We organiseerden een challenge voor de beste Kerstfoto 2005 (Photo Xmas) maar het aantal inzendingen viel een klein beetje tegen. Sommigen zegden wel een inzending toe maar die is waarschijnlijk kwijt geraakt in de kerstpost. De kwaliteit van de ontvangen bijdragen is echter adembenemend zoals je kunt zien op de foto hierboven (even klikken voor het hele plaatje). Het zal dan ook niet meevallen een keuze te maken uit de inzendingen.
Je kunt stemmen door op jouw keuze van de mogelijkheden hieronder te klikken. De uitslag wordt op Nieuwjaarsdag later op de dag bekend gemaakt.
Dat is het thema van Photo Friday deze week. Het kon bijna niet uitblijven aan het eind van het jaar. En hierboven links, daar is hij dan de
boosdoener die mijn hele fotobieb overhoop gooide (
Elisabeth was nu zelfs in een aardappel veranderd zo meldde Nijntje mij in een reactie) omdat ik hem als "Best of 2005" wilde verplaatsen van het ene album naar het andere. Het is
een foto die ik nam op de hoek van de PC Hooftstraat waar we langs liepen tijdens de Uitmarkt. De
foto die Hans koos als "Best of 2005" maakte hij bij Malaya (waar bij ook meerdere malen over logde) en is al eens eerder op onze weblog te zien geweest.
Wat zijn jouw goede voornemens voor het volgend jaar? Qua weblog dan bedoel ik. Klik op het voornemen dat bij jouw nieuwe jaar past en/of reageer uitgebreider via de reactiebox.
Theme Thursday had dit keer als thema Toys (as in stuffied, cars, dolls, robots, blocks, games etc). De
foto van Hans (rechts) is van twee pluche beesten die gezellig keuvelend boven in een kraam op de kermis hangen te wachten om plat geknuffeld te worden door het volgende verzorgstertje(m/v).
Mijn foto (links) is van mijn allereerste pop, een Engelse looppop die ik kreeg toen ik vijf was. Apetrots was ik op haar en ik heb haar nog altijd bewaard. Haar mooiste jurk die indertijd door mijn moeder werd gemaakt van roze satijn en roomwitte kant (van haar eigen bruidsjurk) is inmiddels vergaan. Ook Elisabeth zelf (zo heet ze naar de Engelse koningin) heeft ondertussen wat make-overs ondergaan zoals een nieuwe pruik en een nieuw oog bij de poppendokter. Hans vindt dat ze er een beetje uitziet als Chucky (van de horrorfilm) maar ik zie nog altijd mijn geliefde Elisabeth.
Het valt niet altijd mee om samen met je dertienjarige dochter een film uit te zoeken. Mijn voorkeur ging uit naar de Pixar film 'the Incredibles, maar uiteindelijk moest ik toch bakzeil halen en werd het Bridget Jones Diary 2. Een film waar ik uit mijzelf niet naar toe zou zijn gegaan. Ik bevond mij dan ook samen met drie andere personen van het mannelijk geslacht tussen een honderdtal giebelende tieners.
Geen onaardige film met Renee Zellweger, Hugh Grant en Colin Firth maar toen de pauze viel had ik zoiets van oeps... nu nog zo'n stuk uitzitten. Gelukkig werd het na de pauze een stuk leuker. Voornamelijk omdat de afstandelijke 'human rights loyer' Darcy echt voor zijn geliefde bleek op te komen. Charmante Bridget die er om bekend staat dat ze alles voor zich zelf verpest en zichzelf voortdurend in de nesten werkt, weet het toch tot een happy end te brengen. Dit door het huwelijksaanzoek van Darcy na veel blunders vallen en opstaan te honoreren. Ik vroeg me na dit happy end wel af hoe de makers het in de toekomst voor elkaar gaan krijgen om weer een vervolg deel drie uit te brengen....
Voor
Dingen op Donderdag deze keer "je ding van 2004". Nadenkend over dat thema kwamen er meteen een heleboel dingen in mij op. Het jaar 2004 was een jaar vol activiteit zowel in het werk als in studie, vrije tijd en kursussen. Als ik mijn fotobibliotheek doorblader dan kom ik al die dingen weer tegen. Het fotograferen stond ook behoorlijk centraal dit jaar. Ik heb echt massa's foto's gemaakt, niet in de laatste plaats voor de weblog. We zijn met een weblog begonnen op 14 januari van dit jaar (eerst bij web-streepje-log) en sindsdien is het uitgegroeid tot een dagelijks deel van ons leven. Dus
Miwian Weblog is eigenlijk wel echt mijn (ons) ding van 2004. Een foto daarvan maken lijkt een beetje overbodig omdat jullie het allemaal uitvoerig zelf kunnen bekijken dus daarom een foto die ik maakte bij Slot Zeist (waar ook de foto op de banner werd gemaakt).
Het beeld staat in de tuin van het slot en stelt een vrouw voor die haar handen opheft in of naar .... vul zelf maar in. Misschien is zij blij over alle mooie dingen die zij heeft en beleeft, misschien vol vreugde over de fijne dingen die ze meemaakt met vrienden en dierbaren, misschien in vertwijfeling over alles dat nog niet lukt of nog niet gerealiseerd is, misschien reikt ze naar hen die er niet meer zijn, misschien ziet ze niet hoe het verder moet met al die mensen in Azie die het slachtoffer werden van die tsunami's. Misschien ben jij het of misschien ik. Ik vind dit wel een mooi beeld om het jaar 2004 mee uit te luiden.
Een daverende staande ovatie besloot de toegift van Mamma Mia waar we gisteren waren zoals je in het vorige logje kunt lezen. En toen iedereen het toneel verliet bleef Simone Kleinsma in haar eentje staan. Ze vertelde dat de cast net als wij genoten had van het feestje dat deze geweldige musical biedt, maar dat ook bij hen alles overschaduwd werd door de gedachten aan al die mensen die getroffen zijn door de tsunami's in de Indische Oceaan. Het verlies, het verdriet, gebrek aan drinkwater, kans op epidemische uitbraken en ga zo maar door. De nu al 45.000 doden of nog meer. Je kon een speld horen vallen in het Beatrixtheater dat even daarvoor nog op zijn kop stond van de Abbaliedjes. Simone vertelde dat alle Mamma Mia's ter wereld hadden afgesproken een bijdrage te leveren aan het bieden van hulp aan de getroffen mensen in Azie. En of we allemaal wilden meedoen, dat haar collega's al waren omgerend om bij de uitgang te gaan staan met een mand waar we het geld in konden doen en dat zij dat zo ook zou doen voorzover dat mogelijk was op haar zilveren plateaulaarzen. Natuurlijk hadden we al overgemaakt op giro 555 maar we vonden dit zo'n fantastische actie dat we ook daaraan graag mee wilden doen. En ik moet zeggen, de manden puilden uit toen wij in de laatste groep de centrale uitgang passeerden waar Simone Kleinsma en Jeroen Luiten met hun schaal stonden. Geweldige actie van die cast om ook een steentje bij te dragen voor al die slachtoffers voor wie het heel lang zal duren voordat ze net als wij onbezorgd van een feestje kunnen genieten zoals je kunt zien op het plaatje (uit het programmaboekje) hierboven.
Afgelopen avond met Mieke's familie naar Mamma Mia geweest (een jaarlijkse traditie om rond Kerst samen uit te gaan). Amanda had de musical, als aankomend musicalster al gezien dus die was er deze keer niet bij. Wat moet je er van verwachten...? De kritieken zijn lovend, de muziek is van Abba en het concept komt ook nog eens uit de koker van Bjorn en consorten. Dan moet het op zijn minst toch garant staan voor een aangename avond. Alle verwachtingen werden driedubbel overtroffen. Wat een kwaliteit en perfectie! De zaal, het strakke decor, de kleuren, het plot, de teksten, de zangkwaliteit, het acteertalent, de wisselingen, het dansen, de kostuums, de choreografie... Vrijwel alles was van hoogstaande klasse. Je realiseert je eens temeer hoe fantastisch die Abba-composities eigenlijk zijn en hoe dat Zweedse kwartet hit na hit scoorde. Vroeger was het in bepaalde kringen niet echt 'cool' om te 'bekennen' dat je Abba goed vond. Zelf deed ik daar aan mee door het als 'Middle of the Road Pop' te bestempelen. Nu mag je er gelukkig openlijk voor uit komen hoe fantastisch die liedjes zijn.
