Geen sportgenen
26 09 05 - 19:34
Kaat schreef een logje over haar onsportiviteit en dat riep bij mij de behoefte op om dat onderwerp ook maar eens te behandelen, hoeveel weerstand ik er ook tegen heb. In onze familie zitten namelijk geen sportgenen what so ever. Van jongs af aan hebben mijn zusjes en ik dat aan alles gemerkt. Zo handig als wij allemaal zijn met allerlei creatieve bezigheden, zo onhandig zijn we met sport. Althans met snelheid en behendigheidsdingen zoals bijvoorbeeld paardspringen, brug met ongelijke liggers, evenwichtsbalk, bok, kast en touwklimmen. In teamspelen daarentegen waren we weer erg goed want groot spelinzicht en strategisch vermogen. Ook paardrijden of ballet dat we allemaal jaren hebben gedaan ging ons goed af, vooral omdat we zo goed konden onthouden (bij ballet) maar ook omdat beheersing en techniek daar belangrijker was dan behendigheid en snelheid. Want daar gaat het fout bij ons. In ons hoofd kunnen we soms tot ongekende sportieve prestaties komen en onszelf als een hinde lange afstanden zien overbruggen in een split second, in de praktijk wandelen we liever en vinden we het al niet meer leuk als we de wind in onze oren horen fluiten. Op het moment dat je enige snelheid maakt, zoals met skiën, skaten en andere snelle activiteiten heb je dat al snel, dat fluiten. Op dat moment kicken onze genen in, die snelheid absoluut not done vinden en we gaan ogenblikkelijk op de rem staan. Vanaf onze jongste jeugd hebben we ons als bejaarden bewogen in sporten en activiteiten waar snelheid aan te pas kwam. Nee, geef ons maar gratie, strategie en spelinzicht en ingewikkelde choreografie. Dat kunnen we met gemak en daar zijn we wel op ingericht.
Op het plaatje zie je mij (heel lang geleden) op 'mijn' paard Joost op het strand van Schiermonnikoog samen met mijn goede vriend Johannes op zijn paardje Oriënta (klik klik).
drie reacties
Och Mieke, bewegen moet ieder op zijn eigen manier…
V@nM@n (URL) - 26-09-’05 22:40