Ik las vanmorgen in de krant dat anti-rook-goeroe Allen Carr aan een ongeneeslijke vorm van longkanker lijdt. En Carr zou Carr niet zijn als hij daar niet een positieve wending aan zou geven. Een extra aanmoediging is het volgens Carr voor al die rokers om er alsnog mee op te houden.
Ik vind het iets ontmoedigends hebben. Als je nu voor de keuze staat om te stoppen en je hoort dit verhaal, dat iemand die 23 jaar geleden is gestopt alsnog longkanker krijgt, wat heeft het dan voor zin om te stoppen?
Ik ben op de milleniumwisseling gestopt en dat bevalt me nog steeds goed. Maar dat had dan ook niks met de heer Carr te maken.
Wat je allemaal kunt doen met een tennisracket zonder bespanning? Daar heb ik me eigenlijk nooit verdiept maar ik zou denk ik nooit bedacht hebben dat je er doorheen zou kunnen kruipen (klik voor groter). Toch zag ik een volwassen man dat doen, gisterenavond op De Parade in Utrecht. Het hoorde bij het 'parade maken' voor Henk Schiffmacher's House of Wonders. Overigens kroop deze zelfde man even later ook nog tussen de poten van zo'n heel klein Paradestoeltje door. Meer over De Parade, die maandag inpakt in Utrecht om volgend week in Amsterdam weer te openen, vind je
hier.
Elke waarde hangt af van het waarderend subject.
Geerten Gossaert
Ik was vanavond aan het vertellen over het Cirque du Soleil en toen hoorde ik mezelf ineens beweren dat 'zelfs de clowns leuk waren'. Op dat moment drong pas tot me door dat ik over het algemeen clowns helemaal NIKS aan vind. Ik vind het nooit leuk genoeg en eigenlijk altijd te lang duren. Terwijl een hele zaal dubbel ligt zit ik op mijn horloge te kijken hoe lang het nog duurt. Het feit dat de clowns in Alegria (klik voor groter) mij konden bekoren en ontroeren zegt iets over de hoge kwaliteit van deze voorstelling. Wat vind jij van clowns?
Niet alleen is er op de dinsdagavond de bloedstollende serie State of Play maar meteen erna is de Engelse miniserie Sensitive Skin te zien op Nederland 3. In de hoofdrollen Joanna Lumley en Denis Lawson en alles waar deze zestigers mee te maken krijgen passeert de revue. Ik had helaas te laat door dat het afgelopen dinsdag al begon maar vanaf komende dinsdag zit ik aan de buis gekluisterd. Hieronder een stuk van het Belgische Radiovisie over de serie.
Lees meer...
Relaties zijn aan het veranderen. Samen in één huis wonen is al weer ouderwets.
Het zou de kwaliteit van een relatie ten goede komen als je bewust afspreekt om tijd met elkaar door te brengen.
Of je nu wel of niet zo'n relatie hebt, het verlangen om je geliefde te zien en tijd met elkaar door te brengen is in iedere relatie een gegeven.
De vraag in dit polletje is:
Wat is de door jou gewenste frequentie om je geliefde te zien?
Misschien ben je er niet zo bewust mee bezig en zie je elkaar regelmatig als vanzelfsprekend. Is die situatie voor jou ideaal? Is het teveel of te weinig?
Volg jouw hart en kies uit onderstaande opties:
Wies doet het in de tuin met een kopje koffie en de NRC?next. Ik doe het ook in de tuin met een sapje en de NRC?next. Hoe ziet jouw ochtendritueel er uit?
Het thema van deze week is 'genoeg' en ik doe de aftrap met onderstaand gedicht van Miriam van Hee.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
er zijn geen argumenten
in de liefde geen bewijzen
ik zou je kunnen vragen
om nooit van me weg te gaan
je zou een antwoord kunnen geven
een teken dat ik moet ontcijferen
soms lachen wij en zijn onszelf
zo leven wij en zoeken
diep in elkaar naar een plek
waar wij het liefste zijn
een ogenblik een dag
daarna weer en dieper
zoals eenden naar de bodem duiken
en het is nooit genoeg
Hans is jarig vandaag en net terug uit Gent waar hij het Blue Note Records Festival bijwoonde. We houden het rustig vandaag. Taartjes bij de koffie en een lekker wijntje bij het eten maar verder geen festiviteiten. Een verjaardag 'en petit comité' derhalve maar felicitaties voor de jarige zijn natuurlijk altijd welkom.
