Vertrouw me maar!
23 09 04 - 12:32
Het gaat alle kanten op met het vertrouwen in Nederland. Van Dale geeft voor woord vertrouwen de volgende betekenis. Als zelfstandig naamwoord (het vertrouwen) betekent het: geloof in iemands betrouwbaarheid en staat het tegenover wantrouwen. Als werkwoord (ik vertrouw en wij vertrouwen) betekent het betrouwbaar achten oftewel betrouwen. Wat moeten we nu opmaken uit de bovenstaande mededelingen die op de afgelopen Prinsjesdag op teletext verschenen (plaatje geleend bij Komma Punt Log)?
Eerst maar eens de kop op nr 161: het geloof in iemands betrouwbaarheid staat centraal in de Troonrede. In wiens betrouwbaarheid is dan de centrale vraag. In die van de regering? Van Balkenende? Van Beatrix? Van ons maatschappelijk bestel? Van God? Van Allah? En 'staat centraal in Troonrede'? Moeten we meer vertrouwen dan we doen? Moeten we iemand anders vertrouwen dan we nu doen? Moeten we rustig gaan slapen? Ik ben er niet gerust op en ga zeker niet zitten suffen, zoveel is zeker.
Dan de kop van nr 106: die is veel duidelijker want hier is sprake van het feit dat het geloof in de betrouwbaarheid van het kabinet op een dieptepunt is aangeland oftewel niemand gelooft er nog in. Kijk, daar kan een mens mee uit de voeten met zo'n headline. Ik denk het logisch is dat de tweede zin zo duidelijk is terwijl de eerste zin zo mistig is. Daar zit volgens mij een oorzakelijk verband, vertrouw me maar!
twee reacties
Ik heb meer vertrouwen in jou dan in het kabinet!
Downer (URL) - 23-09-’04 14:59