Het thema van deze week is 'wolk of cloud'. Ik trap af met het gedicht 'Voor de kade' uit de bundelKunst en vliegwerk van Jan Emmens.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Voor de kade
Voor de kade wisselt een wolk meeuwen
als strooibiljetten op een sterke wind
van aanblik als ?t verloop van eeuwen.
Het is windstil. De wind is een klein kind
dat met geluidjes brood staat uit te strooien.
Zijn tijd aan denken of aan doen vergooien
verschilt niet veel, ?t is stenen toch voor brood.
Wordt liever kind: twee beentjes en wat rood;
het doet soms eeuwen inderhaast ontdooien.
Het thema van Oerol dit jaar is 'landverhuizers'. Daar vond ik dit gedicht van Rutger Kopland wel bij passen en het thema van deze week wordt dus 'plaats of place'.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Er is geen plaats om te blijven,
wij ontvangen kaarten met groeten,
buiten woont een paard in de kou.
Toen we nog van niemand waren, toen
we nog in het wild leefden, een vacht
hadden we toen, met druppels en snot.
Ik loop in het grijze bevroren gras, kom
zo dicht bij je lieve kop, je ogen,
je donzige neus, dat mijn bril beslaat.
Ons huis is omgeven met asgrauwe etsen
met paarden en wandelaars. Een plek is
uitzicht op vroeger, op later, op verte.
Morgen begint het jaarlijkse Oerolfestival op Terschelling. De vaste lezers van deze weblog weten wel dat we dat niet graag aan onze neus voorbij laten gaan. Ook dit jaar zijn we er van de partij en zullen voor
Cultuurpodium.nl verslag doen van alle activiteiten op het festival. Jullie kunnen dagelijks één of meerdere artikelen natuurlijk rijk geïllustreerd met foto's tegemoet zien op Cultuurpodium.nl. Op Miwian de samenvattingen denk ik en natuurlijk gaan we gewoon door met DiDi en andere logwaardige dingen. Je kunt je - als je onze wederwaardigheden wilt volgen - ook abonneren op de nieuwsbrief van cultuurpodium (op de voorpagina van die site). Kost niks en krijg je gewoon eens per 14 dagen per mail binnen alleen nu vanwege Oerol een beetje vaker.
De auto gaat mee deze keer en ook onze eigen fietsen. Ik heb er al weer helemaal zin in!
Mijn vriend Duc had een respectabele collectie echte goede whiskey's. Hij dronk zelf eigenlijk nooit alcohol maar zijn whiskeycollectie was hem heilig, niemand mocht er aan komen. "Maar", zo zei hij altijd, "als ik dood ben dan zuipen jullie het allemaal maar lekker op!"
Ik was vanavond bij zijn vrouw en mijn vriendin Mieke en wij hebben vanavond de eerste fles van de collectie van Duc ritueel aangebroken en soldaat gemaakt (met een klein beetje hulp van een buurman). Het was een fles Oban, een single malt scotch. Het was een bijzondere whiskey van een hele markante man op een wel heel bijzonder moment.
Vanmorgen hoorde ik dat mijn vriend Duc gisteren plotseling is overleden. Voor hem heerlijk dat hij er niks van gemerkt heeft maar verbijsterend en bizar voor zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen en zijn vele vrienden. Ik kan het ook maar nauwelijks geloven.
Omdat hij zo ontzettend van Schotland hield plaats ik deze foto van 'misty Schotland' (gemaakt door Bart van Oijen) hier voor hem en een fragment uit het gedicht "De deur" van Bert Schierbeek (klik op de foto voor vergroting).
Kijk,
Ik weet het niet
ik was nog nooit dood
maar als je nou dood bent
wat zie je dan
wat zie jij nu wat ik niet zie
want als de ogen zich sluiten
en het zicht naar binnen keert
waar ben ik dan
en jij?
en wij?
Heb jij dat ook wel eens dat je iets kwijt bent en je dan afvraagt wanneer je het voor het laatst nog had. Dat overkomt mij af en toe. Daarom koos ik voor deze DiDi voor het thema 'kwijt' of 'lost' met als aftrap een gedicht van Ingmar Heytze met de titel "Het kwijt zijn van de dingen".
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Het kwijt zijn van de dingen
Het kwijt zijn van de dingen is
een grootse vorm van zelfhaat.
Hoe hard ook alle andere dingen
ook roepen: 'Maar wíj zijn er toch?',
je zoekt en zoekt, steeds kleiner,
steeds dieper begraven
onder wat je vond, terwijl het buiten
langzaam donker wordt.
