Drugsbaron in spijkerbroek
01 01 06 - 13:54
Eén van de geneugten van vakanties is wat mij betreft het lezen en dan vooral boeken waar ik anders niet zo snel aan toe kom. Zo had ik van een vriend het boek van Steve Brown te leen om eens te lezen. Deze vriend is - net als ik - geïnteresseerd in criminologie en leest graag over de achtergronden ervan.
Ik moet zeggen dat ik het wel een aardig boek vond maar vooral omdat een situatie beschrijft in Amsterdam waarvan ik ook delen ken. In de tijd dat Brown zijn Happy Family opzette werkte ik ook voor de stichting die hij vele miljoenen lichter heeft gemaakt door subsidiegelden te gebruiken om zijn hasjhandel te financieren. Ik was weliswaar in Amsterdam Oost werkzaam en niet in het Knooppunt in de Pijp waar Brown zijn hoofdkwartier had. Bijvoorbeeld de feestelijke heropening van het Knooppunt, waarover Brown schrijft in zijn boek, werd door mij en vele andere collega's bijvoorbeeld ook bijgewoond. Ook een aantal van de mensen die hij beschrijft ken ik persoonlijk uit die tijd zoals de mensen van het Streetcornerwork en de welzijnsstichting. Tja, en dan zit je zo'n boek toch anders te lezen. Ik moet bekennen dat ik af en toe wel moest grinniken om de beschrijvingen in de delen 1 en 2. Veel van de dommige bureaucratie die Brown beschrijft herken ik wel, al was ik dan geen schoffie uit de Pijp die er graag op los timmerde. Aan de andere kant zijn het ook wel héle stoere verhalen die hij vertelt. Maar ook als je er de helft vanaf trekt dan is het nog treurig dat welzijnswerk, hulpverlening, politie en justitie zich zo 'kwijt hebben laten spelen'. En ik moet eerlijk bekennen: dat gebeurt tot op de dag van vandaag nog steeds.
Deel 3 is een ander verhaal. Daar vertelt Brown over de internationale drugshandel waar hij vanuit de Happy Family in verzeild raakt en waardoor hij tussen de grote criminelen komt te verkeren. Naast het feit dat dit deel inzicht verschaft over hoe deze handel in elkaar zit en hoe corrupt het systeem is dat er normerend tegen moet optreden, vond ik het opmerkelijk dat Brown veel betrokkenen met naam en toenaam noemt, zowel criminelen als justitiemensen en advocaten. En er zijn en maar weinigen die er goed af komen bij Brown want voor de meeste heeft hij totaal geen respect.
Maar Brown blijkt een iets te grote (spijker)broek te hebben aangetrokken, zo wordt ons duidelijk in het laatste deel. De media hebben het op hem voorzien nadat zijn boek uit komt, hij heeft genoeg van het wereldje, wil er uit en dan keert het spel dat hij jarenlang zelf speelde zich in alle omvang tegen hem. Hij wordt kroongetuige in het proces tegen Martin Hoogland die veroordeeld wordt voor de moord op Klaas Bruinsma en ook op hem wordt een moordaanslag gepleegd (die hij overigens wel overleeft). In 1999 (gelijk met mij) begint hij aan zijn rechtenstudie en eerlijk gezegd ben ik wel benieuwd of hij die inmiddels heeft afgerond. Hij had immers geen werk (en was derhalve dagstudent) en zou dus normaal gesproken in 2003 of 2004 moeten zijn afgestudeerd.
Het boek heeft de eerste helft veel weg van een iets te spannend jongensboek maar is - ondanks de niet te beste schrijfstijl - toch wel leuk om te lezen omdat het een kijkje in de keuken geeft dat wel interessant is voor wie zich wil verdiepen in criminologie en misdaad.
Geïnteresseerd in het boek?
Steve Brown, drugsbaron in spijkerbroek
S. Brown
zes reacties
@ Marieke: dit is idd een nieuwe uitgave en ik kan me voorstellen dat jij er ook wel dingen uit herkent 
dat had ik nou met het boek van thea moear. heb je dat intussen al gelezen?
wies (URL) - 03-01-’06 19:44
Ik heb het boek enig jaren geleden gelezen – of misschien alleen het eerste deel? Ook voor mij riep het veel herinneringen op aan een vergelijkbaar wereldje, alwas ik zelf nog wat jong in de tijd dat het speelde.
marieke (E-mail ) (URL) - 01-01-’06 16:00