Twee avonden en drie concerten
01 04 05 - 16:16
Drie klassieke concerten op twee locale podia en de verbindende factor voor mij was Oblivion van Astor Piazzolla.
Woensdag zag ik pianist Bas Verheijden met zijn Atlantic Trio in een voormalig klooster in Driebergen waar nu herstellingscentrum Daidalos is gevestigd. De strakke ruimte heeft waarschijnlijk eerder als kapel gediend. Dit is ook de plaats waar Bas zijn vleugel staat en waar hij repeteert. Een vleugel waar veel beroemdheden op gespeeld hebben gezien de handtekeningen van o.a. Chic Corea, Fats Domino en Dave Brubeck die met zwarte viltstift op het binnenwerk staan.
Bas is niet zomaar een lokale pianist die wel aardig speelt. Na een gedegen opleiding bij Jan Wijn wist hij zijn spel in het buitenland verder te bekwamen. Zo volgde hij o.a. een masterclass bij Maria Joao Pirez waarvan de AVRO een documentaire maakte en die ik indertijd (jaren geleden) heb gezien en heb opgenomen. Bas vormt een trio met de Noorse violist Vegard Nilsen en Cellist Ansfried Plat. Beiden zijn vermaarde musici die bij gerenomeerde orkesten speelden. Het trio werd in het tweede deel aangevuld met Annemijn den Herder, altvioliste bij het Radio Filharmonisch orkest Holland, met daarnaast een indrukwekkende staat van dienst. (klik foto voor vergroting)
Bas Verheijden die op mij in eerste instantie een beetje gladjes overkomt weet me te raken als hij gepassioneerd een lans breekt voor Russische componist Arenski die hij ondergewaardeerd vind. Zijn muziek werd afgedaan als 'Salonmuziek' maar dan wel de allerbeste Salonmuziek die er ooit gemaakt is volgens Bas.
Voor de pauze drie werken van Piazolla, waaronder Oblivion, dat me altijd kippevel bezorgt en dat ik het beste ken in de uitvoering van violist Gidon Kremer op zijn hommage-CD aan de Argentijse componist en bandeonspeler. Daarna het pianotrio opus 32 in d van Arenski (student van Rimsky Korsakov) en na de pauze Pianokwartet Opus 25 in G van Johannes Brahms. Dit werk als afsluiter omdat je daarna eigenlijk niks meer kunt spelen volgens Bas. Bas is een perfectionist en dat is te merken in zijn spel, presentatie en keuze van zijn musici. Binnenkort vertrekt hij met zijn trio naar vervolgens Aruba, Curacao, Belgie en Noorwegen. Zijn site is nog in de maak.
Het tweede concert vond de avond daarop plaats in ons 'huistheater' Het Beauforthuis en was georganiseerd door concertpromotor 'il Soffio', hetgeen zachte fluisterende wind betekent. Initiatiefnemer Henk van Amerongen vormt samen met zijn echtgenote Ank en Alwin Dam het bestuur van il Soffio. Doelstelling is om kleinschalige concerten te organiseren met kansen voor jonge afgestudeerde musici. De avond bestaat uit twee delen: het eerste deel vormt tevens de link met de avond daarvoor omdat er wederom drie werken van Piazzolla gespeeld worden waaronder het weemoedige Oblivion. Dit maal twee musici: Inkie Varga viool en Jacqueline Dekker Vleugel. (klik foto voor vergroting) De avond vangt echter aan met heel verrassend drie werken uit Schindlers List van componist John Williams. Wie de film gezien heeft herinnert zich de melancholische, trieste maar wonderschone muziek, die door beide dames met veel gevoel en inlevingsvermogen vertolkt wordt. De vrolijke noot in het optreden komt daarna met een Mazurka van Wieniawski, waarna afgesloten wordt met Piazolla. Ik probeer de uitvoering van Oblivion te vergelijken met de avond daarvoor. Dat blijft toch moeilijk door de uren die er tussen zitten. Beide avonden werd het perfect uitgevoerd maar Inkie Varga weet meer kwetsbare melancholie in haar vioolspel te leggen. Het was een zeer aangenaam en charmant optreden waarbij als geringe kritische noot opgemerkt moet worden dat de beide dames niet geheel ontspannen in elkaars aanwezigheid leken te zijn.
Het tweede deel van de avond verzorgd door Il Soffio bestaat uit een verrassend programma genaamd: 'Vertel Theater Werder'. Pianist Arthur Bouma doet de aankondiging en van zijn gezelschap maken deel uit: verteller Wim Wolbrink, alt/mezzosopraan Olga Wener en violist Arjen Beintema. (klik foto voor vergroting)
Alle werken in het programma zijn van Serge Rachmaninov, deels in arrangementen van Arthur Bouma afgewisseld met Russische verhalen door Wolbrink. Bouma begint door iemand uit het publiek uit te nodigen die nog nooit piano heeft gespeeld. Een jong meisje stapt het podium op om na slechts weinig oefening quatremain met Bouma te spelen. Het degelijke pianospel van Bouma vormt de basis en de andere drie vallen om beurten en soms samen in. Het resultaat is aangenaam klassiek variete, waarbij iedere deelnemer aan het kwartet zijn niet geringe kwaliteiten kan etaleren. Verteller Wim Wolbrink is tussen de schuifdeuren begonnen maar heeft na een opleiding aan het Emerson College in Engeland een aardige reputatie opgebouwd. Zo is hij vaste verteller tijden het Oerolfestival geworden. Daar komen we hem vast nog wel tegen want wij doen tijdens de gehele duur van het festival verslag vanaf Terschelling.
foto's Hans Speekenbrink
Geen reacties