De Parade is weer in town, althans in Utrecht. Gisterenavond ben ik dus met vriendin Chantal een avondje Parade gaan doen. Op het programma drie zeer geslaagde voorstellingen: De fantastische fantast, Bandloopt 42 en Live! van Ellen ten Damme met bigband. Het was erg druk en de aangekondigde regen kwam gelukkig niet dus we hebben tot laat in de avond lekker met blote armen gelopen.
Na Utrecht doet het reizende theaterfestival als laatste Amsterdam aan en dan zit het er weer op voor dit jaar. Op
cultuurpodium.nl verschijnen vandaag of morgen nog artikelen over deze voorstellingen en foto's zijn te zien op
Flickr. Op de foto hierboven twee meisjes die 'parade maken' voor de tent van Suver Nuver (klik voor groter).
Het leven bestaat uit niet doen wat we willen en doen wat we niet willen.
Johann Wolfgang von Goethe
Pfffft... Wat is het warm en wat word je moe van die hitte zoveel dagen achter elkaar. Ik heb me er lang tegen verzet maar ga nu vanaf vanmiddag een uur of vier ook over in de ruststand.
Een koel glas rose in de schaduw en vooral weinig beweging.
Op 9 september gaat de musical The Wiz in première in het Beatrixtheater in Utrecht. Vanmorgen vond in Amsterdam een repetitiedag plaats waarbij de pers was uitgenodigd om met cast en creatives te ontbijten. The Wiz is vertaald door Martine Bijl en wordt geregisseerd door Glenn Casale, die afgelopen seizoen ook Beauty And The Beast regisseerde. In de cast o.a. Nurlaila Karim, Mathilde Santing, Danny de Munk, Marjolijn Touw, Charly Luske en Jamai Loman. Niet alleen was er een 'fotomoment' maar ook gelegenheid om met leden van de cast te praten. Daar hebben we natuurlijk dankbaar gebruik van gemaakt. Meer daarover binnenkort op cultuurpodium.
Op de foto zie je de cast allemaal met een 'yellow brick' waarop een wens staat geschreven. Deze bricks met mooie wensen worden toegevoegd aan de 'yellow brick road' die in The Wiz de weg is die Dorothy moet afleggen om in Emerald City en het kasteel van de Wizard te komen.
Foto Al Seib via Cirque du Soleil
Gisteren ben ik met
haar naar Alegria geweest. Ze had voor haar verjaardag (een half jaar geleden zo'n beetje) een voorstelling naar keuze van mij gekregen en dit is wat ze koos. Zij heeft genoten en ik niet minder. Als je het Cirque du Soleil nog nooit gezien hebt moet je beslist eens gaan. Het is heel bijzonder en zeer de moeite waard. Als je al eens geweest bent kun je dat ongetwijfeld beamen. Alegria wordt wel hun beste show 'ever' genoemd en ik denk dat ik het daarmee eens ben.
Hier op Cultuurpodium.nl kun je nog meer lezen over de voorstelling en foto's zien.
De vierdaagse van Nijmegen is afgelast omdat er gisteren bij die hitte twee doden vielen en er dertig mensen in het ziekenhuis werden opgenomen. Van de vijf mensen die gereanimeerd moesten worden overleefden twee hun wandeltocht niet. Van de 44.000 mensen die meeliepen werden er 300 onwel of vielen flauw. Is het terecht om vanwege de extreme weersomstandigheden de vierdaagse af te gelasten? Ik las vanmorgen al op sommige weblogs dat het betutteling is. Iedereen moet toch zelf weten of hij dat gaat doen of niet. Of dat we beter andere dingen af kunnen gelasten zoals onze omstreden missie in Afghanistan of de oorlog in het Midden Oosten. En eigenlijk ben ik het daar wel mee eens. Laat mensen hun eigen fysieke grenzen maar bewaken en hou je als overheid bezig met belangrijker keuzeproblemen dan slecht voorbereide wandelaar beschermen tegen een situatie waar ze vrijwillig in participeren. Wat vind jij?
Al dagen hoor ik het geluid van de achtbaan van de kermis die zijn tenten op de weide achter mijn huis heeft opgeslagen. Eerst hoor je dan die tandwielen van de karretjes die omhoog worden getakeld gevolgd door een soort onderaards gerommel van de rollende wagentjes gelardeerd met hoog en hard gegil. Het feit dat de achtbaan niet boven de bomen uitkomt geeft ongeveer aan hoe terecht dat gegil is. Van mij mag de kermis wel weer afgelopen zijn zodat de rust weer terugkeert in mijn achtertuin.
