Miwian.nl

Weblog-korte-broeken-foto-verzameling

Ik vind veel mensen (man of vrouw) er gewoon niet uitzien in een korte broek. Daarmee bedoel ik niks ten nadele van de betrokkene maar die korte broeken zijn absoluut niet gemaakt om de aantrekkelijkheid van de drager of draagster te bevorderen of te accentueren. Toch zie je in de zomer jan-en-alleman lopen met zoâ??n ding. Zolang het maar zoâ??n beetje boven de knieën hangt hebben ook weinig mensen gene om zich er buiten de vrijetijdssfeer in te vertonen. Bijgaand een foto van zoâ??n korte broek (klik voor grotere foto). Ik stel voor dat we een â??weblog-korte-broeken-foto-verzamelingâ?? maken. Zet op je eigen weblog een foto van een bijzondere (mooie of lelijke) korte broek (in ieder geval broek en benen van voor of van achteren genomen, maakt niet uit) en meldt hier even dat je het gedaan hebt. Laten we eens kijken wat we voor verzameling kunnen samenstellen. Met dit weer moet dat geen probleem zijn. Ik ben heel benieuwd

Lekker in de tuin gewerkt

Een zonnige dag, stralend en tegen de dertig graden. Een lekker windje zorgt er voor dat de temperatuur toch aangenaam blijft. Ik besluit eens lekker aan het werk te gaan in de tuin. De parasol omhoog, koffie er bij, laptop met draadloos internet en mijn ordners, telefoon op tafel en een muziekje op de achtergrond. Zo is het bijwerken van je administratie helemaal geen straf.

Laatste artikel

Beste mensen, dat was voorlopig mijn laatste artikel. Het kost me momenteel net even de tijd die ik op andere fronten hard nodig heb. Bedankt voor jullie reacties.

Fahrenheit 9/11

Ik zat destijds aan de TV gekluisterd tijdens de verkiezingen Gore/Bush. Dat overkomt me niet zo snel. Ik wilde zo graag dat Gore zou winnen. Ik had toen al sterk het idee dat er onfrisse spelletjes werden gespeeld. Dat het nog veel smeriger in elkaar zit werd mij pas duidelijk na het zien van Fahrenheit 9/11
Ik had die teleurstelling van destijds verdrongen en zou de film niet uit eigen beweging gekozen hebben, maar werd uitgenodigd door een vriend, die hem mij aanbood als verjaardags kadootje.
Toegegeven Michael Moore heeft in 4 jaar tijd alle kans gehad om zijn verhaal zo te schetsen dat Bush er slecht vanaf zou komen. Maar zelfs als zijn visie op Bush en zijn cornuiten maar voor driekwart waar is, blijft het nog schokkend.
Moore start zijn gekleurde documentaire met de verkiezingen en laat zien dat Bush zich voor een groot deel onttrekt aan het presidentschap. Hij zoekt vooral de simpelere wereld op van zijn ranch. Na tal van annecdotes volgt de aanslag op de Twintowers. Het bioscoopscherm blijft een tijd lang zwart, terwijl we de bekende oorverdovende geluiden horen van het instorten en de gillende radeloze mensen.
Als Bush het nieuws te horen krijgt is hij op bezoek bij een schooltje. Met een stuurs gezicht blijft hij daar zitten en doet verder niets. Ook niet als hij te horen krijgt dat ook de tweede toren het begeven heeft. De familie Bush en aanverwante bedrijven blijken heel sterk verweven te zijn met de Bin laden familie. In de film wordt het pas echt duidelijk hoe sterk, zowel zakelijk als persoonlijk! Moore stelt het aan de kaak dat er nooit belangrijke getuigen weg mogen maar met de ondersteunende muziek van de Animals ?We gotta get out of this place? zien we dat binnen enkele dagen de complete Bin Laden familie door de FBI geëvacueerd wordt met tientalle vliegtuigen. Dit terwijl het gehele luchtruim was afgesloten voor verkeer. Een vreemde zaak. Moore laat zien hoe de regering Bush dit wereldschokkende nieuws heeft misbruikt om de bevolking angst in te boezemen. Een reeks van onzinnige bedreigingskansen en waarschuwingen passeren de revu. Alles met het vooropgezette doel voedingsbodem te kweken voor de oorlog in Irak. Een afleidingsmanouvre voor de echte bron Alkaida en de bevriende familie Bin Laden. We zien hoe de arme bevolking in werkeloze gebieden gerecruteerd worden en hoe soldaten uiteindelijk steeds krapper worden gehouden, hoe ze verminkt en gedood raken en het verdriet van de ontwrichte families thuis. Heel sterk is het fragment waarbij Moore gaat recruteren onder de blanke congresleden. Die sturen hun zonen en dochters niet naar het front. Eens temeer wordt duidelijk hoe onzinnig die oorlog was en hoeveel leed die berokkend heeft bij onschuldige burgers in Irak.
Moore legt in de film verbanden die mij in ieder geval niet duidelijk waren. Zelfs de nieuwe leider in Afganistan blijk een oude adviseur te zijn geweest in een van de Bush bedrijven. Hoe het bedrijf van Dick Cheney overheidsorders krijgt toegespeeld en alle corruptie waar de regering Bush in ieder geval tot op heden mee weg is gekomen. De film is zo schokkend dat het mij onmogelijk lijkt dat we nog een nieuwe periode Bush/Republikeinen zullen krijgen.

hangel | Vrijdag 30 Juli 2004 - 03:44 am | ¶ | Film | Negen reacties

Hoe ziet schaarste-denken er uit?

Jaloers zijn heeft te maken met schaarste-denken van je persoonlijkheid, las ik pas ergens. En dat klopt als een bus. Jaloers wordt je als je je focust op wat je niet hebt in plaats van op wat je wel hebt. Schaarste, in ieder geval vermeend. Iemand die jaloers is denkt dat als iemand (of iets) anders de aandacht heeft, die aandacht dan niet voor hem of haar beschikbaar is. Het ?speciaal zijn? wordt afgewezen. Althans zo voelt degene die jaloers is het. Aan de andere kant van de communicatie voelt het helemaal niet zo. Soms heb je niet eens in de gaten als iemand jaloers is en doe je in je argeloosheid dingen die die ander juist weer in de jaloezie versterken.

Ik denk altijd van mezelf dat ik niet erg jaloers ben. Althans dat dat niet een in het oog springende of dominante eigenschap van mij is. Maar het soms wel eens afgewezen worden in 'speciaal zijn' herken ik natuurlijk ook wel. Tja, wie niet eigenlijk.
Het plaatje komt uit een studie naar de gezichtsuitdrukking van mensen bij bepaalde emoties. Je ziet hoe 12 mensen met 12 verschillende karakters en 12 verschillende gezichten kijken als ze jaloers zijn (klikken voor vergroting).

Bloemenpracht

De zomer is er nu eindelijk echt met bijbehorende bloemenpracht en het is volop genieten in de de tuin. Op de foto (klik voor grotere foto) een Strelitzia Reginae oftwel Paradijsvogelbloem die een vriend van mij in eigen tuin kweekte. Is het niet prachtig?

Typo Generator

Gezien bij Downer: leuk spelen met letters en kleuren. Typ een tekst in en kijk wat de Typo Generator produceert. Klik op het plaatje op te zien wat er gemaakt werd van Miwian Weblog.

Wat als je even in de kreukels ligt?

Per 1 augustus wordt de Wet Arbeidsongeschiktheidsverzekering Zelfstandigen (WAZ) afgeschaft. In de WAZ waren alle ondernemers verplicht verzekerd en hadden bij arbeidsongeschiktheid recht op een uitkering van maximaal 70 % van het minimumloon. Geen vetpot maar toch een vangnet van ? 11500 maximaal per jaar voor ondernemers die in de kreukels liggen.

Met de afschaffing van de WAZ moeten ondernemers zich nu zelf gaan verzekeren maar het loopt nog niet zo storm bij de verzekeraars, meldt De Volkskrant vandaag. Dat terwijl het Platform Zelfstandig Ondernemers (PZO) ondernemers er met klem op wijst dat zij als zij vóór 1 augustus een verzekering aanvragen kunnen rekenen op een naadloze overgang, dat heeft Minister De Geus gegarandeerd. Nog een paar daagjes dus voor 1 augustus om je arbeidsongeschiktheidsverzekering te regelen zonder risico op afwijzing of risico-uitsluiting.