Het verhaal speelt zich af op een Grieks eiland en gaat over een twintig-jarige dochter die gaat trouwen en wil weten wie van de drie voormalige vrienden van haar moeder, haar echte vader is. Ster van de avond was Simone Kleinsma als de moeder 'Donna'. Ik herinner mij haar voornamelijk van haar rol in 'Kees en Co'. Wat een talent en, verbazingwekkender, wat een zangstem heeft zij! De enige die mij en anderen in mijn gezelschap niet wist te overtuigen was 'Sam' de uiteindelijke partner van Donna, Filip Bolluyt, met zijn snor en te tengere postuur. Wij konden ons niet voorstellen dat hij de man was van Donna's dromen.
Zelfs het signaal dat de pauze voorbij was, werd aangekondig met een gong-geluid van een Abba tune. Na de pauze volgde wat mij betreft een hoogtepunt qua choreografie, decor en kostuums: een surrealistische scene waarin de hoofpersoon droomt en heen en weer geslingerd word tussen twijfels over wie haar echte vader is. Er was een zeer uitgebreide toegift met Waterloo in de oorspronkelijke uitvoering als hoogtepunt. Mijn ambivalente gevoel wat musicals betreft werd met deze uitvoering volkomen weggevaagd. Ik heb er geweldig van genoten.
Gisteren waren we op het IJssculpturenfestival in Eindhoven waar 's werelds grootste kerststal uitgehouwen is uit grote blokken sneeuw en ijs. We kwamen aan vanuit een besneeuwd Driebergen en de trein die we besloten hadden te nemen had er duidelijk moeite mee. Het was even de vraag of het wel zou gaan lukken omdat er bij Geldermalsen sprake was van een bovenleidingbreuk. De eerste trein die we hadden in Utrecht werd opgeheven. Mmm, wat nu. Toch maar even de volgende proberen. En hoewel we toch nog even vertraging hadden bij Geldermalsen kwamen we daarmee in Eindhoven. Op het stationsplein staat daar een enorme thermische tent waarin het ijssculpturenfestival wordt gehouden. Hoewel we wisten dat we naar een ijzige tentoonstelling gingen had toch niet iedereen zich daar voldoende op gekleed. De
puntschoenen van Amanda waren duidelijk niet gemaakt voor een temperatuur van 8 graden onder nul. Hoewel er veel te genieten viel van de prachtige beelden was de warme apfelstrudel met koffie of chocolademelk in de bijbehorende cateringtent dan ook een welkom toetje.
Natuurlijk hebben we ook weer prachtige foto's gemaakt. Een hand van een groot beeld zagen jullie al bij het logje over Hemel & hel en de foto hier boven is van Hans. Meer info over het ijssculpturenfestival vind je
hier en je kunt er nog tot 16 januari terecht.
Maandag, een dag na de tsunami's die de kusten aan de hele Indische Oceaan troffen zag ik de film The day after tomorrow. Dat was een gekke ervaring om met de beelden van de echte ramp nog op je netvlies te kijken naar een film die een dergelijke catastrofe als verhaallijn heeft. Het verhaal is een beetje dun maar het is technisch gezien zeker een knappe productie en alleen daarom al de moeite waard om er een keertje naar te kijken. Prachtige effecten van stormen, afbreken van ijsschotsen, overstromingen door stijging van de zeespiegel en plotselinge strenge vrieskou. We zien de wederwaardigheden van een gezin die allemaal op een andere plek en in andere omstandigheden de ramp meemaken. In de film blijven onze hoofdpersonen uiteindelijk toch gespaard doordat ze verstandig opereren en sommigen toevallig terecht komen in de bibliotheek in New York waar ze alle boeken (behalve de Bijbel uit 1455 van Johannes Gutenberg, de uitvinder van de boekdrukkunst) kunnen verbranden om warm te blijven. En natuurlijk worden ze aan het eind herenigd.
Voorlopig gaat mijn aandacht echter meer uit naar al die mensen die te lijden hebben van de vloedgolven in Azie. Zij hadden niet zo'n geluk als de hoofdrolspelers in de film en velen worden niet herenigd. Iedere dag komen er nog weer grote hoeveelheden slachtoffers bij en geeft de zee terug wat ze eerst nam. Laten we met z'n allen helpen voorzover dat kan. Stort ook op giro 555.
DVD kopen?
Day After Tomorrow, The (2DVD) (Special Edition)
Jay O. Sanders
Voor DiDi is mijn bijdrage voor het thema "hemel" een prachtige tekst van Frank Boeijen.
Klik hier om de MP3 te beluisteren.
Ik wil dat je gaat
Ik wil dat je blijft
Ik wil wonen in de hemel
En slapen in de hel
De hel van verplichting
De hel van vervreemding
En alles waar ik niet ik staat toe ben
Noem mij een vreemde
Noem mij een ontheemde
Noem mij alles wat jij
niet bevatten kan
Ik wil dat je gaat
Ik wil dat je blijft
Ik wil alles met je delen
Mijn twijfel en eenzaamheid
Zie je die starende ogen
Die gesloten gezichten
Die pionnen in en spel
dat ik niet ken
Vertel me wat zijn de regels
Geef me een goede reden
Voor die onterechte
zelfverzekerdheid
Ik wil dat je me kust
Voor eens en altijd wakker
In een wereld die slaapt
Blijf je nog lang
Ik heb een groot bed
Soms is het de hemel
En soms soms soms de hel
De foto is een detail van een ijssculptuur maar daarover later meer.
Het thema voor deze DiDi ofwel Dichters op Dinsdag is Hemel. Mijn keuze viel op Heaven van Talking Heads. Deze songtekst bleef me steeds bij omdat een aantal keren het laatste woord van de zin werd gebruikt voor het begin van de nieuwe zin.
In tegenstelling tot wat je zou verwachten is het geen hemelse tekst maar Heaven is in deze tekst de naam van een bar.
(MP3 hier)
Het staat jullie natuurlijk vrij om wel een hemelse of zwevende tekst te kiezen. Zoals gebruikelijk voldoet een songtekst of gedicht dat je om welke reden dan ook aanspreekt van eigen hand of bestaand. Google er lustig op los om te vinden wat je zoekt. Plaats de tekst in een logje op je eigen site en meld hem even hier zodat iedereen bij elkaar kan kijken. Als je de vorige thema's en reacties wilt zien, klik dan op de vorige dinsdagen in de kalender rechtsboven op deze pagina.
Heaven
Everyone is trying to get to the bar.
The name of the bar, the bar is called heaven.
The band in heaven plays my favorite song.
They play it once again, they play it all night long.
Heaven is a place where nothing ever happens.
Heaven is a place where nothing ever happens.
There is a party, everyone is there.
Everyone will leave at exactly the same time.
Its hard to imagine that nothing at all
Could be so exciting, and so much fun.
Heaven is a place where nothing ever happens.
Heaven is a place where nothing ever happens.
When this kiss is over it will start again.
It will not be any different, it will be exactly
The same.
It's hard to imagine that nothing at all
Could be so exciting, could be so much fun.
Heaven is a place where nothing every happens.
Heaven is a place where nothing every happens.
Ik had wel eens een documentaire gezien over
tsunami's. Daarin werd verteld dat de golven van zo'n tsunami zich verspreiden met een snelheid van zo'n 700 km per uur en dat dit verschijnsel gepaard kan gaan met golven van tientallen meters. Bij de tsunami die gisteren optrad in de buurt van Sumatra kwam het water niet in de vorm van een 'muur' maar als een pijlsnelle stijging van de zeespiegel waardoor het vooral het volume was van het water dat de catastrofe veroorzaakte. De beelden die we zien krijgen van deze ramp in Azie zijn schokkend. Het journaal liet vandaag ook een filmpje zien van een Nederlandse toerist die de vloedgolf op zijn video opnam. Voor wie meer wil weten over zeebevingen staat hieronder een stuk van de Volkskrantsite over tsunami's.
Lees meer...
Moody Monday heeft vandaag als thema Old. Ik koos voor
een foto (links) van een oude aardappel die onderdeel vormde van een kunstproject van Hanshan Roebers. Het project was onderdeel van "Grensgeschil" in het Hoornse Bos tijdens Oerol 2004. Hans maakte
zijn foto (rechts) in de Bijenkorf van een mevrouw die kennelijk even moest rusten van het winkelen en toen op een uitgestalde bank in slaap is gevallen. Je kunt op de tekstlinkjes klikken voor de hele foto.
