02 10 09 - 15:43
Onlangs zag de tweede dichtbundel 'Kranen open' van mijn vriend Thomas Möhlmann (1975) het levenslicht. Thomas is n naast dichter ook nog poëziemedewerker van het NLPVF, hoofdredacteur van poëzietijdschrift Awater en redacteur van literatuursite www.literairnederland.nl. Zijn debuutbundel De vloeibare jongen verscheen in 2005 bij Uitgeverij Prometheus.
De vloeibare jongen
Na zijn versleten tooi en kleed te hebben
afgelegd, heeft hij zich licht gebukt gehurkt
bij de rivier gevoegd. Terwijl de veren drogen
vouwt
hij
zijn
kleine
woorden
tot bootjes, worden goedgevormde zinnen
in liefdevolle stomheid nagestaard.
Opstaan, geleidelijk vaste vorm verliezen
nu en wachten tot hij zich tussen de dunne
wanden van zijn huid als in een aangestoten
vissenkom wiegen kan.
Aan de oppervlakte van zijn onderarm
plaatst hij het lijfje van een vogel
om vlak voordat hij wegspoelt
een zelfbedacht geheim in te bewaren.
www.thomasmohlmann.nl
15 12 06 - 00:07
En Vincent zag het koren
En Einstein het getal
En Zappelin de zappelin
En Johan zag de bal
Toon Hermans
28 11 06 - 10:42
Waarom luister ons nog
na de antwoorde van die madeliefjes
op die wind op die son
wat het geword van die kokkewietjies
Agter die geslote vorkop
waar miskien nog ?n takkie tuimel
van ?n verdrinkte lente
Agter my gesneuwelde woord
Agter ons verdeelde huis
Agter die hart gesluit teen homself
Agter draadheinings, kampe, lokasies
Agter die stilte waar onbekende tale val soos klokke by ?n begrafenis
Agter ons verskleurde land
sit die groen hotnotsgot van die veld
en ons hoor nog verdwaasd
klein blou Namakwaland-madeliefie
iets antwoord, iets glo, iets weet.
Ingrid Jonker
Lees meer...
24 11 06 - 16:13
Zie eens hoe doelmatig nog steeds, hoe goed in vorm in onze eeuw de haat is. Hoe moeiteloos hij hoge hindernissen neemt. Hoe makkelijk hij springt, zijn buit bereikt.
Hij is niet als andere gevoelens. Tegelijk ouder en jonger dan zij. Hij brengt zelf de oorzaken voort die hem tot leven wekken. Als hij inslaapt, is zijn slaap nooit eeuwig. Hem verzwakt de slapeloosheid niet, maar sterkt.
Of hij het geloof erbij haalt of niet ? als hij maar kan knielen bij de start. Het vaderland erbij haalt of niet ? als hij maar snel weg kan komen. Rechtvaardigheid kan ook geen kwaad om te beginnen, maar daarna rent hij graag alleen. Haat. Haat. Zijn gezicht door een grimas van liefdesextase vertrokken.
Ach, die andere gevoelens ? wat sukkelen ze lusteloos. Sinds wanneer kan broederschap op de massa rekenen? Heeft medelijden ooit als eerste de finish bereikt? Hoeveel mensen krijgt de twijfel mee? Alleen wie zeker is, wint de massa voor zijn zaak.
Bekwaam, snel van begrip, heel ijverig. Moet ik zeggen hoeveel liederen hij heeft gecomponeerd? Hoeveel bladzijden geschiedenis genummerd? Hoeveel menselijke kleden hij heeft uitgespreid op hoeveel pleinen en in hoeveel stadions?
Laten we het eerlijk toegeven: hij weet wat schoonheid is. Schitterend is zijn vuurgloed in de zwarte nacht. Prachtig zijn zijn rokende explosies in de roze dageraad. Ruïnes kun je moeilijk hun pathos ontzeggen noch kun je de primitieve humor negeren van de zuil die fier overeind is gebleven.
Hij is een meester in het contrast tussen gedonder en stilte, tussen rood bloed en witte sneeuw. En wat hem nooit verveelt: het motief van de propere beul die boven zijn besmeurde slachtoffer oprijst.
Op elk tijdstip open voor nieuwe uitdagingen. Als hij even moet wachten, wacht hij. Ze zeggen dat hij blind is. Blind? Zijn blik is even scherp als die van een sluipschutter en hij ziet de toekomst met een gerust hart tegemoet ? hij alleen.
Wislawa Szymborska - Nobelprijswinnaar literatuur
Gedicht gebruikt in het programma van Global Woman tijden Global Village Festival in Theater Lieve Vrouw in Amersfoort.
24 11 06 - 14:25
Wys my die plek waar ons saam gestaan het,
Eens, toe jy myne was ?
Vroeer, voor jou liefde vir my getaan het,
Vroeer, toe jy myne was.
Kyk, dis dieselfde: die silwer see
Blink in die sonskyn, soos lang verlee
Dit eenmaal geblink het, ?n welkomsgroet
Vir ons liefde wat uithou en alles vergoed.
Wys my die plek waar ons saam gekniel het,
Eens, toe jy myne was ?
Vroeer, toe een siel vir ons saam besiel het,
Vroeer, toe jy myne was.
Kyk, dis dieselfde; die hemel, blou,
Lag soos voorheen op my en op jou
Dit skitter nog altyd ?n welkomsgroet
Vir ons liefde wat uithou en alles vergoed.
Wys my die plek waar ons saam geloop het,
Eens, toe jy myne was ?
Vroeer, toe ons harte nog soveel gehoop het,
Vroeer, toe jy myne was.
Kyk, dis dieselfde! Net jy nie. Vra,
Wie van ons twee moet die meeste dra?
Jy, wat vergeet het ? of ek wat boet
Vir my liefde wat uithou en alles vergoed?
C. Louis Leipoldt
Gedicht gebruikt in het programma van Global Woman tijden Global Village Festival in Theater Lieve Vrouw in Amersfoort.
21 10 06 - 10:46
Om echt te lezen
moet je alle lichten uitdoen
woorden houden van duisterheid
zoals het beeld houdt van de donkere kamer.
Onder hen beiden zouden ze zonder geluid
te maken de wereld kunnen vervangen.
Herman de Coninck
Onlangs zag de tweede dichtbundel 'Kranen open' van mijn vriend Thomas Möhlmann (1975) het levenslicht. Thomas is n naast dichter ook nog poëziemedewerker van het NLPVF, hoofdredacteur van poëzietijdschrift Awater en redacteur van literatuursite www.literairnederland.nl. Zijn debuutbundel De vloeibare jongen verscheen in 2005 bij Uitgeverij Prometheus. 