Het leven zonder a

Ik had even een beleving van hoe het zou zijn om te leven zonder a op je toetsenbord. Althans de kleine letter a deed het gisterenavond ineens niet meer, de hoofdletter A deed het wonderlijkerwijs nog wel. Ook bij mijn - onmiddellijk in stelling gebrachte - reservetoetsenbord openbaarde zich dezelfde kwaal, een softwarematig probleem derhalve. Ergens in de preferences, was het vermoeden van de medewerkster van Apple Support en mijzelf nadat we een uur lang logisch en associatief onze hersens hadden gebroken over dit probleem en allerlei herstelwerkzaamheden hadden verricht. Ook de collegaâ??s bij Apple waren er al bij gehaald. En van één hunner kwam uiteindelijk de oplossing: er is een stukje software - Synergy - dat het falen van de a op het toetsenbord veroorzaakt als niet tijdig een update wordt gedownload. En nu werkt weer zoals vanouds gelukkig. Maar ik heb er even aan mogen ruiken hoe het zou zijn om te leven zonder a.


Ik kn u zeggen, dt vlt niet mee. Dn blijkt ineens in hoeveel gevllen je dt krkter nodig hebt. Ook mijn systempssword deed het niet meer, dr kwm ook een in voor. In feite ws mijn hele Mc derhlve onbruikbr geworden. En dt lleen door zoâ??n klein krktertje.

Iets te enthousiast geschilderd (slot)

Het is volbracht: de gehele strepen zijn van mijn stoep verdwenen. Vanmorgen liep er ineens een medewerker van de gemeente gebukt langs mijn huis in zoâ??n fluoriserende bodywarmer. Nader onderzoek leerde dat hij bezig was de gele strepen (zie eerdere afleveringen van 'iets te enthousiast geschilderd') zwart te spuiten met een spuitbus. Ik hoorde hem door het raam heen nog bellen met zijn baas of het ècht wel overal moest. En ja hoor, echt overal! Er is namelijk zelfs voor een heel klein geel streepje al een bestuursbesluit nodig. Het recht heeft gezegevierd, al is het dan op de vierkant millimeter.

Plassen als een kerel

Hans schreef onlangs al over de gesponsorde Glorixtoiletten op de Parade: een grote verbetering met name voor de vrouwelijke bezoekers. Er is echter nog een andere vinding die in geen enkele moderne vrouwenuitrusting mag ontbreken (zeker niet tijdens de vakantie): de plastuit. Voor de enkeling die niet weet wat een plastuit is: het is een uitvouwbaar stukje karton waarmee de vrouw in kwestie net als de mannen - zonder op de hurken te gaan - kan plassen. Het is zelfs mogelijk om tegen een boom te plassen en het stoere gevoel te krijgen hoe een kerel zoiets doet. Vanzelfsprekend is zoâ??n plastuit vooral een goed idee in situaties dat geen enkele â??normaleâ?? WC beschikbaar is of dat het toilet zo smerig is dat staan echt een prettiger idee is dan 'zweven'. Op Lowlands 2002 werden deze fotoâ??s gemaakt die laten zien hoe handig e.e.a. in zijn werk gaat. En zo is het ook in de praktijk kan ik daar uit eigen ervaring aan toevoegen.

Dick was boos

Een vriendin van ons is al jaren bekend onder de naam Nijntje omdat ze een Nijntjefan is en alles rond Nijntje verzamelt. Ze gebruikte een variant op die naam in de titel van haar weblog en een bescheiden afbeeldinkje. Dat vond Dick niet leuk. Hij stuurde zijn advocaten op haar af. Arme Nijntje stond te beven als een riet. Ze had niet verwacht dat 'de vader' van Nijntje zo boos kon zijn, omdat zij Nijntje zo leuk vindt. Voor haar vrienden en...

Lees meer...

Veranderende lucht

  Geen photoshop of andere bewerking, maar gewoon een straat in Nederland onder een sterk veranderende lucht. De foto's zijn vijf minuten na elkaar genomen met dezelfde camera.

Boeiende borden

Af en toe kom je van die verbods- of gebodsborden tegen die je de werkbrauwen doen fronsen of de lippen krullen. Ik heb er al eens eerder een paar getoond maar dit is ook weer een fraai exemplaar. Wat zou het betekenen? Maak een keus uit de volgende mogelijkheden:

1. Verboden voor vogels om op het hoofd van mensen te poepen.
2. Hedenmiddag lange afstandspoepen voor bewoners van de Fazanterie!
3. Pas op, de vogels hier kunnen goed mikken!
Misschien heb je zelf nog een ander idee. Ik ben benieuwd!

Wespen vroeg dit jaar

Als wespen zich vervelen gaan ze mensen pesten. Als de voortplanting is geregeld, er geen larven meer zijn om te verzorgen, de mannetjes en de koninginnen uitvliegen om te paren, dan vervelen de wespenwerksters zich helemaal suf. Wij zouden op vakantie gaan en het er eens even lekker van nemen na gedane arbeid maar zij gaan op zoek naar glucose en eiwitten bij de mensen. En ze doen dat op nogal agressieve manier. Dit jaar zijn ze er vroeg bij vergeleken met andere jaren. Wellicht komt dat door de zachte winter. Meestal is het in de loop van augustus dat er veel wespen in de omgeving van de mensen zijn.

Zo?n wespensteek is een pijnlijke kwestie en soms zelfs gevaarlijk (als iemand allergisch is of een steek in de keel krijgt. En je vindt ze niet alleen overdag rondom je drankje maar ook op andere momenten. Ik had er vorig jaar eentje die kennelijk in mijn bed lag te slapen en mij als een ongenode gast beschouwde. Hij liet dat meteen weten door mij met een snelle beet aan te vallen. Gelukkig heb ik zo?n slim apparaatje, een soort vacuumpompje waarmee je het gif snel uit de beet kunt zuigen. Scheelt echt enorm.

Patatje raadsel

Bij de snackbar zie je al jaren het patatje oorlog op de borden staan. Maar pas zag ik twee - voor mij - nieuwe varianten: patatje ziekenhuis en patatje hopeloos. Ik ben benieuwd of ik de enige ben die deze specialiteiten niet kent. Wie weet wat het is?

Dagje dierentuin

Het was miezerig weer en nadat een voorstel om te gaan fietsen om die reden was weggestemd, besloten we naar Burgers� Zoo te gaan. We waren allemaal al een tijdje niet in de dierentuin geweest en het was � ondanks het hemelwater � een leuke middag. In Burgers' Zoo zijn een aantal eco-displays ingericht (bush, desert, mangrove, ocean en safari. De bedoeling is een zo natuurlijk mogelijke presentatie van de dieren en planten. Het is fantastisch om daar door heen te lopen en je te vergapen aan al het moois dat de natuur te bieden heeft aan leven. Bijkomend voordeel was dat het er - hoewel sommige hallen behoorlijk vochtig waren -niet regende. Gek was wel dat het publiek om 17.00 uur uit de mangrovehal werd gedreven terwijl op de website van Burgers' Zoo aangegeven staat dat het park tot 19.00 open is. Gelukkig waren er ook nog droge momenten zodat we ook de dieren buiten nog konden bezoeken. Uiteraard konden we ons ook met fotograferen lekker uitleven; bijgaande foto is van Hans.

De 'groene fee' is terug

Er wordt gezegd dat Vincent van Gogh zijn oor heeft afgesneden als gevolg van de hallucinerende werking van absinth. Het drankje ? dat door kunstenaars als Picasso, Baudelaire en Verlaine de ?groene fee? werd genoemd omdat het de creatieve geest een duwtje in de rug geeft ? is sinds 1909 verboden in Nederland. De veronderstelling die daaraan ten grondslag ligt is dat de werkzame stof thujon in het kruid cartesiaan absinthium tot waarzin zou leiden. Oscar Wilde schreef: ?Na het eerste glas zie je de dingen zoals je zou wensen dat ze waren. Na het tweede zie je de dingen zoals ze niet zijn en uiteindelijk zie je de dingen zoals ze echt zijn en dat is het afschuwelijkste ter wereld'.

Slijter Boorsma werd beboet voor het verkopen van absinth maar liet het er niet bij zitten. Samen met een collega liet hij de zaak voor de rechter komen. Afgelopen vrijdag kreeg hij gelijk van de rechter: absinth mag (weer) verkocht worden zolang de werkzame stof thujon binnen de Europese norm blijft. En dat is gelukkig veel minder dan in het drankje waar Oscar Wilde het over had.

Virtuele kunst niet verbrand

Au Natural van Sarah Lucas uit 1994 Ook al is de Saatchi-kunstcollectie gedeeltelijk verloren gegaan door brand toch kan het publiek sommige kunstwerken nog bekijken via het internet. Een aantal van de 100 werken van de Britart-kunstcollectie van Charles Saatchi, die eind mei door brand verloren zijn gegaan, zijn nog aanwezig in de virtuele galerie. Van legendarische werken als Tracey Emins Everyone I have ever slept with 1963-95 en schilderijen van Patrick Caulfield, is niks anders overgebleven dan as. Ook werken van Damien Hirst, Sarah Lucas en de broers Jake en Dinos Chapman zijn verloren gegaan.