Gisteren waren mijn zus, zwager en neven op bezoek en maakten we met zijn allen een koud buffet. De heerlijkste gerechten werden door iedereen op tafel getoverd en het zag er allemaal even prachtig uit. We kwamen er trouwens net pas achter dat e granite van rode wijn die Hans had gemaakt helemaal zijn vergeten omdat we het wekkertje niet hebben gehoord uit Hans' telefoon. Nou ja, hebben we vandaag nog iets lekkers, of morgen.
Na het eten werd er onder het genot van een champagnespoom muziek gemaakt op de piano en de gitaar. Het ging niet allemaal even van een leien dakje maar we hebben in ieder geval weer genoeg materiaal voor het familiearchief (ha ha). Op een gegeven moment sloeg bij ons allen de meligheid toe. Kijk maar eens even hoe
deze serenade eindigt.
Wie jij in werkelijkheid bent
werd nooit geboren
en zal nooit sterven.
Laat degene die je denkt te zijn los
en word degene die jij altijd bent geweest.
Stephen Levine
Hij was prachtig versierd, onze kersttafel van gisterenavond. Amanda en Hans hadden kerststukjes gemaakt en met de maskers hele droogboeketjes voor bij de borden. De menukaarten en zelfs de (oude) Mac waren bijpassend gedecoreerd. Klik op de foto om te zien wat ik bedoel. Een heerlijke maaltijd, de hele avond de tijd, goede gesprekken en prettig gezelschap. We hebben zelfs nog even kerstliedjes gezongen en een spelletje gedaan. Wat wil een mens nog meer...
For unto us a child is born,
To us a son is giv'n;
The government shall rest on him,
Th' anointed one from heav'n.
His name is Wonderful Counselor,
The Mighty God is he,
The Everlasting Father,
The humble Prince of Peace.
The increase of his government
And peace shall never end;
He'll reign on David's ancient throne
As ruler of all men.
Upheld with justice and righteousness,
Forever his kingdom will last;
The zeal of the Lord God Most High
Will bring these things to pass.
Lord Jesus, come now and reign in me,
Be Lord of my life this hour.
Come be my Counselor and my God,
My source of wisdom and power.
Watch o'er me with your Father care,
My heart and my mind, fill with peace.
I worship you, my Lord and King,
My praise will never cease.
Je hoeft niet perse te geloven om dit toch heel mooi te vinden (de hele Messiah van Handel is trouwens zeer de moeite waard zowel om te beluisteren als om zelf te zingen). Een prettige Kerst voor jullie allemaal!
Photo Friday heeft pauze deze week maar het lijkt ons wel leuk om een toch iets met foto's en Kerstmis te doen. Dus een oproep aan onze lezers: maak een originele kerstfoto en plaats die op je eigen log (liefst in groot formaat of clickable) met een berichtje in de reactiebox van dit logje. Op oudejaarsdag kan er dan gestemd worden op de beste kerstfoto van 2005. Het gaat bij deze uitdaging vooral een grappige, bijzondere, originele, gekke of hilarische foto dus we dagen jullie uit om op dat gebied alle registers op te trekken.
Ik hou wel van rituelen en symbolen. Die horen wel een beetje bij deze tijd van het jaar maar ik voel me er ook wel comfortabel bij. Nou ja, niet alle natuurlijk maar die rituelen en symbolen die me aanspreken. Zo vind ik het samen eten met vrienden of familie een goed ritueel. Dat doen we dan ook vaak en graag. Pas aten we bij vrienden en kregen Hans en ik samen een Orang Malu (ook wel yogima of wheeping buddha genoemd) dat letterlijk vertaald verlegen man betekent. Het is een uit Indonesie afkomstig beeld, een boddhisatva (boeddha in wording), gezeten in een yoga-houding en helemaal in elkaar gedoken. Die houding neemt hij aan omdat hij zich schaamt voor al het leed en kwaad wat in de wereld is.
Als je een Orang Malu in de huis zet gericht naar de deur dan zal geen kwaad binnen treden. Als je hem op een plaats zet waar je gasten hun hand op de Orang Malu kunnen leggen dan zorgt hij dat deze mensen voor kwaad behoed worden. Een prachtige symboliek! Ik zoek een mooi plaatsje waar hij kan staan zodat hij ons en onze gasten kan beschermen. 't Voelt al meteen een stuk veiliger hier en dat past wonderwel goed bij de boodschap van vrede op aarde.
Een beetje later dan anders maar toch nog ruim op tijd plaatsten wij onze foto's bij het Photo Friday thema Tacky.
Mijn foto (links) is er eentje uit de serie die ik maakt bij het tuincentrum begin november toen de Kerst daar al uitbundig was uitgebarsten. Tacky he? De
foto van Hans (rechts) is van de Uitmarkt 2003 waar wij met open monden hebben staan kijken naar deze uitbundig opgesierde oudere jongere die optrad op het podium op het Max Euweplein. Je kunt zoals gewoonlijk weer op de tekstlinkjes klikken om de grote foto's te zien.
Voor Theme Thursday was deze week het thema Vehicle. Ik bleek bij het doorbladeren van mijn fotobibliotheek volop grappige voertuigen te hebben maar
deze die ik maakte tijdens Oerol vorige jaar (foto links) vond ik toch wel het allerleukste. Een klein autootje dat daar geparkeerd staat net als een fiets tussen de fietsen. Hans maakte de
foto rechts onlangs toen hij een keer terug reed vanuit Nunspeet naar huis. Vind je het geen schitterend plaatje? Voor vergroting kun je zoals gewoonlijk op de tekstlinkjes klikken.
He he, we zijn weer bij. Pffft, dat was even aanpoten.
Goed nieuws! Niet alleen logt
Downer weer maar ook
Dingen op Donderdag is terug! Daarom van ons deze week een winterse DoD-bijdrage (de eer is aan mij deze keer hoeweel Hans ook stond te popelen).
Mijn winterse herinneringen zijn vooral van toen ik klein was. Hoe ik schaatsten leerde op van die friese doorlopers achter een stoeltje op de ijsbaan voor ons huis. De zegen van de kunstschaats die tenminste niet om de haverklap log ging en waarbij je niet met bevoren vingers alles opnieuw hoefde te strikken. Maar ook de ijsbloemen die er in de winter iedere keer waren op de ruit. Er was toen nog geen centrale verwarming, alleen een kolenkachel in de huiskamer, de keuken en de nette kamer. Boven was het dus koud en als je dan 's morgens wakker werd stonden de meest prachtige ijsbloemen in de ruit gevroren en kon je niet meer naar buiten kijken. Dan was het ook heel leuk om te kijken hoe snel je een 'gat' in die ijslaag kon 'ademen' zodat je kon zien of er sneeuw was.
Je ziet ze niet veel meer, die ijsbloemen. Dat komt door de centrale verwarming die ons huis tegenwoordig van boven tot onder op een aangename temperatuur houdt. Maar van de week zag ik ze weer... op mijn auto. Die had een kleine 10 dagen in de kou op het parkeerterrein van het hotel in Nunspeet gestaan en in die tijd de meest prachtige bloemen geproduceerd op kofferbak en ruit. De zon scheen fel toen ik naar buiten ging om even iets in de auto te leggen en bovenstaande foto maakte. De bloemen waren toen al bijna weg maar als je goed kijkt kun je ze nog een klein beetje zien (klik op de foto voor vergroting).
Nico, Bert en Ralph gaan na schooltijd even langs bij de vader van Nico die een winkel heeft met sportartikelen. In de winkel zijn net nieuwe coole baseballcaps binnengekomen, grijze en blauwe. 't Is dat ze nogal prijzig zijn maar alle drie zouden de jongens er wat voor over hebben om met zo'n pet morgen naar school te kunnen gaan. Het is duidelijk dat ze veel belangstelling voor de caps hebben en Nico's vader heeft nog een paar promocaps liggen die hij voor niks van de fabrikant kreeg. Totaal zijn het vijf caps die hij te vergeven heeft: twee grijze en drie blauwe. Hij zou er best eentje aan ieder van de jongens kunnen geven en er dan nog twee over hebben voor in de etalage. Hij besluit ze een vraagstuk te laten oplossen en als ze er uit komen dan mogen ze als beloning alle drie een cap uitzoeken.
