Wilde Rose
09 02 05 - 00:06
Mijn bijdrage voor deze DiDi is een oud volksliedje dat gezongen wordt door Angelika Kirschschlager en Barbara Bonney. Ik kocht nadat ik van hen Abschiedslied der Zugv�¶gel gehoord had hun CD First Encouter waar Wilde Rose ook op staat. De MP3 van dit lied kun je hier beluisteren.
fr�¼h an dern Wiesenrain
m�¤ht auf der blanken Au
schmerzte sie der kalte Tau.
Ging dann an den Rain entlang
schluchzte und weinte bang.
Fand einen Dornenstrauch
fand eine Rose auch.
"Liebliches R�¶selein,
sollst mir gepfl�¼ckt nun sein"
Wer mich im Winter bricht
sieht meine Sch�¶nheit nicht
doch wenn der Sommer gl�¼ht
bin ich schon halb verbl�¼ht.
Den, der im Lenz mich pfl�¼ckt
immer mein Glanz begl�¼ckt
immer, ja immer mein Glanz begl�¼ckt.
zes reacties
Wat een schoonheid… zowel het prachtig gezongen lied, als de beeldschone roos.
Simone - 09-02-’05 13:28@ Brigitte: dan heb je hem helemaal om je vinger gewonden. Dat vindt hij helemaal fantastisch en dat staat hij de volgende week helemaal te stralen naast je.
Mieke - 10-02-’05 00:44Ontroerende tekst, erg mooi. Echt een nummer waar je door geraakt wordt!
Mamabeer (URL) - 14-02-’05 17:54
Inderdaad weer eens wat anders! Bedankt voor je bijdrage Mieke.
Hans (URL) - 09-02-’05 00:33