De nieuwe Saatchi Gallery op de zuidoever van de Theems is pas vorig jaar geopend en biedt 10.000 vierkante meter hedendaagse kunst van Britse bodem. Je moet er van houden en om in een haai op sterk water of in een met rommel omgeven bed kunst te zien is ook niet iedereen gegeven. Maar virtueel kunnen we de topstukken van de collectie, waarvan er een aantal feitelijk niet meer bestaan, nog steeds bewonderen op de website van de Saatchi Gallery.

Taart

We eten vandaag taart, er komt bezoek, het bier, de witte wijn en de rosé staan koud, we hebben lekkere hapjes, BBQ en salades en natuurlijk chips en cola voor de kinderen. Hans is jarig en hoewel sommige mensen vanuit het buitenland het glas even op hem heffen zijn er ook een aantal in Nederland die dat met ons komen vieren. Het wordt mooi weer dus dat is dan vast het eerste kado. Het tweede kadootje heeft hij al gekregen. Het kan nu al niet meer stuk!

Tuin vol dieren

Mijn tuin is een levendig stukje grond met allerlei dieren die daar leven en wonen. Een paar onderdelen van de populatie van mijn tuin vallen extra op. Er zitten hier buitengewoon veel slakken en ook buitengewoon veel kikkers en padden. Die twee typen bewoners horen bij elkaar omdat de ene soort zich voedt met de andere. Sinds een aantal jaren geleden - vooral sinds de buurvrouw een mooie natuurlijke vijver heeft - is het aantal kikkers en padden behoorlijk gegroeid en dat merk je dan weer in de afname van de verwoesting die de slakken plegen aan te richten.


Het is een gezellig geluid dat ze produceren die kikkers. Vooral â??s avonds, als de mensen zich terugtrekken in hun huizen roeren de dieren zich en hoor je de vogels fluiten in de bomen van het bos en de kikkers kwaken er op los. Soms hoor je zelfs een soort brommen of knorren. Het enige is dat je je soms rot schrikt als er ineens eentje wegspringt voor je voeten. Deze bruine kikker op de foto maakte zich uit de voeten toen ik er aan kwam lopen maar bleef net lang genoeg stil zitten om even vastgelegd te worden.

Help, de helpdesk!

Na een herstart van mijn computer had ik woensdag ineens geen verbinding meer met het internet. Niet alleen Safari deed niks meer, ook de mail en het chatprogramma weigerden dienst. Goede raad was duur. Na mij ervan verzekerd te hebben dat de server nog wel naar behoren functioneerde, begon ik maar bij Euronet/Wanadoo. Zij namen met mij de ADSL-modeminstellingen door en bekeken de connectie: die was in orde nadat ik de Speedtouchmodem had gereset. Maar, het werkte nog niet! Dan moest KPN mij maar verder helpen en dat doen ze dan à â?¬ 0,10 per minuut. Vervolgens doe je er drie kwartier over om bij de juiste persoon terecht te komen die je weet te vertellen dat het niet aan KPN ligt omdat je telefoon het immers doet. â??U moet uw modem opnieuw installeren? Dan moet u niet bij ons zijn maar bij uw computerleverancier of uw provider.â?? Ze konden (wilden) mij niet helpen dus.

Lees meer...

Diana Krall al uitverkocht

Op 29 november a.s. treedt de Canadese jazz-zangeres/pianiste op in het Amsterdamse Concertgebouw. We wilden er dolgraag naar toe, en een aantal vrienden met ons, maar het blijkt al lang te zijn uitverkocht. Degene die ik aan de telefoon had bij het concertgebouw vertelde mij dat het concert in een abonnementenserie was opgenomen en er bovendien zoveel schriftelijke bestellingen waren dat er helemaal geen kaarten meer zijn. En dat terwijl de kaartverkoop officieel nog moet beginnen. Het beste advies dat zij mij kon geven is vanaf een maand voor het concert af en toe nog eens bellen. Ik ben hier heel onblij mee want de kans is klein dat we er nog in kunnen.

Ik heb Diana Krall ?ontdekt? toen ik haar DVD Live in Paris zag. Zij treedt daar op in Olympia en weet daar in die enorme concerthal een sfeer te scheppen alsof ze in een jazzclub zit op te treden. Vanaf dat moment is de collectie CD?s en nummers van Diana Krall in mijn muziekbibliotheek explosief gegroeid. Ook het laatste album The girl in the other room heb ik uiteraard. Velen vinden dat het beste en meest volwassen album tot nu toe en die mening deel ik wel. Op deze CD naast eigen werk van Krall ook nummers van Tom Waits, Joni Mitchell en Mose Alison. Ze blijft een fantastische performer die beslist een eigen en lekker ongepolijst geluid laat horen. Hans schreef al eens eerder over haar in zijn artikeltje Jazzy female singers op onze oude weblog. Als iemand ons nog aan kaarten kan helpen houden we ons zeer aanbevolen!

Onbewoond eiland CD

Het uitstekende Belgische popmagazine Heaven besteedt veel aandacht aan muzikanten die niet zo bekend zijn bij een groot publiek. In de uitgave van juli/augustus een overzicht van ?best kept secret? John Martyn. Martyn, van oorsprong een Engelse folk muzikant in de singer/songwriter traditie, heeft een stijl ontwikkeld die zeer eigen en eigenzinnig is en meer een jazzy karakter heeft dan dat het nog aan folk doet denken. Het artikel in Heaven is een goed geschreven verhaal door Hans van den Berk, iemand die fan is, een eigen John Martyn site onderhoudt en Martyn al sinds 1978 volgt. Sinds die tijd volg ik Martyn ook zij het wat minder intensief.

Het artikel heeft als titel ?John Martyn al 35 jaar een mysterie? en dat brengt me dan meteen bij het album ?Grace and Danger? uit 1980, met daarop de song ?Sweet little Mystery?, naar mijn smaak het beste John Martyn-album en ook kandidaat voor de tien CD?s die ik (mocht het zich ooit voordoen) meeneem naar een onbewoond eiland.
Een aantal mensen bij wie ik de CD introduceerde beschouwen hem nu nog altijd als een kostbaar bezit en ik heb ergens gelezen dat het album ook tot John's personlijke favovieten behoort. Het album is geproduceerd door Phil Collins die ook slagwerk voor zijn rekening neemt en heel bepalend is de glijdende akoustische bas van John Giblin. In Heaven staat een keurig overzicht met afbeeldingen van meer dan 20 van zijn CD?s en een daarbij behorende waardering met sterretjes. Vreemd genoeg deelt Van den Berg mijn mening niet geheel, want Grace and Danger krijgt bij hem ?slechts? vier sterren in plaats van de maximale vijf. Ik ga ook snel eens luisteren naar zijn onlangs uitgebrachte studio album 'On the Cobbles'
Welke CD zou jij meenemen naar een onbewoond eiland? Ik ben benieuwd....

Ballonnentijd

Het is - ondanks het zeer matige weer - ballonnentijd in Nederland. Maandagavond toen het eindelijk een droge avond was zagen we er een paar voorbij komen vanuit de tuin. Of liever gezegd, eerst hoorde ik dat geluid van de vlam die wordt opgestookt om de ballon te laten stijgen. Vwoooeeee..., vwoooeeee..., een paar keer heel hard en dichtbij. Altijd als ik dat geluid hoor moet ik denken aan Dora. Dora was onze hond (RIP) en bang voor twee dingen: soms voor het donker en altijd voor ballonnen. Ze was niet alleen bang voor het geluid van ballonnen maar ook een ballon in de verte zichtbaar in de lucht was al genoeg om Dora te laten trillen als een riet en letterlijk met de staart tussen de benen naar huis te laten rennen. En daar bleef ze dan trillend achter het raam zitten kijken naar de lucht totdat nergens meer een ballon te bekennen was en had tot die tijd geen aandacht voor iets anders, zelfs niet voor lekkere hapjes.

Maar goed, dat geluid klonk dus een aantal keren achter elkaar en even later kwam er inderdaad een mooie rode ballon vlak over mijn huis voorbij. Kennelijk waren ze zojuist opgestegen van het grasveld in het bos hierachter. Ik kon nog net deze foto maken voordat ze met een vaart uit ons blikveld verdwenen. Pffft, Dora zou weer gerust zijn.

