28 05 10 - 10:59
Oerol 2010 komt er aan en ik heb er enorm veel zin in. Het appartement dat de CultuurpodiumOnline redactie al een groot aantal jaren betrekt aan de voet van de Brandaris is al weer in gereedheid gebracht voor onze komt en alle kaartjes zijn al besteld voor onze drie verslaggevers. We hebben een gevarieerd programma samengesteld met vooral veel voorstellingen op lokatie. Dat is immers zo bijzonder aan Oerol, de - vaak spontane - interactie tussen cultuur en natuur (die overigens ook wel eens gepaard kan gaan met de nodige ontberingen).
Het belooft dit jaar weer een geweldig festival te worden met een breed aanbod aan theatervoorstellingen, paspoortvoorstellingen en muziek op het Groene Strand en De Westerkeyn. Meer weten? Kijk op de speciale Oerolpagina van CultuurpodiumOnline.
21 06 08 - 16:02
Het was zo'n beetje volle maan dus stonden er twee heldere lichten aan de hemel toen ik van de week terug kwam van een avondvoorstelling op Oerol: de brandaris en de maan.
Is het geen plaatje?
Meer over Oerol weten? Kijk op
cultuurpodium.nl
01 06 08 - 16:26
Mijn wijze uitspraak is (samen met 249 andere) uitgekozen voor het project Opdrift van SLEM. Dat betekent dat hij gelaserd is in een silhouet dat met alle andere een tocht van 20 kilometer gaat ondernemen langs het Noordzeestrand van Terschelling tijdens het Oerolfestival 2008. Ik word als eerste in de gelegenheid gesteld 'mijn' silhouet te kopen en ga dat denk ik wel doen. De silhouetten reizen achterwaarts richting de toekomst met behulp van de festivalgangers.
Mocht je naar Oerol gaan, zoek mijn wijsheid dan maar op of koop het boek waarin alle wijze uitspraken zijn verzameld.
Lees meer op www.oerol.nl of www.slem.org
04 07 07 - 11:09
Ja, we zijn weer naar Oerol geweest en ik ben nog bezig met de laatste artikelen daarvan die je
hier verzameld kunt zien. Het was weer een mooi festival met vele hoogtepunten maar vooral met heel erg veel jong talent. En dat belooft veel voor de toekomst.
Miwian is even een ondergeschoven kindje geweest maar ik ga die draad ook weer oppakken. In de zon zitten zit er op dit moment toch niet in
Op de foto zie je een tafereel zoals je dat alleen op Oerol kunt zien: een scène die gespeeld wordt aan de vloedlijn tegen een prachtige avondlucht. De voorstelling heet Beachcomber (strandjutter) en werd gespeeld door het Schotse Boilerhouse en de Nederlandse Waterlanders.
23 02 07 - 00:14
We zaten in Zeezicht te wachten tot de Koegelwieck ons weer naar de wal zou brengen toen we opgeschrikt werden door deze gevaarlijke tijger die grommend alle tafeljes langs ging. Een sterk verhaal en dat is ook precies het thema van Oerol 2007: Sterke Verhalen. Lees ook
dit artikel op Cultuurpodium.nl.
01 07 06 - 18:03
Zo, we zijn er weer en vanaf nu zal ook weer dagelijks een logje verschijnen op miwian.nl. In de afgelopen veertien dagen hadden we onze handen helemaal vol aan het Oerolfestival en de artikelen die we daar over schreven. Er was weinig tijd en inspiratie om ook nog op miwian iets te posten. Maar we zijn gisterenavond weer thuis gearriveerd na een lange hete reis terug van Terschelling. Van het Oerolfestival is weinig meer te zien, een kleine week na het slotspectakel. Hier en daar staat nog een enkel roze bordje en op het strand ter hoogte van de strandovergang bij Lies zie je nog de door weer en wind aangetaste jaarringen die SLEM maakte ter ere van het 25 jarig jubileum. Klik op de foto voor een panoramaview. Voor meer artikelen en foto's over Oerol kun je natuurlijk terecht op
Cultuurpodium.nl
15 06 06 - 23:10
Morgen begint het jaarlijkse Oerolfestival op Terschelling. De vaste lezers van deze weblog weten wel dat we dat niet graag aan onze neus voorbij laten gaan. Ook dit jaar zijn we er van de partij en zullen voor
Cultuurpodium.nl verslag doen van alle activiteiten op het festival. Jullie kunnen dagelijks één of meerdere artikelen natuurlijk rijk geïllustreerd met foto's tegemoet zien op Cultuurpodium.nl. Op Miwian de samenvattingen denk ik en natuurlijk gaan we gewoon door met DiDi en andere logwaardige dingen. Je kunt je - als je onze wederwaardigheden wilt volgen - ook abonneren op de nieuwsbrief van cultuurpodium (op de voorpagina van die site). Kost niks en krijg je gewoon eens per 14 dagen per mail binnen alleen nu vanwege Oerol een beetje vaker.
