Canon in D
23 09 05 - 14:54
Er zijn sommige muziekstukken die me, hoe vaak ik ze ook hoor, eigenlijk nooit vervelen. Eén ervan is de Canon in D majeur van Johann Pachelbel. De canon werd oorspronkelijk voor drie violen en basso continuo gecomponeerd en is gebaseerd op twee ostinato maten in de bas waarover achtentwintig variaties heen worden gelegd. Deze canon wordt werkelijk in allerlei varianten en met allerlei instrumenten uitgevoerd. En ik weet niet precies hoe het komt maar die Canon in D heeft een bijzondere betekenis voor mij. Ik vind het prachtig en het raakt me steeds als ik het hoor.
Een poosje terug liepen we door een winkelstraat en ik voelde me somber en verdrietig om allerlei redenen. Op de hoek van een zijstraat stond een blazersensemble te spelen en ik besteedde er eigenlijk niet zoveel aandacht aan totdat in eens de tonen van Pachelbels canon tot mij doordrongen en spontaan rolden de tranen over mijn wangen. Niet van verdriet hoor maar omdat ik ineens tot in mijn ziel geraakt werd door die muziek. Wil je horen over welke muziek ik het heb, klik dan hier (de meeste uitvoeringen zijn trouwens wat langzamer dan deze).
Het schijnt trouwens dat de popnummers 'CU When You Get There' van Coolio en 'I Should Be So Lucky' van Kylie Minogue afgeleid zijn van Pachelbels Canon in D dus ook in deze tijd is het nog heel actueel.
vijf reacties
@ Ronald: Oh ja? Leuk! Ik heb een heleboel versies van die Canon in D. Gespeeld door alle mogelijke instrumenten en orkesten maar nog niet van Ad Visser.
Mieke - 23-09-’05 15:25
In de States schijnt het favoriete trouwmuziek te zijn. En het is best wel mooi, alleen als cellist is het zo saai om te spelen.
Anne-Lise (URL) - 24-09-’05 11:26
Ik heb hier nog een versie van Ad Visser op cd, gespeeld op enkele amiga’s
Ronald (URL) - 23-09-’05 15:15