Verwarring rond terreurdreiging

Gisterenavond zag ik op het journaal Minister Remkes van Binnenlandse Zaken. Hij werd aangesproken over het feit dat hij verwarring zaaide over een vermeende terreurbrief die van Al Qa'ida afkomstig zou zijn. Hij erkende voor de camera zonder een spier te vertrekken dat de brief niet bestaat. Op een persconferentie in Brussel gaf hij toelichting: er waren twee brieven in zijn waarneming door elkaar gaan lopen. Maar nu komt het bijzondere: toen een verslaggever hem confronteerde dat er geen tweede brief was maar dat er sprake was van een video-opname, wuifde Remkes dit weg met een gebaar van "wat doet het er nou toe, dat is een detail". De organisatie van het eerste beste festival weet nog beter wat er aan de hand is dan onze Minister van Binnenlandse Zaken zelf. Het is maar te hopen dat het bij Al Qa'ida ook komkommertijd is en dat er geen sprake is van een echte dreiging met zo'n karikatuur van een minister.

Schilderij in wording

Bij Mijnkopthee zag ik een interessante link voor mensen die geïnteresseerd zijn in schilderkunst (zoals wij). Het is een site van Quent Cordair Fine Art die een afdeling heeft met de naam de Artist?s Studio. Hier wordt in 19 stappen de wording van het olieverfschilderij By the fire van Bryan Larsen in beeld gebracht toegelicht door de schilder zelf. Ik heb er even in zitten lezen en het is echt heel leuk en inspirerend om te volgen wat er allemaal gebeurt in het proces om tot het uiteindelijke schilderij te komen. Ook bijzonder is dat lezers vragen kunnen stellen aan schilder en galerie. Overigens zag ik dat er weinig meer respons komt dan het obligate ?I love your work? of woorden van gelijke strekking. Maar het interactieve karakter van de site is potentieel heel interessant. Zo konden de bezoekers aangeven of ze eventueel geïnteresseerd waren om het schilderij aan te schaffen.

Op de site nog twee andere wordingsgeschiedenissen: The Thought of Love's Return van Ron Sanders en Born With Wings van Bryan Larsen.

Negatief reisadvies

Sigmund heeft vandaag in de Volkskrant een realistische kijk op het weer. Maar het gerucht gaat dat er beter weer op komst is en de zon de overhand krijgt de komende week, zij het dat er af en toe nog een regen of onweersbuitje zal vallen. Eerst zien dan geloven...

Vaarwel Pablo

Wat doe je als je als je tijdens je huifkarvakantie verliefd bent geworden op je paard, met de tot de verbeelding sprekende naam Pablo? Je trouwe viervoeter die je iedere dag weer naar het volgende logeeradres heeft gebracht. Die je iedere dag borstelde, eten gaf, in- en uitspande? Waarbij je troost kunt vinden als je even verdrietig bent.

Tja dan valt het niet mee om afscheid te nemen en hem weer achter te laten bij de rechtmatige eigenaar. Je doet moeite om dat traantje tegen te houden maar dat valt niet mee. Je wilt hem nog een keer verwennen met wat appeltjes of iets anders. Je wilt, behalve een foto, nog een aandenken aan hem mee naar huis nemen. Een haar uit zijn ruwe fjordenmanen dan maar. Pablo bedankt voor alles, ik zal nog wel van je dromen...
Mij is het inmiddels wel duidelijk... meisjes hebben iets moois met paarden.

Wat is het?

Het duurde even voordat ik door had wat het was. Het is niet wat het lijkt te zijn. Ze horen wel bij elkaar de twee maar dat is dan ook de enige aanwijzing. Degene die aanwezig was toen ik de foto maakte mag uiteraard niet mee raden. Je kunt klikken voor een grotere foto.

Dagje bijgeboekt

Ondanks de regen hebben Hans en de twee meiden het reuze naar hun zin in de huifkar op de Drentse heide. Zodanig zelfs dat ze nog een dagje hebben bijgeboekt en pas morgen thuis komen in plaats van vandaag. Natuurlijk was dat ook met het oog op het weer dat volgens het KNMI nog wat zou verbeteren aan het einde van de week maar zeker ook omdat de huifkarvakantie goed bevalt. Zelfs voor het in- en uitspannen van het paard draaien ze ondertussen hun hand niet meer om. Ik neem aan dat Hans hier nog uitvoerig in woord en beeld zal verhalen van alle avonturen die ze daar met zijn vieren (drie mensen en Pablo het paard) hebben meegemaakt.

Latent talent?

Deze foto werd met mijn Pentax Optie 330 gemaakt door Hans? dochter tijdens Dwergpop. Ik vind hem erg mooi geworden al is het volgens mij een wel beetje een toevalstreffer. Maar toch belooft het nog wat voor de toekomst... (even klikken voor grotere foto).

Handig zeg!

Ik heb het via Komma Punt Log en het lijkt mij een mooie aanvulling op de â??fileâ??, â??editâ??, â??viewâ?? en â??formatâ?? pulldown menuâ??s die we allemaal kennen. Ideetje om mee te nemen in Tiger en Longhorn? Je kunt natuurlijk klikken om de foto wat groter te maken.

Weblogtelling

Omdat het vakantie is en wij achterblijvers zo van de straat blijven, wil ik wel nr. 24 van de grote weblogtelling 2004 zijn die door Punkey werd gestart. Wie wil nummer 25 zijn? Je mag je melden in een reactie.

Even relaxen?

Bij Get Totally Flabbergasted zag ik dit fantastische toiletidee waarbij je de krant of ander leesvoer helemaal niet meer nodig hebt. Je vervelen is er niet meer bij want je kunt op je gemak om je heen kijken. Maar zou jij wel lekker rustig op je gemak zitten op dit toilet (even klikken voor vergroting)?

Blijburg aan Zee

Gisteren uit eten geweest in Amsterdam of eigenlijk daar waar Amsterdam ophoudt op het schiereiland in het buiten-IJ vlakbij de plek waar de Zeeburgertunnel onder het water verdwijnt. Ik heb eerst Sab opgehaald bij de Telefoongids (waar zij werkt) en we zijn in mijn open cabriootje naar IJburg gereden. Omdat het nog een beetje te vroeg was om te gaan eten reden we eerst even richting IJburg om te kijjken hoe ver het daar ondertussen was. Wat een naargeestigheid daar zeg. Eén grote bouwput waar vaag de suggestie van het moderne wonen aanwezig is op de vele billboards die adverteren voor de fantatische woonomgeving die daar wordt gemaakt.

Daarna even naar Blijburg aan Zee : Oranjevrijstaat aan het water anno 2004. Het was er rustig en relaxed. Een handjevol mensen met kleine kinderen lag lekker te luieren in de late middagzon of te soezen op de met dikke kussen bekleedde ?tafels?. Twee kinderen waren zelfs in het water aan het spartelen alsof het volop zomer was en op de schommel wiegde een vader zijn baby. Een jongetje van een jaar of zes had alleen maar oog voor zijn vlieger. ?Wat een onschuld nog?, zeiden wij vertederd tegen elkaar.
Ondertussen was het borreltijd en streken we neer bij Kaap Kot. Heerlijk gegeten in een prettige ambiance maar daar kun je op de weblog van Sabdesigns meer over lezen.

Een nieuwe uitdaging (XL)

Ik heb een vlieger gekocht met de aansprekende naam: New Challenger XL. Hij is geschikt voor een windbereik van 2 tot 6 beaufort en heeft een spanwijdte van twee meter. Het is een zg freestylevlieger die zeer geschikt is voor beginners, een prettige all-roundvlieger wordt hij door de verkoper genoemd.
Ik ben op vliegergebied een absolute beginner. Ik heb het nog nooit van mijn leven gedaan maar ik heb altijd met bewondering gekeken naar die prachtige vliegers die je tegenwoordig overal ziet. Ook op Bali waar ik een paar jaar geleden was heb ik mijn ogen uitgekeken. Het is daar echt een bezigheid waar de hele bevolking zich fanatiek mee bezig houdt en je kunt er ook de meest fantastische vliegers kopen. Ik heb nog een paar mooie adelaarvliegers meegenomen voor mijn neven. Kijk voor mooie plaatjes van het kitefestival op Bali eens op deze site.
Maar ik ga dus binnenkort als het een beetje lekker weer is in ieder geval een dagje naar zee om te vliegeren. Lijkt me heerlijk om bij niet te harde wind mijn New Challenger eens uit te proberen. Wie weet, wordt het nog wel echt een passie.