Ik heb nog nooit een thuiskapper gehad maar ik dacht dat die altijd bij JOU thuis kwam. Tenminste, dat was mijn idee totdat ik vriendin B hoorde over haar thuiskapper. Zij gaat naar de thuiskappers huis om geknipt te worden en dat is een dorp verderop. Meer een soort UIT-kapper dus maar wel voor dezelfde prijs als de THUISkapper geloof ik, alleen dan met meer moeite.
Een man geboren in 1917 verwonderde zich vandaag over het feit dat er geheel elektrisch uit mijn auto een dak te voorschijn kwam dat ik kon gebruiken als het niet zulk mooi weer zou zijn als vandaag.
Een vrouw geboren in 1991 verwonderde zich vandaag over het feit dat een tunnel waar ze in haar leven al heel vaak met de auto doorheen reed ècht onder het water doorgaat en dat er dan niet eens raampjes in zitten.
Het leuke aan het Festival Nieuwe Grond is dat het niet alleen dóór maar ook vóór theatermakers is. Het idee is dat de theatermakers 's middags met elkaar werken en 's avonds elkaars voorstellingen bezoeken. Het publiek kan daarbij gewoon aanschuiven. Een aantal voorstellingen die we zagen waren helemaal nieuw en andere waren nog nooit eerder in Nederland te zien. Zoals de wonderbaarlijke voorstelling van Don Quixote Mausoleum van het Hongaarse Artus waarvan we zeer hebben genoten.
Lees hier meer...
Toeval is logisch.
Johan Cruijff
Boven tussen de hanenbalken in het landhuis zit een vrouw eindeloos witte repen papier te knippen van vierkante witte vellen. Ze knipt zoals je een appel schilt, van buiten naar binnen in een lange dunne reep. Het is doodstil in de ruimte, alleen als je heel goed luistert zijn nog vaag de geluiden van de wereld te horen. De stilte wordt in een mathematische regelmaat doorbroken door een schschsch-geluid van de schaar waarmee de vrouw haar papier knipt. De stapel een paar meter onder haar op de vloer van de kamer groeit langzaam.
Lees hier meer...
Onbekend maakt onbemind is het gezegde en dat is ongetwijfeld van toepassing op het nieuwe theaterfestival Nieuwe Grond dat tot en met zondag wordt gehouden op het landgoed De Horst in Driebergen. Aan het programma kan het niet liggen, dat is interessant genoeg en op het landgoed is het met dit weer en die catering ook uitstekend vertoeven, op een niveau dat de gemiddelde festivalbezoeker zo luxueus niet gewend is. Daarom is het zo jammer dat niet veel bezoekers de weg nog hadden gevonden gisterenavond naar dit festival. Wij wel natuurlijk en we zagen de voorstelling 'Van de frisse' van Growing up in public uit Utrecht waarover
hier meer te lezen valt. Vanavond en morgenavond zien we nog meer voorstellingen en morgenmiddag wonen we een gedeelte van een workshop bij.
Als je nog geen plannen hebt voor het weekend dan kan ik je van harte aanbevelen om er even een kijkje te nemen. Ik heb op de
site gezien dat er zelfs een speciale festivalbus rijdt vanuit Utrecht.
"De eersten zullen de laatsten" is een bekend gezegde en tevens een de korte samenvatting van de bijbeltekst uit Lucas 13:30:
Er zijn er die achteraan staan en het eerst aan de beurt komen, en er zijn er die vooraan staan en het laatst aan de beurt komen.
Ik vraag me af of dat ook geldt voor de grootsten en de kleinsten. Ik heb namelijk schitterende rode aardbeien in de tuin maar ze zijn met het blote oog nauwelijks waarneembaar. De grootste op de foto is nog geen centimeter in doorsnee. Is er nog hoop of groeien de aardbeien dit jaar alleen voor hele kleine mensjes?
