Nederland is in Duitsland (of all places) wereldkampioen geworden bij de Wereldruiterspelen voor springruiters. Dat is de eerste keer in de geschiedenis en de Oranje ruiters gingen als een speer. Ik heb op de TV de laatste rit gekeken van het jonge talent Gerco Schröder (bijnaam Ronaldinho) die er een foutloos rondje van maakte terwijl het hele hippisch stadion in Aken (samen met mij achter de TV) de adem inhield. Daarmee was het goud binnen en zowel eeuwige concurrent Duitsland als Amerika verslagen.
Eerder deze week haalde Anky van Grunsven als een gouden medaille binnen bij de individuele dressuur terwijl het team zilver haalde. Het ziet er uit dat wij de beste zijn in de ruitersport op dit moment. Hoezeeeeeee!
Omdat Amanda meedeed met de Kids Statues, het onderdeel van World Statues voor de kinderen t/m 16 jaar, togen wij zaterdagmiddag richting Arnhem. Amanda en haar vriendin stonden op de markt als Frozen Grannies en ze zagen er geweldig uit. Maar dat gold eigenlijk voor alle deelnemers waarvan hierboven een kleine selectie te zien is (klik voor groter). Ik zou als jury niet hebben geweten wie ik moest kiezen met zoveel prachtige statues. De eerste prijs bleek uiteindelijk te gaan naar Het Schilderij en de tweede prijs plus de publieksprijs naar Drie Kleine Kleutertjes. Maar de lol die de kinderen er aan beleven is volgens mij meer waard dan welke prijs van ook. Ze hadden bovendien nog een workshop gevolgd bij Toneelgroep Oostpool in Arnhem en dat was wel te zien ook.
Petje af hoor, voor alle deelnemers.
Dit keer is 'kant' (of 'side' voor de Engelstalige inzendingen) het thema van DiDi en als start heb ik gekozen voor onderstaand gedicht van Arjen Duiker.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Aan de ene kant staat het ding.
Aan de andere kant staat het mysterie.
Meer van het ding en het mysterie weet ik niet.
Hoe in naam van wat dan ook,
hoe kan ik er meer van weten!
En dit weten is een klein weten, voeg ik eraan toe,
een klein idee hoogstens, klein
in zijn gevolgen
voor de tijd.
Als aan de ene kant staat het ding
en aan de andere kant het mysterie,
is de wereld duidelijk.
De straat is de straat waar ik vrienden tegenkom,
de bloemen bloeien zoals zij moeten bloeien, met bloesems,
de wind waait wanneer zij wil,
en het gebrek aan meer weten
dan aan de ene kant staat het ding
en aan de andere kant het mysterie
is mij een onuitputtelijke bron van vreugde.
Het Brandpodium op de Uitmarkt is goed afgeschermd voor publiek. Voor het podium een iets lager podium waarop desgewenst een TV-camera kan rijden, daarvoor de frontstageruimte voor fotografen en beveiligingspersoneel en daarvoor de bekende dranghekken. Bazz, de zanger van Van Katoen vond dat kennelijk te veel afstand tussen zichzelf en zijn publiek want hij sprong van het podium en dook over het hek de menigte in. Al zingend werd hij door zijn fans letterlijk op handen gedragen!
'Try before you die' is het motto waarmee BNN-presentatrice Sofie Hilbrands het hoofdpodium van de Uitmarkt betrad om het massaal toestroomde publiek toe te zingen. Dat publiek was overigens niet voor haar gekomen maar voor de 'musical sing-a-long' die op het punt stond te beginnen. Een mooi moment voor Sofie om voor een keertje...
Maar het was vals! Heel verschrikkelijk vals. En Sofie ging gewoon door alsof er niks aan de hand was met de flair en de stijl die we van haar gewend zijn! Een plaatje om te zien en een ramp om naar te luisteren. Maar klasse hoor Sofie! Ik neem mijn petje voor je af dat je dat durft!
Terwijl de openingsshow van de UItmarkt 2006 in volle gang was op de Dam speelde zich bovenin Madame Tussauds ook een aardig tafereel af. De spot die gericht stond op het ronde raam had kennelijk aan het licht gebracht dat de ruit wel eens gelapt mocht worden. Een enthousiaste schoonmaker zag dat en kwam meteen in actie. Zo konden we zien hoe hij de ramen stond te lappen terwijl beneden hem het publiek op de Dam stond te swingen bij de spetterende show op het podium. Meer over de opening op cultuurpodium.nl.