Va·kan·tie (de ~ (v.), ~s)

1 jaarlijks toegekende vrije tijd voor personen in verschillende beroepen en betrekkingen, voor leerlingen enz.
2 vakantiereis
Er is een uittocht gaande. Zaterdag zijn de overburen op vakantie gegaan richting Zuid Frankrijk. Ook mijn rechterburen zijn inmiddels weg naar de camping waar ze ieder jaar heen gaan op de Veluwe. Mijn zwager en zijn vriendin gaan met vier kinderen volgende week naar Toscane en mijn zus en haar gezin twijfelen nog tussen Italië en Denemarken. Op de snelwegen wordt het heel erg stil de laatste dagen en overal in mijn straat zijn parkeerplaatsen over. Ook sommige weblogs zijn op zomerreces.
Ikzelf ga niet weg in de maanden juli en augustus, te druk, te duur en te vol. En als je niet vast zit aan de schoolvakanties waarom zou je dan in deze periode weg gaan. Hans is ondertussen wel een midweekje met zijn dochter en een vriendin met de huifkar in Drente.
Voor iedereen die nog gaat binnenkort: ik wens jullie een heerlijke vakantie met mooi weer en voor iedereen die thuis blijft: ik wens ons ook mooi weer zodat wij kunnen genieten van een mooi, rustig en fileloos Nederland in het zonnetje.

Blauw haar?

Ik ben naar de kapper geweest vanmorgen en daar gebeurt altijd iets wonderlijks met mijn haar. Het zit eigenlijk altijd raar als ik er vandaag kom maar maar dat is iets dat door veel mensen herkend zal worden. Dat is gewoon een kwestie van wachten tot de volgende dag, lekker even met je eigen shampoo wassen en dan is alles weer bij het oude alleen dan een stukje korter. Het rare dat de laatste drie keer met mijn haar is gebeurd zit hem in de kleur. Ik laat mijn haar altijd verven, blond, een paar tinten lichter dan mijn eigen kleur. Nou hou ik helemaal niet van dat gele blond dus ik heb altijd, wat de kapper noemt, een askleur. De laatste drie keer dat ik het liet verven komt mijn haar uit die verfbehandeling blauw te voorschijn. Dat is natuurlijk helemaal niet goed als je blond moet worden. Gelukkig heb ik een adequate kapper die er dan in een handomdraai met blondeerpoeder weer blond van weet te maken maar het blijft vreemd. Ik verf mijn haar al een jaar of 10 en dit heb ik nog nooit meegemaakt. Nou is de kapsalon overgeschakeld op een ander merk verf, misschien is dat het. Of ik word de laatste tijd grijs, dat kan ook de oorzaak zijn. We hebben nu afgesproken- de kapper en ik - dat we de volgende keer toch maar weer een iets ander kleurtje zullen proberen want het moet toch ook in één keer goed kunnen gaan.

Het vertrek

Hans en de twee meiden zijn op pad. Ze hebben eten voor een week mee, veel chips en spelletjes en zijn op zo?n beetje alles voorbereid denk ik. De auto zit echt tot de nok toe volgepakt met extra dekens, regenkleding, paraplu?s en laarzen. Nou maar hopen dat ze dat allemaal niet nodig zullen hebben. Volgens mij wordt het heel erg gezellig met die drie.

Update: Hans belde net dat ze onderweg waren met de huifkar na een instructie van het verhuurbedrijf over goede behandeling van paard en wagen. Zijn dochter zat op de bok en zij mende het paard deskundig, vertelde hij. Op de achtergrond kon ik de vertrouwde geluiden van een dravend paard op de straatstenen goed horen.

James Brown is echt terug!

Hij is echt terug! 'I'm back' zingt hij zelf en hoe! Gisterenavond tijdens het inpakken voor de huifkartocht was hij op TV in een verslag van het Northsea Jazz Festival, waar we zoals Mieke al zei deze keer niet bij waren. Wat had ik spijt dat ik geen VHS band klaar had liggen om de 71 jarige 'opa Brown' op te nemen. De TV stond keihard aan op de achtergrond en het huis swingde mee op de hoekige ritmes en gierende saxen. 'I'm a Soul Man' de oude klassieker van Sam and Dave kreeg nu pas echte betekenis. Toch maar snel zijn nieuwe CD 'The next step' zien te bemachtigen bij terugkomst! En ja het is natuurlijk minder leuk dat hij onlangs terecht moest staan wegens huiselijk geweld, maar dat staat los van zijn kwaliteiten als muzikant.

North Sea Jazz Festival

Dit jaar zijn we niet van de partij op NSJ maar we volgen natuurlijk wel zoveel mogelijk op de televisie en in de bladen. En dat is op zich ook al leuk. Bovendien heb ik wel weer de CD ?Your Guide to the NSJ? die ieder jaar wordt uitgegeven. Dit jaar een verzameling met een paar van mijn favorieten zoals Diana Krall, Michiel Borstlap, Elvis Costello, Jamie Cullum en John Scofield (zie plaatje).

Zondagavond wordt om 22.39 uur op Nederland 3 een verslag uitgezonden van de derde en laatste festivaldag. Soullegende James Brown is één van de topnummers op deze laatste festivaldag. Daarnaast treedt ook de Amerikaanse soulzangeres Alicia Keys op (bekend van nummers als 'Fallin' en 'If I ain't got you'). Eddie Palmieri kan gerekend worden tot één van de grondleggers van de Salsa en met zijn band La Perfecta II blaast hij zijn invloedrijke band la Perfecta uit de jaren '60 nieuw leven in. En verder crossovermuziek van Big From Curaçao met o.a. zangeres Izaline Callister, de opvallende bassiste Meshell Ndegeocello èn jazzgitarist Mike Stern. Kijken dus.

Wie is wie?

Ik was zaterdag bij de housewarmingparty van mijn zwager. Mijn zus, waarmee hij getrouwd was en twee zonen heeft, is drie jaar geleden verongelukt. Mijn zwager heeft sinds enige tijd een vriendin die gescheiden is en twee dochters heeft. Tijd dus voor een grondige verbouwing van huis en leven en wij kwamen dat vandaag opluisteren.

Natuurlijk ken ik de familie van mijn zwager, de vrienden die hij en mijn zus al jaren hebben en de buren maar vandaag waren er nogal wat voor mij totaal onbekende mensen die weer horen bij de nieuwe vriendin en diens ex. Vragen over en weer in de sfeer van: ?wie ben je precies?? leverden nagenoeg onbegrijpelijke gesprekken op omdat de verklaringen doorspekt werden met namen die de gesprekspartner eveneens onbekend waren. We besloten met een paar mensen e.e.a. in schema te zetten. Er waren grofweg gesproken de volgende groepen te onderscheiden:
1. Het gezin van mijn zus en haar man met twee zonen en hun gezamenlijke vrienden
2. Mensen behorende bij dat gezin maar zonder bloedband
3. Onze familie
4. De familie van mijn zwager
5. De familie en vrienden van de vriendin van mijn zwager
6. De familie van de ex-man van de vriendin van mijn zwager en van diens nieuwe vriendin
Het schema verschafte veel helderheid, we konden meteen iedereen in een groep plaatsen. De buurvrouw bood spontaan om voor de volgende feestelijke gelegenheid buttons te verzorgen met voor iedere groep een andere kleur zodat je in één oogopslag zou kunnen zien in welke groep je iemand moet plaatsen. Goed plan, vonden we allemaal, dat maakt het dan weer een stuk gemakkelijker.

Huifkarvakantie

Ik ga een midweekje op huifkar vakantie met mijn dochter van 12 en haar vriendin. Alleen al de voorbereidingen zijn een beleving op zich. Je moet natuurlijk aan van alles denken en voorbereid zijn op wisselende omstandigheden. Zo zijn de weersvoorspellingen niet al te best maar dat mag de pret niet drukken ?Bad weather is only in your mind? merkte de moeder van het vriendinnetje wijs op en gelijk heeft ze.
Voldoende spelletjes, warme kleding, laarzen en regenkleding verdienen dan wel extra aandacht. Verder hebben we lijstjes gemaakt zodat we niks kunnen vergeten. Gelukkig is mijn dochter vertrouwd met paarden. Alles wat het paard betreft valt onder haar takenpakket en verder is zij verantwoordelijk voor het huishoudbudget en haar vriendinnetje voor de route, toezicht op huishoudtaken en zorgen dat alles een vaste plaats blijft houden. Uiteraard is mijn taak, behalve het bereiden van voedsel, eindverantwoordelijk te zijn en mijn veto uit te spreken bij onenigheid. Er zijn drie slaapplaatsen in de huifkar dus geen gedoe met tentjes, doorweekt grondzeil en andere ontberingen.
Mieke die jaren terug ook al eens op huifkarvakantie is geweest komt met allerlei attributen, tips en gadgets. Ze had behalve fleecedekens nog een lange waxcoat voor mij liggen met riempjes voor om je benen zodat de jaspanden niet terug kunnen waaien en dus je knieen ?op de bok? droog blijven. Uiteraard is er geen stroom in de huifkar maar gelukkig had ze ook nog een GSM-lader liggen die op zonne-energie werkt. De kans dat we dankzij lege batterijen niet meer met het thuisfront kunnen communiceren is daardoor ook geëlimineerd. Verder nog iemand tips??
We kijken er alle drie naar uit om maar 'te schommelen en te kijken naar de kont van het paard' (vrij naar Annie MG).