Het thema van deze week is 'hitte' of 'hittegolf' en ik niemand hoeft zich af te vragen wat daarvoor de inspiratie was. Het gedicht, Hittegolf 2, dat ik er bij vond is van David Van Reybrouck.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Hittegolf 2
ben je bereid te bloeden
met je huid van berkenhout
en je wervels aan de muur?
kan je nog splijten
tot houtskool en nacht
nu haar bed als een netel
een lucifer wacht?
hoe je stapels laat staan
en pakhuizen ontziet
hoe je met één veeg niet
het nachtkastje wreekt
wij verstaan dit niet
windstil is de zomer
en slapeloos het gloren
was de winter dan een ander gewas?
een hotelkamer
een plein vol plassen
spijt, even
onmisbaar als het ontbijt
Een jonge festivalbezoeker was zo geïnspireerd door de performance 'gluren bij de buren' die hij net met zijn vader had bezocht dat hij dit fenomeen nu wel eens vaker in de praktijk wilde brengen. Terwijl een voorstelling gaande was in de caravan van de Productiegroep d*Amor had hij ontdekt dat je de achterwand een beetje opzij kon trekken en dat je dan een prachtig uitzicht had op een paar schitterende vrouwenbenen en ...
Vrijdag ging ik met vriend Paolo voor Cultuurpodium.nl naar de première van De goede mens van Sezuan, de productie van 2006 in het openluchttheater van het Amsterdamse Bos. Zoals altijd was er weer wat bijzonders van gemaakt en was het genieten geblazen. Aankleding en effecten hadden daarbij zeker een belangrijke rol maar ook de vertaling en bewerking van dit stuk van Bertold Brecht waren heel up to date.
Het is heel belangrijk dat dit soort theater kan blijven maar de toekomst van het Bostheater staat op het spel. Door het slechte vorige seizoen hebben ze een enorme strop opgelopen dus wordt er nu voor de (voorheen gratis) voorstellingen een bijdrage gevraagd in de hoge hoed van de acteurs. Die werd graag gegeven afgelopen vrijdag.
Ga dus naar die voorstelling, je zult er geen spijt van krijgen. Lees binnenkort de recensie op Cultuurpodium.nl en de informatie op de
site van het Bostheater.
Hier vind je een selectie van de foto's waarvan hierboven een mozaiek te zien is (klik voor vergroting).
De aard van het kind is niet het klein zijn, maar het groot worden.
Paul Biegel
Ze heet Fulla en gaat netjes gesluierd in een abaya of gekleed in een lange jas met hoofddoek. In de doos zit een roze bidmatje en ze heeft een normaal figuur. Fulla heeft donker haar en bruine ogen en heeft respectabele beroepen zoals dokter of onderwijzers. Haar naam betekent 'anjer' en ze is in het Midden Oosten vele malen populairder dan Barbie, zelfs met een chador of shalwar kameez aan, ooit zou kunnen worden. Wat Barbie blijft toch een blond blauwogig en anorexisch westers vrouwtje dat zich overgeeft aan decadente genoegens (vooral die waar mooie kleren bij horen) en materiële zaken (zoals haar roze cabriolet).
Ik heb werkelijk gesmuld van
dit artikel over romantiek bij muggen in NRC. Het vakblad Current Biology publiceerde resultaten van een onderzoek naar het paringsgedrag van een tropische muggensoort. Waar bij ons het uiterlijk een belangrijk aspect is bij verliefd worden is het bij die muggen het gehoor. Als een mannetje en vrouwtje elkaar ontmoeten dan proberen ze gezoem aan elkaar aan te passen en de click is daar als ze unisono geluid produceren. Twee muggen van dezelfde sexe echter doen dat niet, die kiezen juist een zeer verschillende toonhoogte. Luister naar de geluidsbestanden in het artikel om te horen wat bedoeld wordt. (Het plaatje komt uit hetzelfde artikel.)
Het gaat goed met onze sites Jazzpodium.nl en Cultuurpodium.nl. We staan met beide magazines volop in de belangstelling mede dank zij de zomerfestivals maar ook dank zij het North Sea Jazz Festival dat komend weekend wordt gehouden. In de Volkskrant van vandaag in de kunstbijlage een artikel van Koen Schouten over jazzsites waarin ook Jazzpodium prominent genoemd wordt. Om het artikel echt te lezen moet je zelf de krant even kopen of natuurlijk via de Volkskrant Online tot je nemen.
