert zullen besteden hadden we persaccreditatie en mochten we het concert volgen vanaf de kade voor het chique Pullitzer Hotel.

Hoofdgast was de sopraan Danielle de Niese die zich op sprankelende wijze van haar taak kweet. Wat een geweldige zangeres en wat een performance! Dat Amsterdam net zo enthousiast was over haar als zij over Amsterdam moge blijken uit het feit dat ze een Amsterdamse vlag aangereikt kreeg van één der toeschouwers waarmee ze het slotlied 'Aan de Amsterdamse Grachten' nog wat extra kracht bij zette.