Hij zet de drie jongens achter elkaar met de gezichten dezelfde kant op en hun ogen dicht en vertelt ze dat hij twee grijze en drie blauwe caps heeft. Ze krijgen alle drie een pet op hun hoofd en dan mogen ze hun ogen open doen en zien alleen diegenen die voor hen staat/staan. Hij zegt dat als eentje van hen raadt welke kleur pet hij op heeft ze alle drie hun pet mogen houden. Nico staat achteraan en zegt na eventjes nadenken dat hij het niet weet. Ralph staat in het midden en heeft iets langer tijd nodig na het antwoord van Nico om tot de conclusie te komen dat hij het ook niet weet. Nou, zegt Bert die vooraan staat meteen, dan weet ik het wel. Weet jij welke kleur pet Bert op zijn hoofd heeft? En belangrijker nog, kun je uitleggen waarom?
Op zo'n plaatje kun je het eigenlijk niet echt goed zien maar in het echt is hij prachtig, mijn nieuwe
iMac G5 met 20" scherm. Ik ben er helemaal happy mee! Mijn vorige iMac G4 was vanaf dag 1 eigenlijk al een beetje een rampenmachine. Niet echt stuk maar ook niet echt lekker en er was steeds wat mee. Op een gegeven moment wen je er aan en word je er zelfs handig om om alle bugs heel snel op te lossen of te omzeilen. En het is net als met een oude auto, op een gegeven moment ben je beter op de hoogte dan de beste monteur waar het aan schort met het ding. En ik backupte gewoon all the time.
Maar nu is dat gelukkig over en zit ik dit stukje te typen om een prachtig groot scherm terwijl een prachtige geluid klinkt uit de vernuftig weggewerkte luidsprekers. Voor mij het een computer die het goed doet eigenlijk een soort basis levensvoorwaarde. Welke van de onderstaande mogelijkheden is van toepassing op jou?
Het nummer "In the winter time" van the Steve Miller Band mag bij deze Winter-DiDi natuurlijk niet ontbreken. De tekst vind je hieronder en wil je nog even horen hoe dit nummer ook al weer klinkt, klik dan
hier.
In the winter time
When all the leaves are brown
And the wind blows so chill
And the birds have all flown for the summer
I'm callin', hear me callin', hear me callin'
In the winter time
When all the leaves are brown
And the wind blows so chill
And the birds have all flown for the summer
I'm callin', hear me callin', hear me callin'
I'm callin', hear me callin', hear me callin'
In the winter time
In the winter time
When all the leaves are brown
And the wind blows so chill
And the birds have all flown for the summer
I'm callin', hear me callin, hear me callin
Steve Miller Band
Links en rechts
Hoofd en hart
Geven en ontvangen
Hij en zij
Yin en yang
Hard en zacht
Shiva en Shakti
Tommy is DE klassieker op het gebied van de rockopera, bekend geworden door de wereldhits: See Me Feel Me (The Who), Pinball Wizard (Elton John) en Acid Queen (Tina Turner) maar ook bekend in de uitvoering van de London Symphonic Orchestra. De musicalversie heeft met veel succes op Broadway gedraaid.
Om de herinnering nog even op te frissen het verhaal van Tommy gaat als volgt. De doodgewaande Kapitein Walker keert terug uit krijgsgevangenschap en vermoordt de minnaar van zijn vrouw. De jonge Tommy is hiervan getuige en raakt hierdoor in een psychische sluimertoestand. Niemand lukt het om tot hem door te dringen: de incest-plegende Oom Ernie niet, de treiterende neef Kevin niet, priesters, hoeren, psychiaters en zijn ouders ook niet. Tommy blijkt extreem goed te kunnen flipperen en groeit uit tot een idool, waardoor hij bovendien ook nog opgesloten raakt in de wereld van de onaantastbare ster.
Ik had lang niet aan deze muziek gedacht totdat een student van de Avatarcursus vorige week een verwijzing maakte naar een nummer uit Tommy om aan te duiden hoe hij zich op een bepaald moment voelde. Daarom speciaal voor Wim-Nico hieronder de tekst van het nummer "Go to the mirror boy" uit de Rockopera Tommy. Om te MP3 te luisteren kun je
hier klikken. De foto (klik voor vergroting) maakte ik in het Kroller Muller Museum in het najaar van 2003.
Doctor:
He seems to be completely unreceptive.
The tests I gave him show no sense at all.
His eyes react to light the dials detect it.
He hears but cannot answer to your call.
Lees meer...
Een lege stoel op het joodse Paasfeest is voor de hele gelovige gemeenschap de zichtbare herinnering aan het feit dat de plaats voor de vreemdeling, de onverwachte gast altijd moet worden opengehouden. Zonder die lege stoel wordt deze viering alleen maar een gebeuren van 'ons kent ons', van gezellige, exclusieve intimiteit ten koste van de minder begoede. Een gedekte tafel en een lege stoel: meer heeft een mens in principe niet nodig om 'er bij te horen', om thuis te komen bij de mensen.
Het is een mooi beeld, een lege stoel aan tafel voor een ongenode gast. En zo terecht om op te merken dat veel vieringen exclusieve intimiteit hebben die ook het effect hebben dat ze anderen buitensluiten. Vrienden van mij deden het altijd letterlijk de extra stoel aan tafel en ik doe het ook al jaren vooral met dagen zoals Kerstmis dat ik altijd rekening hou met extra gasten. Dus mocht er iemand onverwacht aankloppen of langs komen dan staat die stoel al klaar (de foto is van Hans gemaakt bij de voorstelling "De Jood en de NSB-er").
Het begint nu echt kouder te worden en deze week begint officieel de winter. Het leek me toepasselijk om
'Winter' te kiezen voor
Dichters op Dinsdag.
Winter is tevens metafoor voor verandering, terugtrekken, voorbereiden, bescherming, warmte en geborgenheid zoeken, duisternis, verval, dood en de gereedmaking voor een nieuwe geboorte.
Als schitterende tekst en muziek koos ik voor Winter van
Tori Amos (MP3 hier).
Voor wie 'Dichters op Dinsdag' (DiDi) nieuw is, in het menu hierboven staat een link naar de uitleg. Voor referentie kun je ook op de vorige dinsdagen klikken van de kalender op deze pagina. Belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties deelt, zodat iedereen bij elkaar kan kijken. We zijn weer zeer benieuwd.
Winter
Snow can wait
I forgot my mittens
Wipe my nose
Get my new boots on
I get a little warm in my heart
When I think of winter
I put my hand in my father's glove
I run off
Where the drifts get deeper
Sleeping beauty trips me with a frown
I hear a voice
"Your must learn to stand up for yourself
Cause I can't always be around"
He says
When you gonna make up your mind
When you gonna love you as much as I do
When you gonna make up your mind
Cause things are gonna change so fast
All the white horses are still in bed
I tell you that I'll always want you near
You say that things change my dear
Boys get discovered as winter melts
Flowers competing for the sun
Years go by and I'm here still waiting Withering where some snowman was
Mirror mirror where's the crystal palace
But I only can see the myself
Skating around the truth who I am
But I know dad the ice is getting thin
When you gonna make up your mind
When you gonna love you as much as I do
When you gonna make up your mind
Cause things are gonna change so fast
All the white horses are still in bed
I tell you that I'll always want you near
You say that things change my dear
Hair is grey
And the fires are burning
So many dreams
On the shelf
You say I wanted you to be proud of me
I always wanted that myself
He says
When you gonna make up your mind
When you gonna love you as much as I do
When you gonna make up your mind
Cause things are gonna change so fast
All the white horses have gone ahead
I tell you that I'll always want you near
You say that things change
My dear
Het is donker in mijn slaapkamer en ik wil twee sokken met dezelfde kleur hebben uit mijn la, waarin 24 rode en 24 blauwe sokken zitten. Hoeveel sokken moet ik uit de la halen om minimaal twee sokken van dezelfde kleur te hebben?
Gisterenavond laat was ik terug van 10 dagen Avatarkursus in Nunspeet. Moe maar zeer voldaan landde ik weer in Driebergen en kon ik even weer wennen aan hoe het in het dagelijks leven allemaal reilt en zeilt. Diegenen die vaker langs komen op onze weblog hebben mij al eens eerder over Avatar gehoord maar diegenen die nu allemaal vragend beginnen te kijken kunnen
hier meer over Avatar te weten komen.
