Dogville
19 01 06 - 14:26
Ik heb eindelijk de film Dogville (2003) gezien die ik al een tijdje in de kast had liggen. Ik wist van deze film dat het een experimentele film was van Lars von Trier (één van de Dogme oprichters). Ik moet bekennen dat juist dit experimentele karakter me wel een tijdje weerhouden heeft om hem zomaar even te gaan kijken. Toen ik het eindelijk deed viel het me alles mee hoe gemakkelijk je er in komt. Het bijzondere aan deze film is het bijna totaal ontbreken van enig decor. Veel plaatsen worden uitsluitend aangeduid door lijnen op de vloer - met toelichtende tekst - en hier en daar een paal of een paar stukken hout. Ook de dorpshond is - hoewel goed hoorbaar - op de vloer getekend. Het is verbluffend hoe snel je wordt gegrepen door het verhaal en in feite niet meer 'merkt' dat er bij een scene die zich binnenshuis afspeelt ook andere Dogvillers in hun huizen zichtbaar zijn. De film gaat over het afgelegen stadje Dogville met ruim 10 volwassen inwoners dat ineens uit zijn slaap wordt gehaald door de komst van een mondaine jonge vrouw die op de vlucht is. Ze wil zich verbergen in het dorp maar de mensen willen aanvankelijk niks met haar te maken hebben. Door klusjes te doen voor ze maakt Grace contact met de dorpsbewoners, die zelfs dáár in het begin niks van moeten hebben en zeggen dat er niets nodig is. "Er is zóveel werk in Dogville, dat niet nodig is", merkt Grace op een bepaald moment op, als haar dagen steeds voller raken met klusjes. Het dorp neemt Grace op en ze voelt het in eerste instantie als een warm bad. Totdat het tij keert en bewoners gaandeweg isbruik gaan maken van hun macht over hun onderduiker. Ze zouden haar immers zo kunnen verraden. Dit neemt extreme vormen aan maar aan het eind komt toch boontje om zijn loontje en zien we wat Grace geleerd heeft van haar verblijf in Dogville.
Het verhaal is vooral ook sterk door de situaties die bijna karikaturaal worden neergezet. Zo stelt Grace zich hardnekkig positief op en blijft de nadruk leggen op het goede in haar nieuwe vrienden terwijl deze zich steeds akeliger gaan gedragen jegens haar. Nicole Kidman weet Grace zeer overtuigend neer te zetten en is degene die het verhaal draagt en boeiend weet te maken. Met name haar acteerwerk doet je vergeten dat je naar een soort 'gestyleerd toneelstuk in filmvorm' zit te kijken. Lars von Trier heeft een bijzondere film neergezet (die het eerste deel wordt van een trilogie over Amerika) en stelt in deze film heel knap thema's als machtswellust en huichelachtigheid aan de orde. Ik vond het een schitterende film. Kijk hier naar de trailer.
zeven reacties
Heb de film toevallig rond kerst gehuurd en voor het eerst gezien. Je bent inderdaad zo gewend aan het ongebruikelijke ?decor?.
Vond de film zeer intrigerend.
Daarna The Idiots, eveneens van Lars von Trier ook maar eens geprobeerd. En die heeft ook wel wat.
Geweldige film!!
Maar heeft Grace iets geleerd?
En wat is dat dan precies? De film zit vol met dingen waar over te discusieren valt.
Klinkt boeiend en de trailer ziet er ook veelbelovend uit.
brigitte (E-mail ) (URL) - 19-01-’06 14:43