09 03 06 - 12:35
Ze zijn zelf al enige tijd in India maar op de website zijn net wat verhalen toegevoegd over het verblijf van Peter en Karin in Oman waarover ze het volgende schrijven:
We hebben in korte tijd een haat?liefdeverhouding met Oman opgebouwd. De schaduwzijde van dit mooie, nog grotendeels onontdekte land is het gebrek aan accommodatie en de schandalige wijze waarop de Aziaten, die het vuile werk opknappen, worden behandeld. Echt somber worden we door een vergissing in onze planning. Oman en Jemen zijn veel groter dan gedacht. Om Jemen te halen, met het beperkte Oman visum van dertig dagen, zullen we naar het zuiden moeten racen. Om Jemen goed te bekijken hebben we drie maanden nodig. Hierna moeten we dezelfde weg terug richting de Emiraten, omdat we van de Saoedische ambassade te horen kregen dat het voor Karin niet toegestaan is om in hun land te fietsen. Een vrouw mag er niet eens autorijden, laat staan fietsen. Een fikse domper. Tegen de tijd dat we via Oman terugkeren in de Emiraten is het volop zomer op het Arabische schiereiland en word je levend gebraden.
Lees meer...
07 02 06 - 12:57
Zoals jullie weten weet fietsen mijn vrienden Peter & Karin vanaf november 2004 de wereld rond. Ze schreven hier al een paar keer een gastlogje en op hun eigen
site kun je alles lezen over hun avonturen. Ik kreeg gisteren het volgende mailtje van ze, dat ik graag integraal plaats in de hoop dat het bijdraagt aan het vervullen van de vacature. Is de vacature niks voor jou maar wil je ook een steentje bijdragen? Zet deze vacature dan ook op jouw eigen weblog!
"Zoals je weet fietsen we vanaf november 2004 niet meer alleen voor ons eigen plezier (en dat van anderen via onze website), maar proberen wij ook een steentje bij te dragen aan het verminderen van het leed in de wereld door geld in te zamelen voor War Child. Dit min of meer tot onze eigen grote verbazing, want al fietsend door Afrika hebben we het vertrouwen in alle grote hulporganisaties geheel verloren vanwege de vele strijkstokken en corruptie.
Waarom dan toch en waarom War Child? Wij zijn de overtuiging toegedaan dat de toekomst van vele (voormalige) oorlogslanden bij de kinderen ligt. War Child werkt aan het (geestelijke) herstel van de kinderen in deze landen, om zodoende een vreedzame wereld te realiseren voor ons allemaal. Daarnaast besteedt War Child slechts een minimaal deel van de donaties aan haar eigen organisatie, heeft een heel transparante boekhouding en uitermate behulpzame en enthousiaste vrijwilligers en beroepskrachten.
We hebben het afgelopen jaar gemerkt dat het heel moeilijk is om vanuit Verweggistan (waar wij ons bevinden) mensen te motiveren War Child via ons te steunen. Vandaar dat wij nu op zoek zijn naar een:
creatieve, bedreven vrijwillig(st)er met veel doorzettingsvermogen
die in Nederland zoveel mogelijk kanalen aanboort om geld en publiciteit te geven aan War Child en onze reis. Een aantal voorbeelden zijn het organiseren van een loop/rommelmarkt/heitje voor karweitje op je werk of de school van je kinderen, het plaatsen van oproepen in krant en buurtblaadjes. Je hoeft dit natuurlijk niet alleen te doen, maar kunt dit samen met een ander organiseren. Ook kun je altijd rekenen op onze steun en ideeen. Ben je zelf niet geinteresseerd, maar weet je iemand die dit wel leuk vindt benader deze dan gerust.
Schroom niet, verras ons, meldt je bij ons aan met leuke ideeen!"
Peter & Karin
En als je nou toch met War Child bezig bent, bekijk dan meteen even hun prachtige
nieuwe campagne. Je kunt trouwens War Child ook steunen door de kilometers van Peter & Karin te sponsoren. Ik doe dat zelf ook en ze krijgen voor iedere gefietste kilometer 1 cent voor War Child van mij. Ze hebben in 2005 in totaal 11131 km gefietst dus reken maar uit. Degene die dat allemaal in goede banen leidt is Peter's zus Sylvia die je
hier kunt bereiken.
06 01 06 - 00:17
Gastlogje met tekst en foto's van N v.d. R (klik foto's voor groter).