Mijn kursist liep gisterenmiddag - na negen dagen werken - als een gelukkig man de deur uit van Dennenhoeve en verheugde zich op het weerzien met zijn gezin om met ze te delen wat er voor hem allemaal veranderd is. Hij had na veertig jaar ervaren dat hij weer contact kon krijgen met zijn gevoel, iets dat hij op jonge leeftijd was kwijt geraakt. Ook anderen die weg gingen, deden dat met een stralende en tevreden glimlach op het gezicht. Veel omhelzingen, bedankjes en afscheid nemen. Ontroerende momenten ook als mensen de balans opmaakten van wat het ze allemaal had gebracht en hoe ze zich versterkt voelden om het leven aan te kunnen. Ook fantastisch trouwens om in een team van Avatarmasters te kunnen bijdragen aan al deze ervaringen (en jammer voor Hans dat hij er deze keer niet bij was als Master). Maar een van de mooiste dingen vond ik toch wel het jonge stel (een man en een vrouw zwanger van hun eerste kindje) dat samen op de kursus was. Niet alleen is het geweldig om voor jezelf te ervaren dat je bron bent over je eigen creaties maar ook om op die manier een kind op de wereld te zetten en er bij stil te staan als aanstaande ouders hoe je de best mogelijke "coach" kunt zijn voor je kind dat straks geboren gaat worden. Vind je dat nu niet een mooie kerstgedachte?
Dat het ook knus kan zijn in een dierentuin dat laten deze foto's zien, dus die stuurden we in naar Moody Monday.
Mijn foto toont twee slapende zwijntjes en
die van Hans laat drie kamelen zien die siesta houden. Voor de vergrotingen moet je even op de tekstlinkjes klikken.
Quicktime is van huisuit de Apple applicatie om bewegende beelden en geluid in browsers af te spelen. Windows heeft zijn eigen variant en daarnaast is er nog Real Audio. Al deze applicaties kunnen ook zelfstandig gebruikt worden en allen zijn ze multiplatform. Mijn vraag is welke Windowsgebruikers er ook standaard Quicktime geinstalleerd hebben.
Quicktime heeft wel een reputatie opgebouwd met Movietrailers. Alle topfilms zijn op de
QuickTime site te vinden. Ik ben benieuwd wie er standaard QT heeft geinstalleerd?
Love is an expression of the willingness
to create space in which something
is allowed to change
~ Harry Palmer ~
Lady Godiva begon er 1000 jaar geleden mee, door bloot op haar paard door Coventry te rijden, om zodoende belastingverlaging voor het volk af te dwingen. De film 'Calender Girls' laat zien hoe respectvolle (wederom) Engelse dametjes op leeftijd uit de kleren en op de kalender gingen om geld in te zamelen voor het locale ziekenhuis. Nogmaals in Engeland ging Sarah Ferguson, hertogin van York uit de kleren voor het aids fonds van Elton John.
Dat kunnen wij beter.. moeten de Noorse Leoni Johansson (22) en Tommy Hol Ellingsen (28) gedacht hebben. Met Noors subsidiegeld gingen zij een paar stapjes verder en brengen via hun site 'Fuck For Forrest' heuse porno, waarin zij zelf acteren. Aan verdere schandaaltjes en zelf aangewakkerde publiciteit hebben zij geen gebrek. De Noorse overheid trok de subsidie in. Zij verschenen voor de rechter wegens het openbaar uitvoeren van hun 'kunstje' tijdens een optreden van de rockband met de toepasselijke naam 'The Cumshots'. Tijdens de daaropvolgende veroordeling liet Tommy in de rechtzaal voor de verzamelde pers, ook nog eens zijn pantalon zakken. Greenpeace weigerde de geschonken fondsen en het Wereld Natuurfonds (WWF) in Zeist is in verlegenheid gebracht met de niet geringe donaties. Mede door de vooruitsnellende publiciteit rijzen de inkomsten de pan uit en bedroegen die in de eerste maanden al zo'n slordige 70.000 Euro. De vraag of dit een goede ontwikkeling is, laat ik aan anderen over, maar de pornoindustrie zelf, zou in plaats van eigen zakken te vullen, aan dit initiatief op zijn minst een voorbeeld kunnen nemen.
Bron:
IngKey en de Volkskrant
Het is weer donderdag dus... foto inleveren voor Theme Thurday (wie herinnerde mij daar ook weer aan?) Het thema is container. Nu is dat in het Engels een wijd begrip. Min of meer alles dat iets omvat. Mieke en ik hebben het (bij gebrek aan iets beters) vrij letterlijk opgevat. In overleg met haar koos ik uit haar bestanden de containers die vorig jaar op de kunstroute van Oerol ingericht waren als
hotelkamertjes om naar gedichten van Charles Bukowski te luisteren (links) Zelf koos ik een foto van een
knalgele afvalcontainer op het strand. Een foto die ik eigenlijk al weg had willen gooien maar door hem een beetje te manipuleren kan het er mee door. (rechts) Klik op de tekstlinks voor een vergroting.
Wat zou dit mysterieuze object nu weer kunnen zijn?
Klik foto voor vergroting.
Het thema voor DiDi voor deze week is
'fool' of
'dwaas' of variaties daarop.
Ik koos misschien wel een van de mooiste en waarschijnlijk ook het meest voor de hand liggende nummer namelijk 'Foolish Games' van Jewel. Al was het alleen al omdat ik een
hartverscheurende super-live uitvoering van deze song als MP3-tje kan aanbieden, uitgevoerd door Jewel en Melissa Etheridge.
Voor wie 'Dichters op Dinsdag' (DiDi) nieuw is, in het menu hierboven staat een link naar de uitleg. Belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties deelt, zodat iedereen bij elkaar kan kijken. We zijn weer benieuwd!
Foolish Games
You took your coat off and stood in the rain,
You're always crazy like that.
And I watched from my window,
Always felt I was outside looking in on you.
You're always the mysterious one with
Dark eyes and careless hair,
You were fashionably sensitive
But too cool to care.
You stood in my doorway, with nothing to say
Besides some comments on the weather.
Lees meer...
Wat zal de kerst dit jaar weer brengen? Zal het een witte kerst zijn? Wordt het net als vorig jaar weer warm en gezellig in huis? Gaan we nog leuke spelletjes doen? Zomaar wat gedachten.
Wat gaan jullie doen met de kerst?
Als jouw keuze er niet bij staat reageer dan hieronder als je wilt
Klik kerstengel (istie niet leuk?) voor vergroting
'Abandoned' (achtergelaten, verlaten) is het thema van Photo Friday deze keer.
Geen eenvoudige opgave. In overleg met Mieke (die in verband met een Avatar cursus een week in Nunspeet zit) heb ik uit haar bibliotheek een foto geslecteerd van Oerol vorig jaar waarbij op de kunstroute een schijnbaar achtergelaten
bankstel en TV aan de rand van het bos stond (rechts). Zelf koos ik een foto van het
wegdek van de verlaten Prins Clausbrug, waar geen teken van leven te bespeuren valt (links). Inzenden hoeft niet persee op vrijdag zelf, dus bij deze.
Klik op de tekstlinks om de gehele foto groot te zien.
Gisteren nam de wereld op een indrukwekkende manier afscheid van een markante man. Veel militair gedoe ook. Bij mij blijft het beeld hangen van een ingetogen etalage van de Bijekorf in Amsterdam, met veel anjers
klik op foto voor vergroting
Vriendelijkheid in woorden schept vertrouwen,
vriendelijkheid in denken schept diepzinnigheid,
vriendelijkheid in geven schept liefde.
Lao Tse
.
