Blue Note Jazz Festival, een terugblik vanuit de huifkar
26 07 05 - 22:35
Evenals bij North Sea Jazz, werd bij het Blue Note Festival het begrip Jazz ruim genomen. Als platenlabels hebben Blue Note en Verve records wat dat betreft ook de grenzen verlegd. Ook sommige Jazz magazine's gaan zwaar in de cross-over. In Gent waren er behalve pure jazz coryfeeën als MacCoy Tyner, Don Byron en Dave Holland ook muzikanten die tegen de Jazz aanleunen zoals Van Morrison, maar ook artiesten die wat verder verwijderd zijn van de pure Jazz zoals o.a. Solomon Burke, Tony Joe White, Mariza en Vaya Con Dios. Erg ver verwijderd was de formatie Nouvelle Vague, die oude 'new wave' songs in een modern jasje hebben gestoken. Als met al was het een zeer geslaagd festival dat tien dagen duurde en waarvan ik er vijf heb meegemaakt. De laatste groepen die ik zag en fotografeerde waren: Tony Joe White Niet alleen bekend door zijn 'Swamp-rock' maar ook schrijver van giga hits als Steamy Windows (Tina Turner) Rainy Night in Georgia (Ray Charles) en Polk Salad Annie (Elvis Presley) Een van de hoogtepunten wat mij betreft. White werd begeleid door slechts een drummer maar zijn fenomenale gitaarspel klonk als een volledige band. Oud en nieuw werk kwam voorbij en de eerste rijen waren duidelijk gevuld met echte fans die al zijn songteksten mee scandeerden en luid en duidelijk om verzoeknummers riepen. White was niet te beroerd om die vervolgens ook te spelen. Hoed en zonnebril zijn zijn vaste handelsmerken. Ik kon hem nog net vereeuwigen in een enkel moment zonder zonnebril.
Een verhaal apart is Solomon Burke. Bekend om de beste 'soul-stem' ever. Ik zag hem al twee keer eerder waarvan een keer met Van Morrison. Hij weegt twee honderd kilo en kon ditmaal alleen nog (achter een zwarte doek) met een rolstoel het podium opgereden worden. Dominee, begrafenis ondernemer en vader van 21 kinderen. Met koningsmantel kwam hij op en zeeg in zijn inmens brede troon. Met zijn fantastische band waarin ook een van zijn zoons speelt laat hij de een na de andere soul hit voorbij komen, Laat rozen uitdelen in het publiek en nogdigt mensen uit op het podium. Zijn kale hoofd wordt continu met een brede lap ontdaan van zweetdruppeltjes en hij weet vanuit zijn zitpositie de hele zaal te laten kolken. Een fenomeen! Ik kijk al weer uit naar de programering van volgend jaar van dit perfect georganiseerde maar toch zeer relaxte festival!
twee reacties
Nooit van gehoord, ik ben ook niet zo’n jazz liefhebber….. maar misschien moet ik er gewoon eens voor gaan zitten en het een kans geven als ik dit zo hoor.
Chantal (URL) - 27-07-’05 10:55
Geweldig dit soort verhalen. Die Solomon Burke lijkt me alleen al geweldig om te zien en horen vanwege al aparte dingen om hem heen.
brigitte (E-mail ) (URL) - 27-07-’05 07:36