Iets te enthousiast geschilderd?

Voor mijn huis op het kruispunt is afgelopen week langs alle kanten een onderbroken gele streep verschenen. Deze gele streep betekent dat je er niet mag parkeren (naast de doorgetrokken gele streep mag je zelfs niet stilstaan!). Die strepen waren er voorheen nooit en ik parkeer graag voor mijn eigen huis. Niet dat het zo'n ideale plek is maar er is al lang een parkeerprobleem in onze straat. Dat heeft een aantal oorzaken waaronder het hoge autogehalte per hoofd van de bevolking in onze straat, de studentenflats aan de overkant waarvan de bewoners niet alleen hun eigen auto?s maar ook die van hun bezoekers graag willen parkeren en het feit dat er maar aan één kant van de straat geparkeerd mag worden.

Nou mag ook een gemeente niet zomaar strepen op de straat schilderen. Daar moet een besluit aan vooraf gaan op grond van de Algemene Wet Bestuursrecht en dat besluit moet dan worden bekend gemaakt. Dat zou dan iets moeten zijn in de sfeer van: ?Burgemeester en wethouders maken bekend dat zij conform artikel 15 en 18, eerste lid, onder d Wegenverkeerswet 1994 besloten hebben tot het nemen van de volgende verkeersmaatregelen (verkeersbesluiten)??
Ik heb dus eens even de gemeente gebeld en geïnformeerd naar het besluit dat ten grondslag ligt aan die strepen. De ambtenaar die in aan de telefoon kreeg wist mij te vertellen dat er altijd strepen zijn geweest voor mijn huis. Niets is echter minder waar en ik kan dat aantonen met foto?s. Er is dus nu een onderzoek gaande. Wellicht is er iemand ietsje te enthousiast aan het schilderen geweest. Wordt vervolgd ?..

Spic & span

Om een uur of 12 ging de bel. Voor de deur stond een man in zo'n oranje werkbodywarmer met reflecteren stukken er op. Achter hem een witte bus met draaiende motoren en nog iets dat veel ronkende geluiden voortbracht. 'Is dit uw groenbak?', vroeg hij wijzend op mijn groenbak die naast de ingang stond. 'Heeft u geen andere sticker? Dan kan ik hem niet reinigen!'. Ik gaf toe dat dit mijn groenbak was maar betoogde dat ik alle stickers die ik ooit van het containerreinigingsbedrijf had ontvangen er op had geplakt in de loop der jaren.

Mmm, nu ik er zelf nog eens naar keek zag ik eigenlijk geen jaarsticker van 2004. 'Die van 2004 is er zeker afgevallen', probeerde ik voorzichtig. 'Nou mevrouw', zei de man, 'u bent de enige niet, het is een wonder dat er nog containers gereinigd worden, ze hebben allemaal verkeerde stickers. Ik ben al de hele ochtend aan het bellen.' Pffft, gelukkig was ik de enige niet. Ik vroeg de man wat te doen. Stelde voor om te bellen met het kantoor van het bedrijf. Dat leek een goed plan. Hopelijk sturen die dan de goede sticker zodat mijn groenbak weer gereinigd wordt in de toekomst.
Ik bedankte de man dat hij mij op deze kwestie had gewezen en wilde al weglopen toen hij mij terugriep: 'mevrouw', zei hij plechtig, 'ik moet uw container nu nog wel even officieel reinigen nu u gaat bellen'. Nou, dat was helemaal fijn natuurlijk dus ik bedankte de man omstandig en hij ging enthousiast aan de gang met de ronkende machine in de bus (die een hogedrukreiniger bleek te zijn). Mijn groenbak staat er weer helemaal spic & span bij en de nieuwe sticker rolt binnenkort in mijn brievenbus. Ik ben weer helemaal op orde!

Wat is hier aan de hand??

Een geheimzinnige invasie?

Wie het weet mag het zeggen..
Het speelt zich in ieder geval af aan zee
Klik op foto voor een vergroting

Twee zonnige ontbijtjes

Ik had het een paar dagen geleden al als linkdump gepost maar Van der Valk heeft een internetaktie. Vandaag lagen er twee (jawel) enveloppen in de bus met ontbijtvouchers en dagkaarten om te werken op de Hotspots van KPN. Het ontbijt geldt maar tot 1 augustus 2004 maar de dagkaarten voor KPN zijn volgens mij onbeperkt geldig. Ik zit dus binnenkort prinsheerlijk op een terras bij Van der Valk (liefst in het zonnetje) te ontbijten. Die dagkaarten bewaar ik voor een later moment, als ik een keer een bespreking heb ik zo'n VdV waarbij mijn Powerbookje mee moet. Mmm, ik vraag me af of ik er nog een paar zal aanvragen...

De eindmusical

Gisterenavond was ik bij de eindmusical van mijn neef die daarmee met zijn klas afscheid nam van zijn leven op de lagere school. Veel mensen met schoolgaande kinderen zullen meteen weten waar ik het over heb. Het is een emotioneel moment voor veel kinderen dat met menig traantje gepaard gaat.

Op de school van mijn neef organiseren ze ieder jaar voor de achtste klas een geweldig leuke musical. Daaraan wordt echt aandacht besteed, zowel in de regie als in de aankleding en het is dan ook een waardige afsluiting voor de klas. Op deze specifieke school is er na de musical ook nog een 'optreden' van de leerkrachten die voor ieder kind een persoonlijk gedichtje hebben. Ontroerend en stoer zijn ze, die achtste klassers. Hun echte kindertijd is voorbij en het serieuze leven gaat beginnen. Verder was het er te vol, te warm en te slecht geventileerd zoals bij al dat soort gelegenheden. Maar de goede bedoelingen maken dat alles meer dan goed. Op de foto een beeld uit de musical Griezelig Goed. Tweede van rechts met het zwarte T-shirt is mijn neef. Nooit geweten dat die jongen zo fantastisch kan zingen. Dat gold trouwens voor de hele klas. Geweldig met welk flair ze allemaal op het podium staan. Voor meer foto's klik hier.
Overigens herinner ik me van mijn eigen lagere-school-tijd noch een musical noch die emoties die gisterenavond bij veel kinderen op de gezichtjes te zien waren. Is dat allemaal veranderd vergeleken bij toen?

Eens gestopt altijd gestopt!

De feiten:

1. Iemand liet op mijn verjaardag een pakje Barclay sigaretten achter.
2. Ik heb dat pakje gevonden geïdentificeerd en in een kastje gelegd omdat ik dacht: ?degene van wie het is komt het vandaag of morgen weer claimen want zo zijn rokers?.
3. Ik vond vandaag dat pakje sigaretten terug toen ik de goudvis (die door alle ontberingen heen maar gewoon alles overleeft) eten ging geven.
4. Blijkbaar bleef dat pakje Barclay in mijn onderbewustzijn aanwezig.
5. Hoewel ik een goede film heb gezien vanavond (Goodbye Lenin) en daar echt van genoten heb zijn er sindsdien dingen gebeurd die mijn humeur nogal in negatieve zin hebben aangetast.
6. Ik ben alleen thuis.
7. Ik moet aan dat pakje Barclay denken en fantaseer over de vraag of ik weer zou kunnen stoppen als ik er eentje zou roken
8. Ik weet dat het antwoord op punt 7 nee is dus ik loop niet naar dat kastje maar maak me in plaats daarvan zorgen over het feit dat ik voor het eerst sinds 1 januari 2000 actief overweeg hoe het zou zijn om een sigaret te roken.
9. Ik besluit om de goden niet te verzoeken maar in plaats daarvan dit blogje te schrijven.
10. Ik typ een uitroepteken achter de titel van dit logje.

Goodbye Lenin

Hij staat al een tijdje op ons lijstje maar nu zijn we er dan eindelijk geweest: Goodbye Lenin. De film speelt zich af in Oost-Berlijn in het jaar 1989. Alex' moeder, een fervent aanhangster van de DDR-machtshebbers, krijgt een hartaanval en belandt in een coma. Als zij na acht maanden ontwaakt is de muur gevallen samen met het communistisch regime zonder dat zij zich ervan bewust is. De dokters zijn van mening dat de minste opwinding haar fataal kan worden en Alex besluit de werkelijkheid naar zijn hand te zetten door de DDR in hun appartement waar zijn moeder herstelt te laten voortleven. Op de foto zien we Christiane (de moeder) die voor het eerst na haar ziekte even buiten komt en verbijsterd is door wat zij ziet.