Een tijdje geleden vroeg ik Mieke of ze me kon helpen om een
bezoek aan Amsterdam voor te bereiden en Mieke riep meteen de hulp in van jullie, lezers van deze blog. Helaas waren er niet al te veel reacties, maar ik heb toch wat kunnen doen met de dingen die ik heb gelezen.
Op woensdag 28 december was het zover. Al heel vroeg in de ochtend werd de bus volgeladen met Belgen die een dagje shoppen in Amsterdam wel zagen zitten. Als gids praat je natuurlijk met verschillende mensen en ik hoorde meteen dat velen geïnteresseerd waren om een kijkje te nemen in de P.C.Hooftstraat. Dus heb ik ze een kaartje gegeven en de weg getoond. Met veel tassen heb ik ze echter niet zien terug komen. De mensen die naar de Kalverstraat waren getrokken die hadden wel heel veel tasjes bij.
Lees meer...
14 12 05 - 10:00
Na twee en een half jaar in Afrika te hebben rondgefietst, zijn we eind november in Dubai aangekomen, een van de Verenigde Arabisch Emiraten.
Het is heerlijk de atmosfeer hier weer te proeven: het geluid van de oproep tot het gebed vanaf de minaretten van de moskeeen, de mannen in hun witte gewaden en hoofdbedekkingen, de in het zwart geklede vrouwen, regelmatig alleen de ogen zichtbaar, de geur van kruiden en specerijen, de Arabische taal. We voelen ons weer helemaal thuis.
Het levensritme is hier totaal anders dan in Afrika. Houdt het leven daar op als het donker wordt, hier begint het pas. Tot tien-twaalf uur 's avonds lopen we over straat, langs winkel(tje)s die gewoon open zijn, restaurantjes waar men op straat zit te eten, koffie of thee te drinken en spelletjes te doen. Al het leven vindt plaats in de open lucht. En we voelen ons veilig. Hier kun je met je camera over straat lopen en je portemonnee gewoon in je zak en hoef je niet elke seconde om je heen te kijken of er niet iemand is die je wil overvallen. Zo anders als de steden in Afrika.En zo anders als wat de berichtgeving in Europa en Amerika ons wil doen geloven.
Arabieren zijn ons favoriete volk, naast de blanke Zuid Afrikaanders. Maar in Nederland mag je dat natuurlijk niet zeggen...
We verheugen ons op Oman en Jemen, Bahrein en Qatar, Iran en het Verre Oosten, onze doelen voor het komende jaar.
Peter & Karin
NB Ik (Mieke) heb een foto bij dit logje geplaatst van de markt in Aleppo in Syrië (klik voor groter) waar Peter en Karin eerder waren op hun reis en ook een Arabisch land. Ze hadden bij dit logje geen foto gedaan. Mocht er nog een recentere komen dan plaats ik die later wel. En voor alle reisverhalen om van te smullen kun je terecht op hun
site.
19 09 05 - 14:21
Vier september jl was een heugelijke dag voor ons, namelijk de 1000ste van onze reis om de wereld. De dag verbrachten we in Sossusvlei in Namibie, die plek met al die rode duinen. Wat we tevoren niet hadden kunnen denken blijkt toch het geval: ook na 1000 dagen hebben we het gevoel aan het begin van de reis te staan. Het door ons in 2000 genomen besluit is nog steeds het beste dat we ooit namen. We genieten van onze vrijheid, het buitenzijn, de natuur, cultuur en alles wat er verder bij komt kijken.
Zo langzamerhand, na tweeeneenhalf jaar zijn we wel toe aan een nieuw continent. Vandaar dat de reis nu vanaf het noordwesten van Zuid Afrika (Upington) redelijk snel naar de Karoo gaat, waar we ons een paar weken nuttig gaan proberen te maken op de schapenboerderij waar we ook vorig jaar waren. Dan met de nodige omwegen en kronkels naar Durban en een boot naar India. Iedere reiziger die wij onderweg hebben ontmoet heeft ons verzekerd dat we Azie geweldig zullen vinden. De fietsers vertelden ons dat Afrika het moeilijkste continent is om te befietsen. Lekker, dan krijgen we nu alleen maar toetjes!
Zoals altijd vallen onze avonturen te lezen op onze website
Cycletheworld. Ook donaties voor War Child, de organisatie waarvoor wij geld inzamelen, zijn daar van harte welkom. Je kunt ons mailen door op onze naam onder dit logje te klikken.
Karin van Toor & Peter Mak
