laten we eerlijk zijn als beest zijn we totaal mislukt ik zie mij daar nog staan op een savanne zonder uitvlucht in het volle licht der dieren een mond vol tanden heel modern, heel gênant
vandaag regerend met draadloze hand in een land gebouwd onder water met mensenrechten, koffieapparaten en de natuur in mooie reservaten voel ik nog steeds diezelfde angst niets is veranderd weids en eindeloos gaapt de savanne
welkom in mijn hoofd het is een doos vol zwarte gaten alles wat een mens verzint zuigt zich erin: zeppelins, vakanties zelfhaat, witte fosfor, dildo’s, anorexia dubbelvla, dwangneuroses, shalali shalala of de lol om een gemarteld paard ook de dingen die niemand wil verzinnen zitten erin: gewoon, voor de heb ik draag een hoofd als een handicap zwellend, kolkend, almaar zwellend altijd vloed, nooit nog eb
geen vijand bleef er voor mij over leeuw, griep, pest, slang zelfs de dood slaapt aan een leiband
maar diep van binnen in mijn grote grabbelton daar vond ik er nog één splinternieuw, zelfverzonnen scharrelt een vijand op de bodem van mijn vrije tijd zinloos in de rondte ik noem hem: Eeuwigheid
louter de gelegenheid erover na te denken volstond om hem te scheppen
gevangen zit ik als een rat in mijn hobby, dag en nacht en ik ben bang
ik was van plan een heldenstuk te schrijven over het belang van kunst haar grote nut maar mijn blad zweeg indrukwekkend en alle muzen weken
de waarheid is zij heeft geen nut kunst is maar een bijproduct zij is niet nodig om te kunnen eten, neuken, ademen
maar één ding kan ze zij kan vechten waar ik vlucht zij kan, met haar ene giftand zij het voor een kort moment mij redden van de eeuwigheid en dit verlammend gat verlammen
bij een vijand zonder handvat helpt alleen het nutteloze dan helpt kerven in een bot stieren schetsen in een grot dan helpt de nachtwacht en het zingen bij een dode
uit nutteloze noodzaak schiep kunst de mens
en als ik verstijf op mijn savanne van bedreigend vrije tijd als ik mijzelf vervloek om dit uitzicht zonder eind als mijn kop breekt van het licht dan huil ik niet, dan schreeuw ik niet ik hang mijzelf niet op maar pak een pen en schrijf u dit gedicht
Je kunt het manifest ondertekenen door hier naar de website te gaan.
Ik heb als professionele coach een heleboel mensen begeleid in het vinden en realiseren van een nieuw carrièreperspectief. De meesten kwamen na kortere of langere tijd goed terecht en hervonden hun kracht en geloof in eigen mogelijkheden.
Toch kom ik ook wel eens mensen tegen die eigenlijk alleen maar willen leunen en helemaal niet zelf willen lopen. Die zeggen wel dat ze ambities hebben maar hebben geen zin om daar moeite voor te doen. Liever leunen ze op anderen, laten die het werk doen en proberen mee te liften op hun succes. Sommige gaan daar wel heel ver in, claimen initiator en intellectueel eigenaar te zijn van andermans (creatieve) ideëen of concepten en schuwen geen middels om zich e.e.a toe te eigenen.
Het vervelende is dat het niet meevalt om iemand die zoiets doet een halt toe te roepen of aan te pakken. Toch leert de tijd dat iemand die van huis uit een loser is uiteindelijk altijd een loser blijft. Net zoals het dubbeltje dat nooit een kwartje zal worden. Dan is toch uiteindelijk alles weer op zijn pootjes terecht gekomen al kan dat soms een tijdje duren.
Oerol 2010 komt er aan en ik heb er enorm veel zin in. Het appartement dat de CultuurpodiumOnline redactie al een groot aantal jaren betrekt aan de voet van de Brandaris is al weer in gereedheid gebracht voor onze komt en alle kaartjes zijn al besteld voor onze drie verslaggevers. We hebben een gevarieerd programma samengesteld met vooral veel voorstellingen op lokatie. Dat is immers zo bijzonder aan Oerol, de - vaak spontane - interactie tussen cultuur en natuur (die overigens ook wel eens gepaard kan gaan met de nodige ontberingen).
Het belooft dit jaar weer een geweldig festival te worden met een breed aanbod aan theatervoorstellingen, paspoortvoorstellingen en muziek op het Groene Strand en De Westerkeyn. Meer weten? Kijk op de speciale Oerolpagina van CultuurpodiumOnline.
Studenten van de HKU maakten deze documentaire over pottenbakster (en vroegere collega van mij) Jorien van Heuvel die urnen maakt van keramiek. Haar atelier heet De Kneedbare Steen.
Overmorgen ben ik jarig (en niet op de datum die ik altijd opgeef als ik mezelf online moet registreren) en word ik ouder dan mijn moeder ooit geweest is. Raar idee, temeer omdat ik nog heel goed het beeld voor ogen kan halen van mijn moeder vlak voordat ze heel plotseling overleed.
Ik maakte voor de SMoederpagina van Mugmetdegoudentand een collage van foto's van haar van vroeger. Ga naar deze pagina en scroll naar beneden naar de ingezonden foto's. Daar vind je haar en haar motto: 'wat sas as dös wat kaans' hetgeen zoveel betekent als 'wat moet je als je doet wat je kunt.'
Ik vier mijn verjaardag niet echt dit jaar. Nou ja, mijn broer, zus, zwager en neven komen, dat natuurlijk wel. En dan heffen we ook nog even het glas op mijn moeder die maar zo kort kon genieten van de tijd waarop ze zich zo had verheugd.
De aquarel bij dit artikeltje werd gemaakt dus mijn zus Wilma Kreunen.
Vandaag kreeg ik bericht dat ik, in een verschil van mening dat al jaren sleept, in het gelijk ben gesteld (en daarom een leuk bedragje tegemoet kan zien). Ik beweerde al jaren dat dit bedrag mij toekwam maar de andere partij was het daar niet mee eens. Meer dan eens was dit issue onderwerp van gesprek en we kwamen er onderling niet uit.
De rechter die ingeschakeld werd heeft nu vonnis gewezen en heeft in mijn voordeel beslist. Ik ben blij! Natuurlijk vanwege het geld dat ik tegemoet kan zien en wat mij ook toekomt maar zeker ook vanwege het principe.
Ik ben niet altijd even enthousiast over het rechtssysteem in Nederland en vind dat sommige rechters zich met een Jantje van Leiden van zaken afmaken. Maar deze rechter heeft zijn werk goed gedaan en - belangrijker nog - zich niet laten afleiden door alle ruis waarmee te tegenpartij kwam.
Ik begon in 2004 ooit met Miwian.nl en de naam vindt zijn oorsprong in mijn persoonlijke historie. Sinds ik begon met bloggen heb ik er heel wat activiteiten bij gekregen zoals het online magazine CultuurpodiumOnline waarvan ik eindredacteur en uitgever ben. In het dagelijks leven ben ik jurist en werkzaam als consultant en interim manager. Over al mijn activiteiten is meer te lezen op MiekeKreunen.nl.
laten we eerlijk zijn 