Het is een prachtige film met gevoel en humor gemaakt. Niet alleen wordt een mooi portret neergezet van de DDR en het denken indertijd maar ook over de dwaasheid van de westerse samenleving en hoe dat als een vloedgolf over de mensen heenspoelt. Ontroerende en komische momenten wisselen elkaar af en wellicht ook door de vorm (met vertellers) en de muziek (van Yann Tiersen) doemt een vergelijking met de sfeer van de film Le fabuleux destin d'Amélie Poulian op.
We kunnen hier nog uren over praten en nagenieten maar een logje is voor deze film - ondanks het feit dat er al veel over geschreven is - zeker niet teveel eer. Voor wie hem nog niet gezien heeft: gaan!

Tiger daagt Longhorn uit

Begin volgende jaar zal de officiële release van Tiger plaats vinden, de volgende versie (10.4) van het Mac OS X. Nu al krijgen we allerlei kijkjes in de keuken van wat Tiger ons straks te bieden heeft en wat de veranderingen zijn ten opzichte van het huidige OS, Panther. In Tiger worden meer dan 150 vernieuwingen geïntroduceerd waaronder een RSS Reader voor Safari (webbrowser) en extra functies voor iChat AV (text, audio en videochat) waardoor nu ondermeer videoconferenties met drie gesprekspartners mogelijk wordt. Verder kun je met Dashboard toegang krijgen tot veelgebruikte gegevens en functies door middel van widgets die de informatie voor je ophalen en snel toegankelijk maken. Net als bij Exposé kan Dashboard bediend worden met een functietoets. Kortom, er komt weer veel moois aan voor de Macgebruiker. Ik ben benieuwd of Longhorn, het nieuwe OS van Microsoft wat voor eind 2006 is aangekondigd deze functies van Tiger zal evenaren. In ieder geval schijnt Apple de aanval al te hebben geopend met banners op de WWDC 2004 die tonen dat de Tiger aardige klauwen heeft.

Foute grappen van een foute baas

Ik had er al veel over gehoord maar nu heb ik ook de DVD?s gekocht en bekeken van The Office, de comedyserie van de BBC die de afgelopen maanden te zien was op Nederland 3. Hoofdpersoon in The Office is David Brent, vestigingsmanager van een papierhandel, die zonder enige ambitie in zijn werk vooral de nadruk heeft liggen op leuk gevonden worden. Daarvoor haalt hij de gekste dingen uit. We leren hem kennen als imcompetent, egoïstisch en schijnheilig met een gevoel van eigendunk waar je u tegen zegt. David Brents team bestaat uit zo?n vijftien mensen waarvan de domme, militaristische en oversekste Gareth, de slimmere maar passieve en luie Tim en de lieve en verveelde Dawn de meest markante zijn. Op de foto zie je David en als je er op klikt ook nog Gareth en Tim.

De serie wordt gemaakt in een halve documentairevorm dus je ziet tussendoor steeds commentaren van de karakters op de gebeurtenissen van dat moment. Dat is wel extra aardig omdat je daarmee ook de hoofdpersonen en hun gedachtengoed beter leert kennen. Humor, zowel echte humor als misplaatste humor die zelfs tot pesterij verwordt, speelt een hoofdrol in deze serie. En iedereen die wel eens op een kantoor heeft gewerkt zal de typetjes die worden geportretteerd moeiteloos herkennen uit de eigen praktijk. Kijk voor meer info en download op de The Office site.

Echt of vals?

Sinds de komst van de Euro schijnen er meer valse bankbiljetten in omloop te zijn dan ooit tevoren. Het loont nu echt de moeite voor valsemunters omdat het afzetgebied van de valse biljetten groter is dan toen er nog vele muntsoorten waren in Europa. Reden voor De Nederlandsche Bank om ons eens wat beter voor te lichten over de echtheidskenmerken van onze bankbiljetten. Ze hebben daarvoor een CD gemaakt om ons te helpen bij het herkennen van vals geld en een programma dat te downloaden is van de website. Ik wist echt niet dat al die kenmerken op ons geld te vinden waren. Overigens kunnen Macgebruikers de CD niet zondermeer gebruiken omdat er ergens iets niet klopt met een flashbestandje. Kijk even op MacOSX, daar staat een scriptje om deze fout te herstellen. Je kunt de informatie over de kenmerken van de Eurobiljetten in ieder geval sowieso vinden op de ?echt of vals site? van DNB.

The Sheer topper op Dwergpop

Mieke schreef al iets over de sfeer op Dwergpop. Het kleinste popfestival van Nederland. Nu nog iets over de muziek. Toen wij arriveerden was de op een na laatste band aan het spelen. De op het laatste moment ingevallen, 7-mans ska-formatie the Shenanigans uit Utrecht. Het hoekige ritme van deze groep zorgde voor een onstuimige expressie voor het podium. Het veelal als Gothicfans uitgedoste publiek heeft er niet minder schik om. Na een lange pauze van soundchecks en testen treedt dan eindelijk de topattractie The Sheer op. Deze Haarlemse band heeft al heel wat positieve aandacht gekregen. Winnaars van een Essent Award en present op Lowlands. Tijdens de Popslag 2001 en in een talentenjacht op Radio 3FM bereikt The Sheer de finale. Bart van Liemt, zanger en voornaamste componist van de band, doet me met zijn lange bakkebaarden denken aan een van de broertjes Gallagher van Oasis. Ook de muziek heeft daar soms iets van weg. Catchy popsongs worden afgewisseld met wat steviger werk, waarin vooral bassist Jorn van der Putte de hand in heeft. Apart is ook de Moog-synthesizer van Jasper Geluk. Het zou me niet verbazen als deze groep op grotere schaal gaat doordringen. De vraag blijft dan wel of de nadruk blijft liggen op de vrolijke melodieuze songs of dat het de kant van de hardrock uit zal gaan. De energie van deze groep werkt in ieder geval aanstekelijk en ook de lichtshow draagt als ondersteuning zeker bij aan het idee dat het hier om een serieuze groep gaat die nog veel van zich zal laten horen.

Pasar Malam Istimewa

Daar waren wij vanmiddag, op Landgoed De Horst bij ons in Driebergen waar ondermeer De Baak gevestigd is. Istimewa betekent bijzonder en dat slaat op een aantal special events die op deze Pasar Malam zijn georganiseerd zoals Molukse vrijdag, optreden van Riem de Wolff (voor wie dat niet weet: de nog levende helft van de Blue Diamonds) en Wieteke van Dort (als Tante Lien). We keken onze ogen uit naar alle mooie kraampjes met kleren, stenen, waaiers, beelden, sarongs, wierook en wat dies meer zij. Ook waren er natuurlijk de onvermijdelijke eethoekjes en ?kraampjes met alles wat de Indonesische keuken te bieden heeft en de Oranjerie met ondermeer handlezers, aurafoto?s en tarotlezers.

We zagen een paar optredens en ook allerlei Papuakunst en -attributen. Ik kocht een heel mooi groot draagnet dat door de vrouwen daar gebruikt wordt om groente in te dragen aan een band om hun hoofd. Overal in het hoofdgebouw hingen prachtige schilden uit Papua waarvan hierbij een detail op de foto.

Rozen

Wie heeft dat nog meer? Dat je muziek hoort en het dan later niet meer terug kunt vinden. Mij kan dat soms jaren bezig houden. Zo moest ik helemaal naar Orlando reizen om via een hotelbediende die me in een busje weg bracht te horen dat de oude song, waarin Marvin (Gaye) en Jacky (Wilson) genoemd worden, ?Nightshift? van de Commodores was. Toen wist ik het natuurlijk wel weer. Marvin Gaye was op de autoradio en zo kwam het ter sprake.

Naarmate je iets meer weet kom je vooral ook met behulp van Google verder. Zo kon ik pas onlangs meer info vinden over een zeer obscure versie van ?A Good Year For the Roses?. Jaren geleden hoorde ik deze geschifte versie van de klassieker die me bijzonder fascineerde. Onlangs kwam ik bij het opruimen een notitie tegen van jaren terug waarop de titel stond, plus het vluchtig opgevangen ?Dino? en ?White Trash?. Googelen bracht me bij de uitvoerende Amerikaan ?Dino Lee? en het album ?King of the White Trash?. Dino heeft in de tussenliggende tijd een complete gedaante- en identiteitswisseling doorgemaakt en gaat nu door het leven als de goochelende crooner Mr. Fabulous. Een citaat: Nowadays he?s sauntering around Austin as lounge crooner Mr. Fabulous, but in the 80?s, Dino Lee was a crazed Elvis-meets James Brown sleazeabilly mutant with a 9 piece band of Nazi zombies. ?King of White Trash? was his definitive album of that era, a wild mix of Tex Mex, soul, swing, punk, and high octane rock and roll.
Helaas heb ik het MP3-tje van deze obscure uitvoering van A Good Year for the Roses nog niet op het internet kunnen vinden. Wel zou ik misschien alsnog de CD kunnen bestellen bij het eveneens obscure Franse!?! New Rose Records., die vreemd genoeg ook iets te maken schijnen te hebben met Alex Chilton en Roky Erickson. Of... wie weet is er nog iemand die dit leest die een tip heeft en meer van deze super ?Roses? uitvoering weet?