Onze site en server was gisteren even onbereikbaar, vanwege een DOS Attack (Denial Of Service) op het knooppunt waar onze server staat. Alle servers in dat centrum waren daardoor onbereikbaar. Bij dit soort aanvallen stuurt men gigantische hoeveelheden data met de bedoeling de boel plat te krijgen. Wat daarvan de lol is is mij niet duidelijk. Wie doet zoiets? een of meerdere pubers met een minderwaardigheidscomplex vrees ik...
klik foto voor vergroting
In korte tijd zagen we Fleurine, Diana Krall en afgelopen avond
Wende Snijders, drie talentvolle blonde zangeressen die met elkaar gemeen hebben dat zij erg veel zorg besteed hebben aan hun muzikale begeleiding. De eerste twee hebben voornamelijk jazzy repertoire. Wende heeft zich, (mede door haar jeugdjaren in het franstalige Guinee-Bissau) helemaal gericht op het Franse chanson. Al in juni hebben wij
op deze weblog aandacht besteed aan haar CD
Quand tu Dors. Inmiddels weet zij het
Beauforthuis een aantal uitverkochte avonden te bezorgen. Wende
(klik foto voor vergroting) is met haar zesentwintig jaren nog vrij jong en studeerde in 2002 af aan de Academie voor Kleinkunst in Amsterdam. Zij brengt naast werk van eigen hand, doorleefd werk voor het voetlicht van o.a. Brel, Piaf, Ferre en Barbara. Wat erg knap is, is dat zij een aantal chansons vrijwel naadloos in elkaar over laat lopen, waardoor er door de combinatie van afzonderlijke songs een soort verhaallijn ontstaat. Het nadeel van die aanpak is dat er tussendoor (behalve oogcontact) weinig ruimte is voor interactie met het publiek. Dat misten wij, en bleven daardoor een beetje buitenstaanders. Wende is een temperamentvolle vrouw die helemaal op gaat in de intense dramatiek van het chanson en voegt daar op haar eigen manier nog behoorlijk wat passie aan toe
(zie filmpje van Mieke). Ze draait met haar lichaam schopt met haar voeten en spot op de bekende Franse manier. La valse a mille temps van Brel klonk alsof het haar eigen chanson was. Haar talent werd nog eens benadrukt door een Nederlandstalige sketch op muziek over een gefrustreerde relatie, met een erg treffende tekst, die erg goed door haar werd geacteerd. Er was niet echt een pauze, maar terwijl de begeleiding door speelde, kwam Wende terug in een rode jurk, om vervolgens plaats te nemen achter de piano. Wat volgde was een Engelstalige blues met een schitterende trompet-solo van multi-instrumentalist Rogier Bosman, die ook accordeon speelde en percussie voor zijn rekening nam. Haar band bestond verder uit twee violisten, cello en aan de vleugel pianist-arrangeur Bart Wolvekamp. De arrangementen (al dan niet van zijn hand) waren soms gedurfd en eigenwijs. Wende is een multitalent die nog volop in ontwikkeling is en dat is een belofte voor nog meer goeds. Naast chansons zou zij ook zomaar een jazzy singer-songwriter op piano kunnen zijn of als zij echt contact maakt met het publiek zou zij ook deel kunnen nemen aan een cabaret. Wat me tegenviel van het publiek in de zaal was dat zij geen toegift 'afdwongen'.
Foto: Hans Speekenbrink
Twee weken geleden kreeg ik een aanmaning van KPN voor een bedrag van 2 euro. Ik wist zeker dat ik die rekening betaald had waarvan het nummer op de herinnering stond en ja hoor, afgeschreven van de bank. Bellen dus naar KPN. Daar bleek dat ik me kennelijk had verschreven en ipv een 8 en 6 had getypt in het telebank-programma waardoor de vordering was ontstaan. In de gauwigheid had ik daar overheen gekeken. Ik vroeg de mevrouw die ik aan de telefoon had of het akkoord was dat ik het bedrag zou optellen met bij de betaling van de volgende rekening. Dat was in orde en ze zou er aantekening van maken.
Gisterenochtend kreeg ik een telefoontje van mijn collega dat zijn mobiele telefoon was afgesloten (die zit samen met de mijne in 1 contract). Ik was ondertussen de hele twee euro al weer vergeten en was stomverbaasd. Weer bellen naar KPN dus. Ja, mevrouw, zei de man die ik kreeg, u heeft een rekening niet betaald en dan neemt KPN maatregelen! Enige seconden later voelde ik het schaamrood door de telefoon komen. Hij had ondertussen ook ontdekt dat het over 2 euro ging en ik er bovendien over gebeld had. Duizend excuses en natuurlijk zorgen we meteen dat u weer wordt aangesloten (mijn mobiel deed het ondertussen ook niet meer) en vanzelfsprekend zonder kosten. Tja, zei hij nog ter verdediging, de computer ziet alleen dat er een schuld is en niet hoe hoog die is. Moraal van het verhaal: vertrouw nooit op KPN dat het wel in orde zal komen!
Theme Thursday gaat mee met het seizoen en kiest voor deze week het thema "light". Er was veel keus maar uiteindelijk viel mijn oog op deze
spiraal van een gloeilamp (links) bij mij in de gang. Hans brengt ons al meteen in kerstsfeer met deze
schaal vol drijfsterren. Even klikken op de tekstlinkjes om de grote foto's te zien.
Van de week toen ik ging eten bij
18 Twintig liep ik over het Heinekenplein en viel mijn oog meteen op deze kleurige etalage. Ik was wat aan de vroege kant dus ik heb eens even gekeken wat het voor een zaak was:
De taart van m'n tante dus althans de Konditorei van De Taart. Nou, je kijkt er je ogen uit. De ene taart nog mooier dan de andere. Complete kunstwerken zag ik daar. En ook op de bovenetage waren allerlei etagetaarten te zien de ene nog wilder en hoger dan de andere.
Ik ben helemaal niet zo'n taartfan (behalve van de
chocoladetaart natuurlijk) maar alleen al voor het mooie zou je zo'n taart al willen hebben. 't Is jammer dat er op hun site niet meer van de echte taarten te zien is (bij wedding zie je de meest spectaculaire taarten) maar als je een keer in de Ferdinand Bolstraat bent, ga er even kijken.
Toen wij elkaar pas kenden had Hans de gewoonte om mij mooie muziekjes te sturen via iChat (chatprogramma voor Mac) of in een mailtje. Iedere dag werd ik wel getrakteerd op een paar prachtige muziekjes voor het slapen gaan. De ene avond ging ik slapen met Joan Armatrading, de volgende avond met Skunk Anansie, Leonard Cohen, Pavarotti, Melissa Etheridge of Nick Drake. Soms zat er ook wel eens bij thuiskomst van mijn werk een mailtje met een prachtige song in mijn inbox. Het nummer "Je zoenen zijn zoeter" (waarvan
Brigitte de tekst al plaatste in het kader van deze DiDi) vond ik wel een van de mooiste 'muziekkadootjes' die ik ooit van Hans kreeg. Het wordt gezongen door Herman van Veen met begeleiding van het Rosenberg Trio en je kunt
hier naar de MP3 luisteren die, niet in de laatste plaats vanwege de bijzondere stem van Herman van Veen, zeer de moeite waard is. Van het gedicht van Judith Herzberg uit de bundel "27 Liefdesliedjes, een bewerking van het Hooglied" is het eerste gedeelte gebruikt voor dit liedje. Hieronder de volledige tekst van het gedicht "Je zoenen zijn zoeter".
Het plaatje bij dit logje (klik voor vergroting) toont het beeld De Kus van Auguste Rodin, gemaakt naar aanleiding van de (tragische) liefdesgeschiedenis van Paolo en Francesca da Rimini. Francesca was tegen haar wil uitgehuwelijkt aan Paolo's oudere broer, die misvormd was en deze doodt het paar in blinde woede nadat hij ze betrapt heeft bij De Kus.
Je zoenen zijn zoeter dan
zoeter dan honing en ik vind je
mooier en liever, liever
en aardiger nog dan de koning.
We gaan samen liggen
een eind hier vandaan
we maken van takken
van takken en blaadjes
een vloer en een dak,
dat was onze woning,
of ik was het tuintje
en jij was de tent
daar gingen we wonen
en blijven en horen
o rep je mijn liefje
ik heb je zo graag
nu of nooit samen slapen
want we zijn er
alleen maar vandaag.
Lees meer...
Het lijkt wel een bos uit een spannend verhaal maar dit is gewoon het bos achter mijn huis. Bij dat nevelige weer van de laatste tijd is dit het uitzicht dat ik vanaf mijn platte dak heb. Tere grijze kleuren met daarachter de wereld die maar langzaam ontwaakt.
Als nieuwe thema voor Dichters op Dinsdag koos ik
'Zoet' of 'Sweet'.
Je zou zeggen dat dat gemakkelijk is omdat het woord waarschijnlijk in meer dan de helft van de songteksten voor komt, maar ik merkte dat het nog een uitdaging was om tekst te vinden waar ik me in kon vinden. Het is Sweet Freedom geworden van Michael McDonald. Geen onaardige song destijds. De
Mp3 is hier te beluisteren.
