Voor de derde keer in korte tijd in het
Beauforthuis zagen we Michiel Borstlap. Eerst
solo, toen met zijn
trio en nu met Edsilia Rombley. Wie denkt dat Michiel enkel jazz speelt heeft het mis. Hij is echt van alle markten thuis. Zo speelt hij o.a. ook rock met Bill Brufford. De combinatie met
Edsilia is een gouden greep. Edsilia zat ooit in de finale van de SoundmixShow en werd in 2002 uitgezonden naar het Eurovisie Songfestival. Dat nivo is zij in ruime mate ontstegen en het werd afgelopen avond duidelijk waarom Michiel haar zijn favoriete zangeres noemt want ze heeft een prachtige volwassen soulfulle stem. En een overtuigende innemende
buhnepersoonlijkheid. Heel relaxed komen fantastische balads, up-tempo nummers en soulnummers voorbij. Edsilia speelt met de bandleden en het publiek. Ze plaagt, verleidt, maakt grapjes en vertelt leuke verhaaltjes tussendoor. Dat gaat nergens ten koste van de kwaliteit. De band bestaat verder uit Michiel Borstlap (piano), Jesse van Ruller (gitaar), Stefan Lievestro (bas) en Pascal Vermeer (drums). En zo beschikt een relatief onbekende zangeres zomaar over de creme de la creme van de muzikanten die Nederlandse rijk is. Jesse van Ruler behoort met Jan Akkerman tot de beste gitaristen van Hollandse bodem en we zagen hem al regelmatig anderen begeleiden waaronder
Fleurine. Het pianospel van Borstlap is ronduit fenomenaal, hij kan een piano zo laten swingen dat hij bijna loskomt van het podium. De zaal van het Beauforthuis was mudje-vol en het publiek genoot zichtbaar en hoorbaar (klik fotostrip voor vergroting).
foto's: Hans Speekenbrink
klik foto voor vergroting
Afgelopen donderdag vond in de Utrechtse rock tempel
Tivoli de finale plaats van 'Het uur U'.
Het Uur U bestaat 5 jaar en is een initiatief van locale Utrechtse ondernemers, die een pop-prijs uit de grond wilde stampen. Het evenement heeft inmiddels landelijke bekendheid gekregen en er was ook aardig wat pers aanwezig. Donderdag was het de finale. Daaraan gingen 5 voorrondes en twee halve finales vooraf, die ik verder gemist heb. Uit de meer dan vijftig inschrijvingen bleven er vijf acts over. In volgorde van opkomst: Garcia, Circle J, Land of Airplanes, TreaT en Sunset Vertigo. Garcia die spierballen rock maakt kon me niet echt boeien. Circle J was interessanter met haar prettig gestoorde country-punk. Het winnende trio Land of Airplanes zorgden voor een interessant schouwspel door hun lange wapperende haren en jaren 70 poses (klik twee linkse foto's). TreaT was saaie rap van twee mannen waarvan een het zo warm had dat hij in zijn interlokje stond en de ander hield gewoon zijn winterjas met bontkraag aan. De enige groep die mij echt kon boeien was ook tevens de laatste act en won de publieksprijs: Sunset Vertigo met haar alternatieve, melodieuze rock afgewisseld met stevige stukken. (klik twee rechtse foto's) Circle J gaat door naar het Bevrijdingsfestival.
Er waren ook nog prijzen voor de fotografen en recensenten. Wat de avond vooral geslaagd maakte was dat je in rap tempo vijf bands voorbij zag komen die ieder ongeveer vijf nummers speelden. Een prima manier om kennis te maken met nieuw talent waarvan er enkelen later vast nog eens voorbij zullen komen.
foto's: Hans Speekenbrink
Op dinsdag 5 april as vindt er een derde benefietconcert plaats ten bate van de verbouwing van het
Beauforthuis te Austerlitz. Niemand minder dan
Toots Thielemans die overal over de wereld met alle groten uit de muziek speelde, komt samen met Bert van den Brink een duo-concert geven. Toots - die eigenlijk Jean heet- werd geboren in Brussel in 1922 en speelt vanaf zijn derde jaar mondharmonica, dus reken maar uit hoe lang dat al is. Hij speelde ondermeer met Ella Fitzgerald, Quincy Jones, Bill Evans, Nathalie cole, Pat Metheny, Paul Simon, Benny Goodman en Billy Joel. Pianist Bert van den Brink speelde al vele malen eerder in het Beauforthuis met o.a. Louis van Dijk, Cor Bakker, Denise Jannah, Dee Dee Bridgewater, Thijs van Leer en ook al een keer eerder met Toots. Een avond die je niet mag missen dus.
