Afgelopen zondag waren we op het 10e International Gipsy Festival in Tilburg. Het was gelukkig droog en zelfs het zonnetje brak af en toe door. Maar los daarvan was het ook een geweldig festival. Wat een spirit, enthousiasme en energie zit er in die muziek! We hoorden zowel de traditionele Roemeense zigeunermuziek als de moderne urban zigeunerrock uit Servië. Het was allemaal even fantastisch en ik betrapte me er op dat ik er helemaal blij van werd. Lees er
hier en
hier meer over en als je meer foto's wilt zien dan kun je ook nog
hier kijken.
Wel eens gehoord van een fietsbandbas? Ik had er nog nooit van gehoord maar op het plaatje zie je er eentje (klik voor groter). We zagen de band Parne Gadje zo'n fietsbandbas gebruiken in Wageningen op 5 mei. De fietsbandbas heeft - zoals de naam al suggereert - stukjes fietsband als snaar en mist een hals. Het instrument is een ontwerp van Michiel Hollanders die ook de 'velofoon' bouwde. Dit is een luitachtig instrument dat met behulp van een fietsspaak een zeer typisch geluid produceert. Het derde project is een gitaar met een klankkast gevuld met water en volgens mij hadden ze die ook bij zich maar ik weet het niet helemaal zeker.
Op het plaatje hierboven zie je de werktekening van het project Tocht van theatergroep Tuig (klik voor vergroting). We maakten deze voorstelling mee op het Festival aan de Werf in Utrecht. Twee jaar geleden al zagen we op Oerol hun voorstelling Tegenwind en vorig jaar deed Tuig mee met het eindspectakel van Oerol dus hun stijl is ons wel een beetje vertrouwd. Toch zat de Tocht vol met verrassingen.
Lees meer ...
Tot en met morgen duurt het
Festival aan de Werf in Utrecht. De skyline is er niet echt slechter van geworden vind ik. Klik maar eens voor een grotere foto.
Gisteren was ik bij de opening van de tentoonstelling 'De Parade gaat vreemd' in het Theatermuseum in Amsterdam. Het was er druk en vol en het had veel weg van een gezellige familiereünie. Paradevolk is ook eigenlijk wel een beetje een soort grote familie volgens mij. Ze behoren tot het volk van de mobiele theatermakers waartoe ook de Oerollers en de Boulevarders behoren. Iedereen die de mobiele theaterconcepten een warm hart toedraagt of er zelf aan mee doet was er en dus was het er vol maar zeer gezellig.
Lees meer...
Gisterenavond was ik bij een voorstelling in de Schiecentrale in Rotterdam van het programma Canciones Salvajes, een liederencyclus van Patricio Wang geïnspireerd op de beroemde Chileense dichter Pablo Neruda. Dit stuk werd uitgevoerd door het ensemble Winanda del Sur samen met een koor. Op de foto zie je Winanda van Vliet naar wie Winanda del Sur genoemd is en die de solopartijen zong (klik voor groter). Niet alleen was het heerlijk om naar te luisteren maar ook is dit werk echt weer eens iets anders voor de vele koren in Nederland die een beetje uitgekeken zijn op het geijkte repertoire.
Lees meer...
Ik was helemaal kapot van haar eerste CD Sielesalt waarop ze fado zingt in het Fries, vertaalde teksten van Slauerhof. Dus toen ik hoorde dat ze een nieuw programma had en daarvan een CD zou uitkomen heb ik mijn best gedaan om voor Cultuurpodium.nl terecht te komen bij de CD-presentatie. Afgelopen zondag zat ik dus met een Cultuurpodiumcollega in een uitverkocht Muziekgebouw aan 't IJ, een schitterende zaal om zo'n feestje in te organiseren. Helaas was fotograferen - behalve tijdens de applausmomenten - ten strengste verboden. Erg jammer want Nynke zag er schitterend uit en de zaal met de kleurige lichten ook.
Lees meer ...
Ik had al veel over haar gehoord. Veel enthousiaste verhalen maar ook van mensen die vonden dat het te onomwonden was en dat er te veel sex in voorkwam. Ik vond het geweldig en heb van de voorstelling genoten. Sara Kroos is een vertegenwoordigster van een nieuwe generatie theatermaaksters die een vorm hebben gevonden die heel dicht bij henzelf ligt om toch tamelijk complexe thema's aan te snijden. Door de manier waarop ze dat doet blijft het hanteerbaar en licht genoeg maar toch stof tot nadenken. En ze begint nog maar net!
Lees meer...
Gisterenmiddag woonden we de voorstelling Hot Lunch bij, de afsluitende musical van de podiumkursus waar Amanda al twee jaar op zit. Ze krijgen daar iedere zaterdag les in drie disciplines: zang, dans en toneel en mogen aan het eind van het jaar hun kunsten laten zien. Vorig jaar deden ze dat met een Contest (die Amanda en haar vriendin Nicole toen wonnen) en dit jaar was het een musical.
De musical had als thema jonge mensen die voor een toekomst in het theater kiezen en was losjes gebaseerd op het beroemde verhaal van Fame. Er waren drie groepen geformeerd voor ieder van de disciplines die elk onder leiding van een docent een stukje speelden van het verhaal. De vierde docent, die van Nederlands, werd gespeeld door Amanda die voor de gelegenheid in een zwarte rok en wit vestje was gekleed (zie middelste foto waar ze links op zit).
Doordat steeds een stukje van het verhaal door een andere groep werd gespeeld was het zeer afwisselend. Ook het licht deed mee door steeds een ander deel van het toneel te belichten (vanuit fotografenperspectief bezien met zeer zuinig gedoseerd licht).
Ik vond dat de jongens en meisjes het heel goed deden. Het was een wervelende voorstelling met veel vaart en we hebben ons niet verveeld. Ook Amanda had veel bijgeleerd en met name in haar dans kon je dat heel goed zien. Hans was dan ook apetrots op zijn dochter. De foto's hierboven laten een paar stukjes zien en je kunt natuurlijk zoals gewoonlijk klikken om ze te vergroten. Hans heeft er nog veel meer maar heeft even geen tijd om ze uit te zoeken.
Gisterenavond waren we naar de voorstelling met deze titel van Yolande Bertsch, Frédérique Spigt en Corrie van Binsbergen in het Theater aan het Spui in Den Haag. De voorstelling gaat over het verleden van de twee halfzussen Yolande en Frédérique met name in relatie tot Lucy, hun beider moeder, wiens leven beheerst werd door haar ervaringen in het Jappenkamp. We hebben genoten van deze prachtige voorstelling.
Lees meer...
|
|