Sweet Freedom
No more runnin' down the wrong road
Dancin' to a diff'rent drum
Can't you see what's goin' on
Deep inside your heart
Always searchin' for the real thing
Livin' like it's far away
Just leave all the madness in yesterday
You're holdin' the key
When you believe it
Lees meer...
Ik heb iets met de Prins Claus brug! van dezelfde architect als de Erasmusbrug, maar door de totaal andere locatie een geheel ander karakter. Ik moet altijd kijken als ik over de A12 bij Utrecht rijd. Je ziet hem dan maar even. Als een gracieuze maar ook onheilspellende engel steekt hij zijn kop in de lucht. Alsof hij zegt 'kom bij mij. Ik verbind je met een andere wereld. Even door de kou, daarna wordt het weer goed'.
(klik voor vergroting)
Er waren de afgelopen dagen geruchten dat IBM op gaat houden met het produceren van computers. International Business Machines is de nestor van de computers en PC's en op dit moment de derde producent na Dell en Compag met een marktaandeel van iets meer dan 5 %. Vroeger werd er goud verdiend met het maken van computers, nu schijnt er geen droog brood meer in te verdienen te zijn. De markt is verzadigd, althans voor 99 %, en in menig gezin heeft ieder gezinslid zijn of haar eigen computer of laptop. Gelukkig blijft IBM wel doorgaan met het produceren van PowerPC-chips (die het maakt voor Apple) maar het voelt toch wel een beetje als het eind van een era. Vandaag zag ik overigens nog een bericht voorbij komen dat IBM van plan zou zijn om Apple over te nemen. Het moet niet gekker worden!
Het thema van Moody Monday deze week is Festive. Wij zochten er weer foto's bij en Hans (links) koos deze twee feestelijk
heren die we tegenkwamen op Oerol dit jaar. Ik koos een
dame - en wat voor eentje - die we zagen op de Kerstshow waar we al eens
eerder over logden. Een feestelijke combi, vind je ook niet? Als je op de tekstlinkjes klikt dan zie je de grotere foto's.
Tot volgend jaar weer Sinterklaas! en... nog gefeliciteerd met je verjaardag vandaag.
Is dit niet een sfeervol plaatje?
Mij lijkt het een perfecte lokatie voor een fantastisch feestje.
(klikken voor vergroting)
Het leek wel of de zon overleden was, zo donker bleef het elke dag. Toch was het geen sombere tijd. In de klas was het licht aan, en als de meester dan ging voorlezen, was het net of ze allemaal heel erg bij elkaar hoorden, en nooit uit elkaar zouden gaan.
Sinterklaas was weer in Nederland aangekomen. Op veel plaatsen tegelijk, zoals zijn gewoonte was. Op een koopavond liepen Kees en zijn broertje Rutger en hun vader langs de feestelijk verlichte winkels. Bij een speelgoedwinkel bleven ze staan. Je kon er allemaal peperdure automatische dingen kopen, waar ieder kind gauw op is uitgekeken. 'Daar hebben de mensen geld voor over,' zei vader. 'En boeken vinden ze te duur. Het is onbegrijpelijk.' Rutger vertelde dat hij zorgen had. Want hij had gezongen 'Sinterklaas is jarig, zet hem op de pot'. Hij had dat gedaan voordat Sinterklaas in het land was. Maar misschien waren er al een paar Pieten vooruitgestuurd, dacht Rutger, om te onderzoeken of er geen kinderen waren die vieze liedjes zongen over de Sint. Vader stelde hem gerust.
'Sinterklaas wordt ook een dagje ouder,' zei vader. 'De man is niet zo streng meer als vroeger. In mijn tijd werden er nog wel eens jongens in de zak gestopt en naar Spanje vervoerd. Maar de goedheiligman heeft zich aangepast aan de moderne ideeen over opvoeding.'
Toen ze thuiskwamen moest vader eventjes naar de wc.
Een hand met een handschoen aan stak om de kamerdeur en strooide pepernoten de kamer in. Rutger durfde zich haast niet te verroeren. Maar hij was gauw over de schrik heen en ging wild aan het grabbelen. Vader kwam weer binnen.
'Er was een Zwarte Piet hier!' zei Rutger. 'Ben je hem niet tegengekomen op de gang?'
'Nee,' zei vader. 'Die kerels zijn zo vlug. En dat ik nou toevallig op de wc zat, he?'
'Ja, heel toevallig,' zei Kees. Hij had plezier om Rutger, die altijd zo stoer deed en er nu zo intrapte.
Lees meer...
We waren gisterenavond bij de voorstelling Smoeder van "Mug met de gouden tand" in de Brakke Grond te Amsterdam. Stel je voor een podium met daarop een keukentafel vol rommel, papieren, thee, kopjes en er naast twee stoelen. Twee mensen en een hond kuieren op hun gemak over het podium terwijl de hond alle binnenkomende toeschouwers vriendelijk besnuffelt en zich door alle mensen op de eerste rij even laat aanhalen. Zonder dat wij er erg in hebben pakken Maria Goos en Marcel Musters de voorstelling op en beginnen te vertellen. Eerst Marcel over het bandje dat te horen is van zijn tantes. Vervolgens gaat het verhaal naadloos over de moeders en op het indertijd aanstaande overlijden van Marcels moeder, dat aanleiding voor Maria en Marcel was om over hun moeders te gaan praten. Marcel's moeder is nu bijna twee jaar dood en Maria's moeder zeventien jaar.
Mijn moeder is 22 jaar dood en ik herken zoveel van de emoties die langs komen bij beiden.
Prachtig is het hoe ze allebei hun moeder "neerzetten", ons mee laten kijken naar de vrouwen die ze waren, zich afvragen of hun moeders gelukkig waren. Ogenschijnlijk spontaan en zonder enige moeite wisselen Maria en Marcel van rol tussen zichzelf, hun moeder, de anders moeder en soms zelfs hun vader. En wij worden in hun verhalen gezogen, in het beeld dat ze van hun moeders voor ons oprichten. Er zitten momenten in van glimlachen, van herkenning, van een lach die door de zaal rolt, van ontroering en van tranen die ineens over je wangen lopen. Ook de hond doet mee in het drama en zoekt op momenten van grote emotie contact met Maria of Marcel en vraagt om aandacht. Aan het begin van de voorstelling veranderden de mensen op het toneel in acteurs en aan het eind in de moeders van Maria en Marcel die in mildheid terugkijken. "Ze willen dat ik een teken geef, maar dat doe ik niet hoor! Ze moeten het nu zonder mij doen." En terwijl het licht uitgaat en we nog het zwaaiende handje zien en het zachte "dag" horen van de moeders, blijven wij met een brok in ons keel achter.
Wat een geweldige voorstelling. Zo herkenbaar en met zoveel mildheid en liefde gemaakt! Een monument voor alle moeders en een aanrader voor iedereen die een moeder had of heeft. Ze spelen nog wat extra voorstellingen in Breda (waar Maria vandaan komt) dus als je kunt ga er heen. Voor meer Smoederdingen, geluidsfragmenten, muziek, verhalen en foto's kun je
hier terecht.
Je vreugde is je ongemaskerde verdriet.
De bron waaruit je lach opwelt
is dezelfde die maar al te vaak
gevuld was met je tranen.
Hoe kan het ook anders?
Hoe dieper verdriet in je wezen inkerft,
Hoe meer vreugde je kunt bevatten.