Ik kan het bijna niet uitspreken, dat woord hierboven, maar het is een (voor mij) nieuwe Flickr-tool die van je foto een collage maakt (klik voor groter). Ik had zulke collages al eerder gezien en me al afgevraagd of die mensen dat nu allemaal zorgvuldig hadden zitten plakken of hoe ze daar anders aankwamen. Maar nu weet ik het: de hockneyizer. Deze tool is te vinden op
site waar nog meer leuke tools te vinden zijn zoals de Trading Card Maker (om je eigen kaartspel te maken) of de mosaicmaker.
Het thema van deze week is 'jaar' of 'jaren' en ik ontleende het aan onderstaand gedicht van Hanny Michaelis uit de bundel 'Onvoorzien' (1966).
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
Met de jaren
Moet er veel worden weggegooid.
De gedachte bijvoorbeeld
Dat geluk mild is en duurzaam
Iets als een zuidelijk klimaat
In plaats van een blikseminslag
Die levenslang gekoesterde
Littekens achterlaat.
Heb je wel eens gehoord van het vlindereffect? Dat is een fenomeen dat ontdekt werd door de meteoroloog Edward Norton Lorenz en dat genoemd is naar een metafoor om het te beschrijven: dat de vleugelslag van een vlinder in China wellicht een orkaan in New York kan veroorzaken. Wat Lorentz namelijk ontdekte was dat een minimaal verschil in een bepaalde beginwaarde in een computermodel tot wezenlijk andere uitslagen leidde.
Dat noemt men dan chaos oftewel exponentieel toenemende onzekerheid waarbij elke stap verder in de tijd een steeds grotere onzekerheid in de uitkomsten oplevert met uiteindelijke totale onvoorspelbaarheid als eindstadium. Chaos moet zeker niet verward worden met toeval want toeval is altijd volledig onvoorspelbaar en dat is met chaos niet het geval alleen de onzekerheid in de uitkomsten groeit exponentieel.
Lees meer...
Gisterenavond waren wij in Deventer waar dit jaar de tiende aflevering plaats vond van een wel heel bijzonder theaterfestival: alleen maar steltlopers. We zagen een aantal geweldige theatergroepen aan het werk, allemaal op stelten, de één nog mooier dan de ander. Je kwam er echt ogen en oren tekort. Slotspektakel was een speciaal voor die locatie aangepaste versie van het programma Mayala van Close-Act, een theatergroep uit Tilburg. We hadden ze al eens gezien in Eindhoven een aantal jaren geleden maar het was beslist geen straf om het nog een keer te zien. En voor een fotograaf is het helemaal een el dorado zo'n straatfestival. Natuurlijk zal er één dezer dagen ook een artikeltje op Cultuurpodium over dit evenement verschijnen maar hierboven vast een paar foto's die je natuurlijk weer moet klikken voor vergroting en
hier kun je er nog meer bekijken.
No problem can be solved from the same level of consciousness that created it.
Albert Einstein
In de dagen nadat het festival was afgelopen en we nog even een beetje konden uitpuffen van alle indrukken slenterden we ook af en toe even langs het water de haven van Terschelling. Daar komt je op die paar honderd meter zoveel fotogenieke plekken en objecten tegen dat je daar als enthousiast fotograaf beslist je hart kunt ophalen. Hierboven drie foto's die ik maakte van het wad.
Wij hebben onze vakantie er al weer even opzitten na Terschelling en gaan in ieder geval de komende maanden niet meer weg. Het lijkt me ook totaal niet aantrekkelijk in het hoogseizoen als het overal zo druk is en duur. Misschien nog iets leuks gaan doen in het najaar? Wat gaan jullie doen in de zomer?
De foto maakte ik een aantal jaren geleden op Bali (klik voor vergroting).
Door alle drukte in verband met het Oerolfestival heb ik jullie nog helemaal niet op de hoogte gebracht van mijn 'ongeluk' op de ochtend van vertrek richting Terschelling. We waren de auto aan het inpakken en ik wilde haastig even iets pakken. Dat had ik nou niet moeten doen. In de haast struikelde ik over de stoeprand en landde languit op het trottoir met mijn kop op een volgende stoeprandje dat mijn voortuin begrenst. Als je zoiets wel eens is overkomen dan weet je dat je jezelf op zo'n moment als in een film ziet gaan.