De hele tijd had ik al het idee dat er iets was in het huis. Ik hoorde geluiden die er anders niet waren en er kraakten dingen zonder aanleiding. Ik besteedde er aanvankelijk geen aandacht aan totdat ik 's avonds ineens gepiep hoorde. Dat leek wel een muis! Af en toe verdwaalt er wel eens een veldmuis in mijn huis omdat bij enigszins mooi weer de tuindeuren open staan.
Een uurtje later zat ik op de bank even te zappen en ineens zag ik wie mijn bezoeker was. Hij of zij zat onder de andere bank naar mij te kijken en schrok zich helemaal suf toen ik me bewoog. De volgende dag toch maar even de tuindeuren weer open gezet en sindsdien heb ik niks meer gehoord. Ik denk dat mijn bezoeker weer terug is naar zijn eigen huis.
Vandaag de 25.000 ste Volkskrant en dat wordt gevierd met een prachtig bewaarexemplaar. Ik heb sinds enige tijd door de week de digitale krant was kwam al bladerend vanmorgen tot de conclusie dat ik dit bewaarexemplaar toch wel wilde hebben. Er staan allerlei leuke en interessante dingen in. Gelukkig had AH nog een paar kranten want bij de tijdschriftenhandel en de sigarenboer was de Volkskrant deze dag volkomen uitverkocht.
Zijn alle cultuurminnende lezers van Miwian al geabonneerd op de cultuurpodium nieuwsbrief? Zo nee, dan moet je misschien toch even overwegen om je alsnog in te schrijven (dat is gratis). Onder de abonnees worden namelijk 2 x 2 kaarten verloot voor het concert van Thé Lau met het Residentie Orkest in het Paard van Troje te Den Haag. En zoals de plannen nu zijn volgen er binnenkort meer acties. Meer informatie over het Thé Lau concert kun je
hier vinden.
Er moet meer gewoordvandedag worden. Dat vinden velen waaronder ik.
Mijn woord van de dag is daarom:
Theorette
Gelezen bij vandenb en sommige andere webloggers.
Alweer de 96e DiDi deze week en het duurt nog een paar weken voordat de 100e DiDi een feit is. Denk maar vast na over een mooie bijdrage voor de 100e aflevering waarbij we iedereen zullen vragen zijn/haar ultieme gedicht of songtekst in te sturen. Maar zover is het nog niet. Eerst nog een paar 'gewone' DiDi's. Dit keer is 'straat' het thema van DiDi en als start heb ik gekozen voor het gedicht 'Aanzoek' van Anneke Brassinga.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Aanzoek
Ik ben al vaak door mezelf op straat gezet,
heengezonden, onbewoonbaar verklaard,
uitgerookt, door ploffende kachels beroet.
en nu hier, het lekt er en tocht. Te moe
voor ander onderdak. Maar ruimte is er
te over voor wie ik bij me heb, in armen sluit
als liefste doorluchte, als kroonluchter
ontvlammen laat, in rust voel aan 't geraamte.
Een klein maar taai oneetbaar hart blijft fier
zich weren tegen binnenschuivend donker. Blijf.
Blijf met mij hokken in dit schrale ribbenkast
in het innig bed van geest, bij het weerlicht
getemperd door weemoed, van ons verstand.
Ik hoorde van de week iemand vertellen dat de buien die we de laatste weken over ons dak krijgen ondermeer veroorzaakt worden door de extreme hitte die we daarvoor hadden. Tropische moessons dus na een periode van tropische zon. Ik vind het allemaal zorgelijk. We zijn in ons land natuurlijk best wat gewend aan regen en andere neerslag maar zoals nu hadden we het vroeger nooit. Althans ik herinner het me niet. Ons klimaat is dus echt aan het veranderen kennelijk en of we daar zo blij mee moeten zijn is nog maar zeer de vraag.
Op de derde zondag van augustus is het Kastelentocht in Doorn en omgeving maar zelden was het zo nat als deze zondag. Toen we naar de wei bij Kasteel Doorn liepen was het nog droog maar toen de paarden weer moesten vertrekken voor de middagrit was er net een wolkbreuk aan de gang. Op de foto dat moment (klik voor groter). Toen we wegliepen naar de auto hoorden we nog net de speaker omroepen dat het middaggedeelte zou worden afgelast.
The best thing about the future is that it comes only one day at a time.