Hoewel de prognose was dat Hans binnen een week na zijn operatie wel weer aardig hersteld zou zijn viel dat toch behoorlijk tegen. De eerste dagen leek het aardig de goede kant op te gaan maar dinsdag had hij ineens weer een slechte dag en ook veel pijn. De hele dag in bed dus weer en gisteren eigenlijk ook. Het leek ons verstandig om toch maar even de chirurg te consulteren over wat nu te doen. Vanmorgen in alle vroegte dus weer naar het ziekenhuis. Tja, daar word je in zoverre niet wijzer dat ze dan zeggen dat er inderdaad mensen zijn die niet binnen een week weer op de been zijn. Dat hadden wij natuurlijk ook al door. Maar goed Hans heeft wel sterkere pijnstillers gekregen en het advies om het nog maar een tijdje rustig aan te doen. Kon nog wel een paar weken duren in het slechtste geval. Gelukkig is het stralend weer en kan Hans zijn herstelwerkzaamheden op het ligbed in de schaduw achterin de tuin voortzetten. Je kunt je het erger voorstellen toch? En als hij wat nodig heeft dan belt hij gewoon even over de huistelefoon.
Het schijnt verschilt uit te maken waar je woont voor je levensverwachting. In Heiloo hebben de mannen de hoogste levensverwachting (ze worden daar gemiddel 79,1 jaar) en in Huizen hebt je als vrouw het langste leven met 84,3 jaar. Ongezond wonen is het in Limburg want in Kerkrade hebben de mannen een levensverwachting van 73 jaar en in Brunssum hebben de vrouwen wel 78,3 jaar. Er is bovendien nog verschil tussen de jaren dat iemand in goede gezondheid kan doorbrengen tussen verschillende regio's. Zo is de 'gezonde levensverwachting' in Limburg maar 55 jaar maar in Zuid Holland loopt dat op tot bijna 67 jaar. En wij maar denken dat wonen in de randstad niet goed zou zijn vanwege de drukte en de stress. HP de Tijd besteedt deze week aandacht aan dit opmerkelijke onderzoek. Ik denk dat ik maar eens gauw polshoogte ga nemen hoe het er voorstaat met de levensverwachting voor vrouwen in ons dorp.
Als je op het plaatje klikt dan krijg je een panorama te zien van Pinkpopmaandag. Een enorme massa mensen was op de been voor het heerlijke weer en het goede programma met als klapper de Red Hot Chili Peppers. We waren 's morgens al om negen uur op pad en het was goed 13.00 uur toe we het terrein opliepen na een enorme file van voor Heerlen. Bovendien hadden we nog een goed half uur moeten lopen vanaf de parkeerplaats van de auto. Maar eenmaal op de plaats van bestemming aangekomen deden een bezoek aan de WC, een drankje en een half uurtje uitrusten in de zon wonderen.
Lees meer...
Oeps, door Pinkstermaandag ben ik helemaal kwijt dat het vandaag dinsdag is en dus DiDi-dag. Helemaal vergeten! Daarom voor de tweede keer het thema vergeten want dat is nu het enige toepasselijke thema. Pablo Neruda maakte dit prachtige gedicht dat ik als aftrap gebruik.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Mocht je me vergeten
Mocht je me vergeten
wil ik dat
je één ding weet:
Als ik kijk naar de kristalmaan,
de rode tak van trage herfst
bij mijn raam,
als ik, bij het vuur gezeten,
de ongrijpbare as neem
of rimpelig lijf van brandhout,
weet je,
dat alles mij tot jou voert,
alsof alles wat bestaat,
geuren, licht, metalen,
scheepjes zijn die varen
naar jou eilanden
die me verwachten.
Lees meer...
Sommige vaste lezers weten vast nog wel dat mijn neven ieder jaar voor hun verjaardag een popconcert uit mogen zoeken. Ze hebben er niet allemaal belangstelling voor maar twee van mijn neven, B & D, vinden het fantastisch zoiets. Vorige jaren gingen we al naar Justin Timberlake en Westlife. En morgen ga ik met ze naar Pinkpop. Dat is natuurlijk helemaal cool want een heleboel goede bands op het programma. Ik ken in ieder geval The Flaming Lips, Opgezwolle, David Gray, Nickelback, Morrisey, Pete Murray, Skin, Bløf, Keane, Franz Ferdinand en natuurlijk de klapper de Red Hot Chili Peppers. Morgen voor dag en dauw zitten we in de auto want om 11.00 is het eerste optreden. Ik heb er zin in, temeer nu het weer zo aardig lijkt te blijven. Verslag volgt vanzelfsprekend ook nog.
Zondag is zo'n dag dat je eens even de tijd hebt om allerlei zaken te overdenken en eens even een brief te schrijven aan mensen aan wie je nog wat te vertellen hebt.
Pieter Jouke en Edo Schoonbeek leefden zich in in de brief die Rita schrijft aan Ayaan (klik op woord brief). Klik
hier om de brief te lezen en nog meer leuks vind je
daar.
