Duc en de kraai
03 07 06 - 15:50
'Tamme kraai', zeefdruk 45x45 cm,
Wim Zurné 2000 (klik voor groter)
Mijn vriend Duc, die onlangs plotseling overleed, was een dierenliefhebber. Hij hield (van) paarden, grote zwarte Friese paarden waarvan hij er zelf ook drie had om aangespannen mee te rijden. Maar ook van honden hield hij. In feite waren er maar weinig dieren die niet op zijn compassie konden rekenen.
De avond voor zijn dood zag hij ineens op het grasveld bij het huis een kraai spartelen. Na enige strijd liet het beest zich vangen met een schepnet en bleek dat het dier gewond was of in ieder geval zorg nodig had. Hoewel in de Achterhoek, waar Duc woonde, niemand uit zou rukken om het welbevinden van een kraai te gaan behartigen (de ratten onder de vogels, zo vindt men daar), was het voor Duc de normaalste zaak van de wereld om met de kraai naar de dierenarts te gaan. Die wilde de vogel echter niet behandelen en na nog een paar keer nul op het rekest bij anderen had hij uiteindelijk na enkele uren succes bij de vogelopvang waar hij het gewonde beest kon achterlaten om verzorgd te worden. De volgende ochtend, op maandag, stierf Duc.
Wat natuurlijk frappant is aan dit verhaal dat de kraai vaak wordt gezien als een boodschapper van de andere wereld die in verband staat met de dood. Toen zijn vrouw me een paar dagen na Duc's overlijden dit verhaal vertelde was zij zelf ook ineens heel benieuwd om te horen hoe het met de kraai van Duc was afgelopen.
Wat zoeken en bellen bracht haar in contact met de vrouw van de vogelopvang die wist te vertellen dat de kraai een tamme was geweest die gewond was aan zijn pootjes. De kraai leefde niet meer. Hij was dinsdag gestorven.
vijf reacties
Ik heb wel eens eerder zo’n verhaal gehoord, maar dat ging over mussen als dragers van de ziel. Het is wel heel frappant.
Alice (URL) - 03-07-’06 16:35
klinkt toch wel luguber. was duc zo plotseling overleden, niet ziek?
wies (URL) - 03-07-’06 16:10