De auto gaat mee deze keer en ook onze eigen fietsen. Ik heb er al weer helemaal zin in!
12 02 06 - 23:44
vlnr de grote zaal van Paradiso, Eilanderfoto's van Linette Raven, Oerolposter (klik voor vergroting)
Het is wel toevallig dat de poster van Oerol 2006 een schoen laat zien als visual voor het thema "Landverhuizers" van dit jaar. Wie herinnert zich niet de beelden uit het nieuws van de Terschellinger bevolking die tussen enorme hopen schoenen op zoek was naar een een mooie schoen en vervolgens naar de andere helft van het stel. Actueel als altijd, dat Oerol
En bruisend ook, zo bleek gisterenavond in Paradiso op het daverende feest dat het Oerolseizoen inluidde. Hoogtepunt van de avond was zonder twijfel het optreden van Ellen ten Damme die Blondie beter deed dan Debbie Harry zelf ooit voor elkaar kreeg.
Lees meer.
28 01 06 - 17:42
Vandaag viel het winternummer van Noorderlicht - het krantje van de Vrienden van Oerol - in de bus van vriend 7275 (that's me). Aandacht natuurlijk voor het 25 jarig jubileum van Oerol in 2006 en voor het jaarlijkse Oerolfeest in Paradiso op 11 februari aanstaande. Dit feest is van oudsher de aftrap van het nieuwe Oerolseizoen en tegelijkertijd een voorproefje van wat ons op Oerol allemaal te wachten staat. In ieder geval is op de Oerolsite al te lezen dat
Ellen ten Damme dan haar beste Blondie zal neerzetten,
Kraak & Smaak Paradiso op haar grondvesten zal doen beven en Neco Novelas ons zal tracteren op Mozambicaanse jazz. Meer informatie vind je op de website van
Oerol of van
Paradiso.
Op de foto's vlnr: Straattheater (of is het strandtheater?) Im Fluß der Zeit, Fan twa kanten (portretgalerie van eilanders) en kunstproject Dansend Woud (klik voor vergroting).
02 01 06 - 16:37
Ik schreef enige weken geleden al dat ik vond dat de tijd zo hard ging. Ik realiseerde me gisterenavond ineens met schrik dat we nog geen accommodatie hebben geboekt voor Oerol 2006. Diegenen die denken dat daar toch nog alle tijd voor is, kan ik snel uit de droom helpen: dit is ontzettend laat! Zo'n beetje alle goede appartementen of huisjes zijn al verhuurd. Vanmorgen dus meteen de telefoon gepakt en aan het bellen geslagen. Het ziet er naar uit dat we toch nog wat gevonden hebben. Ik heb op dit moment twee opties tot komende woensdag. Vandaag en morgen even snel overleggen met vrienden en familie wie er mee wil en dat kan ik weer gerust ademhalen.
Het 25e Oerol in 2006 heeft als thema landverhuizers. Oeroldirecteur Joop Mulder:
"De Grieken, de Romeinen of de Moren, de Saksen, Friezen en Franken, iedereen heeft in Europa en dus ook op Terschelling een spoor in de cultuur achtergelaten.