Abraham Lincoln
Theo Jansen is een echte
Leonardo. Hij is fysicus, kyneticus, kunstenaar en schrijver en al jarenlang probeert hij met zijn strandbeesten de evolutie te evenaren. Hoe goed hem dat lukt kun je
hier zien in een fantastische commercial van BMW of op zijn
website waar nog veel meer te zien is.
Na de stortbui in Deventer had mijn favo regenponcho wat scheurtjes en een gaatje opgelopen (waarschijnlijk vanwege een scherp stukje aan de stoel). Ik moest dus op zoek naar wat anders. Nou heb ik altijd een paar van die hele goedkope noodponcho's in huis maar die zijn voor eenmalig gebruik. Al browsend op het internet vond ik deze tarpponcho (zie plaatje): lekker lang, heel dun maar toch sterk, tot een miniem pakje op te rollen en ook nog geschikt voor gebruik met een rugzak. En zoals de naam al zegt is hij ook nog geschikt voor gebruik als
tarp omdat hij bevestigingspunten heeft voor scheerlijnen. Nou verwacht ik niet onder barre omstandigheden te gaan kamperen maar je weet nooit waar het handig voor is.
De speaker meldde dat het verboden was om paraplu's te gebruiken tijdens de voorstelling van Nabucco en dat plastic regenjasjes te koop waren in de stand van de programmaboekjes. Hij was nog niet uitgesproken of het noodweer barstte los. Een wolkbreuk, zo erg dat op het Grote Kerkhof in Deventer binnen enkele minuten het water enkelhoog stond. De organisatie voelde er kennelijk weinig voor om de honderden mensen geld terug te moeten betalen dus de opera ging door, zij het wat later dan gepland. Maar als je zo nat bent is de lol er snel af dus we hebben gewacht tot het slavenkoor en zijn toen - nat en koud tot op het bod - snel naar huis gegaan.
Een artikel over de voorstelling (voorzover we die zagen) staat ondertussen op Cultuurpodium.nl.
We waren gisteren bij de opera Nabucco Open Air in Deventer op het Grote Kerkhof. Om 8 uur 's avonds - de tijd dat de opera zou beginnen - zag de lucht er zo uit (klik voor groter). De wind stak op, iemand timmerde nog even de haringen van de orkesttent extra vast en er werd aangekondigd dat er iets later begonnen zou worden. Wordt vervolgd...
Net als de twee jaren hiervoor is Hans weer op trektocht door Drente met Amanda en een vriendin. Hoewel het weer niet optimaal is hebben ze het reuze naar hun zin als ik de verhalen mag geloven. Hier schijnt nu het zonnetje en ik ga er maar vanuit dat het vandaag voor hen ook een mooie dag wordt. In ieder geval wordt het - net als de twee andere keren - een memorabele vakantie.
De foto is van twee jaar geleden want ze hebben nu een andere huifkar mee en ook een ander paard.
Dit keer een gedicht over de liefde van Herman de Coninck. Tot mijn verbazing was 'liefde' nog nooit aan bod gekomen bij Didi terwijl het toch zo'n belangrijk thema is in ieders leven. Dus bij deze dan maar.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
De lenige liefde
Middenin de vlakte van juli
kwam ik je tegen. Ik woon hier, zei je.
Ik keek naar de bloemen. Ja, dat zie ik,
zei ik, en waar leerde je de kunst
om niet lang te duren? Ook hier, zei je.
Je was lenig; en je woorden waren zo
doorschijnend, ik kon je er helemaal
door zien.
En daar lag ik al in het gras
en wat hield ik in mijn hand?
Een oortje, waarin het lange woord
?lieveling? uitgoot, zonder morsen.
Ik heb zoals ik al eens eerder schreef tegenwoordig de krant online: de NRC en de Volkskrant. Door de week komt daar de NRC?next bij die ik 's morgens even snel kan doornemen en in het weekend krijg ik dan de zaterdagkranten van NRC en de Volkskrant. De praktijk is echter dat ik die vaak pas op zondag lees omdat de zaterdag toch altijd tamelijk vol zit met boodschappen doen en allelei klusjes die gedaan moeten worden. Ik heb dus eigenlijk twee zondagkranten. En met zulk weer als gisteren is dat natuurlijk heerlijk want dan schijnt het zonnetje en kun je de stapel zaterdagkranten even op je gemak doornemen in de tuin.
Dit weekend was ik bij mijn vriendin en naamgenote die op een boerderij woont in de Achterhoek. Ze heeft drie soorten dieren op haar boerderij: de drie dames Paard, een poes en ontelbaar veel vliegen.
