Home Miwian Weblog

Klopt.Ik heb pas vele jaren na mijn middelbare schoolopleiding gemerkt dat ik geschiedenis eigenlijk erg interessant vind. Zolang het maar in een context geplaatst wordt en het geen droge opsomming van jaartallen is.

Onze wiskundeleraar was erg leuk en maakte alles ook toegankelijk. Helaas valt het op het eindexamen erg tegen want dat is weer droge stof. Maar hoe toegankelijk mijn leraar het ook voor me maakte, de vieren waren standaard voor mij in dit vak en dus ook op mijn eindexamen. Dus wat wiskunde betreft spreek ik je tegen. Op andere vlakken qua leerstof ga ik met je mee. Maar zo zal een ieder zijn vak hebben wat er niet in wil.

Mijn brede interesse probeer ik ook op mijn zoontje over te brengen.

Geinig zeg. Wiskunde zag ik altijd als 1 grote puzzel. Vaak lag ik een aantal lessen voor op de rest van de klas, juist omdat ik graag puzzeltjes maak. Helaas zou ik nu amper meer weten wat Pi is en wanneer A2 x b2 = c2 gebruikt moet worden. In plaats van een taalpuzzel dus een cijferpuzzel.

@ Vampire: Pi is een getal dat belangrijk is in het kader van een cirkel. Omtrek is 2 x Pi x R (=straal) en oppervlakte is Pi x R-kwadraat. En ja die andere formule is natuurlijk good old Pythagoras en de rechthoekige driehoek waarbij de som van de kwadraten van de rechthoekszijden gelijk is aan het kwadraat van de hypothenusa (schuine zijde) dus idd a2 + b2 = c2. We hadden het er vanavond nog over in de auto.

@ Mieke: je kan de docent wel uit de klas krijgen, maar hoe krijg je de docent uit de mens?

Ik sluit me bij Sab aan, waar ik een wiskundeknobbel heb, had mijn zus een wiskunde deuk. Ze heeft geen last van de deuk en ik gebruik mijn knobbel nooit, dus uiteindelijk komt het allemaal goed….

Wiskunde is inderdaad een echt snapvak (het kwartje moet vallen), maar ik kan me voorstellen dat kinderen bereid zijn om meer te werken voor een vak als het klikt met de leerkracht. Ik merk dat nu ook bij Erik. Vakken met de leuke docenten doet hij toch wat beter zijn best voor.

Het is de kunst om leerstof voor kinderen te verpakken en te presenteren als een boeiend avontuur.

Er zijn heel veel mensen met een hele slechte topografische kennis. Best vreemd. Ik moest altijd de hele kaart van nederland uit mijn hoofd op kunnen stampen.

Wiskunde werd bij ons wel degelijk verpakt als iets leuks. Maar ik had waarschijnlijk een wiskundedeuk en een geschiedenis een aardrijkskundeknobbel. En een Nederlandse en Economieknobbel en de laatste twee werden echt neit leuk verpakt.

Maar een leuke verpakking kan wel helpen, maar is dat niet met alles zo eigenlijk

Toch denk ik echt dat iedereen (tot op zekere hoogte) wiskunde kan leren. Ik heb me daar zeer in verdiept indertijd en meegewerkt aan het ontwikkelen van projectonderwijs binnen de wiskundelessen waarbij het leren werd gekoppeld aan hele praktische kwesties uit de dagelijke praktijk en ook vooral veel beroep werd gedaan op het logisch denken van de leerlingen. Heel interessant en er waren ook hele goede resultaten. Wel geloof ik dat het ene kind meer aanleg heeft dan het andere kind voor logisch denken. Maar dat geldt ook voor associatief denken dat ook niet iedereen in dezelfde mate is gegeven. En alle verschillende manieren van denken kunnen worden getraind en daarmee kunnen vaardigheden absoluut worden vergroot, ook van de kinderen met een deuk waar een ander een wiskundeknobbel heeft.

Ik sta voor de klas, basisonderwijs…

En het valt niet mee om altijd boeiend en interessant te zijn.

Het overgrote deel van de kinderen heeft ‘s morgens voordat ze op school komen al minstens een uur voor de tv gezeten!

@ Berta: Ja, dat is wel heel erg he. Die kinderen krijgen zoveel rotzooi in hun hoofd dat je daar eerst doorheen moet worstelen voordat je zze kunt boeien. Ik zie het hier in de straat ook. Aan de overkant woont een gezin met vier kinderen. Daar staat gewoon de hele dag de TV aan en de twee grotere kinderen hebben er eentje op hun eigen kamer.

Zoals je weet sta ik ook in het onderwijs, maar dan bij 14-16 jarigen. Mij valt vooral op hoe moeilijk het is voor jongeren om zich vandaag nog lang op een taak te concentreren. Ik noem dat dan de zapcultuur. Ze zijn zo gewoon van weg te gooien wat ze niet meer leuk vinden, dat ze dat ook doen met dingen die net wat moeilijker worden. De kunst is idd het zo boeiend mogelijk te maken, dat ze toch de moeite doen om te volgen. Maar zoals Berta al zei, het is niet evident om altijd maar alles zo spannend en boeiend mogelijk te maken, soms moet je gewoon saaie theorie erin stampen, zoals het vanbuiten studeren van de onregelmatige werkwoorden in het Engels, daar is niets leuks aan, gewoon studeren, je concentreren en dan lukt het wel…

Bovendien is het hier ook zo dat je als leerkracht steeds meer fungeert als opvoeder dan als leerkracht, steeds meer taken die vroeger door de ouders werden meegegeven moeten nu maar door de juf of meester. Ouders vinden het logisch dat hun kinderen op school leren fietsen, maar is dat wel zo logisch?! De juf leert kinderen hoe ze hun tanden moeten poesten, is het dan normaal dat ze dat nog niet kunnen? Pas op ik heb er niets op tegen dat dat op school gebeurt, het is aan te moedigen, maar dan als aanvulling bij wat de kinderen thuis leren.

Steeds meer leerlingen krijgen ‘s morgens geen ontbijt mee, brood vergeten kopen of geen tijd gehad, dus gaan ze maar lekker nog even een broodjeszaak binnen voor ze naar de klas gaan ipv samen gezellig te ontbijten.

Bijna iedere dag hoor ik leerlingen hun verhaal vertellen over hoe het bij hen thuis loopt, die zijn pa is alcoholieker, die zijn ma zit onder de pillen en dat kind zit in een tehuis, het is niet steeds zo vreemd dat ze zich niet kunnen concentreren…

Zou er een verband bestaan tussen de jeugd van tegenwoordig en het feit dat vaak beide ouders bijna full-time werken? Ik heb een dagtaak aan mijn vier kinderen en zou er niet aan moeten denken hoe dingen zouden verlopen hier als ik daarnaast ook nog eens een behoorlijk aantal uren per week zou werken. Dan kan het bijna niet anders dan dat bepaalde opvoedkundige taken door derden moeten worden overgenomen.

Er worden een heleboel thema’s aangeroerd in de reacties waar je op zich allemaal weer hele logjes aan kunt wijden. Dat het een onderwerp is dat de gemoederen bezig houdt lijkt me duidelijk. En ook dat ouders en school moeten samenwerken en ieder in de eigen rol moet blijven.