De muziek op Terschelling bijvoorbeeld, is beïnvloed door Ierse, Schotse, Keltische, Bretonse en Friese klanken. De dialecten (Terschelling kent er drie) kennen veel woorden uit met name Friesland, Denemarken en Engeland (Terschelling is een aantal keren onder de voet gelopen door de Engelsen). Er zijn eilander tradities zoals Sunderum waarvan men vermoed dat zij uit de Scandinavische of Germaanse cultuur voortkomen."Nu de wereld weer volop in beweging is zien wij dat de nieuwe landverhuizers, de immigranten, nieuwe culturen met zich meebrengen die sterk van invloed zijn op onze cultuur. Wij aten al nasi, nu ook andere Aziatische, Afrikaanse of mediterrane gerechten. De muziek en taal raken doorspekt van nieuwe klanken. Maar vooral ook de gewoontes waar we kennis mee maken: werden wij vroeger gewekt door de kerkklokken, tegenwoordig is het de Azan die uit de minaret klinkt.Zo brengt Oerol nieuwe culturen in de eilandcultuur. Nu Oerol 25 jaar bestaat wordt duidelijk dat Oerol een traditie is. Met name voor de nieuwe generatie. Een mooi uitgangspunt voor de thematiek in het jubileumjaar."
Op 11 februari is het traditionele
Oerolfeest in Paradiso waar tipjes van de sluier worden opgelicht over het programma van dit jaar. Alle informatie over Oerol vind je
hier en als je vriend wordt dan krijg je alle
nieuwtjes vanzelf toegestuurd. Op de foto zie je het festivalterrein De Westerkeyn (klik voor groter).
20 06 05 - 23:30
klik foto voor vergroting
20 06 05 - 21:25
klik foto voor vergroting
De hele week was er gewerkt aan de verdronken stad op de Noordsvaarder in West-Terschelling. En om half 11 trok iedereen die nog op Terschelling was dan ook naar het slotspektakel dat daar plaatsvond. Toen wij er aan kwamen was het al behoorlijk druk en zat de hele berm bij het Groene Strand vol. Hans vond een plaatsje in het riet bij het orkest en ik vond een plek centraal waar ik het vrij goed kon zien. Het was een schitterend spektakel over Terschellings eigen Atlantis: de Noordsvaarder. Het stuk begon met een achterste voren gespeelde bruiloft, via een verovering van het dorp, een brandende strijdwagen, een onderzeeboot waarop de bemanning een schaap ving en slachtte, een vuurtoren die in een gezicht veranderde, een bootje dat aan kwam rijden met een kikvorsman erin en een grote brand van het dorp die uiteindelijk uitmondde in een gigantisch vuurwerk waarbij de ah's en oh's niet van de lucht waren.
klik foto voor vergroting Een afscheid dat Oerol waardig was en waar we enorm van hebben genoten. De makers en bedenkers van het spektakel (van ondermeer het Silot)eater, Tuig en de Dogtroep (bijeengebracht door Mr. Oerol Joop Mulder) werden bijgestaan door een koor en orkest van vrijwilligers en Oerolbezoekers. Minpuntje vonden wij dat er na dit geweldige feest niks meer te drinken verkocht werd op het Groene Strand. Dat is dan wel een kater hoor en land je meteen weer met twee voeten op de grond: Oerol 2005 - de eindeloze deining - is weer voorbij.
20 06 05 - 21:23
Terwijl Hans zich een plaats had veroverd bij de voorstelling van Leonce en Lena (zie vorige logje) heb ik met mijn familie een heerlijke middag doorgebracht in West-Terschelling. Zij gingen met de half-zes-boot weer naar de wal en konden gelukkig de bagage naar de boot laten brengen door het bagagevervoer van het bungalowpark waar we verbleven. Stralend zomers was het op het strand waar je al kon merken dat de laatste dag van Oerol was aangebroken.
Het was eb en veel van de schepen die voor anker lagen op de west waren dan ook droog gevallen. Bovendien werd met man en macht de laatste hand gelegd aan de 'verdronken stad' die de hoofdrol zou spelen in het slotspektakel van Oerol 2005. In het dorp werden ondertussen de laatste straattheatervoorstellingen gegeven (extra spannend want daarbij gaat vaak iets mis) en konden wij genieten van de acrobatische jongleerkunsten van Mr. Spin.
Voor de veerbootterminal was het inmiddels zo druk dat lange rijen mensen buiten stonden. Gelukkig was er Andre Manuel die zijn doosconcerten een speciaal afscheidstintje had meegegeven voor Manon Ossevoort die met haar trekker (een Deutz 6808) zondagmiddag vertrok vanaf Terschelling naar Antarctica. Daarbij werd uitbundig meegezongen door het publiek dat voor de gelegenheid van een vlaggetje was voorzien. Er werd hier en daar wel een traantje weg gepinkt en niet alleen voor Manon want naast tien dagen fantastische voorstellingen zijn er op Oerol ook vele liefdes en vriendschappen voor het leven opgebloeid.