Gezien bij Wies
Het onderzoeksbureau Motivaction voerde een representatieve enquete uit over racisme in Nederland. Lees en huiver.
- 10 % van de Nederlanders is uitgesproken racistisch en geven zichzelf een 7 of hoger op een racismeschaal van 1 tot 10. Ze menen dat Nederlanders intelligenter zijn dan allochtonen; met discriminatie hebben ze geen probleem en bij ontslag moeten allochtonen volgens hen als eerste op straat worden gezet. Publieke personen, zoals politici, moeten in hun visie ongestraft allochtone groepen met racistische stereotypen kunnen aanduiden.
- 17 % van de Nederlanders geeft toe af en toe racistisch te zijn. Ze vinden allochtonen crimineel, onbeleefd, lui en onverdraagzaam.
- 50 % van de Nederlanders is erg negatief over de islam en bang vor de invloed van moslims op onze samenleving.
- 63 % van de Nederlanders vindt dat de islam onverenigbaar is met het moderne leven in Europa.
- 80 % van de Nederlanders vindt de situatie tussen de verschillende culturen 'gespannen'. De helft daarvan vindt dat we niet samen maar gescheiden leven in Nederland.
Bron: Parool van gisteren. Op de foto een andere allochtoon die behoorlijk lijkt te zijn ingeburgerd in Dierenpark Amersfoort (maar wel achter dikke tralies).
Als iemand te laat komt, hoef je niet over vergeving te spreken. Vergeven gaat per definitie over het onvergeeflijke.
Dalai Lama
Hans is gisteren door de Liesbreukstraat geweest in het
Liesbreuk Centrum Nederland dat gehuisvest bleek te zijn in het ziekenhuis hier vlakbij. Het is vergelijkbaar met door de wasstraat gaan met je auto vandaar de naam.
Ze doen het in de Liesbreukstraat met behulp van een endoscopie, of kijkoperatie. Daarvoor worden drie kleine sneetjes aangebracht, waardoor via instrumenten het matje kan worden geplaatst onder de scheur in de buikwand. Voordeel van de endoscopie is dat je minder pijn heb na de operatie, sneller herstelt en minimale littekens overhoudt. Nu, een dagje later is Hans aardig bijgekomen van zijn gang door de Liesbreukstraat. Nog wel wat pijn maar het valt wat dat betreft gelukkig allemaal mee dus over een weekje heeft hij vast en zeker nergens last meer van.
Dit is een beeld waarmee Unicef mensen bewust wil maken van kinderarbeid (klik voor groter). Ik begreep niet meteen wat de boodschap precies was. Begrijp jij het wel?
Gezien bij Mijnkopthee
Ik heb het grootste gedeelte van de uitzending gezien van de Mis(s) verkiezing van onbeperkt Nederland (zoals ze zelf steeds zeiden). Ik ben helemaal geen fan van dit soort programma's maar ik denk toch dat hiermee gehandicapte mensen - vrouwen in dit geval - wel eens wat anders zijn neergezet dan normaal gebruikelijk is. Dat is een goede zaak.
Ik vond het wel mooi wat Govert de Roos zei die van de vrouwen glamourfoto's maakte. Hij had zich van te voren zorgen gemaakt omdat je alleen maar een mooie foto kunt maken van iemand die straalt en gelukkig is en hij had het idee dat dit bij gehandicapte mensen nauwelijks het geval kon zijn. Het tegendeel was waar, zo bleek, en je kon merken dat hij geroerd was door de schoonheid (in alle opzichten) van deze vrouwen.
Het waren inderdaad allemaal stralende vrouwen en mooi ook maar het ging bij deze verkiezing niet in de laatste plaats om de vraag of iemand geschikt zou zijn om de rol van ambassadeur op zich te nemen. Ik denk dat de stralende winnares Roos dat fantastisch kan. Ze is 21 jaar en heeft sinds twee jaar Torticollis Spasmodica. Op de site van het programma zegt ze zelf: "Ik heb me opgegeven voor de Mis(s) Verkiezing omdat het mij ontzettend leuk lijkt en omdat ik graag het nieuwe gezicht van de Nederlandse gehandicapten wil zijn. Bovendien hoop ik op deze manier meer bekendheid te geven aan mijn ziekte."
En die Lucille Werner, Jaap Jongbloed en Balkenende... daar kijk ik gewoon overheen, net als over die halve arm en die rolstoel. Want daar gaat het toch niet om? Die kunnen gewoon volgend jaar vervangen worden.
|
|