Hierboven kun je kennismaken met de dames Paard, Wian, Donja en Bibi die naar hun stal zijn gegaan omdat er in het zonlicht dat op dat moment in de wei is zo enorm veel vliegen zijn (klik voor groter). En dan heb je natuurlijk alle tijd om even op je gemak te observeren wie daar nu weer door je staldeur naar je staat te gluren.
Overigens moesten twee van de dames (van het Friese ras) nog even aan het werk omdat de buurman hen nog even ingespannen heeft voor de wagen. Gewerkt moet er ook worden immers voor de dagelijkse portie biks.
Veel mensen danken hun goed geweten aan hun slecht geheugen.
Godfried Bomans
Maak kennis met Madame Frieda. Zij maakt onderdeel uit van Sensazione, een theatercircus op Boulevard Den Bosch. Voordat je in haar spiegeltent wordt gelokt krijg je een drankje toegediend (een afrodisiac wellicht) en eenmaal binnen de de draaiende tent wordt je door haar gekoppeld aan één van de aanwezige mannen. Alle stelletjes krijgen van Frieda een ei nadat ze ons uitvoerig heeft toegesproken over de liefde en heeft uitgelegd hoe je uit een ei je future d' amour kunt lezen.
Daarna gaan de spiegels open en is er voor alle stelletjes een intiem kamertje om hun eitje te pellen. Ons eitje was groen hetgeen geluk in de liefde garandeert voor de toekomst. Pffft. Dat was een opluchting. Daarna duurde het nog even voordat we de weg naar buiten weer hadden gevonden over allerlei barrières maar ja, dat is in de liefde ook.
Meer over Sensazione waar je dit weekend nog heen kunt kun je
hier lezen.
Bij
Marketingfacts las ik dat er bij Plus Supermarkt bij wijze van proef gestart gaat worden met het aanbieden van hulpmiddelen die voorheen alleen verkrijgbaar waren bij de thuiszorgwinkels of speciaalzaken. De proef zal gehouden worden in Amersfoort. Het gaat om huishoudelijke artikelen met een aangepast functionaliteit.
Ik vind het een goede zaak dat allerlei handige gadgets, al dan niet ontwikkeld voor de minder mobiele, gehandicapte of oudere mens, hun weg vinden naar gewone consumenten. Voordeel is natuurlijk dat de prijs - door de hoge oplage - relatief laag zal zijn. Bovendien blijven veel mensen gewoon tobben met onhandige of ondeugdelijke artikelen omdat ze ontwetend zijn over wat er allemaal op de markt is. Goed inititief van Plus! Ik hoop dat andere supermarkten snel volgen.
Het kon natuurlijk niet uitblijven dat na 'Nee' vorige week nu 'Ja' het thema is. Ik start weer met een gedicht van K. Michel. Dit keer is het 'Ja Liefste'.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Ja Liefste
Ja liefste Tot mijn lippen bloeden
Tot het plafond naar beneden komt
Tot de nacht wit wegtrekt
Tot de katten in de tuinen krijsen
Tot het licht de ramen openschuift
Tot er vogels door de kamer vliegen
Tot de buren over het balkon klimmen
Tot de fietsers op straat stilstaan
Tot het wolkendek openbreekt
Tot alles blauw is
Tot alles rood wordt
Tot de [?]
Het tragisch einde van de muzikale botenparade in Utrecht tijdens het slotconcert van ZUCO 103 is waarschijnlijk niemand ontgaan. Wij waren overdag in Utrecht en toen zag het er allemaal nog vrolijk en onschuldig uit. Toch laten we het artikeltje dat we hadden willen schrijven op cultuurpodium.nl maar even zitten.
Als je de foto openklikt dan zie je hier een torso van een man. Hij is piemelloos maar toch is er op de plaats waar je zijn piemel zou verwachten wel iets te zien. Maar wat? Een UFO?
Ik moet bekennen dat ik het pas zag toen ik thuis de foto bekeek en ik dacht meteen dat er vast wel iemand onder de Miwianlezers zou zijn die dit vreemde fenomeen kan verklaren.
Fouten hebben, en die niet verbeteren, dat is pas fouten hebben.
Confucius
Wat kun je je soms vergissen!
Heb je dat ook wel eens gehad dat je helemaal geen twijfels had over iets maar dat zich dan ineens een andere realiteit ontrolt dan dat jij je ooit kon voorstellen?