Uniformen

Als kind had ik iets moois met uniformen. Niet vanwege het gezag dat ze vertegenwoordigen maar vanwege de 'spiegeltjes en de kraaltjes' die er altijd aan zitten. Het leek me heerlijk om zo'n prachtig tenue te hebben met al die mooie versierselen in een statige kleur. In de straat achter ons huis was de fanfare gevestigd (weet iemand trouwens het verschil tussen een fanfare en een harmonie?) en ik keek mijn ogen altijd uit als ze de straat op gingen. Overigens ging mijn belangstelling voor kostuums zelfs zover dat ik als kind maar zo snel mogelijk wilde trouwen zodat ik niet zo lang hoefde te wachten met het uitzoeken van een mooie jurk. Ik droomde er over eentje met een sluier tot op de grond, wit natuurlijk en met een hele wijde rok.


En even kwam dat gevoel voor die uniformen terug gisteren toen we in Scheveningen de fanfare in de weer zagen. Soms zie je wel eens zoâ??n gezelschap een beetje shabby gekleed gaan omdat het verloop van de leden groot is en een nieuw kostuum duur. Zo niet deze fanfare. Strak in het getailleerde pak en onberispelijk zagen ze er uit, tot en met de witte handschoentjes aan toe. En ze namen hun taak bloedserieus, zelfs toen er geen ruimte was om hun manoeuvre te verrichten tussen het opdringende publiek liepen en speelden ze koelbloedig door. Geen lachje kon er af. Zou dat nou ook komen van dat uniform?

Waterconcert

Een prachtige avond aan zee, een zonsondergang, schitterende klassieke muziek en in de verte een schip dat voor anker ligt ...

Zo luid de wervende tekst op de site van Concert by the Sea.
Het ziet er nog redelijk uit als wij op weg gaan naar Scheveningen waar tussen het Kurhaus en het strand op de boulevard het jaarlijkse concert zal plaats vinden. Paul van Vliet als gastheer en gastsolist, samen met Trijntje Oosterhuis en verder Alessandro Safina begeleid door het Residentie Orkest, dat het openluchtconcert af zou gaan sluiten met de filmmuziek van Star Wars. Aansluitend zal er rond 23.00 uur een spetterend vuurwerkspektakel plaats vinden.
We zijn aan de vroege kant en fotograferen nog wat mooie luchten boven de zee en andere typische boulevardobjecten en -tafereeltjes. We moeten ook nog wat eten en met onze meegebrachte Blokker-klapstoeltjes banen we ons een weg tussen de rieten stoelen van een terras. De vis wordt duur betaald hier en de service is ook niet wat het zou kunnen zijn. De ober vraagt nog wel belangstellend, terwijl hij naar onze klapstoeltjes kijkt, of we voor het vuurwerk komen. We komen vooral voor het concert antwoorden we maar vuurwerk is op zich ook niet verkeerd. Dat is dan maar goed, aldus de ober, want het vuurwerk zal niet door gaan vanwege de harde wind.
Bij het podium aangekomen, manouvreren we onze stoeltjes handig naar een strategische plaats. Er is op dat moment nog een fanfare aktief, die tussen de opdringende menigte nog hun routine willen doen, door op dezelfde plaats door elkaar heen en weer te marcheren. Op het podium installeren orkestleden zich met hun instrumenten. Als even later Paul van Vliet in rokkostuum op het podium verschijnt en het publiek toespreekt, denken we nog dat het om een grap gaat als hij zegt dat het concert niet door gaat. Er zou zwaar weer op komst zijn en de risico's vanwege een scheur in de transparante podiumtent zouden te groot zijn voor het orkest. Maar niet getreurd ?het vuurwerk zou beslist wél door gaan?. Er volgt nog een slappe variatie op een van zijn bekende 'Mannen' act, het publiek applaudiseert en laat het debacle gelaten over zich heen gaan. We blijven nog wat hangen om te fotograferen en besluiten te blijven voor het vuurwerk. Het waait stevig en er vallen een paar druppels. De boulevard is binnen een mum ?mensvrij? en een echte wolkbreuk barst los.
Wij proberen te schuilen onder een overstekend randje van een parasol die achter de windschermen van een terras staat. Alle droge plekjes zijn bezet. Het gaat harder en harder regenen. Het water kolkt met ongelooflijk grote hoeveelheden van het grote halfronde podiumdak af. De boulevard verandert in een rivier en inmiddels onder een andere parasol met ingebouwde verwarming proberen we onze voeten droog te houden. Het is ons duidelijk dat het beloofde vuurwerk inmiddels vervangen is door dit spetterende vuurwerk van de natuur compleet met een flitsende lichtshow. Terwijl we koffie drinken proberen we dit verschijnsel in de inmiddels donkere omgeving vast te leggen.
Het levert een paar leuke foto?s op en we zijn weer een ervaring rijker. Met natte voeten en rillend van de natte kleren ?zwemmen? we terug naar de auto. En toch..., zeggen we tegen elkaar, is dit beter dan thuis voor de buis hangen.

Oppassen geblazen

Dat je met webloggen risico's loopt om tegen auteurs- of merkenrecht aan te lopen ondervond al menigeen. Gisteren overkwam het ook Neintjemac die een dreigend schrijven ontving van Mercis BV, de auteursrechthebbende van Dick Bruna, de ontwerpen van Nijntje. Zij eisen in die brief dat Neintjemac per direct de webpagina - die overigens geen plaatjes laat zien van Dick Bruna - verwijdert. Ik vraag me af wat Mercis zou kunnen doen om je daartoe te dwingen als je geen plaatjes van Dick Bruna publiceert op je weblog. Nou wil ik dat helemaal niet, maar als je in Google zoekt naar Nijntje-afbeeldingen dan vind je 10 pagina's vol. Ook de Nijntje op bijgaand plaatje zit daar bij. Daar moeten toch een paar mensen bij Mercis een dagtaak aan hebben om uit te zoeken wat er allemaal met die Bruna-plaatjes gebeurt. Mocht het nog nodig zijn, dan moeten we maar een actie starten: Neintjemac moet blijven!

Ook heel flitsend!

Mijn keuze om een flitser te kopen is (een klein) beetje beïnvloed door twee recente gebeurtenissen. Het eerste was dat wij op een feest het afgelopen weekend in België geëxperimenteerd hebben met een zakdoekje voor de flits om het dodelijke effect dat de pop-upflits van de meeste camera's heeft op het onderwerp van de foto te verzachten. Met de Minolta Dimage van Vampire probeerden we een papieren zakdoekje voor de flitser (al dan niet opgevouwen). De resultaten waren verbluffend in die zin dat het een enorm verschil maakt en de foto's meteen een stuk beter van kleur dan met onafgedekte pop-upflits. Nadenkend over de flitskwestie schoot mij een logje van Alex van Majestic Moose te binnen over een zelfgemaakte bouncer, de Tetrabounce. Leuk en leerzaam voor diegenen onder ons die òf niet zoveel geld uit willen geven voor een aparte flitser òf van ingenieuze en goedkope oplossingen houden. Op de foto zie je mijn Powershot met zo'n zakdoekdiffuser die is gemonteerd met behulp van een paperclip (de foto is gemaakt met een Pentax Optio 330 zonder flits).

Flitsend!

Ik heb vandaag een flitser gekocht bij mijn Canon Powershot Pro 1, een Canon Speedlite 420EX die perfect samenwerkt met de automatische belichtingsfuncties van de camera. Ik heb er natuurlijk bij de winkel al even mee gespeeld en zojuist een aantal foto's gemaakt thuis maar ik heb nog lang niet alle mogelijkheden van deze flitser in combinatie met de camera ontdekt. De flitser kan zowel direct als indirect flitsen en in dat laatste geval krijg je een prachtige lichtverdeling. Bovenstaande foto van het beeldje op mijn piano is met de nieuwe combinatie. Hij is erg mooi van kleur en, zoals je ziet op de grote foto, geen lelijke schaduwen. Ik denk dat ik veel plezier ga hebben van deze aanvulling op mijn camera.