Harmonie tussen paard en ruiter
22 04 06 - 17:53
Ik heb net gekeken naar de kür op muziek van Jumping Amsterdam voor de wereldbeker dressuur. Aan de start 12 deelnemers, de top van het internationale dressuurveld waaronder drie Nederlandse dressuurruiters: Edward Gal, Imke Schellekens en Anky van Grunsven. Het blijft een fantastisch mooie sport om naar te kijken als je een beetje weet waar het over gaat. Alle ruiters laten in principe dezelfde dingen zien: stap, draf en galop maar daarbij ook nog passage (zo'n draf met opgeheven benen), piaffe (passage op de plaats) en allerlei figuren zoals appuyementen (zijgangen waarbij het paard een soort pootje over doet), pirouttes en wissels in de galop. Dat kunnen ze eigenlijk allemaal, de ruiters die in de finale komen. Dus het verschil zit hem in de vloeiendheid van de bewegingen of overgangen, de ontspanning van de combinatie, het ogenschijnlijk gemak waarmee gereden wordt en de harmonie van beweging en muziek. En daarin zie je dan de grootste verschillen waarbij Anky van Grunsven er echt met kop en schouders bovenuit steekt. Samen met haar paard Salinero lijkt zij samen te smelten met de muziek. Zelfs iemand die van dressuur totaal geen verstand heeft kan zien dat het beeld van haar kür zo veel mooier is dat die van andere ruiters dan het absoluut geen verrassing was dat zij de wedstrijd met overmacht (maar liefst 6,5 punten) won.
Ik was er bij toen ze in 1994 voor het eerst goud won op een WK Dressuur na jarenlang opgebokst te hebben tegen de Duitse hegemonie in de dressuur en wat was een enorme belevenis. Ook in Amsterdam ging het publiek op de banken na het optreden van Anky & Salinero. Ik had er eigenlijk wel bij willen zijn.
twee reacties
Mij zegt de dressuur niet zoveel. Ik zou er in ieder geval niet bij willen zijn.
V@nM@n (URL) - 22-04-’06 19:30