De foto bij dit logje is gemaakt door Jos Knaepen (klik voor vergroting).
Er zullen tien kaarten voor dit concert via Miwian Weblog bij opbod voor het goede doel worden verkocht.
Het bieden start op 37,50 euro per kaartje en de veiling duurt tot zondagavond 3 april om 24.00 uur 's nachts. Degene(n) die dan het hoogste bod heeft/hebben uitgebracht op deze kaartjes kunnen dit unieke concert van Toots Thielemans meemaken. Als je een bod op 1 of meerdere van de kaartjes uit wilt brengen dan gaat het als volgt:
- je stuurt een mailtje met je naam, de gewenste hoeveelheid kaartjes en je bod (per kaartje) naar veiling[at]miwian.nl
- zodra je bod is ontvangen publiceren wij het bod en je initialen (of volledige naam naar keuze) bij dit logje
- zodra een hoger bod is ontvangen zie je dus een hoger bedrag met andere initialen/naam verschijnen
- en kun je zelf weer overbieden
- op zondagavond 3 april om 24.00 uur sluit de veiling en degene die op dat moment het hoogste bod heeft uitgebracht kan het concert bijwonen. Op maandag 4 april wordt dan door het Beauforthuis contact met de winnaars opgenomen om af te spreken hoe het gaat met betaling en de entree.
Hoogste bod tot nu toe- 45,00 euro WE
- 45,00 euro WE
- 45,00 euro JP
- 45,00 euro JP
- 45,00 euro JP
- 45,00 euro JP
- 50,00 euro BtH
- 47,50 euro FO
- 42,50 euro FvB
- 42,50 euro FvB
De droom van mijn dochter
Amanda is om later musicalster te worden, Ze zit inmiddels op een theaterschool in Woerden samen met haar vriendinnetje Nicole die later wil gaan acteren in films.
De theaterschool Klooster Woerden die, zoals de naam al zegt, gevestigd is in een voormalig klooster complex, organiseert ieder jaar voor de leerlingen van de dans- en theaterschool 'The Contest' waarin zo'n zestig leerlingen met elkaar in competitie gaan om de hoofdprijs: twee kaartjes voor een musical naar keuze. Amanda en Nicole zijn al wekenlang in de weer om aan hun act 'Amanic Electric' te bouwen en te schaven. Ook tijdens haar bezoeken aan mij was Amanda druk met de voorbereidingen. Zo heeft ze onder andere samen met Mieke een
muziekje gecomponeerd in
GarageBand voor het stukje dans dat in de performance zat.
En gisteren was de grote dag. Ruim van te voren stond de kloostergang al volgepakt met ouders en andere belangstellenden voor de zinderende contest in het inpandige theater waar ook wekelijks professionele acts optreden. We waren aangenaam verrast door de gedegen aanpak van juryleden medewerkers en docenten, waaronder Jimmy Plooij (acteren), Debora van Straaten (zang) en Rita Hausherr (dans). In totaal waren er 22 performances, waaronder solo-acts, duo's, trio's en dansgroepen. Het niveau was hoog voor zulke jonge leerlingen van 11-17 jaar. Amanda en Nicole waren act nummer 7. Hun optreden bestond uit een cabaretachtig deel, dans en zang. Als oude dametjes die bij de dierenwinkel een grasparkietje wilde kopen kwamen ze op (klik foto voor vergroting), om daarna een grappig liedje te zingen en vervolgens ontdaan van de oma-kleren te dansen op de zelfgefabriceerde muziek. De act sloeg goed aan in de zaal, er werd veel gelachen.
Toen de drie prijswinnaars bekend werden gemaakt en de derde en tweede prijs vergeven waren, kreeg ik het bange vermoeden dat ze niet in de prijzen waren gevallen. De spanning werd er goed ingehouden door jurylid Jimmy Plooij, maar langzaam maar zeker ging zijn omschrijving van de winnaars richting Amanic Electric. Ze waren geeindigd op de eerste plaats!!!! Veel trotser kun je als vader niet zijn. Amanda en Nicole slaakten junglekreten en vlogen elkaar om de nek. Uiteraard moesten de winnaars de winnende performance nog een keer herhalen en ook voor de tweede keer stond hun act als een huis. Wie weet eindigen de 13-jarige Amanda en 14-jarige Nicole wel als een cabaretduo in plaats van hun oorspronkelijke ambities. De basis voor de toekomst is bij deze gelegd.
