Afscheid van een eminence grise
31 01 07 - 17:31
Hij had het voorkomen van een eminence grise en ging iedere ochtend met zijn aktetas op hetzelfde tijdstip naar zijn werk. Hij had belangrijk werk, zo wisten de buren want hij was ook altijd pas laat thuis. Wat de buren niet wisten maar wij wel dat hij op zijn werk vooral bezig was met het spelen van computerspelletjes, het lezen van de krant, het maken van praatjes met collega's en het roken van ontelbaar veel sigaretten. Zijn kast puilde ondertussen uit van de dossiers, patiënten zag hij bijna nooit meer want zijn achterstanden waren skyhigh maar dat deerde hem allemaal niet. Hij was op zijn manier ontzettend druk alleen zelden met werk. Hij ging als laatste naar huis en zijn vrouw zal hem vast regelmatig gezegd hebben: "joh, werk toch niet zo hard". NIet lang na zijn pensioen, een paar jaar geleden, werd hij ziek. Hij is een paar dagen geleden overleden. Ik hoorde het vandaag en ik denk met een glimlach terug aan deze bijzondere man met zijn gevoel voor humor, zijn zelfspot en zijn ondeugende streken. Ik kan me nog goed voor de geest halen hoe hij kon kijken als hij wist dat hij fout zat en door had dat jij dat ook wist maar voor de vorm nog een gesprek voerde met invalide argumenten en onzinnige beweringen. Hij nam niet alleen anderen in de maling maar ook zichzelf volgens mij maar ik mocht hem wel.
Geen reacties
