Managementprobleem
07 09 04 - 20:50
Ik zat vanmiddag tussen twee colleges op het terras op het Janskerkhof. Naast mij aan een tafeltje drie meisjes van rond de twintig jaar. Het ene meisje was voortdurend aan de telefoon. Ze besprak wat ze zaterdag nou moest doen.Zaterdag is er een begrafenis van de zus van haar moeder waar ze eigenlijk wel graag naar toe wil. Zaterdag is er ook een feest van de grootouders van haar vaders kant waar op haar wordt gerekend. De begrafenis is twee uur met de trein verwijderd van het feest. Ze telefoneerde over het onderwerp met haar vader die vond dat ze op tijd op het feest van haar grootouders moest zijn. Als ze zo laat zou komen dan had het geen zin meer. Daarna belde ze haar moeder. Die was teleurgesteld dat ze al zo snel weer weg zou moeten van de begrafenis. Daarna belde ze haar vriendje en haar zus. Tegen hen vertelde ze wat de reacties waren van haar vader en haar moeder. Toen ze uitgebeld was vroegen de vriendinnen: 'Wat wil je nou eigenlijk zelf?'. Het meisje zei dat ze graag naar de begrafenis wilde omdat ze er voor haar moeder wilde zijn en voor de kinderen van haar tante maar vooral voor zichzelf, omdat ze haar tante zou missen. En dat ze dan daarna naar het feest van haar grootouders wilde gaan waar ze dan welliswaar laat, maar toch nog ruim op tijd voor het eten aan zou komen. Zij had het idee dat ze op die manier alle partijen tevreden kon stellen.
Niets was minder waar. Haar vader was bot over het feit dat ze naar de begrafenis wilde en toonde totaal geen begrip dat zij er heen wilde. Haar moeder toonde ook geen begrip maar deed dat door bij voorbaat te lijden onder het feit dat ze eerder weg zou gaan waarover ze zich nu al schuldig voelde. De gebeurtenissen van zaterdag die allebei voor het meisje kennelijk veel impact hadden, werden een managementprobleem waar ze het behoorlijk moeilijk mee had.
Had ik al verteld dat haar ouders gescheiden zijn?
zeven reacties
Ja en ze wordt door beiden – wellicht onbedoeld – min of meer gedwongen een keuze te maken die ze eigenlijk niet wil maken.
Mieke - 08-09-’04 00:53
Als ik dat soms zie hoe vrienden van mij wiens ouders gescheiden zijn van dit soort toestanden meemaken, dan dank ik altijd de hemel dat ik twee zulke schatten als pa en ma heb en dat die twee nog altijd dol op elkaar zijn…
Anne-Floor (URL) - 08-09-’04 00:59
Geen wonder dat die ouders uit elkaar zijn: met twee zulke egoïstische mensen kan een relatie toch niet werken?
LadyBass (URL) - 08-09-’04 11:32
Helaas gaat het maar al te vaak zo, ik zie het bijvoorbeeld ook vaak met de feestdagen. Overleg lijkt niet mogelijk, wie het hardst aan het touw (in dit geval het kind) trekt wint.
Downer (URL) - 08-09-’04 21:47
Loyaliteitsconflict noemen ze dat. Over die feestdagen zijn mijn ex en ik het gelukkig al jaren eens, het ene jaar hij met kerst en ik met oud&nieuw en het jaar erop andersom. Maar dit zo aan je kind opdringen vind ik getuigen van weinig of geen respect hebben voor je kind. Jammer dat dat meisje zelf nog niet geleerd heeft voor zichzelf op te komen.
brigitte (E-mail ) (URL) - 08-09-’04 23:26
Het is jammer hoe weinig gescheiden ouders stil staan bij de positie van kinderen. Zo te lezen komt het meisje uit jouw verhaal niet eens toe aan het ervaren van haar eigen emoties. Ze is noodgedwongen alleen maar bezig haar ouders koest te houden.
Maaike (URL) - 07-09-’04 23:00