Lees meer...
Al een paar keer bereikten mijn vragen van mensen die graag mee zouden willen doen met DiDi maar zelf geen uitgebreide gedichtenverzameling bezitten. Hun vragen betroffen de kwestie: "Waar haal je een passend gedicht of songtekst vandaan". Ik dacht dat het aardig zou zijn daar eens een artikel aan te wijden.
- Zoeken op het themawoord kan natuurlijk altijd met Google. Als je 'gedicht' en 'schaduw' (als voorbeeldthema) intypt dan heb je kans dat je al iets vindt waar je mee verder kunt, een bepaalde dichter, dichtbundel of een fragment van een gedicht dat je aanspreekt.
Lees meer...
Het thema van deze week is 'schaduw' en ik ontleende het aan het gedicht 'In de schaduw' van Menno Wigman uit de bundel ''s Zomers stinken alle steden'. Dat het thema iets met zomer, hitte en warmte te maken heeft zal niemand verbazen met de weerberichten van deze dagen.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je
hier en oudere thema's vind je
daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.
In de schaduw
De zomer vloert de stad
likt liefdes uit, legt grijsaards af.
Ik lees hun zwart omrande namen
en prijs de eenvoud van de dood,
het slapen van mijn bloed.
De boulevard! De zeewind!
Blauwe oevers! Befloerste bossen!
Ik zag het op tv. Nu ontwaakt het oproer
in hun broeken, stromen de jurken
vol warme stranden, één lamme, klamme
verdwaasde revolutie, dans
drank en kelen die kraaien om méér.
Ik leef in de schaduw. Ik lees kranten
en bid om goddelijke rampen.
Mij kan niemand nog genezen.
Dichtbundel kopen?
's Zomers stinken alle steden
Menno Wigman
'Tamme kraai', zeefdruk 45x45 cm,
Wim Zurné 2000 (klik voor groter)
Mijn vriend Duc, die onlangs plotseling overleed, was een dierenliefhebber. Hij hield (van) paarden, grote zwarte Friese paarden waarvan hij er zelf ook drie had om aangespannen mee te rijden. Maar ook van honden hield hij. In feite waren er maar weinig dieren die niet op zijn compassie konden rekenen.
De avond voor zijn dood zag hij ineens op het grasveld bij het huis een kraai spartelen. Na enige strijd liet het beest zich vangen met een schepnet en bleek dat het dier gewond was of in ieder geval zorg nodig had. Hoewel in de Achterhoek, waar Duc woonde, niemand uit zou rukken om het welbevinden van een kraai te gaan behartigen (de ratten onder de vogels, zo vindt men daar), was het voor Duc de normaalste zaak van de wereld om met de kraai naar de dierenarts te gaan. Die wilde de vogel echter niet behandelen en na nog een paar keer nul op het rekest bij anderen had hij uiteindelijk na enkele uren succes bij de vogelopvang waar hij het gewonde beest kon achterlaten om verzorgd te worden.
Lees meer...
Wij wonen in de op één na beste gemeente in Nederland, zo blijkt uit een onderzoek dat ik tegenkwam in Elsevier. Het blad zette 458 gemeenten op een rijtje en Utrechtse Heuvelrug eindigt als tweede na koploper Naarden.
Redenen?
Fraaie oude stads- en dorpskernen, het zorgaanbod, de Stichtse Lustwarande, veel welgestelde inwoners en derhalve weinig hangjongeren en jeugdwerkloosheid, een aangenaam sociaal klimaat en een gezonde lokale economie.
Wat wil een mens nog meer?
Zo, we zijn er weer en vanaf nu zal ook weer dagelijks een logje verschijnen op miwian.nl. In de afgelopen veertien dagen hadden we onze handen helemaal vol aan het Oerolfestival en de artikelen die we daar over schreven. Er was weinig tijd en inspiratie om ook nog op miwian iets te posten. Maar we zijn gisterenavond weer thuis gearriveerd na een lange hete reis terug van Terschelling. Van het Oerolfestival is weinig meer te zien, een kleine week na het slotspectakel. Hier en daar staat nog een enkel roze bordje en op het strand ter hoogte van de strandovergang bij Lies zie je nog de door weer en wind aangetaste jaarringen die SLEM maakte ter ere van het 25 jarig jubileum. Klik op de foto voor een panoramaview. Voor meer artikelen en foto's over Oerol kun je natuurlijk terecht op
Cultuurpodium.nl
|
|