Als mijn familie uiteindelijk ruim op tijd met hun bagage in de rij aanschuift voor de boot voel ik me ook weemoedig omdat het al weer voorbij is. Het is intens, gezellig, je wordt beroerd en ontroerd, je deelt in een paar dagen veel dingen met mensen die je dierbaar zijn en dan sta je in je eentje op de kade te zwaaien. En op de fiets naar het huisje realiseer je je dat het is omgevlogen, deze eindeloze deining.
19 06 05 - 19:39
klik foto voor vergroting
Het podium is een Perzisch tapijt op het strand van Midsland. De Hongaarse groep Krékator voert Leonce and Lena op van de Duitse schrijver Büchner. Het is een komedie die tot de literaire hoogtepunten uit de romantiek-Biedemeier periode behoort. Ondanks het frisse vrije en speelse karakter van het stuk handelt het over serieuze levensvragen: hoe moeten we leven, moeten we ons aanpassen aan de conventie of is er plaats voor vrijheid en individualisatie? Is het gezinsleven het allerbelangrijkste of gaat de liefde boven alles. Dat alles binnen drooom en werkelijkheid. Hoewel Krékator het stuk heeft terug gebracht tot de essentie is het nog een vrij lange zit in de brandende zon. Beter dat, dan met regenpakken kijken naar het andere stuk van Krékator W-Workers Circus (ook van Büchner) waarin de acteurs naakt in de koude striemende regen moesten acteren. Het stuk is deels in het Engels, deels in het Hongaars, mét vertaling. De acteurs zijn goed gekleed voor het stuk en brengen hun Oost Europese charme mee. Ondanks het gebrek aan medewerking van de Oerol-organisatie kon ik de voorstelling toch bijwonen (we konden niet meer aan kaartjes komen) door iets later op het strand aan te schuiven. Waarschijnlijk was dat geen probleem omdat het de allerlaatste voorstelling van Krékator was.
19 06 05 - 10:59
klik foto voor vergroting
Een hi-tech spektakel in de open lucht werd gisterennacht verzorgd door de Franse theatergroep Metalovoice en het Schotse Boilerhouse. Op een leeg parkeerterrein tegen de duinrand van West aan Zee stonden op twee podia twee grote cirkelvormige schermen opgesteld. Het leken twee gigantische parabolen die op elkaar gericht waren. Toen de ruimte daartussen gevuld was met de toeschouwers begonnen mannen in zwarte pakken de twee podia te verbinden met karretjes die een soort catwalk vormden. Het zag er allemaal zeer futuristisch uit alsof we op de maan geland waren. Het silhouet van de duinrand stak af tegen het rode avondlicht. 3600 seconds is een unieke theatrale kijk op tijd. Wat kun je allemaal doen in een uur of beter gezegd wat kan er door je vingers glippen als je een uur zomaar voorbij laat gaan. Waarom duurt het ene uur langer dan het andere. Wat zou je doen als het je laatste uur was. Waarom leef je niet in het moment. Vier acteurs die Frans en Engels spraken en een percussionist die op Japanse wijze met zijn stokken jongleerden en die via dramatische elektronische percussie met handen en voeten het tempo aan gaf. Op de grote schermen zag je de tijd digitaal aftellen en er werden beelden op geprojecteerd die deels van aanwezige camera's kwamen. Het geheel was strak geregisseerd en er werd veel aandacht besteed aan de veiligheid van de acteurs dei continu tussen de twee podia renden op stoelen gingen staan en in een draaistoel rondgedraaid werden. De tekst was niet altijd goed te volgen maar het was alleen al een sensatie om op die verlaten plek in de open lucht dit multimedia spektakel te ondergaan. De vorm was indrukwekkender dan de inhoud, maar het was zeker een bijzondere ervaring.
18 06 05 - 18:59
klik foto voor vergroting
Wat is er mooier dan bij een strakke blauwe lucht en een kersenbier op het strand van Formerum naar leuke muziek te luisteren. Manuela Kemp trad net als enkele jaren geleden op met haar gelegenheidsformatie the Cheddarheadz. Manuela had geen stem meer maar dat mocht de pret niet drukken de andere twee zangeressen vingen haar goed op. Het repertoir werd gevormd door leuke bekende nummers, waaronder 'What a Perfect Day' van Lou Reed. Toepasselijker kon het niet.