Eerst denk je dat je het niet goed gehoord of begrepen hebt en kun je het niet geloven. Maar vervolgens moet je stukje bij beetje onder ogen zien dat de realiteit heel anders is dan wat jij zag en dacht.
Het is me één keer eerder gebeurd maar wennen doet het niet.
"Ieder nadeel hep z'n voordeel", zei Cruijff en dat is in dit geval dat er spontaan wat kilootjes zijn verdwenen de afgelopen week. Schrale troost maar toch...
De foto komt uit de voorstelling 'Coriolanus' van De DDDD (zie cultuurpodium.nl en klik voor groter).
Omdat ze vandaag jarig is en helemaal in Italië zit ...
TGITC-on tour is het speciale project van weblogster
Ingrid. Zij noemde haar weblog naar de film en organiseert een tour van de DVD langs iedereen die zich opgeeft. Ik hoorde van haar project en gaf me meteen op. En ik heb er absoluut geen spijt van. Eerst maar even het verhaal van de film.
Onhandige verlegen man ontmoet in een koffietent een vrouw omdat tegenover haar aan het tafeltje de enige vrije plaats is. Ze raken aan de praat en wisselen telefoonnummers uit. Zo begint de merkwaardige relatie van de stijve saaie ambtenaar Lawrence (Bill Nighy) en het merkwaardige meisje Gina (Kelly MacDonald). Lawrence geniet van het ontluikende contact met het meisje maar moet voor zijn werk op het departement van Financiën naar de G8-top in Reykjavik.
In een opwelling vraagt hij Gina om mee te gaan. Ze hebben op dat moment nog een kus gewisseld. Gina zegt ja en komt tussen de zwaar beveiligde G8-deelnemers met hun echtgenoten terecht. Tussen en na de vergaderingen schuifelt de relatie tussen de twee schuchter verder met heel veel ontroerende momentjes en vooral veel onhandigheid van twee kanten van de matglazen schuifdeur die ze scheidt. Gina zorgt ondertussen aan de ontbijt en dinertafel voor grote opschudding door in haar onschuld de echte essentiële vragen aan de orde te stellen bij de goede mensen over het vraagstuk van de armoede in de wereld dat prominent op de agenda van de top staat. Natuurlijk krijgt Lawrence dit op zijn bord en hij moet kiezen tussen zijn ontluikende liefde en zijn baan die tot nu toe zijn leven was.
Ik vond het een fantastisch film (ooit als TV-film gemaakt en pas nog te zien op de Nederlandse buis) en een beetje doet denken aan Lost in Translation maar dan met een behoorlijke dosis idealisme gelardeerd. Dat laatste is geen wonder als je weet dat schrijver Richard Curtis niet alleen schrijver is van weergaloos succesvolle comedies (Four weddings and a funeral, Notting Hill, Bridget Jones's diary), maar ook mede-oprichter van de stichting Make Poverty History. De film zit vol met aandoenlijke momentjes en informatie over de politiek van de armoedebestrijding en is dan ook een knappe mengeling tussen een romantische verhaal en een documentaire. Ook maak de film duidelijk dat ook één enkel persoon een verschil kan maken, dat het nooit zinloos is om te gaan voor waar je ingelooft en dat het zogenaamde vlindereffect inderdaad bestaat. Een film die je inderdaad niet mag missen, dat ben ik helemaal met Ingid eens.
Wil je ook meedoen in de tour van TGITC, dan kun je even een
mailtje sturen aan Ingrid. Zij zet je op de lijst en mailt je zodra je aan de beurt bent. Tegenprestatie is een stuk op je weblog over de film en er als een goed huisvader/moeder op passen tot je hem doorstuurt naar de volgende op de lijst. En breng ook
hier even een bezoekje.
Het thema van deze week is 'nee' en ik doe de aftrap met het gedicht 'Nee en ja' van K. Michel.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Nee en ja
Nee en ja er is altijd
meer dan één keus
En voor je iets doet (of laat)
kun je altijd tot basta tellen.
Een ruzie vraag twee meningen
een kus vier lippen
een lichaam vijf liter bloed
Om regen te maken, een boom
een huis, muziek, een droom
zijn meerdere elementen vereist
En in de sporen van schichtige dieren
rond een modderige drinkplaats
schitteren ?s nachts ontelbare sterren
Voor iemand die slechts denkt
met de één (en niet de ander)
is dat getal een hamer
en is de hele wereld een spijker.
Dichtbundel kopen?
|
|