Update: Hier nog een
kort filmpje van na de prijsuitreiking
Iain Matthews trad vorige week op in het
Beauforthuis, met in het voorprogramma Harold K (hieronder meer daarover). Ik wilde er perse heen om te ontdekken of Iain echt de legende is zoals zijn staat van dienst doet vermoeden. Zijn prestaties tot nu toe zijn indrukwekkend. Hij richtte destijds samen met Richard Thompson en de veel te vroeg gestorven
Sandy Denny de legendarische groep Fairport Convention op. Hij had een wereldhit met het Joni Mitchell nummer 'Woodstock', maakte het klassieke album 'If you saw thro my eyes'. Hij speelde o.a. in de groepen Plainsong en Matthew Southern Comfort. Hij heeft niet minder dan
zestig CD's en LP's op zijn naam staan, als solo-artiest of als onderdeel van een groep. Ik heb hem sinds zijn Fairport Convention tijd min of meer gevolgd.
Veel artiesten die ooit bij de top hoorden glijden, bij gebrek aan een echte doorbraak, door de jaren heen af en drijven op hun oude successen. Dat kan niet gezegd worden van
Iain Matthews. Hij blijft vooruit kijken en nieuw verdienstelijk werk maken. Waarom had ik dan niet het gevoel naar een legende te zitten kijken? Aan kwaliteit geen gebrek. Begeleiding van Ad Vanderveen (gitaar en zang) en Mike Roelofs (keyboard) ook prima voor elkaar (
zie filmpje van Mieke). Wat ontbrak er dan? Iain zat vaak met zijn ogen dicht (klik foto voor vergroting) in zichzelf gekeerd te zingen, doorleefde ongetwijfeld zijn teksten, maar wist mij daarbij nauwelijks te raken, alsof hij toch nog een deurtje dicht hield en te weinig van zichzelf liet zien. Tussen de nummers door maakte hij wel contact met het publiek en vertelde anecdotes, onder andere over zijn tijd in Amerika. Hij had een optreden in Philadelphia en moest lange tijd in zijn auto doorbrengen om daar te komen. Er waren uiteindelijk zeven mensen op komen dagen om naar hem te komen luisteren... Tijd om zich te bezinnen op zijn verblijf daar en die ervaring leverde uiteraard ook een song op met de veelzeggende titel 'Contact'. Mieke en ik hadden het er later over. Miste hij uitstraling? Dat was het nou ook weer niet maar wat we misten kan het beste omschreven worden als 'presence'. Om nou te zeggen dat hij er niet helemaal was gaat echt te ver maar in die hoek zit het naar ons idee ergens. En over zitten gesproken, misschien was het ook anders geweest als hij niet op een stoel op het podium had gezeten maar gewoon was gaan staan.
Het was duidelijk dat er een aantal oude of trouwe fans in de zaal zaten. Op zijn vraag 'What next?' riep iemand in de zaal 'If you saw thro my eyes'! Iain voelde er zichtbaar weing voor om zo'n oud nummer te spelen. Gitarist Ad Vanderveen leverde met zijn
markante kop ook een belangrijke bijdrage aan het optreden, speelde voortreffelijk gitaar en zong tweede stem en maakte zo nu en dan ook wat opmerkingen en grapjes tussendoor. Het was al met al een zeer aangenaam optreden met veel kwaliteit maar helemaal voldaan waren we niet toen we naar huis gingen.
Harold K: talent in de dop
Utrechtse Limburger Harold K (klik foto voor vergroting) had de eer het voorprogramma van Iain Matthews te verzorgen. Singer/songwriter Harold Koninckx speelt rootsmuziek en wordt daarbij begeleid door Bas van der Pul (trompet accordeon en piano) en Remco Mourits (gitaar, mandoline en bluesharp).
Die Harold (1977), die komt er wel. Zijn liedjes zijn charmant soms in het Nederlands soms in het Limburgs (Sittard) gaan o.a. over gemis en verlangen. Hij is rustig maar gedreven, weet wat hij wil en heeft goed contact met het publiek. Ik zou persoonlijk nog niet gelijk naar de winkel rennen om een CD van hem te gaan kopen, maar als hij blijft groeien, komt er ongetwijfeld werk van hem uit waar je niet om heen kunt. Zijn liedjes doen me bij vlagen aan Spinvis denken. De gedempte trompet zorgt voor een unieke sound en een apart sfeertje (
zie filmpje van Mieke). Op zijn
goed verzorgde site is een van zijn songs te beluisteren.
|
|