Kahlil Gibran - Spiegels van de ziel
Breng twee experimentele Oosterse en twee Westerse musici bij elkaar en luister naar het resultaat. Dat was zo'n beetje de essentie van het optreden van ChinaTown - Wu, Xu & The 2 Als in het
Beauforthuis gisterenavond in het kader van de De
Music World Series. Dit initiatief brengt muzikanten bij elkaar die ideeen uit verschillende culturen tot nieuwe verhalen smeden. Improvisatoren uit alle werelddelen gaan samen aan de slag om van overeenkomsten en verschillen iets nieuws te maken. Het initiatief van deze combinatie kwam af van de Nederlandse Canadees Alan Laurillard, onderzoeker van klank en ruimte. Samen met pianist, beeldend musicus en componist
Albert van Veenendaal begeleidt hij de Chinese musici Xu Fengxia en Wu Wei, beiden uit Shanghai afkomstig (klik foto voor vergroting). Het thema lijkt op een regenachtige middag verzonnen te zijn en zou gaan over de vervanging van de stad Shanghai in 2034. Shanghai zou ieder jaar een centimeter verder in de drassige bodem weg zinken en zou op een nieuwe plaats weer moeten verrijzen. Wat ik gisterenavond hoorde is de aanzet voor een opera rond dit gegeven. Soms is de werkelijkheid mooier dan de verhalen eromheen. Dat was zeker van toepassing op dit gezelschap. Wat al meteen opviel waren de instrumenten. Xu Fengxia bespeelt de Guzheng een indrukwekkend klassiek Chinees snaarinstrument, Wu Wei is meester op het imposante Chinese mondorgel de sheng. Een mysterieus uitziend object dat vier kilo weegt er uit ziet als een bundel bamboo stokken en gevuld is met warm water. Alleen door er mee te bewegen is het mogelijk dit instrument te bespelen. Wu Wei gebruikte het tevens als percussie instrument. Het was moeilijk de muziek te duiden. Het woord Avant Gardistisch kwam in mij op. Duidelijk was dat de twee Chineese muzikanten een degelijke traditione scholing achter de rug hadden maar volledig open staan voor experimentele muziek. De Twee Al's ondersteunden dat volledig met geprepareerde piano, keyboard en geluidssamples die zoals ik al zo vaak zag met behulp van een Apple Powerbook 'verwerkt' worden. Het geheel was in tegenstelling tot veel andere experimentele muziek aangenaam voor het oor. De vier muzikanten voelden elkaar ondanks culturele verschillen perfect aan en weefden de klanktapijten tot een harmonisch geheel. Het klonk zelfs alsof het goed voorbereid en uitgewerkt was in bladmuziek. Dat was deels ook zo maar het bleek toch grotendeels improvisatie te zijn. Er werden gezamenlijke en individuele composities gespeeld waarbij opviel dat Xu Fengxia erg veel in haar mars heeft. Naast haar snaarinstrument waarop zij ook percussie speelt kan zij met haar stem de meest wonderlijke geluiden voortbrengen van ijle hoge geluiden tot het lage raspende geluid van Tibetaanse monnikken. Zij was dan ook de enige die haar eigen CD aan kon bieden. Het is nog onduidelijk of dit gezelschap hun samenwerking verder uit gaat bouwen maar het was beslist de moeite waard om erbij geweest te zijn.
Foto's: Hans Speekenbrink
Onze inzendingen deze week voor Photo Friday met het thema 'reflections'.
Mieke koos een foto van een roze
waterlelie met de reflectie van de zon op het blad (links).
Ik koos de weerspiegeling van een deel van een
boomstam in een donker watertje (rechts).
Klik op de tekstlinks voor een vergroting.
Deze foto is gemaakt na mijn vorige tentamen (Economisch Publiekrecht) in het Educatorium op de Uithof. Vandaag van 14.00 - 17.00 uur weer tentamen (Collectief Arbeidsrecht). Allemaal duimen graag!
Dat het weer nogal snel kan wisselen hebben we pas een keertje ervaren toen we wat foto's wilden maken van de Prins Clausburg over het Amsterdam-Rijnkanaal. We reden er heen en de zon scheen stralend! Maar binnen een kwartier barstte er een bui los van heb-ik-me-jou-daar. Op deze foto is links nog een staartje mooi weer te zien en rechts komt de donkere lucht opzetten van de bui die we even later over ons hoofd kregen. Overigens heeft Hans die iets langer in de regen bleef staan dan ik er een serie prachtige foto's aan overgehouden maar die laat hij nog wel eens zien.
Het thema van
Theme Thursday van vandaag is Animal. Hans koos een
foto (links) van een vogel die we zagen in Burgers' Zoo en ik koos een
foto (rechts) die ik de afgelopen zomer maakte van een prachtige bruine kikker op doortocht in mijn tuin op weg naar mijn buurvrouw's vijver. Even klikken op de linkjes voor een grote foto.
Spaanse Vlieg is een afrodisiacum dat gemaakt wordt van klein kevertje en dat bij minimale hoeveelheden al gevaarlijk is voor de gezondheid. Als dat een voorbode is van wat het publiek bij de voorstelling van Spaanse Vlieg tegemoet kan zien, dan kan het er nog heet aan toe gaan in het
Beauforthuis op 11 december a.s.
Spaanse Vlieg wordt wel vergeleken met Spinvis, zij het dat Spinvis het in zijn homestudio doet en Spaanse Vlieg het doet met een akoestische bezetting op het podium. Het trio (bestaande uit Harry Leurink, Theo Fonki en Jaap van Keulen) is actief sinds 2001 en speelt een volstrekt uniek genre dat wellicht het beste aangeduid kan worden met de titel flamenco-rock. Te horen aan de voorproefjes op hun
site zijn het ijzersterke teksten op pakkende gitaarmuziek. In hun recensies wordt geschreven over invloeden van Nick Cave, Richard Buckner, Giant Sand en Calexico. Een interessante en ongekende cross-over lijkt mij van flamenco, folk, country en jazz. We horen heel vaak van mensen teksten als "had ik het maar geweten" of "dat had ik graag willen zien" als we recensies schrijven van voorstellingen waar we waren. Dus als je niet (net als wij) verhinderd bent moet je hier volgens mij gewoon naar toe gaan!
Ik heb pas de DVD van
The Unbearable Lightness of Being gezien naar het boek van Milan Kundera. Ik had het boek heel lang geleden gelezen maar het was totaal uit mijn geheugen verdwenen, behalve dan dat ik me herinnerde dat het vrij ingewikkeld was. In de film worden de hoofdrollen gespeeld door Juliette Binoche (zie foto), Lena Olin en Daniel Day-Lewis en ik moet zeggen alleen al de twee actrices reden genoeg zijn voor mij om de film te zien.
Het verhaal gaat over hersenchirurg en casanova Tomas die zich vooral bezighoudt met de jacht op vrouwen. Hij is vastbesloten zijn leven niet te laten regeren door problemen of verplichtingen. Politiek boeit hem niet en hij houdt zich uitsluitend bezig met instantgenot. Tenminste totdat hij Tereza (JB) ontmoet en verliefd op haar wordt. Er ontstaat een gepassioneerde liefdesrelatie tussen Tomas en Tereza waar ook Sabina (LO), waar Tomas een puur seksuele relatie mee onderhoudt, voortdurend een rol in speelt. Als de Russische tanks Praag binnen rollen vluchten Tereza en Tomas naar Zwitserland waar Sabina al eerder naar toe was gegaan. Tereza houdt het daar niet uit en wil terug naar Praag. Als Tomas haar achterna reist blijkt pas hoezeer het leven daar veranderd is. Censuur en onderdrukking vieren hoogtij en hij moet zich verantwoorden voor zijn vroegere geschriften anders kan hij zijn beroep van chirurg niet meer uitoefenen. Ze houden stand tegen de verdrukking en blijven sterk maar Tereza heeft het moeilijk en ook Tomas ontkomt niet aan de zwaarte van het bestaan.
Ik vond het een prachtige film. Niet alleen vanwege de cast, waar ook onze eigen Derek de Lint nog bij hoort in de rol van Franz de minnaar van Sabina, maar ook omdat het verhaal geen moment aan spanning inboet. Het is een oudje (1988) deze film maar daar heb je bij het kijken geen last van. Het thema vrijheid van meningsuiting (of liever de inperking daarvan) is immers anno 2004 (helaas) erg actueel.
DVD kopen?
Unbearable Lightness Of Being
Erland Josephson
Tell me, who
Believes in angels anymore?
I do, 'cause one walked through my door,
Just a while ago;
Saying she loved me so,
Leaving my blues on the floor.
Just when I thought
That I had seen it all before,
fe held no secrets, darling.
You came to rescue me.
And then you made me see,
Love could be so much more.
Darling look at me,
The dizziest dreamer that this world has ever seen.
Oh darling, look at me;
The wisest of schemers,
And see how you got me
Down on my knees.
Fly away...
Just when I thought
That there was nowhere else to go;
Love had no beauty left
To show and delight me,
You came to right my wrong
And to love me so.
I know that this
Could be the day I find my star.
The one I traveled oh so far,
Just to dream on;
To live some new theme on;
A star I can call my own.
Darling look at me,
The dizziest dreamer that this world has ever seen.
Oh darling, look at me;
The wisest of schemers.
And see how you've got me, see how you've got me
Down on my knees.
Fly away...
Fly away...
Luister hier naar deze prachtige song van John Martyn.
|
|