18 06 05 - 10:09
klik foto voor vergroting
Op Hoop van Zegen door Polly Maggoo was het eerste 'klassieke' toneelspel dat ik zag op Oerol. Mieke had haar kaartje opgeofferd aan een vriendin die geen kaartje had. Het podium was een boerenschuur genaamd de 'Cor Langerak schuur' niet ver van ons huisje. Tegen de achterwand bevonden zich de theaterstoelen in de vorm van houten plankjes op rubberen banden. Het decor was opgebouwd uit een zootje spullen en meubels die op een koninginne-markt niet zouden misstaan. Dat is geen kritiek want het werd daardoor heel naturel en charmant. Ook de over een rails open schuivende schuurdeur hoorde bij het decor. Het gezelschap bestaat uit een deel (acterende) muzikanten en acteurs. Het stuk van Herman Heijermans werd ook in 2003 opgevoerd tijdens Oerol en maakte toen al veel indruk. Het is een stuk in oud Nederlands of dialect en het gaat over vissers die onder leiding van een reder uitvaren en schipbreuk lijden. De vrouwen blijven achter en dat levert het nodige drama op. Er werden dan ook heel wat traantjes weggepinkt want de voortreffelijke acteurs wisten het heel realistisch en overtuigend te brengen. Helmert Woudenberg speelt de weerbarstige harde reder Bos en Joke Tjalsma speelde voortreffelijk de huishoudster Kniertje. Verdere rollen voor Lard Adriaan, Anouk Beugels, Constance Kruis en Mathijs Verboom. Verboom heeft samen met Anna Rottier de theatergroep Polly Maggoo in 2000 opgericht. De muzikanten zijn: Michael von Villiez, Jan Petrie en Martin Franke. De laatste was ook verantwoordelijk voor alle mogelijke knappe ondersteunende geluiden, waaronder geplons met water. Over Helmert Woudenberg (
De Jood en de NSB-er) schreven we al eerder op onze site.
Foto: Hans Speekenbrink
Lees meer...
18 06 05 - 10:06
klik foto voor vergroting
Naast straat-theater zag ik vandaag ook 'strandtheater' Ik weet niet hoe het gezelschap heet maar ik noem het maar 'Mannen met babies' Geheel identiek in zandkleurige kleding dito poppen en wit geschminkte gezichten bewogen ze heel statig in formatie over het strand. regelmatige poses aannemend en zorgzaam en zorgvuldig omgaand met de baby-poppen. Een schitterend schouwspel en een ideaal object voor mij als fotograaf.
Update: In het 'Oerol Krantsje' van vandaag toevallig ook een foto van dit gezelschap. Het blijken acteurs te zijn van Du & Nichts met Im Fluß der zeit, een straat theaterstuk over het stadse leven
18 06 05 - 10:02
klik foto voor vergroting
In Midsland en West-Terschelling is er ook het nodige straat-theater op Oerol. Acts uit voornamelijk het buitenland weten in de drukke winkelstraten de Oerol-gangers te vermaken. Jongleurs, grappenmakers en kleinkunstenaars nemen je in de maling brengen je aan het lachen of weten je te ontroeren. Op de foto een monsterlijke man die een rode zakdoek uit het oor van een jongetje weet te toveren. Kinderen vinden het prachtig en zijn nergens bang voor.
17 06 05 - 21:57
Klik de foto voor vergroting
Vorige jaren hebben we altijd uitbundig genoten van de beeldende kunst op Oerol. In 2003 was er de Dayzers kunstroute waarvan ik een aantal foto's de afgelopen tijd op mijn Flickr photostream heb laten zien. Die kunstroute was goed voor een hele dag kijk en belevingsplezier. Vorig jaar was de kunstroute al drastisch ingeperkt. Een stuk of zeven kunstenaars hadden een kunstwerk ontworpen in het bos en gecombineerd met een aantal Oerovoorstellingen was het toch nog allemaal zeer de moeite waard. Ik zal de foto's daarvan binnenkort nog wel een keer op Flickr plaatsen.
Dit jaar was de beeldende kunst nagenoeg tot nihil gereduceerd. Er is nog maar één echte beeldende kunst plek: A-Tipis, waarover het programmakrantje schrijft: "het is niet zomaar een openluchttentoonstelling waar je door kan wandelen, integendeel, het is een actief dorp dat leeft en je uitnodigt om eraan deel te nemen". Liefhebbers van beeldende kunst als wij zijn, wilden we daar wel heen. Het was best een eindje fietsen helemaal naar de Elvis Plak onderaan de duinen bij Heartbreakhotel (de laatste koffie voor Ameland). Daar aangekomen zagen we een stuk of wat tenten staan. Zou dat het zijn? Ja inderdaad, dat was A-Tipis. Voor 2 Oero per persoon (achteraf bleek dat 1 Oero teveel) mochten we er in. Een prachtig programmaboekje dat er echt gelikt uitzag werd ons uitgereikt in het eerste kunstwerk: de Airport 72. We hebben achtereenvolgens een Fecatotaal (een machine die draait om poep en zelfs een schilderij van stront bevat), een Routeplanner (een performance die we niet konden zien), Ma Cabana (een houten huis op zijn kant), Gob Squad (een drijvende en steeds veranderende kaart), Dew Drop (een stalen dauwdruppelvorm), Grand Magasin (een twee maal vergrootte familietent met groot panoramaraam) en tot slot 'Come in and see, there's nothing to see' (een in elkaar stortende tent) gezien.
De titel van het laatste werk gold wat ons betreft eigenlijk wel voor de hele tentoonstelling. Het was ongeïnspireerd en saai en het nomadisch aspect gold ook voor de kunstenaars want die waren geen velden of wegen te bekennen. We vonden het helemaal niks en echt heel jammer dat dit is wat er van de beeldende kunst op Oerol is overgebleven. Het wordt tijd dat er weer een goede sponsor op staat zodat er volgend jaar weer echt iets te zien is.
17 06 05 - 18:29
Klik de foto voor vergroting
Het choreografenduo Diane Elshout en Frank Händeler waren in 2004 al spraakmakend op Oerol met hun dansmusical Sirenade. Ook dit jaar hadden ze weer een bijzonder project: een duet dat gedanst wordt in het water. Het programmablad schrijft: 'Terwijl het water langs ons heen stroomt, staan we in onze eigen geprojecteerde dromen'.
De voorstelling vond plaats in een tent waarvan een groot deel van het oppervlak in beslag genomen werd door een enorm vierkant bassin waarin een klein laagje water stond. Er omheen banken en voor de toeschouwers op de eerste rij ijsblauwe poncho's waarvan de bedoeling was om ze over je benen te leggen. Terwijl we binnenkwamen waren de dansers al in het bassin, ieder in een hoek en bewogen zich met lome trage bewegingen op futuristische muziek. En zo verliep eigenlijk het hele eerste deel. Trage vloeiende bewegingen over het bijna rimpelloze water met de prachtige spiegelingen van de man en de vrouw die om elkaar heen draaiden.
Op een bepaald moment veranderde de muziek en ook de bewegingen van de dansers worden actiever en groter. Nu snappen we helemaal waarom we poncho's hebben gekregen. Mijn vriendin en naamgenote die even was ingedommeld (rozig van de buitenlucht, wind en kabbelende geluiden) werd woest gewekt door een enorme plens water in haar gezicht.
Het meest indrukwekkende gedeelte van de voorstelling vonden we allemaal het gedeelte waarin een waterscherm ontstaat doordat uit een lange buis aan het plafond water naar beneden komt en de dansers niet alleen meer om elkaar maar ook nog aan weerszijden van en door scherm bewegen.
Prachtig waren de bewegingen, de spiegelingen in het water, de kleuren van het licht en de projecties op water en dansers. Teer de kleuren van water, publiek in het ijsblauw en de danseres in het wit en - als dissonant - de danser met een rood shirtje. We vonden de voorstelling in het begin traag en langdradig maar verderop kwam er meer vaart in en hebben uiteindelijk allemaal genoten van dit bijzondere project. De foto bij dit logje is natuurlijk van Hans en
hier kun je een filmpje bekijken.
17 06 05 - 11:36
Klik de foto voor vergroting
We hadden op het laatst nog een voorstelling bijgeboekt op donderdagmiddag voor 'iets met dans' en 'multiculti' waarvan de omschrijving ons wel aardig leek. We werden verzameld op een duin bij Halfweg en daar moesten we in het middagzonnetje wachten totdat we werden opgehaald. Toen het eenmaal zover was werden we met zijn allen een hoog duin op geleid en bovenop zagen we de 'schouwburg': een diepe beschutte duinpan met daarin een podium waarop het orkest en een aantal dansers al stond opgesteld. Door het mulle zand daalden we af naar beneden waar banken waren opgesteld hoewel ook een aantal mensen lekker tegen de randen van de duinpan aan in het zand bleven zitten.
Het orkest was in het wit gekleed, stond achterste voren opgesteld en alle orkestleden hadden een masker op hun achterhoofd. Dit Nederlandse Jeugd Strijkorkest had een prima geluid ondanks de redelijke harde wind, al weet ik niet of het voor de toeschouwers wat meer bovenin net zo goed te horen was als voor ons.
De Cubaanse dansers zetten een bruisende, enthousiaste en sprankelende voorstelling neer geïnspireerd op de Afro-Cubaanse Orishas, het godenrijk waarop mensen hun dromen, pijn en wensen projecteren. Kleurrijke kostuums, opzwepende ritmes, positieve en negatieve krachten, rituelen en passie waren de ingrediënten voor de prachtige choreografie van Feri de Geus en Noortje Bijvoets.
We werden betoverd door de prachtige muziek (waarvan het arrangement speciaal voor de productie was gemaakt) en die mooie jonge mensen die dan weer gracieus, dan weer gepassioneerd over het podium bewogen. Een perfecte harmonie van zon, wind, kleur, geluid, beweging en inspiratie.
De voorstelling is gemaakt door Stichting Le Grand Cru die eerder interculturele voorstellingen maakte met dansers uit Georgië en Zuid-Afrika. Ze gaan toeren door Nederland vertelde de dirigent aan Paolo dus als je de kans krijgt ga er dan naar kijken. Wij vonden het een hoogtepunt en een voorstelling die wij allen best nog wel een keertje zouden willen zien en horen. De foto is zoals altijd gemaakt door Hans en
hier is nog een stukje film te zien.
16 06 05 - 12:26
klik foto voor vergroting
Een van de mooiste meest indrukwekkende en daardoor meest gewilde voorstellingen van Oerol is die van The Lunatics en Payung Hitam. Dit is locatietheater ten voeten uit. Het podium is de rand van een meer omzoomd door bossen en het meer zelf. Stellages opgebouwd uit bamboe-stokken zijn zichtbaar in het geheimzinnige licht. Mysterieuze oerwoudklanken zijn medebepalend voor het sfeertje. Even je ogen sluiten en je waant je in de binnenlanden van Indonesië. Grootvader Kakek leid met zijn twee zonen een rustig bestaan in het dal. In het avondlicht van de maan maken zij plezier in en rondom het water. Op de heuvel wordt gebouwd aan een imposante constructie. (zie
filmpje van Mieke) Kalek en zijn zonen lachen om die grootheidswaanzin. Als er een grote watersnood (Tsunami) plaats vindt, worden er vele dorpelingen vermist. Grootvader is zijn kleinkinderen en zelfs de maan kwijt. Op zoek naar zijn geliefden ontmoet hij de bouwers. Na een machtsstrijd worden de (cultuur)verschillen overbrugd. Het is schitterend hoe Lunatics samen met de Indonesische acteurs een voorstelling wegzetten waar ook de cultuurverschillen en overeenkomsten in zijn verwerkt. Oeroude legendes zijn er in verwerkt. Het decor is mysterieus. Uit het duister komen steeds nieuwe creaties tevoorschijn. Gestaltes komen opdoemen uit het water. De belichting die tot rondom het meer is opgesteld is magnifiek en draag sterk bij aan de sfeer. De rode draad is de gecompliceerde relatie van de mens met zijn soortgenoten en met de natuur. De mens levert voortdurend een strijd met de oerkrachten van de natuur en weet na onvoorstelbare tegenslagen door innerlijke kracht toch steeds weer door te gaan.
Regie: Rachman Sabur en Koos Hogeweg. Black Moon is een co-productie in het kader van het 10-jarig jubileum van het Hivos-Cultuurfonds.
15 06 05 - 12:59
Het was niet zulk denderend weer afgelopen zondag maar toch nog goed genoeg om een fietstochtje te ondernemen naar Midsland aan Zee waar het Oerolpubliek onder leiding van kunstenaar Bruno Doedens met elkaar een Dansend Woud realiseert. Iedereen die wil mag er een zwiepertje planten, vier meter lange pvc-buizen die in het zand moeten worden geplaatst. Het gat moet worden voorgeboord anders blijven de buizen niet staan dus Doedens heeft een paar stalen staven voor dat doel beschikbaar. Als je veertig centimeter diep bent met de boor dan kan de 'halm' er in. Even aanstampen nog en meteen volgt jouw halm zijn soortgenoten die allemaal soepel buigen onder de straffe wind. Hans en ik planten samen een halm maar sommige mensen maken boogjes. Ons gezelschap maakt een soort iglo van over elkaar gebogen buizen en daarover weer een visnet. Met name de meiden zijn er trots op. Wat zij niet weten is dat Doedens al die boogjes weer losmaakt en de halmen plant zoals ze bedoeld zijn: als riet in de wind.
Totaal kunnen er ruim zesduizend riethalmen geplant worden en op de laatste zondag van Oerol gaan ze er allemaal weer uit.
14 06 05 - 23:33
Klik op de foto voor vergroting
"Een poëtisch verhaal in de grillige duinen van Formerum aan Zee", zo luidde de beschrijving in het Oerol programmablad. De voorstelling is geïnspireerd op leven en werk van de Zuid-Afrikaanse dichteres Ingrid Jonker en werd gemaakt door de twee theatermaaksters Tjitske Deinum en Mirjam Schilte (oftewel Warber) ism beeldend kunstenares Ger van Oort. Voordat de voorstelling begon werd ik aangeklampt door een verslaggever van Omroep Friesland met de vraag waarom ik gekozen had voor deze voorstelling. Tja, waarom spreekt iets je aan. In dit geval was het een combinatie van het feit dat het een locatievoorstelling was, de locatie waar het was, de beschrijving 'klein & intiem' en het feit dat er nog kaartjes beschikbaar waren op het moment dat ik bij de kassa stond.
Wij werden door beeldend kunstenares Ger van Oort geleid naar een plek in de duinen. Daar werd de groep toeschouwers twee keer achter elkaar aangeklampt door een vrouw die zich voorstelde als Ingrid Jonker die iemand zocht om mee te praten. Twee maal een vrouw met dezelfde naam, twee kanten van dezelfde vrouw uitgebeeld door twee actrices die op verschillende plekken in de duinen stukken van zichzelf, hun weerloosheid en hun oplossingen om zich in de wereld staande te houden lieten zien.
Wij, de toeschouwers, volgden de vrouwen van plek naar plek en het verhaal van fase naar fase. De vrouwen speelden hun verhaal uit op een dramatisch en beeldend sterke manier door gebruik te maken van objecten en de omgeving van ruige duinranden waar de silhouetten van de vrouwen met hun wapperende jurken sterk afstaken tegen de blauwe stralende lucht. De twee Ingrid Jonkers lijken in het begin behoorlijk met elkaar in strijd en elkaars tegenpool maar gaandeweg de voorstelling komen ze steeds dichter bij elkaar tot het einde waarin ze allebei hetzelfde verlangen articuleren en samen over de rand van het duin verdwijnen.
Ik vertelde de verslaggever van Omroep Friesland dan ook achteraf dat ik het een prachtige voorstelling vond die mij wel raakte en dat ik het heel mooi vormgegeven vond zo in de natuur. Hans en Paolo vonden het een vrouwelijke voorstelling. Dat was wel grappig want zo had ik er nog helemaal niet naar gekeken. Toen we er over spraken bleek dat ze doelden op de ongrijpbare manier waarop de vrouwen (in het stuk) zich uitdrukken en die voor de meeste mannen misschien nog wel aan te voelen is maar in ieder geval niet te volgen. De foto bij dit logje is zoals gewoonlijk van Hans en Paolo maakt het filmpje dat je
hier kunt zien.
Oerol 2010 komt er aan en ik heb er enorm veel zin in. Het appartement dat de CultuurpodiumOnline redactie al een groot aantal jaren betrekt aan de voet van de Brandaris is al weer in gereedheid gebracht voor onze komt en alle kaartjes zijn al besteld voor onze drie verslaggevers. We hebben een gevarieerd programma samengesteld met vooral veel voorstellingen op lokatie. Dat is immers zo bijzonder aan Oerol, de - vaak spontane - interactie tussen cultuur en natuur (die overigens ook wel eens gepaard kan gaan met de nodige ontberingen).
